ယွီချင့်ဟွမ် သူ့ဘ၀တွင် အမြန်ဆုံးရေချိုးနည်းနှင့် ရေချိုးလိုက်သည်။ အိပ်ရာပေါ်တက်သွားတဲ့အခါ သူ့ကိုယ်မှာ ရေစက်တွေစွတ်စိုနေဆဲဖြစ်၏။ ဟော်ချွီမှ စိတ်မရှိပါဘဲ တဖက်လှည့်လာပြီး သူ့အားရင်ခွင်ထဲတန်းနေအောင်ဆွဲသွင်းသွားလေသည်။
ဟော်ချွီနှင့် ဒီလိုပုံစံအနေအထားအတိုင်း အတူတူအိပ်စက်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့နောက် ယွီချင့်ဟွမ်မှာ အသားကျနေပြီဖြစ်သည်။
လေအေးပေးစက်အပူချိန်ကို အနည်းငယ်လျှော့ချပြီး လက်ဆန့်ထုတ်၍ အိပ်ရာမီးကိုပိတ်လိုက်ကာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသော ဟော်ချွီ၏လက်မောင်းများထဲသို့ ကြားလေသွေးမရအောင်တိုးဝှေ့ပူးကပ်ထားလိုက်တော့သည်။
ယခုကနွေရာသီရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး တနှစ်တာ၏အပူဆုံးအချိန်ဖြစ်ပေ၏။ လေအေးပေးစက်မှ အေးမြသောလေများက သူတို့ခေါင်းပေါ်ကနေ မှုတ်ထုတ်နေပေမယ့် ကျန်းမာသန်စွမ်းသည့်ယောကျာ်းသားနှစ်ဦး ပူးပူးကပ်ကပ်ရှိနေခြင်းမှာ ပူလွန်းလို့မခံနိုင်လောက်အောင်ပင်။
ချွေးများမှာ ယွီချင့်ဟွမ်ရဲ့နဖူးပေါ်က တဒီးဒီးစိမ့်ထွက်လာသည်။ တအောင့်မျှ သူအောင့်အည်းသည်းခံထားပြီးနောက် ဟော်ချွီအိပ်ပျော်လုနီးပါးရှိလောက်ပြီဟုယူဆပြီးမှ သတိကြီးကြီးထားပြီး အသာလေးလစ်ထွက်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။
ထိုလှုပ်ရှားမှုလေးတခုတည်းနှင့် သူ့ကိုဖက်တွယ်ထားသော ဟော်ချွီရဲ့လက်များမှာ ရုတ်ချည်းတင်းကျပ်သွားလိမ့်မည်ဟု ဘယ်သူထင်ထားမည်နည်း။
“မအိပ်သေးဘူးလား?” ယွီချင့်ဟွမ် ခေါင်းထောင်ပြီး ဟော်ချွီကို အမှောင်ထဲကနေ အံ့သြတကြီးလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပြီး တဖက်လူရဲ့မျက်နှာကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်လိုက်ရာ ဟော်ချွီ၏ မျက်လုံးများပွင့်နေတာကို မမျှော်လင့်ထားစွာခံစားသိရှိလိုက်ရ၏။
“အိပ်ချင်နေပြီလို့မပြောခဲ့ဘူးလား?”
