Иан гэрийнхээ урд талын тоглоомын талбай дээрхи савлуур дээр тэнгэр ширтэн сууна. Түүний ам сэтэрч, нүүрэнд нь бас бус шархнууд зөндөө харагдана. Гар, хөл гээд ил хэсэг дээр нэлээн хөхрөлт үүссэн байв.
"Жонгүг ахаа~"
Жонгүг их л инээмсэглэнгүй Ианий хажууд очсон ч түүний царайг харчихаад хөмсгөө зангидлаа. Ианий урд өвдөглөж суугаад шархнуудыг нь бүр ойроос харах аж.
"Чи тэнэг юмуу? Яагаад зүгээр л зодуулаад байдаг юм?"
"Тэглээ гээд яана гэж? Бүр их зодуулна штээ... одоо төгсөх хооронд чимээгүй байж байгаад л дуусганаа"
Жонгүг санаа алдан түүний өмнөөс бухимдах аж. Иан тоосонч юмгүй Жонгүг руу инээмсэглээд л хараад байв.
Жонгүг Ианийг савлуур дээрээс босгон ойрхон 24 цагийн дэлгүүр лүү алхах аж.
"Ахаа~ та яг юу хийдэг юм? Оюутан уу? Эсвэл ажил хийдэг юмуу?"
"Ажил"
"Хөөх~ мөнгөтэй ах байх нь! Ямар ажил?"
"Модель"
"Хөөөөх~ Аргагүй л дээ... таны бие хаа царай зүс ямар сайхан билээ дээ~ царайлаг хүмүүс сайхан юмөө"
Жонгүг Ианий асуусан бүх асуултанд яг ганцхан үгээр л хариулан явна. Жонгүгийн хариулт бүрт өөр өөр хариу үйлдэл гаргах Иан Жонгүгт өхөөрдөм санагдаж байв.
Жонгүг шархыг нь цэвэрлэж боох юмс аван, Ианий өөдөөс харан сууна. Ианийг нүдээ ань гэсэн ч зүггүйтэн Жонгүгийг нүд салгалгүй ширтэх аж.
"Ахаа~ та надтай үерхэх үү? "
Жонгүг шүлсэндээ хахан Иан руу хачин харлаа.
"Би ингэж харагдаж байгаа ч гэсэн их хичээл зүтгэлтэй шүү! Хоол ч сайн хийдэг! Ахаа та ёстой харамсахгүй дээ!"
"Би явлаа, үлдсэн шархаа өөрөө цэвэрлэ!"
Жонгүг лент бас бус зүйлсээ Иан руу шидчихээд хурдан хурдан алхаад яваад өгөв.