ထမင်းစားဝိုင်းတွင်
"Yoongi ကောင်းလားဟင်"
"ကောင်းတာပေါ့ seokjin ချက်တာတွေက အကုန်စားကောင်းတယ်"
"ပိုပြီနော် "
"မပိုပါဘူး တကယ်စားကောင်းတာကို"
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပြုံးပြီး စကားတွေပြောနေလိုက်တာ jungkook အမြင်မှ အမြင်ကပ်ချင်စရာ၊တကယ်ဘဲ ပျော်နေလိုက်တာ သူရှေ့မှ ရှိနေတဲ့သူကိုပင် သတိမရတော့သလို၊ jungkook တစ်ယောက် ဒေါသထွက်မီတယ် သူရှေ့မှ ရှိနေတာတောင် အေရးမပါသလို စကားလဲမပြော လှည့်တောငိမကြည်တဲ့ hyung ကနေ့ခင်းက သူစိတ်ဆိုးနေလို့ လာချော့တာ ဘာကြောင့်လဲ ၊ကျနော်မကြိုက်တာသိရဲ့နဲ့ အက်လူနဲ့ ပြုံးပျော်နေလိုက်တာ ၊ hyung ကို တစ်ခြားသူနဲ့မြင်ရတော့ ကျနော်ရင်ထဲ မွန်းကြပ်နေပြီ ၊ hyung ကတော ပြုံးလိုပျော်လိုက်၊ ကျနော်ရူးတော့မယ် hyung ရယ် ၊ကျနော်ကို ကစားနေတာလား၊
"အဟမ်း အဟမ်း"
"ဘာဖြစ်တာလဲ Jimin ထမင်းသီးလို့လား"
Jimin ကိုစိုးရိမ်တကြီးမေးလာတဲ့ seokjin ကိုကြည်ပြီး ပြောင်စပ်စပ်ရီပြနေတဲ့ Jimin
"မဟုတ်ပါဘူး အရမ်းတွေ ချိုနေတော့ ချောင်းဆိုးသွားတာ"
"ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်ဟာက ချိုနေတာလဲ hyung စားတော့ အတော်ပါဘဲ Jimin ရဲ့"
နားမလည်သလိုပြန်ပြောလာတဲ့ seokjin ကို ကြည်ပြီ ရီနေသူမှ Jimin ပင်၊
"အကိုရယ် ဘာမှမချိုဘူး ချိုနေတာက အကိုတို့လေ"
"ဟင်"
"ဒီထမင်းစားဝိုင်းမှ အကိုတို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်များထင်နေတာလား "
"ဘာလို့လဲ "
"ဪ အကိုနှစ်ယောက်ဘဲ ဂရုစိုက်ပြလို့က် ချစ်ပြလိုက်လုပ်နေလို့လေ"
Jimin ရဲ့စကားကြောင့် hyung ကရှက်သွားသလို ခေါင်းငုတ်သွားသည်၊ jungkook စိတ်ထဲ အလိုမကျဖြစ်သွားသည်၊ hyung က ထိုလူကိုသဘောကျနေတာများလား မဟုတ်ရင် ဘာကြောင့် ရှက်ရမှလဲ၊ jungkook ရဲ့မျက်နှာက အတော်ကိုသိသိသာသာပျက်နေသည်၊ပါးစောင်းကိုလျှာဖြင့်ထိုးကာ seokjin နဲ့ Yoongi ကို စိုက်ကြည်နေ၊မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကလဲ သွယ်တန်းနေသည်၊လက်သီးတွေလဲ တင်းတင်းဆုပ်ထားပြီ ဒေါသထွက်နေတဲ့ jungkook
"မဟုတ်တာတွေ မပြောနဲ့ စားစရာရှိတာအေးဆေးစားပါ"
ဆူသလို အသံမာမာလေးပြောလိုက်တော့ သုကိုရီပြပြီ ထမင်းကိုသာ ဆက်စားနေသည် Jimin ကြောင့် ခေါင်းသာခါမီတယ်
"Jimin လေးက ပျော်တတ်တာဘဲနော်"
"ဟုတ်"
ပြုံးပြုံးနဲ့ ပြောလာတဲ့ Yoongi ကို ဇာတ်လေးပုဝင်သွားကာ Jimin လဲ ပြန်ပြုံးပြရင်းပြော
သည်၊ထို ထမင်းဝိုင်းထဲတွင် မရီနိုင် မပြုံးနိုင်ဖြစ်သူက jungkookပင်ဖြစ်နေသည်၊
"အော် Yoongi က ဒီကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့လား"
"မဟုတ်ဘူး seokjin"
"ဒါဆို"
"seokjin ရဲ့မာမီလွှတ်လိုက်တာ"
"ဟင် မာမီလွှတ်လိုက်တာ ဟုတ်လား"
အံဩကာ မေးလာသည် seokjin
"ဟုတ်တယ် အက်တာကြောင့် ကိုယ် seokjin ဆီလိုက်လာတယ်ဆိုပါတော့"
"မာမီကဘာမှလဲ မပြောပါလား "
"ကိုယ်ပြောပြမှပေါ့ ပြောပြဖို့ဘဲ ရောက်လာတာလေ "
Yoongi ကစားလက်စကို ဖြတ်လိုက်ပြီ seokjin ကိုကြည်ကာ
"seokjin မာမီက ပြောတယ် seokjin ကိုပြန်ခေါ်လာေပးဖို့လေ"
"ဟင် ဘာလို့လဲ ဟိုမှာ တစ်ခုခုရှိလို့လား"
"ဟုတ်တယ် ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ လက်ထပ်ပွဲလေ"
"ဟင်"
ထိုအသံသည် seokjin နဲ့ Jimin ဆီက ဖြစ်သည်၊ Yoongi ပြောလိုက်တဲ့စကားကို seokjin မှ မယုံနိုင်၊ seokjin တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ် အံဩနေမီတယ်၊ တကယ်ဘဲ jungkook ကို သူအထင်လွဲသွားမှကို ကြောက်နေမီသည်၊ဒီကိစ္စကိုသူမသိပါ၊ jungkook ကိုကြည်လိုက်တော့လဲ မျက်လုံးထဲတွင်ဒေါသရိပ်များကိုတွေ့နေရသည်မို့ seokjin လဲရင်ပူသွားသည်
