✞ £ ✞
As an artist, I've met a lot of different people who want my artworks for different reasons.
There are those who just want to buy my work so they can sell it. Meron din na mga wala talagang pake at gusto lang bumili ng isang artwork. Meron naman din na ibang artist na interesado kasi gusto nilang ma-inspired or, in some cases, they want to copy my work and benefit from it.
But, syempre, meron pa rin noong mga tao na genuine and sincere ang reasons kung bakit nila gusto ang artwork ko.
I've met clients who are collectors. Madalas, iniimbitahan nila ako sa bahay nila tapos pag-uusapan namin ang artworks ko at ipapakita nila ang collection nila at kung nasaan ang artwork ko sa collection nila.
I've met couples who want dolls for their kids. May isang mag-asawa nga na inimbitahan ako sa bahay nila para makilala ko ang mga anak nilang babae. Tapos, gusto nila ay gumawa ako ng mga manika na kamukha nila.
Meron naman, isang single dad na negosyante. May anak itong babae na gusto niyang gawan ko ng doll na inspired sa kanya. The girl had both her feet amputated because of an accident that killed her mother. They wanted me to make a doll na kamukha niya kaso 'yung manika ay may paa.
"At least, with this doll, I can do everything."
Those were her words when I asked her why she wanted the dolls to have legs. She answered genuinely. Nahihiya pa nga ako sa tanong ko pero sumagot siya nang diretso.
Sa mga oras na ganoon ako mas lalo napapamahal sa pagiging artist.
Noon, gumagawa lang ako ng mga manika as a means of survival in the orphanage. Now, I do it to heal myself. I also continued to make art for my parents, to honor the opportunities that they gave me when they adopted me, to show them how thankful I am.
But, no matter the reason, I make art because I'm an artist.
Wala na akong pake sa validation ngayon, partly siguro dahil alam kong nakasuporta lagi ang mga magulang ko sa akin. Kasi gaya ng batang babae na 'yun, gusto ko lang na magkaroon ng isang bagay na magpapasaya sa durog kong puso.
Kagaya ko, she wanted to be something. But unlike me, she can't do something about it. So, with my talent, I helped her.
Isa lang ang batang babae na 'yun sa maraming kliyente ko na puro ang intensyon kaya nila gusto ang mga manika ko. Ngunit, sa sobrang tagal ko na sa larangang ito, marami na akong nakilalang kliyenteng kasalungat ng intensyon ng batang babaeng 'yun at marami sa kanila ang mga nag-aabang sa mga gawa ko.
There's a fine line that separates appreciation to obsession. At bilang isang artist na kilala na, hindi na maiiwasan ang mga taong naaadik na sa mga gawa ko. Madalas, sila 'yung gusto magpa-komisyon sa akin. But, as much as possible, I don't cater to their obsessive requests. Kapag ganoon, they tend to just settle for what I sell.
May iba na pinipilit ako, offering tons of money. Pero hindi naman ako tumatanggap ng trabaho lalo't ayaw ko.
During those kinds of situations, I always ask myself, how bad can obsession really be?
Now, I know the answer.
It can go really far—from theft to causing a series of lies and an attempted murder. It can go as far as putting innocent people in jail so they can cover their own crime.
"Hey, Vivaldi!" I called the guy walking casually on the cobblestone pathwalk under the trees.
Nakayuko ito, busy sa phone niya habang naglalakad. Nang marinig ang tawag ko, lumingon siya sa amin ni Ali na nakasunod sa kanya hindi kalayuan sa likod niya. Kunot-noo niya kaming tinignan. Nalukot pa ang mukha nito at nagsimula na ulit maglakad na parang walang narinig.
Natawa ako nang bahagya at sinulyapan si Ali who's just watching me. I gave him a wink before skipping to catch up to Vivaldi who's now back texting on his phone.
Nang tabihan ko ito, nagpakawala ng hininga si Vivaldi at napapikit pa na kala mong isa akong peste na inaabala siya sa pinakamahalagang bagay na ginagawa niya.
"What?" he asked, annoyed. Nilingon niya ako with a frown. Ako naman ay mas lalong napangiti sa naging reaksyon niya.
"Did Lysander go home?" tanong ko na medyo jolly pa ang tono.
"Why are you asking me?" inis niyang tanong.
