54. Bölüm Değerli Şeyler (II)
Heinricion pencereden sızan güneş ışığıyla uyandı ve koltuktan kalktı.
Yatağa yaklaştığında Eristella ortalıkta görünmüyordu.
Onun yerine Heinricion'un giysileri dikkatsizce yatağın üzerine serilmişti.
"Sakın söyleme... Orada olamaz.
Eristella'nın hâlâ gerçek formunda mı olduğu yoksa tilkiye mi döndüğü bile belli değildi.
Heinricion düşündükten sonra, dökülmüş deri gibi gerilmiş kıyafetleri dikkatlice kaldırdı.
"......."
Hiçbir şey görünmüyordu.
Elbette, olamazdı. Farkında olmadan ve huzurlu bir zihne sahip olarak, kıyafetleri düzenlemek için kaldırdı.
"Neler oluyor?
Heinricion'un gözleri kısıldı.
"Kesinlikle biraz hareket etti, değil mi?
Giysiyi daha da yukarı çekti ve dikkatle baktı. Gömleğin içinde bir tilki kıvrılmış, mışıl mışıl uyuyordu.
"Ha..."
Heinricion'un giysileri tutan eli tüm gücünü kaybetti.
Dayanılmaz bir şey hissetti. Nedenini bilmiyordu.
*******
Gün ışır ışımaz Heinricion acilen Serian'ı aradı.
"Kıyafet dikmeni istiyorum."
"Dışarı çıkmak için mi yoksa ziyafetler için mi?"
"Hayır. Benim kıyafetlerim değil, tilkinin kıyafetleri."
Heinricion bütün gece uyumadan önce bulduğu yöntemi hemen uygulamaya koyuldu.
Tilki için kıyafet hazırlanması gerektiğini söylediği anda, dün gece olanları hatırladı ve nedenini bilmeden gerildi. Yine de talebini yüzsüzce ileri sürdü.
"Tilkinin mi?"
Serian başını eğdiğinde Eristella Heinricion'un masasına tırmanarak varlığını belli etti.
"Sanırım tilki kıyafetleri seviyor. Acaba onun için bir şeyler yapabilir misin?"
"Oh? Ne harika bir fikir!"
Heinricion'un aklında Serian'ın tuhaf bulma ihtimaline karşı bir bahane vardı ama neyse ki Serian bu fikri çok sevdi.
"Ne iyi olurdu? Daha önce hiç hayvan kıyafeti yapmadım. Yine de çok çalışacağım ve seni tatmin edecek kıyafetler yapacağım."
"Serian. Tilki kıyafeti... Normal bir elbise gibi yap."
"Elbise mi?"
Serian'a talimatlar verirken Heinricion'un gözleri birkaç kez titredi.
Bulduğu yöntem tilkinin kıyafetlerine bir büyü yapmaktı.
Eristella orijinal formuna dönerse, büyü tilki boyutundaki kıyafetlerin genişlemesini sağlayacaktı. Bu şekilde elbiseyi giymeye devam edebilecekti.
Serian'a söyleyecek bir bahane bulmak için beynini zorladı ama aklına hiçbir şey gelmedi.
"...Sanırım tilki bundan hoşlandı."
Heinricion utanç duygusuyla pes ediyormuş gibi konuştuğu an.
Tak!
Serian hoşuna gittiğini açıkça göstererek ellerini çırptı.
"Ekselansları. Bu işi bana bırakın!"
Eskiden sayısız elbise yapan Serian artık sadece Heinricion'un kıyafetlerini yapıyordu, bu yüzden elleri kaşınıyordu.
Serian için fırsat nihayet gelmişti.
"Yeteneklerimi düzgün bir şekilde göstereceğim."
Serian heyecanlıydı. Şimdiden kafasında birçok fikir uçuşmaya başlamıştı.
"Tamam. Bana tilkinin hoşuna gidecek bir sürü kıyafet ver."
"Evet. Tamam. Ohohoho!"
Hırs dolu Serian'ın aksine, Heinricion yarı boyun eğmiş durumdaydı.