"တောက်စ်"
Jungkook ဆီက တောက်စ်ခေါက်သံဟာ ထိုထမင်းစားခန်းထဲတွင် ဟိန်းထွက်နေသည်၊ jungkook သူကိုကြည်နေတဲ့ အကြည်တွေက ခက်ထန်လွန်းနေသည်၊ သူကိုမျက်ထောင့်နီကြီးဖြင့် စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည်ပြီ
ထမင်းဝိုင်းကနေ ထသွားတဲ့ jungkook၊ Jimin လဲ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ seokjin ကိုသာကြည်နေမီသည်၊ပြီးမှ jungkook နောက်ကိုအပြေးလိုက်သွားသည်၊ seokjin လဲ jungkook နောက်ကို လိုက်ဖို့ပြင်တော့ သူလက်တွေကိုဆွဲပြီးထားလိုက်တဲ့ Yoongi ကြောင့် သူလိုက်သွားဖို့အဆင်မပြေဖြစ်ခဲ့သည်၊ လူကသာ ကျန်ခဲ့ပေမဲ့ စိတ်က သူကလေး လေးဆီရောက်နေသည်၊ jungkook အထင်လွဲသွားတဲ့ကိစ္စကို သူရှင်းပြချင်သည်၊ jungkook သူကို မုန်းသွားမှကြောက်တယ်၊ ဟုတ်တယ် သူ သေချာပေါက် jungkook ကိုချစ်မီနေပြီ၊သူကို jungkook စကားမပြောရင် သုမနေိုင်ပါ၊သူကို jungkook စိတ်ဆိုးနေရင် သူမနေိုင်ပါ၊ အခု jungkook သူကိုမချစ်တော့မှ အရမ်းကြောက်မီသည်
"seokjin"
Yoongi ရဲ့ခေါ်သံကြောင့် အိမ်အပြင်သို့ လှမ်းကြည်နေရင်း လှည့်ကြည်မီသည်
"ကိုယ် seokjin ကိုချစ်တယ်"
"Yoongi"
"နေအုံး seokjin ကိုယ်ပြောလိုမပြီးသေးဘူး"
seokjin လဲ ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ခုံမှပြန်ထိုင်ပြီ တိတ်ဆိတ်စွာနေ နေသည်၊ Yoongi ကသူလက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း
"ကိုယ် seokjin ကိုအရင်တည်းက ချစ်နေမီတာ ၊ကိုယ်ဖွင့်မပြောရဲလို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် seokjin ကိုယ်ကိုမုန်းသွားမှကြောက်လို"
seokjin တစ်ယောက် ဘာမှပြန်မပြောဘဲ Yoongi ပြောသမျှကိုနားထောင်နေသည်၊ Yoongi ကိုသူမချစ်နိုင်ပါ အရင်ကလဲ မချစ်သလို အခုလဲ မချစ်ပါ ၊ Yoongi ကိုသူငယ်ချင်းထက်ပိုပြီ မချစ်နိုင်ပါ၊
"ကိုယ် seokjin ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် အက်တာကြောင့် အန်တီဆီမှ ဖွင့်ပြောခဲ့တာ "
"Yoongi ကို သူငယ်ချင်းထပ်သံယောဇဉ်ထပ် မပိုဘူး"
"က်ုယ်သိပါတယ် ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ဘက်ကတော့ ပိုနေခဲ့ပြီ seokjin"
seokjin လဲ ထိုင်နေရကနေ ထလိုက်ပြီ
"Yoongi ငါဘဝမှ အချစ်ကိုမခံစားခဲ့ဖူးဘူး ဒါပေမဲ့ အခုချိန်မှ အချစ်ကို ခံစားလိုက်ရပြီ "
seokjin ကသူဘက်ကိုလှည့်ပြီ
"တောင်းပန်ပါတယ် Yoongi "
Yoongi က သူကိုတွေတွေလေးကြည်လာသည်
" Yoongi အပေါ်သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်ထက် မပိုခဲ့လို့ လက်ထပ်ဖို့ဆိုတာလဲ မဖြစ်နိုင်ဘူး"
" seokjin ကိုယ်အတွက်ပေးတဲ့ အကြောင်းပြချက်က သူငယ်ချင်းထက်မပိုနိုင်ဘူးဆိုတာကြောင့်လား"
"တောင်းပန်ပါတယ်"
ခေါင်းကိုငုတ်ကာ တောင်းပန်းစကားဆိုတဲ့ seokjin ဟာ သူကိုငြင်းဆန်လိုက်တာဘဲ၊သူလဲ သတိထားမီပါတယ် jungkook ဆိုတဲ့ကောင်လေးအပေါ် seokjin ရဲ့ ဂရုစိုက်မှုတွေ စိတ်ပူပန်မှုတွေက ခုနက လက်တွေ့ဘဲလေ၊စိတ်တိုလို ထွက်သွားတဲ့ jungkook နောက်ကိုလိုက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့ seokjin ကိုကျနော်တားလိုက်ပေမဲ့ ကျနော်တားလိုက်နိုင်တာ လူကိုပါ seokjin ရဲ့စိတ်အစုံကတော့ ထိုကောင်လေးကို လိုက်သွားပြီလေ၊
