"ဦးငယ်ရေ နေ့လယ်စာဝယ်ကျွေးပါလား"
အသံဆာဆာလေးနဲ့အတူ မျက်နှာလေးမလန်းပေမယ့် ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့ဝင်လာတဲ့ ယုန်ကလေး တကောင်။ ဘယ်သူလဲ မေးစရာမလို ဦးငယ်ရဲ့ ချာတိတ် ငယ်ပါပဲ။ CEO ရုံးခန်းကို တံခါခေါက်စရာမလို ချောင်းပေါက်အောင် ဝင်နိုင်ထွက်နိုင်တာ ဒီကလေးမှလွဲ နှစ်ယောက် မရှိဘူး မဟုတ်လား။ ဒီနေ့ကလေး ကျောင်းနားရက်မလို့ အိပ်ရေးဝဝအိပ်စေဖို့ မနိုးပဲ ကွန်ဒိုမှာ ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။ နိုးနိုးချင်း သူ့ရုံးခန်းဆီ ဦးတည်လာတဲ့ ကလေးဟာ တကယ် ငချွဲကလေးပါပဲ။ရုံးခန်းထဲရောက်တယ် ဆိုရင်ပဲ သူ့ဦးငယ်ထိုင်နေတဲ့ ခုန်ကိုဘေးဘက်လှည့်ချပြီး ပေါင်ပေါ်ခွထိုင်လိုက်တဲ့ ကလေး။ သူ့ဦးငယ် ပခုံးပေါ်မှီရင်း မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး မှေးနေတဲ့ကလေးပါးလေးဆီက ခံစားလိုက်ရတာက ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေး။ မဟုတ်မှ ကလေးဖျားနေတာလား...။
"ချာတိတ် ခဏကိုယ့်ကိုကြည့်အုန်း ကိုယ်ငွေ့ရှိနေတာ
နေမကောင်းဘူးလားကလေး"
"ဟုတ်မယ် မနက်က အိပ်ယာထတည်းက
နေရတာတမျိုးကြီးပဲ ဦးငယ်နားပဲကပ်နေချင်နေတယ်"
ကလေးက မျက်လုံးတွေမှေးထားရင်းပဲပြန်ပြောနေတာမလို့ ဒီကလေးဖျားနေတာ သေချာသွားသည်။ နဖူးလေးပေါ် ဆော့ဂျင်း လက်ဖဝါးတင်စမ်းမိတော့ ပူးကျစ်နေတဲ့ ကိုယ်ငွေ့လေး။ ဒါကြောင့် ချာတိတ်ငယ်က ဝင်ဝင်လာချင်း သူ့ဦးငယ်ပေါင်ပေါ် တန်းရောက်လာတာ။ မဟုတ်ရင် နေ့လယ်စာမမှာပေးမချင် ဂျစ်တိုက်ပြီး အစားမြင်မှ သူ့ဦးငယ်နားကပ်တဲ့ ချာတိတ်။ ဒီကလေးက ဖျားနေရင် သိပ်အားငယ်တတ်တဲ့ကလေး သူ့ဦးငယ်ကိုပဲ ဖက်တွယ်ထားချင်တဲ့ ပိုလာဝက်ဝံလေး။
"ဟုတ်တာပဲ ကလေးအဖျား ရှိနေ တာ"
"အွန်း...အဲ့ဒါကြောင့် ဦးငယ်ဖက်ထားပေး"
"မအိပ်နဲ့အုန်းကလေး ကိုယ်တခုခုမှာပေးမယ်
စားပြီး ဆေးသောက်ရအောင် ပြီးမှကိုယ့်ကွန်ဒိုပြန်ပြီး
အိပ်နော် လိမ်မာတယ် ကလေးလေးက..."
