ဝမ်ရိပေါ် တယောက် Xiao Zhan အတန်းရှေ့ကိုရောက်နေတာ။ သူမသိပဲ တယောက်တည်းအိမ်ပြန်သွားမှာစေလို့ စိတ်မချတာနဲ့ အခန်းရှေ့မှာ
ခေါက်တုတ်ခေါက်ပြန်လမ်းလျောက်နေရင်း ရှောင်းကျန့်တို့ အတန်းပြီးချိန်ကို စောင့်နေလိုက်တယ်။
မနက်က ကိစ္စလဲရှင်းစရာရှိသေးတယ်လေ။
" ငါ့ မျက်လုံးတွေလဲ နောက်နေပါပြီးကျန့်ကျန့်ရာ
မင်းလူကြီး မညောင်းဘူးလား မသိဘူး"
ကျိရန်ပြောလဲ..ပြောချင်စရာ၊
ဝမ်ရိပေါ်တယောက် သူ့တို့အခန်းရှေ့မှာ လမ်းလျှောက်နေတာ...နာရီဝက်လောက်ကြာနေပြီး။
ဒီလူ အတန်းမတတ်ပဲ...ဘာလာလုပ်တာလဲ။
ဒီအခန်းထဲမှာ..ကြိုက်နေတဲ့ကောင်မလေးရှိလို့ လာတာလား။
ရှောင်းကျန့်ဆီ လာတာတော့ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။
ဒီနေ့မှ ကျောင်းစတတ်တာမလို့ သင်ရတဲ့ဘာသာလဲ
သိပ်မရှိ။လူတိုင်းကလဲ ဟေးလားဝါးလား ထနေကြပီး စကားတွေများနေတယ်။ အခန်းထဲက ကောင်မလေးတွေကတော့ ဝမ်ရိပေါ်ကိုလိုက်ကြည့်နေကြတာ မျက်စိကျွတ်ကျမတတ်။
ဘေးနားက ရိပေါ်ရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ဟန်သူ တဲ့ တယောက်ကတော့ အနေရခက်နေဟန်။ နောက်တယောက်ကတော့ ဂျူနီယာကောင်မလေးတွေကို ငမ်းနေသေးတယ်။ တကယ့် နှာဘူးအဖွဲ့ပဲ။ ဝမ်သခင်လေး နှာဘူးကြီးဖြစ်နေတာမဆန်းပါဘူး။ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တူတာကို။
ကျိရန် မေးငေါ့ပြတဲ့နေရာ ကြည့်လိုက်တော့၊
ဝမ်ရိပေါ်က သူကို လက်ယပ်ခေါ်နေတာကို တွေ့လိုက်တယ်။
" ကျန့်ကျန့် မင်းကိုခေါ်နေတာမလား
သွားလိုက်လေ"
" သူ့ကို ကြည့်မနေစမ်းပါနဲ့ ကျိရန်ရာ...
အချိန်တန်ရင် သူ့အတန်းသူပြန်လိမ့်မယ်"
ကျိရန်...မနက်ကမေးလို့ ဝမ်ရိပေါ်နဲ့သူ့အကြောင်းအနည်းအကျဥ်းပြောပြထားတာမလို့ သူတို့တော်စပ်မှုကိုသိပါတယ်။ ကျိရန် က ဒီကျောင်းကမလို့ ဝမ်ရိပေါ်ကို အစတည်းက မြင်ဖူးပြီးသားတဲ့။ အဲ့လူက ကျောင်းမှာ နာမည်ကြီးဆိုပဲ။
" မကြာခင်ကျောင်းဆင်းတော့မှာလေကျန့်ကျန့်
ဘယ်အတန်းကို့ ပြန်မှာလဲ"
လက်က နာရီကိုကြည့်ပြီး ပြောလာသောကျိရန်၊
" ဟင်"
ဒါဆို ဝမ်သခင်လေးက ကျန့်ကျန့်ကိုလာစောင့်နေတာပေါ့။
ကြည့်ရတာမနက်ကလို့ သူမသိပဲပြန်မယ်လို့ ထင်နေပုံရတယ်။ မနက်ကလို့ ထပ်လုပ်ရင်ရှောင်းကျန့်သေချာပေါက် မားမားဆီမှာအဆူခံရတော့မှာ၊ ဒင်းက ပြန်တိုင်ပြောမှာလေ။ သူ့စကားနားမထောင်ဘူးဆိုပြီ...