Dün geceki olayları ikinci kez yaşamak istemiyordu. Çok sayıda değişkeni hesaplamıştı ama böyle bir durum hesaba katılmamıştı.
"Böyle bir değişken olacağını bilmiyordum.
Heinricion bir elini yüzüne götürürken derin bir nefes aldı.
Bir anda zihni bembeyaz oldu ve gözleri karardı. Durum aceleyle düzeltildi ama bütün gece uyumadı.
Artık hiç gücü kalmamıştı.
Ancak Heinricion'un içinde bulunduğu durumu bilmeyen Serian, büyük bir heyecanla tilkiye baktı.
"Tilki. O zaman benimle gelir misin?"
"Harika!
Artık beyaz bir tilki olan Eristella ön patilerini kaldırdı ve neşelendi.
Dün geceki kargaşa geçmişte kalmıştı. Tilki, yaklaşan elbisesi için beklenti doluydu.
Serian tilkinin ön patisini nazikçe tuttu.
"Aslında seni düşünürken çizdiğim bir tasarım var."
Hevesli tilki bir anda meraklandı ve gerildi ama Serian tilkinin değişimini fark etmeden konuşmaya devam etti.
"Böyle olacağını bilmiyordum. Ohohoho~"
Şarkı söyleyip mırıldanan Serian, kendinden emin bir şekilde tasarım eskizlerini açtı.
"Bu çok garip. Hayatım boyunca sadece insanlar için kıyafet yaptım ama tilkiyi görmek bana ilham veriyor."
"Elbette. Eskiden tüm tasarımcılar için bir ilham kaynağıydım!
Eristella prensesken, hediye olarak elbiseler, mücevherler ve her türlü aksesuar alması yaygındı. Bu eşyalara genellikle, görür görmez onu düşündüklerini belirten sözler eşlik ederdi.
Bu Eristella'nın hoşuna gitti. Kendinden emin bir duruşla etrafında döndü.
"Tilki. Hangisini beğendin? Birini denemek ister misin?"
Eristella, Serian'ın tasarladığı elbiselere bakarken ağzı kendiliğinden açıldı.
Başını kaldırdı, mümkün olsa iki ön patisiyle başparmaklarını havaya kaldırmak isteyecek kadar sevindi.
"Vay canına. Gerçekten de Serian inanılmaz!
"Beğenmişe benziyorsun."
Serian Eristella'yı duyamasa da onun parıldayan gözlerinden anlayabiliyordu.
"Elbette. Onları o kadar çok seviyorum ki hangisini seçeceğime karar veremiyorum!
Eristella mutlu bir ikilem içinde elbise tasarımını titizlikle kontrol etti.
'Prensesken bu kadar beğendiğim bir elbise olduğunu sanmıyorum. Hangisi iyi olurdu?
Tilki bir süre etrafı kurcaladı. Sonunda bir ön pençesini kaldırdı ve tek bir elbiseyi işaret etti.
"Ben bunu istiyorum!
Eristella'nın işaret ettiği şey, zarif işlemeli dantellerle süslenmiş beyaz bir elbiseydi.
Bembeyaz elbisenin çeşitli yerlerine nakış gibi işlenmiş mücevherler elbiseye narin ama çok göz alıcı bir his veriyordu.
"Renkli ve parlak şeyleri severim.
"Süslü tasarımlardan hoşlanıyor gibisin."
Serian Eristella'nın zevkini hemen fark etti.
"Tamam. Hoşuna gidecek daha fazla elbise yapacağım!"
"Sadece Serian'a güveneceğim!
"O zaman bedenini alalım, olur mu?"
Serian tilkinin bedenini titizlikle ölçtü, daha uygun kumaşlar getirdi ve bunlar arasından seçim yapmaya başladı.
"İlham zihne giriyor."
"Değil mi? Bir manken gibiyim, ne giyersem giyeyim, mükemmel bir şekilde çıkarabiliyorum.
Eristella gururla omuz silkti.
"Serian. Ben de parlak renkleri severim. Bu tasarımı ben de seviyorum.
