Unicode:
Xiao Zhan ဝမ်အိမ်တော်ကိုရောက်တာ...၂လပြည့်ပြီး ၊ ဒီနှစ်လအတွင်း...ဝမ်ရိပေါ်အကြောင်းကို သူကောင်းကောင်းသိနေပြီး။ Wang Yiboက သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်ကို သဘောမကျဘူး။
ဒါပေမယ့် ဝမ်ဦးလေးနဲ့ရှောင်းမားမားအရှေ့ကျ ကောင်းပြပြီး နောက်ကွယ်ကျ ကျန့်ကျန့်ကို အနိုင်ကျင့်လိုက်တာမှ။
မနက်ဖြန် ကျောင်းပြန်တတ်ရတော့မှာမလို့ ညနေ့စောင်းလေး လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း
အိမ်အနီးနား Super Marketမှ လိုအပ်တာတွေဝယ်ပြီး ပြန်အလာ....
'ကျွီ'
ဘေးမှအသံမြည်အောင် ကပ်ရပ်လိုက်သော ဆိုင်ကယ်တစီးကြောင့် ၊ရှောင်းကျန့်လဲ
လန့်ပြီး
ခြေနှစ်လှမ်းလောက် နောက်ဆုပ်မိသွားတယ်။
"ဝမ်သခင်လေး"
မြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာကြောင့် လက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ ပစ္စည်းတွေကိုဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။
ဒီလူက ကျန့်ကျန့်ကို ဘာဒုက္ခပေးအုံးမလို့လဲမသိဘူး။
" လာ...တတ်"
ဝမ်ရိပေါ် ဟက်မက်စ်ကို လှန်တင်လိုက်ပြီး...သူ့ကိုကြောင်တောင်တောင်ကြည့်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကို ခေါ်လိုက်တော့.... မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ လူကိုစိုက်ကြည့်နေတယ်။
" အိမ်ရောက်တော့ မှာမလို့ ကျန့်ကျန့် ကိုယ်ဘာသာ
ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်"
'ကျစ်' ဝမ်ရိပေါ်စိတ်မရှည်တော့ဘူး။
အိမ်ရောက်တော့ မှာသိသားပဲ။ ဒီဟာလေး ဆိုင်ကယ်မစီးရဲမှန်းသိလို့ တမင်သက်သက် ခေါ်နေတာကိုမလာပဲ ပေကပ်ကပ်လုပ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်
ကြောင့် ခေါင်းပေါ်က ဟက်မက်စ်ကိုချွတ်ပြ ပြီး လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။
" ဒါ...ဘာလဲ..သိလား..ရှောင်းကျန့်"
"သိတယ် လေ...ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကြီးကို.."
" အေး...အရစ်ရှည်နေအုံးမယ်ဆိုရင်
မာနေတဲ့ အဲ့ခေါင်းကို ဒါနဲ့ရိုက်ခွဲပစ်မယ်...အခု.. ဆိုင်ကယ်ပေါ် တတ်!...."
ရှောင်းကျန့်လဲ ဆက်မငြင်းရဲတော့ဘူး..။
ဝမ်သခင်လေးက စိတ်မှန်တဲ့လူမဟုတ်တော့ ကျန့်ကျန့်ကပဲ အလျော့ပေးလိုက်ပါမယ်လေ ။
ကိုယ်က အငယ်ပဲ။
အနားတွန့်ဆုတ်စွာ..လာရပ်နေတဲ့ရှောင်းကျန့် ခေါင်းပေါ်..ကို.. စောက ချွတ်ထားတဲ့ ဟက်မက်စ်စောင်းပေးလိုက်တယ်။
" မင်း..သေချာကိုင်ထားနော်...ပြုတ်ကျရင် ပြန်ကောက်မတင်ဘူး..ထားခဲ့မယ်..ကြားလား"
ဝမ်ရိပေါ် လေသံမာမာနဲ့ပြောလိုက်တော့ ခေါင်းတဆက်ဆက်ညိမ့်ပြလာတဲ့အကောင်ပေါက်လေး..ကြောင့်
ရိပေါ်လဲ မဲ့ပြုံးပြုံးပြီး...ဆိုင်ကယ်စက်နှိုးကာ..
' ဝူး..ဘွန်း..'
