*****Continuation of flashback/s*****
____
Nang makauwi nga si rukawa mula sa ōsaka dali dali niyang pinuntahan ang bahay nila upang kausapin ang ama sa nangyari, hindi alam ni rukawa saan siya mag sisimulang mag sabi sa ama dahil hindi niya naman mismo nakita kung nakuha ba nila si aki.
"RUKAWA!?" pagbungad ng ama kay rukawa habang may hawak na cellphone na nakatapat sa tenga nito. Ibinaba nito ang hawak bago yinakap ang anak.
"Bat hindi na kita makontak? Alalang alala ako saiyo, akala ko pa naman ay napano kana." Asik ni clyde sa anak, kakamot kamot naman sa ulo si rukawa bago tinignan ang ama.
"Pa, hindi iyan ang importante ngayon. Si aki at tita mommy, hindi ko alam kung okay ba sila ngayon o nahuli na sila ni tito kotaro." Saad ni rukawa
"Huminahon ka anak, wag mo munang isipin pa ang bagay na yan." Naguluhan si rukawa sa inaakto ng ama, anong klaseng hinahon ba ang gusto ng ama Niya?
"Pa? Naririnig mo ba sinasabi mo? Si aki at tita mommy nasa kapahamakan tapos gusto niyo, huminahon lang?" Gulat na bulalas ni rukawa na hindi makapaniwala sa ama.
Pero instead na sumagot ang ama ay nagtatype na lamang ito sa cellphone hanggang sa itapat nito sa tenga ang cellphone habang may malawak na pagkakangiti.
"Hon, nandito na si rukawa.. sobrang nag aalala sainyo ni aki kaya tinawagan na kita." Nanlalaki ang mata ni rukawa ng marinig nito ang medyo kalakasang volume mula sa cellphone.
Agad niyang kinuha ang cellphone sa kamay ng papa niya bago tinapat sa tenga Niya.
"Tita mommy? Are you okay? Si aki po, kamusta? Iyong baby niya?" Sunod sunod na tanong ni rukawa, si clyde naman na nagulat sa narinig ay napatingin sa anak ng may nakarehistrong pag tatanong sa kanyang mukha.
"Anak? May kailangan kang sabihin sakin?" Saad ng ama ni rukawa, tumango nalang si rukawa sa ama.
Ilang minutong ring pag uusap bago nagpaalam si akira kay rukawa, nasa narita airport na kasi silang dalawa ng anak nitong si aki may ticket na rin sila at patungo na sila sa america.
"Mom? Totoo ba itong mga nangyayari satin ngayon?" Nababahalang tanong ni aki sa ina, nakahawak ito sakanyang tiyan habang dahan dahang hinahaplos.
"Anak, hindi ko rin alam kung bakit nangyayari ito satin ngayon. Basta ang alam ko lang, gustong gusto kitang makasama." Saad ng ina
"Eh si sakuragi po kaya? Gusto niya kaya kaming makasama ng anak niya? Sa tingin niyo po mommy, nung nalaman niya kaya na may anak kami? Natuwa kaya siya o nagalit?" Kiming ngumiti si akira sa anak bago yinakap.
Naiintindihan ni akira ang nararamdaman ng anak ngayon, dahil sa hormones nito dahil sa pabago bago ng mood niya. Naaawa siya para sa anak pero hindi naman pwedeng magpakita si akira na malungkot siya at baka maapektuhan si aki.
"Anak, Pwede bang humiling si mommy bago tayo umalis sa bansang ito?" Tanong ng ina, tumingala si aki sa ina bago unti unting tumango.
"Hm, okay po." Sagot nito
"Pangako mo, nasa oras na makarating tayo sa america hindi mo na iisipin pa ang lalaki na iyon, okay? Ang dapat isipin mo ay ang kalagayan ng anak mo, alagaan mo siya ng mabuti... Kasama mo naman ako sa oras na pinapalaki mo ang anak mo ng mag isa." Nakangiting saad ni akira, natahimik si aki sa sinabi ng ina, ang kagustuhan ng ina na kalimutan si sakuragi ay lalong nakakapag palungkot kay aki.