Eristella Serian'ın yanında kaldı ve beğenilerini ve taleplerini ifade etmek için çok çalıştı.
Serian'ın bunu tam olarak anlamasının imkânsız olduğunu biliyordu ama gözleri parlayarak onu ikna etmeye çalıştı.
Ve şaşırtıcı bir şekilde, Serian sanki her şeyi anlamış gibi onun istediği şeyleri bir hayalet gibi kavradı.
Tilki, Serian'ın odasından ancak gece geç saatlerde çıkabildi.
Bunun nedeni de tilkiyi yatak odasında bekleyen Heinricion'un daha fazla dayanamayıp onu bizzat almaya gitmesiydi.
*******
Değişimden sonraki ilk gün Eristella odadan dışarı adımını bile atamadı çünkü başka bir şey ortaya çıkıp çıkmadığını kontrol etmesi gerekiyordu.
Aniden anormal semptomlar ortaya çıkıp çıkmayacağını ve bunların ne kadar süreceğini kontrol etmesi gerekiyordu.
Eristella gece yarısından şafağa kadar orijinal halini koruyabileceğini öğrendi.
Altı saat.
Prenses Eristella'ya dönebileceği zaman.
Bu çok değerli bir dönemdi. Tek bir anını bile boşa harcamak istemiyordu.
"Bu orijinal ben... Ama garip hissettiriyor.
"Özellikle de iki ayak üzerinde yürümeyeli ne kadar oldu?
Eristella ileriye doğru adım atarken tertemiz ayaklarına sevinçle baktı.
Bir daha asla böyle yürüyemeyeceğini düşünüyordu.
Hafifçe.
Biraz koştu. Ve bir sıçrayış!
Bu sefer hafifçe uzandı ve bahçedeki çiçeklere bir büyü yaptı.
Neredeyse anında, hafif bir esinti hoş bir şekilde esti ve çiçekler sanki dans ediyormuş gibi yumuşak bir şekilde sallandı.
Eristella'nın yüzünde gururlu bir gülümseme belirdi.
Çok fazla beklentisi yoktu ama eski haline döndüğünde büyü gücü geri gelmişti.
"Mükemmel değil, yaklaşık yarısı.
Yarısı olsa bile, yine de diğer büyücülerle kıyaslanamayacak kadar büyük bir miktardı.
Tüm vücudunda bir güç dalgası hissetti. Sanki her şeyi yapabilirmiş gibi görünüyordu.
"Kendimi iyi hissediyorum. Buna bayılıyorum!
Eristella dönüp duruyordu. Sanki sarhoştu ve her yer bir sahneye dönüşmüştü.
Ayak sesleri ona yaklaştı.
Heinricion yaklaşıyordu.
"Etrafta kimse yok, o yüzden sakin ol."
Artık kimse Eristella'yı görmemeliydi.
Bu nedenle yürüyüş yapabileceği alan ayrılmıştı.
Eristella Heinricion'a doğru yürüdü ve kollarını uzattı.
"Heinricion. Nasıl görünüyorum?"
Etrafında döndü.
"Eski halimden farklı bir şey var mı? Yoksa hepsi aynı mı?"
"......."
"Saçlarım biraz uzamış gibi hissediyorum. Acaba ayaklarım biraz daha mı büyüdü? Belki de bu benim hatamdır. Sen ne düşünüyorsun?"
Ama Heinricion buna cevap veremedi. Çünkü bilmiyordu.
O ortadan kaybolmadan önce, ikisi birbirlerinin yüzlerini hiç doğru dürüst görmemişti.
Bu gerçeği fark ettikten sonra geçmişten pişmanlık duydu.
"Cion?"
Eristella gözlerini Heinricion'a dikmişti.
'Bu soruya bir cevap veremem ama onun yerine...'
Heinricion'un dudakları yavaşça aralandı.
"Şimdi iyi görünüyorsun."
Bu en iyisiydi.
"Hmm?
Eristella genişçe gülümsedi.
"Bu da fena değil."
Eristella bir kez daha hafifçe döndü.