" I need to go ". I exuse myself para akong nabibingi sa sakit ng ulo.
" You stay here. You can sit on the couch while waiting to finish our meeting". Hindi ko alam kong tama ba ang pandinig ko. Pero sinunod ko parin, masyado yata akong masunurin ngayon. I sat down on the couch, the man wearing his eyeglasses staring at me in my emotionless face. Its suits him better, he form a smile on his face. I admit that I miss him, I really miss him. I miss his presence, i miss everything about him. Hindi ko naiintindihan ang pinag-uusapan nila , hindi pumapasok sa isip ko peeo ang alam ko lang ay papikit na ang mga mata ko. Hindi ako dapat dito matulog pero hindi na kaya ng katawan ko. Nagising nalang ako ng maramdaman kung may bumuhat sa akin. Masamang masama parin ang pakiramdamam ko, feeling ko ay may kung ano meron sa katawan ko dahil para akong niluluto. Napamulat ako sa isang familiar na amoy.. I know him ... ang taong nagpapatibok ng puso ko. ang dahilan kung bakit ako nasasaktan. Pumiglas ako sa pagkakahawak niya ng maalala ko na naman ang usapan nila ni Stephanie.
"Put me down you asshole. San mo ko dadalhin? " pagpupumiglas ko kahit na hinang hina ako.
" calm down Taliegna, your sick for God sake. Dadalhin kita sa Hospital".
" Hospital? "Nanginginig ko siyang pinaghahampas. " Ayoko duon, ayoko... " pagpupumiglas ko kahit na hirap na hirap siyang buhatin ako ay hindi niya pa rin ako binitawan.
" please Talieghna, nakikita mo ba ang itsura mo ngayon? Hanggang kailan mo ba ako pag alalahanin hanggang sa makuntento ka? .. Hanggang kailan mo koniiwasan hanggang sa makuntento ka hmm?? Paglakambing nito sa akin.
_ tumigil ako sa pagpupumiglas. Pero ayoko duon sa Hospital sawang sawa na ako sa lugar na iyon. Duon ko nakita ang mga magulang ko na naliligo ng dugo. Habang nakaratay naman ang nag -iisang pamilya ko. Palabas na sana kami sa office ng Student council ng humikbi ako. I am really helpless and pathetic right?.I don't want people pity me but now? I pity my self fo having a miserable life. Napahinto siya sa pagpihit ng doorknob lumamlam ang mga mata nito . Batid kong marami siyang sasabihin pero pilit niumyang pinipigilan ang sarili. "Please ayo..... ko....ayoko sa lugar na iyon, pakiusap wag mo akong dadalhin sa lugar na iyon". Batid kong para akong bata sa kakaiyak pero masyado yata akong emosyonal ngayon. Itinakip ko ang ang mga kamay ko habang ako ay hikbi lang ng hikbi. Wala na akong pakialam kung ano man ang iisipin noya sa akin. " ayoko.. duon... " ..
"Shhhh, I'm sorry. I'm sorry love". Parang mas lalo akong naiyak. Namimiss ko ang pagtawag niya sa akin ng ganoon. Tanging siya alng ang nakakagawa, sa kanya naipapakita ko ang kahinaan ko . Bumalik siya sa sofa habang buhat -buhat niya p pa rin ako. Sobrang init ng mga mata ko at sumisingaw ang init na galing sa katawan ko. Sabi nga ni mama minsan lang daw ako magkasakit pero todo bigay naman. Tinanggal niya ang mga kamay ko at inalis ang buhok na nakaharang sa mukha ko.
"Shhhh.. Okay stop crying". Pinunasan niya ang mga luha ko, yumakap ako sa kanya na humihikbi parin. God I miss him so much. " hindi na yata ako makakatakas pa sa kanya. Ilang araw ko lang siyang di nakakausap pero parang ang tagal ko ng nangungulila sa kanya. "Di na kita dadalhin duon kaya tumahan kana huh? God para akong mababaliw sayo. Kasalanan ko to dapat hindi kita inalis sa paningin ko". Niyakap ako nito. Naramdaman kong tumayo ito at maya -.maya pa ay nagtungo kami sa isa pang kwarto. Para itong mini room, may higaan sa dulo may katabi itong isang cabinet, at may tv naman sa bandang unahan , puno din ito ng mga aklat. Dahan -dahan niya akong inihiga sa kama. Nagoapababa ako gusto ko nga bumaba kanina pero hindi niya ako hinayaan na para bang ingat na ingat ito sa akin. Naramdaman ko ang lambot niyon. Para kasi akong nasanay sa couch na hinihigaan ko sa Hospital. May idinial siya sa kanyang cellphone hindi ko narinig iyon but he has authority. Marami nga talaga akong hindi alam sa kanya at ganon din siya sa akin. Pero ako ang may gusto ng ganong set up kaya wala akong karapatang magreklamo. Pagkatapos ay kumuha siya ng isang bimpo sa cabinet. Aalis na sana ito ng pinigilan ko siya, ayokong maiwang mag-isa dito.