Hindi niya kayang hindi ito isipin ng isang araw man lang, naiiyak siya at parang gusto niya itong makita.
"Ma, parang hindi ko po kaya ang gusto niyong mangyari po." Anas ni aki na naluluha na naman
"Anak, kayanin mo. Ikaw ngayon ang mag isang tumatayong magulang ng baby mo. Alalahanin mo na hanggat mag isa kang lumalaban para sa anak mo, nakikipag laban din si sakuragi.. ang gusto ko, gawin mong mag survive na mag isa." Pumikit si aki bago unti unting tumango sa sinabi ng kanyang ina
"Okay mom, susubukan ko po." Tumango na lamang si akira kahit na hindi niya gusto ang isinagot nito. Pero para anak gagawin niya ang lahat ng makakaya niya.
-meanwhile
Lumabas muna si rukawa sa kanilang bahay upang mag pahangin, sa daming nangyari ngayong taon na ito para sakanya parang drain na drain na siya. Nag aalala siya para sa kapatid at para sa kaibigan na hinuli kahit wala namang ginawang kasalanan.
Habang nag lalakad patungong open space si rukawa makakasalubong nito ang mga kaibigan ni sakuragi, mga mukhang nagmamadali ang mga ito dahil sa kinikilos ng mga ito.
"Mito!?" Tawag ni rukawa sa mga ito
"Oh! Rukawa, pasensya na. Nag mamadali kami, si sakuragi kasi.. nabalitaan naming nahuli ng ama ni aki." Hindi na nagulat si rukawa sa nabalitaan dahil saksi siya ng mangyari iyon kanina.
"Pasensya na, nandoon ako ng mangyari iyon sakanya, hindi ko siya nagawang pigilan dahil nag aalala din ako para sa kapatid ko." Saad ni rukawa, nagulat si mito sa sinabi ni rukawa subalit nailing na lamang ito.
"Okay lang rukawa, inaasahan na naming mangyayari ito. Kaya rin nag mamadali kami para puntahan iyong makakatulong para kay sakuragi sa mga oras na ito." Napakunot ang noo ni rukawa sa narinig bago napagpasyahang sumama sa mga ito.
"Saan kayo pupunta ngayon?" Tanong ni rukawa na sumusunod na sa mga ito habang naglalakad patungo sa train station.
"Sa ōsaka, nandoon iyong taong makakatulong may sakuragi." Ha? Napakunot noo na lamang si rukawa at hindi na lamang nag tanong pa. Tutal makikita din naman nito kung sino ba ang tinutukoy nitong makakatulong kay sakuragi.
"Tsanga pala, kamusta iyong pinapasabi ko sainyo?" Tanong ni rukawa
"Ha? Anong klaseng tanong yan?" Balik tanong ni takamiya
"Hindi pa ba obvious na nahuli si sakuragi dahil sa kagustuhan makita si aki at makumpirma kung totoo bang buntis si aki. Kahit gunggong si sakuragi, alam naming mas tatay pa siya sa ibang tatay dyan." Saad ni noma
"Sayang lang, dahil hindi man lang sila nakapag usap man lang ng kapatid ko. Gustong gusto ni aki na makita si sakuragi, subalit nabalitaan ko rin sa pinakiusap ko na mag manman sa bahay ni tito kotaro na ngayon ang balak nilang pag tungo sa tinutuluyan ni aki. Mabuti na lamang at nakatakas sila at nakalayo bago mangyari ang gusto ni tito." Pagkekwento ni rukawa
"Mabuti naman kung ganon, baka mag alala din iyon si sakuragi sa oras na tanungin tayo mamaya." Saad ni mito