အရူးလေးလက်ထပ်တော့မယ် 《 မြန်မာဘာသာပြန် 》

အခန်း(၄)

အခန်း(၄) ကျွန်တော့်လောင်ကုန်းက အရမ်းကြင်နာတတ်တယ်

အိုမီဂါလေးသည် သူတို့၏အိမ်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရသည်ကို သဘောကျလေ၏။ အယ်လ်ဖာသည် ၎င်းကို မကြာသေးမီကမှ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လေ၏။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း အလုပ်ပြီးနောက် သူသည် သူတို့၏အိမ်တွင် မတူညီသည့်အရာတစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် ကော်ဖီစားပွဲပေါ်တွင် ယုန်ရုပ်တစ်ရုပ်ကို ထည့်ထား‌လိမ့်မည်ဖြစ်ကာ အခြားအချိန်များတွင် ၎င်းသည် ပြတင်းပေါက်ပေါ်တွင် iron begonia အပင်တစ်ပင် ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

အပြောင်းအလဲများသည် သေးသေးလေးဖြစ်လေသော်လည်း အိမ်ဆီသို့ သက်၀င်လှုပ်ရှားမှုအများအပြား ထပ်ထည့်လိုက်သည့်ပုံ ပေါ်လေ၏။ ဤကာလအတွင်း အိုမီဂါလေးသည်လည်း သူ့၏ မူလအိမ်သို့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြန်သွားပြီး ခရီးဆောင်အိတ် အများအပြားကို မောမောပန်းပန်း ပြန်သယ်လာပြီး ပြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ သူပြောခဲ့သည်မှာ အဲ့ဒါက သူ့ရဲ့ပစ္စည်းအားလုံးဖြစ်ပါသည် ဟူ၏။

အယ်လ်ဖာသည် မှိန်ဖျော့နေသော အရုပ်တန်းကြီးကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်ရင်း " အဲ့ဒါတွေကလား" အယ်လ်ဖာသည် ယုံကြည်ရန်ခက်ခဲကြောင်း တွေ့ခဲ့ရလေသည်။

"ဟုတ်တယ်လေ " မိုက်မဲသောအရူးလေးသည် အယ်လ်ဖာ၏ တုံ့ဆိုင်းမှုကို နားမလည်ခဲ့ပါချေ။ သူသည် အရုပ်တစ်ရုပ်စီကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ထုတ်ယူပြီး လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က အယ်ဖာသည် မိုက်မဲသောအရူးလေးသည် ပစ္စည်းများကို ယူရန်အိမ်ပြန်သွားသည်ဟု ကြားလိုက်သောအခါ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို တပ်ဆင်ခိုင်းထားသည့် ဗီရိုပေါ်တွင် အရုပ်များကို ဂရုတစိုက် ချထားလိုက်လေ၏။

သူသည် အရုပ်များကို စီထားပြီး အရုပ်တန်းကို ပြောလိုက်လေ၏။ "အခုကစပြီး ဒါက ငါတို့အိမ်ဖြစ်လိမ့်မယ်"  သူ တကယ်ပင် ပျော်နေခဲ့ပြီး သူသည် အရုပ်တန်းကို ပျော်ရွှင်စွာစကားပြောရင်း သူ့လေသံသည် သူ့ပျော်ရွှင်မှုကို ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရခဲ့ပါချေ။

သူ တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်တော့ပါ။ ယခုအချိန်မှာတော့ သူတို့အကုန်လုံးတွင် တကယ့်အိမ်ကြီးတစ်အိမ်ရှိပြီး အရမ်းကောင်းသည့်ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အလွန်ကြီးလှသည့် အိမ်ကြီးတစ်လုံးရှိနေပြီဖြစ်သည်။

နောက်တစ်နေ့၌။

"လောင်ကုန်း ပြန်လာပြီလား" အိုမီဂါက တံခါးဝမှ ဆူညံသံတချို့ကို ကြားလိုက်သောအချိန်၌ နို့ပူပူလေးကို သောက်နေလေ၏။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွင် နို့အမြှုပ်ဝိုင်းတစ်ခုနှင့် ပြေးထွက်လာခဲ့လေ၏။

"မင်းအတွက်" အယ်လ်ဖာသည် သူ့နောက်ဘက်မှ ပန်းစီးတစ်ခုကို သာမာန်ကာလျှံကာပင် ထုတ်ယူလိုက်လေ၏။ အပြင်ဘက်၌ မိုးရွာနေပြီး ကုမ္ပဏီမှ ထွက်သွားပြီးနောက် ချက်ချင်းပင် အယ်လ်ဖာသည် ပန်းများရောင်းနေသော အဘွားအိုတစ်ယောက်နှင့် ဆုံခဲ့လေ၏။