အရှိန်ပြင်းစွာမောင်းထွက်လာတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကြောင့် လူကအနောက်သို့ လန်ကျမှာ
ကြောက်တာကြောင့် ရှေ့ကလူကြီးရဲ့ခါးကိုတင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။
ထိုလက်သေးသေးလေးကို ကြည့်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်
အကျင့်ယုတ်စွာအရှိန်ထပ် တင်လိုက်တော့..
" Arr...မားမားရေ.
ကျန့်ကျန့်ကို ကယ်ပါအုံး..ဝမ်ကိုကိုလေး အရှိန်လျော့ပါအုံး..ကျန့်ကျန့်ကြောက်တယ်..အီးဟီး..."
ဆိုင်ကယ်ပေါ်တွင် အကြောက်လွန်ပြီး ငိုနေသော
ကောင်လေးနှင့် ကျေနပ်စွာ ရယ်မောနေသော
ကောင်လေးတယောက်ရဲ့အသံရယ်...ဆိုင်ကယ်သံ
တဝူးဝူးနဲ့ လီဗာဆွဲသံတို့ကြောင့် လမ်းကြားထဲဆူညံသွားတော့သည်။
_______♥_______
" အူးဝါး...ဝမ်ကိုကိုလေးအနိုင်ကျင့်တယ်"
ရပ်ကွက် ကို ၇ပတ်လောက် ပတ်မောင်းပြီး...နောက်ဆုံး ဝမ်ရိပေါ်တို့နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ ဒါတောင် အကောင်ပေါက်က ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးနေတာကို ငိုနေတုန်းမို့၊ ရိပေါ်လဲ နားညီးလာပီး၊ ထိုကြောင့် ....ရိပေါ်လဲ ရှေ့ကဟာလေးကို ပိတ်ဟောက်လိုက်တယ်..။
" အခု အငိုတိတ်မလား..အသက်ရှုကြပ်တဲ့အထိ.ဖက်နမ်းပစ်လိုက်ရမလား.ရှောင်းကျန့် "
သူ့စကားလဲဆုံးရော... အရှေ့ကဟာလေးငိုနေတာ..တိကနဲ့ရပ်သွားတယ်။ ဒီဟာလေးက သူနမ်းမှာတော့ ကြောက်သား...ပဲ။
ကျန့်ကျန့်အခုဘာကြားလိုက်တာလဲ၊
ဝမ်ရိပေါ်က သူ့ကိုနမ်းမယ်လို့ပြောလိုက်တာလား..
ဟွန့်..ဒီလူ..နှာဘူးကြီး။
ရှောင်းကျန့်လဲ...အရှေ့ကလူကို မျက်စောင်းထိုးပြီး၊ခြေဆောင့်ကာ...အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။
ကျန်ခဲ့တဲ့လူတယောက် ကတော့ ဒီအပြုအမှုလေးကို မသိစိတ်ထဲမှာ..ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လို့မြင်နေပါသတည်း။
______♥____
"ကျန့်ကျန့် သား...ကြာလိုက်တာကွယ်"
" မား"
အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ကြားလိုက်ရတဲ့ရှောင်းမားမားအသံ၊ ရှောင်းကျန့်ပြန်မဖြေရသေးခင်..သူ့အနောက်က ကပ်လိုက်လာသော...ဝမ်ရိပေါ်က...
" အန်တီ... ကျွန်တော်...ရှောင်းကျန့်ကို လမ်းမှာ
တွေ့လို့ခေါ်လာတာ..လမ်းလျှောက်ရင်. သူ့ပင်ပန်းမှာစေလို့လေ"
ရှောင်းယွမ်ကတော့..ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ အပြောတွေမှာ...မြောလို့ပေါ့...ဒီလို့ကျ သားရိပေါ်လေးက စိတ်ကောင်းရှိသားပဲ။
" အေးပါကွယ်..အန်တီလဲ သားနဲ့ဆို ကျန့်ကျန့်ကိုစိတ်ချပါတယ်ကွယ် "
ကျေနပ်ပြုံးလေးနဲ့ပြောနေသော...ဒေါ်ရှောင်းယွမ်ကို
ကြည့်ပြီး ဝမ်ရိပေါ်စိတ်ထဲ ကြိတ် လှောင်နေလိုက်တယ်။ပြီးတော့ ဘေးနားမှာ ကြောင်တောင်တောင်လေးဖြစ်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့်လက်ထဲက အထုပ်တွေကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။
"လေးတယ်...ကလေးရဲ့..ကိုယ်အခန်းထဲထိလိုက်ပို့ပေးမယ်နော်''
အလကား..အပိုတွေ။ ဒီလူကြီး..မျက်နှာ နှစ်ဖက်နဲ့လူ၊ သိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
Xiao Zhanမျက်နှာက တော့ ရှုံ့မဲ့နေတာပဲ။
" သားကျန့်ကျန့်...ကိုကို့အပေါ်မှာ မဆိုးရဘူးနော်"
"..မား..ကျွန်တော်..."