တဖက်ကWangYiboတို့ဆီမှာတော့...
" မင်းညီလေးက ဆိုးတော့မဆိုးဘူးကွ..ချစ်စရာလေး နော် Yibo"
ဟောက်ရွမ်း.. အလိုက်မသိတဲ့ ကျင်းလင်ကို နရင်းနှစ်ချက်လောက်အုပ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်။ဟိုမှာ သူ့ ပထွေးက Jကိုက်နေတဲ့ရုပ်ဖြစ်နေပြီး..ဒင်းက ရှောင်းကျန့်ကို သွားငမ်းနေသေးတယ်။
ပြောသား ပြောရာတာ ရှောင်းကျန့်က တကယ့်အလှလေး။ ဝမ်ရိပေါ်ရှေ့တော့မပြောရဲပါဘူး။
Wang Yiboတို့က မုန်းတယ်၊.ကြည့်မရဘူးသာပြောတယ်။ Xiao Zhan ကိုကျ ဆက်ဆက်ထိမခံ။
သူတို့တောင် ဒီနေ့မနက်မှ ဒေါသထွက်နေတဲ့ရိပေါ်ကြည့်ရာကိုလိုက်ကြည့်မှ ဒီကောင်လေးကိုတွေ့တာ။
နောက်မှဝမ်ရိပေါ်ကိုအတင်းမေးမှာ ပြောပြတာ။
ဒါတောင် ဒင်းက အင်တင်တင်နဲ့မပြောပြချင်တဲ့ပုံစံ။
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ...
အတန်းထဲက ခေါင်းချင်ဆိုင်ပြီး..တတွက်တွက်စကားပြောနေတဲ့ နှစ်ယောက်ဆီကနေ၊ ဘေးက ကျင်းလင်ကို အေးစက်စက်မျက်လူံးတွေနဲ့စိုက်
ကြည့်ပေးလိုက်တယ်။
" ငါက စတာပါကွ..မင်းညီလေးက ငါ့ညီလေးပေါ့ ဟဲဟဲ"
ပြောလိုက်မှပိုဆိုးသွားပုံရတဲ့ ရိပေါ်ကြောင့်
ကျင်းလင်လဲ..ကပြာကရာ..
" ငါအရင်ပြန်နှင့်တော့မယ်..ဟောက်ရွမ်း
ညမှ club မှာတွေ့ကြတာပေါ့"
ပြောပြီး လစ်ကနဲ့ပြေးထွက်သွားတယ်။
"တောက်စ်...ဘာလို့အဲ့လောက်ထိ နီးကပ်နေရတာလဲ တခြားအကောင်နဲ့"
ပြောပြီး အခန်းထဲ ဝင်ဖို့လုပ်နေတဲ့ရိပေါ်ကြောင့်
ဟောက်ရွမ်းမှာ..ဆွဲထားရပြန်တယ်။
"လာပါ..Yiboရာ
ကားပေါ်ရောက်မှ ဖြေရှင်းကြပါကွာ..
ဒိမှာတခြားသူတွေနဲ့ ကလေးရှက်သွားလိမ့်မယ်"
"မခေါ်နဲ့!!"
ရုတ်တရက် သူ့ဘက်လှည့်ကာအော်လိုက်တဲ့သူကြောင့် ဟောက်ရွမ်း လန့်သွားတယ်။ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ ဒီကောင်....