"အင်း အဲ့ဒါဆိုမြန်မြန်မှာ မျက်လုံးတွေပူနေတယ်
မျက်လုံး မဖွင့်ချင်တော့ဘူး"
"အင်း အင်း ဟုတ်ပြီနော် ကိုယ်ချီထားမယ်
မှေးနေ အစားအသောက်တွေရောက်မှ နိုးမယ်နော်"
ကလေးနေမကောင်းရင် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်တတ်တဲ့ ဒီဦးငယ်နဲ့ နေမကောင်းရင်ပျော့ခွေနေ တတ်တဲ့ ချာတိတ်နဲ့ အဲ့မှာစတွေ့တာပဲ။ ဆော့ဂျင်းမှာ ကိုယ်တိုင်သာ ကလေး အစားဖျားပေးလိုက်ချင်သည်။ ကလေးကိုကြည့်နေရတာ ကိုယ်ခံစားရတာထက် ပိုနာကျင်စေသည် ။
**************
*********
"ကလေး ခဏဆိုဖာမှာဆင်းထိုင်နော်
ဦးငယ် ဆန်ပြုတ်လေးခွံ့မယ် ပြီးရင်
ဆေးသောက်ရအောင် နော်"
ချာတိတ်တွက်မှာထားတဲ့ ဂုံးဆန်ပြုတ်ခွက်လေးကို ပြရင်း
ပြောတော့ သူ့ဦးငယ်ရင်ခွင်ထဲ မှေးနေတဲ့ ချာတိတ်ဟာ ခေါင်းကို အတွင်တွင်ခါရင်း မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သူ့ဦးငယ် မျက်နှာချောချောအား ငေးကြည့်ရှာတယ်။
"ဟင့်အင်း မဆင်းချင်ဘူး ဦးငယ် ကိုယ်ငွေ့ကိုရနေမှ
နေသာထိုင်သာ ရှိလို့ပါဆို ဦးငယ်ပေါ်ပဲ နေချင်တယ်"
အသံလေးဟာ တကယ့်ကိုတိုးတိုးလေး ရယ်သာ...။
ကလေးနေလို့မကောင်းရင် ဆော့ဂျင်းကိုယ်တိုင်နာကျင်သည်။ကိုယ့်အချစ်တွေနဲ့ ကိုယ့်ကလေးလေးမြန်မြန်နေကောင်းပါတော့ကွာ.....။
"အင်းအင်း ဟုတ်ပြီ ဒါဆိုကိုယ့်ပေါင်ပေါ်ပဲထိုင်နေနော်
ကိုယ် ဆန်ပြုတ်ခွံ့မယ်"
ချာတိတ်ခေါင်းလေးကို ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးရင်ပြောတော့လည်း ရင်ခွင်ထဲ မှေးနေရင်း ခေါင်းလေးညိတ်ပြရှာတယ်။ ချာတိတ် ကလေးဟာ နေမကောင်းပေမယ့် အရမ်းဂျစ်မတိုက်ပဲ စကားနားထောင်တတ်တဲ့ လိမ်မာတဲ့ကိုယ့်ကလေးလေး....။
ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး ဆေးတိုက်တော့လည်း ဂျစ်မတိုက်ပဲ လိမ်လိမ်မာမာ ဆေးတွေအကုန်သောက်ရှာတဲ့ ကလေးလေးဟာ တကယ်ကို အလိမ်မာတုံးလေး... ။
"ဒါဆိုအိမ်ပြန်နားကြမယ်နော် ထပြန်ရအောင်"
"ဟင့်အင်း မဆင်းချင်ဘူး ကွန်ဒိုထိ ချီသွား"
သူ့ဦးငယ်လည်းပင်းတွေကို ကုတ်တွယ်ဖက်ထားတဲ့ ချာတိတ်ငယ်ဟာ ဖျားနေချိန်မလို့လားမသိ တကယ်ကို ငချွဲလေးလုပ်နေတာ။ ဒီလူကြီး ကကော မချီချင်ဘူးထင်နေသလား။ဒီကောင်က သူ့အပိုင်လေးကို တလောကလုံးသိအောင် ပြောပြချင်နေတာ။ ကင်ဂျောင်ကုဟာ ကင်ဆော့ဂျင် အပိုင်ဆိုတာ တလောကလုံးကို အသိပေးပစ်လိုက်ချင်တာ။
အဆိုးလေးသဘောကျ ကလေးလေးကို ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေလျက်လေး ချီခေါ်လာခဲ့သည်။ ဝန်ထမ်းတွေကတော့ သူတို့CEOကြီး ကလေးထိန်းဖြစ်နေတာကို တအံ့တသြေငေးနေကြပေမယ့် ကင်ဆော့ဂျင်တို့ကတော့ဂရုမစိုက် ပါ။ ဒီဦးငယ်ဘဝမှာသူ့ကလေးလေးမျက်နှာ တစ်ကမ္ဘာပဲ ။ကားဆီရောက်တော့လည်း ကလေးကို ဘေးခုံမှာ မထိုင်ခိုင်းတော့ပဲ ချီလျက်လေးသာ ကားကိုမောင်းလာခဲ့သည်။ ထိုင်ရတာ ကျင်းကြပ်ပေမယ့် ကလေးက သူ့ကိုယ်ငွေ့မရရင် နိုးလာမှာစိုးတာကြောင့် ထိုအတိုင်းသာ ကားမောင်းပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ကွန်ဒိုရောက်တော့ ကားကို ပါကင်က ဝန်ထမ်းကိုပဲ ပိုက်ဆံပေးပြီး ကားပါးကင်ထိုးခိုင်းလိုက်သည်။ ပြိီးတော့ ကလေးလေးနားဖို့ ကွန်ဒိုဆီ တက်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း ကလေးကိုအိပ်ယာပေါ်ချပေးလိုက်တော့ ချာတိတ်ငယ်ဟာ သူ့ဦးငယ်ရင်ငွေ့လေးကို မခံစားရတော့တာကြောင့် မျက်လုံးတွေဆုံမှိတ်ထားရင်း လူးလွန့်လာတာမလို့ ကလေးကို အဝတ်အစားမြန်မြန်လဲပေးပြီး ကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်အစား လဲ ကိုယ်လက်သန့်စင် ပြီး ကလေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်ရင်း တနေ့တာပင်ပန်းခဲ့သမျှကို ရင်ခွင်ထဲက အနွေးဓာတ်လေးနဲ့အတူ အနားယူမှေးစက်လိုက်တော့သည်။ကိုယ့် အနွေးဓာတ်လေး ကိုယ့် မေတ္တာတွေနဲ့အတူနွေးနွေးထွေးထွေးလေး နိုးထလာပါစေ ကိုယ်နဲ့အတူပေါ့....။
*************
********
ချာတိတ်ငယ်နိုးလာတော့ မျက်လုံးတွေကြိမ်းစပ်နေတာမလို့ မျက်လုံးတွေ တော်တော်နဲ့ ဖွင့်လို့မရ။ တဖြည်းဖြည်းချင်း အားယူပြီး မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်လိုက်တော့ ပထမဆုံး မြင်လိုက်ရတာက နွေးထွေးတဲ့သူ့အပိုင် ရင်ခွင်ကျယ်။ ရင်ခွင်ထဲကနေ အနည်းငယ်ခေါင်းမော့ကြည့်မိတော့ သိပ်စွဲမက်စရာကောင်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွေကို တွေ့ရတယ်။ဘယ်လိုပဲ ညဘက်မှာ ဦးငယ်ရင်ခွင်ထဲ အိပ်စက်သွားရပါစေ မနက်ခင်းနိုးလာရင် ဦးငယ်မျက်နှာချောချော ကို မမြင်ရတော့မှာ သိပ်ကြောက်ခဲ့ရတာ။ မေန့ကလည်း နေလို့မကောင်းပေမယ့် အိပ်ယာနိုးနိုးချင်း ဦးငယ်ကို မတွေ့ရလို့ ပြာသွားရသည်။ ရုံးခန်းရောက်မှ ဦးငယ်ကို တွေ့ရမှ စိတ်ထဲအလုံးကြီးကျသွားခဲ့ကသည်။ ဦးငယ်ဟာ ချာတိတ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ပစ်ပယ်သွားဖူးတာမလို့ နောက်တကြိမ် ထပ်ထားသွားမှာကို ချာတိတ်သိပ်ကြောက်သည်။ ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ ဦးငယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကို ချာတိတ်နှုတ်ခမ်းပါးတွေနဲ့ နူးနူးညံ့ညံ့ ထိတွေ့လိုက်သည်။
"ချစ်လိုက်ရတာဦးငယ်ရယ်...."
"အနမ်းသူခိုးလေး နိုးနေ ပြီးလား"
ရုတ်တရက်ကြီး မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားရင် ပြုံးစစပြောလာတဲ့ဦးငယ်ကြောင့် ချာတိတ်မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းသွားသည်။
"နိုးနေရင်လည်း ထတော့ဗျာ ဗိုက်ဆာပြီ"
"ဒါကဘာလဲ ရှက်တာလား ဟ ဟား နမ်းတုန်းနမ်းပြီး
အ့....မကိုက်နဲ့လေ ယုန်ပေါက်စရဲ့...အ"
ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး သူ့ဦးငယ်လက်မောင်းတွေကို ကိုက်ချလာတဲ့ ချာတိတ်ဟာ တကယ့်ကို အဆိုးလေး။
"အကိုက်မခံချင်ထတော့ ဗိုက်ဆာပါပြီဆို"
"ဟုတ်ပါပြီ ဗျာ ထ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပေးမယ်"
ကလေးကို ဂျိုင်းကနေချီမြောှက်ပြီး ထူတော့ ငပျင်းလေးဟာ သူ့ဦးငယ်ခါးတွေဆီ ခြေထောက်ကိုခွရင်း လိုက်ပါလာသည်။ ထိုအတိုင်းလေးသာ ရေချိုးခန်းဆီခေါ်လာပြီး မျက်နှာဝိုင်းလေးကို သန့်စင်ပေးလိုက်သည်။
"အပူတော့မရှိတော့ဘူး
နေရတာသက်သာလားကလေး"
"ဟုတ် ဦးငယ်ရှိလို့ အဆင်ပြေတယ် ဟီး"
"အတတ်ကလေး..."