အဘွားအိုက ဆိုလေ၏။ " ပန်းတစ်ပွင့်ဝယ်ပြီး မင်းရဲ့ချစ်ရသူကို ပေးလိုက်ပါ "

ချစ်ရသူတဲ့လား။ တစ်နည်းနည်းနှင့် အယ်လ်ဖာ၏စိတ်သည် မိုက်မဲသောအရူးလေးကို ချက်ချင်းပုံဖော်လိုက်ပြီး၊ လျှော်ထားသောကြောင့် အရောင်ဖျော့ဖျော့နေပြီဖြစ်သည့် အရုပ်အတန်းလိုက်ကြီးသည်လည်း  ဖျတ်ခနဲ စိတ်ထဲ ရောက်လာခဲ့လေ၏။ အယ်လ်ဖာသည် မမြင်ရသည့် တွန်းအားတစ်ခုမှ ‌တွန်းထုတ်လိုက်သကဲ့သို့ လျှောက်သွားခဲ့လေ၏။

သူသည် ပန်းစည်းကိုကြည့်လိုက်ကာ ၎င်းတို့ကို ၀ယ်ခဲ့လိုက်လေ၏။မိုးရေစက်အနည်းငယ်သည် ရိုးရှင်းသောထုပ်ပိုးမှုမှ လျှောကျသွားပြီး အယ်လ်ဖာ၏ တန်ဖိုးကြီးဝတ်စုံပေါ်သို့ ကျသွားလေသည်။

ဟမ့်၊ ချစ်ရတဲ့လူအတွက် ဝယ်လာတာမျိုး မဟုတ်ပါဘူးနော်။

မိုးရွာနေတာကြောင့် သူ အဘွားကြီးကို အလုပ်မြန်မြန်ပြီးစေချင်ရုံပါပဲ။

မိုက်မဲသောအရူးလေးသည် ပန်းများကိုမြင်လိုက်သောအခါ သူ့မျက်လုံးလေးများ တောက်ပလာခဲ့လေသည်။

"ဒါက ကျွန်တော့်အတွက်လား" သူ အလွန်ပျော်သွားပြီး အနည်းငယ်ရှုပ်ထွေးလာခဲ့လေ၏။ သူ ပန်းများကိုယူဖို့ လက်လှမ်းလိုက်ဖို့ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း အဆုံးမှာတော့ မညစ်ပတ်နေသော်လည်း သူလက်များကို သုတ်နေလိုက်လေ၏။

တကယ်ကြီး သူ့ကို ပန်းတွေပေးခဲ့တာပဲ။ ဝူးဝူးဝူး၊ ဘာလို့ သူ့လောင်ကုန်းက သူ့ကို ရုတ်တရတ်ကြီး အရမ်းကောင်းလာတာလဲ။

“အရင်က ဘယ်သူမှ ကျွန်တော့်ကို ပန်းတွေ မပေးဖူးဘူး” မိုက်မဲသောအရူးလေးသည် ကို့ရို့ကားယားနှင့် ခေါင်းကို ကုတ်ခြစ်ကာ ရှက်ပြုံးလေးနှင့် ရှင်းပြလေ၏။ “သူတို့အကုန်လုံး...လူတိုင်းက သူတို့အကုန်လုံးက ကျွန်တော်က သိပ်ဉာဏ်မမီဘူးလို့ ပြောကြတယ်လေ ”

သူ့ကို ဘယ်သူမှ ပန်းများ မပေးဖူးတာကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ သကြားလုံးများ ဒါမှမဟုတ် လက်ဆောင်ပစ္စည်းသေးသေးလေးများပင်လျှင် သူငယ်ငယ်တုန်းက သူ့အမေဆီကသာ လက်ခံရရှိခဲ့ဖူးလေသည်။ သူ့အမေ ထွက်သွားခဲ့ပြီးနောက် သူသည် ထိုသို့သောပစ္စည်းများ လက်ခံရရှိဖို့ ရှားပါးလာခဲ့သည်။

ကျောင်းတက်နေစဉ်အတွင်း အိုမီဂါ၏အတန်းဖော်အများစုသည် ချောကလက်များ၊ ပန်းများ၊ ရေမွှေးကတ်များနှင့်  အားလပ်ရက်များပို ရရှိခဲ့သော်လည်း သူကတော့ တစ်ခါမှ မရခဲ့ဖူးပါချေ။