" မင်း သူကို ကလေးလို့ခေါ်စရာမလိုဘူး
ငါပဲ ခေါ်မှာ"
"ဟမ်" ဟောက်ရွမ်း တယောက်ကြောင်သွားတယ်။
ဝမ်ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကို မုန်းနေတာရော ဟုတ်ရဲ့လား။..ဘာလို့ဆိုတော့ ဒိအပြုအမှုတွေက သဝန်တိုတဲ့လူတွေမှာပဲ ဖြစ်တာလေ။
အပြင်မှာ ကမ္ဘာပျက်နေသလောက်
အခန်းထဲ နှစ်ယောက်မှာတော့ ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်နေကြကာ..အခုထိစကားပြောလို့မပြီးသေး။
အဲ့အချိန် ထရီလိုက်တဲ့ရှောင်းကျန့်ကြောင့်
ဝမ်ရိပေါ် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ အခန်းထဲသို့ဝင်မယ်အလုပ်... မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တဲ့ Xiao Zhan။
"ငါ.. ပြန်တော့မယ် ကျိရန်"
လွယ်အိတ်ကောက်ကိုင်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
ထမရပ်လို့လဲ မရ၊ သူ့မျက်စိထောင့်ကနေ ဝမ်သခင်လေး အခန်းထဲကိုဝင်လာဖို့လုပ်တာတွေ့လိုက်တယ်။ ပြသာနာလာရှာနေမှဖြင့်၊..
ကျောင်းစတတ်တဲ့နေ့၊ ဒီရွယ်တူလေးတွေရှိတဲ့ အခန်းထဲမှာတော့ ရှောင်းကျန့်အရှက်မကွဲချင်ပါ။
ဒါကြောင့် Wang Yiboရှိတဲ့ အတန်းရှေ့ကိုထွက်လာလိုက်တယ်။
_______________
သူ့ဆီကို လှုပ်တုတ်တုတ်လေး လာနေတဲ့
ရှောင်းကျန့် တယောက် သူ့အနားကိုရောက်လာတော့ လက်ကောက်ဝက်သေးသေးလေးကို ဆောင့်ဆွဲကာ၊
" မင်း..လာစမ်း..ရှောင်းကျန့်!!"
အတန်းထဲကကျောင်းသူတွေကလဲ၊
စပ်စုတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတာမလို့ ရှောင်းကျန့် ရှက်မိတယ်။အနောက်က ကျန်ခဲ့တဲ့ ဟောက်ရွမ်းကလဲ ဝမ်ရိပေါ်တို့ကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းတခါခါနဲ့အနောက်ကလိုက်သွားတယ်။
"အ့..ဝမ်သခင်လေး.. ကျန့်ကျန့် လက်နာနေပြီး
လွှတ်ပါနော်"
ကားရှိရာသို့ ခေါ်ဆောင်သွားတဲ့လမ်းမှာ
ရှောင်းကျန့်ကို တရွက်တိုင်းဆွဲမခေါ်ရုံတမယ်၊
ကားထဲ ရှောင်းကျန့် ကိုယ်လုံးလေးကို အတင်းထိုးထည့်နေတာမလို့၊ နောက်ဆုံး မနေနိုင်တဲ့ ဝမ်ဟောက်ရွမ်းကပဲ.
"Yibo! အရမ်းမလုပ်ပါနဲ့ကွာ"
"မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး ဝမ်ဟောက်ရွမ်း !!"
သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ကိုပြန်အော်ပြီး။တဖက်က ကားမောင်းသူနေရာဝင်ထိုင်ကာ
ကားကိုကျောင်းဝန်းထဲကနေ အကြမ်းပတမ်း မောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။
"မင်း နောက်မှ နောင်တမရဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ် ရိပေါ်.. မင်းစိတ်ကို မင်းမသိပေမယ့်.ဒီနေ့မှ တွေ့လိုက်ရတဲ့အပြုအမှုတွေကြောင့် ငါတောင်ရိပ်မိတယ်
ကိုယ့်စိတ်ကို မြန်မြန်နားလည်းစမ်းပါကွာ"
အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ မောင်းထွက်သွားတဲ့ကားကြည့်ပြီး ဟောက်ရွမ်းသက်ပြင်းချမိတယ်။ သူ့သူငယ်ချင်းကို နောက်မှနောင်တမရစေချင်ဘူး။
THE END💙
_____________
Wattpad Accလေးကို Follow လေးလုပ်ပေးပါအုံးနော်။
Zawgyi Code
ဝမ္ရိေပၚ တေယာက္ Xiao Zhan အတန္းေရွ႕ကိုေရာက္ေနတာ။ သူမသိပဲ တေယာက္တည္းအိမ္ျပန္သြားမွာေစလို႔ စိတ္မခ်တာနဲ႕ အခန္းေရွ႕မွာ
ေခါက္တုတ္ေခါက္ျပန္လမ္းေလ်ာက္ေနရင္း ေရွာင္းက်န့္တို႔ အတန္းၿပီးခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
မနက္က ကိစၥလဲရွင္းစရာရွိေသးတယ္ေလ။
" ငါ့ မ်က္လုံးေတြလဲ ေနာက္ေနပါၿပီးက်န့္က်န့္ရာ
မင္းလူႀကီး မေညာင္းဘူးလား မသိဘူး"
က်ိရန္ေျပာလဲ..ေျပာခ်င္စရာ၊
ဝမ္ရိေပၚတေယာက္ သူ႕တို႔အခန္းေရွ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ...နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေနၿပီး။
ဒီလူ အတန္းမတတ္ပဲ...ဘာလာလုပ္တာလဲ။
ဒီအခန္းထဲမွာ..ႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးရွိလို႔ လာတာလား။
ေရွာင္းက်န့္ဆီ လာတာေတာ့ လုံးဝမျဖစ္နိုင္ဘူး။
ဒီေန႕မွ ေက်ာင္းစတတ္တာမလို႔ သင္ရတဲ့ဘာသာလဲ
သိပ္မရွိ။လူတိုင္းကလဲ ေဟးလားဝါးလား ထေနၾကပီး စကားေတြမ်ားေနတယ္။ အခန္းထဲက ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကိုလိုက္ၾကည့္ေနၾကတာ မ်က္စိကြၽတ္က်မတတ္။
ေဘးနားက ရိေပၚရဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဟန္သူ တဲ့ တေယာက္ကေတာ့ အေနရခက္ေနဟန္။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဂ်ဴနီယာေကာင္မေလးေတြကို ငမ္းေနေသးတယ္။ တကယ့္ ႏွာဘူးအဖြဲ႕ပဲ။ ဝမ္သခင္ေလး ႏွာဘူးႀကီးျဖစ္ေနတာမဆန္းပါဘူး။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕တူတာကို။
က်ိရန္ ေမးေငါ့ျပတဲ့ေနရာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊
ဝမ္ရိေပၚက သူကို လက္ယပ္ေခၚေနတာကို ေတြ႕လိုက္တယ္။
" က်န့္က်န့္ မင္းကိုေခၚေနတာမလား
သြားလိုက္ေလ"
" သူ႕ကို ၾကည့္မေနစမ္းပါနဲ႕ က်ိရန္ရာ...
အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႕အတန္းသူျပန္လိမ့္မယ္"
က်ိရန္...မနက္ကေမးလို႔ ဝမ္ရိေပၚနဲ႕သူ႕အေၾကာင္းအနည္းအက်ဥ္းေျပာျပထားတာမလို႔ သူတို႔ေတာ္စပ္မႈကိုသိပါတယ္။ က်ိရန္ က ဒီေက်ာင္းကမလို႔ ဝမ္ရိေပၚကို အစတည္းက ျမင္ဖူးၿပီးသားတဲ့။ အဲ့လူက ေက်ာင္းမွာ နာမည္ႀကီးဆိုပဲ။
" မၾကာခင္ေက်ာင္းဆင္းေတာ့မွာေလက်န့္က်န့္
ဘယ္အတန္းကို႔ ျပန္မွာလဲ"
လက္က နာရီကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလာေသာက်ိရန္၊
" ဟင္"
ဒါဆို ဝမ္သခင္ေလးက က်န့္က်န့္ကိုလာေစာင့္ေနတာေပါ့။
ၾကည့္ရတာမနက္ကလို႔ သူမသိပဲျပန္မယ္လို႔ ထင္ေနပုံရတယ္။ မနက္ကလို႔ ထပ္လုပ္ရင္ေရွာင္းက်န့္ေသခ်ာေပါက္ မားမားဆီမွာအဆူခံရေတာ့မွာ၊ ဒင္းက ျပန္တိုင္ေျပာမွာေလ။ သူ႕စကားနားမေထာင္ဘူးဆိုၿပီ...
