"ဘယ်လို"
အမရာထင်ထားသလို ထိုအနမ်းက အားပေးခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲ
သူမကိုအရှုံးပေးစေချင်သည့် နှစ်သိမ့်အနမ်းပါ
"တို့ကို မောင်တကယ်ချစ်မချစ် သိချင်တယ်
ချစ်ရင် မောင်ရှုံးအောင်ပြိုင်ခဲ့ပေး"
"မောင် အရှုံးပေးမှ ချစ်တယ်ဆိုတာသိမှာလား မနှင်းဆီ
မောင်ဘက်က ဒီလောက်ထိ..."
အမရာ အသံတိမ်ဝင်သွားသည်
"မောင်က မနှင်းဆီအတွက်ဆို ...
သေးသေးလေးကအစတွေးပြီး ချစ်ခဲ့တာ ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တာလေ
မလုံလောက်ဘူးလား မနှင်းဆီရယ်
မနှင်းဆီချစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ မောင့်ကိုကျရှုံးသွားတာမြင်ချင်တာလား"
"ဟင့်အင်း.. တို့မောင့်အချစ်ကိုပဲ မြင်ချင်တာ"
အမရာ အချိန် သုံးမိနစ်လောက်ကြာအောင် ငြိမ်သက်နေမိသည်
အမရာ မနှင်းဆီရဲ့အဖြေကို ကျေနပ်ပါသည်
အမရာ သူမလက်ကလေးကို ကိုင်ကာနမ်းသည်
"ဒီမှာ အန္တရာယ်များတယ်
စည်းထဲကနေမောင့်ကို စောင့်နေနော်"
ခရာတွတ်သံတစ်ချက်ကြားတော့ အမရာ ကားပေါ်တက်သွားသည်
ကားထွက်တော့ အမရာတွေဝေနေခြင်းမရှိပါ တစ်ဟုန်ထိုးမောင်းထွက်သွားခဲ့သည် အမရာ ဝဏ္ဏကိုလုံးဝအသာစီးယူပြီး ကွင်းပြည့်ပတ်ခဲ့သည်
ဘယ်သူထင်ထားမှာလဲ
အရှုံးပေးခိုင်းလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မှာလဲ
သို့သော်လဲ ချစ်သည်
အရှုံးပေးရမယ်ဆိုရင်တောင် ချစ်လွန်းလို့ အရှုံးပေးပါမည်
ပြိုင်ရမည်က ကွင်းသို့နှစ်ပတ်
သို့သော်လည်းအမရာတစ်ပတ်သာပတ်ပြီး ကားကိုရပ်တန့်လိုက်သည်
အမရာကားကိုရပ်နားလိုက်တော့ အားပေးနေတဲ့ ကွင်းတစ်ခုလုံးက လူအားလုံးက တိတ်ဆိတ်လို့သွားသည်
ဝဏ္ဏကတော့ ကြိုသိထားပြီးသားမို့ ပျော်ပျော်ကြီးကွင်းကို တစ်ပတ်ထပ်ပတ်ရင်း အနိုင်ယူလေသည်
အမရာ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး သူမဆီတန်းတန်းမတ်မတ်လျှောက်သွားသည်
မနှင်းဆီ ဘယ်လိုမှ မောင့်အပေါ်ထိုသို့ဆိုးတာတွေရပ်နားမည်နည်း
အမရာ မနှင်းဆီကိုဖက်လိုက်သည်
တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး အမရာပြောလိုက်သည့်စကားက
"အနိုင်ယူလိုက်တာဗျာ"
အမရာ့စကားကြောင့် နှင်းဆီမျက်ရည်ကျသည်
သူမဘက်ကလဲ ဒီလိုလုပ်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းရှိနေသည်လေ
နှင်းဆီ သူမကို ပြန်ဖက်ထားပြီး
"ကျေးဇူးပါမောင်
တို့အနိုင်ယူတာကို လက်ခံပေးလို့ကျေးဇူးပါ
အဲ့ဒီပထမဆိုတဲ့အရာထက်...
မောင့်ဘက်က တို့ကိုပဲရွေးချယ်ပေးမယ်ဆိုတာသိနေတယ်
သိလဲ ကြည့်နေရင်း တို့ရင်ပူမိတာအမှန်ပဲ
မောင်သာနိုင်ခဲ့ရင်ဆိုပြီး ရင်ပူနေခဲ့တာ"
"မောင်နာကျင်ရတယ်
မောင်အရှုံးပေးလိုက်ရတဲ့အတွက် အရမ်းနာကျင်ရတယ် သိရဲ့လားလို့
အဲ့အတွက် ဘာပြန်ပေးမှာလဲ"
"အခုအရှုံးအတွက်မောင်လိုချင်တာ အကုန်ပေးမယ်
မောင့်ရဲ့ပထမဆိုတာနဲ့လဲလိုက်တဲ့ မနှင်းဆီဆိုတဲ့အမျိုးသမီးလေးကို အပိုင်ပေးမယ်"
အမရာ မနှင်းဆီကိုဖက်ထားရာကနေ ခွာလိုက်ပြီး
"အခု သိပြီလား
မောင်ချစ်တာကို သိပြီလား"
"အို...အခုမှမဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ်
ဟိုးးး အရင်ကတည်းကသိတာပါ
သိလို့လဲ ဝဏ္ဏနဲ့အလောင်းအစားလုပ်ခဲ့တာ
အခုတော့ မောင့်ကိုအားပေးနေတဲ့သူတွေကို တစ်ခုခုသွားပြောလိုက်ဦး ဟိုမှာစိတ်ပူပြီးကြည့်နေကြတယ်"
အမရာသိလိုက်ပါသည် ထိုအရာက ဝဏ္ဏလက်ချက်ဆိုတာ
အမရာတစ်ခုခုဖြစ်သည်ထင်ပြီး နွေတို့ကပြေးလာသည်
"မမ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ
မောင်ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆက်မပြိုင်တော့ဘူးလား"
အမရာက သူမရဲ့fanတွေ ရှိရာကို ထွက်သွားပြီး စကားတွေပြောနေခဲ့သည်
"မောင်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး
မမကြောင့်အရှုံးပေးလိုက်တာ
မမကိုချစ်ရင် ဒီပွဲကိုအရှုံးပေးလိုက်လို့ပြောလိုက်လို့
သူအရှုံးပေးလိုက်တာ"
"ဘာလို့လဲ... ဘာလို့လဲ မမရယ်
မောင့်အတွက် အရှုံးဆိုတာက.."
နွေကမေးလာသလို အမရာကလဲမေးလာသည်
သူမဘယ်အချိန်က ပြန်လှည့်လာသည်မသိ
"ပြောပါ မနှင်းဆီ
မောင့်ကို အကြောင်းပြချက်ကောင်းကောင်းပေးပါ
ဝဏ္ဏနဲ့ဘာတွေများအလောင်းအစားလုပ်ခဲ့တာတုန်း"
"ဒီလို"
Back👈👈👈
"မမ ကျွန်တော်နဲ့အလောင်းအစားမလုပ်ချင်ဘူးလား"
"တို့မှ ဝါသနာမပါတာကွယ်"
"ဒါပေမဲ့ လုပ်မှဖြစ်မှာ
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ထဲက ချစ်လာရတဲ့သူကို မမကိုပေးလိုက်ရတာလေ"
"ဘယ်လို မင်းက မောင့်ကို.."
"ဟုတ်တယ် ...
ကျွန်တော့်ဘက်က အမရာ့ကို ဟိုးငယ်ငယ်လေးထဲကချစ်ခဲ့ရတာ
သူကအရာရာပြိုင်ခဲ့ပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့သူ့ကိုချစ်လို့ အမြဲအရှုံးပေးခဲ့တာ
တချို့အရာတွေမှာ တကယ်ရှုံးပေမဲ့
တချို့အရာလေးတွေက အရှုံးပေးခဲ့တာ
သူ့ကိုမကျေနပ်လို့ ခနခနပြိုင်တယ်ဆိုပြီး
သူ့အနားမှာနေရင်း ပြုံးပြုံးကြီးအရှုံးပေးခဲ့တာ ကျွန်တော်ပါ"
"ဒါပေမဲ့အခုမောင်က တို့ကို"
"အမရာ့အကြောင်းကို ကျွန်တော်ကအမြဲစုံစမ်းနေခဲ့တာပါ
မမနဲ့ပတ်သတ်လို့လဲ အကုန်သိပါတယ်
အခုနောက်ဆုံးအနေနဲ့
ကျွန်တော်နဲ့တစ်ခုလောက်ပြိုင်ပြီး လောင်းကြေးထပ်ရအောင်ပါ
ကျွန်တော် မမနဲ့ပြိုင်ပြီး အမရာ့ကိုလောင်းကြေးထပ်ချင်တာ"
နှင်းဆီ အားနာပေမဲ့ အမရာ့ကိုလုံးဝမစွန့်လွှတ်နိုင်
"ဘာလို့..ဘာလို့မောင့်ကိုလဲ
လောင်းကြေးက မောင်ဆိုတာမဖြစ်သင့်ဘူးလေ
တို့မပြိုင်ဘူး ဝဏ္ဏ
မင်းဘက်က ကိုယ့်ဘာသာကြိုးစားခဲ့ရမှာလေ"
"ကျွန်တော့ဘဝရဲ့အရေးပါဆုံးသူလေ
ပြီးတော့ ပြိုင်ဘက်ကောင်းတစ်ယောက်
အဲ့စည်းလေးကို မဖျက်ရက်လို့ အခုလိုနောက်ကျကုန်တာ"
နှင်းဆီ သက်ပြင်းချမိသည်
"တို့ဘက်ကတော့ မောင့်ကိုကစားစရာလို့ မသတ်မှတ်ဘူး
ပြိုင်စရာလို့လဲ မမြင်ဘူး"
"ဘာလဲ မမဘက်က အမရာ့အချစ်ကို
အယုံအကြည်မရှိဘူးမှတ်လား"
"ဘာလို့ မောင့်ကိုမယုံကြည့်ရမှာလဲ"
"မယုံလို့မပြိုင်ရဲတာလေ"
"မင်းက မပြိုင် ပြိုင်အောင်ပြောနေတာပဲဝဏ္ဏ
မင်းက ဘယ်လိုပြိုင်ချင်တာလဲ
ဘာကို လောင်းကြေးထပ်ချင်တာလဲ "
"သက်သေပြရမယ်
မမကို အမရာ ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲဆိုတာ
သက်သေပြရမယ် ယုံကြည်မှုရှိမှပြိုင်ပါ"
"ဘယ်လို.."