"Well, you should know right?" I gave him a meaningful look. "'Cause he's your boyfriend."
Napahinto ito sa paglakad. I stopped one step ahead of him, turning to face him. Pinagkawak ko ang kamay ko sa aking likod at matamang pinanood kung paanong ang lukot niyang ekspresyon kanina ay unti unting nawala.
He blinked, not saying anything. Ako naman ay hindi rin nagsalita at nginitian lang siya. Si Ali ay nakasunod na sa amin at huminto ito sa tabi ko. Pareho na kami ngayong nakaharap kay Vivaldi.
Napunta ang tingin ng binata kay Ali. Panandalian lang 'yun bago bumalik sa akin. Kumurap muli siya nang walang sinasabi. Para siyang naputulan ng dila.
Ang hawak niyang phone kung saan siya abala kanina ay naibaba na niya. Nang dungawin ko ang screen, kita ko na ka-text niya si Lysander.
Ly.
'Yan ang pangalan na naka-save para sa number ni Lysander. Alam kong si Lysander nga 'yun dahil siya lang naman ang tinatawag ni Vivaldi sa ganoong palayaw. At ngayon, kita naman sa reaksyon ni Vivaldi na tama ang mga hula ko.
He blinked again, breaking eye-contact with me. Bumaba ang mata niya na parang malalim ang iniisip. His eyes were wide and I can see the slow processing of what's happening in front of him happen in it.
Binalik niya ang tingin sa akin. He blinked again and set his face back to being confused.
"What are you talking about—"
Naputol ang mga salita niya na parang hindi niya kaya pang tapusin ang tanong. Lalo na nang ngitian ko pa siyang lalo nang magsimula siyang magsalita. Humugot ulit ito ng hininga at napapikit.
He pressed his lips hard, looking around. Wala namang tao sa pathwalk bukod sa amin. Nang ibalik ang tingin sa amin, galit na ang mga mata nito.
"What do you want?"
Sumulyap ako kay Ali na seryoso lang ang mukha. Nang ibalik ko kay Vivaldi ang tingin ko, he's furious. I just grinned at him.
"Summer is ending, why don't the director's son throw a party and invite everyone, and some specific people?" I said like a suggestion though wala naman siyang choice.
"Why would I do that?" matigas pa rin ang tono niya. This is Vivaldi, and he's not the director's son if he isn't like this.
"'Cause we might or might not tell your Mom about your relationship." I shrugged mockingly, still grinning.
He scoffed. "My Mom supports us," he said, almost choking.
"Really." Pinag-krus ko ang aking mga braso at sinuri siya mula ulo hanggang paa.
"Tsk," he clicked his tongue, looking away. "What's this all about, LJ?"
Now, my teeth made their appearance when my smile widened. "I need some help. And you're the perfect person for that," saad ko.
"You think I'll help you two?" Tinignan niya kami ni Ali bago nabalik sa akin ang tingin niya.
"You think your mother would be happy with your—"
"Shut up." Lumingon muli siya sa paligid kahit wala namang nakatingin sa amin. Nang bumalik sa akin ang tingin nito, bukod sa galit, may takot na ang mata niya. "You wouldn't out us."
"I know it's wrong. But I need your help," pag-amin ko. "And ikaw na mamili kung anong gusto mong gawin namin." Idinikit ko ang ulo ko sa balikat ni Ali habang titig pa rin kay Vivaldi.
He inhaled deeply, massaging his temple. He then brushed his hand up his hair. "Why do you need me to throw a party?"
"'Cause we're going to catch a thief." Bumalik ang ngisi ko. "So, will you do it?"
Tinignan niya ako na parang hindi makapaniwala. "Thief?"
"Yeah. And an attempted murder suspect." Sumulyap ako kay Ali na tumingin din sa akin. Nang ibalik ko ang tingin kay Vivaldi, sinusuri niya kami ni Ali nang ang mata ay pabalik-balik sa aming dalawa. "So, ano? What's your answer?"
"Do I even have a choice?" he said through gritted teeth.
"Oh, right. You don't."
Tumagal ang mata niya sa akin. Habang siya ay seryoso at parang makakapatay na ang mukha, ako ay nakangisi lang sa kanya. Vivaldi probably hasn't experienced this before–the feeling of not being able to assert dominance. Bukod sa anak siya ng direktor, siya rin ay magaling sa field niya kaya may rason naman siya para maging mayabang.