တဖက္ကWangYiboတို႔ဆီမွာေတာ့...
" မင္းညီေလးက ဆိုးေတာ့မဆိုးဘူးကြ..ခ်စ္စရာေလး ေနာ္ Yibo"
ေဟာက္႐ြမ္း.. အလိုက္မသိတဲ့ က်င္းလင္ကို နရင္းႏွစ္ခ်က္ေလာက္အုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ဟိုမွာ သူ႕ ပေထြးက Jကိုက္ေနတဲ့႐ုပ္ျဖစ္ေနၿပီး..ဒင္းက ေရွာင္းက်န့္ကို သြားငမ္းေနေသးတယ္။
ေျပာသား ေျပာရာတာ ေရွာင္းက်န့္က တကယ့္အလွေလး။ ဝမ္ရိေပၚေရွ႕ေတာ့မေျပာရဲပါဘူး။
Wang Yiboတို႔က မုန္းတယ္၊.ၾကည့္မရဘူးသာေျပာတယ္။ Xiao Zhan ကိုက် ဆက္ဆက္ထိမခံ။
သူတို႔ေတာင္ ဒီေန႕မနက္မွ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ရိေပၚၾကည့္ရာကိုလိုက္ၾကည့္မွ ဒီေကာင္ေလးကိုေတြ႕တာ။
ေနာက္မွဝမ္ရိေပၚကိုအတင္းေမးမွာ ေျပာျပတာ။
ဒါေတာင္ ဒင္းက အင္တင္တင္နဲ႕မေျပာျပခ်င္တဲ့ပုံစံ။
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ...
အတန္းထဲက ေခါင္းခ်င္ဆိုင္ၿပီး..တတြက္တြက္စကားေျပာေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ဆီကေန၊ ေဘးက က်င္းလင္ကို ေအးစက္စက္မ်က္လူံးေတြနဲ႕စိုက္
ၾကည့္ေပးလိုက္တယ္။
" ငါက စတာပါကြ..မင္းညီေလးက ငါ့ညီေလးေပါ့ ဟဲဟဲ"
ေျပာလိုက္မွပိုဆိုးသြားပုံရတဲ့ ရိေပၚေၾကာင့္
က်င္းလင္လဲ..ကျပာကရာ..
" ငါအရင္ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္..ေဟာက္႐ြမ္း
ညမွ club မွာေတြ႕ၾကတာေပါ့"
ေျပာၿပီး လစ္ကနဲ႕ေျပးထြက္သြားတယ္။
"ေတာက္စ္...ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ထိ နီးကပ္ေနရတာလဲ တျခားအေကာင္နဲ႕"
ေျပာၿပီး အခန္းထဲ ဝင္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ရိေပၚေၾကာင့္
ေဟာက္႐ြမ္းမွာ..ဆြဲထားရျပန္တယ္။
"လာပါ..Yiboရာ
ကားေပၚေရာက္မွ ေျဖရွင္းၾကပါကြာ..
ဒိမွာတျခားသူေတြနဲ႕ ကေလးရွက္သြားလိမ့္မယ္"
"မေခၚနဲ႕!!"
႐ုတ္တရက္ သူ႕ဘက္လွည့္ကာေအာ္လိုက္တဲ့သူေၾကာင့္ ေဟာက္႐ြမ္း လန့္သြားတယ္။ဘာျဖစ္ျပန္တာလဲ ဒီေကာင္....