" shhh.. Its okay love. Hindi ako aalis please rest Talieghna dahil sa oras na gumaling ka ay hinding -hindi na kita aalisin sa paningin ko". Kukuha lang ako ng cold compress and medicine ". Tinuro pa nito ang mini ref na nasa tabi lang ng cabinet. Bumalik ito at naramdaman ko ang ang lamig na dumampi sa aking nuo. " Just rest Talieghna, dont think anything. Ako na ang bahala kay Allyna hmmm? ".. Bumagsak ang mga luha ko sa mata. Malamlam itong nakatitig sa akin. Hinawakan nito ang pisngi ko. Iniangat ko ang kamay para hawiin ang kanyang buhok pero hinuli niya ito at hinawakan. " I'm sorry ". He said, parang may gumuhit na sakit sa aking dibdib, bakit siya nag sosorry? Dahil ba sa totoong ginagamit niya lang ako? I hate my tears para akong tanga, . nakakainis ganito ba talaga ang pagmamahal? It's fucking hurt. " I'm sorry kung hindi ko agad napansin na may nararamdaman kana. Wag mo na ulit gagawin ito Talieghna. Paano pala kung sa kalsada ka nagkaganito o sa hallway? Mamatay ako sa pag aalala sayo. Magalit ka sa akin hanggang sa makunteto ka but please don't do this hmm?? Believe me Talieghna mahal na mahal kita. Kung ano man yung narinig mo ay walang katotohanan iyon. pinaghirapan kong makuha ang tiwala mo kaya hinding hindi kita sasaktan so please just trust me Talieghna ". nadudurog ang puso ko habang nagsusumamo siya sa akin. He really love me? . " if you have a doubt just ask me Talieghna wala akong itatago sayo but please dont ignore me just like that its hell, huwag kang hahabang palayo sakin dahil hinding hindi kita bibitawan kahit na anong pagtataboy ang gawin mo sakin". He wipe my tears. Nakikinig lang ako sa mga sinasabi niya , naramdaman kong kahit papano ay nawala ang mabigat na nakadagan sa dibdib ko. His really like a medicine at tama ako siya lang ang nakakawala sa sakit nararamdaman ko. Hinalikan nito ang nuo ko. Sleep Talieghna. He whispered, "I love you. At duon na ako tuluyan na dinalaw ng antok. I know he keeps his word na bantayan ang kapatid ko. Akala ko titigil na siya dahil mga ilang araw na simula ng iwasan ko siya pero nagkamali ako. Heto parin siya sa tabi ko , his patiently waiting kung kailan huhupa ang galit ko. Dahil alam ko din sa part ko ang pagkakamali dahil hindi ko muna siya pinakinggan.
Masyado yata akong duwag dahil natatakot akong malaman ang katotohanan. Mahal ko siya pero hindi ko yun kayang ipagsigawan pero siya kayang kaya niya ipakita sa lahat ang tunay na nararamdaman niya. He never fails to surprise me. Napamulat ako ng maramdamang may humaplos sa nuo ko.
" Good morning,I'm sorry nagising ba kita? . " iginala ko ang paningin ko , ganitong kwarto ba ang tinulugan ko? I can't remember , pero alam kong hindi ito iyon. Gray ang color wall malaki ang bed at mas maganda ang mga furniture. Is it possible na magbabago ito sa.. Nanlaki ang mga mata ko.. Allyna...
" si Allyna.... "... Akmang tatayo na sana ako ng makaramdam ako ng hilo.. Pinigilan ako ni Rylle. Ba't ba ang aga - aga ee ang gwapo na agad ng kasama ko. Baka kung ano na ang itsura ko.
" stay still Talieghna, your sister is fine. Do you want to talk to her? ". Nag-uusap sila? Ganon na ka spoiled yung kapatid ko sa kanya? Kumunot ang nuo ko,. he chuckled. " Before you intorigate me, you need to eat first". He smiled para niyang nababasa ang isip ko. Tama nga siya ang dami ko ngang tanong pero totoong gutom na rin ako. " I will get your food first, do you need anything?".
"No...
" okay, save your questions Love. I will everything you want to know". Hinlikan nito ang nuo ko. Its warm and gentle and it feel so good. Lumabas ito ng kwarto at duon ko lang napansin na hindi na P. E uniform ang suot ko. Its a pajama and jacket pambabae ito at hindi ito sa akin. Kumunot ang nuo ko. Tinakpan ko ang katawan ko, oh my gosh pinakiramdaman ko ang sarili pero wala naman masakit bukod sa nanghihina ako. I sigh... buo pa ako. Ano ba itong naiisip ko wala din akong bra . I startled ng makitang nakatayo si Rylle sa tabi ko. Tinakpan ko ulit ang sarili ko, ngumisi naman ito ng mapagtanto kung bakit ako nagpa-panic. Sinamaan ko siya ng tingin, I nilapag nito ang pagkain na hawak-hawak. Umupo ito sa bed na hinihigaan ko.