သူ့စကားပင်မဆုံးသေး..ရိပေါ်က ...သူ့ပခုံးအား
ဖက်ကာ....
" မနက်...ရှောင်းကျန့်ကို ...ကျွန်တော်နဲ့အတူတူ ကျောင်းသွားဖို့...အန်တီကို ခွင့်တောင်းပါတယ်"
ကလေးတွေအဆင်ပြေတာပဲမြင်ချင်တဲ့ရှောင်းမားတယောက်ကတော့ ဝမ်ရိပေါ်အပြောကိုသဘောတူပြီးသားပဲ၊ ကလေး တွေရင်နှီးလေ... ပိုကောင်းလေပဲမဟုတ်လား။
"သားသဘောပါကွယ်...သားညီလေးကို..ကျောင်းမှာစောင့်ရှောက်ပေးပါအုံး"
ဝမ်ရိပေါ်...ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြပြီး...ရှောင်းကျန့် ပခုံးကိုဖက်ကာ..အပေါ်ထပ်အခန်းသို့ တတ်လာခဲ့တယ်။ရှောင်းကျန့်နားနားသို့ကပ်ပြီး....
" ဟက်...မင်းအမေကိုအရူးလုပ်ရတာ..လွယ်သားပဲ"
လှောင်ရီသံနဲ့ပြောလာတဲ့ရိပေါ်ကြောင့် ရှောင်းကျန့် ဒေါသထွက်သွားတယ်။
"ခင်ဗျား ကြီး..ကျုပ်အမေကိုမစော်ကားနဲ့"
မျက်ရည်လေးတွေဝဲကာ...ပြန်ပြောလာတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီး..ဝမ်ရိပေါ် ထပ်မပြောမိ၊တကယ့်အမေချစ်သားပဲ။
အပေါ်ထပ်အခန်းရှေ့ရောက်မှ....ဖက်ထားတာကို လွှတ်လိုက်ပြီး....အခန်းထဲ ဝင်ရန်အပြင်..သူ့လက်ကောက်ကို ဆွဲကိုင်လာတဲ့ လက်သေးသေးလေးတွေကြောင့် အနောက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့....သူ့ကို.ငိုပီး ကြည့်နေတဲ့ ရှောင်းကျန့်။
"ခင်ဗျား...ကျူပ်တို့သားအမိကိုအဲ့လောက်တောင်မုန်းတာလား"
" အင်း မုန်းတယ် " ဝမ်ရိပေါ် စိတ်ထဲမပါတာပြောလိုက်တယ်။
ရှောင်းကျန့်တို့သားအမိကိုသူမမုန်းပါဘူး။
ဒါပေမယ့် စိတ်ချမ်းသာနေတာကိုမမြင်ချင်လို့ တမင်သက်သက် စိတ်ဒုက္ခပေးနေတာ။
"ကျွန်တော်လဲ...ခင်ဗျားကြီးကို အမြင်ကပ်တယ်
လူယုတ်မာကြီး.. "
"မင်း!!...''