" မင္း သူကို ကေလးလို႔ေခၚစရာမလိုဘူး
ငါပဲ ေခၚမွာ"
"ဟမ္" ေဟာက္႐ြမ္း တေယာက္ေၾကာင္သြားတယ္။
ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န့္ကို မုန္းေနတာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။..ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ဒိအျပဳအမႈေတြက သဝန္တိုတဲ့လူေတြမွာပဲ ျဖစ္တာေလ။
အျပင္မွာ ကမၻာပ်က္ေနသေလာက္
အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ ပူးပူးကပ္ကပ္ထိုင္ေနၾကကာ..အခုထိစကားေျပာလို႔မၿပီးေသး။
အဲ့အခ်ိန္ ထရီလိုက္တဲ့ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္
ဝမ္ရိေပၚ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ အခန္းထဲသို႔ဝင္မယ္အလုပ္... မတ္တပ္ထရပ္လိုက္တဲ့ Xiao Zhan။
"ငါ.. ျပန္ေတာ့မယ္ က်ိရန္"
လြယ္အိတ္ေကာက္ကိုင္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
ထမရပ္လို႔လဲ မရ၊ သူ႕မ်က္စိေထာင့္ကေန ဝမ္သခင္ေလး အခန္းထဲကိုဝင္လာဖို႔လုပ္တာေတြ႕လိုက္တယ္။ ျပသာနာလာရွာေနမွျဖင့္၊..
ေက်ာင္းစတတ္တဲ့ေန႕၊ ဒီ႐ြယ္တူေလးေတြရွိတဲ့ အခန္းထဲမွာေတာ့ ေရွာင္းက်န့္အရွက္မကြဲခ်င္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ Wang Yiboရွိတဲ့ အတန္းေရွ႕ကိုထြက္လာလိုက္တယ္။
_______________
သူ႕ဆီကို လႈပ္တုတ္တုတ္ေလး လာေနတဲ့
ေရွာင္းက်န့္ တေယာက္ သူ႕အနားကိုေရာက္လာေတာ့ လက္ေကာက္ဝက္ေသးေသးေလးကို ေဆာင့္ဆြဲကာ၊
" မင္း..လာစမ္း..ေရွာင္းက်န့္!!"
အတန္းထဲကေက်ာင္းသူေတြကလဲ၊
စပ္စုတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႕ၾကည့္ေနတာမလို႔ ေရွာင္းက်န့္ ရွက္မိတယ္။အေနာက္က က်န္ခဲ့တဲ့ ေဟာက္႐ြမ္းကလဲ ဝမ္ရိေပၚတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေခါင္းတခါခါနဲ႕အေနာက္ကလိုက္သြားတယ္။
"အ့..ဝမ္သခင္ေလး.. က်န့္က်န့္ လက္နာေနၿပီး
လႊတ္ပါေနာ္"
ကားရွိရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားတဲ့လမ္းမွာ
ေရွာင္းက်န့္ကို တ႐ြက္တိုင္းဆြဲမေခၚ႐ုံတမယ္၊
ကားထဲ ေရွာင္းက်န့္ ကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းထိုးထည့္ေနတာမလို႔၊ ေနာက္ဆုံး မေနနိုင္တဲ့ ဝမ္ေဟာက္႐ြမ္းကပဲ.
"Yibo! အရမ္းမလုပ္ပါနဲ႕ကြာ"
"မင္းနဲ႕မဆိုင္ဘူး ဝမ္ေဟာက္႐ြမ္း !!"
သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ကိုျပန္ေအာ္ၿပီး။တဖက္က ကားေမာင္းသူေနရာဝင္ထိုင္ကာ
ကားကိုေက်ာင္းဝန္းထဲကေန အၾကမ္းပတမ္း ေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္။
"မင္း ေနာက္မွ ေနာင္တမရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ရိေပၚ.. မင္းစိတ္ကို မင္းမသိေပမယ့္.ဒီေန႕မွ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အျပဳအမႈေတြေၾကာင့္ ငါေတာင္ရိပ္မိတယ္
ကိုယ့္စိတ္ကို ျမန္ျမန္နားလည္းစမ္းပါကြာ"
အသံတိုးတိုးေလးနဲ႕ ေမာင္းထြက္သြားတဲ့ကားၾကည့္ၿပီး ေဟာက္႐ြမ္းသက္ျပင္းခ်မိတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ေနာက္မွေနာင္တမရေစခ်င္ဘူး။
THE END
_____________
Wattpad Accေလးကို Follow ေလးလုပ္ေပးပါအုံးေနာ္။