But then here Ali and I are.
He exhaled long, his shoulders drooping. "I can't believe you're the one who caught us."
"It's not really obvious, don't worry. Sinubukan ko lang din. And turns out, we were right." Umayos ako ng tayo. At habang ako ay nakangiti pa rin, siya ay parang pinagsakluban ng langit at lupa.
"You weren't sure?" he asked, almost a mumble.
"Was my acting great?" I asked back. "Put me in your next film."
Bumalik ang matalim niyang tingin. "Fuck you, LJ."
I tilted my head a bit to the side. "Don't worry, in normal circumstances, we won't do this. In fact, I support you. But we're in dire need of help right now," I said. "Now, can I hear your answer?"
Tumagal ang matalim niyang tingin sa akin at alam kong sa isip niya ay pinapatay na niya ako.
After a while, with jaw still locked in anger, he gave us his answer. "Fine."
Nilingon ko agad si Ali dahil sa sagot nito. Seryoso pa rin ang mukha nito at sinusuri si Vivaldi. Nang mapansin ang tingin ko, nilingon niya ako. I gave him a wink before looking back at Vivaldi.
"Now, let's talk about our plan."
✞ £ ✞
"Remember, just keep him to your sight, okay?" Ali looked at us. Tumango naman ako sa paalala niya.
Bumaling ang tingin niya sa dalawang kasama namin ngayon dito sa garage ng bahay na nirentahan namin para sa summer party where the whole school is free to attend.
Vivaldi has this deadpan look as he sighed. "Yeah, you've said it a lot of times already."
"Just give us your answer," I said, containing my laugh.
"I said yeah," he said grumpily.
Kahit hindi maayos ang sagot nito, napunta na ang tingin namin sa katabi nitong naka-krus ang mga braso sa dibdib. Ang sama ng tingin nito at hindi man lang niya ikinubli ang pagkaayaw niya sa amin. He's looking at us with his face scrunched as if judging us.
Imbis na sumagot, iba ang sinabi nito habang pabalik-balik ang tingin sa aming dalawa ni Ali. "You guys are horrible people."
The corner of my lips twitched upward. "And why is that?"
"For forcing us to do this," he said in a matter-of-fact tone.
"You have a choice to not do it," I countered.
"But you'll out us."
"Not really." I shrugged, giving Ali a look. "We can't corner him on our own. We just have no choice. It's us in jail or this. So, answer?"
It's true that I won't out them. I don't really care about them and they did nothing wrong. Yeah, I support them but Ali and I have limited options here. And we're running out of time.
"Yeah, yeah, yeah." He waved his hand to dismiss us. "Just go already so we'll be done with this."
"Thanks." I gave him a smile to which he reciprocated sarcastically, even rolling his eyes. Natawa nalang ako at bumaling kay Ali. "Be safe."
"You too."
I pulled him close to kiss his cheek, fixing his hair before putting a cap on his head.
"Can you please just go?"
Natatawa kong nilingon si Lysander na ang sama ng tingin sa amin. "It's not like you don't flirt with each other."
"Not in everyone's view," dipensa niya.
"Hindi naman ako ang nagbabawal sa inyo."
Pinanliitan niya ako ng mga mata. "You don't get being gay, do you?"
"I get you so you're free to flirt around us."
May sasabihin pa sana ito pero pinigilan na siya ni Vivaldi na hinawakan ang balikat nito.
"Can we not talk any more than this?" singit ni Vivaldi. "Come on, time is ticking."
Iniwan ko ng isang tingin si Lysander bago hinarap muli si Ali. "Call me for updates"
Tumango naman siya. "Got it."
Pinanood naming sumakay si Ali sa isa sa mga sasakyang nakaparada sa garage na 'yun. Binuksan ni Vivaldi ang pinto ng garage using a remote. I waved goodbye at Ali who started the car and drove away, leaving the property.
Nang mawala na siya sa paningin namin at sumarado na muli ang pinto ng garage, hinarap ko ang dalawang kasama kong naiwan at sabay sabay kaming pumasok pabalik sa bahay.
"Now, let's get this party started," nakangisi kong sabi at tinanaw ang buong bahay na ready na para sa isang malupit na party.