သူ့စကားမဆုံးခင် ဟိုဟာလေးက အခန်းထဲဝင်သွားသည်။တကယ် ယုတ်မာလိုက်လို့ ကျော်မကောင်း၊ကြားမကောင်းတွေဖြစ်ကုန်တော့မယ်။
ဒီဟာလေးကတော့နော်။
THE END💙
Zawgyi:
(Part-3)
Xiao Zhan ဝမ္အိမ္ေတာ္ကိုေရာက္တာ...၂လျပည့္ၿပီး ၊ ဒီႏွစ္လအတြင္း...ဝမ္ရိေပၚအေၾကာင္းကို သူေကာင္းေကာင္းသိေနၿပီး။ Wang Yiboက သူတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ကို သေဘာမက်ဘဴး။
ဒါေပမယ့္ ဝမ္ဦးေလးနဲ႕ေရွာင္းမားမားအေရွ႕က် ေကာင္းျပၿပီး ေနာက္ကြယ္က် က်န့္က်န့္ကို အနိုင္က်င့္လိုက္တာမွ။
မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းျပန္တတ္ရေတာ့မွာမလို႔ ညေန႕ေစာင္းေလး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း
အိမ္အနီးနား Super Marketမွ လိုအပ္တာေတြဝယ္ၿပီး ျပန္အလာ....
'ကြၽီ' ေဘးမွအသံျမည္ေအာင္ ကပ္ရပ္လိုက္ေသာ ဆိုင္ကယ္တစီးေၾကာင့္ ၊ေရွာင္းက်န့္လဲ လန့္ၿပီး
ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ ေနာက္ဆုပ္မိသြားတယ္။
"ဝမ္သခင္ေလး"
ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္ လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္မိတယ္။
ဒိလူကို က်န့္က်န့္ကို ဘာဒုကၡေပးအုံးမလို႔လဲမသိဘူး။
" လာ...တတ္"
ဝမ္ရိေပၚ ဟက္မက္စ္ကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး...သူ႕ကိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္ကို ေခၚလိုက္ေတာ့.... မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႕ လူကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
" အိမ္ေရာက္ေတာ့ မွာမလို႔ က်န့္က်န့္ ကိုယ္ဘာသာ
ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္"
'က်စ္' ဝမ္ရိေပၚစိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ မွာသိသားပဲ။ ဒီဟာေလး ဆိုင္ကယ္မစီးရဲမွန္းသိလို႔ တမင္သက္သက္ ေခၚေနတာကိုမလာပဲ ေပကပ္ကပ္လုပ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္
ေၾကာင့္ ေခါင္းေပၚက ဟက္မက္စ္ကိုခြၽတ္ျပ ၿပီး လက္ညွိုးထိုးျပလိုက္သည္။
" ဒါ...ဘာလဲ..သိလား..ေရွာင္းက်န့္"
"သိတယ္ ေလ...ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ႀကီးကို.."
" ေအး...အရစ္ရွည္ေနအုံးမယ္ဆိုရင္
အဲ့တုံးေနတဲ့ ေခါင္းကို ဒါနဲ႕ရိုက္ခြဲပစ္မယ္...အခု.. ဆိုင္ကယ္ေပၚ တတ္!...."
ေရွာင္းက်န့္လဲ ဆက္မျငင္းရဲေတာ့ဘူး..။
ဝမ္သခင္ေလးက စိတ္မွန္တဲ့လူမဟုတ္ေတာ့ က်န့္က်န့္ကပဲ အေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါမယ္ေလ ။
ကိုယ္က အငယ္ပဲ။
အနားတြန့္ဆုတ္စြာ..လာရပ္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္ ေခါင္းေပၚ..ကို.. ေစာက ခြၽတ္ထားတဲ့ ဟက္မက္စ္ေစာင္းေပးလိုက္တယ္။
" မင္း..ေသခ်ာကိုင္ထားေနာ္...ျပဳတ္က်ရင္ ျပန္ေကာက္မတင္ဘူး..ထားခဲ့မယ္..ၾကားလား"
ဝမ္ရိေပၚ ေလသံမာမာနဲ႕ေျပာလိုက္ေတာ့ ေခါင္းတဆက္ဆက္ညိမ့္ျပလာတဲ့အေကာင္ေပါက္ေလး..ေၾကာင့္
ရိေပၚလဲ မဲ့ၿပဳံးၿပဳံးၿပီး...ဆိုင္ကယ္စက္ႏွိုးကာ..
' ဝူး..ဘြန္း..'