နှင်းဆီသိသည်
အမရာ သူမအပေါ်ထားတဲ့အချစ်နဲ့ဆိုလျှင်လုံးဝရှုံးမည်မဟုတ်
"မမဘက်က
အမရာကားပေါ်တက်ခါနီးမှ ပြိုင်ပွဲကိုအရှုံးပေးခိုင်းရမယ်
မမကိုချစ်ရင် အရှုံးပေးဖို့သာပြောလိုက်
အကယ်၍ မမပြောလိုက်လို့ အမရာအရှုံးပေးရင်
အမရာက မမကိုတကယ်ချစ်တယ် အဲ့တော့ မမနိုင်ပြီ
မမပြောလိုက်တာကိုမှ အမရာကအနိုင်ယူတယ်ဆိုရင်တော့
အမရာက ပြိုင်ပွဲလောက် မမကိုအလေးမထားဘူး
ကျွန်တော်နိုင်ပြီဘယ်လိုလဲ"
"တို့ နားလည်တယ်
လောင်းကြေးဆိုတာက"
"လောင်းကြေးက...
ကျွန်တော်နိုင်ရင် မမဘက်က အမရာ့ကိုလမ်းခွဲပေး
မမဘက်က နောက်ဆုတ်ပေးပါ"
"တို့နိုင်ရင်ရော.."
"မမနိုင်ရင် ဝဏ္ဏဘက်က အမရာနဲ့လုံးဝမပတ်သတ်တော့ဘူး
ပြီးတော့ မိဘမဲ့ဂေဟာကိုလှူဖို့ကားတစ်စီး ဘယ်လိုလဲ
မျှတတယ်မှတ်လား"
"မျှတပါတယ်
မောင်ကတို့နဲ့လက်တွဲပြီးသား တို့မပြိုင်လဲရတယ်
ဒါပေမဲ့ ...တို့ပြိုင်မယ်
မောင့်ဘက်တို့ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်တယ်ဆိုတာ မင်းကိုသက်သေပြမယ်
ဒါနဲ့ ..ဘာလို့မောင့်ကိုချစ်ရက်သားနဲ့ အဲ့လိုလုပ်ရတာလဲ တို့ သိချင်တယ်"
"ပထမအချက်က~အနိုင်ယူချင်တာ
အမရာ့ကို တစ်ဘဝလုံးပြိုင်လာတာ
ကျွန်တော်အနိုင်မယူခဲ့ဘူး အနိုင်မယူရက်ခဲ့ဘူး နိုင်ဖူးချင်တယ်
သူအရှုံးပေးတာကို အနိုင်ယူချင်တာ
ဒုတိယအချက်က~ မမနဲ့ ပထမကို သူလဲနိုင်လားသိချင်တာ
အမရာဆိုတာက ဝဏ္ဏနဲ့ကလေးဘဝထဲကယှဥ်ပြိုင်လာတဲ့သူပါ
သူ့အကြောင်းကို ဝဏ္ဏထက်ဘယ်သူမှပိုမသိနိုင်ဘူး
အရမ်း ပထမ ကြိုက်တဲ့သူ
သူ့ရဲ့ crazy အဖြစ်ဆုံးအရာက ပထမ ဆိုတာပဲ
သူအဲ့ဒီ ပထမနဲ့ မမကို လဲနိုင် မလဲနိုင်သိချင်တယ်
သူဘယ်လောက်ထိချစ်လဲဆိုတာကို ကျွန်တော်သိရမှ နောက်ဆုတ်ပေးနိုင်မှာလေ
အဖြေကိုတော့ စောင့်ကြည့်ရမှာပဲ
ကဲ ...အဲ့တာဆို deal နော် မမ "
နှင်းဆီနဲ့ ဝဏ္ဏ ထိုသို့အလုပ်ဖြစ်ခဲ့လေသည်
~~~~
"ဒါဆို ဒီပွဲက မမတစ်ယောက်ထဲအကုန်လုံးကိုအနိုင်ယူသွားတာပေါ့
မမကလေ မကြောက်မလန့် မောင်ကအရှုံးမပေးရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
နွေက ကြားထဲလန့်နေသေးသည်
နှင်းဆီ အမရာ့လက်ကိုကိုင်ထားပြီး သူမမျက်နှာကိုကြည့်သည်
"မောင်အရှုံးပေးမှာကို သိတယ်
မောင်ဘက်က မနှင်းဆီကိုဘယ်လောက်ထိချစ်သလဲဆိုတာ
မနှင်းဆီက အသိဆုံးလေ"
"နောက်မလုပ်ပါနဲ့ မနှင်းဆီရယ်
မောင့်ဘဝမှာ ဒါကပထမဆုံးသိရဲ့လား
ဒီလိုဆုံးဖြတ်ချက်ကိုချဖို့ ဘယ်လောက်ထိ ပင်ပန်းလဲဆိုတာသိရဲ့လား
ဝဏ္ဏက မောင့်ကိုချစ်နေခဲ့တာ လုံးဝမသိခဲ့ဘူး"
ပြောနေရင်း ဝဏ္ဏရောက်လာသည်
"congratulations ပါမမ
မမနိုင်ပါတယ် ဝဏ္ဏက နိုင်ပြီးရှုံးသွားခဲ့ပြီ
အရှုံးကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးလက်ခံပါတယ်"
ဝဏ္ဏက အမရာ့ကို ကားသော့ကမ်းပေးသည်
"တစ်ခုခုဆို ငါ့ဆီလာလို့ရတယ် အမရာ
မင်းအတွက်ဆို ငါအမြဲတံခါးဖွင့်ထားတယ်
စောစော မဖွင့်ပြောခဲ့တဲ့အတွက်လဲ ငါနောင်တရတယ်"
"ငါ မသိခဲ့ဘူးဝဏ္ဏ ဟန်ဆောင်ကောင်းခဲ့တာပဲ"
ဝဏ္ဏ ခေါင်းငုံ့နေသည်
"မင်းအချစ်ကိုတော့ ငါလေးစားပါတယ်အမရာ
ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ရွှေလက်တွဲနိုင်ပါစေနော်
ငါ သူငယ်ချင်းတွေကိုလိုက်ကျွေးလိုက်ဦးမယ်
ဒီညငါနိုင်သွားတယ်လေ
ပထမဆုံးအနိုင်ပွဲဆိုတော့ အောင်ပွဲခံရမှာပေါ့ကွာ"
ဝဏ္ဏနှုတ်ဆက်ကာ ထွက်သွားသည်
သက်ပြင်းချရင်းကျန်ခဲ့သည်က အမရာ
ငယ်စဥ်ကတည်းက ဘေးမှာပြိုင်ဘက်အနေနဲ့ရှိနေတဲ့သူက
သူမကိုချစ်နေတဲ့သူဆိုတာ သူမ မသိခဲ့
အမရာ နွေ့ကိုပဲကားသော့ပေးလိုက်ပြီး ထိုကားကိုယူထားစေသည်
နောက်အားလုံးကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့ကြသည်
အခုတော့ အမရာနဲ့နှင်းဆီ နှစ်ယောက်ထဲပေါ့
ထုံးစံအတိုင်း အပြန်သေးပဲ ကျုံးဘေးကခုံတန်းလေးမှာထိုင်သည်
ညအချိန်ခါမို့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်
အမရာဘာမှမပြောပဲ ငြိမ်နေတော့ နှင်းဆီမနေတတ်တော့
"မောင်...တို့ကိုမုန်းသွားပြီလား"
"မောင်က ဘာလို့မုန်းရမှာလဲ
တစ်ခုတော့မေးချင်တယ်"
အမရာ နှင်းဆီကိုသေချာကြည့်ပြီး
"ပျော်လား"
အမရာ နှင်းဆီကို ခနဲ့လိုက်သလိုပင်
"မောင့်ကို အခုလိုအနိုင်ကျင့်ရတာပျော်လား"
"ဘာလို့အနိုင်ကျင့်မိလဲဆိုတာ မောင့်ကိုပြောပြတယ်လေ
ပျော်လားဆိုတော့ ပျော်တယ်
မောင့်ကိုအနိုင်ကျင့်ရလို့ မောင်ရှုံးသွားလို့မဟုတ်ဖူး
မောင့်ရဲ့ရွေးချယ်မှုကြောင့်ပျော်တာ"
"ပျော်ရင်မောင်ကျေနပ်ပါတယ် မောင့်အမျိုးသမီးလေးရယ်
မောင်ဘက်က အရမ်းချစ်တာနော်
မောင့်ကို ထပ်ပြီးနာကျင်အောင်မလုပ်ပါနဲ့တော့"
"မလုပ်တော့ပါဘူး
အခုကလဲ သူကမောင့်အချစ်ကိုလာစိန်ခေါ်နေတာလေ
တို့ကို မောင်ကမချစ်ပါဘူးဆိုပြီး လာရန်ရှာတာ"
အမရာပြုံးမိသည် သူမကရန်တွေ့သလိုလေးပြောနေသည်လေ
"တို့ဘဝမှာ ဒါက ပထမဆုံးအလောင်းအစားလုပ်ဖူးတာသိလား"
အမရာ သူမနဲ့အတူလိုက်ပျော်မိပါသည်
အရှုံးပေးရလဲ ချစ်သောအရှုံးလေ
"အဲ့တော့ နိုင်သွားလို့ မနှင်းဆီကပျော်နေတာပေါ့လေ
ဟုတ်လား"