Marami na ang mga inumin sa kusina. May mga entertainment na rin sa living room tapos bukas pa ang pool area ng bahay na ready na rin. May mga pagkain na rin at mga dekorasyon para naman umayon ang bahay sa party.
Dumating sa saktong oras ang DJ na hinire ni Vivaldi. Habang naghahanda ito na paingayin ang bahay, dumating na rin ang mga unang bisita na galing sa department ni Vivaldi. Binati niya ang mga ito at kahit ako ang nagpilit sa kanya para sa party na 'to, kitang nag-e-enjoy din naman si Vivaldi.
Nang tuluyan nang dumilim ang langit, puno na ang bahay at maingay na ang paligid.
Habang tumatanaw sa buong lugar, sumulyap ako sa wristwatch ko. Kanina pa umalis si Ali at sigurado ay nakarating na ito sa school. He's probably already with Farad by this time.
Nakangisi akong sumimsim sa pulang cup na hawak ko, tasting the bitter taste of beer. Nang ibalik ko ang tanaw sa paligid, nahuli ko ang ilang mga malapit sa akin dito sa kitchen area na nakatanaw sa akin. Nakaupo ako sa isang stool sa kitchen counter at umiinom nang mag-isa dahil may hinihintay pa akong dumating. Sinamantala naman ng iba na abala ako sa pagtingin sa oras kaya nahanap na naman ako ng mapanghusga nilang mga mata.
Alam ko naman na ang dahilan kung bakit sila tumitingin. Kanina pa simula nang dumating sila. Hindi na kasi nawala sa usapan ng lahat ng madadaanan ako ang tungkol sa case ni Angel.
Apparently, someone told people I was the one who pushed Angel. And someone knows I'm under investigation and the director is eyeing me.
Hindi ko sila pinansin at binalik ang tingin sa pinto at hinintay nalang na dumating ang pinakamahalagang tao sa party na 'to, ang dahilan ng party na 'to.
Dahil kilala si Vivaldi at anak ng direktor, hindi na nakakapagtaka na halos lahat ata ng mga schoolmates namin ay nandito.
Habang sumisimsim sa aking inumin, may isang lumapit sa counter kung nasaan ako. I recognize his face because he's from my department.
Sumandal ito sa counter sa tabi ko. Agaw pansin siya dahil siya lang ang lumapit sa akin when the others all seem to not want to get any closer to me in one meter radius.
"Is it you who pushed Angel?" agad na tanong ng lalaking hindi ko na tanda ang pangalan. Nilingon niya ako at sinalubong ang tingin ko.
"No," sagot ko. "Who even spread that out?"
"Everyone is talking about it so it's hard to tell who started it." Lumingon siya palayo at napunta ang tingin sa mga taong nagpa-party at nag-iinuman sa harap namin. "But why are you being accused if it's not you?"
"So the school can blame someone," sagot ko. "I heard Angel is awake now. She'll say who it really is once she's well"
His brows shot up, turning his gaze back to me. "She's already awake?"
"That's what I heard." I shrugged. "Now, it's only a matter of time I'll be proven innocent. Once that happen, I'm gonna come for those who thrashed my name."
I grinned at him and I saw him gulping. Mukha naman nakuha niya ang takot sa ginawa ko.
"I-I know its not you. T-That's why I asked," bigla niyang dipensa at nanginginig pa ang boses. Kung sino mang pumilit sa kanyang kausapin ako ay matatawa sa estado ng lalaking ito.
My smile remained. "Thanks. Now go tell people what you heard. I'd appreciate that."
Tinapik ko ang balikat nito na nakapagpaigtad sa kanya. Tinignan lang niya ako at wala ng sinabi bago siya umalis. Naiiling ko nalang na inabot ang isang boteng malapit sa akin at nagsalin ng konti sa aking baso. Hindi naman ako nagpapakalasing, kailangan ko lang na makibagay para hindi magsuspetya ang iba kung bakit ako pumunta rito gayong pinagchichismisan ako.
"Hey."
Speaking of the devil.
Nilingon ko si Pierce na nilapitan ako. Mukha itong bagong dating lang dahil hawak pa niya ang susi ng kotse niya. Umupo ito sa stool na katabi ko at tumanaw sa kaharap naming mga tao.
"Hi," bati ko pabalik at sinuri siya.