သူသည် အခြားသူများနှင့် မတူကြောင်း သိခဲ့ရသည်။  အခြားလူများသည် ဝါကျတစ်ခုကို လျင်မြန်စွာ တုံ့ပြန်နိုင်ကြသော်လည်း သူ မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါချေ။

ထို့ကြောင့် သူသည် ထောင့်တစ်နေရာတွင် အမြဲတမ်း အမေ့လျော့ခံခဲ့ရပြီး၊ သတိပြုမခံရဘဲ လက်ဆောင်တစ်ခုမှ မရနိုင်ခဲ့ပေ။ သို့သော် ယနေ့မှာတော့ သူ လက်ဆောင်တစ်ခု ရရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လောင်ကုန်း "  မိုက်မဲသောအရူးလေးသည် ပန်းများကို လက်ခံလိုက်ရင်း နှာရှုတ်ကာ ‌သူ့လောင်ကုန်းဖြစ်သူကို ပွေ့ဖက်လိုက်လေ၏။ " ကျွန်တော် တကယ်၊ တကယ်၊ တကယ်ကို ပျော်တယ်~"

သူသည် သူ့ခေါင်းလေးကို လောင်ကုန်းဖြစ်သူ၏ လည်ပင်းကို မှီထားပြီး ညင်သာစွာပွတ်သပ်နေခဲ့လေ၏။ ဆိုတော့ ဒါက ပန်းတွေလက်ခံရတာ ဘယ်လိုခံစားရသလဲဆိုတာပေါ့လေ။ သမင်ငယ်လေးသည် သူနှလုံးသားထဲတွင် ရုတ်တရက် နေရာယူကာ ခုန်ပေါက်နေသလိုမျိုးပင်။ သူသည် အိမ်ကြီးတဝိုက်တွင် ဆယ်ကြိမ်တိုင်တိုင် ပြေးနိုင်သကဲ့သို့ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သူ့လောင်ကုန်းသည် တကယ်ပင် အံ့သြဖွယ်ကောင်းပြီး သူ့စိတ်ထဲတွင် နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်တွေးတောနေပြန်လေသည်။

အယ်လ်ဖာသည် ခွေးလေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ့ကို မှီကာ ပွတ်သပ်နေသည့် သူ့အိုမီဂါကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့၏။ သူတကယ်ကြီး ဒီလောက်တောင် ပျော်နေတာလား။ ၎င်းသည် အလွန် ရယ်စရာကောင်းလှသည့် မြင်ကွင်းတစ်ခုပင်။

ဤအရာလေးသည် အလွန်ပင် ကပ်တွယ်လွန်းသည်ဟု အယ်လ်ဖာက တွေးနေခဲ့ပြီး သူ့၏ နီရဲနေသောနားရွက်များကို လျစ်လျူရှုထားလေ၏။ သူသည် အရူးလေးကို တွန်းထုတ်လိုက်ဟန်ဆောင်ပြီး ပြောလိုက်၏။ "အဟမ်း၊ ပန်းအိုးကို အရင်ဆုံးရှာရအောင်"

ထိုမှသာ အရူးလေသည် သူ့ခေါင်းလေးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ဆိုလေ၏။ "အိုး၊ ဟုတ်သားပဲ "

အယ်လ်ဖာသည် လှည့်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားကာ စာကြည့်ခန်းတွင်ထိုင်နေလေ၏။ ခဏအကြာတွင် သူ့ဖုန်းကို တိတ်တဆိတ် ထုတ်ယူလိုက်ကာ နောက်တစ်နေ့အတွက် မယုံနိုင်လောက်အောင် လှပသော ပန်းစည်းလေးတစ်ခုကို သူလက်ထောက်ကို မှာယူခိုင်းရန် စီစဉ်ထားခဲ့လေသည်။

မေ့လိုက်ပါ။ အယ်လ်ဖာသည် သူ့လက်ထောက်၏ ဖုန်းနံပါတ်ကို ခဏလောက် ကြည့်နေပြီးနောက် ၎င်းကို အောက်ချထားလိုက်လေ၏။

သူကိုယ်တိုင်ပဲ တွန့်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ ပန်းဆိုင်ကို သွားသင့်ပါတယ်လေ။

ပြဇာတ်တိုလေး

အယ်လ်ဖာ : ငါ တစ်ယောက်တည်းကသာ အရူးလေးအတွက် ပန်းတွေဝယ်ပေးနိုင်တယ်။ ('^')

