အခြေအနေကပန်းနုရောင်သန်းနေသည့် အချိန်မျိုးဟုသုံးနှုန်းသင့်လားတော့မသိချေ။
ရှောင်းကျန့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံဟာစစ်သူကြီးဝမ်ဆီက ပူထူနေအောင်အနမ်းခံနေရသည်။
သန်မာတောင့်တင်းတဲ့ရင်အုပ်ကိုလက်နဲ့တွန်းဖယ်လိုက်ပေမဲ့ နံရံကြီးကိုတွန်းရသလိုသူ့အားတွေဟာအရာမထင်ပါချေ။
လူကြီးဟာသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲယူပြီး.လျှာနဲ့ကစားသည်။
လည်တိုင်ကျော့ကျော့ကိုပင့်မောထားတာ
ကြောင့်ရှောင်းကျန့်လည်တိုင်ဖွေးဖွေးဟာလဲခပ်ကျော့ကျော့လေးဖြစ်နေပေသည်။
အသက်ရှုရခက်လာတာကြောင့် ရင်ဘက်ကိုလက်နဲ့တွန်းထုတ်လိုက်သော်လည်း လူကြီးဟာသူ့လက်ကောက်ဝတ်လေးကနေဆုပ်ကိုင်လာကာ သဲကြီးမဲကြီးနမ်းသည်။
မခံနိုင်တော့တဲ့အဆုံး ရှောင်းကျန့်နောက်လှန်ချလိုက်တော့လဲ ကုတင်ပေါ်ထပ်ရက်သားပြုတ်ကျသည့်အထိပင်။
"အင့်..လူ..လူကြီး.."
ဒါလဲလူကြီးဟာအလွတ်မပေးပါချေ။
ရုန်းကန်ဖို့ပြင်လာတဲ့သူ့လက်လေးတွေကိုလဲချုပ်ကိုင်ထားသည်။
"အ..အသက်ရှုရ. .အင့်. ခက်လို့..."
"ဟားးး..."
ရှောင်းကျန့်ပြောမှနှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလာသည်။
လူကြီးကသူ့ကိုလုံးလုံးလျားလျားမလွှတ်ပေးပဲနဖူးချင်းထိကပ်နေဆဲပင်။သူတို့နှုတ်ခမ်းတွေမှ ငွေမျှင်ရောင်အမျှင်တန်းလေးဟာလည်း နှုတ်ခမ်းတွေမှာထိစပ်နေသည်။
အသက်ကိုအလုအယက်ရှုရင်း ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးကနီစွေးနေသည်။
လူကြီးကတော့ သူနဲ့နှာဖူးချင်းထိရင်း အမောဖြေနေသည့်သူ့မျက်ဝန်းတွေကိုစူးစိုက်ကြည့်နေဆဲ။မခံနိုင်စွာ သူမျက်လုံးလွှဲမိတော့..လူကြီးကဟက်ခနဲရယ်သည်။
"ဘာဖြစ်တာလဲ.ကလေးငယ်.."
"ဘာ..ဘာကိုလဲ..."
"ကိုယ့်ကိုကြည့်ပါဦး.."
"ဟင့်အင်း.."
မျက်လွှာချထားရင်းရှောင်းကျန့်ကငြင်းဆန်သည်။လူကြီးကသဘောတကျရယ်ရင်း သူ့မျက်ခွံတွေကိုဖိကပ်နမ်းလာသည်။
ပြီးတော့သူ့မျက်နှာနုနုကိုလဲလက်ဖဝါးကြီးနဲ့ပွတ်သပ်လာကာ
"ဘယ်လိုလဲလူကြီးဆန်ဆန်နမ်းတတ်ပြီလား?"
"...ဟွန့်..."
မပီမသအသံလေးပေးရင်းရှောင်းကျန့်သူ့ကိုဖိထားတာကိုလူကြီးသတိရစေဖို့လွန့်လူးလိုက်သည်။သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့တက်ဖိထားတာ
ရှောင်းကျန့်မပြားတာကံကောင်းပင်။
"ဖယ်လို့.."
"မဖယ်ချင်ပါဘူး.."
"ဘာလို့လဲ.."
"ဘာလို့လဲဆို ခုဏကလူကြီးဆန်ဆန်နမ်းတတ်အောင်သင်ပေးတာလေ...နမ်းမှမနမ်းရသေးပဲ."
"အမ်. "
လူကြီးကသူ့ပါးပြင်နုနုကိုပြွတ်စ်ခနဲငုံ့နမ်းကာ
"ဘာလဲရှောင်းမင်းသားလေးက ကိုယ်ကိုသင်ပဲသင်ခိုင်းတာလား မနမ်းခိုင်းဘူးပေါ့.."
"ဘာ ..ဘာကို မနမ်းရသေးတာလဲ..အသက်ရှုရခက်အောင်တောင်နမ်းပြီး..လူကြီးနော်..."
"ဟော..."
လူကြီးကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုမွခနဲနမ်းလာပြန်သည်။
"လူကြီး.."
လူကြီးကသူ့ကိုအုပ်မိုးရင်း သူ့ကိုရီဝေဝေကြည့်သည်။မျက်ဆံစူးစူးတွေကသူ့မျက်နှာပေါ်တိုင်းခန်းလှည့်နေတော့ ရှောင်းကျန့်လေးနေမတတ်ထိုင်မတတ်ဖြစ်ရပြန်သည်။
"ရှောင်း. . "
"ဟင်..."
"ကိုယ်ကလေးကိုနမ်းချင်တယ်...."
" ........"
ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာလေးကဒီထက်ပိုပြီးမရဲနိုင်တော့။
လူကြီးကသူ့မျက်နှာနားထိငုံ့ဆင်းလာပြီး
လေသံအေးနဲ့ဆိုပြန်သည်။
"ရှောင်းခွင့်ပြုပေးမလား?."
ဟော ခက်တော့နေချည်ပြီ။
လူကိုအသက်ရှုရခက်အောင်အတင်းဖိကပ်နမ်းထားတာသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပင်။
ပြီးတော့နမ်းမယ်ဆိုရင်လဲနမ်းလိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ဒိီလိုကြီးခွင့်တောင်းနေတာက အနေရခက်စေသည်မဟုတ်လား။
"ဟင် ရှောင်း...ကိုယ့်ကိုနမ်းခွင့်ပြုနော်.."
ရှောင်းကျန့်ခေါင်းလေးကိုအသာငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်ထင်သည်။
လူကြီးကသူ့ကိုအိပ်ရာထဲဖိချကာအသဲအသန်နမ်းလာချေသည်။
"အွန့်..."
လျှာချင်းရစ်ပတ်တွယ်ယှက်ရင်း..မျက်နှာသွယ်သွယ်ကိုပါ လူကြီးကထိန်းကိုင်ထားသည်။
ထားစရာနေရာမရှိသည့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့လက်တွေကိုလည်းသူ့လည်ဂုတ်ပေါ်ဖမ်းတင်ပေးလာသည်လူကြီးဆီကယောကျ်ားဆန်သည့်ရနံ့သည်ရှောင်းကျန့်နှာဖျားကိုဆွဲဆောင်နေလေသည်။
လျှာအချင်းချင်းရစ်ပတ်ဆက်နွယ်မှု၊လူကြီးရဲ့လည်ပင်းပေါ်ပွတ်သပ်နေရမှုနဲ့ သူ့ခါးကျင်ကျင်ပေါ်ပွတ်သပ်လာသည့် ခပ်နွေးနွေးလက်ဖဝါးတွေသည် ..ရှောင်းကျန့်ကိုမိန်းမောရီဝေလာစေသည်။
ဤသို့ဖြင့် နောက်ထပ်တစ်ဖန်ပြန်လည်ပြီးအနမ်းယဥ်ကြောထဲမှာရှောင်းကျန့်ပိတ်မိသွားလေသည်။
__________________________________________________________________________________________________
ချန်မင်းသမီး၏မွေးနေ့ပွဲတော်သည် နန်းတော်ကြီးဆီမှာလှပစွာကျင်းပနေသည်။
မြောက်မြားလှစွာသော သံအမတ်တွေ၊ အမတ်ကြီးအမတ်ရာတွေ၊လူကုန်ထံအသိုင်းအဝိုင်းကလူတွေသာတက်ရောက်ရသည့်ပွဲသည်ပွဲတော်ကြီးတစ်ခုနှယ် စီစဥ်ထားသည်။
လူတိုင်းကိုနေရာအလိုက် ထိုင်ခုံနေရာစီစဥ်ထားပြီး. လမုန့်၊သေရည်၊အသီးပေါင်းစုံ၊ထမင်းဝိုင်း စသည်ဖြင့် စုံလင်စွာတည်ခင်းကျွေးမွေးသည်။
လိုက်ကာအနီပေါင်းများစွာကိုလည်းလှပစွာချိတ်ဆွဲထားပြီး ပန်းမျိုးစုံနှင့်လည်းအလှဆင်ထားသေးသည်။
အပျိုတော်တွေကအစ ဝတ်စုံအသစ်တွေဝတ်ဆင်ထားကြပြီး ကပြဖျော်ဖြေနေသည့်အကအလှမယ်တွေဟာလည်း ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ကခုန်နေသည်။
ဆိုင်းဝိုင်းသံဟာလည်း နန်းရင်ပြင်တစ်ခုလုံးကြီးစိုးနေပြီး လူအပေါင်းကိုစိတ်တက်ကြွမှုများလှုံ့ဆော်ပေးနေလေသည်။
စစ်သူကြီးဝမ်သည် မြောက်မြားလှစွာသော
သံတမာန်တွေကြားထဲမှာ အရပ်ရှည်ပြီးထွားကျိုင်းမှုကြောင့်ထီးထီးကြီးပေါ်လွင်နေပေသည်။
မည်သူမဆို ထောင်ထွက်နေသော စစ်သူကြီးဝမ်ကိုအလွယ်တကူမြင်နိုင်နေသည်။
ထိုသို့ထီးထီးကြီးရှိနေသောစစ်သူကြီးဝမ်သည်
အညိုရောင်ဝတ်ရုံရှည်ကိုသေသပ်စွာဆင်မြန်းထားပြီး..ဆံပင်တွေကိုအမြင့်မြှောက်စည်းထားသည်။
တည်ကြည်သောရုပ်ရည်နှင့် ထင်းထွက်နေသောအရှိန်အဝါသည် အညိုရောင်ဝတ်ရုံရှည်ဝတ်ဆင်ထားသောစစ်သူကြီးဝမ်ကိုပိုမိုအိန္ဒြေရှိနေစေသည်။ထို့ကြောင့်လည်းလူသူအပေါင်းဟာ ထိုထင်းထွက်နေသောစစ်သူကြီးဝမ်ကို မသိမသာရောသိသိသာသာပါငေးယူနေကြသည်။
ထိုသို့လူသူအပေါင်းရဲ့အာရုံအလုံးစုံကိုဖမ်းစားရမိထားသောစစ်သူကြီးဝမ်ကတော့ သူ့ဘေးကသခွားရောင်ဝတ်ရုံရှည်လေးနှင့်ဆံနွယ်တွေကိုတစ်လွှာသိမ်းကာငြိမ်သက်ရှူအေးလှသော အလှလေးကိုသာ သူ့အာရုံအလုံးစုံကိုပို့ထားလေသည်။
မထိရက်မကိုင်ရက်နှင့်ပြုမှုနေသော စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့အပြုအမှုတွေကြောင့် သခွားရောင်ဝတ်ရုံရှည်နှင့်အလှလေးသည် စစ်သူကြီးဝမ်နှင့်တစ်စိတ်တစ်ဒေသပတ်သတ်လိမ့်မယ်ဟုအားလုံးကတွေးထင်ကုန်ကြလေသည်။
လူတွေတွေးထင်ထားသလိုပင် စစ်သူကြီးဝမ်သည်ရှောင်းမင်းသားကို ငါးရိုးနွှင်ပေးရင်းအလုပ်ရှုပ်နေလေသည်။
ငါးသည် အရိုးများနူးအိနေအောင်ပေါင်းထားတာကိုမြင်နေရသော်လည်း ရှောင်းမင်းသားလေးအတွက်စိတ်မချဟုဆိုကာ အတင်းတွေအရိုးနွှင်ပေးနေတာဖြစ်သည်။
ရှောင်းကျန့်လေးကတော့ စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့ကောင်းမှုကြောင့်နှုတ်ခမ်းတွေယောင်နေပြီး သစ်သီးဗန်းထဲကသစ်တော်သီးစိတ်လေးတွေကိုသာတတိတိကိုက်စားနေလေသည်။
မွေးနေ့ပွဲတော်သည် နတ်ဆရာတွေဆရာမတွေ၏နိမိတ်ဖတ်ကြားပြီးဦးဆောင်ကျင်းပနေသည်။
နတ်ဆရာမတွေရဲ့ဟောကြားချက်တွေကပေရှည်လွန်းတာကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကတော့ကရုတစိုက်နားထောင်မနေပါချေ။ထိုစဥ်မှာပင် ထမင်းဝိုင်းထဲကငါးဟင်းပန်းကန်ကသူ့ရှေ့ရောက်လာသည်။
လူကြီးကသူ့ကိုမေးဆတ်ပြကာ
"အရိုးနွှင်ပြီးပြီရှောင်းငယ် စားတော့နော်.."