ချာတိတ်နှုတ်ခေါင်းလုံးလေးကို ညစ်ရင်းအသဲတယားယားပြောမိသည်။ ဒီကလေးဟာ တကယ့်ကို ငချွဲလေး။ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး အဝတ်အစားလဲပေးပြီးတော့ ကလေးလက်ကိုဆွဲရင်း မီးဖိုဆောင်ဆီ ချီတက်လာကြသည်။
"ခဏနော် ဦးငယ် ကြက်ဥလိပ်လုပ်ပေးမယ်"
"ဟုတ်"
ဟုတ် ဆိုတဲ့ အသံဆာဆာလေးနဲ့အတူ ဦးငယ်ခါးတွေကို နောက်ကနေ တိုင်းဖက်ရင်း အနားက မခွာတဲ့ ချာတိတ်ကလေး။ သူ့ဦးငယ်ကလည်း ချက်ပြုတ်ရတာ ကျင်းကြပ်ပေမယ့် သူ့ကေလးလေးချွဲနေရင် သဘောကျတာမလို့ ထိုအတိုင်းလေးသာ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်နေမိသည်။ ချက်ပြုတ်စာသောက်ပြီးတော့ ကလေးကိုကျောင်းပို့ပေးရမည်။ ပြီးတော့ ဦးငယ်က ကုမဏ္ဍီ တန်းသွားဖို့ ရုံးတက်ရန်ပြင်ဆင်ပြီး ကလေးေလးလက်ကို ဆွဲရင်ကိုယ်ဆီအလုပ်ခွင်ဆီသို့။
ဒါဟာ ကလေးလေးနဲ့ ဦးငယ်တို့ရဲ့ ပံုမှန်ဖြတ်သန်းမှုလေးပါပဲ။ ညဘက်တွေ ကလေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့် အိပ်စက်မယ်။ မနက်ခင်းလေးတွေမှာလည်း ဒီကလေးလေးရဲ့ အနွေးဓာတ်လေး နဲ့ အတူနိုးထမယ်။အရိုးရှင်းဆုံး မနက်စာလေးကို ဦးငယ်က ပြင်ဆင်မယ်။ ကလေးလေးက နောက်ကနေ ဖက်တွယ်ထားရင်းပေါ့။ ကလေးလေးကို ကျောင်းပို့မယ် ကိုယ်ကရုံးတက်မယ်။ ညနေခင်းမှာ ကလေးကို ကျောင်းကြိုပြီး ကိုယ်တို့အိမ်လေးဆီ ပြန်အနားယူမယ်။ ရိုးရှင်းပေမယ့် ကလေးလေးလည်း ပျော်ရွှင်နေတယ် ကိုယ်လည်း ပျော်ရွှင်နေတယ်။
ဒီဦးငယ်နဲ့ ချာတိတ်ရဲ့ ဘဝမှာ မိသားစုဘဝဆိုတာမျိုးကို မဖန်တီးနိုင်ပေမယ့် တယောက်တွက်တယောက်ရှိနေရုံနဲ့ ပြည့်စုံနေခဲဲ့ပြီမလို့ ချာတိတ်လေးစိတ်ပူနေသလို ဒီဦးငယ်ဟာ နောက်တကြိမ် ချာတိတ်ငယ်ကိုထပ်ထားသွားမှာ မဟုတ်တော့သလိုဘယ်တော့မှလည်း ကလေးလေးကို အဝေးပို့မှာမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းကို ဒီ စာဖတ်သူလေးတွေကို သက်သေထားရင် ဒီဦးငယ် ကတိ သစ္စာ ဆိုလိုက်ရပါသည်.......။
**********
*****************
No more extra ပါချစ်တို့....
ကတိအတိုင်း extra လေးလာရေးပေးတာပါ
ဦးငယ်နဲ့ချာတိတ်ကို ချစ်ပေးကြလို့
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ရှင်.........
Extra ပေမယ့်အရမ်းတိုလို့ နားလည်ပေးပါ
နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ဦးငယ်နဲ့ချာတိတ်ကို
နှုတ်ဆက်စကားလေး တွေ ပြောပေးသွားအုန်းနော်...