He looks casual in his flannel-hoodie combo. And just like the usual, tinatanaw na naman siya ng mga babaeng malapit sa amin na kakilala niya. Binati niya ang mga ito ng tango.
"Haven't seen you in days." Binalik nito ang tingin sa akin. "How are you?"
"You guess," sagot ko nang ang mata ay hindi naaalis sa kanya.
Natawa ito sa sagot ko. Kinuha niya ang bote ng alak na katabi ko at diretsong lumagok doon. Hindi man lang siya ngumiwi na parang tubig ang ininom.
"Can't keep up with the gossips?"
I made a face, answering monotonously. "I wonder why."
Nagpatuloy ito sa pag-inom. Naalis ang tingin niya sa akin at lumingon sa paligid na parang may hinahanap. "Ikaw lang mag-isa? Where's your freshie?"
"He's out," sagot ko at sumimsim sa aking cup. "And this is a party with alcohol."
"Right, he can't drink." Natawa na naman ito. Tuwang tuwa siya, ah. Pinigilan kong samaan siya ng tingin at baka magsuspetya ito na may alam ako. "But he left you alone? That's new."
"He just had to do something really important."
"Or did he already leave you?" He gave me a meaningful look.
I scoffed. "Like he would."
He assessed me with a grin pasted on his lips upon my answer. "You're really confident in what you two have."
"He assures me a lot, that's why," puno ng pagyayabang kong sagot.
"Hmm..." Lumagok muli siya sa bote. His eyes stayed on me and there's something unreadable and dark behind his gaze despite him grinning. "I'm guessing you wouldn't wanna go around with someone right now."
Tumaas ang isa kong kilay sa sinabi niya. "Is this an invitation?"
He just shrugged at me. Natatawa akong umiling. Kapal ng mukha talaga.
"Don't worry, I'll stay here watching for a while," sagot ko ng humupa ang tawa ko. "Gonna spend my alone time for a while before I join Vivaldi and Lysander's circle."
"Oh, they also invited me. Wanna come together?"
I stared at his face. If Vivaldi needs an actor, I'll definitely recommend this guy. But, too bad he can't film in jail.
"Nah." Umiling ako. "Kokondisyon ko muna sarili ko."
One of his brows rose. "Okay." Bumaba ang tingin niya sa katawan ko. I'm not wearing anything particularly eye-catching. Just Ali's hoodie and pants. Bumalik pataas ang tingin niya sa akin. "See you then."
"Hmm..." Timango ako at lumingon palayo para magmukhang kaswal kahit gustong gusto ko ng manapak.
Nagtagal pa ang tingin niya sa akin bago ito tumayo dala ang bote ng alak. Pinanood ko siyang pumunta sa pool area ng bahay. Pero pinagdaanan muna niya ang mga kakilala niyang nilalapitan siya at binabati. At dahil sa dami ng tao rito, nagtagal siya bago nakarating sa patio.
Mula sa aking kinauupuang mataas na stool, natanaw ko na binati ni Vivaldi si Pierce. Katabi nito si Lysander na bumati rin nang may malaking ngiti. Kinausap ni Vivaldi si Pierce. Sa pagkakataong 'yun, tumanaw si Lysander sa loob ng bahay at nilibot ang tingin niya. Nang magtama ang mata namin, tumango ako sa kanya.
Bigla siyang nawala sa paningin ko nang may humarang at lumapit sa kanya. Tumaas ang kilay ko nang makitang si Jacques ito. Hindi ko nakita ang ginawa niya dahil nakatalikod siya pero maya-maya ay umalis na silang apat.
Nilagok ko ang natitirang alak sa cup ko tsaka ito nilukot at basta nalang hinagis sa kung saan. Bumaba na ako sa aking inuupuan at bago sumunod papunta sa pool area, pumunta muna ako sa kitchen at kumuha ng tubig sa fridge.
Nang isara ko ang pinto ng ref, sumulpot bigla si Avery. Pero hindi na ako nagulat. Kanina pa siya nandito and it's only time that she'll approach me. Kabilang kasi siya sa mga kanina pa tumitingin sa akin.
This girl is really obsessed with me.
"Look who's here," nakangisi nitong bungad.
Dahil malayo kami sa mga tao at sa music sa living room at sa labas, rinig na rinig ko ang maarte niyang boses. Napairap nalang ako habang titig sa mukha niyang nakangisi. Ang sarap niyang sapakin.