ဗိုက်ကသိပ်တော့မဆာသေးပေမဲ့လူကြီးရဲ့စေတနာကိုလက်ခံသောအားဖြင့်ရှောင်းကျန့်ကခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
"အရွက်ကြော်လေးလဲမဆိုးဘူး.."
အရွက်ကြော်ပန်းကန်တွေကိုပါသူစားဖို့ပြင်ပေးရင်း ပွဲခင်းထဲလူကြီးကအလုပ်ရှုပ်နေသည်။
လူကြီးကတော့ရှောင်းကျန့်ကိုကရုစိုက်နေလို့မသိပေမဲ့ ပွဲခင်းထဲကလူတွေကကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေကြတာကိုရှောင်းကျန့်ကသတိထားမိတာမို့ လူကြီးကိုအိန္ဒြေဆည်စေဖို့ရန်ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။
သူကသေရည်ကိုအသာအယာငှဲ့ထည့်ပေးလိုက်ပြီး လူကြီးရှေ့ခွက်ကိုရွေ့ပေးလိုက်သည်။
"လူကြီးသောက်ပါဦး.."
လူကြီးကပြုံးရင်း
"ကိုယ်ခနနေသောက်ပါ့မယ်..လက်ဆောင်ပေးတဲ့အခမ်းအနားကျရင် အရှေ့သွားရဦးမှာမလို့"
"အော်ဟုတ်ကဲ့ပါ.."
ရှောင်းကျန့်က လူကြီးပုံစံမပျက်နွှင်ပေးထားတဲ့ငါးကိုတူနဲ့ယူလိုက်ပြီးထမင်းဖြူနဲ့ရောကာ အသာအယာပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။
ငါးကနူးအိနေကာ အမွှေးနံ့သာနံ့ကပါးစပ်ထဲ
ထည့်လိုက်တာနဲ့ထောင်ထလာသည်။နေရခက်လောက်သည့်အခြေအနေအထိမဟုတ်တာကြောင့် ကရုတစိုက်ဝါးပြီးမြိုချလိုက်သည်။
ထို့နောက်အရွက်ကြော်ခွက်တစ်ခွက်ကိုမြည်းဖို့ကြည့်လိုက်တော့ ဟင်းနုနွယ်တွေဖြစ်တာကြောင့်မစားတော့ပဲ ပဲသီးကြော်လေးကိုကောက်မြည်းလိုက်သည်။
သူဝါးလိုက်သည့်ပဲသီးဝါဝါလေးတွေက ကြက်သည်းခြေပေါက်ထားသလိုခါးသည်းနေတာကြောင့်ရှောင်းကျန့်မျက်ခုံးလေးတွေကြုံ့သွားရရင်းအမြန်ဝါးကာမြိုချလိုက်ရသည်။
ပဲသီးတွေပါးစပ်ထဲမှာကုန်သွားပေမဲ့ခါးသည်းနေတဲ့အရသာကြီးကကျန်နေခဲ့တာမို့ အန်မထွက်မိရင် တွေ့ကရာခွက်ကိုကောက်မော့မိသည်။
ဖြစ်ချင်တော့ သူလူကြီးကိုငှဲ့ပေးထားသည့်သေရည်ခွက်ကြီးဖြစ်နေသည်။
လူကြီးကသူ့ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လာရင်း
"ဘာဖြစ်လို့လဲရှောင်းငယ်"
ရှောင်းကျန့်ကသေရည်တွေကိုကုန်အောင်မော့သောက်ရင်း
"အဲ့ဒီပဲသီးတွေကသိပ်ခါးတာပဲ.."
"နှစ်တစ်ရာပဲသီးတွေလေရှောင်းငယ်ရယ်..
အရမ်းခါးနေလား ရော့.မုန့်ချိုလေးစားလိုက်.."
မုန့်ချိုလေးထိုးပေးပေမယ့် ထမင်းစားနေရင်းမုန့်မစားတတ်တဲ့ရှောင်းကျန့်ကအသာလက်ကာပြရင်း သေရည်ကိုသာအနည်းငယ်ထပ်သောက်လိုက်သည်။
"အရမ်းများကြီးတော့မသောက်နဲ့နော်..မူးမယ်ရှောင်းငယ်.."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ယခုဆိုရင်ဖြင့် ချန်မင်းသမီးရဲ့မွေးနေ့ပွဲအတွက် နိုင်ငံတကာကဆက်သလာတဲ့လက်ဆောင်ပေးခြင်းအခမ်းအနားပဲဖြစ်ပါတယ်
ခင်ဗျာ..."
ကြားလိုက်ရတဲ့ဆော်ဩသံကြောင့်လူကြီးကသူ့ဘက်လှည့်ကာ
"ကိုယ်ခဏလက်ဆောင်သွားပေးလိုက်ဦးမယ်နော်..ရှောင်းငယ်ခဏနေခဲ့..သေရည်တွေအရမ်းမသောက်နဲ့ဦး.."
"ဟုတ်ကဲ့.."
လူကြီးက သူ့တပ်မှုးယွီပင်းကိုခေါ်ကာ သူ့နားကထသွားသည်။နိုင်ငံအသီးသီးကသံအမတ်တွေရဲ့ လက်ဆောင်ဆက်သနေတဲ့စကားသံကျယ်ကျယ်တွေက မွေးနေ့ပွဲကိုလွမ်းခြုံထားလေသည်။
ချန်မင်းကြီးရဲ့ဘေးကခုံမှာထိုင်နေသည့်ချန်အိမ်ရှေ့စံ၏ကအကြည့်တွေသည် သခွားရောင်ဝတ်ဆင်ထားသည့် အမျိုးသားငယ်ထံမကြာမခဏဝဲနေသည်။
ထိုသို့ကြည့်နေသည့်အကြည့်တွေကို ချန်မင်းသမီးကသဘောပေါက်စွာပြုံးရင်း ပွဲခင်းထဲကနေသူ့ဆီသုတ်သုတ် သုတ်သုတ်နဲ့ပြေးလာသည့်သူ့အထိန်းတော်ကြီးကိုလှမ်းကြည့်သည်။
အထိန်းတော်ကြီးသည် သူ့ဘေးရောက်လာပြီး နားနားကပ်ခါကြားရုံမျှသော စကားကိုဆိုသည်။
"သေရည်ကိုစသောက်နေပါပြီအရှင့်သမီး."
ချန်မင်းသမီးနှုတ်ခမ်းတွေကတွန့်ကွေးသွားကာ
"ဆေးစွမ်းပြဖို့အချိန်ကဘယ်လောက်လိုတာလဲ.."
"အမွှေးတိုင် တစ်ဝက်စာပါအရှင့်သမီး.."
"သူ့ကိုသေချာစောင့်ကြည့်ထား အခြေအနေမဟန်ရင်ငါ့ကိုချက်ချင်းအချက်ပြ.ငါ့အစ်ကိုတော်ကိုလွှတ်လိုက်မယ်.."
"မှန်လှပါအရှင့်သမီး ."
သူ့အထိန်းတော်ကဘေးနားကနေပြန်သွားသည်။
ချန်မင်းသမီးကပွဲခင်းထဲကလက်ဆောင်ပေးမယ့်နေရာမှာရပ်နေသည့် အညိုရောင်ဝတ်ရုံရှည်ကြီးနဲ့ခမ်းနားနေတဲ့အမျိုးသားကိုလှမ်းမျှော်ကြည့်သည်။
ထိုအမျိုးသားကိုပိုင်ဆိုင်ရဖို့ သူ့မွေးနေ့မှာတောင်မကောင်းကြံရတဲ့အဖြစ်မျိုးကိုသူမလုပ်ခဲ့ရသည်
ဘယ်လိုပင်ဆိုဆို အချစ်နဲ့စစ်မှာမတရားတာမရှိတာပေ။ကိုယ်လိုချင်ရင်ရအောင်ယူနိုင်ရပေမည်။
ပွဲခင်းထဲကရှောင်းကျန့်လေးကတော့ ထမင်းစားလိုက်သေရည်သောက်လိုက်နှင့်သာယာနေသည်။လူကြီးကနည်းနည်းပဲသောက်လို့ပြောပေမဲ့ မက်မွန်သေရည်ကသူ့အကြိုက်ဖြစ်တာကြောင့် မြည်းရင်းမြည်းရင်းအားပါလာကာ တစ်အိုးလုံးကုန်သွားမှရပ်လိုက်ရသည်အထိ။
လူကြီးတော့ သူ့ကိုဆူတော့မလားမသိ။
"ဂေ့..."
လေချဥ်တက်လိုက်တာကြောင့်လက်လေးနဲ့ပါးစပ်ကိုအုပ်လိုက်ရသည်။သောက်သောက်ချင်းမမူးပဲအနည်းငယ်ကြာမှရီဝေဝေဖြစ်လာတဲ့ခေါင်းကြောင့် မူးမယ့်အချိန်စပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။
ခက်တာကလူကြီးကအခုမှလက်ဆောင်ပေးရင်းသူ့ခမည်းတော်အမှာစကားတွေကိုပြောကြားရင်းနှစ်နိုင်ငံငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးနေတာဖြစ်သည်။
အဝေးကိုလူကြီးကိုလှမ်းကြည့်နေသည့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်လုံးတွေကရီဝေဝေဖြစ်လာသည်။
ထို့ပြင်တစ်စတစ်စပူတက်လာတဲ့ခန္တာကိုယ်အနေအထား။
ဘာဖြစ်တာလဲ.?
အသွေးအသားထဲကတောင်းဆိုမှုတွေ၊လိုလားစိတ်တွေများလာတာကြောင့် ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးကရဲတက်လာသည်။
ထို့ပြင် တင်းမာလာသည့်သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းတစ်နေရာ..။
နှုတ်ခမ်းအတွင်းသားကိုခပ်ကြိတ်ကြိတ်ကိုက်လိုက်ရင်း.သည်းခံထားလိုက်သည်။
ရှောင်းကျန့်သည် တော်ဝင်မျိုးနွယ်စုကအမျိုးသားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ယောကျ်ားလေးတိုင်းတဏှာကရှိတာကြောင့် တဏှာစိတ်ဖြစ်ပေါ်တိုင်း စိတ်နှလုံးဆင်ခြင်ဖို့ နန်းတွင်းဆရာတွေကသင်ကြားပေးခဲ့ဖူးသည်။
ယောကျ်ားဟူသည် ကိုယ့်ဆန္ဒကို သိက္ခာနှင့်ထိန်းနိုင်ကာမှယောကျ်ားမြတ်ဟုဆိုနိုင်ပေမည်။
ဆန္ဒတွေကိုသည်းခံထားရင်းချွေးသီးချွေးပေါက်တွေတောင်ကျလာသည်အထိ။အောက်ပိုင်းကလဲအောင့်တက်ခါစပြုလာပေသည်။
ဒါဟာသာမန်မဟုတ်တော့မှန်းသူသတိထားမိလာသည်။မသင်္ကာလို့သေရည်အိုးကိုအဖုံးလှပ်ကြည့်တော့ဆေးရနံ့ကထောင်းခနဲ။
သူဆေးမိသွားချေပြီ။
ပွဲခင်းထဲမှာဆေးမိခြင်းကကြိုတင်ကြံစည်မှုပင်။ဒါဆိုသူ့ကိုစောင့်ကြည့်နေသည့်လူတွေလဲရှိလိမ့်မည်။ဘယ်နေရာကနေစောင့်ကြည့်နေမလဲမသိနိုင်တာကြောင့် သူကဟန်မပျက်နေနိုင်မှရမည်။
သူပြိုလဲပြလိုက်မှပွဲခင်းထဲမှာသူ့လူကြီးရဲ့သိက္ခာကောသူ့သိက္ခာတွေရော ရစရာမရှိအောင်ဖြစ်ကုန်ပေလိမ့်မည်။
ပွဲခင်းထဲကလူကြီးကိုလှမ်းကြည့်တော့ လက်ဆောင်ပေးပြီးတာကြောင့် ချန်မင်းကြီးကကျေးဇူးတင်စကားပြန်လည်ပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။
ခဏပါပဲရှောင်းကျန့်...မင်းတောင့်ခံနိုင်ပါတယ်။
ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကိုလက်ကိုင်ပဝါနဲ့သုတ်ရင်းရှောင်းကျန့်ကကိုယ်တွင်းကပူလောင််မှုကို တောင့်ခံထားသည်။
ဆေးသောက်ပြီးတာတောင်လှုပ်လှုပ်ရှားရှားမဖြစ်လာသည့်ရှောင်းကျန့်ကြောင့်စောင့်ကြည့်နေသည့်အထိန်းတော်ကြီးကပူပန်စပြုလာသည်။
သူသေရည်အိုးများ မှားပေးလိုက်မိသလားလေ။
ချန်မင်းသမီးရဲ့အကြည့်တွေကလဲသူ့ဆီမကြာခဏဝဲနေတော့ အထိန်းတော်ကြီးခင်ဗျာ ပြာလာချေပြီ။
ဆေးစွမ်းရယ် ပြပါတော့..။
တင်းခံထားသည့်ရှောင်းကျန့်သည်အောက်နှုတ်ခမ်းသားကိုကိုက်ထားတာကြောင့် သွေးအရသာတွေပါရလာသည့်အထိ။
သူ့နှုတ်ခမ်းပေါက်သွားချေပြီ။
ထိုအချိန်မှာပင် ကံကောင်းထောက်မစွာ လူကြီးကသူ့ဆီပြန်လျှောက်လာသည်။
လူကြီးသည်သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ရုံမျှဖြင့်အခြေအနေကတစ်ခုခုလွဲမှားနေမှန်းသဘောပေါက်သွားကာ သူ့ဘေးကိုခပ်မြန်မြန်ပြန်ရောက်လာသည်။
"ရှောင်းငယ် ..ဘာဖြစ်သလဲ..ချွေးတွေအများကြီးထွက်လို့ပါလား.."