သူဒီကို လိုက်လာတည်းက seokjin ကိုပိုင်ဆိုင်ရဖို့ အများကီ့းမမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး ၊ seokjin ကသူအပေါ် ဘယ်သော အခါမှ သူငယ်ချင်းထက်ပိုသော ဂရုစိုက်မှုမျိုး ၊စိတ်ပူပန်မှုမျိုးရှိမနေခဲ့ဘူး၊ ကျနော် jungkook ဆိုတဲ့ကောင်လေးကို အားကျတယ် ဘာလိုဆို ကျနော်နှစ်နှစ်ကာကာချစ်မီတဲ့ seokjin ရဲ့ အချစ်တွေကိုပိုင်ဆိုင်ထားလိုပါ
"seokjin"
"ငါ jungkook ကို ချစ်မီနေပြီ Yoongi ၊ငါတကယ်သူကို ချစ်မီသွားပြီ ရင်ခုန်စရာကောင်းတဲ့ သူအပြုံးတွေ အကြည်တွေ နောက်ပြီ ထပ်ခါထပ်ခါ ကြားချင်တဲ့သူအသံလေးတွေ အကုန်လုံးကို ငါစွဲလမ်းနေပြီ Yoongi ဒါအချစ်ဘဲ မလားဟင်"
"seokjin တကယ်ချစ်တတ်နေပြီဘဲ"
Yoongi က ပြုံးပြရင်း ပြောသည်၊ Yoongi ရင်ထဲ ဘာတွေခံစားရမလဲ အလုံးစုံမခံစားပေးတတ်ပေမဲ့ ယခုခဏလေးအတွင်းမှ jungkook ကမချစ်တော့မှကိုကြောက်မီသလို ဝမ်းနည်းရသလို Yoongi အပေါ်တော့ အနည်းများ ခံစားပေးနိုင်ပါတယ်၊သူအပေါ် အချိန်ပြည့် ဂရုစိုက်ပေး ချစ်ပေးတဲ့ Yoongi ကိုအားနာပေမဲ့ jungkook ကိုဘဲ သူချစ်သည်၊ဒါကြောင့်ငြင်းဖို့ကလွဲပြီ တစ်ခြားသောအဖြေ သူမှ ရှိမနေပါ၊ Yoongi ဝမ်းနည်းရမှစိတ်မကောင်းဖြစ်မှကိုသိပေမဲ့လဲ သူချစ်တာဟာ jungkook မို့ jungkook နဲ့အတူ တည်ဆောက်မဲ့ချစ်စရာ မိသားစုဘဝလေးကိုဘဲ ပိုလိုချင်သည်၊
"မာမီကို Yoongi ဘက်က လက်မခံကြောင်းငြင်းပေးပါ "
"ကိုယ်သိပါတယ် seokjin "
သူ Yoongi အပေါ်ရက်စက်နေမီတယ်၊ မာမီစီစဉ်ပေးတဲ့ လက်ထပ်ပွဲမှ သူငြင်းရဲ့လဲ ဘယ်လိုမှ အကျုံးဝင်မည်မဟုတ်၊ Yoongi လို လူကို ဘယ်သူကမှ ငြင်းမှမဟုတ် သူတောင် jungkook ကိုမချစ်ရင် ငြင်းဆန်မယ်မထင်၊ ပြီးသည့်ကာ Yoongi ကို မာမီကအရမ်းသဘောကျတယ်၊သူဘာလုပ်လုပ် Yoongi ကိုတိုင်ပင်ခိုင်းသည် Yoongi ဆီကဘဲ အကူညီတောင်းခိုင်းသည် Yoongi ရဲ့အကြံဉာဏ်ကိုဘဲ ယူခိုင်းတဲ့အထိ Yoongi ကမာမီဆီမှ အမှတ်အများကြီးရထားသည်
"မနက်ဖြန် ကိုယ်ပြန်တော့မယ် seokjin အန်တီကိုလဲ ကိုယ်လက်မခံနိုင်ကြောင်း ပြောလိုက်ပါမယ်"
"ချက်ချင်းကြီးလား နားပါအုံးလား Yoongi ရယ်"
"ကိုယ်မနားတော့ပါဘူး ဟိုမှ အလုပ်တွေကလဲရှိသေးတယ်"
သူတို့နှစ်ယောက်ကြား တိတ်ဆိတ်သွားသည်၊မီးရောင်အောက်တွင် ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေကြတဲ့ လူနှစ်ယောက်ရဲ့စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းမှုတွေ စိုးရိမ်မှုတွေ ရှိနေကြသည်၊အပြင်ဘက်ကို စိတ်မောစွာလှမ်းလှမ်းကြည်နေတဲ့ seokjin ပုံစံဟာ စိတ်တိုကထွက်သွားတဲ့ jungkook ကို စိတ်ပူနေပုံ ပူပန်နေပုံရသည်၊ Yoongi ရင်ထဲ နာကျင်မှုက စို့တက်လာသည်၊ အမြဲတန်းလိုလို မြတ်မြတ်နိုးနိုးငေးကြည်နေခဲ့တဲ့ ထိုလူသားလေးကို လက်လွှတ်လိုက်ရမယ်အကြောင်းကသေချာနေပြီလေ၊
"Yoongi "
ဟုခေါ်လိုက်သော seokjin အသံမှ တုန်ယင်စပြုနေသည်၊
"ငါ ကိုမုန်းသွားလား"
"ဘာအတွက် seokjin "
"အရမ်းရက်စက်မီတယ်ထင်လို့ပါ"
Yoongi ဟာပြုံးပြသည်၊နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ တွန့်ယုံပြုံးနေတဲ့ Yoongi မျက်နှာလေးဟာ ဆွေးရီဖွယ် ကောင်းနေသည်၊
"ကိုယ်မမုန်းပါဘူး seokjin"
"ငါ"
"ကိုယ် နည်းနည်းအဆင်မပြေဖြစ်ယုံပါ"
"တောင်းပန်းပါတယ် Yoongi ရယ်"
မျက်နှာလေးညိုးကာ တောင်းပန်းစကား ပြောတဲ့ seokjin ၊ဒီအချိန်မှ တောင်းပန်ယုံကလွဲလို သူလဲ ဘာမှမလုပ်နိုင်ပါ
"ကိုယ်နားပါတယ် အချစ်က လုပ်ယူလို့မှ မရဘဲ တစ်ကြိမ်တစ်ခါဘဲချစ် တစ်ကြိမ်တစ်ခါဘဲ ရင်ခုန်တတ်ကြတာမို့ seokjin ရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေ အချစ်တွေကို ဦးစားပေးသင့်ပါတယ်"