Translated by အုန်းသာကူ

အခန္း(၄) ကြၽန္ေတာ့္ေလာင္ကုန္းက အရမ္းၾကင္နာတတ္တယ္

အိုမီဂါေလးသည္ သူတို႔၏အိမ္ကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနရသည္ကို သေဘာက်ေလ၏။ အယ္လ္ဖာသည္ ၎ကို မၾကာေသးမီကမွ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ေလ၏။ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း အလုပ္ၿပီးေနာက္ သူသည္ သူတို႔၏အိမ္တြင္ မတူညီသည့္အရာတစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ေကာ္ဖီစားပြဲေပၚတြင္ ယုန္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ကို ထည့္ထား‌လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ အျခားအခ်ိန္မ်ားတြင္ ၎သည္ ျပတင္းေပါက္ေပၚတြင္ iron begonia အပင္တစ္ပင္ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။

အေျပာင္းအလဲမ်ားသည္ ေသးေသးေလးျဖစ္ေလေသာ္လည္း အိမ္ဆီသို႔ သက္၀င္လႈပ္ရွားမႈအမ်ားအျပား ထပ္ထည့္လိုက္သည့္ပုံ ေပၚေလ၏။ ဤကာလအတြင္း အိုမီဂါေလးသည္လည္း သူ႕၏ မူလအိမ္သို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္သြားၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္ အမ်ားအျပားကို ေမာေမာပန္းပန္း ျပန္သယ္လာၿပီး ျပန္ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ သူေျပာခဲ့သည္မွာ အဲ့ဒါက သူ႕ရဲ႕ပစၥည္းအားလုံးျဖစ္ပါသည္ ဟူ၏။

အယ္လ္ဖာသည္ မွိန္ေဖ်ာ့ေနေသာ အ႐ုပ္တန္းႀကီးကို တိတ္တဆိတ္ၾကည့္ရင္း " အဲ့ဒါေတြကလား" အယ္လ္ဖာသည္ ယုံၾကည္ရန္ခက္ခဲေၾကာင္း ေတြ႕ခဲ့ရေလသည္။

"ဟုတ္တယ္ေလ " မိုက္မဲေသာအ႐ူးေလးသည္ အယ္လ္ဖာ၏ တုံ႕ဆိုင္းမႈကို နားမလည္ခဲ့ပါေခ်။ သူသည္ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္စီကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထုတ္ယူၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ရက္အနည္းငယ္က အယ္ဖာသည္ မိုက္မဲေသာအ႐ူးေလးသည္ ပစၥည္းမ်ားကို ယူရန္အိမ္ျပန္သြားသည္ဟု ၾကားလိုက္ေသာအခါ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို တပ္ဆင္ခိုင္းထားသည့္ ဗီရိုေပၚတြင္ အ႐ုပ္မ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ခ်ထားလိုက္ေလ၏။

သူသည္ အ႐ုပ္မ်ားကို စီထားၿပီး အ႐ုပ္တန္းကို ေျပာလိုက္ေလ၏။ "အခုကစၿပီး ဒါက ငါတို႔အိမ္ျဖစ္လိမ့္မယ္"  သူ တကယ္ပင္ ေပ်ာ္ေနခဲ့ၿပီး သူသည္ အ႐ုပ္တန္းကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာစကားေျပာရင္း သူ႕ေလသံသည္ သူ႕ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ဖုံးကြယ္ထားလို႔ မရခဲ့ပါေခ်။

သူ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔အကုန္လုံးတြင္ တကယ့္အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္ရွိၿပီး အရမ္းေကာင္းသည့္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ အလြန္ႀကီးလွသည့္ အိမ္ႀကီးတစ္လုံးရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႕၌။

"ေလာင္ကုန္း ျပန္လာၿပီလား" အိုမီဂါက တံခါးဝမွ ဆူညံသံတခ်ိဳ႕ကို ၾကားလိုက္ေသာအခ်ိန္၌ နို႔ပူပူေလးကို ေသာက္ေနေလ၏။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းတြင္ နို႔အျမႇုပ္ဝိုင္းတစ္ခုႏွင့္ ေျပးထြက္လာခဲ့ေလ၏။

"မင္းအတြက္" အယ္လ္ဖာသည္ သူ႕ေနာက္ဘက္မွ ပန္းစီးတစ္ခုကို သာမာန္ကာလွ်ံကာပင္ ထုတ္ယူလိုက္ေလ၏။ အျပင္ဘက္၌ မိုး႐ြာေနၿပီး ကုမၸဏီမွ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အယ္လ္ဖာသည္ ပန္းမ်ားေရာင္းေနေသာ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဆုံခဲ့ေလ၏။