အောက်ပိုင်းကအောင့်တက်မှုကရှောင်းကျန့်ရဲ့သည်းခံနိုင်မှုအတိုင်းအတာကိုကျော်လွန်ဖို့နီးကပ်လာသည်။
သူကသူ့ဘေးမှာစိုးရိမ်နေသည့်မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်နေသည့်လူကြီးကို
"ကျွန်တော့်ကိုပွဲထဲကခေါ်ထုတ်သွားပေးပါ..."
"ဘာဖြစ်...ကောင်းပြီ ကိုယ်ခေါ်သွားပေးမယ်.."
လက်ကမ်းပေးလာတဲ့လူကြီးလက်ဖဝါးတွေကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့်ဒူးတွေကိုအားပြုရင်းထလိုက်ရသည်။
လူကြီးကတော့ တုန်ယင်နေသည့်သူ့ကိုယ်လေးကြောင့်မျက်မှောင်တွေကုတ်ချသွားရင်းသူ့ကိုခါးကနေထိန်းပွေ့ပေးလာသည်။
ပွဲခင်းထဲမှာဆိုတော့ကောက်ပွေ့လို့လဲမဖြစ်ပေ။
ရှောင်းမင်းသားရဲ့ယောကျ်ားလေးသိက္ခာကလဲရှိနေသေးသည်။
လူကြီးကိုအားပြုကာပြိုလဲချင်နေသည့်ဒူးတွေနဲ့ရှောင်းကျန့်ပွဲထဲကခက်ခက်ခဲခဲထွက်လာရသည်။အောက်ပိုင်းကနာကျင်မှုကြောင့်ရော
အခုလိုဖြစ်အောင်ကြိုတင်ကြံစည်ထားမှုကိုရော ဒေါသထွက်လွန်းစွာ ရှောင်းကျန့်ပါးပြင်ပေါ်မျက်ရည်တွေတပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။
လူကြီးကသူ့ကိုပွဲရဲ့အရိပ်အာဝါသလွတ်တာနဲ့ဆွေ့ခနဲကောက်ပွေ့လာသည်။
"ဟင့်..အင့်.."
ငိုရှိုက်နေသည့်ရှောင်းမင်းသားကသူ့ရင်ခွင်ထဲလုံးခနဲပစ်ဝင်လာတာကြောင့်စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့မေးရိုးတွေကထောင်ထသွားသည်။
"ရှောင်းငယ် ဘာဖြစ်သလဲ ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ ကိုယ့်ကိုသေချာပြော..."
"ဟင့်အင့်.."
"မငိုပဲနဲ့ကိုယ့်ကိုသေချာပြောပါဦး..ဒါမှကိုယ်ဘာလုပ်ပေးသင့်လဲသိမှာပေါ့ကလေးရယ်..."
"ကျွန်...ကျွန်တော်ဆေးမိလာတယ်..လူကြီး ."
ရှောင်းမင်းသားရဲ့ဖြစ်နေသည့်ပုံစံနှင့်ဆေးမိသည်ဟူသောစကားကြောင့်စစ်သူကြီးဝမ်ကထပ်ပြောပြစရာမလိုအောင်ရှင်းလင်းသွားပေသည်။
ဘာကောင်ကများ သူ့ကောင်လေးကိုထိရဲရတာလဲ...။
ရှောင်းမင်းသားလေးကိုပွေ့ရင်းလျှောက်လာတဲ့ခြေလှမ်းတွေကိုစစ်သူကြီးဝမ်ကအရှိန်တင်လိုက်သည်။ဒါကြောင့်မကြာခင်ပဲ သူတို့နန်းဆောင်ကိုပြန်ရောက်လာသည်။
တစ်ကိုယ်လုံးပူတက်နေသည့်ရှောင်းကျန့်သည်
အားအင်ချိနဲ့နေပြီးလူကြီးက ကုတင်ပေါ်ချပေးတော့ ခန္တာကိုယ်လေးကကွေးကွေးလေးဖြစ်သွားသည်။မျက်ရည်တွေကတော့ အခုထိတာကျိုးသလိုကျနေဆဲပင်။
စစ်သူကြီးဝမ်ဟာသူတစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ဖူးသည့်ရှောင်းမင်းသားလေးရဲ့သနားသဖွယ်ပုံရိပ်လေးကြောင့်ရင်ဘက်ထဲတင်းကြပ်လာသည်။
ရှောင်းဧကရာဇ်ကသူ့နဲ့စိတ်ချလို့ခရီးဝေးလွှတ်လိုက်ခါမှသူကြောင့်ရှောင်းမင်းသားကနာကျင်ရပြန်သည်။
"ရှောင်းငယ်...ကိုယ် ကိုယ်.ဘာလုပ်ပေးရမလဲ .
မဟုတ်လဲ ..ကိုယ်အပြင်ထွက်ပေးမယ်လေ..
ရှောင်းငယ်.ကိုယ့်ဘာသာပဲ.."
"ကျွန်တော်မလုပ်တတ်ဘူး . "
"ဘယ်လို..."
ရှောင်းကျန့်ကနားရွက်ဖျားတွေရဲစက်လာရင်းကိုယ်လုံးလေးကိုထပ်ကွေးလိုက်ပြန်သည်။
"ကျွန်တော်...တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူးလို့..."
"အဲ့..."
ဘယ်လိုတောင်ဖြူစင်ရိုးသားလိုက်သည့်ကလေးလေးလဲ။စစ်သူကြီးဝမ်ဆို သူ့အရွယ်ကဖြူစင်ရိုးသားတဲ့လက်သမားကျွမ်းကျင်အဆင့်ရောက်နေပြီကို။
"အခု..အခုကအရမ်းနာနေလား.ကလေးငယ်.
အဲ့တာမျိုးကမဖြေလျော့ရင်မကောင်းဘူးနော်.."
"ဟင့်.."
ရှက်ရွံ့မှုရော နာကျင်မှုရောပေါင်းစပ်လာတဲ့မျက်နှာလေးကြောင့်စစ်သူကြီးဝမ်ကကိုယ်ရောစိတ်ပါ ကူညီပေးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
"ဒါဆိုလဲ ကိုယ်ပဲကူညီပေးပါရစေ.."
"ဘယ်..ဘယ်လို.......အ.လူ..လူကြီး ဘာ. ဘာလုပ်တာလဲ!.."
ဝုန်းခနဲကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့ဝတ်ရုံတွေကိုအကြမ်းပတမ်းဆွဲချွတ်လာသည့်လူကြီးကြောင့်ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးကဖြန်းခနဲရဲတက်လာသည်။
ဝတ်ရုံတွေကိုတစ်လွှာချင်းဆွဲချွတ်နေသည့်လူကြီးသည် ရုန်းကန်နေသည့်သူ့လက်လေးတွေကိုလဲဆုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။
ခဏလေး..ဒါကြီးကအရမ်းတက်ကြွလွန်းနေတယ်လို့မထင်ဘူးလား..။
အတွင်းဝတ်အင်္ကျီလေးသာကျန်တော့သည့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာလေးသည်ခရမ်းချဥ်သီးပမာ။အတွင်းဝတ်အင်္ကျီလေးတွေပဲကျန်တော့သည့်အချိန်မှာ လူကြီးကသူ့အောက်ပိုင်းကအတွင်းဝတ်ဘောင်းဘီရှည်ကိုပါဆွဲချွတ်လာသည်။
" လူ...လူကြီး..."
ပြောတော့ဖြေလျော့ပေးမလို့ဆို အဲ့တာကအကုန်ချွတ်ဖို့လိုလို့လား။
ရုန်းကန်နေသည့်ခြေတံသွယ်သွယ်လေးတွေကိုလျစ်လျူရှုကာအကုန်ကျွတ်အောင်ဆွဲချွတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ တင်းမာနေသည့်ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးထွက်ပေါ်လာသည်။
အဖြူရောင်အတွင်းဝတ်အင်္ကျီလေးကလဲပါးလှပ်လွန်းကာ ရှောင်းမင်းသားလေးရဲ့ကောင်းခြင်းအဖြာဖြာကိုဖောက်ထွင်းမြင်နေရသည်။
ထိုသို့အင်္ကျီဝတ်ထားပေမဲ့အကုန်လုံးမြင်နေရတဲ့ပူံစံလေးသည် စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့အောက်ပိုင်းကိုလဲထောင်မတ်လာစေသည်။
စစ်သူကြီးဝမ်ကပူနွေးလှတဲ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ရှောင်းငယ်ရဲ့ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးက်ိုအတွင်းဝတ်အင်္ကျီရှည်လေးအောက်ကလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
"အ..."
အခုမှအသွေးအသားအထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရသည့်ရှောင်းငယ်သည် ဆေးရှိန်ပြန်ထလာပေပြီ။စစ်သူကြီးဝမ်ကသူ့ကိုရှက်ဝဲစွာမျက်နှာလွှဲသွားသည့်ကလေးငယ်ကိုမျက်နှာဆွဲလှည်စေလိုက်သည်။
ဖူးရွနေသည့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနှစ်သိမ့်သလိုတစ်ချက်ငုံ့နမ်းရင်း
"မရှက်နဲ့ရှောင်းငယ်..ဒါသဘာဝပဲ..."
စစ်သူကြီးဝမ်ကသူ့လက်ထဲကကျောက်စိမ်းချောင်းလေးကိုစတင်ချော့မြူလိုက်သည်။
"အာ..ဟ.."
ရှောင်းကျန့်၏နှစ်လိုဖွယ်အသံလေးနဲ့ခပ်တိုးတိုးညည်းသံလေးသည်သူတို့နှစ်ကိုယ်ကြားပျံ့လွင့်လာသည်။
ပူပြီးမာနေသည့်ကျောက်စမ်းချောင်းလေးကိုချော့မြူနေရင်း စစ်သူကြီးဝမ်ကရှောင်းမျက်နှာလေးကိုတစိမ့်စိမ့်ငေးသည်။
အလိုရမ္မက်ကြောင့်ရဲတက်နေသည့်မျက်နှာလေး။လက်သွယ်သွယ်လေးကခေါင်းအုံးလေးကိုအသာကိုင်ထားတာပွင့်ဟနေသည့်နှုတ်ခမ်းလေးသည်ရဲစိုနေသည်။
"အ...လူကြီး..မြန်.မြန်လေး.."
အလိုကျလက်ကိုမြန်ပေးလိုက်တော့ ကျောက်စမ်းချောင်းလေးကအရည်တွေပန်းထွက်လာသည်။
"ဟာ့..."