"ဦးငယ္ေရ ေန႕လယ္စာဝယ္ေကြၽးပါလား"
အသံဆာဆာေလးနဲ႕အတူ မ်က္ႏွာေလးမလန္းေပမယ့္ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႕ဝင္လာတဲ့ ယုန္ကေလး တေကာင္။ ဘယ္သူလဲ ေမးစရာမလို ဦးငယ္ရဲ႕ ခ်ာတိတ္ ငယ္ပါပဲ။ CEO ႐ုံးခန္းကို တံခါေခါက္စရာမလို ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ ဝင္နိုင္ထြက္နိုင္တာ ဒီကေလးမွလြဲ ႏွစ္ေယာက္ မရွိဘူး မဟုတ္လား။ ဒီေန႕ကေလး ေက်ာင္းနားရက္မလို႔ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ေစဖို႔ မနိုးပဲ ကြန္ဒိုမွာ ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။ နိုးနိုးခ်င္း သူ႕႐ုံးခန္းဆီ ဦးတည္လာတဲ့ ကေလးဟာ တကယ္ ငခြၽဲကေလးပါပဲ။႐ုံးခန္းထဲေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ သူ႕ဦးငယ္ထိုင္ေနတဲ့ ခုန္ကိုေဘးဘက္လွည့္ခ်ၿပီး ေပါင္ေပၚခြထိုင္လိုက္တဲ့ ကေလး။ သူ႕ဦးငယ္ ပခုံးေပၚမွီရင္း မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ၿပီး ေမွးေနတဲ့ကေလးပါးေလးဆီက ခံစားလိုက္ရတာက ကိုယ္ေငြ႕ႏြေးႏြေး။ မဟုတ္မွ ကေလးဖ်ားေနတာလား...။
"ခ်ာတိတ္ ခဏကိုယ့္ကိုၾကည့္အုန္း ကိုယ္ေငြ႕ရွိေနတာ
ေနမေကာင္းဘူးလားကေလး"
"ဟုတ္မယ္ မနက္က အိပ္ယာထတည္းက
ေနရတာတမ်ိဳးႀကီးပဲ ဦးငယ္နားပဲကပ္ေနခ်င္ေနတယ္"
ကေလးက မ်က္လုံးေတြေမွးထားရင္းပဲျပန္ေျပာေနတာမလို႔ ဒီကေလးဖ်ားေနတာ ေသခ်ာသြားသည္။ နဖူးေလးေပၚ ေဆာ့ဂ်င္း လက္ဖဝါးတင္စမ္းမိေတာ့ ပူးက်စ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေငြ႕ေလး။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ာတိတ္ငယ္က ဝင္ဝင္လာခ်င္း သူ႕ဦးငယ္ေပါင္ေပၚ တန္းေရာက္လာတာ။ မဟုတ္ရင္ ေန႕လယ္စာမမွာေပးမခ်င္ ဂ်စ္တိုက္ၿပီး အစားျမင္မွ သူ႕ဦးငယ္နားကပ္တဲ့ ခ်ာတိတ္။ ဒီကေလးက ဖ်ားေနရင္ သိပ္အားငယ္တတ္တဲ့ကေလး သူ႕ဦးငယ္ကိုပဲ ဖက္တြယ္ထားခ်င္တဲ့ ပိုလာဝက္ဝံေလး။
"ဟုတ္တာပဲ ကေလးအဖ်ား ရွိေန တာ"
"အြန္း...အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဦးငယ္ဖက္ထားေပး"
"မအိပ္နဲ႕အုန္းကေလး ကိုယ္တခုခုမွာေပးမယ္
စားၿပီး ေဆးေသာက္ရေအာင္ ၿပီးမွကိုယ့္ကြန္ဒိုျပန္ၿပီး
အိပ္ေနာ္ လိမ္မာတယ္ ကေလးေလးက..."