အရွိန္ျပင္းစြာေမာင္းထြက္လာတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေၾကာင့္ လူကအေနာက္သို႔ လန္က်မွာ
ေၾကာက္တာေၾကာင့္ ေရွ႕ကလူႀကီးရဲ႕ခါးကိုတင္းၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
ထိုလက္ေသးေသးေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚ
အက်င့္ယုတ္စြာအရွိန္ထပ္ တင္လိုက္ေတာ့..
" Arr...မားမားေရ.
က်န့္က်န့္ကို ကယ္ပါအုံး..ဝမ္ကိုကိုေလး အရွိန္ေလ်ာ့ပါအုံး..က်န့္က်န့္ေၾကာက္တယ္..အီးဟီး..."
ဆိုင္ကယ္ေပၚတြင္ အေၾကာက္လြန္ၿပီး ငိုေနေသာ
ေကာင္ေလးႏွင့္ ေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာေနေသာ
ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕အသံရယ္...ဆိုင္ကယ္သံ
တဝူးဝူးနဲ႕ လီဗာဆြဲသံတို႔ေၾကာင့္ လမ္းၾကားထဲဆူညံသြားေတာ့သည္။
______________
" အူးဝါး...ဝမ္ကိုကိုေလးအနိုင္က်င့္တယ္"
ရပ္ကြက္ ကို ၇ပတ်လောက် ပတ္ေမာင္းၿပီး...ေနာက္ဆုံး ဝမ္ရိေပၚတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေတာင္ အေကာင္ေပါက္က ဆိုင္ကယ္ရပ္ၿပီးေနတာကို ငိုေနတုန္းမို႔၊ ရိေပၚလဲ နားညီးလာပီး၊ ထိုေၾကာင့္ ....ရိေပၚလဲ ေရွ႕ကဟာေလးကို ပိတ္ေဟာက္လိုက္တယ္..။
" အခု အငိုတိတ္မလား..အသက္ရႈၾကပ္တဲ့အထိ.ဖက္နမ္းပစ္လိုက္ရမလား.ေရွာင္းက်န့္ "
သူ႕စကားလဲဆုံးေရာ... အေရွ႕ကဟာေလးငိုေနတာ..တိကနဲ႕ရပ္သြားတယ္။ ဒီဟာေလးက သူနမ္းမွာေတာ့ ေၾကာက္သား...ပဲ။
က်န့္က်န့္အခုဘာၾကားလိုက္တာလဲ၊
ဝမ္ရိေပၚက သူ႕ကိုနမ္းမယ္လို႔ေျပာလိုက္တာလား..
ဟြန့္..ဒီလူ..ႏွာဘူးႀကီး။
ေရွာင္းက်န့္လဲ...အေရွ႕ကလူကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး၊ေျခေဆာင့္ကာ...အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။
က်န္ခဲ့တဲ့လူတေယာက္ ကေတာ့ ဒီအျပဳအမႈေလးကို မသိစိတ္ထဲမွာ..ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ျမင္ေနပါသတည္း။
__________
"က်န့္က်န့္ သား...ၾကာလိုက္တာကြယ္"
" မား"
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ၾကားလိုက္ရတဲ့ေရွာင္းမားမားအသံ၊ ေရွာင္းက်န့္ျပန္မေျဖရေသးခင္..သူ႕အေနာက္က ကပ္လိုက္လာေသာ...ဝမ္ရိေပၚက...
" အန္တီ... ကြၽန္ေတာ္...ေရွာင္းက်န့္ကို လမ္းမွာ
ေတြ႕လို႔ေခၚလာတာ..လမ္းေလွ်ာက္ရင္. သူ႕ပင္ပန္းမွာေစလို႔ေလ"
ေရွာင္းယြမ္ကေတာ့..ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ အေျပာေတြမွာ...ေျမာလို႔ေပါ့...ဒီလို႔က် သားရိေပၚေလးက စိတ္ေကာင္းရွိသားပဲ။
" ေအးပါကြယ္..အန္တီလဲ သားနဲ႕ဆို က်န့္က်န့္ကိုစိတ္ခ်ပါတယ္ကြယ္ "
ေက်နပ္ၿပဳံးေလးနဲ႕ေျပာေနေသာ...ေဒၚေရွာင္းယြမ္ကို
ၾကည့္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚစိတ္ထဲ ႀကိတ္ ေလွာင္ေနလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ေဘးနားမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န႔္လက္ထဲက အထုပ္ေတြကို ဆြဲယူလိုက္တယ္။
"ေလးတယ္...ကေလးရဲ႕..ကိုယ့္အခန္းထဲထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေနာ္''
အလကား..အပိုေတြ။ ဒီလူႀကီး..မ်က္ႏွာ ႏွစ္ဖက္နဲ႕လူ၊ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
Xiao Zhanမ်က္ႏွာက ေတာ့ ရႈံ႕မဲ့ေနတာပဲ။
" သားက်န့္က်န့္...ကိုကို႔အေပၚမွာ မဆိုးရဘူးေနာ္"
"..မာ..ကြၽန္ေတာ္..."