နှုတ်ခမ်းလေးပွင့်ကာအသက်ကိုလုရှုနေသည့်ရှောင်းမင်းသားလေးသည် စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့စိတ်အာရုံကိုညစ်နွမ်းလာစေသည်။
ရှက်လို့ရဲနေသည့်နားရွက်ဖျားလေးကိုစစ်သူကြီးဝမ်ကအသည်းယားစွာကောက်ငုံလိုက်သည်။
"အင့်..လူကြီး.."
ပါးပြင်နုနုတွေပေါ်အထိအနမ်းတွေကျူးကျော်မိနေတုန်း ကလေးငယ်ကသူ့ပါးပြင်ကိုဆွဲယူလာကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုဆွဲငုံလာသည်။
တင်းခံထားသည့်စိတ်တွေကိုဖြေလျော့ချလိုက်ရင်းရှောင်းမင်းသားလေးရဲ့အနမ်းတွေကိုပြန်လည်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
သူ့ရဲ့လက်ဖဝါးကြီးဟာလဲရှောင်းမင်းသားလေးရဲ့ကိုယ်အနှံ့တိုးဝင်ပွတ်သပ်ရင်းကောင်းခြင်းအဖြာဖြာကိုခံစားလို့နေသည်။
ချောမွေ့သည့်အသားအရေ၊လှပလွန်းသည့်ကိုယ်တွင်းအစိတ်အပိုင်းများနှင့်မင်ရည်လိုနက်မှောင်ကာပျော့ပြောင်းလွန်းလှသည့်ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေဟာလဲသူတို့ကြားဖရိုဖရဲဖြစ်လို့နေသည်။
သူတက်ဖိမိမှာဆိုးလို့ ဆံနွယ်ရှည်တွေကိုသိမ်းယူဖို့ .နမ်းရှိုက်နေဆဲနှုတ်ခမ်းတွေကိုခနလွှတ်ဖို့ပြင်လိုက်ပေမဲ့
"အင့်..."
ဆေးရှိန်တက်လာပုံရတဲ့ရှောင်းငယ်ကသူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလုံးဝအလွတ်မပေးပေ။
"ခ...ခဏရှောင်းငယ်..."
"ဟင့်...လူကြီး..."
ရဲစက်နေသည့်မျက်နှာလေးနှင့်သူ့ကိုမကျေမနပ်ကြည့်နေရင်းဆံနွယ်တွေဖယ်ပေးနေသည့်သူ့ကိုစိတ်ရှည်ပုံမရတော့ပဲ အတင်းဆွဲယူနမ်းရှိုက်လာပြန်သည်။
"အွန့်..."
အသံတွေထွက်အောင်ပြန်လည်နမ်းရှိုက်မ်ိရင်း ခါးကျင်ကျင်လေးကိုဆွဲဖက်ပြီးအနားကိုဆွဲကပ်လိုက်တော့ ပြန်လည်ထောင်မတ်နေသည့်ကျောက်စိမ်းချောင်းလေးကသူ့ကိုလာထိသည်။
ခါးကျင်ကျင်ကနေတဆင့်လက်ကိုကျောက်စိမ်းလေးဆီဦးတည်လိုက်သည်။
"အ..."
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလာရင်း ခပ်တိုးတိုးညည်းညူလာသည့်ရှောင်းငယ်သည် သူ့အောက်ပိုင်းကိုငုံ့ကြည့်ရင်းမျက်နှာလေးရဲတက်လာသည်။
"မရှက်ပါနဲ့ ကိုယ့်ခင်ပွန်းလောင်းပဲကို.."
"အင့်. လူကြီး.."
"ကောင်းလား.ကိုယ်လုပ်ပေးတာ..."
"........"
ပြန်မဖြေပဲမျက်နှာလေးရင်ခွင်ထဲဖွက်သွားတဲ့ကောင်လေးကြောင်စစ်သူကြီးဝမ်ကပြုံးရင်း ဆံပင်လေးတွေကိုငုံ့နမ်းသည်။
"အ..လူကြီးမြန်မြန်..."
လက်တွေကိုမြန်ပေးလိုက်တော့ခါးသွယ်သွယ်ကကော့တက်လာကာပြီးမြောက်ခြင်းအရည်တွေပန်းထွက်လာသည်။
တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတဲ့ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးတွေကိုပွတ်သပ်ချော့မြူပေးလိုက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲကမြတ်နိုးရာလေးကိုငုံ့နမ်းမိသည်။
".ထပ်လိုချင်သေးလား..."
"ဟင့်အင်း...."
ရင်ခွင်ထဲကနေထွက်ဖို့ ဖယ်ပေးလိုက်ပေမဲ့ရှောင်းကျန့်လေးကထွက်ဖို့အစီအစဥ်ရှိပုံမပေါ်။
"ကလေးလေး..."
"ဟုတ်..."
"ကိုယ့်ကိုရှက်နေသေးတာလား..."
"......."
ဘာမှပြန်ဖြေမလာပဲ ငြိမ်နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့်စစ်သူကြီးဝမ်ကတိတ်တဆိတ်ပဲသဘောပေါက်လိုက်သည်။
"အိပ်ချင်လား..."
"ရေအရင်ချိုးချင်တယ်...."
"သွားချိုးကြမယ်..."
သူ့ကိုယ်လေးကိုလူကြီးကဆွေ့ခနဲကောက်ပွေ့ကာရေချိုးဆောင်ဘက်ခေါ်သွားသည်။
ခုဏကအဖြစ်အပျက်ကြောင့်ရှက်နေသည့်ရှောင်းကျန့် သူ့လူကြီးကိုရဲရဲတောင်မကြည့်ဘဲရင်ခွင်ထဲပဲမြုပ်နေရသည်။
"ရေကန်မှာပဲမချိုးဘူးလား..."
သူ့ကိုယ်လေးကို.ရေကူးကန်ဘက်ခေါ်သွားနေတာကြောင့်မော့မေးမိခြင်းဖြစ်သည်။
"ရေချိုးကန်ကနှစ်ယောက်ဝင်လို့မရဘူးလေ."
ပြောပြီးလူကြီးကသူ့ကိုပွေ့ရက်ပင်ရေကူးကန်ထဲဆင်းသည်။
ရေကူးကန်ကအရမ်းကြီးတော့မကျယ်ပေမဲ့ အညောင်းအညာပြေကူးလို့ရအောင်အထိတော့ကျယ်သည်။စစချင်းဆင်းရင်တော့ဖြင့်ရေတိမ်ပြီးတဖြေးဖြေးရေနက်ပိုင်းထိရောက်လာသည်။
ထိုခါမှလူကြီးကသူ့ကိုချပေးသည်။
"သတိထားဦး..."
ကလေးတစ်ယောက်လိုထိန်းပွေ့မတတ်ဖြစ်နေသည့်လူကြီးကသူ့ကိုသိပ်ကိုစိုးရိမ်နေမှန်းသိသာလှသည်။
"လူကြီးကျွန်တော့်ကြောင့်အင်္ကျီတွေစိုကုန်ပြီ.."
"ရတယ် ကိုယ်လဲချိုးတော့မှာ.."
လူကြီးကပြောပြီးဝတ်စုံပြည့်ဖြစ်နေသည့်သူ့အင်္ကျီတွေကိုတစ်လွှာချင်းချွတ်နေသည်။
ရေတွေနဲ့အင်္ကျီချွတ်ရတာကြောင့်အခက်အခဲဖြစ်နေသည့်ပုံပေါ်ပြီး " အင်္ကျီချွတ်ဦးမယ်"ဟုဆိုကာအပေါ်ပြန်တက်သွားသည်။
ရှောင်းကျန့်ကတော့ ပူပြင်းမှုတွေပြင်းထန်ထားတဲ့ကိုယ်ကိုရေအေးအေးတွေကြားတိုးဝင်ရင်းအပူလျော့စေရသည်။
ဆံနွယ်ရှည်ရှည်တွေဟာလည်းရေစိုတော့ပုခုံးပေါ်မှာကပ်နေကြကာ ရှောင်းကျန့်ကရေသူထီးအလှလေးလိုဖြစ်တည်နေသည်။
"အမေ့.."
ရေအောက်ကလက်အေးကြီးတစ်ဖက်ကသူ့ခါးလေးကနေဆွဲယူသွားတာကြောင့် အလန့်တကြားအော်မိရသည်။
သူ့ကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ထားသည့်လူကြီးသည်သူ့လိုပဲအဝတ်ဗလာနဲ့ဖြစ်သည်။
ဖောင်းကြွပြီးသိသာထင်ရှားလွန်းနေတဲ့ဗိုက်ကြွက်သားတွေ၊သန်မာတဲ့လက်မောင်းအိုး၊တောင့်တင်းတဲ့လည်ပင်း၊ရေစိုလို့ကပ်နေတဲ့ဆံပင်နက်နက်တွေနဲ့ချောမောလွန်းတဲ့မျက်နှာထား။
ကလု...။
ကိုယ််လူကြီးကိုယ်မော့ကြည့်ပြီးရှောင်းကျန့်တံတွေးတွေပါမြိုချမိသည်။
လူကြီးကသူ့ဆီငုံ့ကိုင်းလာကာသူ့ပါးပြင်သွယ်သွယ်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကိုကောက်နမ်းလာပြန်သည်။
"ပြွတ်စ်..."
ထို့နောက်သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကိုပါတစ်ချက်စုပ်နမ်းသည်။
"အ့...လူကြီး."
"ကိုယ်ခေါင်းကူလျှော်ပေးမယ်"
"ဟုတ်..."
လူကြီးကသူ့ကိုရေကူးကန်ဘောင်ဘက်တွန်းသွားရင်း သူ့ကိုနံရံမှာကပ်ခါ ဘောင်ပေါ်ကခေါင်းလျှော်ရည်လှမ်းယူသည်။
မျက်လွှာအောက််ချမိသည့်ရှောင်းကျန့်သည်
ကြည်လင်တဲ့ရေထဲမှာထောင်မတ်နေသည့် သားရဲကြီးကိုမြင်လိုက်ရသည်။
".!!!!!."
ဘယ်..ဘယ်လိုဖြစ်လို့လူတစ်ယောက်ရဲ့ပစ္စည််းကအဲ့လောက်ကြီးရတာလဲ.!!!
"ရှောင်းငယ် ဟိုဘက်လှည့်.."
ခေါင်းလျှော်ရည်ကိုယူကာသူ့ကိုကျောပေးစေသည့်လူကြီးကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးကိုကြုံရင်းနောက်လှည့်ပေးလိုက်သည်။
ရေထဲမှာနှစ်ယောက်လုံး တုံးလုံးကြီးဆိုသည့်အသိကသူ့နားရွက်ဖျားတွေကိုပါရဲစက်လာစေပြန်သည်။
လူကြီးသည်သူ့ကိုခေါင်းလျှော်ရည်နှင့်လျှော်ကာအနည်းငယ်နှိပ်ပေးလာသည်။
ထို့နောက်ကိုယ်တိုက်အမွေးခဲကိုယူကာသူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုတိုက်ပေးပြန်သည်။
ဟုတ်သည် သူ့ရဲ့ခါးကျင်ကျင်ရယ်၊ဗိုက်ချပ်ချပ်လေးရယ် ၊တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေပါမချန်လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ပွတ်သတ်သွားတာဖြစ်သည်။
ထို့နောက်ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်တုန်ယင်နေတဲ့သူ့ကိုယ်လေးကိုခါးကနေသိုင်းဖက်ကာ ပါးပြင်နုနုကိုနမ်းပြန်သည်။
"ရှောင်းငယ်လေးအရမ်းလှနေတယ်..ကိုယ်စိတ်တောင်မနည်းထိန်းထားရတယ်..."
"အို..."
ဤသို့ပင်ရေချိုးဆောင်ထဲကအခြေအနေသည်ပန်းနုရောင်သန်းသည့်အခြေအနေကိုပြောင်းလဲသွားပြန်ပေသည်။
_________________________________
________________________________
________________
ZAWJI
အေျခအေနကပန္းႏုေရာင္သန္းေနသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးဟုသုံးႏႈန္းသင့္လားေတာ့မသိေခ်။
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံဟာစစ္သူႀကီးဝမ္ဆီက ပူထူေနေအာင္အနမ္းခံေနရသည္။
သန္မာေတာင့္တင္းတဲ့ရင္အုပ္ကိုလက္နဲ႕တြန္းဖယ္လိုက္ေပမဲ့ နံရံႀကီးကိုတြန္းရသလိုသူ႕အားေတြဟာအရာမထင္ပါေခ်။
လူႀကီးဟာသူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲယူၿပီး.လွ်ာနဲ႕ကစားသည္။
လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကိုပင့္ေမာထားတာ
ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္လည္တိုင္ေဖြးေဖြးဟာလဲခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးျဖစ္ေနေပသည္။
အသက္ရႈရခက္လာတာေၾကာင့္ ရင္ဘက္ကိုလက္နဲ႕တြန္းထုတ္လိုက္ေသာ္လည္း လူႀကီးဟာသူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ေလးကေနဆုပ္ကိုင္လာကာ သဲႀကီးမဲႀကီးနမ္းသည္။
မခံနိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး ေရွာင္းက်န့္ေနာက္လွန္ခ်လိုက္ေတာ့လဲ ကုတင္ေပၚထပ္ရက္သားျပဳတ္က်သည့္အထိပင္။
"အင့္..လူ..လူႀကီး.."