သူမ ပျော်လွန်းလို့ပြုံးနေတဲ့ အပြုံးလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းသည်
အမရာက သူမကိုပြောတော့ နှာခေါင်းလေးရှုံ့ကာ ပြောင်ပြသေးသည်
အမရာ့အရှုံးက အခုတော့ ပျော်စရာပါလေ
"ချစ်လိုက်တာနော်
ဘာလို့ အဲ့လောက်ပြုစားနေရတာလဲ ဒေါ်နှင်းဆီရဲ့"
"ဟင်းး မောင့်ထက် ၃ နှစ်ပဲကြီးတာပါနော်
ဒေါ်လို့တော့ မတတ်သေးပါနဲ့ဦး မောင်ရယ်
ချစ်တယ် တကယ်အရမ်းပျော်တယ်
မောင်က ပထမထက် တို့ကိုလိုအပ်တယ်ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်"
အမရာ ပျော်နေတဲ့သူမကို ချစ်လွန်းလို့ နမ်းမိသည်
"မောင်နမ်းလိုက်မှ ငြိမ်သွားပါလား"
"မောင်က ငြိမ်ဆေးကျွေးလိုက်တာကို"
နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ သူမပြောလာတော့ ပိုလို့အသည်းယားသည်
"မောင့်ကို လက်မလွှတ်ပါနဲ့နော်
မောင် ပိုသိလာပြီ
မနှင်းဆီကိုလက်မလွှတ်နိုင်ဘူး
အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူးဆိုတာ ပိုသိလာပြီ"
"လွှတ်စရာလား မလွှတ်ပါဘူးမောင်ရဲ့"
~~~~~~~~
"မောင် ဘာလုပ်နေလဲ"
နှင်းဆီ ရေချိုးနေတာကြောင့်အမရာရတဲ့အချိန်လေး စာခနဖတ်နေခဲ့သည်
အမရာဝယ်ထားပေးတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးနဲ့သူမ ရောက်လာသည်
ရေချိုးလို့ပြီးသွားပြီထင်သည်
"စာဖတ်နေတာလေ ရေချိုးပြီးသွားပြီလား"
နှင်းဆီ အမရာ့ပေါင်ပေါ်တစောင်းလေးထိုင်ကာ လည်ပင်းကိုဖက်တွယ်လိုက်သည်
အမရာ့ မေးဖျားလေးကိုလက်နဲ့ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခေါင်းမော့စေသည်
"အဲ့စာတွေကို မဖတ်နဲ့
မနှင်းဆီကိုပဲ ဖက်"
အမရာ စာအုပ်ကိုဘေးချလိုက်ပြီး သူမစကားအတိုင်းခါးလေးကိုဖက်ထားလိုက်သည်
"ချွေပြန်ပါပြီ မောင့်အမျိုးသမီးလေးရယ်
အခုလိုလဲ ချွဲတတ်တာပဲလား"
"တို့ချွဲရင် မောင်ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား"
"အိုးးး ခံနိုင်ရည်ရှိသပ ရှိ ရှိ တောင်မြည်နေတာ
ချွဲပစ်လိုက် မနှင်းဆီရဲ့စိတ်ရှိအတိုင်းမောင့်ကိုချွဲလိုက်ကွာ"
အမရာ့အပြောကို သဘောကျကာရယ်သည်
"အပြောမကြီးနဲ့နော်"
အမရာ နှင်းဆီကိုချုပ်ကာ သူမ လည်တိုင်လေးကိုနမ်းလိုက်သည်
ရေချိုးပြီးကာစမို့ Lux ဆပ်ပြာနံ့ သင်းသင်းလေးကိုရလိုက်သည်
"ယားတယ် မောင်ရယ်
လူကို အသည်းယားအောင်မဟုတ်နဲ့
ကြည့်..."
သူမလက်ကလေးဆန့်ကာ လက်ပေါ်မှ ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးတွေကိုပြသည်
"ကြက်သီးတောင်ထတယ် ကြည့်စမ်း..."
အမရာ အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ထပ်နမ်းတော့ သူမထပြေးသည်
"ဒီလိုပြေးလို့ ရရိုးလား မနှင်းဆီ
ဗိုလ်အောင်ဒင့်လက်က လွတ်မယ်ထင်လား"
နှင်းဆီ အမရာ့လက်ထဲမရောက်အောင်ပတ်ပြေးရင်း
"အဲ့တာ မမြရင်လေ
တို့က မနှင်းဆီ လွတ်တယ်"
"မရဘူး မနှင်းဆီဆိုလဲ အမရာမောင့်လက်ကမလွတ်ဘူးကွာ"
အခန်းကျဥ်းလေးမို့ နှင်းဆီ အမရာ့လက်ကပြေးမလွတ်ပါ
အမရာ နှင်းဆီကိုမိသွားတော့ သူမနောက်ကျောကနေ ခါးလေးကိုဖက်ထားလျက်သားဖြစ်နေသည်
"မောင်"
"ရှင့်"
"ထူးတာလေးကလဲ ချစ်လိုက်တာ"
အမရာ နောက်ကျောကနေ သူမခေါင်းလေးကိုငုံ့နမ်းပြန်သည်
"မောင်ကလဲ ဒီအမျိုးသမီးလေးကိုချစ်လိုက်တာ
ချစ်လို့ကိုမဝဘူး"
"မောင်.. တို့လေ ဒီနေ့ ပြိုင်ပွဲပြီးတော့ အရမ်းကိုပေါ့ပါးသွားတယ်
မောင့်အပေါ်လဲ တစ်မျိုးလေးခံစားရတယ်
ပြီးတော့မောင်နဲ့အတူရှိနေတာလဲ ယုံကြည်မှု ရှိလာတယ်"
"မောင်ခံစားမိပါတယ် မောင့်အပေါ်ပွင့်လင်းလာတယ်
အခုလိုလေးကို အရမ်းသဘောကျတယ် "
"ရပြီရှင်ရယ် ဖက်ထားတာလဲကြာနေပြီ
ရေချိုးတော့ ...သွား"
အမရာ ခေါင်းငြိမ့်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်
အရှုံးထဲက အမြတ်က ပြိုင်ပွဲကပြန်လာပြီးကတည်းက နှင်းဆီအရင်လိုမဟုတ်တော့ သူမအပေါ်အရင်ကထက်ပိုလို့ပွင့်လင်းလာသည်
အမရာ့အပေါ် ယုံကြည်မှုလွန်ကဲသွားသည်ဆိုရမလား
မနှင်းဆီက အရင်က မနှင်းဆီလိုမဟုတ်တော့
အမရာရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ နှင်းဆီအခန်းထဲမရှိတော့
လိုက်ရှာကြည့်တော့... အိမ်အောက်ထပ်တွင် ဒေါ်မဒီနဲ့စကားပြောနေသည်
စကားနည်းတဲ့ သူမက ဒေါ်မဒီနဲ့တော့ တတွတ်တွတ်ပြောလို့နေသည်
အမရာ နှင်းဆီဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"မေမေနဲ့တွေ့မှ မနှင်းဆီကို သာလိကာလေးမှန်း မောင်သိတယ်"
"မေမေ့ကလေးနော်
သူကျအမေနဲ့သေချာစကားပြောတာမဟုတ်
မေမေ့မနှင်းဆီလေးလာမှပျော်နေရတာ
အိမ်ရဲ့ဆည်းလည်းလေးလိုပဲ"
"ဆည်းလည်းလေးလား"
အမရာစနောက်တော့ နှင်းဆီ အမရာ့ကိုထုသည်
"ထု သမီးရေ နာနာထု"
ဒေါ်မဒီက မြှောက်ပေးပြီး ထသွားသည်
မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ကာ အမရာတို့အတွက် နွားနို့ယူပေးခြင်းသာ
"ရော့ မေမေ့ကလေးရယ်
မေမေ့နှင်းဆီပန်းလေးရယ်"
"မေမေက မောင့်ထက် မနှင်းဆီကိုပိုချစ်နေသလိုပဲနော်"
နှင်းဆီက ချက်ချင်းချေပသည်
"ဟုတ်တယ် မေမေစောစောကပြောပြီးပြီ
တို့ကိုပိုချစ်တာတဲ့ နော်မေမေ.."