"Where are we? I ask bago ako umusod na hinihigaan ko.
" in my condo". He said casually. Kumunot ang nuo nito ng iniwas ko ang tingin ko sa kanya. He chuckled "eat Talieghna, hindi ka mabubusog kung tititigan mo lang ako.". Bahagya kong iniwas ang tingan sa kanya. Tumatambol ang puso ko sa kaba. . " I didn't do anything Talieghna kung yan ang iniisip mo. Wa la rin akong nakita". Pinamulahan ako sa sinabi niya, bahagya pa akong bakit ba ako napepe sa harap ng taong to. Nangniningning ang mga mata nitong nakatingin sa akin. Inilapag niya ang bed table sa harap ko at agad akong natakam siguro ay ipagsantabi ko nalang ang mga itatanong ko sa kanya. Nang mabusog ay agad akong umupo ng tuwid may unan pang nakalagay sa likuran ko habang hawak ang baso.
" Hindi mo naman siguro ako pinagnanasaan habang natutulog ako hindi ba? " deritso kong tanong sa kanya habang siya naman natulala sa prangkang tanong ko, bakit ba ee gusto ko malaman ang totoo ee bahagya pa ito ngumisi. Uminom ako ng tubig dahil sa kabang nadarama.
" Pinagnanasaan siyempre pero hi di naman kita pagnanasaan habang natutulog ka". Casual na sagot niya naibuga ko pa ang tubig ininom ko. Ubo ako ng ubo at hinampas -hampas ko pa ang dibdib. Agad -agad itong tumayo at hinimas -himas pa ang likod ko. Sinamaan ko siya ng tingin, .
" Hey I'm sorry, I'm just teasing you. You look serious. I already told you, I didn't do anything ". Nabigla ako ng bigla akong niyakap nito. " I'm sorry, I'm just worried ayaw mo magpadala sa hospital kaya I bring you here in my condo". So this is his condo kaya tama nga ako hindi ito ang kwarto kagabi. " Kaya nagpabili ako ng mga needs mo sa secretary and Alona change your clothes ".
" She's here? "
" Yeah kagabi, she's really worried Talieghna. She's crying hard ang blaming herself ". Sinuklay suklay nito ang buhok ko. " Don't do that again, mamatay ako sa pag-aalala sayo hmm??
"I'm sorry, where is she now?
" she's in your house with Allyna". Napaangat ako ng tingin sa kanya.
Ngumiti ito sakin. Mas makapagpahinga ka pag di kana pabalik - balik ng Hospital love, kaya I got some consent and hire some private nurse for her". Napatulala ako sa kanya. "Ayoko ko ng ulitin mo yung pag aabuso mo sa katawan mo, please let me help you kahit sa ganitong paraan lang".paglalambing nito sa akin. Bakit niya ginagawa ito sa tulad ko? Totoo ngang malaking tulong iyon pero this is too much at ayoko siyang madamay sa mga problema ko. Nagpunas ako ng luha habang yakap - yakap parin ako nito.
" why? Bakit mo ginagawa ito sa isang tulad ko. Hindi mo responsibilidad ito Rylle".
" no, beacause its you Talieghna, don't you get it? I love you ao much love. Hindi pa ako nagmamahal pa ng ganito, at ayokong nakikita kitang nahihirapan., its unbearable Talieghna. Kung hindi ka pa handa para ibigay ang buong tiwala sakin, I'll wait until you were ready. If you have thoughts speak with me. I will answer all your doubt". Binalik ko ang yakap niya sa akin tila nagulat pa siya sa ginawa ko.
" so hindi mo ko ginagamit lang? Is it true? Paghikbi ko pa.
" No thats childish Talieghna, I am better than that". Ngumiti ako.
"If its true then that's enough for me I trust you. I'm sorry ku.ng nagalit agad ako sayo ng di ka man lang pinapakinggan. Are you tired for me? ".
He chuckled. " never love I'm sorry pero di ka makakawala sa akin". Mas hinigpitan pa nito ang yakap sa akin. Nakaramdam ako ng kaginhawaan.
" I love you Rylle". Lumuwag ang pagyakap nito sakin at iniangat pa ang pa mukha ko sa kanya. Bakas ang tuwa nito sa mga mata. Niyakap muli ako nito ng mas mahigpit at hi alikan ang nuo ko.
" mahal na mahal din kita Talieghna. Thank you for trusting me again".