ဒါလဲလူႀကီးဟာအလြတ္မေပးပါေခ်။
႐ုန္းကန္ဖို႔ျပင္လာတဲ့သူ႕လက္ေလးေတြကိုလဲခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။
"အ..အသက္ရႈရ. .အင့္. ခက္လို႔..."
"ဟားးး..."
ေရွာင္းက်န့္ေျပာမွႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္ေပးလာသည္။
လူႀကီးကသူ႕ကိုလုံးလုံးလ်ားလ်ားမလႊတ္ေပးပဲနဖူးခ်င္းထိကပ္ေနဆဲပင္။သူတို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြမွ ေငြမွ်င္ေရာင္အမွ်င္တန္းေလးဟာလည္း ႏႈတ္ခမ္းေတြမွာထိစပ္ေနသည္။
အသက္ကိုအလုအယက္ရႈရင္း ရွက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာေလးကနီေစြးေနသည္။
လူႀကီးကေတာ့ သူနဲ႕ႏွာဖူးခ်င္းထိရင္း အေမာေျဖေနသည့္သူ႕မ်က္ဝန္းေတြကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနဆဲ။မခံနိုင္စြာ သူမ်က္လုံးလႊဲမိေတာ့..လူႀကီးကဟက္ခနဲရယ္သည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ.ကေလးငယ္.."
"ဘာ..ဘာကိုလဲ..."
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္ပါဦး.."
"ဟင့္အင္း.."
မ်က္လႊာခ်ထားရင္းေရွာင္းက်န့္ကျငင္းဆန္သည္။လူႀကီးကသေဘာတက်ရယ္ရင္း သူ႕မ်က္ခြံေတြကိုဖိကပ္နမ္းလာသည္။
ၿပီးေတာ့သူ႕မ်က္ႏွာႏုႏုကိုလဲလက္ဖဝါးႀကီးနဲ႕ပြတ္သပ္လာကာ
"ဘယ္လိုလဲလူႀကီးဆန္ဆန္နမ္းတတ္ၿပီလား?"
"...ဟြန့္..."
မပီမသအသံေလးေပးရင္းေရွာင္းက်န့္သူ႕ကိုဖိထားတာကိုလူႀကီးသတိရေစဖို႔လြန့္လူးလိုက္သည္။သူ႕ကိုယ္လုံးႀကီးနဲ႕တက္ဖိထားတာ
ေရွာင္းက်န့္မျပားတာကံေကာင္းပင္။
"ဖယ္လို႔.."
"မဖယ္ခ်င္ပါဘူး.."
"ဘာလို႔လဲ.."
"ဘာလို႔လဲဆို ခုဏကလူႀကီးဆန္ဆန္နမ္းတတ္ေအာင္သင္ေပးတာေလ...နမ္းမွမနမ္းရေသးပဲ."
"အမ္. "
လူႀကီးကသူ႕ပါးျပင္ႏုႏုကိုႁပြတ္စ္ခနဲငုံ႕နမ္းကာ
"ဘာလဲေရွာင္းမင္းသားေလးက ကိုယ္ကိုသင္ပဲသင္ခိုင္းတာလား မနမ္းခိုင္းဘူးေပါ့.."
"ဘာ ..ဘာကို မနမ္းရေသးတာလဲ..အသက္ရႈရခက္ေအာင္ေတာင္နမ္းၿပီး..လူႀကီးေနာ္..."
"ေဟာ..."
လူႀကီးကသူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုမြခနဲနမ္းလာျပန္သည္။
"လူႀကီး.."
လူႀကီးကသူ႕ကိုအုပ္မိုးရင္း သူ႕ကိုရီေဝေဝၾကည့္သည္။မ်က္ဆံစူးစူးေတြကသူ႕မ်က္ႏွာေပၚတိုင္းခန္းလွည့္ေနေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ေလးေနမတတ္ထိုင္မတတ္ျဖစ္ရျပန္သည္။
"ေရွာင္း. . "
"ဟင္..."
"ကိုယ္ကေလးကိုနမ္းခ်င္တယ္...."
" ........"
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကဒီထက္ပိုၿပီးမရဲနိုင္ေတာ့။
လူႀကီးကသူ႕မ်က္ႏွာနားထိငုံ႕ဆင္းလာၿပီး
ေလသံေအးနဲ႕ဆိုျပန္သည္။
"ေရွာင္းခြင့္ျပဳေပးမလား?."
ေဟာ ခက္ေတာ့ေနခ်ည္ၿပီ။
လူကိုအသက္ရႈရခက္ေအာင္အတင္းဖိကပ္နမ္းထားတာသူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပင္။
ၿပီးေတာ့နမ္းမယ္ဆိုရင္လဲနမ္းလိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ဒိီလိုႀကီးခြင့္ေတာင္းေနတာက အေနရခက္ေစသည္မဟုတ္လား။
"ဟင္ ေရွာင္း...ကိုယ့္ကိုနမ္းခြင့္ျပဳေနာ္.."
ေရွာင္းက်န့္ေခါင္းေလးကိုအသာၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္ထင္သည္။
လူႀကီးကသူ႕ကိုအိပ္ရာထဲဖိခ်ကာအသဲအသန္နမ္းလာေခ်သည္။
"အြန့္..."
လွ်ာခ်င္းရစ္ပတ္တြယ္ယွက္ရင္း..မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ကိုပါ လူႀကီးကထိန္းကိုင္ထားသည္။
ထားစရာေနရာမရွိသည့္ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕လက္ေတြကိုလည္းသူ႕လည္ဂုတ္ေပၚဖမ္းတင္ေပးလာသည္လူႀကီးဆီကေယာက်္ားဆန္သည့္ရနံ႕သည္ေရွာင္းက်န့္ႏွာဖ်ားကိုဆြဲေဆာင္ေနေလသည္။
လွ်ာအခ်င္းခ်င္းရစ္ပတ္ဆက္ႏြယ္မႈ၊လူႀကီးရဲ႕လည္ပင္းေပၚပြတ္သပ္ေနရမႈနဲ႕ သူ႕ခါးက်င္က်င္ေပၚပြတ္သပ္လာသည့္ ခပ္ေႏြးေႏြးလက္ဖဝါးေတြသည္ ..ေရွာင္းက်န့္ကိုမိန္းေမာရီေဝလာေစသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ျပန္လည္ၿပီးအနမ္းယဥ္ေၾကာထဲမွာေရွာင္းက်န့္ပိတ္မိသြားေလသည္။
__________________________________________________________________________________________________
ခ်န္မင္းသမီး၏ေမြးေန႕ပြဲေတာ္သည္ နန္းေတာ္ႀကီးဆီမွာလွပစြာက်င္းပေနသည္။
ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ သံအမတ္ေတြ၊ အမတ္ႀကီးအမတ္ရာေတြ၊လူကုန္ထံအသိုင္းအဝိုင္းကလူေတြသာတက္ေရာက္ရသည့္ပြဲသည္ပြဲေတာ္ႀကီးတစ္ခုႏွယ္ စီစဥ္ထားသည္။
လူတိုင္းကိုေနရာအလိုက္ ထိုင္ခုံေနရာစီစဥ္ထားၿပီး. လမုန့္၊ေသရည္၊အသီးေပါင္းစုံ၊ထမင္းဝိုင္း စသည္ျဖင့္ စုံလင္စြာတည္ခင္းေကြၽးေမြးသည္။
လိုက္ကာအနီေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္းလွပစြာခ်ိတ္ဆြဲထားၿပီး ပန္းမ်ိဳးစုံႏွင့္လည္းအလွဆင္ထားေသးသည္။
အပ်ိဳေတာ္ေတြကအစ ဝတ္စုံအသစ္ေတြဝတ္ဆင္ထားၾကၿပီး ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနသည့္အကအလွမယ္ေတြဟာလည္း ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ႕ကခုန္ေနသည္။
ဆိုင္းဝိုင္းသံဟာလည္း နန္းရင္ျပင္တစ္ခုလုံးႀကီးစိုးေနၿပီး လူအေပါင္းကိုစိတ္တက္ႂကြမႈမ်ားလႈံ႕ေဆာ္ေပးေနေလသည္။
စစ္သူႀကီးဝမ္သည္ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ
သံတမာန္ေတြၾကားထဲမွာ အရပ္ရွည္ၿပီးထြားက်ိဳင္းမႈေၾကာင့္ထီးထီးႀကီးေပၚလြင္ေနေပသည္။
မည္သူမဆို ေထာင္ထြက္ေနေသာ စစ္သူႀကီးဝမ္ကိုအလြယ္တကူျမင္နိုင္ေနသည္။
ထိုသို႔ထီးထီးႀကီးရွိေနေသာစစ္သူႀကီးဝမ္သည္
အညိုေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ကိုေသသပ္စြာဆင္ျမန္းထားၿပီး..ဆံပင္ေတြကိုအျမင့္ျမႇောက္စည္းထားသည္။
တည္ၾကည္ေသာ႐ုပ္ရည္ႏွင့္ ထင္းထြက္ေနေသာအရွိန္အဝါသည္ အညိုေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ဝတ္ဆင္ထားေသာစစ္သူႀကီးဝမ္ကိုပိုမိုအိေႏၵျရွိေနေစသည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္းလူသူအေပါင္းဟာ ထိုထင္းထြက္ေနေသာစစ္သူႀကီးဝမ္ကို မသိမသာေရာသိသိသာသာပါေငးယူေနၾကသည္။
ထိုသို႔လူသူအေပါင္းရဲ႕အာ႐ုံအလုံးစုံကိုဖမ္းစားရမိထားေသာစစ္သူႀကီးဝမ္ကေတာ့ သူ႕ေဘးကသခြားေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ေလးႏွင့္ဆံႏြယ္ေတြကိုတစ္လႊာသိမ္းကာၿငိမ္သက္ရႉေအးလွေသာ အလွေလးကိုသာ သူ႕အာ႐ုံအလုံးစုံကိုပို႔ထားေလသည္။
မထိရက္မကိုင္ရက္ႏွင့္ျပဳမႈေနေသာ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕အျပဳအမႈေတြေၾကာင့္ သခြားေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ႏွင့္အလွေလးသည္ စစ္သူႀကီးဝမ္ႏွင့္တစ္စိတ္တစ္ေဒသပတ္သတ္လိမ့္မယ္ဟုအားလုံးကေတြးထင္ကုန္ၾကေလသည္။
လူေတြေတြးထင္ထားသလိုပင္ စစ္သူႀကီးဝမ္သည္ေရွာင္းမင္းသားကို ငါးရိုးႏႊင္ေပးရင္းအလုပ္ရႈပ္ေနေလသည္။
ငါးသည္ အရိုးမ်ားႏူးအိေနေအာင္ေပါင္းထားတာကိုျမင္ေနရေသာ္လည္း ေရွာင္းမင္းသားေလးအတြက္စိတ္မခ်ဟဳဆိုကာ အတင္းေတြအရိုးႏႊင္ေပးေနတာျဖစ္သည္။
ေရွာင္းက်န့္ေလးကေတာ့ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ေကာင္းမႈေၾကာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြေယာင္ေနၿပီး သစ္သီးဗန္းထဲကသစ္ေတာ္သီးစိတ္ေလးေတြကိုသာတတိတိကိုက္စားေနေလသည္။
ေမြးေန႕ပြဲေတာ္သည္ နတ္ဆရာေတြဆရာမေတြ၏နိမိတ္ဖတ္ၾကားၿပီးဦးေဆာင္က်င္းပေနသည္။
နတ္ဆရာမေတြရဲ႕ေဟာၾကားခ်က္ေတြကေပရွည္လြန္းတာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့က႐ုတစိုက္နားေထာင္မေနပါေခ်။ထိုစဥ္မွာပင္ ထမင္းဝိုင္းထဲကငါးဟင္းပန္းကန္ကသူ႕ေရွ႕ေရာက္လာသည္။
လူႀကီးကသူ႕ကိုေမးဆတ္ျပကာ
"အရိုးႏႊင္ၿပီးၿပီေရွာင္းငယ္ စားေတာ့ေနာ္.."