"အင္း အဲ့ဒါဆိုျမန္ျမန္မွာ မ်က္လုံးေတြပူေနတယ္
မ်က္လုံး မဖြင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး"
"အင္း အင္း ဟုတ္ၿပီေနာ္ ကိုယ္ခ်ီထားမယ္
ေမွးေန အစားအေသာက္ေတြေရာက္မွ နိုးမယ္ေနာ္"
ကေလးေနမေကာင္းရင္ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္တတ္တဲ့ ဒီဦးငယ္နဲ႕ ေနမေကာင္းရင္ေပ်ာ့ေခြေန တတ္တဲ့ ခ်ာတိတ္နဲ႕ အဲ့မွာစေတြ႕တာပဲ။ ေဆာ့ဂ်င္းမွာ ကိုယ္တိုင္သာ ကေလး အစားဖ်ားေပးလိုက္ခ်င္သည္။ ကေလးကိုၾကည့္ေနရတာ ကိုယ္ခံစားရတာထက္ ပိုနာက်င္ေစသည္ ။
**************
*********
"ကေလး ခဏဆိုဖာမွာဆင္းထိုင္ေနာ္
ဦးငယ္ ဆန္ျပဳတ္ေလးခြံ႕မယ္ ၿပီးရင္
ေဆးေသာက္ရေအာင္ ေနာ္"
ခ်ာတိတ္တြက္မွာထားတဲ့ ဂုံးဆန္ျပဳတ္ခြက္ေလးကို ျပရင္း
ေျပာေတာ့ သူ႕ဦးငယ္ရင္ခြင္ထဲ ေမွးေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ဟာ ေခါင္းကို အတြင္တြင္ခါရင္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ သူ႕ဦးငယ္ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာအား ေငးၾကည့္ရွာတယ္။
"ဟင့္အင္း မဆင္းခ်င္ဘူး ဦးငယ္ ကိုယ္ေငြ႕ကိုရေနမွ
ေနသာထိုင္သာ ရွိလို႔ပါဆို ဦးငယ္ေပၚပဲ ေနခ်င္တယ္"
အသံေလးဟာ တကယ့္ကိုတိုးတိုးေလး ရယ္သာ...။
ကေလးေနလို႔မေကာင္းရင္ ေဆာ့ဂ်င္းကိုယ္တိုင္နာက်င္သည္။ကိုယ့္အခ်စ္ေတြနဲ႕ ကိုယ့္ကေလးေလးျမန္ျမန္ေနေကာင္းပါေတာ့ကြာ.....။
"အင္းအင္း ဟုတ္ၿပီ ဒါဆိုကိုယ့္ေပါင္ေပၚပဲထိုင္ေနေနာ္
ကိုယ္ ဆန္ျပဳတ္ခြံ႕မယ္"
ခ်ာတိတ္ေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြပြတ္ေပးရင္ေျပာေတာ့လည္း ရင္ခြင္ထဲ ေမွးေနရင္း ေခါင္းေလးညိတ္ျပရွာတယ္။ ခ်ာတိတ္ ကေလးဟာ ေနမေကာင္းေပမယ့္ အရမ္းဂ်စ္မတိုက္ပဲ စကားနားေထာင္တတ္တဲ့ လိမ္မာတဲ့ကိုယ့္ကေလးေလး....။
ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၿပီး ေဆးတိုက္ေတာ့လည္း ဂ်စ္မတိုက္ပဲ လိမ္လိမ္မာမာ ေဆးေတြအကုန္ေသာက္ရွာတဲ့ ကေလးေလးဟာ တကယ္ကို အလိမ္မာတုံးေလး... ။
"ဒါဆိုအိမ္ျပန္နားၾကမယ္ေနာ္ ထျပန္ရေအာင္"
"ဟင့္အင္း မဆင္းခ်င္ဘူး ကြန္ဒိုထိ ခ်ီသြား"
သူ႕ဦးငယ္လည္းပင္းေတြကို ကုတ္တြယ္ဖက္ထားတဲ့ ခ်ာတိတ္ငယ္ဟာ ဖ်ားေနခ်ိန္မလို႔လားမသိ တကယ္ကို ငခြၽဲေလးလုပ္ေနတာ။ ဒီလူႀကီး ကေကာ မခ်ီခ်င္ဘူးထင္ေနသလား။ဒီေကာင္က သူ႕အပိုင္ေလးကို တေလာကလုံးသိေအာင္ ေျပာျပခ်င္ေနတာ။ ကင္ေဂ်ာင္ကုဟာ ကင္ေဆာ့ဂ်င္ အပိုင္ဆိုတာ တေလာကလုံးကို အသိေပးပစ္လိုက္ခ်င္တာ။
အဆိုးေလးသေဘာက် ကေလးေလးကို ေပါင္ေပၚထိုင္ေနလ်က္ေလး ခ်ီေခၚလာခဲ့သည္။ ဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ သူတို႔CEOႀကီး ကေလးထိန္းျဖစ္ေနတာကို တအံ့တေၾသေငးေနၾကေပမယ့္ ကင္ေဆာ့ဂ်င္တို႔ကေတာ့ဂ႐ုမစိုက္ ပါ။ ဒီဦးငယ္ဘဝမွာသူ႕ကေလးေလးမ်က္ႏွာ တစ္ကမၻာပဲ ။ကားဆီေရာက္ေတာ့လည္း ကေလးကို ေဘးခုံမွာ မထိုင္ခိုင္းေတာ့ပဲ ခ်ီလ်က္ေလးသာ ကားကိုေမာင္းလာခဲ့သည္။ ထိုင္ရတာ က်င္းၾကပ္ေပမယ့္ ကေလးက သူ႕ကိုယ္ေငြ႕မရရင္ နိုးလာမွာစိုးတာေၾကာင့္ ထိုအတိုင္းသာ ကားေမာင္းျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကြန္ဒိုေရာက္ေတာ့ ကားကို ပါကင္က ဝန္ထမ္းကိုပဲ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ကားပါးကင္ထိုးခိုင္းလိုက္သည္။ ပြိီးတော့ ကေလးေလးနားဖို႔ ကြန္ဒိုဆီ တက္လာခဲ့သည္။ အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကေလးကိုအိပ္ယာေပၚခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ခ်ာတိတ္ငယ္ဟာ သူ႕ဦးငယ္ရင္ေငြ႕ေလးကို မခံစားရေတာ့တာေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြဆုံမွိတ္ထားရင္း လူးလြန့္လာတာမလို႔ ကေလးကို အဝတ္အစားျမန္ျမန္လဲေပးၿပီး ကိုယ္တိုင္လည္း အဝတ္အစား လဲ ကိုယ္လက္သန့္စင္ ၿပီး ကေလးေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္လိုက္ရင္း တေန႕တာပင္ပန္းခဲ့သမွ်ကို ရင္ခြင္ထဲက အႏြေးဓာတ္ေလးနဲ႕အတူ အနားယူေမွးစက္လိုက္ေတာ့သည္။ကိုယ့္ အႏြေးဓာတ္ေလး ကိုယ့္ ေမတၱာေတြနဲ႕အတူႏြေးႏြေးေထြးေထြးေလး နိုးထလာပါေစ ကိုယ္နဲ႕အတူေပါ့....။
*************
********
ခ်ာတိတ္ငယ္နိုးလာေတာ့ မ်က္လုံးေတြႀကိမ္းစပ္ေနတာမလို႔ မ်က္လုံးေတြ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ ဖြင့္လို႔မရ။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားယူၿပီး မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ပထမဆုံး ျမင္လိုက္ရတာက ႏြေးေထြးတဲ့သူ႕အပိုင္ ရင္ခြင္က်ယ္။ ရင္ခြင္ထဲကေန အနည္းငယ္ေခါင္းေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ သိပ္စြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ဘယ္လိုပဲ ညဘက္မွာ ဦးငယ္ရင္ခြင္ထဲ အိပ္စက္သြားရပါေစ မနက္ခင္းနိုးလာရင္ ဦးငယ္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ ကို မျမင္ရေတာ့မွာ သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ရတာ။ မေန့ကလည်း ေနလို႔မေကာင္းေပမယ့္ အိပ္ယာနိုးနိုးခ်င္း ဦးငယ္ကို မေတြ႕ရလို႔ ျပာသြားရသည္။ ႐ုံးခန္းေရာက္မွ ဦးငယ္ကို ေတြ႕ရမွ စိတ္ထဲအလုံးႀကီးက်သြားခဲ့ကသည္။ ဦးငယ္ဟာ ခ်ာတိတ္ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ပစ္ပယ္သြားဖူးတာမလို႔ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ထားသြားမွာကို ခ်ာတိတ္သိပ္ေၾကာက္သည္။ ေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ ဦးငယ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကို ခ်ာတိတ္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြနဲ႕ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ထိေတြ႕လိုက္သည္။
"ခ်စ္လိုက္ရတာဦးငယ္ရယ္...."
"အနမ္းသူခိုးေလး နိုးေန ၿပီးလား"
႐ုတ္တရက္ႀကီး မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားရင္ ၿပဳံးစစေျပာလာတဲ့ဦးငယ္ေၾကာင့္ ခ်ာတိတ္မ်က္ႏွာေလး ပန္းေရာင္သန္းသြားသည္။
"နိုးေနရင္လည္း ထေတာ့ဗ်ာ ဗိုက္ဆာၿပီ"
"ဒါကဘာလဲ ရွက္တာလား ဟ ဟား နမ္းတုန္းနမ္းၿပီး
အ့....မကိုက္နဲ႕ေလ ယုန္ေပါက္စရဲ႕...အ"
ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး သူ႕ဦးငယ္လက္ေမာင္းေတြကို ကိုက္ခ်လာတဲ့ ခ်ာတိတ္ဟာ တကယ့္ကို အဆိုးေလး။
"အကိုက္မခံခ်င္ထေတာ့ ဗိုက္ဆာပါၿပီဆို"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဗ်ာ ထ ကိုယ္လက္သန့္စင္ေပးမယ္"
ကေလးကို ဂျိုင်းကနေချီမြောှက်ပြီး ထူေတာ့ ငပ်င္းေလးဟာ သူ႕ဦးငယ္ခါးေတြဆီ ေျခေထာက္ကိုခြရင္း လိုက္ပါလာသည္။ ထိုအတိုင္းေလးသာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီေခၚလာၿပီး မ်က္ႏွာဝိုင္းေလးကို သန့္စင္ေပးလိုက္သည္။
"အပူေတာ့မရွိေတာ့ဘူး
ေနရတာသက္သာလားကေလး"
"ဟုတ္ ဦးငယ္ရွိလို႔ အဆင္ေျပတယ္ ဟီး"
"အတတ္ကေလး..."