အဘြားအိုက ဆိုေလ၏။ " ပန္းတစ္ပြင့္ဝယ္ၿပီး မင္းရဲ႕ခ်စ္ရသူကို ေပးလိုက္ပါ "

ခ်စ္ရသူတဲ့လား။ တစ္နည္းနည္းႏွင့္ အယ္လ္ဖာ၏စိတ္သည္ မိုက္မဲေသာအ႐ူးေလးကို ခ်က္ခ်င္းပုံေဖာ္လိုက္ၿပီး၊ ေလွ်ာ္ထားေသာေၾကာင့္ အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေနၿပီျဖစ္သည့္ အ႐ုပ္အတန္းလိုက္ႀကီးသည္လည္း  ဖ်တ္ခနဲ စိတ္ထဲ ေရာက္လာခဲ့ေလ၏။ အယ္လ္ဖာသည္ မျမင္ရသည့္ တြန္းအားတစ္ခုမွ ‌တြန္းထုတ္လိုက္သကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ေလ၏။

သူသည္ ပန္းစည္းကိုၾကည့္လိုက္ကာ ၎တို႔ကို ၀ယ္ခဲ့လိုက္ေလ၏။မိုးေရစက္အနည္းငယ္သည္ ရိုးရွင္းေသာထုပ္ပိုးမႈမွ ေလွ်ာက်သြားၿပီး အယ္လ္ဖာ၏ တန္ဖိုးႀကီးဝတ္စုံေပၚသို႔ က်သြားေလသည္။

ဟမ့္၊ ခ်စ္ရတဲ့လူအတြက္ ဝယ္လာတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။

မိုး႐ြာေနတာေၾကာင့္ သူ အဘြားႀကီးကို အလုပ္ျမန္ျမန္ၿပီးေစခ်င္႐ုံပါပဲ။

မိုက္မဲေသာအ႐ူးေလးသည္ ပန္းမ်ားကိုျမင္လိုက္ေသာအခါ သူ႕မ်က္လုံးေလးမ်ား ေတာက္ပလာခဲ့ေလသည္။

"ဒါက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္လား" သူ အလြန္ေပ်ာ္သြားၿပီး အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးလာခဲ့ေလ၏။ သူ ပန္းမ်ားကိုယူဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း အဆုံးမွာေတာ့ မညစ္ပတ္ေနေသာ္လည္း သူလက္မ်ားကို သုတ္ေနလိုက္ေလ၏။

တကယ္ႀကီး သူ႕ကို ပန္းေတြေပးခဲ့တာပဲ။ ဝူးဝူးဝူး၊ ဘာလို႔ သူ႕ေလာင္ကုန္းက သူ႕ကို ႐ုတ္တရတ္ႀကီး အရမ္းေကာင္းလာတာလဲ။

“အရင္က ဘယ္သူမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို ပန္းေတြ မေပးဖူးဘူး” မိုက္မဲေသာအ႐ူးေလးသည္ ကို႔ရို႔ကားယားႏွင့္ ေခါင္းကို ကုတ္ျခစ္ကာ ရွက္ၿပဳံးေလးႏွင့္ ရွင္းျပေလ၏။ “သူတို႔အကုန္လုံး...လူတိုင္းက သူတို႔အကုန္လုံးက ကြၽန္ေတာ္က သိပ္ဉာဏ္မမီဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္ေလ ”

သူ႕ကို ဘယ္သူမွ ပန္းမ်ား မေပးဖူးတာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ သၾကားလုံးမ်ား ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေသးေသးေလးမ်ားပင္လွ်င္ သူငယ္ငယ္တုန္းက သူ႕အေမဆီကသာ လက္ခံရရွိခဲ့ဖူးေလသည္။ သူ႕အေမ ထြက္သြားခဲ့ၿပီးေနာက္ သူသည္ ထိုသို႔ေသာပစၥည္းမ်ား လက္ခံရရွိဖို႔ ရွားပါးလာခဲ့သည္။

ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္အတြင္း အိုမီဂါ၏အတန္းေဖာ္အမ်ားစုသည္ ေခ်ာကလက္မ်ား၊ ပန္းမ်ား၊ ေရေမႊးကတ္မ်ားႏွင့္  အားလပ္ရက္မ်ားပို ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း သူကေတာ့ တစ္ခါမွ မရခဲ့ဖူးပါေခ်။