ဗိုက္ကသိပ္ေတာ့မဆာေသးေပမဲ့လူႀကီးရဲ႕ေစတနာကိုလက္ခံေသာအားျဖင့္ေရွာင္းက်န့္ကေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
"အ႐ြက္ေၾကာ္ေလးလဲမဆိုးဘူး.."
အ႐ြက္ေၾကာ္ပန္းကန္ေတြကိုပါသူစားဖို႔ျပင္ေပးရင္း ပြဲခင္းထဲလူႀကီးကအလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
လူႀကီးကေတာ့ေရွာင္းက်န့္ကိုက႐ုစိုက္ေနလို႔မသိေပမဲ့ ပြဲခင္းထဲကလူေတြကကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနၾကတာကိုေရွာင္းက်န့္ကသတိထားမိတာမို႔ လူႀကီးကိုအိေႏၵၾဆည္ေစဖို႔ရန္ႀကိဳးပမ္းလိုက္သည္။
သူကေသရည္ကိုအသာအယာငွဲ႕ထည့္ေပးလိုက္ၿပီး လူႀကီးေရွ႕ခြက္ကိုေ႐ြ႕ေပးလိုက္သည္။
"လူႀကီးေသာက္ပါဦး.."
လူႀကီးကၿပဳံးရင္း
"ကိုယ္ခနေနေသာက္ပါ့မယ္..လက္ေဆာင္ေပးတဲ့အခမ္းအနားက်ရင္ အေရွ႕သြားရဦးမွာမလို႔"
"ေအာ္ဟုတ္ကဲ့ပါ.."
ေရွာင္းက်န့္က လူႀကီးပုံစံမပ်က္ႏႊင္ေပးထားတဲ့ငါးကိုတူနဲ႕ယူလိုက္ၿပီးထမင္းျဖဴနဲ႕ေရာကာ အသာအယာပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။
ငါးကႏူးအိေနကာ အေမႊးနံ႕သာနံ႕ကပါးစပ္ထဲ
ထည့္လိုက္တာနဲ႕ေထာင္ထလာသည္။ေနရခက္ေလာက္သည့္အေျခအေနအထိမဟုတ္တာေၾကာင့္ က႐ုတစိုက္ဝါးၿပီးၿမိဳခ်လိဳက္သည္။
ထို႔ေနာက္အ႐ြက္ေၾကာ္ခြက္တစ္ခြက္ကိုျမည္းဖို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟင္းႏုႏြယ္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္မစားေတာ့ပဲ ပဲသီးေၾကာ္ေလးကိုေကာက္ျမည္းလိုက္သည္။
သူဝါးလိုက္သည့္ပဲသီးဝါဝါေလးေတြက ၾကက္သည္းေျခေပါက္ထားသလိုခါးသည္းေနတာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္မ်က္ခုံးေလးေတြႀကဳံ႕သြားရရင္းအျမန္ဝါးကာၿမိဳခ်လိဳက္ရသည္။
ပဲသီးေတြပါးစပ္ထဲမွာကုန္သြားေပမဲ့ခါးသည္းေနတဲ့အရသာႀကီးကက်န္ေနခဲ့တာမို႔ အန္မထြက္မိရင္ ေတြ႕ကရာခြက္ကိုေကာက္ေမာ့မိသည္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူလူႀကီးကိုငွဲ႕ေပးထားသည့္ေသရည္ခြက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။
လူႀကီးကသူ႕ကိုေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာရင္း
"ဘာျဖစ္လို႔လဲေရွာင္းငယ္"
ေရွာင္းက်န့္ကေသရည္ေတြကိုကုန္ေအာင္ေမာ့ေသာက္ရင္း
"အဲ့ဒီပဲသီးေတြကသိပ္ခါးတာပဲ.."
"ႏွစ္တစ္ရာပဲသီးေတြေလေရွာင္းငယ္ရယ္..
အရမ္းခါးေနလား ေရာ့.မုန့္ခ်ိဳေလးစားလိုက္.."
မုန့္ခ်ိဳေလးထိုးေပးေပမယ့္ ထမင္းစားေနရင္းမုန့္မစားတတ္တဲ့ေရွာင္းက်န့္ကအသာလက္ကာျပရင္း ေသရည္ကိုသာအနည္းငယ္ထပ္ေသာက္လိုက္သည္။
"အရမ္းမ်ားႀကီးေတာ့မေသာက္နဲ႕ေနာ္..မူးမယ္ေရွာင္းငယ္.."
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ယခုဆိုရင္ျဖင့္ ခ်န္မင္းသမီးရဲ႕ေမြးေန႕ပြဲအတြက္ နိုင္ငံတကာကဆက္သလာတဲ့လက္ေဆာင္ေပးျခင္းအခမ္းအနားပဲျဖစ္ပါတယ္
ခင္ဗ်ာ..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့ေဆာ္ဩသံေၾကာင့္လူႀကီးကသူ႕ဘက္လွည့္ကာ
"ကိုယ္ခဏလက္ေဆာင္သြားေပးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္..ေရွာင္းငယ္ခဏေနခဲ့..ေသရည္ေတြအရမ္းမေသာက္နဲ႕ဦး.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
လူႀကီးက သူ႕တပ္မႈးယြီပင္းကိုေခၚကာ သူ႕နားကထသြားသည္။နိုင္ငံအသီးသီးကသံအမတ္ေတြရဲ႕ လက္ေဆာင္ဆက္သေနတဲ့စကားသံက်ယ္က်ယ္ေတြက ေမြးေန႕ပြဲကိုလြမ္းၿခဳံထားေလသည္။
ခ်န္မင္းႀကီးရဲ႕ေဘးကခုံမွာထိုင္ေနသည့္ခ်န္အိမ္ေရွ႕စံ၏ကအၾကည့္ေတြသည္ သခြားေရာင္ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အမ်ိဳးသားငယ္ထံမၾကာမခဏဝဲေနသည္။
ထိုသို႔ၾကည့္ေနသည့္အၾကည့္ေတြကို ခ်န္မင္းသမီးကသေဘာေပါက္စြာၿပဳံးရင္း ပြဲခင္းထဲကေနသူ႕ဆီသုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႕ေျပးလာသည့္သူ႕အထိန္းေတာ္ႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္သည္။
အထိန္းေတာ္ႀကီးသည္ သူ႕ေဘးေရာက္လာၿပီး နားနားကပ္ခါၾကား႐ုံမွ်ေသာ စကားကိုဆိုသည္။
"ေသရည္ကိုစေသာက္ေနပါၿပီအရွင့္သမီး."
ခ်န္မင္းသမီးႏႈတ္ခမ္းေတြကတြန့္ေကြးသြားကာ
"ေဆးစြမ္းျပဖို႔အခ်ိန္ကဘယ္ေလာက္လိုတာလဲ.."
"အေမႊးတိုင္ တစ္ဝက္စာပါအရွင့္သမီး.."
"သူ႕ကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထား အေျခအေနမဟန္ရင္ငါ့ကိုခ်က္ခ်င္းအခ်က္ျပ.ငါ့အစ္ကိုေတာ္ကိုလႊတ္လိုက္မယ္.."
"မွန္လွပါအရွင့္သမီး ."
သူ႕အထိန္းေတာ္ကေဘးနားကေနျပန္သြားသည္။
ခ်န္မင္းသမီးကပြဲခင္းထဲကလက္ေဆာင္ေပးမယ့္ေနရာမွာရပ္ေနသည့္ အညိုေရာင္ဝတ္႐ုံရွည္ႀကီးနဲ႕ခမ္းနားေနတဲ့အမ်ိဳးသားကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။
ထိုအမ်ိဳးသားကိုပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ သူ႕ေမြးေန႕မွာေတာင္မေကာင္းႀကံရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးကိုသူမလုပ္ခဲ့ရသည္
ဘယ္လိုပင္ဆိုဆို အခ်စ္နဲ႕စစ္မွာမတရားတာမရွိတာေပ။ကိုယ္လိုခ်င္ရင္ရေအာင္ယူနိုင္ရေပမည္။
ပြဲခင္းထဲကေရွာင္းက်န့္ေလးကေတာ့ ထမင္းစားလိုက္ေသရည္ေသာက္လိုက္ႏွင့္သာယာေနသည္။လူႀကီးကနည္းနည္းပဲေသာက္လို႔ေျပာေပမဲ့ မက္မြန္ေသရည္ကသူ႕အႀကိဳက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမည္းရင္းျမည္းရင္းအားပါလာကာ တစ္အိုးလုံးကုန္သြားမွရပ္လိုက္ရသည္အထိ။
လူႀကီးေတာ့ သူ႕ကိုဆူေတာ့မလားမသိ။
"ေဂ့..."
ေလခ်ဥ္တက္လိုက္တာေၾကာင့္လက္ေလးနဲ႕ပါးစပ္ကိုအုပ္လိုက္ရသည္။ေသာက္ေသာက္ခ်င္းမမူးပဲအနည္းငယ္ၾကာမွရီေဝေဝျဖစ္လာတဲ့ေခါင္းေၾကာင့္ မူးမယ့္အခ်ိန္စၿပီဆိုတာသိလိုက္သည္။
ခက္တာကလူႀကီးကအခုမွလက္ေဆာင္ေပးရင္းသူ႕ခမည္းေတာ္အမွာစကားေတြကိုေျပာၾကားရင္းႏွစ္နိုင္ငံၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးေနတာျဖစ္သည္။
အေဝးကိုလူႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြကရီေဝေဝျဖစ္လာသည္။
ထို႔ျပင္တစ္စတစ္စပူတက္လာတဲ့ခႏၲာကိုယ္အေနအထား။
ဘာျဖစ္တာလဲ.?
အေသြးအသားထဲကေတာင္းဆိုမႈေတြ၊လိုလားစိတ္ေတြမ်ားလာတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာေလးကရဲတက္လာသည္။
ထို႔ျပင္ တင္းမာလာသည့္သူ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာ..။
ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းသားကိုခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ကိုက္လိုက္ရင္း.သည္းခံထားလိုက္သည္။
ေရွာင္းက်န့္သည္ ေတာ္ဝင္မ်ိဳးႏြယ္စုကအမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ေယာက်္ားေလးတိုင္းတဏွာကရွိတာေၾကာင့္ တဏွာစိတ္ျဖစ္ေပၚတိုင္း စိတ္ႏွလုံးဆင္ျခင္ဖို႔ နန္းတြင္းဆရာေတြကသင္ၾကားေပးခဲ့ဖူးသည္။
ေယာက်္ားဟူသည္ ကိုယ့္ဆႏၵကို သိကၡာႏွင့္ထိန္းနိုင္ကာမွေယာက်္ားျမတ္ဟုဆိုနိုင္ေပမည္။
ဆႏၵေတြကိုသည္းခံထားရင္းေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြေတာင္က်လာသည္အထိ။ေအာက္ပိုင္းကလဲေအာင့္တက္ခါစျပဳလာေပသည္။
ဒါဟာသာမန္မဟုတ္ေတာ့မွန္းသူသတိထားမိလာသည္။မသကၤာလို့ေသရည္အိုးကိုအဖုံးလွပ္ၾကည့္ေတာ့ေဆးရနံ႕ကေထာင္းခနဲ။
သူေဆးမိသြားေခ်ၿပီ။
ပြဲခင္းထဲမွာေဆးမိျခင္းကႀကိဳတင္ႀကံစည္မႈပင္။ဒါဆိုသူ႕ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္လူေတြလဲရွိလိမ့္မည္။ဘယ္ေနရာကေနေစာင့္ၾကည့္ေနမလဲမသိနိုင္တာေၾကာင့္ သူကဟန္မပ်က္ေနနိုင္မွရမည္။
သူၿပိဳလဲျပလိုက္မွပြဲခင္းထဲမွာသူ႕လူႀကီးရဲ႕သိကၡာေကာသူ႕သိကၡာေတြေရာ ရစရာမရွိေအာင္ျဖစ္ကုန္ေပလိမ့္မည္။
ပြဲခင္းထဲကလူႀကီးကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးၿပီးတာေၾကာင့္ ခ်န္မင္းႀကီးကေက်းဇူးတင္စကားျပန္လည္ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။
ခဏပါပဲေရွာင္းက်န့္...မင္းေတာင့္ခံနိုင္ပါတယ္။
ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ေတြကိုလက္ကိုင္ပဝါနဲ႕သုတ္ရင္းေရွာင္းက်န့္ကကိုယ္တြင္းကပူေလာင္္မႈကို ေတာင့္ခံထားသည္။
ေဆးေသာက္ၿပီးတာေတာင္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားမျဖစ္လာသည့္ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္အထိန္းေတာ္ႀကီးကပူပန္စျပဳလာသည္။
သူေသရည္အိုးမ်ား မွားေပးလိုက္မိသလားေလ။
ခ်န္မင္းသမီးရဲ႕အၾကည့္ေတြကလဲသူ႕ဆီမၾကာခဏဝဲေနေတာ့ အထိန္းေတာ္ႀကီးခင္ဗ်ာ ျပာလာေခ်ၿပီ။
ေဆးစြမ္းရယ္ ျပပါေတာ့..။
တင္းခံထားသည့္ေရွာင္းက်န့္သည္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားကိုကိုက္ထားတာေၾကာင့္ ေသြးအရသာေတြပါရလာသည့္အထိ။
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေပါက္သြားေခ်ၿပီ။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လူႀကီးကသူ႕ဆီျပန္ေလွ်ာက္လာသည္။
လူႀကီးသည္သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံမွ်ျဖင့္အေျခအေနကတစ္ခုခုလြဲမွားေနမွန္းသေဘာေပါက္သြားကာ သူ႕ေဘးကိုခပ္ျမန္ျမန္ျပန္ေရာက္လာသည္။
"ေရွာင္းငယ္ ..ဘာျဖစ္သလဲ..ေခြၽးေတြအမ်ားႀကီးထြက္လို႔ပါလား.."