Yoongi လို လူမျိုးကို သူငယ်ချင်းအဖြစ် ခင်မင်ခွင့်ရတာ seokjin အရမ်းပျော်သည်၊ အမြဲ သူဘက်မှ ရပ်တည်ပေးတယ်၊သူခံစားချက်တွေကို ဦးစားပေးတယ်၊သူအတွက်ဘဲ အမြဲရှိနေတဲ့ Yoongi ကို ချစ်သူတစ်ယောက်လို့တော့ မချစ်နိုင်ပေမဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လိုတော့ ချစ်နိုင်သည်၊ Yoongi နဲ့ ခင်မင်ရင်းနှီးခွင့်ကို ဘယ်တော့မှ အဖျက်ဆီးမခံနိုင်သလို ဖျက်ဆီးသွားမှကိုလဲ ကြောက်ပြီသည်၊
"ဒါဆို ကိုယ်သွားနားတော့မယ်"
ပြုံးကာ ပြောလာတဲ့ Yoongi ကိုသူလဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်၊ Yoongi အတွက်သူလဲ ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်တာမို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မီတယ်၊ဒီကိစ္စကြောင့် သူတို့ရဲ့ခင်မင်ရင်းနှီးခွင့်ဟာ ဖျက်ဆီးသွားမှ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ယူံသည်၊ Yoongi ဘက်လဲ ဘာအကြောင့်းကြောင်းမှ အပျက်ဆီးမခံဘူးဆိုတာ သိနေလိုဖြစါသည်၊ seokjin လဲ စိတ်မောသလို ဖြစ်လာတာကြောင့် သက်ပြင်းယဲ့ယဲ့လေးချရင်း jungkook အလာကို ရင်တမမနဲ့မျှော်နေမီသည်၊
အချိန်အားဖြင့် ၁၂:၀၀နာရီကျော်နေပြီ Jimin ကလဲ ပြန်မလာသလို jungkook ကလဲ အခုထိ သတင်းမကြား၊သူလိုက်သွားမည်ဆိုတော့လဲ ဘယ်ကိုလိုက်ရှာရမှန်ူမသိတာကြောင့် Jimin ဆီကိုသာ ဖုန်းဆက်ပြီး လှမ်းမေးနေရသည်၊မေးတိုင်းလဲ jungkook ကို ရှာလို့မတွေ့သေးဘူးဆိုသော Jimin ရဲ့ဖုန်းဖြေသံကြောင့် လူလဲ အတော်ကိုစိတ်ပူနေမီသည်၊ jungkook ဟာ စိတ်ဆက်တဲ့သူဖြစ်သည့်အပြင် တစ်ဇွတ်ထိုးလဲ လုပ်တ်တ်သေးသည့်မို့ တော်ယုံထက်ပိုပြီ စိတ်ပူနေရသည်
"seokjin"
အိမ်တံခါးဝတွင် မတ်ရပ်ပြီး လမ်းလျှောက်နေတဲ့ seokjin ၊ လက်ထဲတွင် ဖုနါးကိုကိုင်ထားပြီ စိုးရိမ်ပူပန်စွာ ထိုဖုနါးနဲ့ လက်ကို ခပ်ဖွဖွ ရိုက်ရင်း jungkook ကိုစိတ်ပူနေပုံရသည်၊ Yoongi လဲ seokjin ဖြစ်နေပုံကြောင့် မနေနိုင်တော့တာမို့ seokjin အနားသွားပြီခေါ်လိုက်သည်
"ဪ Yoongi"
"အင်း jungkook ပြန်မရောက်သေးလို့လား"
"ဟုတ်တယ် အရမ်းနောက်ကျနေပြီ ဖုန်းဆက်တာလဲ မကိုင်ဘူး Jimin လေးကိုဆက်ကြည်တော့လဲ ရှာလိုမတွေ့သေးဘူးပြောတယ်"
"ကိုယ်သွားရှာပေးရမလား"
"မရှာပါနဲ့ jungkook ဘယ်သွားတတ်လဲ Yoongi မှမသိဘဲ "
Yoongi က လက်ခံသလို ခေါင်းကို တဆက်ဆက်ညိတ်ပြသည်
"ဒါဆိုလဲ seokjin နဲ့အတူ ကူစောင့်ပေးပါမယ်"
seokjin လဲ ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ လက်ခံလိုက်သည် ၊ ထိုချိန် Jimin ဆီ ကဖုန်းဝင်လာတာမို့ ပျာပျာသလဲ seokjin မှ ဖုန်းပိုင်လိုက်သည်
"ဟယ်လို Jimin "
_______
Feedback 🙏
🥀🥀🥀
ထမင္းစားဝိုင္းတြင္
"Yoongi ေကာင္းလားဟင္"
"ေကာင္းတာေပါ့ seokjin ခ်က္တာေတြက အကုန္စားေကာင္းတယ္"
"ပိုၿပီေနာ္ "
"မပိုပါဘူး တကယ္စားေကာင္းတာကို"
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ၿပဳံးၿပီး စကားေတြေျပာေနလိုက္တာ jungkook အျမင္မွ အျမင္ကပ္ခ်င္စရာ၊တကယ္ဘဲ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာ သူေရွ႕မွ ရွိေနတဲ့သူကိုပင္ သတိမရေတာ့သလို၊ jungkook တစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္မီတယ္ သူေရွ႕မွ ရွိေနတာေတာင္ အေရးမပါသလို စကားလဲမေျပာ လွည့္ေတာငိမၾကည္တဲ့ hyung ကေန႕ခင္းက သူစိတ္ဆိုးေနလို႔ လာေခ်ာ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ၊က်ေနာ္မႀကိဳက္တာသိရဲ႕နဲ႕ အက္လူနဲ႕ ၿပဳံးေပ်ာ္ေနလိုက္တာ ၊ hyung ကို တစ္ျခားသူနဲ႕ျမင္ရေတာ့ က်ေနာ္ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္ေနၿပီ ၊ hyung ကေတာ ၿပဳံးလိုေပ်ာ္လိုက္၊ က်ေနာ္႐ူးေတာ့မယ္ hyung ရယ္ ၊က်ေနာ္ကို ကစားေနတာလား၊