"ဟုတ်ပ မေမေက မေမေ့နှင်းဆီလေးကိုပိုချစ်တာ
ကဲ အချိန်မစောတော့ဘူးနော် နွားနို့သောက်ပြီး အိပ်ကြတော့
မနက်ဖြန် လေဆိပ်လဲသွားကြိုရဦးမယ်မှတ်လား"
လေဆိပ်ဆိုတဲ့အသံကြားလိုက်တော့ အပျော်လေးတွေတောင် တစ်ဝက်လောက်ပျောက်သွားသလို
အမရာ့ဆီက အသံထွက်မလာတော့နှင်းဆီကပဲ
"ဟုတ် မေမေ ကောင်းသောညပါနော်"
"ကောင်းပါပြီ
သမီးလေးရေ"
ဒေါ်မဒီ အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့မှ
"မောင် ....
ဘာတွေတွေးနေတာလဲ
ဘာမှ ကြိုမတွေးနဲ့ဦးနော်..."
နှင်းဆီသိတာပေါ့
အမရာ သူမအဖေနဲ့တွေ့ရမဲ့အရေးကို ကြိုတွေးနေလောက်သည်
"မောင်တို့ လက်တွဲမဖြုတ်ကြဘူးနော်
တူတူရင်ဆိုင်ကြမယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပြီ နွားနို့သောက် ပြီးရင်အပေါ်တက်မယ်
ခြေဖဝါးလေးတွေအရမ်းညောင်းနေလို့"
သူမနားချင်နေပြီဆိုလာတော့ နွားနို့ပူပူကိုအမြန်မှုတ်သောက်သည် နောက်နှင်းဆီလဲ သောက်လို့ပြီးရော အမရာ နှင်းဆီကိုပွေ့ချီလိုက်သည်
နှင်းဆီလန့်သွားပြီး
"မောင့်"
နှင်းဆီအမရာ့ရင်ဘတ်ကိုထုပြီး
"လန့်သွားတာပဲမောင်ရယ်"
"ငြိမ်ငြိမ်နေလှေကားတက်မလို့
ညောင်းနေတယ်ဆိုလို့ ချီသွားမယ်နော်"
နှင်းဆီ ဘာမှမပြောငြိမ်သာငြိမ်နေသည်
အခန်းထဲရောက်တော့ အိပ်ယာထက်ကို အသာအယာချလိုက်သည်
"ခနလေးနေနော်"
အမရာအပြင်ခနထွက်သွားပြီး ပြန်ဝင်လာသည်
အထဲရောက်တော့ တံခါးပိတ်ကာဂျက်ချသည်
လက်ထဲတွင် ဘူးလေးတစ်ဘူး
"ဘာကြီးလဲ"
"မောင့်အမျိုးသမီးလေးညောင်းနေတယ်ဆိုလို့
ဆေးလေးလိမ်းပြီး နှိပ်ပေးမလို့"
"ရပါတယ် မောင်ရယ်
မောင်လဲ ညောင်းမှာပဲလေ တူတူလမ်းလျှောက်တာပဲကို
ပြီးတော့မောင်ကတောင် တစ်နေကုန်ကားမောင်းနေရတာ ပိုညောင်းမှာကို"
အမရာ လက်မခံ
"မရပါဘူး...
မောင်ပိုင်တဲ့ခြေဖဝါးနုနုလေး ညောင်းနေတာကို ဒီတိုင်းကြည့်မနေနိုင်ပါဘူး"
အမရာပြောရင်းး နှင်းဆီရဲ့ခြေထောက်ကို ဆွဲလိုက်သည်
ဘောင်းဘီအပွအရှည်လေးမို့ ဒူးပေါ်ထိဆွဲတင်လိုက်တော့ အသာအယာပင်တက်သွားသည်
အမရာ နှင်းဆီရဲ့ခြေထောက်သွယ်သွယ်ကလေးကို ဆေးလူးပေးသည်
ဆေးကပူတာမျိုးမဟုတ်ပဲ အေးအေးလေးမို့
"ဆေးက မပူဘူးနော်မောင်"
"နည်းနည်းတော့နွေးတယ် လူးခါစမို့အေးနေတာ
သေချာနောက်မီပြီးထိုင်လိုက်
ပြီးရင်ငြိမ်ငြိမ်လေးဇိမ်ခံကြည့်"
နှင်းဆီက အမရာပြောသည့်အတိုင်း သေချာကျောမီလိုက်ပြီး
အမရာ နှိပ်ပေးသည်ကို ငြိမ်ခံနေသည်
အမရာက နာအောင်ဖိနှိပ်တာမျိုးမဟုတ်ပဲ ဖွဖွကလေး ညောင်းနေတယ်ဆိုတဲ့ ကြွက်သားတို့ကို ချေပေးသည်
"ခြေထောက်ကလေးက အပြစ်အနာအဆာလဲမရှိဘူး
ဘယ်လိုများ ရှင်သန်လာတာတုန်း
ငယ်ငယ်က အိမ်ထဲကအိမ်ပြင်ရောထွက်ရဲ့လား မနှင်းဆီ"
"တို့က ငယ်ငယ်ထဲက ဆော့တာကစားတာမရှိဘူး
နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ပန်းကလေးတွေနဲ့ပဲ နေလာတာ
ရပြီမောင်ရယ် မောင်လက်ညောင်းနေမယ်"
"ခနလေးပဲရှိပါသေးတယ်
မောင် မညောင်းပါဘူး"
တကယ်က အမရာ သူမခြေထောက်ကလေးကိုဆက်ကိုင်ထားချင်သည်
သွယ်သွယ်လေးကိုမှ အသားလေးက အိအိကလေးမို့ တကယ် မိန်းမကောင်းတို့ရဲ့ အင်္ဂါရပ်တို့နဲ့ကိုက်ညီနေသလို
"မောင်ရပြီ ညောင်းနေမယ်
တို့ပြန်နှိပ်ပေးမယ်လေ "
"မလုပ်ပါနဲ့
မောင်ငရဲကြီးမှာပေါ့"
အမရာ လက်သွားဆေးလိုက်ပြီး သူမဘေးမှာ ဝင်အိပ်တော့
ချက်ချင်းဆိုသလို မနှင်းဆီက အမရာ့လက်မောင်းပေါ် လာအိပ်သည်
"ဒီလိုလေးအိပ်ချင်လို့ စောင့်နေရတာ
မောင့်လက်မောင်းလေးပေါ်မှာဆို နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်တယ်သိလား
တစ်ညလုံး နိုးတောင်မနိုးဘူး "
"ချစ်လိုက်တာ
သိတော့သိတယ် မနေ့ကလုံးဝမလှုပ်တာ
တစ်ညလုံးအိပ်မောကျနေတာ
အိပ်နော်.. မောင့်လက်မောင်းက မနှင်းဆီတစ်ယောက်ထဲအတွက်ပါပဲ"
အမရာ့ရင်ခုန်သံက မနှင်းဆီရင်ခွင်ထဲရောက်လာတာနဲ့ ထိုနည်း၎င်းပါပဲ တစ်ဒိန်းဒိန်းပင်
"မောင်... ရင်ခုန်နေပြီ"
အမရာရှက်တော့ မျက်နှာဘယ်နားထားရမည်မသိ
"ကြားနေရရင်လဲ ထုတ်မပြောနဲ့လေ မနှင်းဆီရယ်
မောင်ကရှက်တာပေါ့ ထိန်းလို့ကိုမရဘူး ဒီနှလုံးကလဲ"
နှင်းဆီ ခုန်နေတဲ့ဘယ်ဘက်ခြမ်းလေးကို သူမနားနဲ့ကပ်ကာနားထောင်ရင်း
"မထိန်းပါနဲ့ ခုန်ပါစေ
တို့ကိုချစ်လို့ခုန်တာပဲကို"
ထိုသို့အပြုအမူလေးတွေနဲ့ ထိုသို့ပြောလာတော့ အမရာ့စိတ်ကိုအဘယ်သို့ထိန်းချုပ်ရမည်နည်း
"မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်တော့မယ်"
နှင်းဆီ အမရာ့နှလုံးသားကိုပါးလေးအပ်ထားရာကနေ အမရာ့လည်တိုင်လေးကိုနမ်းသည် အမရာတစ်ယောက် အနမ်းခံလိုက်ရတော့ အသက်တောင်မရှူရဲ
နောက်ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းကလေးမော်ကြည့်ကာ မနှင်းဆီပြောလာသည်က
"မထိန်းနဲ့ တို့ကိုနမ်း.."
ကြိုးစားပါဦးမည်
အဲ့လိုတန်းလန်းထားရတာ ဝါသနာမို့ခွင့်လွှတ်ကြပါ
~~~~~~
(Zawgyi)
"ဘယ္လို"
အမရာထင္ထားသလို ထိုအနမ္းက အားေပးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ
သူမကိုအရႈံးေပးေစခ်င္သည့္ ႏွစ္သိမ့္အနမ္းပါ
"တို႔ကို ေမာင္တကယ္ခ်စ္မခ်စ္ သိခ်င္တယ္
ခ်စ္ရင္ ေမာင္ရႈံးေအာင္ၿပိဳင္ခဲ့ေပး"
"ေမာင္ အရႈံးေပးမွ ခ်စ္တယ္ဆိုတာသိမွာလား မႏွင္းဆီ
ေမာင္ဘက္က ဒီေလာက္ထိ..."
အမရာ အသံတိမ္ဝင္သြားသည္
"ေမာင္က မႏွင္းဆီအတြက္ဆို ...
ေသးေသးေလးကအစေတြးၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တာေလ
မလုံေလာက္ဘူးလား မႏွင္းဆီရယ္
မႏွင္းဆီခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေမာင့္ကိုက်ရႈံးသြားတာျမင္ခ်င္တာလား"
"ဟင့္အင္း.. တို႔ေမာင့္အခ်စ္ကိုပဲ ျမင္ခ်င္တာ"
အမရာ အခ်ိန္ သုံးမိနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ၿငိမ္သက္ေနမိသည္
အမရာ မႏွင္းဆီရဲ႕အေျဖကို ေက်နပ္ပါသည္
အမရာ သူမလက္ကေလးကို ကိုင္ကာနမ္းသည္
"ဒီမွာ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္
စည္းထဲကေနေမာင့္ကို ေစာင့္ေနေနာ္"
ခရာတြတ္သံတစ္ခ်က္ၾကားေတာ့ အမရာ ကားေပၚတက္သြားသည္
ကားထြက္ေတာ့ အမရာေတြေဝေနျခင္းမရွိပါ တစ္ဟုန္ထိုးေမာင္းထြက္သြားခဲ့သည္ အမရာ ဝဏၰကိုလုံးဝအသာစီးယူၿပီး ကြင္းျပည့္ပတ္ခဲ့သည္
ဘယ္သူထင္ထားမွာလဲ
အရႈံးေပးခိုင္းလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူကထင္မွာလဲ
သို႔ေသာ္လဲ ခ်စ္သည္
အရႈံးေပးရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခ်စ္လြန္းလို႔ အရႈံးေပးပါမည္
ၿပိဳင္ရမည္က ကြင္းသို႔ႏွစ္ပတ္
သို႔ေသာ္လည္းအမရာတစ္ပတ္သာပတ္ၿပီး ကားကိုရပ္တန့္လိုက္သည္
အမရာကားကိုရပ္နားလိုက္ေတာ့ အားေပးေနတဲ့ ကြင္းတစ္ခုလုံးက လူအားလုံးက တိတ္ဆိတ္လို႔သြားသည္
ဝဏၰကေတာ့ ႀကိဳသိထားၿပီးသားမို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးကြင္းကို တစ္ပတ္ထပ္ပတ္ရင္း အနိုင္ယူေလသည္
အမရာ ကားေပၚကဆင္းလိုက္ၿပီး သူမဆီတန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္သြားသည္
မႏွင္းဆီ ဘယ္လိုမွ ေမာင့္အေပၚထိုသို႔ဆိုးတာေတြရပ္နားမည္နည္း
အမရာ မႏွင္းဆီကိုဖက္လိုက္သည္
တင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး အမရာေျပာလိုက္သည့္စကားက
"အနိုင္ယူလိုက္တာဗ်ာ"
အမရာ့စကားေၾကာင့္ ႏွင္းဆီမ်က္ရည္က်သည္
သူမဘက္ကလဲ ဒီလိုလုပ္ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းရွိေနသည္ေလ
ႏွင္းဆီ သူမကို ျပန္ဖက္ထားၿပီး
"ေက်းဇူးပါေမာင္
တို႔အနိုင္ယူတာကို လက္ခံေပးလို႔ေက်းဇူးပါ
အဲ့ဒီပထမဆိုတဲ့အရာထက္...
ေမာင့္ဘက္က တို႔ကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္ေပးမယ္ဆိုတာသိေနတယ္
သိလဲ ၾကည့္ေနရင္း တို႔ရင္ပူမိတာအမွန္ပဲ
ေမာင္သာနိုင္ခဲ့ရင္ဆိုၿပီး ရင္ပူေနခဲ့တာ"
"ေမာင္နာက်င္ရတယ္
ေမာင္အရႈံးေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္ အရမ္းနာက်င္ရတယ္ သိရဲ႕လားလို႔
အဲ့အတြက္ ဘာျပန္ေပးမွာလဲ"
"အခုအရႈံးအတြက္ေမာင္လိုခ်င္တာ အကုန္ေပးမယ္
ေမာင့္ရဲ႕ပထမဆိုတာနဲ႕လဲလိုက္တဲ့ မႏွင္းဆီဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးကို အပိုင္ေပးမယ္"
အမရာ မႏွင္းဆီကိုဖက္ထားရာကေန ခြာလိုက္ၿပီး
"အခု သိၿပီလား
ေမာင္ခ်စ္တာကို သိၿပီလား"
"အို...အခုမွမဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရယ္
ဟိုးးး အရင္ကတည္းကသိတာပါ
သိလို႔လဲ ဝဏၰနဲ႕အေလာင္းအစားလုပ္ခဲ့တာ
အခုေတာ့ ေမာင့္ကိုအားေပးေနတဲ့သူေတြကို တစ္ခုခုသြားေျပာလိုက္ဦး ဟိုမွာစိတ္ပူၿပီးၾကည့္ေနၾကတယ္"
အမရာသိလိုက္ပါသည္ ထိုအရာက ဝဏၰလက္ခ်က္ဆိုတာ
အမရာတစ္ခုခုျဖစ္သည္ထင္ၿပီး ႏြေတို႔ကေျပးလာသည္
"မမ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ
ေမာင္ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆက္မၿပိဳင္ေတာ့ဘူးလား"
အမရာက သူမရဲ႕fanေတြ ရွိရာကို ထြက္သြားၿပီး စကားေတြေျပာေနခဲ့သည္
"ေမာင္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး
မမေၾကာင့္အရႈံးေပးလိုက္တာ
မမကိုခ်စ္ရင္ ဒီပြဲကိုအရႈံးေပးလိုက္လို႔ေျပာလိုက္လို႔
သူအရႈံးေပးလိုက္တာ"
"ဘာလို႔လဲ... ဘာလို႔လဲ မမရယ္
ေမာင့္အတြက္ အရႈံးဆိုတာက.."
ႏြေကေမးလာသလို အမရာကလဲေမးလာသည္
သူမဘယ္အခ်ိန္က ျပန္လွည့္လာသည္မသိ
"ေျပာပါ မႏွင္းဆီ
ေမာင့္ကို အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးပါ
ဝဏၰနဲ႕ဘာေတြမ်ားအေလာင္းအစားလုပ္ခဲ့တာတုန္း"
"ဒီလို"
Back
"မမ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အေလာင္းအစားမလုပ္ခ်င္ဘူးလား"
"တို႔မွ ဝါသနာမပါတာကြယ္"
"ဒါေပမဲ့ လုပ္မွျဖစ္မွာ
ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ထဲက ခ်စ္လာရတဲ့သူကို မမကိုေပးလိုက္ရတာေလ"
"ဘယ္လို မင္းက ေမာင့္ကို.."
"ဟုတ္တယ္ ...
ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က အမရာ့ကို ဟိုးငယ္ငယ္ေလးထဲကခ်စ္ခဲ့ရတာ
သူကအရာရာၿပိဳင္ခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့သူ႕ကိုခ်စ္လို႔ အၿမဲအရႈံးေပးခဲ့တာ
တခ်ိဳ႕အရာေတြမွာ တကယ္ရႈံးေပမဲ့
တခ်ိဳ႕အရာေလးေတြက အရႈံးေပးခဲ့တာ
သူ႕ကိုမေက်နပ္လို႔ ခနခနၿပိဳင္တယ္ဆိုၿပီး
သူ႕အနားမွာေနရင္း ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးအရႈံးေပးခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္ပါ"
"ဒါေပမဲ့အခုေမာင္က တို႔ကို"
"အမရာ့အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ကအၿမဲစုံစမ္းေနခဲ့တာပါ
မမနဲ႕ပတ္သတ္လို႔လဲ အကုန္သိပါတယ္
အခုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တစ္ခုေလာက္ၿပိဳင္ၿပီး ေလာင္းေၾကးထပ္ရေအာင္ပါ
ကြၽန္ေတာ္ မမနဲ႕ၿပိဳင္ၿပီး အမရာ့ကိုေလာင္းေၾကးထပ္ခ်င္တာ"
ႏွင္းဆီ အားနာေပမဲ့ အမရာ့ကိုလုံးဝမစြန့္လႊတ္နိုင္
"ဘာလို႔..ဘာလို႔ေမာင့္ကိုလဲ
ေလာင္းေၾကးက ေမာင္ဆိုတာမျဖစ္သင့္ဘူးေလ
တို႔မၿပိဳင္ဘူး ဝဏၰ
မင္းဘက္က ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားခဲ့ရမွာေလ"
"ကြၽန္ေတာ့ဘဝရဲ႕အေရးပါဆုံးသူေလ
ၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္ဘက္ေကာင္းတစ္ေယာက္
အဲ့စည္းေလးကို မဖ်က္ရက္လို႔ အခုလိုေနာက္က်ကဳန္တာ"
ႏွင္းဆီ သက္ျပင္းခ်မိသည္
"တို႔ဘက္ကေတာ့ ေမာင့္ကိုကစားစရာလို႔ မသတ္မွတ္ဘူး
ၿပိဳင္စရာလို႔လဲ မျမင္ဘူး"
"ဘာလဲ မမဘက္က အမရာ့အခ်စ္ကို
အယုံအၾကည္မရွိဘူးမွတ္လား"
"ဘာလို႔ ေမာင့္ကိုမယုံၾကည့္ရမွာလဲ"
"မယုံလို႔မၿပိဳင္ရဲတာေလ"
"မင္းက မၿပိဳင္ ၿပိဳင္ေအာင္ေျပာေနတာပဲဝဏၰ
မင္းက ဘယ္လိုၿပိဳင္ခ်င္တာလဲ
ဘာကို ေလာင္းေၾကးထပ္ခ်င္တာလဲ "
"သက္ေသျပရမယ္
မမကို အမရာ ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဆိုတာ
သက္ေသျပရမယ္ ယုံၾကည္မႈရွိမွၿပိဳင္ပါ"
"ဘယ္လို.."
ႏွင္းဆီသိသည္
အမရာ သူမအေပၚထားတဲ့အခ်စ္နဲ႕ဆိုလွ်င္လုံးဝရႈံးမည္မဟုတ္
"မမဘက္က
အမရာကားေပၚတက္ခါနီးမွ ၿပိဳင္ပြဲကိုအရႈံးေပးခိုင္းရမယ္
မမကိုခ်စ္ရင္ အရႈံးေပးဖို႔သာေျပာလိုက္
အကယ္၍ မမေျပာလိုက္လို႔ အမရာအရႈံးေပးရင္
အမရာက မမကိုတကယ္ခ်စ္တယ္ အဲ့ေတာ့ မမနိုင္ၿပီ
မမေျပာလိုက္တာကိုမွ အမရာကအနိုင္ယူတယ္ဆိုရင္ေတာ့
အမရာက ၿပိဳင္ပြဲေလာက္ မမကိုအေလးမထားဘူး
ကြၽန္ေတာ္နိုင္ၿပီဘယ္လိုလဲ"
"တို႔ နားလည္တယ္
ေလာင္းေၾကးဆိုတာက"
"ေလာင္းေၾကးက...
ကြၽန္ေတာ္နိုင္ရင္ မမဘက္က အမရာ့ကိုလမ္းခြဲေပး
မမဘက္က ေနာက္ဆုတ္ေပးပါ"
"တို႔နိုင္ရင္ေရာ.."
"မမနိုင္ရင္ ဝဏၰဘက္က အမရာနဲ႕လုံးဝမပတ္သတ္ေတာ့ဘူး
ၿပီးေတာ့ မိဘမဲ့ေဂဟာကိုလႉဖို႔ကားတစ္စီး ဘယ္လိုလဲ
မွ်တတယ္မွတ္လား"
"မွ်တပါတယ္
ေမာင္ကတို႔နဲ႕လက္တြဲၿပီးသား တို႔မၿပိဳင္လဲရတယ္
ဒါေပမဲ့ ...တို႔ၿပိဳင္မယ္
ေမာင့္ဘက္တို႔ကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းကိုသက္ေသျပမယ္
ဒါနဲ႕ ..ဘာလို႔ေမာင့္ကိုခ်စ္ရက္သားနဲ႕ အဲ့လိုလုပ္ရတာလဲ တို႔ သိခ်င္တယ္"
"ပထမအခ်က္က~အနိုင္ယူခ်င္တာ
အမရာ့ကို တစ္ဘဝလုံးၿပိဳင္လာတာ
ကြၽန္ေတာ္အနိုင္မယူခဲ့ဘူး အနိုင္မယူရက္ခဲ့ဘူး နိုင္ဖူးခ်င္တယ္
သူအရႈံးေပးတာကို အနိုင္ယူခ်င္တာ
ဒုတိယအခ်က္က~ မမနဲ႕ ပထမကို သူလဲနိုင္လားသိခ်င္တာ
အမရာဆိုတာက ဝဏၰနဲ႕ကေလးဘဝထဲကယွဥ္ၿပိဳင္လာတဲ့သူပါ
သူ႕အေၾကာင္းကို ဝဏၰထက္ဘယ္သူမွပိုမသိနိုင္ဘူး
အရမ္း ပထမ ႀကိဳက္တဲ့သူ
သူ႕ရဲ႕ crazy အျဖစ္ဆုံးအရာက ပထမ ဆိုတာပဲ
သူအဲ့ဒီ ပထမနဲ႕ မမကို လဲနိုင္ မလဲနိုင္သိခ်င္တယ္
သူဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္သိရမွ ေနာက္ဆုတ္ေပးနိုင္မွာေလ
အေျဖကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ
ကဲ ...အဲ့တာဆို deal ေနာ္ မမ "
ႏွင္းဆီနဲ႕ ဝဏၰ ထိုသို႔အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္
~~~~
"ဒါဆို ဒီပြဲက မမတစ္ေယာက္ထဲအကုန္လုံးကိုအနိုင္ယူသြားတာေပါ့
မမကေလ မေၾကာက္မလန့္ ေမာင္ကအရႈံးမေပးရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
ႏြေက ၾကားထဲလန့္ေနေသးသည္
ႏွင္းဆီ အမရာ့လက္ကိုကိုင္ထားၿပီး သူမမ်က္ႏွာကိုၾကည့္သည္
"ေမာင္အရႈံးေပးမွာကို သိတယ္
ေမာင္ဘက္က မႏွင္းဆီကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္သလဲဆိုတာ
မႏွင္းဆီက အသိဆုံးေလ"
"ေနာက္မလုပ္ပါနဲ႕ မႏွင္းဆီရယ္
ေမာင့္ဘဝမွာ ဒါကပထမဆုံးသိရဲ႕လား
ဒီလိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုခ်ဖိဳ႕ ဘယ္ေလာက္ထိ ပင္ပန္းလဲဆိုတာသိရဲ႕လား
ဝဏၰက ေမာင့္ကိုခ်စ္ေနခဲ့တာ လုံးဝမသိခဲ့ဘူး"
ေျပာေနရင္း ဝဏၰေရာက္လာသည္
"congratulations ပါမမ
မမနိုင္ပါတယ္ ဝဏၰက နိုင္ၿပီးရႈံးသြားခဲ့ၿပီ
အရႈံးကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးလက္ခံပါတယ္"
ဝဏၰက အမရာ့ကို ကားေသာ့ကမ္းေပးသည္
"တစ္ခုခုဆို ငါ့ဆီလာလို႔ရတယ္ အမရာ
မင္းအတြက္ဆို ငါအၿမဲတံခါးဖြင့္ထားတယ္
ေစာေစာ မဖြင့္ေျပာခဲ့တဲ့အတြက္လဲ ငါေနာင္တရတယ္"
"ငါ မသိခဲ့ဘူးဝဏၰ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့တာပဲ"
ဝဏၰ ေခါင္းငုံ႕ေနသည္
"မင္းအခ်စ္ကိုေတာ့ ငါေလးစားပါတယ္အမရာ
ေပ်ာ္႐ႊင္စြာနဲ႕ ေ႐ႊလက္တြဲနိုင္ပါေစေနာ္
ငါ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလိုက္ေကြၽးလိုက္ဦးမယ္
ဒီညငါနိုင္သြားတယ္ေလ
ပထမဆုံးအနိုင္ပြဲဆိုေတာ့ ေအာင္ပြဲခံရမွာေပါ့ကြာ"
ဝဏၰႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားသည္
သက္ျပင္းခ်ရင္းက်န္ခဲ့သည္က အမရာ
ငယ္စဥ္ကတည္းက ေဘးမွာၿပိဳင္ဘက္အေနနဲ႕ရွိေနတဲ့သူက
သူမကိုခ်စ္ေနတဲ့သူဆိုတာ သူမ မသိခဲ့
အမရာ ႏြေ့ကိုပဲကားေသာ့ေပးလိုက္ၿပီး ထိုကားကိုယူထားေစသည္
ေနာက္အားလုံးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကသည္
အခုေတာ့ အမရာနဲ႕ႏွင္းဆီ ႏွစ္ေယာက္ထဲေပါ့
ထုံးစံအတိုင္း အျပန္ေသးပဲ က်ဳံးေဘးကခုံတန္းေလးမွာထိုင္သည္
ညအခ်ိန္ခါမို႔ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္
အမရာဘာမွမေျပာပဲ ၿငိမ္ေနေတာ့ ႏွင္းဆီမေနတတ္ေတာ့
"ေမာင္...တို႔ကိုမုန္းသြားၿပီလား"
"ေမာင္က ဘာလို႔မုန္းရမွာလဲ
တစ္ခုေတာ့ေမးခ်င္တယ္"
အမရာ ႏွင္းဆီကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီး
"ေပ်ာ္လား"
အမရာ ႏွင္းဆီကို ခနဲ႕လိုက္သလိုပင္
"ေမာင့္ကို အခုလိုအနိုင္က်င့္ရတာေပ်ာ္လား"
"ဘာလို႔အနိုင္က်င့္မိလဲဆိုတာ ေမာင့္ကိုေျပာျပတယ္ေလ
ေပ်ာ္လားဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တယ္
ေမာင့္ကိုအနိုင္က်င့္ရလို႔ ေမာင္ရႈံးသြားလို႔မဟုတ္ဖူး
ေမာင့္ရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္ေပ်ာ္တာ"
"ေပ်ာ္ရင္ေမာင္ေက်နပ္ပါတယ္ ေမာင့္အမ်ိဳးသမီးေလးရယ္
ေမာင္ဘက္က အရမ္းခ်စ္တာေနာ္
ေမာင့္ကို ထပ္ၿပီးနာက်င္ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့"
"မလုပ္ေတာ့ပါဘူး
အခုကလဲ သူကေမာင့္အခ်စ္ကိုလာစိန္ေခၚေနတာေလ
တို႔ကို ေမာင္ကမခ်စ္ပါဘူးဆိုၿပီး လာရန္ရွာတာ"
အမရာၿပဳံးမိသည္ သူမကရန္ေတြ႕သလိုေလးေျပာေနသည္ေလ
"တို႔ဘဝမွာ ဒါက ပထမဆုံးအေလာင္းအစားလုပ္ဖူးတာသိလား"
အမရာ သူမနဲ႕အတူလိုက္ေပ်ာ္မိပါသည္