ေအာက္ပိုင္းကေအာင့္တက္မႈကေရွာင္းက်န့္ရဲ႕သည္းခံနိုင္မႈအတိုင္းအတာကိုေက်ာ္လြန္ဖို႔နီးကပ္လာသည္။
သူကသူ႕ေဘးမွာစိုးရိမ္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ၾကည့္ေနသည့္လူႀကီးကို
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုပြဲထဲကေခၚထုတ္သြားေပးပါ..."
"ဘာျဖစ္...ေကာင္းၿပီ ကိုယ္ေခၚသြားေပးမယ္.."
လက္ကမ္းေပးလာတဲ့လူႀကီးလက္ဖဝါးေတြကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည့္ဒူးေတြကိုအားျပဳရင္းထလိုက္ရသည္။
လူႀကီးကေတာ့ တုန္ယင္ေနသည့္သူ႕ကိုယ္ေလးေၾကာင့္မ်က္ေမွာင္ေတြကုတ္ခ်သြားရင္းသူ႕ကိုခါးကေနထိန္းေပြ႕ေပးလာသည္။
ပြဲခင္းထဲမွာဆိုေတာ့ေကာက္ေပြ႕လို႔လဲမျဖစ္ေပ။
ေရွာင္းမင္းသားရဲ႕ေယာက်္ားေလးသိကၡာကလဲရွိေနေသးသည္။
လူႀကီးကိုအားျပဳကာၿပိဳလဲခ်င္ေနသည့္ဒူးေတြနဲ႕ေရွာင္းက်န့္ပြဲထဲကခက္ခက္ခဲခဲထြက္လာရသည္။ေအာက္ပိုင္းကနာက်င္မႈေၾကာင့္ေရာ
အခုလိုျဖစ္ေအာင္ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားမႈကိုေရာ ေဒါသထြက္လြန္းစြာ ေရွာင္းက်န့္ပါးျပင္ေပၚမ်က္ရည္ေတြတေပါက္ေပါက္က်လာသည္။
လူႀကီးကသူ႕ကိုပြဲရဲ႕အရိပ္အာဝါသလြတ္တာနဲ႕ေဆြ႕ခနဲေကာက္ေပြ႕လာသည္။
"ဟင့္..အင့္.."
ငိုရွိုက္ေနသည့္ေရွာင္းမင္းသားကသူ႕ရင္ခြင္ထဲလုံးခနဲပစ္ဝင္လာတာေၾကာင့္စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ေမးရိုးေတြကေထာင္ထသြားသည္။
"ေရွာင္းငယ္ ဘာျဖစ္သလဲ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ ကိုယ့္ကိုေသခ်ာေျပာ..."
"ဟင့္အင့္.."
"မငိုပဲနဲ႕ကိုယ့္ကိုေသခ်ာေျပာပါဦး..ဒါမွကိုယ္ဘာလုပ္ေပးသင့္လဲသိမွာေပါ့ကေလးရယ္..."
"ကြၽန္...ကြၽန္ေတာ္ေဆးမိလာတယ္..လူႀကီး ."
ေရွာင္းမင္းသားရဲ႕ျဖစ္ေနသည့္ပုံစံႏွင့္ေဆးမိသည္ဟူေသာစကားေၾကာင့္စစ္သူႀကီးဝမ္ကထပ္ေျပာျပစရာမလိုေအာင္ရွင္းလင္းသြားေပသည္။
ဘာေကာင္ကမ်ား သူ႕ေကာင္ေလးကိုထိရဲရတာလဲ...။
ေရွာင္းမင္းသားေလးကိုေပြ႕ရင္းေလွ်ာက္လာတဲ့ေျခလွမ္းေတြကိုစစ္သူႀကီးဝမ္ကအရွိန္တင္လိုက္သည္။ဒါေၾကာင့္မၾကာခင္ပဲ သူတို႔နန္းေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္လာသည္။
တစ္ကိုယ္လုံးပူတက္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္သည္
အားအင္ခ်ိနဲ႕ေနၿပီးလူႀကီးက ကုတင္ေပၚခ်ေပးေတာ့ ခႏၲာကိုယ္ေလးကေကြးေကြးေလးျဖစ္သြားသည္။မ်က္ရည္ေတြကေတာ့ အခုထိတာက်ိဳးသလိုက်ေနဆဲပင္။
စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာသူတစ္ခါမွမျမင္ခဲ့ဖူးသည့္ေရွာင္းမင္းသားေလးရဲ႕သနားသဖြယ္ပုံရိပ္ေလးေၾကာင့္ရင္ဘက္ထဲတင္းၾကပ္လာသည္။
ေရွာင္းဧကရာဇ္ကသူ႕နဲ႕စိတ္ခ်လိဳ႕ခရီးေဝးလႊတ္လိုက္ခါမွသူေၾကာင့္ေရွာင္းမင္းသားကနာက်င္ရျပန္သည္။
"ေရွာင္းငယ္...ကိုယ္ ကိုယ္.ဘာလုပ္ေပးရမလဲ .
မဟုတ္လဲ ..ကိုယ္အျပင္ထြက္ေပးမယ္ေလ..
ေရွာင္းငယ္.ကိုယ့္ဘာသာပဲ.."
"ကြၽန္ေတာ္မလုပ္တတ္ဘူး . "
"ဘယ္လို..."
ေရွာင္းက်န့္ကနား႐ြက္ဖ်ားေတြရဲစက္လာရင္းကိုယ္လုံးေလးကိုထပ္ေကြးလိုက္ျပန္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္...တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူးလို႔..."
"အဲ့..."
ဘယ္လိုေတာင္ျဖဴစင္ရိုးသားလိုက္သည့္ကေလးေလးလဲ။စစ္သူႀကီးဝမ္ဆို သူ႕အ႐ြယ္ကျဖဴစင္ရိုးသားတဲ့လက္သမားကြၽမ္းက်င္အဆင့္ေရာက္ေနၿပီကို။
"အခု..အခုကအရမ္းနာေနလား.ကေလးငယ္.
အဲ့တာမ်ိဳးကမေျဖေလ်ာ့ရင္မေကာင္းဘူးေနာ္.."
"ဟင့္.."
ရွက္႐ြံ႕မႈေရာ နာက်င္မႈေရာေပါင္းစပ္လာတဲ့မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္စစ္သူႀကီးဝမ္ကကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ကူညီေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
"ဒါဆိုလဲ ကိုယ္ပဲကူညီေပးပါရေစ.."
"ဘယ္..ဘယ္လို.......အ.လူ..လူႀကီး ဘာ. ဘာလုပ္တာလဲ!.."
ဝုန္းခနဲကုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိဳက္ကာ သူ႕ဝတ္႐ုံေတြကိုအၾကမ္းပတမ္းဆြဲခြၽတ္လာသည့္လူႀကီးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာေလးကျဖန္းခနဲရဲတက္လာသည္။
ဝတ္႐ုံေတြကိုတစ္လႊာခ်င္းဆြဲခြၽတ္ေနသည့္လူႀကီးသည္ ႐ုန္းကန္ေနသည့္သူ႕လက္ေလးေတြကိုလဲဆုပ္ကိုင္ထားျပန္သည္။
ခဏေလး..ဒါႀကီးကအရမ္းတက္ႂကြလြန္းေနတယ္လို႔မထင္ဘူးလား..။
အတြင္းဝတ္အကၤ်ီေလးသာက်န္ေတာ့သည့္ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးသည္ခရမ္းခ်ဥ္သီးပမာ။အတြင္းဝတ္အကၤ်ီေလးေတြပဲက်န္ေတာ့သည့္အခ်ိန္မွာ လူႀကီးကသူ႕ေအာက္ပိုင္းကအတြင္းဝတ္ေဘာင္းဘီရွည္ကိုပါဆြဲခြၽတ္လာသည္။
" လူ...လူႀကီး..."
ေျပာေတာ့ေျဖေလ်ာ့ေပးမလို႔ဆို အဲ့တာကအကုန္ခြၽတ္ဖို႔လိုလို႔လား။
႐ုန္းကန္ေနသည့္ေျခတံသြယ္သြယ္ေလးေတြကိုလ်စ္လ်ဴရႈကာအကုန္ကြၽတ္ေအာင္ဆြဲခြၽတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တင္းမာေနသည့္ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးထြက္ေပၚလာသည္။
အျဖဴေရာင္အတြင္းဝတ္အကၤ်ီေလးကလဲပါးလွပ္လြန္းကာ ေရွာင္းမင္းသားေလးရဲ႕ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာကိုေဖာက္ထြင္းျမင္ေနရသည္။
ထိုသို႔အကၤ်ီဝတ္ထားေပမဲ့အကုန္လုံးျမင္ေနရတဲ့ပူံစံေလးသည္ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကိုလဲေထာင္မတ္လာေစသည္။
စစ္သူႀကီးဝမ္ကပူေႏြးလွတဲ့လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႕ေရွာင္းငယ္ရဲ႕ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးက္ိုအတြင္းဝတ္အကၤ်ီရွည္ေလးေအာက္ကလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။
"အ..."
အခုမွအေသြးအသားအထိအေတြ႕ကိုခံစားလိုက္ရသည့္ေရွာင္းငယ္သည္ ေဆးရွိန္ျပန္ထလာေပၿပီ။စစ္သူႀကီးဝမ္ကသူ႕ကိုရွက္ဝဲစြာမ်က္ႏွာလႊဲသြားသည့္ကေလးငယ္ကိုမ်က္ႏွာဆြဲလွည္ေစလိုက္သည္။
ဖူး႐ြေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုႏွစ္သိမ့္သလိုတစ္ခ်က္ငုံ႕နမ္းရင္း
"မရွက္နဲ႕ေရွာင္းငယ္..ဒါသဘာဝပဲ..."
စစ္သူႀကီးဝမ္ကသူ႕လက္ထဲကေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးကိုစတင္ေခ်ာ့ျမဴလိုက္သည္။
"အာ..ဟ.."
ေရွာင္းက်န့္၏ႏွစ္လိုဖြယ္အသံေလးနဲ႕ခပ္တိုးတိုးညည္းသံေလးသည္သူတို႔ႏွစ္ကိုယ္ၾကားပ်ံ့လြင့္လာသည္။
ပူၿပီးမာေနသည့္ေက်ာက္စမ္းေခ်ာင္းေလးကိုေခ်ာ့ျမဴေနရင္း စစ္သူႀကီးဝမ္ကေရွာင္းမ်က္ႏွာေလးကိုတစိမ့္စိမ့္ေငးသည္။
အလိုရမၼက္ေၾကာင့္ရဲတက္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလး။လက္သြယ္သြယ္ေလးကေခါင္းအုံးေလးကိုအသာကိုင္ထားတာပြင့္ဟေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းေလးသည္ရဲစိုေနသည္။
"အ...လူႀကီး..ျမန္.ျမန္ေလး.."
အလိုက်လက္ကိုျမန္ေပးလိုက္ေတာ့ ေက်ာက္စမ္းေခ်ာင္းေလးကအရည္ေတြပန္းထြက္လာသည္။
"ဟာ့..."