"It's the murderer," she smirked, leaning over the fridge while holding her margarita.
Tumingin ako sa paligid ko bago siya muling hinarap. "Where?"
Natawa siya sa akto ko. "Still acting innocent, I see," tumatango tango niyang saad.
"The only thing I killed is your chance of ever being the best in our department." I opened the water bottle I got and drank from it while watching her grin disappear. She gritted her teeth and I just smiled at her after I drank. "Not-so-great to see you, Avery."
She continued glaring at me like her gaze would kill me instantly. "What are you doing here?"
"Partying?" pa-inosente kong sagot.
"Even though you're in the middle of being accused of murder?" she asked confidently.
"Being accused, yeah," I pointed out.
She huffed out a laugh, looking at me like I'm some kind of joke. "Its only time when I see you in jail. I'll visit you every day."
"Makakatipid ka." I copied her grin. "Wala kang bibisitahin."
One of her brows rose. "How are you so sure you're gonna get away with your crime?"
"Because there's no crime I need to get away from."
"Really? But the director and the police are still after you."
"Not for long," ako naman ngayon ang nagyabang.
"Why?" natatawa niyang tanong. "It's not like Angel's gonna wake up. You pushed her real good."
I ran my tongue over my lower lips, grinning. "You know if she wakes up, it's not me she'll point to, right?"
"As if."
"If I really pushed her, she wouldn't be just in a coma," I paused to emphasize my words. "She deserves more for everything she's putting me through."
"So, you do admit you'll do it."
"But I didn't."
Pinag-krus niya ang mga braso niya. "Then maybe its Ali," she said. "Kapag nga naman siya ang gumawa, walang magtuturo sa kanya, right? He's innocent-looking but truth is, you already brainwashed him."
"No need for me to put in an effort like that," I matched her confident tone. "He loves me so much that I don't need to do that."
"Really? Then where is he?" He looked around me. "He's not with you? Did he leave you na?" pang-iinis niya nang nakasimangot pa. Para siyang batang elementary na nang-iinis.
Para inisin siya pabalik, hindi ko binigay ang reaksyong gusto niya. Instead of getting annoyed, I smiled at her "Yep, he did. But just for a some time while he does some things for me."
"Great excuse. Just say he got tired of you and your drama. Nakakasawa ka."
"Ako?" Bumaba ang tingin kong mapanghusga sa katawan niyang bihis ngayon ng isang hapit na dress. Hindi man revealing, it's hugging her figure. Binalik ko ang tingin sa mata niya. "Kagaya mo ba ako?"
Agad na nawala ng kaninang ngisi niya. "What do you mean by that, huh?" She took a step closer to me. Naka-stilletos ito ngayon kaya mataas siya sa akin pero hindi ko siya tiningala. "I'm more than you in every aspect, LJ. You're nothing but an orphan dressed with fancy clothes."
"And you're nothing but a bitch behind the men you seduced."
"That just means I'm likable."
"There's nothing to be proud of being a slut, Avery." I shrugged. "Just saying."
Sinubukan niyang itapon sa akin ang natitirang laman ng kanyang hawak na margarita pero napigilan ko siya at hinawi ang kamay niya. Nabitawan niya ang baso at nahulog ito sa hindi kalayuan at nabasag.
"Easy. Ikaw nagsimula. Masyado kang pikon." Humakbang ako nang palayo sa kanya. "Ano bang problema mo, Avery? Why are you so obsessed with me?"
"Me, obsessed with you?" she spat.
"You're a fan, aren't you?" I said. "Lahat ng ginagawa ko, alam mo. Gusto mo ba ng autograph?"
Natawa ito ng pagak. "Kapal din ng mukha mo, 'no?"
"Ikaw ang kapal ng hiya mo." Nailing nalang ako at nagpakawala ng hininga. Nakakapagod talaga makipagusap sa tanga. "If this is about me being better than you—"
"Who says you are better than me?"
I stared at her face. Her glare could kill and her teeth would be gone soon if she continues to grit them in anger.
"The results? The school? Every achievement I have that you don't? Gusto mo ilista ko lahat?" Umayos ako ng tayo at nginitian siya. "Alam mo, Avery, ang hirap kasi sa'yo, eh, umaatake ka sa iba. Bakit hindi mo nalang gawing unique ang mga gawa mo so you'll be on the same level as me? You're always trying to take a big step to catch up to me. Alam mo namang hindi mo ako maaabutan."