သူသည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ မတူေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။  အျခားလူမ်ားသည္ ဝါက်တစ္ခုကို လ်င္ျမန္စြာ တုံ႕ျပန္နိုင္ၾကေသာ္လည္း သူ မလုပ္နိုင္ခဲ့ပါေခ်။

ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ အၿမဲတမ္း အေမ့ေလ်ာ့ခံခဲ့ရၿပီး၊ သတိျပဳမခံရဘဲ လက္ေဆာင္တစ္ခုမွ မရနိုင္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ယေန႕မွာေတာ့ သူ လက္ေဆာင္တစ္ခု ရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေလာင္ကုန္း "  မိုက္မဲေသာအ႐ူးေလးသည္ ပန္းမ်ားကို လက္ခံလိုက္ရင္း ႏွာရႈတ္ကာ ‌သူ႕ေလာင္ကုန္းျဖစ္သူကို ေပြ႕ဖက္လိုက္ေလ၏။ " ကြၽန္ေတာ္ တကယ္၊ တကယ္၊ တကယ္ကို ေပ်ာ္တယ္~"

သူသည္ သူ႕ေခါင္းေလးကို ေလာင္ကုန္းျဖစ္သူ၏ လည္ပင္းကို မွီထားၿပီး ညင္သာစြာပြတ္သပ္ေနခဲ့ေလ၏။ ဆိုေတာ့ ဒါက ပန္းေတြလက္ခံရတာ ဘယ္လိုခံစားရသလဲဆိုတာေပါ့ေလ။ သမင္ငယ္ေလးသည္ သူႏွလုံးသားထဲတြင္ ႐ုတ္တရက္ ေနရာယူကာ ခုန္ေပါက္ေနသလိုမ်ိဳးပင္။ သူသည္ အိမ္ႀကီးတဝိုက္တြင္ ဆယ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေျပးနိုင္သကဲ့သို႔ပင္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။

သူ႕ေလာင္ကုန္းသည္ တကယ္ပင္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းၿပီး သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေတြးေတာေနျပန္ေလသည္။

အယ္လ္ဖာသည္ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ သူ႕ကို မွီကာ ပြတ္သပ္ေနသည့္ သူ႕အိုမီဂါကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့၏။ သူတကယ္ႀကီး ဒီေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနတာလား။ ၎သည္ အလြန္ ရယ္စရာေကာင္းလွသည့္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပင္။

ဤအရာေလးသည္ အလြန္ပင္ ကပ္တြယ္လြန္းသည္ဟု အယ္လ္ဖာက ေတြးေနခဲ့ၿပီး သူ႕၏ နီရဲေနေသာနား႐ြက္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈထားေလ၏။ သူသည္ အ႐ူးေလးကို တြန္းထုတ္လိုက္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ေျပာလိုက္၏။ "အဟမ္း၊ ပန္းအိုးကို အရင္ဆုံးရွာရေအာင္"

ထိုမွသာ အ႐ူးေလသည္ သူ႕ေခါင္းေလးကို ပုတ္လိုက္ၿပီး ဆိုေလ၏။ "အိုး၊ ဟုတ္သားပဲ "

အယ္လ္ဖာသည္ လွည့္ၿပီး အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားကာ စာၾကည့္ခန္းတြင္ထိုင္ေနေလ၏။ ခဏအၾကာတြင္ သူ႕ဖုန္းကို တိတ္တဆိတ္ ထုတ္ယူလိုက္ကာ ေနာက္တစ္ေန႕အတြက္ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ လွပေသာ ပန္းစည္းေလးတစ္ခုကို သူလက္ေထာက္ကို မွာယူခိုင္းရန္ စီစဥ္ထားခဲ့ေလသည္။

ေမ့လိုက္ပါ။ အယ္လ္ဖာသည္ သူ႕လက္ေထာက္၏ ဖုန္းနံပါတ္ကို ခဏေလာက္ ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ၎ကို ေအာက္ခ်ထားလိုက္ေလ၏။

သူကိုယ္တိုင္ပဲ တြန႔္ဆုတ္ဆုတ္နဲ႕ ပန္းဆိုင္ကို သြားသင့္ပါတယ္ေလ။

ျပဇာတ္တိုေလး

အယ္လ္ဖာ : ငါ တစ္ေယာက္တည္းကသာ အ႐ူးေလးအတြက္ ပန္းေတြဝယ္ေပးနိုင္တယ္။ ('^')

Translated by အုန္းသာကူ