ႏႈတ္ခမ္းေလးပြင့္ကာအသက္ကိုလုရႈေနသည့္ေရွာင္းမင္းသားေလးသည္ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕စိတ္အာ႐ုံကိုညစ္ႏြမ္းလာေစသည္။
ရွက္လို႔ရဲေနသည့္နား႐ြက္ဖ်ားေလးကိုစစ္သူႀကီးဝမ္ကအသည္းယားစြာေကာက္ငုံလိုက္သည္။
"အင့္..လူႀကီး.."
ပါးျပင္ႏုႏုေတြေပၚအထိအနမ္းေတြက်ဴးေက်ာ္မိေနတုန္း ကေလးငယ္ကသူ႕ပါးျပင္ကိုဆြဲယူလာကာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဆြဲငုံလာသည္။
တင္းခံထားသည့္စိတ္ေတြကိုေျဖေလ်ာ့ခ်လိဳက္ရင္းေရွာင္းမင္းသားေလးရဲ႕အနမ္းေတြကိုျပန္လည္နမ္းရွိုက္လိုက္သည္။
သူ႕ရဲ႕လက္ဖဝါးႀကီးဟာလဲေရွာင္းမင္းသားေလးရဲ႕ကိုယ္အႏွံ႕တိုးဝင္ပြတ္သပ္ရင္းေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာကိုခံစားလို႔ေနသည္။
ေခ်ာေမြ႕သည့္အသားအေရ၊လွပလြန္းသည့္ကိုယ္တြင္းအစိတ္အပိုင္းမ်ားႏွင့္မင္ရည္လိုနက္ေမွာင္ကာေပ်ာ့ေျပာင္းလြန္းလွသည့္ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြဟာလဲသူတို႔ၾကားဖရိုဖရဲျဖစ္လို႔ေနသည္။
သူတက္ဖိမိမွာဆိုးလို႔ ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကိုသိမ္းယူဖို႔ .နမ္းရွိုက္ေနဆဲႏႈတ္ခမ္းေတြကိုခနလႊတ္ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့
"အင့္..."
ေဆးရွိန္တက္လာပုံရတဲ့ေရွာင္းငယ္ကသူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလုံးဝအလြတ္မေပးေပ။
"ခ...ခဏေရွာင္းငယ္..."
"ဟင့္...လူႀကီး..."
ရဲစက္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးႏွင့္သူ႕ကိုမေက်မနပ္ၾကည့္ေနရင္းဆံႏြယ္ေတြဖယ္ေပးေနသည့္သူ႕ကိုစိတ္ရွည္ပုံမရေတာ့ပဲ အတင္းဆြဲယူနမ္းရွိုက္လာျပန္သည္။
"အြန့္..."
အသံေတြထြက္ေအာင္ျပန္လည္နမ္းရွိုက္မ္ိရင္း ခါးက်င္က်င္ေလးကိုဆြဲဖက္ၿပီးအနားကိုဆြဲကပ္လိုက္ေတာ့ ျပန္လည္ေထာင္မတ္ေနသည့္ေက်ာက္စိမ္းေခ်ာင္းေလးကသူ႕ကိုလာထိသည္။
ခါးက်င္က်င္ကေနတဆင့္လက္ကိုေက်ာက္စိမ္းေလးဆီဦးတည္လိုက္သည္။
"အ..."
သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္ေပးလာရင္း ခပ္တိုးတိုးညည္းၫူလာသည့္ေရွာင္းငယ္သည္ သူ႕ေအာက္ပိုင္းကိုငုံ႕ၾကည့္ရင္းမ်က္ႏွာေလးရဲတက္လာသည္။
"မရွက္ပါနဲ႕ ကိုယ့္ခင္ပြန္းေလာင္းပဲကို.."
"အင့္. လူႀကီး.."
"ေကာင္းလား.ကိုယ္လုပ္ေပးတာ..."
"........"
ျပန္မေျဖပဲမ်က္ႏွာေလးရင္ခြင္ထဲဖြက္သြားတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင္စစ္သူႀကီးဝမ္ကၿပဳံးရင္း ဆံပင္ေလးေတြကိုငုံ႕နမ္းသည္။
"အ..လူႀကီးျမန္ျမန္..."
လက္ေတြကိုျမန္ေပးလိုက္ေတာ့ခါးသြယ္သြယ္ကေကာ့တက္လာကာၿပီးေျမာက္ျခင္းအရည္ေတြပန္းထြက္လာသည္။
တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနတဲ့ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြကိုပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴေပးလိုက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲကျမတ္နိုးရာေလးကိုငုံ႕နမ္းမိသည္။
".ထပ္လိုခ်င္ေသးလား..."
"ဟင့္အင္း...."
ရင္ခြင္ထဲကေနထြက္ဖို႔ ဖယ္ေပးလိုက္ေပမဲ့ေရွာင္းက်န့္ေလးကထြက္ဖို႔အစီအစဥ္ရွိပုံမေပၚ။
"ကေလးေလး..."
"ဟုတ္..."
"ကိုယ့္ကိုရွက္ေနေသးတာလား..."
"......."
ဘာမွျပန္ေျဖမလာပဲ ၿငိမ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္စစ္သူႀကီးဝမ္ကတိတ္တဆိတ္ပဲသေဘာေပါက္လိုက္သည္။
"အိပ္ခ်င္လား..."
"ေရအရင္ခ်ိဳးခ်င္တယ္...."
"သြားခ်ိဳးၾကမယ္..."
သူ႕ကိုယ္ေလးကိုလူႀကီးကေဆြ႕ခနဲေကာက္ေပြ႕ကာေရခ်ိဳးေဆာင္ဘက္ေခၚသြားသည္။
ခုဏကအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ရွက္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ သူ႕လူႀကီးကိုရဲရဲေတာင္မၾကည့္ဘဲရင္ခြင္ထဲပဲျမဳပ္ေနရသည္။
"ေရကန္မွာပဲမခ်ိဳးဘူးလား..."
သူ႕ကိုယ္ေလးကို.ေရကူးကန္ဘက္ေခၚသြားေနတာေၾကာင့္ေမာ့ေမးမိျခင္းျဖစ္သည္။
"ေရခ်ိဳးကန္ကႏွစ္ေယာက္ဝင္လို႔မရဘူးေလ."
ေျပာၿပီးလူႀကီးကသူ႕ကိုေပြ႕ရက္ပင္ေရကူးကန္ထဲဆင္းသည္။
ေရကူးကန္ကအရမ္းႀကီးေတာ့မက်ယ္ေပမဲ့ အေညာင္းအညာေျပကူးလို႔ရေအာင္အထိေတာ့က်ယ္သည္။စစခ်င္းဆင္းရင္ေတာ့ျဖင့္ေရတိမ္ၿပီးတေျဖးေျဖးေရနက္ပိုင္းထိေရာက္လာသည္။
ထိုခါမွလူႀကီးကသူ႕ကိုခ်ေပးသည္။
"သတိထားဦး..."
ကေလးတစ္ေယာက္လိုထိန္းေပြ႕မတတ္ျဖစ္ေနသည့္လူႀကီးကသူ႕ကိုသိပ္ကိုစိုးရိမ္ေနမွန္းသိသာလွသည္။
"လူႀကီးကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္အကၤ်ီေတြစိုကုန္ၿပီ.."
"ရတယ္ ကိုယ္လဲခ်ိဳးေတာ့မွာ.."
လူႀကီးကေျပာၿပီးဝတ္စုံျပည့္ျဖစ္ေနသည့္သူ႕အကၤ်ီေတြကိုတစ္လႊာခ်င္းခြၽတ္ေနသည္။
ေရေတြနဲ႕အကၤ်ီခြၽတ္ရတာေၾကာင့္အခက္အခဲျဖစ္ေနသည့္ပုံေပၚၿပီး " အကၤ်ီခြၽတ္ဦးမယ္"ဟုဆိုကာအေပၚျပန္တက္သြားသည္။
ေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ ပူျပင္းမႈေတြျပင္းထန္ထားတဲ့ကိုယ္ကိုေရေအးေအးေတြၾကားတိုးဝင္ရင္းအပူေလ်ာ့ေစရသည္။
ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြဟာလည္းေရစိုေတာ့ပုခုံးေပၚမွာကပ္ေနၾကကာ ေရွာင္းက်န့္ကေရသူထီးအလွေလးလိုျဖစ္တည္ေနသည္။
"အေမ့.."
ေရေအာက္ကလက္ေအးႀကီးတစ္ဖက္ကသူ႕ခါးေလးကေနဆြဲယူသြားတာေၾကာင့္ အလန့္တၾကားေအာ္မိရသည္။
သူ႕ကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲထည့္ထားသည့္လူႀကီးသည္သူ႕လိုပဲအဝတ္ဗလာနဲ႕ျဖစ္သည္။
ေဖာင္းႂကြၿပီးသိသာထင္ရွားလြန္းေနတဲ့ဗိုက္ႂကြက္သားေတြ၊သန္မာတဲ့လက္ေမာင္းအိုး၊ေတာင့္တင္းတဲ့လည္ပင္း၊ေရစိုလို႔ကပ္ေနတဲ့ဆံပင္နက္နက္ေတြနဲ႕ေခ်ာေမာလြန္းတဲ့မ်က္ႏွာထား။
ကလု...။
ကိုယ္္လူႀကီးကိုယ္ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေရွာင္းက်န့္တံေတြးေတြပါၿမိဳခ်မိသည္။
လူႀကီးကသူ႕ဆီငုံ႕ကိုင္းလာကာသူ႕ပါးျပင္သြယ္သြယ္ကိုဆြဲယူၿပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုေကာက္နမ္းလာျပန္သည္။
"ႁပြတ္စ္..."
ထို႔ေနာက္သူ႕လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကိုပါတစ္ခ်က္စုပ္နမ္းသည္။
"အ့...လူႀကီး."
"ကိုယ္ေခါင္းကူေလွ်ာ္ေပးမယ္"
"ဟုတ္..."
လူႀကီးကသူ႕ကိုေရကူးကန္ေဘာင္ဘက္တြန္းသြားရင္း သူ႕ကိုနံရံမွာကပ္ခါ ေဘာင္ေပၚကေခါင္းေလွ်ာ္ရည္လွမ္းယူသည္။
မ်က္လႊာေအာက္္ခ်မိသည့္ေရွာင္းက်န့္သည္
ၾကည္လင္တဲ့ေရထဲမွာေထာင္မတ္ေနသည့္ သားရဲႀကီးကိုျမင္လိုက္ရသည္။
".!!!!!."
ဘယ္..ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပစၥည္္းကအဲ့ေလာက္ႀကီးရတာလဲ.!!!
"ေရွာင္းငယ္ ဟိုဘက္လွည့္.."
ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကိုယူကာသူ႕ကိုေက်ာေပးေစသည့္လူႀကီးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ကိုယ္ေလးကိုႀကဳံရင္းေနာက္လွည့္ေပးလိုက္သည္။
ေရထဲမွာႏွစ္ေယာက္လုံး တုံးလုံးႀကီးဆိုသည့္အသိကသူ႕နား႐ြက္ဖ်ားေတြကိုပါရဲစက္လာေစျပန္သည္။
လူႀကီးသည္သူ႕ကိုေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ႏွင့္ေလွ်ာ္ကာအနည္းငယ္ႏွိပ္ေပးလာသည္။
ထို႔ေနာက္ကိုယ္တိုက္အေမြးခဲကိုယူကာသူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကိုတိုက္ေပးျပန္သည္။
ဟုတ္သည္ သူ႕ရဲ႕ခါးက်င္က်င္ရယ္၊ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးရယ္ ၊တင္ပါးလုံးလုံးေလးေတြပါမခ်န္လက္ဖဝါးႀကီးနဲ႕ပြတ္သတ္သြားတာျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ရွက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္တုန္ယင္ေနတဲ့သူ႕ကိုယ္ေလးကိုခါးကေနသိုင္းဖက္ကာ ပါးျပင္ႏုႏုကိုနမ္းျပန္သည္။
"ေရွာင္းငယ္ေလးအရမ္းလွေနတယ္..ကိုယ္စိတ္ေတာင္မနည္းထိန္းထားရတယ္..."
"အို..."
ဤသို႔ပင္ေရခ်ိဳးေဆာင္ထဲကအေျခအေနသည္ပန္းႏုေရာင္သန္းသည့္အေျခအေနကိုေျပာင္းလဲသြားျပန္ေပသည္။
_________________________________
________________________________
________________