“ကိုယ်အိပ်လို့မပျော်ဘူး” ဟော်ချွီမှာ ချင့်ဟွမ်ရဲ့လက်ကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ရင်း အခံရခက်နေဟန် ဆိုလာသည်။
“မသက်မသာခံစားနေရတယ် .. ”
“ဟမ်?” ယွီချင့်ဟွမ်မှာ အပူဒဏ်ကြောင့် မူးဝေဝေဖြစ်နေရ၏။
‘မသက်မသာ’ ဟူသော စကားလုံးကိုကြားလိုက်သည်နှင့် ဟော်ချွီ၏ အောက်ပိုင်းတနေရာကို သူ အလိုလိုသွားစမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ မည်သည့်တုံ့ပြန်မှုကိုမှ မခံစားခဲ့ရတာကြောင့် သူစကားပြောဖို့လုပ်လိုက်စဉ်မှာ ဟော်ချွီက သူ့လက်ကိုဖမ်းဆုပ်ကိုင်လာ၏။
“ချင့်ဟွမ်၊ မင်းလိုချင်တာလား?” သူ၏လေသံထဲမှာ
ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်ခြင်း၊ မယုံနိုင်ခြင်းတွေ တစွန်းတစပါဝင်နေသည်။ ဒါ ချင့်ဟွမ်ဘက်က ပထမဦးဆုံးအကြိမ် အစပျိုးလာတာဖြစ်သောကြောင့်ပင်။
“မဟုတ် မဟုတ်ဘူး” ယွီချင့်ဟွမ်စိတ်ထဲ သူ့ကိုယ်သူဖြတ်ရိုက်ချင်သွားရပြီး အမြန်ငြင်းလိုက်ရ၏။
ပုံမှန်အိပ်စက်နေကြအချိန်ကိုလွဲချော်သွားတာကြောင့် ဟော်ချွီ နေမထိထိုင်မသာခံစားနေရတာအသိသာကြီးဟာကို သူ့ဦးနှောက်ကဘယ်လိုဘယ်ပုံဖြစ်ပြီး ဟော်ချွီရဲ့ပြောစကားများကို ဤကဲ့သိုသောအရာအဖြစ် အတွေးပေါက်သွားမိခဲ့ရတာလဲ?!
မနက်ဖြန်ကျရင် သစ်ကြားသီးနှင့် ဂျင်ကိုအခွံမာသီးတချို့သေချာသွားဝယ်ပြီး သူ့ဦးနှောက်အား အာဟာရဖြည့်တင်းပေးရမည်ဟု ယွီချင့်ဟွမ် တွေးတောနေလေသည်။
“ငါ ... အမ်း...အထင်မှားတာ... ” ယွီချင့်ဟွမ်က အပြစ်မကင်းစိတ်ဖြင့် ရှက်ကိုးရှက်ကန်း နေမထိထိုင်မထိဖြစ်နေကာ ဟော်ချွီကျောပြင်ကို ချွေးသိပ်သည့်သဘောပုတ်ပေးလာသည်။
"အိပ်တော့ အရမ်းတောင်နောက်ကျနေပြီ”
အထင်မှားသွားတာ? ဟော်ချွီရဲ့ သံသယအကြည့်များက အမှောင်ထဲ၌ ယွီချင့်ဟွမ်ရဲ့ဦးထိပ်ပေါ် သက်ဆင်းကျရောက်နေသည်။
'ဘယ်လိုနားလည်မှုလွဲသွားရတာလဲ? သူပြောလိုက်တာအရှင်းကြီးကို' ဟု ဟော်ချွီ တွေးတောနေလေ သည်။
ယွီချင့်ဟွမ်စကားလုံးများ၏ဆိုလိုရင်းကို သူ ဇွဲနပဲနှင့် ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာနေ၏။ သူ့အတွေးများက အကြောင်းအရာတခုဆီရောက်သွားတဲ့အခါ သူ့မျက်လုံးများ ချက်ချင်းပဲတောက်ပလာသည်။
“ချင့်ဟွမ်” ပျော်ရွှင်မှုကိုသူထိန်းချုပ်မထားနိုင်ဖြစ်ကာ ယွီချင့်ဟွမ်ဦးထိပ်လေးကိုနမ်းလိုက်သည်။ သူ့ညာဘက်လက်က ယွီချင့်ဟွမ်အကျီအောက်အနားစကနေ လျိုဝင်သွားပြီး တဖက်သူ၏ သေးသွယ်ပျော့ပျောင်းသောခါးတဝိုက်တွင် ဝေ့ဝဲနေ၏။
“မရှက်ပါနဲ့ ”
ယွီချင့်ဟွမ်, “ ??? ”
သူကဘာကိုရှက်ရမည်လဲ? ဟော်ချွီ အတွေးတွေထပ်ပြီး ဘယ်ရောက်ဘယ်ပေါက်ကုန်ပါလိမ့်?