သူ႕စကားပင္မဆုံးေသး..ရိေပၚက ...သူ႕ပခုံးအား
ဖက္ကာ....
" မနက္...ေရွာင္းက်န့္ကို ...ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူတူ ေက်ာင္းသြားဖို႔...အန္တီကို ခြင့္ေတာင္းပါတယ္"
ကေလးေတြအဆင္ေျပတာပဲျမင္ခ်င္တဲ့ေရွာင္းမားတေယာက္ကေတာ့ ဝမ္ရိေပၚအေျပာကိုသေဘာတူၿပီးသားပဲ၊ ကေလး ေတြရင္ႏွီးေလ... ပိုေကာင္းေလပဲမဟုတ္လား။
"သားသေဘာပါကြယ္...သားညီေလးကို..ေက်ာင္းမွာေစာင့္ေရွာက္ေပးပါအုံး"
ဝမ္ရိေပၚ...ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပၿပီး...ေရွာင္းက်န့္ ပခုံးကိုဖက္ကာ..အေပၚထပ္အခန္းသို႔ တတ္လာခဲ့တယ္။ေရွာင္းက်န့္နားနားသို႔ကပ္ၿပီး....
" ဟက္...မင္းအေမကိုအ႐ူးလုပ္ရတာ..လြယ္သားပဲ"
ေလွာင္ရီသံနဲ႕ေျပာလာတဲ့ရိေပၚေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ ေဒါသထြက္သြားတယ္။
"ခင္ဗ်ား ႀကီး..က်ဳပ္အေမကိုမေစာ္ကားနဲ႕"
မ်က္ရည္ေလးေတြဝဲကာ...ျပန္ေျပာလာတဲ့ေရွာင္းက်န့္ကိုၾကည့္ၿပီး..ဝမ္ရိေပၚ ထပ္မေျပာမိ၊တကယ့္အေမခ်စ္သားပဲ။
အေပၚထပ္အခန္းေရွ႕ေရာက္မွ....ဖက္ထားတာကို လႊတ္လိုက္ၿပီး....အခန္းထဲ ဝင္ရန္အျပင္..သူ႕လက္ေကာက္ကို ဆြဲကိုင္လာတဲ့ လက္ေသးေသးေလးေတြေၾကာင့္ အေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့....သူ႕ကို.ငိုပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န့္။
"ခင္ဗ်ား...က်ဴပ္တို႔သားအမိကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္မုန္းတာလား"
" အြန္း" ဝမ္ရိေပၚ စိတ္ထဲမပါတာေျပာလိုက္တယ္။
ေရွာင္းက်န့္တို႔သားအမိကိုသူမမုန္းပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်မ္းသာေနတာကိုမျမင္ခ်င္လို႔ တမင္သက္သက္ စိတ္ဒုကၡေပးေနတာ။
"ကြၽန္ေတာ္လဲ...ခင္ဗ်ားႀကီးကို အျမင္ကပ္တယ္
လူယုတ္မာႀကီး.. "
"မင္း!!...''
သူ႕စကားမဆုံးခင္ ဟိုဟာေလးက အခန္းထဲဝင္သြားသည္။တကယ္ ယုတ္မာလိုက္လို႔ ေက်ာ္မေကာင္း၊ၾကားမေကာင္းေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မယ္။
ဒီဟာေလးကေတာ့ေနာ္။
THE END
စာေတြရွည္ရင္ ဖတ္ရတာပ်င္းလား??
Like & Comments ေတြရခ်င္ပါတယ္္ေနာ္..
Thanks For Like&Comments