"Wow," sarkastiko niyang komento. "Are you a God? Ang yabang mo, LJ."
"Kasi may maipagmamayabang ako. Hindi ako trying-hard lang na gaya mo."
"You—"
Umiling ako at pinigilan na ang mga salita niya. "Avery, I suggest you try picking a fight you can win. 'Cause I won't be doing you a favor. I won't be going to jail, I'll be in Claremont until I graduate."
Kahit kita kong namumula na siya sa galit, hindi pa rin nawala ang yabang nito. Taas pa rin ang kanyang noo sa confidence. "Really? Makukulong ka, LJ. I know you will."
"Nope," I popped the consonant. "Because I know how I'll end this."
That got her raising her brows in curiosity. "How?"
"Kapag sinabi ko ede nalaman mo. Hindi mo ako kasing tanga."
"Sumosobra ka na ah!"
She menacingly closed the distance between us, aiming her hand for a slap. I held my hand out and pushed her arm away. Nilakasan ko at hindi naman siya nakalaban. Napaupo ito sa sahig dahil sa pwersa ko.
Tumayo ako sa harap niya. I looked down on her helpless state on the floor. "I don't know how bitter you are, Avery, but I'm warning you, if you do more than this, I won't hold myself back on hurting an animal like you."
"Wow, scary," she acted sarcastically.
"Try joking like that kapag hindi ka nakaupo sa sahig sa harap ko."
Agad itong tumayo. Halos matumba pa siya dahil sa takong niya. Tinawanan ko lang siya at sinigurong naririnig niya. Sumama lalo ang tingin niya sa akin.
"As long as I'm here, you'll always be just behind me if you continue being like that," I said, putting my hands in my pockets. "Too bad we're in the same year. Gusto mo ng tip? Magbagsak ka isang subject para ma-delay ka ng isang taon. Then, you can be number one in our department."
Umayos ito ng tayo. "Then I'll just get rid of you."
"I'm liking that. Wala ka ng ibang paraan, 'no?"
Siya naman ngayon ang ngumisi ngayon. "Like they say, LJ, matagal mamatay ang masamang damo. Kaya I'll just pull you from the root and end you."
"Desperada ka na ba? Lagi ka nalang—"
Naputol ang mga salita ko nang biglang may nagtakip ng ilong at bibig ko mula sa likod. Sinubukan kong magpumiglas kaya naman niyakap ako ng lalaki sa aking likuran para hindi ako makawala.
"Easy." Pierce's breath brushed on my ear. "This won't hurt."
He's holding a handkerchief over my mouth and nose. Dahil nagsasalita ako nang takpan niya ang bibig ko, dumeretso sa ilong ko ang kung ano mang kemikal na nandoon.
Bumigat ang mga talukap ng mata ko at unti unting nawala ang lakas ko para manlaban.
"What were you saying?" Tumawa si Avery sa harap ko. "Hindi lang ikaw ang may kakampi, LJ. But unlike me, your Ali isn't here. Call your young knight. Oh wait! Wala siya rito!" Humalakhak ito. Gusto ko man siyang sapakin, wala ng lakas ang katawan ko. Nilalabanan ko nalang talaga ang antok. "Sana talaga mawala ka na. I don't care how, just be gone, LJ. No one wants you here like how your biological parents doesn't want you in their life."
"Hey," biglang saway ni Pierce na nasa likod ko.
Tinignan lang siya ni Avery at umirap. "Bye now, LJ. I'll see you in hell. Or maybe in jail when I visit you."
Tuluyan nang nanlata ang katawan ko. Kalahati nalang ang dilat ng mata ko pero nakikita ko pa rin sila kahit malabo. Hindi ko na maigalaw ang katawan ko. At kung ano mang binigay ni Pierce sa akin ay ang lakas ng epekto nito.
Nang pakawalan ako ni Pierce sa yakap niya, muntik na akong mapahiga sa sahig pero hinawakan niya agad ako. He carried me like a bride in his arms.
Gusto ko siyang itulak palayo lalo't nakita ko ang ngisi sa labi niya habang pinagmamasdan ako. Pero dahil wala akong lakas, wala akong nagawa.