ခ်ာတိတ္ႏႈတ္ေခါင္းလုံးေလးကို ညစ္ရင္းအသဲတယားယားေျပာမိသည္။ ဒီကေလးဟာ တကယ့္ကို ငခြၽဲေလး။ကိုယ္လက္သန့္စင္ၿပီး အဝတ္အစားလဲေပးၿပီးေတာ့ ကေလးလက္ကိုဆြဲရင္း မီးဖိုေဆာင္ဆီ ခ်ီတက္လာၾကသည္။
"ခဏေနာ္ ဦးငယ္ ၾကက္ဥလိပ္လုပ္ေပးမယ္"
"ဟုတ္"
ဟုတ္ ဆိုတဲ့ အသံဆာဆာေလးနဲ႕အတူ ဦးငယ္ခါးေတြကို ေနာက္ကေန တိုင္းဖက္ရင္း အနားက မခြာတဲ့ ခ်ာတိတ္ကေလး။ သူ႕ဦးငယ္ကလည္း ခ်က္ျပဳတ္ရတာ က်င္းၾကပ္ေပမယ့္ သူ႕ကေလးလေးချွဲနေရင် သေဘာက်တာမလို႔ ထိုအတိုင္းေလးသာ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ေနမိသည္။ ခ်က္ျပဳတ္စာေသာက္ၿပီးေတာ့ ကေလးကိုေက်ာင္းပို႔ေပးရမည္။ ၿပီးေတာ့ ဦးငယ္က ကုမ႑ီ တန္းသြားဖို႔ ႐ုံးတက္ရန္ျပင္ဆင္ၿပီး ကေလးေလးလက်ကို ဆြဲရင္ကိုယ္ဆီအလုပ္ခြင္ဆီသို႔။
ဒါဟာ ကေလးေလးနဲ႕ ဦးငယ္တို႔ရဲ႕ ပံုမှန်ျဖတ္သန္းမႈေလးပါပဲ။ ညဘက္ေတြ ကေလးေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ အိပ္စက္မယ္။ မနက္ခင္းေလးေတြမွာလည္း ဒီကေလးေလးရဲ႕ အႏြေးဓာတ္ေလး နဲ႕ အတူနိုးထမယ္။အရိုးရွင္းဆုံး မနက္စာေလးကို ဦးငယ္က ျပင္ဆင္မယ္။ ကေလးေလးက ေနာက္ကေန ဖက္တြယ္ထားရင္းေပါ့။ ကေလးေလးကို ေက်ာင္းပို႔မယ္ ကိုယ္က႐ုံးတက္မယ္။ ညေနခင္းမွာ ကေလးကို ေက်ာင္းႀကိဳၿပီး ကိုယ္တို႔အိမ္ေလးဆီ ျပန္အနားယူမယ္။ ရိုးရွင္းေပမယ့္ ကေလးေလးလည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတယ္ ကိုယ္လည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတယ္။
ဒီဦးငယ္နဲ႕ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ ဘဝမွာ မိသားစုဘဝဆိုတာမ်ိဳးကို မဖန္တီးနိုင္ေပမယ့္ တေယာက္တြက္တေယာက္ရွိေန႐ုံနဲ႕ ျပည့္စုံေနခဲဲ့ၿပီမလို႔ ခ်ာတိတ္ေလးစိတ္ပူေနသလို ဒီဦးငယ္ဟာ ေနာက္တႀကိမ္ ခ်ာတိတ္ငယ္ကိုထပ္ထားသြားမွာ မဟုတ္ေတာ့သလိုဘယ္ေတာ့မွလည္း ကေလးေလးကို အေဝးပို႔မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ဒီ စာဖတ္သူေလးေတြကို သက္ေသထားရင္ ဒီဦးငယ္ ကတိ သစၥာ ဆိုလိုက္ရပါသည္.......။
**********
*****************
No more extra ပါခ်စ္တို႔....
ကတိအတိုင္း extra ေလးလာေရးေပးတာပါ
ဦးငယ္နဲ႕ခ်ာတိတ္ကို ခ်စ္ေပးၾကလို႔
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ရွင္.........
Extra ေပမယ့္အရမ္းတိုလို႔ နားလည္ေပးပါ
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ဦးငယ္နဲ႕ခ်ာတိတ္ကို
ႏႈတ္ဆက္စကားေလး ေတြ ေျပာေပးသြားအုန္းေနာ္...