İlk bölümde kendimize tanımıştım ama asıl hikayemi, son 1 yıl içerisinde yaşadıklarımı hiç söylememiştim. Ben bile o yaşadığım belli bir dönemi hafızamdan silmişim, bugün tesadüfen bir şey ararken gördüm ve tekrardan hatırladım.
Zayıflamaya başlama sebebim, ölmeden önce yapılacaklar listemde ilk sıralardaydı. ESKİDEN MUTLU OLDUĞUN KİLOYA GERİ DÖN. Zayıf olmak benim için anılarda kalmıştı, arada sırada, zayıfken olan fotoğraflarımı açıp bir zamanlar böyleydim diye seviniyordum. Ama sadece uzak bir anı olarak, tekrardan istediğim vücuda ulaşmak hayallerimin köşesinden bile geçemezdi.
Bilemiyorum belki yazarsam öleceğimi düşündüğüm için küçüklüğümden beri ölmeden önce yapılacaklar listelerinden haz etmezdim. Benim bu listeyi yapmam biraz mecburi oldu, çünkü o anda öleceğime emin olduğum için şimdi değilse ne zaman diye düşünmüştüm.
Geçen yıl Kasım civarı aşırı halsizdim depresiftim ve ara ara burnum kanıyordu. En sonunda boğazımda kocaman bir yumru belirince doktora gitmek zorunda kaldım. Neden bu kadar çabuk büyüdüğü bilinmeyen bir tümör vardı boğazımda, adem elması boyutlarında. Kan bile vermekten korkarken sayısız kez ilaçlı mr a girdim, kan verdim, biyopsi bile verdim.
En sonunda biyopsi sonucu net çıkmadı ve kötü huylu olma ihtimalini söyledi doktorlar, yani kanser. Ama konumundan dolayı alınsa bile tekrarlama olasılığı aşırı yüksekmiş. Yine de ameliyatla alıp biyopsi sonrası gerekirse kemoterapi almam gerektiği söylendi.
O sıralar zaten depresyondaydım ve yaşamak pek de umrumda değildi açıkçası. Ama ölebileceğimi anlayınca beynimde birden bir şeyler değişti. Anti deprasanı o anda bıraktım. Çünkü depresyonda olmamın sebebi yok olmuştu, gelecek yoksa gelecek kaygısına da gerek yoktu. Yakında yok olacağını bilince sürekli yok olmayı dilemeye de gerek kalmamıştı. Sanki vücudum dileklerimi dinlemiş ve işimi kolaylaştırmıştı.
Bu arada ameliyatı ve tedaviyi reddettim ve ailemle aylarca süren kavgalar yaşadık. Ben yaşamak istemediğim için reddetmiştim ama vaktimin azaldığı düşüncesi geri kalan hayatıma devam etme gücü oldu bana.
O zamanlar şuan çok puslu geliyor. Keşke o zamanki halime bugünleri gösterebilseydim, sadece 10 ayda neler başardığımızı, kimlerle tanışıp hangi ülkelere gittiğimizi ve şuanki vücudumuzu.
Hayat ne kadar kötü olursa olsun, ileride sizi bekleyen daha mutlu bir siz olduğunu unutmayın. Onun için yola devam edin, ne kadar kötü olursa olsun. Çünkü sonunda sizi bekleyen birisi var.
Ve evet şuan 10 ay oldu ve tümörün boyu hala aynı. Bir daha doktora gitmedim ama kanser olsam eminim şuana kadar farkederdim. Burnumun kanaması da durdu, neden oluyordu hala bilmiyorum. Gerçek nedeninin bu olmadığını biliyorum ama kendime hep, hayatımı dolu dolu yaşamaya başladığım için vücudumun beni affettiğini söylüyorum.
Bu arada ölmeden önce yapılacaklar listem oldukça uzun ve bir o kadar da saçma. 11 tanesini tamamladım geriye 68 tane kaldı, her ay birini gerçekleştirmeye karar verdim. Gerçekleştirdikçe sizinle de paylaşırım.
Bu arada gerçekleştirdiğim ilk dileğim balık kraker yemekti. Küçükken çok severdim ama anasınıfında birisi elimden alıp yere atınca inat edip bir daha yememiştim.
Bu kadar küçük bir şey sayesinde tüm gün gülümsemiştim.
Sizin de ölmeden önce yapılacaklar listeniz var mı? Varsa bana eşlik etmek ister misiniz?