Biglang may dumating na isa pang tao. Hindi ko man naramdaman dahil manhid na ako, narinig ko ang boses nito.
"They're in the pool area. You're clear." It was Jacques.
"Thanks." I saw Pierce's bright teeth when he smiled.
"You need help in taking her to the car?" Avery offered. "Help him, Jacques."
"I've done enough," tanggi ni Jacques. "I'm not getting paid to do this."
Umalingawngaw sa tenga ko ang nakakainis na tawa ni Avery. "It's not like you need money."
"Other things, dummy."
"Just help him."
Narinig ko ang buntong hininga ni Jacques bago marinig ang pagbukas ng pinto sa likod ng kitchen. Soon, Pierce started moving with me in his arms.
Mga putang ina. Gusto ko silang sapakin isa isa or hampasin ng kahit ako. Pero kahit anong galaw ko, wala akong magawa. Wala akong maramdaman. Para lang akong isang bangkay na may diwa na pinaglalaruan nila.
"God. Why did I even agree to do this?" bulalas ni Jacques. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng isang kotse. Soon, I found myself in the backseat of a car where Pierce laid me.
"Because you can't resist Avery," natatawang sabi ni Pierce.
With my half-closed eyes, I watched their blurry image as they talked beside the car.
"I already gave you your reward. You just have to do your part," said Avery.
Putang ina ng babaeng 'to. Kaya palang tuwang tuwa siya sa pag-blowjob kay Jacques. Kaya pala confident siya. Desperada na talaga siya.
Jacques clicked his tongue. "If we get caught, I'm out."
At heto namang isa ay hayok na hayok. Para lang kay Avery ay nagawa niya 'to. Isa pa siyang gago.
"No one would believe her," said Avery. "She's the suspect for Angel's accident."'
"What if she wakes up? I heard someone said she's already—"
"They're bluffing," putol ni Pierce. "I have someone monitoring her."
At heto na ang pinakagagong tao sa kanilang tatlo. He's not just a thief. If I had known earlier he'd do this, I should've forgotten about getting evidence and go straight punching him.
"Then why still do this?" asked Jacques.
I saw Pierce's blurry figure look at me. "A farewell gift before she leaves Claremont."
Putang ina mo, Pierce.
"Thanks, Avery," pasalamat ng hayop sa isa pang hayop.
"Don't thank me. I just want to shut her up. I'm not doing this for you. I just got intrigued when you asked for help."
"Then ako pala dapat ang may 'thank you'. I'm helping you."
"I'll only thank you when you push her off the cliff like what you did to Angel."
Pierce chuckled. "Why don't you do it yourself?"
"I don't want to go to jail."
"I'll help you with that matter."
"Hey, enough talking," singit ni Jacques. "They might notice she's already gone."
Pierce sighed. "Thanks. Don't ever snitch."
"If dinamay mo kami, I'll say it's you who started this by stealing her doll," banta ni Avery.
"But you helped me when Angel tried to snitch on me."
"Who wouldn't help you when you called me panicking because you accidentally pushed her? Gosh!" Avery shook her head.
"Hey, just go," Jacques again. Halatang ayaw na niya. "Alistair might also come back any time. We don't even know where he went."
Pierce laughed again. Tuwang tuwa 'tong tangina na 'to. "Bye. Balitaan ko kayo."
"No, please don't." Umiling si Avery at tumalikod na. "We don't know each other from now on."
Nagpatuloy ang tawa ni Pierce sa dalaga paalis. "Okay. Bye, Miss Rios. Thanks for the help."
Through my closing eyes, I watched and waited for Pierce's next move. Akala ko ay sasakay na agad siya sa kotse pero binuksan muna niya ang backseat kung nasaan ako. I braced myself when he suddenly leaned over close to my face. Gusto ko siyang layuan pero hindi talaga kaya ng katawan ko.
"Sleep tight, sweetheart. Soon, you'll wake up in paradise."
On my cheek, his hot lips brushed on my skin. Nanginig ang kalamnan ko sa ginawa niya.
Fuck.
Ali, help...
✞ £ ✞
Hi, just a quick reminder. Please don't out anyone. Not your sexuality, not your responsibility to announce. Please don't use someone's sexuality against them like LJ did. I apologize for her. No excuse here even though she knows she's wrong but please do understand the story. Sorry ule.