"အဟမ္း အဟမ္း"
"ဘာျဖစ္တာလဲ Jimin ထမင္းသီးလို႔လား"
Jimin ကိုစိုးရိမ္တႀကီးေမးလာတဲ့ seokjin ကိုၾကည္ၿပီး ေျပာင္စပ္စပ္ရီျပေနတဲ့ Jimin
"မဟုတ္ပါဘူး အရမ္းေတြ ခ်ိဳေနေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးသြားတာ"
"ဟင္ ဟုတ္လား ဘယ္ဟာက ခ်ိဳေနတာလဲ hyung စားေတာ့ အေတာ္ပါဘဲ Jimin ရဲ႕"
နားမလည္သလိုျပန္ေျပာလာတဲ့ seokjin ကို ၾကည္ၿပီ ရီေနသူမွ Jimin ပင္၊
"အကိုရယ္ ဘာမွမခ်ိဳဘူး ခ်ိဳေနတာက အကိုတို႔ေလ"
"ဟင္"
"ဒီထမင္းစားဝိုင္းမွ အကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္မ်ားထင္ေနတာလား "
"ဘာလို႔လဲ "
"ဪ အကိုႏွစ္ေယာက္ဘဲ ဂ႐ုစိုက္ျပလို႔က္ ခ်စ္ျပလိုက္လုပ္ေနလို႔ေလ"
Jimin ရဲ႕စကားေၾကာင့္ hyung ကရွက္သြားသလို ေခါင္းငုတ္သြားသည္၊ jungkook စိတ္ထဲ အလိုမက်ျဖစ္သြားသည္၊ hyung က ထိုလူကိုသေဘာက်ေနတာမ်ားလား မဟုတ္ရင္ ဘာေၾကာင့္ ရွက္ရမွလဲ၊ jungkook ရဲ႕မ်က္ႏွာက အေတာ္ကိုသိသိသာသာပ်က္ေနသည္၊ပါးေစာင္းကိုလွ်ာျဖင့္ထိုးကာ seokjin နဲ႕ Yoongi ကို စိုက္ၾကည္ေန၊မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ကလဲ သြယ္တန္းေနသည္၊လက္သီးေတြလဲ တင္းတင္းဆုပ္ထားၿပီ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ jungkook
"မဟုတ္တာေတြ မေျပာနဲ႕ စားစရာရွိတာေအးေဆးစားပါ"
ဆူသလို အသံမာမာေလးေျပာလိုက္ေတာ့ သုကိုရီျပၿပီ ထမင္းကိုသာ ဆက္စားေနသည္ Jimin ေၾကာင့္ ေခါင္းသာခါမီတယ္
"Jimin ေလးက ေပ်ာ္တတ္တာဘဲေနာ္"
"ဟုတ္"
ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ ေျပာလာတဲ့ Yoongi ကို ဇာတ္ေလးပုဝင္သြားကာ Jimin လဲ ျပန္ၿပဳံးျပရင္းေျပာ
သည္၊ထို ထမင္းဝိုင္းထဲတြင္ မရီနိုင္ မၿပဳံးနိုင္ျဖစ္သူက jungkookပင္ျဖစ္ေနသည္၊
"ေအာ္ Yoongi က ဒီကို အလုပ္ကိစၥနဲ႕လား"
"မဟုတ္ဘူး seokjin"
"ဒါဆို"
"seokjin ရဲ႕မာမီလႊတ္လိုက္တာ"
"ဟင္ မာမီလႊတ္လိုက္တာ ဟုတ္လား"
အံဩကာ ေမးလာသည္ seokjin
"ဟုတ္တယ္ အက္တာေၾကာင့္ ကိုယ္ seokjin ဆီလိုက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့"
"မာမီကဘာမွလဲ မေျပာပါလား "
"ကိုယ္ေျပာျပမွေပါ့ ေျပာျပဖို႔ဘဲ ေရာက္လာတာေလ "
Yoongi ကစားလက္စကို ျဖတ္လိုက္ၿပီ seokjin ကိုၾကည္ကာ
"seokjin မာမီက ေျပာတယ္ seokjin ကိုျပန္ေခၚလာေပးဖို႔ေလ"
"ဟင္ ဘာလို႔လဲ ဟိုမွာ တစ္ခုခုရွိလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲေလ"
"ဟင္"
ထိုအသံသည္ seokjin နဲ႕ Jimin ဆီက ျဖစ္သည္၊ Yoongi ေျပာလိုက္တဲ့စကားကို seokjin မွ မယုံနိုင္၊ seokjin တစ္ေယာက္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ အံဩေနမီတယ္၊ တကယ္ဘဲ jungkook ကို သူအထင္လြဲသြားမွကို ေၾကာက္ေနမီသည္၊ဒီကိစၥကိုသူမသိပါ၊ jungkook ကိုၾကည္လိုက္ေတာ့လဲ မ်က္လုံးထဲတြင္ေဒါသရိပ္မ်ားကိုေတြ႕ေနရသည္မို႔ seokjin လဲရင္ပူသြားသည္
"ေတာက္စ္"
Jungkook ဆီက ေတာက္စ္ေခါက္သံဟာ ထိုထမင္းစားခန္းထဲတြင္ ဟိန္းထြက္ေနသည္၊ jungkook သူကိုၾကည္ေနတဲ့ အၾကည္ေတြက ခက္ထန္လြန္းေနသည္၊ သူကိုမ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္ စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည္ၿပီ