အရႈံးေပးရလဲ ခ်စ္ေသာအရႈံးေလ
"အဲ့ေတာ့ နိုင္သြားလို႔ မႏွင္းဆီကေပ်ာ္ေနတာေပါ့ေလ
ဟုတ္လား"
သူမ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ၿပဳံးေနတဲ့ အၿပဳံးေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္
အမရာက သူမကိုေျပာေတာ့ ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ကာ ေျပာင္ျပေသးသည္
အမရာ့အရႈံးက အခုေတာ့ ေပ်ာ္စရာပါေလ
"ခ်စ္လိုက္တာေနာ္
ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ျပဳစားေနရတာလဲ ေဒၚႏွင္းဆီရဲ႕"
"ဟင္းး ေမာင့္ထက္ ၃ ႏွစ္ပဲႀကီးတာပါေနာ္
ေဒၚလို႔ေတာ့ မတတ္ေသးပါနဲ႕ဦး ေမာင္ရယ္
ခ်စ္တယ္ တကယ္အရမ္းေပ်ာ္တယ္
ေမာင္က ပထမထက္ တို႔ကိုလိုအပ္တယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္"
အမရာ ေပ်ာ္ေနတဲ့သူမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ နမ္းမိသည္
"ေမာင္နမ္းလိုက္မွ ၿငိမ္သြားပါလား"
"ေမာင္က ၿငိမ္ေဆးေကြၽးလိုက္တာကို"
ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္ကာ သူမေျပာလာေတာ့ ပိုလို႔အသည္းယားသည္
"ေမာင့္ကို လက္မလႊတ္ပါနဲ႕ေနာ္
ေမာင္ ပိုသိလာၿပီ
မႏွင္းဆီကိုလက္မလႊတ္နိုင္ဘူး
အဆုံးရႈံးမခံနိုင္ဘူးဆိုတာ ပိုသိလာၿပီ"
"လႊတ္စရာလား မလႊတ္ပါဘူးေမာင္ရဲ႕"
~~~~~~~~
"ေမာင္ ဘာလုပ္ေနလဲ"
ႏွင္းဆီ ေရခ်ိဳးေနတာေၾကာင့္အမရာရတဲ့အခ်ိန္ေလး စာခနဖတ္ေနခဲ့သည္
အမရာဝယ္ထားေပးတဲ့ ညဝတ္အကၤ်ီေလးနဲ႕သူမ ေရာက္လာသည္
ေရခ်ိဳးလို႔ၿပီးသြားၿပီထင္သည္
"စာဖတ္ေနတာေလ ေရခ်ိဳးၿပီးသြားၿပီလား"
ႏွင္းဆီ အမရာ့ေပါင္ေပၚတေစာင္းေလးထိုင္ကာ လည္ပင္းကိုဖက္တြယ္လိုက္သည္
အမရာ့ ေမးဖ်ားေလးကိုလက္နဲ႕ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ေခါင္းေမာ့ေစသည္
"အဲ့စာေတြကို မဖတ္နဲ႕
မႏွင္းဆီကိုပဲ ဖက္"
အမရာ စာအုပ္ကိုေဘးခ်လိဳက္ၿပီး သူမစကားအတိုင္းခါးေလးကိုဖက္ထားလိုက္သည္
"ေခြၽျပန္ပါၿပီ ေမာင့္အမ်ိဳးသမီးေလးရယ္
အခုလိုလဲ ခြၽဲတတ္တာပဲလား"
"တို႔ခြၽဲရင္ ေမာင္ခံနိုင္ရည္ရွိပါ့မလား"
"အိုးးး ခံနိုင္ရည္ရွိသပ ရွိ ရွိ ေတာင္ျမည္ေနတာ
ခြၽဲပစ္လိုက္ မႏွင္းဆီရဲ႕စိတ္ရွိအတိုင္းေမာင့္ကိုခြၽဲလိုက္ကြာ"
အမရာ့အေျပာကို သေဘာက်ကာရယ္သည္
"အေျပာမႀကီးနဲ႕ေနာ္"
အမရာ ႏွင္းဆီကိုခ်ဳပ္ကာ သူမ လည္တိုင္ေလးကိုနမ္းလိုက္သည္
ေရခ်ိဳးၿပီးကာစမို႔ Lux ဆပ္ျပာနံ႕ သင္းသင္းေလးကိုရလိုက္သည္
"ယားတယ္ ေမာင္ရယ္
လူကို အသည္းယားေအာင္မဟုတ္နဲ႕
ၾကည့္..."
သူမလက္ကေလးဆန့္ကာ လက္ေပၚမွ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းေလးေတြကိုျပသည္
"ၾကက္သီးေတာင္ထတယ္ ၾကည့္စမ္း..."
အမရာ အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႕ ထပ္နမ္းေတာ့ သူမထေျပးသည္
"ဒီလိုေျပးလို႔ ရရိုးလား မႏွင္းဆီ
ဗိုလ္ေအာင္ဒင့္လက္က လြတ္မယ္ထင္လား"
ႏွင္းဆီ အမရာ့လက္ထဲမေရာက္ေအာင္ပတ္ေျပးရင္း
"အဲ့တာ မျမရင္ေလ
တို႔က မႏွင္းဆီ လြတ္တယ္"
"မရဘူး မႏွင္းဆီဆိုလဲ အမရာေမာင့္လက္ကမလြတ္ဘူးကြာ"
အခန္းက်ဥ္းေလးမို႔ ႏွင္းဆီ အမရာ့လက္ကေျပးမလြတ္ပါ
အမရာ ႏွင္းဆီကိုမိသြားေတာ့ သူမေနာက္ေက်ာကေန ခါးေလးကိုဖက္ထားလ်က္သားျဖစ္ေနသည္
"ေမာင္"
"ရွင့္"
"ထူးတာေလးကလဲ ခ်စ္လိုက္တာ"
အမရာ ေနာက္ေက်ာကေန သူမေခါင္းေလးကိုငုံ႕နမ္းျပန္သည္
"ေမာင္ကလဲ ဒီအမ်ိဳးသမီးေလးကိုခ်စ္လိုက္တာ
ခ်စ္လို႔ကိုမဝဘူး"
"ေမာင္.. တို႔ေလ ဒီေန႕ ၿပိဳင္ပြဲၿပီးေတာ့ အရမ္းကိုေပါ့ပါးသြားတယ္
ေမာင့္အေပၚလဲ တစ္မ်ိဳးေလးခံစားရတယ္
ၿပီးေတာ့ေမာင္နဲ႕အတူရွိေနတာလဲ ယုံၾကည္မႈ ရွိလာတယ္"
"ေမာင္ခံစားမိပါတယ္ ေမာင့္အေပၚပြင့္လင္းလာတယ္
အခုလိုေလးကို အရမ္းသေဘာက်တယ္ "
"ရၿပီရွင္ရယ္ ဖက္ထားတာလဲၾကာေနၿပီ
ေရခ်ိဳးေတာ့ ...သြား"
အမရာ ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္
အရႈံးထဲက အျမတ္က ၿပိဳင္ပြဲကျပန္လာၿပီးကတည္းက ႏွင္းဆီအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ သူမအေပၚအရင္ကထက္ပိုလို႔ပြင့္လင္းလာသည္
အမရာ့အေပၚ ယုံၾကည္မႈလြန္ကဲသြားသည္ဆိုရမလား
မႏွင္းဆီက အရင္က မႏွင္းဆီလိုမဟုတ္ေတာ့
အမရာေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာေတာ့ ႏွင္းဆီအခန္းထဲမရွိေတာ့
လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့... အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ ေဒၚမဒီနဲ႕စကားေျပာေနသည္
စကားနည္းတဲ့ သူမက ေဒၚမဒီနဲ႕ေတာ့ တတြတ္တြတ္ေျပာလို႔ေနသည္
အမရာ ႏွင္းဆီေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
"ေမေမနဲ႕ေတြ႕မွ မႏွင္းဆီကို သာလိကာေလးမွန္း ေမာင္သိတယ္"
"ေမေမ့ကေလးေနာ္
သူက်အေမနဲ႕ေသခ်ာစကားေျပာတာမဟုတ္
ေမေမ့မႏွင္းဆီေလးလာမွေပ်ာ္ေနရတာ
အိမ္ရဲ႕ဆည္းလည္းေလးလိုပဲ"
"ဆည္းလည္းေလးလား"
အမရာစေနာက္ေတာ့ ႏွင္းဆီ အမရာ့ကိုထုသည္
"ထု သမီးေရ နာနာထု"
ေဒၚမဒီက ျမႇောက္ေပးၿပီး ထသြားသည္
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ကာ အမရာတို႔အတြက္ ႏြားနို႔ယူေပးျခင္းသာ
"ေရာ့ ေမေမ့ကေလးရယ္
ေမေမ့ႏွင္းဆီပန္းေလးရယ္"
"ေမေမက ေမာင့္ထက္ မႏွင္းဆီကိုပိုခ်စ္ေနသလိုပဲေနာ္"
ႏွင္းဆီက ခ်က္ခ်င္းေခ်ပသည္
"ဟုတ္တယ္ ေမေမေစာေစာကေျပာၿပီးၿပီ
တို႔ကိုပိုခ်စ္တာတဲ့ ေနာ္ေမေမ.."