ထမင္းဝိုင္းကေန ထသြားတဲ့ jungkook၊ Jimin လဲ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ seokjin ကိုသာၾကည္ေနမီသည္၊ၿပီးမွ jungkook ေနာက္ကိုအေျပးလိုက္သြားသည္၊ seokjin လဲ jungkook ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ သူလက္ေတြကိုဆြဲၿပီးထားလိုက္တဲ့ Yoongi ေၾကာင့္ သူလိုက္သြားဖို႔အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့သည္၊ လူကသာ က်န္ခဲ့ေပမဲ့ စိတ္က သူကေလး ေလးဆီေရာက္ေနသည္၊ jungkook အထင္လြဲသြားတဲ့ကိစၥကို သူရွင္းျပခ်င္သည္၊ jungkook သူကို မုန္းသြားမွေၾကာက္တယ္၊ ဟုတ္တယ္ သူ ေသခ်ာေပါက္ jungkook ကိုခ်စ္မီေနၿပီ၊သူကို jungkook စကားမေျပာရင္ သုမေနိုင္ပါ၊သူကို jungkook စိတ္ဆိုးေနရင္ သူမေနိုင္ပါ၊ အခု jungkook သူကိုမခ်စ္ေတာ့မွ အရမ္းေၾကာက္မီသည္
"seokjin"
Yoongi ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ အိမ္အျပင္သို႔ လွမ္းၾကည္ေနရင္း လွည့္ၾကည္မီသည္
"ကိုယ္ seokjin ကိုခ်စ္တယ္"
"Yoongi"
"ေနအုံး seokjin ကိုယ္ေျပာလိုမၿပီးေသးဘူး"
seokjin လဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ခုံမွျပန္ထိုင္ၿပီ တိတ္ဆိတ္စြာေန ေနသည္၊ Yoongi ကသူလက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း
"ကိုယ္ seokjin ကိုအရင္တည္းက ခ်စ္ေနမီတာ ၊ကိုယ္ဖြင့္မေျပာရဲလို ဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ seokjin ကိုယ္ကိုမုန္းသြားမွေၾကာက္လို"
seokjin တစ္ေယာက္ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ Yoongi ေျပာသမွ်ကိုနားေထာင္ေနသည္၊ Yoongi ကိုသူမခ်စ္နိုင္ပါ အရင္ကလဲ မခ်စ္သလို အခုလဲ မခ်စ္ပါ ၊ Yoongi ကိုသူငယ္ခ်င္းထက္ပိုၿပီ မခ်စ္နိုင္ပါ၊
"ကိုယ္ seokjin ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ အက္တာေၾကာင့္ အန္တီဆီမွ ဖြင့္ေျပာခဲ့တာ "
"Yoongi ကို သူငယ္ခ်င္းထပ္သံေယာဇဥ္ထပ္ မပိုဘူး"
"က္ုယ္သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ဘက္ကေတာ့ ပိုေနခဲ့ၿပီ seokjin"
seokjin လဲ ထိုင္ေနရကေန ထလိုက္ၿပီ
"Yoongi ငါဘဝမွ အခ်စ္ကိုမခံစားခဲ့ဖူးဘူး ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွ အခ်စ္ကို ခံစားလိုက္ရၿပီ "
seokjin ကသူဘက္ကိုလွည့္ၿပီ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ Yoongi "
Yoongi က သူကိုေတြေတြေလးၾကည္လာသည္
" Yoongi အေပၚသူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ထက္ မပိုခဲ့လို႔ လက္ထပ္ဖို႔ဆိုတာလဲ မျဖစ္နိုင္ဘူး"
" seokjin ကိုယ္အတြက္ေပးတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က သူငယ္ခ်င္းထက္မပိုနိုင္ဘူးဆိုတာေၾကာင့္လား"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ေခါင္းကိုငုတ္ကာ ေတာင္းပန္းစကားဆိုတဲ့ seokjin ဟာ သူကိုျငင္းဆန္လိုက္တာဘဲ၊သူလဲ သတိထားမီပါတယ္ jungkook ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးအေပၚ seokjin ရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြ စိတ္ပူပန္မႈေတြက ခုနက လက္ေတြ႕ဘဲေလ၊စိတ္တိုလို ထြက္သြားတဲ့ jungkook ေနာက္ကိုလိုက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ seokjin ကိုက်ေနာ္တားလိုက္ေပမဲ့ က်ေနာ္တားလိုက္နိုင္တာ လူကိုပါ seokjin ရဲ႕စိတ္အစုံကေတာ့ ထိုေကာင္ေလးကို လိုက္သြားၿပီေလ၊
သူဒီကို လိုက္လာတည္းက seokjin ကိုပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ အမ်ားကီ့းမေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါဘူး ၊ seokjin ကသူအေပၚ ဘယ္ေသာ အခါမွ သူငယ္ခ်င္းထက္ပိုေသာ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ိဳး ၊စိတ္ပူပန္မႈမ်ိဳးရွိမေနခဲ့ဘူး၊ က်ေနာ္ jungkook ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကို အားက်တယ္ ဘာလိုဆို က်ေနာ္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္မီတဲ့ seokjin ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကိုပိုင္ဆိုင္ထားလိုပါ
"seokjin"
"ငါ jungkook ကို ခ်စ္မီေနၿပီ Yoongi ၊ငါတကယ္သူကို ခ်စ္မီသြားၿပီ ရင္ခုန္စရာေကာင္းတဲ့ သူအၿပဳံးေတြ အၾကည္ေတြ ေနာက္ၿပီ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားခ်င္တဲ့သူအသံေလးေတြ အကုန္လုံးကို ငါစြဲလမ္းေနၿပီ Yoongi ဒါအခ်စ္ဘဲ မလားဟင္"
"seokjin တကယ္ခ်စ္တတ္ေနၿပီဘဲ"
Yoongi က ၿပဳံးျပရင္း ေျပာသည္၊ Yoongi ရင္ထဲ ဘာေတြခံစားရမလဲ အလုံးစုံမခံစားေပးတတ္ေပမဲ့ ယခုခဏေလးအတြင္းမွ jungkook ကမခ်စ္ေတာ့မွကိုေၾကာက္မီသလို ဝမ္းနည္းရသလို Yoongi အေပၚေတာ့ အနည္းမ်ား ခံစားေပးနိုင္ပါတယ္၊သူအေပၚ အခ်ိန္ျပည့္ ဂ႐ုစိုက္ေပး ခ်စ္ေပးတဲ့ Yoongi ကိုအားနာေပမဲ့ jungkook ကိုဘဲ သူခ်စ္သည္၊ဒါေၾကာင့္ျငင္းဖို႔ကလြဲၿပီ တစ္ျခားေသာအေျဖ သူမွ ရွိမေနပါ၊ Yoongi ဝမ္းနည္းရမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွကိုသိေပမဲ့လဲ သူခ်စ္တာဟာ jungkook မို႔ jungkook နဲ႕အတူ တည္ေဆာက္မဲ့ခ်စ္စရာ မိသားစုဘဝေလးကိုဘဲ ပိုလိုခ်င္သည္၊
"မာမီကို Yoongi ဘက္က လက္မခံေၾကာင္းျငင္းေပးပါ "
"ကိုယ္သိပါတယ္ seokjin "
သူ Yoongi အေပၚရက္စက္ေနမီတယ္၊ မာမီစီစဥ္ေပးတဲ့ လက္ထပ္ပြဲမွ သူျငင္းရဲ႕လဲ ဘယ္လိုမွ အက်ဳံးဝင္မည္မဟုတ္၊ Yoongi လို လူကို ဘယ္သူကမွ ျငင္းမွမဟုတ္ သူေတာင္ jungkook ကိုမခ်စ္ရင္ ျငင္းဆန္မယ္မထင္၊ ၿပီးသည့္ကာ Yoongi ကို မာမီကအရမ္းသေဘာက်တယ္၊သူဘာလုပ္လုပ္ Yoongi ကိုတိုင္ပင္ခိုင္းသည္ Yoongi ဆီကဘဲ အကူညီေတာင္းခိုင္းသည္ Yoongi ရဲ႕အႀကံဉာဏ္ကိုဘဲ ယူခိုင္းတဲ့အထိ Yoongi ကမာမီဆီမွ အမွတ္အမ်ားႀကီးရထားသည္
"မနက္ျဖန္ ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္ seokjin အန္တီကိုလဲ ကိုယ္လက္မခံနိုင္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါမယ္"
"ခ်က္ခ်င္းႀကီးလား နားပါအုံးလား Yoongi ရယ္"
"ကိုယ္မနားေတာ့ပါဘူး ဟိုမွ အလုပ္ေတြကလဲရွိေသးတယ္"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား တိတ္ဆိတ္သြားသည္၊မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ငူငူငိုင္ငိုင္ထိုင္ေနၾကတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ထဲ ဝမ္းနည္းမႈေတြ စိုးရိမ္မႈေတြ ရွိေနၾကသည္၊အျပင္ဘက္ကို စိတ္ေမာစြာလွမ္းလွမ္းၾကည္ေနတဲ့ seokjin ပုံစံဟာ စိတ္တိုကထြက္သြားတဲ့ jungkook ကို စိတ္ပူေနပုံ ပူပန္ေနပုံရသည္၊ Yoongi ရင္ထဲ နာက်င္မႈက စို႔တက္လာသည္၊ အၿမဲတန္းလိုလို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးေငးၾကည္ေနခဲ့တဲ့ ထိုလူသားေလးကို လက္လႊတ္လိုက္ရမယ္အေၾကာင္းကေသခ်ာေနၿပီေလ၊
"Yoongi "
ဟုေခၚလိုက္ေသာ seokjin အသံမွ တုန္ယင္စျပဳေနသည္၊
"ငါ ကိုမုန္းသြားလား"
"ဘာအတြက္ seokjin "
"အရမ္းရက္စက္မီတယ္ထင္လို႔ပါ"
Yoongi ဟာၿပဳံးျပသည္၊ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ တြန႔္ယုံၿပဳံးေနတဲ့ Yoongi မ်က္ႏွာေလးဟာ ေဆြးရီဖြယ္ ေကာင္းေနသည္၊
"ကိုယ္မမုန္းပါဘူး seokjin"
"ငါ"
"ကိုယ္ နည္းနည္းအဆင္မေျပျဖစ္ယုံပါ"