"ဟုတ္ပ ေမေမက ေမေမ့ႏွင္းဆီေလးကိုပိုခ်စ္တာ
ကဲ အခ်ိန္မေစာေတာ့ဘူးေနာ္ ႏြားနို႔ေသာက္ၿပီး အိပ္ၾကေတာ့
မနက္ျဖန္ ေလဆိပ္လဲသြားႀကိဳရဦးမယ္မွတ္လား"
ေလဆိပ္ဆိုတဲ့အသံၾကားလိုက္ေတာ့ အေပ်ာ္ေလးေတြေတာင္ တစ္ဝက္ေလာက္ေပ်ာက္သြားသလို
အမရာ့ဆီက အသံထြက္မလာေတာ့ႏွင္းဆီကပဲ
"ဟုတ္ ေမေမ ေကာင္းေသာညပါေနာ္"
"ေကာင္းပါၿပီ
သမီးေလးေရ"
ေဒၚမဒီ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားေတာ့မွ
"ေမာင္ ....
ဘာေတြေတြးေနတာလဲ
ဘာမွ ႀကိဳမေတြးနဲ႕ဦးေနာ္..."
ႏွင္းဆီသိတာေပါ့
အမရာ သူမအေဖနဲ႕ေတြ႕ရမဲ့အေရးကို ႀကိဳေတြးေနေလာက္သည္
"ေမာင္တို႔ လက္တြဲမျဖဳတ္ၾကဘူးေနာ္
တူတူရင္ဆိုင္ၾကမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ႏြားနို႔ေသာက္ ၿပီးရင္အေပၚတက္မယ္
ေျခဖဝါးေလးေတြအရမ္းေညာင္းေနလို႔"
သူမနားခ်င္ေနၿပီဆိုလာေတာ့ ႏြားနို႔ပူပူကိုအျမန္မႈတ္ေသာက္သည္ ေနာက္ႏွင္းဆီလဲ ေသာက္လို႔ၿပီးေရာ အမရာ ႏွင္းဆီကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္
ႏွင္းဆီလန့္သြားၿပီး
"ေမာင့္"
ႏွင္းဆီအမရာ့ရင္ဘတ္ကိုထုၿပီး
"လန့္သြားတာပဲေမာင္ရယ္"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလွကားတက္မလို႔
ေညာင္းေနတယ္ဆိုလို႔ ခ်ီသြားမယ္ေနာ္"
ႏွင္းဆီ ဘာမွမေျပာၿငိမ္သာၿငိမ္ေနသည္
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အိပ္ယာထက္ကို အသာအယာခ်လိဳက္သည္
"ခနေလးေနေနာ္"
အမရာအျပင္ခနထြက္သြားၿပီး ျပန္ဝင္လာသည္
အထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ကာဂ်က္ခ်သည္
လက္ထဲတြင္ ဘူးေလးတစ္ဘူး
"ဘာႀကီးလဲ"
"ေမာင့္အမ်ိဳးသမီးေလးေညာင္းေနတယ္ဆိုလို႔
ေဆးေလးလိမ္းၿပီး ႏွိပ္ေပးမလို႔"
"ရပါတယ္ ေမာင္ရယ္
ေမာင္လဲ ေညာင္းမွာပဲေလ တူတူလမ္းေလွ်ာက္တာပဲကို
ၿပီးေတာ့ေမာင္ကေတာင္ တစ္ေနကုန္ကားေမာင္းေနရတာ ပိုေညာင္းမွာကို"
အမရာ လက္မခံ
"မရပါဘူး...
ေမာင္ပိုင္တဲ့ေျခဖဝါးႏုႏုေလး ေညာင္းေနတာကို ဒီတိုင္းၾကည့္မေနနိုင္ပါဘူး"
အမရာေျပာရင္းး ႏွင္းဆီရဲ႕ေျခေထာက္ကို ဆြဲလိုက္သည္
ေဘာင္းဘီအပြအရွည္ေလးမို႔ ဒူးေပၚထိဆြဲတင္လိုက္ေတာ့ အသာအယာပင္တက္သြားသည္
အမရာ ႏွင္းဆီရဲ႕ေျခေထာက္သြယ္သြယ္ကေလးကို ေဆးလူးေပးသည္
ေဆးကပူတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ေအးေအးေလးမို႔
"ေဆးက မပူဘူးေနာ္ေမာင္"
"နည္းနည္းေတာ့ႏြေးတယ္ လူးခါစမို႔ေအးေနတာ
ေသခ်ာေနာက္မီၿပီးထိုင္လိုက္
ၿပီးရင္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဇိမ္ခံၾကည့္"
ႏွင္းဆီက အမရာေျပာသည့္အတိုင္း ေသခ်ာေက်ာမီလိုက္ၿပီး
အမရာ ႏွိပ္ေပးသည္ကို ၿငိမ္ခံေနသည္
အမရာက နာေအာင္ဖိႏွိပ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ဖြဖြကေလး ေညာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ ႂကြက္သားတို႔ကို ေခ်ေပးသည္
"ေျခေထာက္ကေလးက အျပစ္အနာအဆာလဲမရွိဘူး
ဘယ္လိုမ်ား ရွင္သန္လာတာတုန္း
ငယ္ငယ္က အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ေရာထြက္ရဲ႕လား မႏွင္းဆီ"
"တို႔က ငယ္ငယ္ထဲက ေဆာ့တာကစားတာမရွိဘူး
နာမည္နဲ႕လိုက္ေအာင္ ပန္းကေလးေတြနဲ႕ပဲ ေနလာတာ
ရၿပီေမာင္ရယ္ ေမာင္လက္ေညာင္းေနမယ္"
"ခနေလးပဲရွိပါေသးတယ္
ေမာင္ မေညာင္းပါဘူး"
တကယ္က အမရာ သူမေျခေထာက္ကေလးကိုဆက္ကိုင္ထားခ်င္သည္
သြယ္သြယ္ေလးကိုမွ အသားေလးက အိအိကေလးမို႔ တကယ္ မိန္းမေကာင္းတို႔ရဲ႕ အဂၤါရပ္တို႔နဲ႕ကိုက္ညီေနသလို
"ေမာင္ရၿပီ ေညာင္းေနမယ္
တို႔ျပန္ႏွိပ္ေပးမယ္ေလ "
"မလုပ္ပါနဲ႕
ေမာင္ငရဲႀကီးမွာေပါ့"
အမရာ လက္သြားေဆးလိုက္ၿပီး သူမေဘးမွာ ဝင္အိပ္ေတာ့
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို မႏွင္းဆီက အမရာ့လက္ေမာင္းေပၚ လာအိပ္သည္
"ဒီလိုေလးအိပ္ခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနရတာ
ေမာင့္လက္ေမာင္းေလးေပၚမွာဆို ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေပ်ာ္တယ္သိလား
တစ္ညလုံး နိုးေတာင္မနိုးဘူး "
"ခ်စ္လိုက္တာ
သိေတာ့သိတယ္ မေန႕ကလုံးဝမလႈပ္တာ
တစ္ညလုံးအိပ္ေမာက်ေနတာ
အိပ္ေနာ္.. ေမာင့္လက္ေမာင္းက မႏွင္းဆီတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ပါပဲ"
အမရာ့ရင္ခုန္သံက မႏွင္းဆီရင္ခြင္ထဲေရာက္လာတာနဲ႕ ထိုနည္း၎ပါပဲ တစ္ဒိန္းဒိန္းပင္
"ေမာင္... ရင္ခုန္ေနၿပီ"
အမရာရွက္ေတာ့ မ်က္ႏွာဘယ္နားထားရမည္မသိ
"ၾကားေနရရင္လဲ ထုတ္မေျပာနဲ႕ေလ မႏွင္းဆီရယ္
ေမာင္ကရွက္တာေပါ့ ထိန္းလို႔ကိုမရဘူး ဒီႏွလုံးကလဲ"
ႏွင္းဆီ ခုန္ေနတဲ့ဘယ္ဘက္ျခမ္းေလးကို သူမနားနဲ႕ကပ္ကာနားေထာင္ရင္း
"မထိန္းပါနဲ႕ ခုန္ပါေစ
တို႔ကိုခ်စ္လို႔ခုန္တာပဲကို"
ထိုသို႔အျပဳအမူေလးေတြနဲ႕ ထိုသို႔ေျပာလာေတာ့ အမရာ့စိတ္ကိုအဘယ္သို႔ထိန္းခ်ဳပ္ရမည္နည္း
"ေမာင္စိတ္မထိန္းနိုင္ျဖစ္ေတာ့မယ္"
ႏွင္းဆီ အမရာ့ႏွလုံးသားကိုပါးေလးအပ္ထားရာကေန အမရာ့လည္တိုင္ေလးကိုနမ္းသည္ အမရာတစ္ေယာက္ အနမ္းခံလိုက္ရေတာ့ အသက္ေတာင္မရႉရဲ
ေနာက္ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းကေလးေမာ္ၾကည့္ကာ မႏွင္းဆီေျပာလာသည္က
"မထိန္းနဲ႕ တို႔ကိုနမ္း.."
ႀကိဳးစားပါဦးမည္
အဲ့လိုတန္းလန္းထားရတာ ဝါသနာမို႔ခြင့္လႊတ္ၾကပါ