"ေတာင္းပန္းပါတယ္ Yoongi ရယ္"
မ်က္ႏွာေလးညိုးကာ ေတာင္းပန္းစကား ေျပာတဲ့ seokjin ၊ဒီအခ်ိန္မွ ေတာင္းပန္ယုံကလြဲလို သူလဲ ဘာမွမလုပ္နိုင္ပါ
"ကိုယ္နားပါတယ္ အခ်စ္က လုပ္ယူလို႔မွ မရဘဲ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါဘဲခ်စ္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါဘဲ ရင္ခုန္တတ္ၾကတာမို႔ seokjin ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ အခ်စ္ေတြကို ဦးစားေပးသင့္ပါတယ္"
Yoongi လို လူမ်ိဳးကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ခင္မင္ခြင့္ရတာ seokjin အရမ္းေပ်ာ္သည္၊ အၿမဲ သူဘက္မွ ရပ္တည္ေပးတယ္၊သူခံစားခ်က္ေတြကို ဦးစားေပးတယ္၊သူအတြက္ဘဲ အၿမဲရွိေနတဲ့ Yoongi ကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို႔ေတာ့ မခ်စ္နိုင္ေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လိုေတာ့ ခ်စ္နိုင္သည္၊ Yoongi နဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ အဖ်က္ဆီးမခံနိုင္သလို ဖ်က္ဆီးသြားမွကိုလဲ ေၾကာက္ၿပီသည္၊
"ဒါဆို ကိုယ္သြားနားေတာ့မယ္"
ၿပဳံးကာ ေျပာလာတဲ့ Yoongi ကိုသူလဲ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္၊ Yoongi အတြက္သူလဲ ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္တာမို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မီတယ္၊ဒီကိစၥေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ဟာ ဖ်က္ဆီးသြားမွ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ယူံသည္၊ Yoongi ဘက္လဲ ဘာအေၾကာင့္းေၾကာင္းမွ အပ်က္ဆီးမခံဘူးဆိုတာ သိေနလိုျဖစါသည္၊ seokjin လဲ စိတ္ေမာသလို ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ သက္ျပင္းယဲ့ယဲ့ေလးခ်ရင္း jungkook အလာကို ရင္တမမနဲ႕ေမွ်ာ္ေနမီသည္၊
အခ်ိန္အားျဖင့္ ၁၂:၀၀နာရီေက်ာ္ေနၿပီ Jimin ကလဲ ျပန္မလာသလို jungkook ကလဲ အခုထိ သတင္းမၾကား၊သူလိုက္သြားမည္ဆိုေတာ့လဲ ဘယ္ကိုလိုက္ရွာရမွန္ူမသိတာေၾကာင့္ Jimin ဆီကိုသာ ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေမးေနရသည္၊ေမးတိုင္းလဲ jungkook ကို ရွာလို႔မေတြ႕ေသးဘူးဆိုေသာ Jimin ရဲ႕ဖုန္းေျဖသံေၾကာင့္ လူလဲ အေတာ္ကိုစိတ္ပူေနမီသည္၊ jungkook ဟာ စိတ္ဆက္တဲ့သူျဖစ္သည့္အျပင္ တစ္ဇြတ္ထိုးလဲ လုပ္တ္တ္ေသးသည့္မို႔ ေတာ္ယုံထက္ပိုၿပီ စိတ္ပူေနရသည္
"seokjin"
အိမ္တံခါးဝတြင္ မတ္ရပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ seokjin ၊ လက္ထဲတြင္ ဖုနါးကိုကိုင္ထားၿပီ စိုးရိမ္ပူပန္စြာ ထိုဖုနါးနဲ႕ လက္ကို ခပ္ဖြဖြ ရိုက္ရင္း jungkook ကိုစိတ္ပူေနပုံရသည္၊ Yoongi လဲ seokjin ျဖစ္ေနပုံေၾကာင့္ မေနနိုင္ေတာ့တာမို႔ seokjin အနားသြားၿပီေခၚလိုက္သည္
"ဪ Yoongi"
"အင္း jungkook ျပန္မေရာက္ေသးလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္ အရမ္းေနာက္က်ေနၿပီ ဖုန္းဆက္တာလဲ မကိုင္ဘူး Jimin ေလးကိုဆက္ၾကည္ေတာ့လဲ ရွာလိုမေတြ႕ေသးဘူးေျပာတယ္"
"ကိုယ္သြားရွာေပးရမလား"
"မရွာပါနဲ႕ jungkook ဘယ္သြားတတ္လဲ Yoongi မွမသိဘဲ "
Yoongi က လက္ခံသလို ေခါင္းကို တဆက္ဆက္ညိတ္ျပသည္
"ဒါဆိုလဲ seokjin နဲ႕အတူ ကူေစာင့္ေပးပါမယ္"
seokjin လဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ လက္ခံလိုက္သည္ ၊ ထိုခ်ိန္ Jimin ဆီ ကဖုန္းဝင္လာတာမို႔ ပ်ာပ်ာသလဲ seokjin မွ ဖုန္းပိုင္လိုက္သည္
"ဟယ္လို Jimin "
_______
Feedback 🙏