ခါးကနေယားယံသလိုခံစားမှုက ယွီချင့်ဟွမ်တစ်ကိုယ်လုံးကို ထုံထိုင်းသွားစေ၏။ ဟော်ချွီရဲ့ဂဏာမငြိမ်လက်တွေကို သူခက်ခက်ခဲခဲထိန်းချုပ်ထားရသည်။ သူ ခပ်ပြင်းပြင်းရှိုက်ငင်လိုက်ရင်း
“ဟိုဟိုဒီဒီလိုက်ပွတ်သပ်မနေနဲ့၊ အိပ်မှာလားမအိပ်ဘူးလား? အတွေးတွေမလွန်စမ်းပါနဲ့ကွာ၊ မင်းရှေ့မှာ ငါရှက်ဟန်ဆောင်ဖို့လိုလို့လား?”
“ကိုယ်သိတယ်” ဟော်ချွီမှာ ရုတ်တရက်လှိမ့်ချလာပြီး ချင့်ဟွမ်အား သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်မှာဖိထားလိုက်ကာ ရှပ်အင်္ကျီကို အပေါ်လိပ်တင်၍ ညှပ်ရိုးလေးကို လျက်လိုက်ကိုက်လိုက် မနားတမ်းလုပ်နေ၏။ သူ့အသံကမသဲမကွဲဖြစ်နေလျက် “မင်းကအမြဲဒီလိုပဲ ... ”
"ဘာကိုဒီလိုပဲလဲ?” ယွီချင့်ဟွမ်မှာ ဟော်ချွီ ဦးနှောက် ဘယ်အရပ်ဆီပေါက်သွားပြီလဲမသိတော့ပေ။ တဖက်သူ၏ပခုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ သူတွန်းထုတ်ပစ်တော့မည့်ဆဲဆဲ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရုတ်တရက်တသိမ့်သိမ့်တုန်ယင်သွားပြီး ညည်းသံတွေကိုထိန်းချုပ်ထားလို့မရနိုင်တော့ပါချေ။
“အဲ့နေရာကိုမကိုက်နဲ့ ... ”
“ဒီလိုလား...” ချင့်ဟွမ်ဘောင်းဘီထဲ ဟော်ချွီလက်တိုးဝင်သွားကာ သူ့အသက်ရှုသံတွေကလေးလံလာပြီး နှလုံးသားမှာ ဒရမ်တလုံးကဲ့သို့ခုန်ပေါက်နေလေသည်။
ချင့်ဟွမ် တခါက သူ့အားပြောပြဖူးခဲ့တဲ့ 'ဟင့်အင်း' ဆိုတာ 'အင်း' ဖြစ်ရတဲ့ဆိုလိုရင်းအကြောင်းကို သူနောက်ဆုံးမှာ နားလည်သဘောပေါက်သွားသလိုရှိ၏။
“သေချာပေါက်လိုချင်နေရက်သားနဲ့ မလိုချင်ဘူးပြောတယ်၊ သေချာပေါက်ခံစားလို့ကောင်းနေရက်သားနဲ့ မထိဖို့ပြောတယ်”
“မဟုတ်ဘူး ...” ယွီချင့်ဟွမ်မှာ စိတ်အာရုံတွေ ဝေဝါးထွေပြားလာတဲ့အထိ ဟော်ချွီဆီမှာ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ခံနေရ၏။ ခေါင်းကိုတဖက်စောင်းလိုက်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှိုက်ကာ သူ့ကိုယ်သူခုခံကာကွယ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။
"မင်းငါ့ကို အမြီးအမောက်သိပ်မတည့်တဲ့အကြောင်းပြချက်ပေးရင်ပိုကောင်းလိမ့်မယ်"
သူ့အောက်ကစောင်ကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲဆုပ်ပြီး နောက်ဆုံးမှာ အချက်အလက်တချက်ကို သူအမှတ်ရသွားခဲ့သည်။ “မင်းဆီမှာ အခုနလေးတင်... ဘာတုံ့ပြန်မှုမရှိခဲ့ဘူး မဟုတ်လား?”
ဒီလူက ရုတ်တရက်ကြီး ဘယ်လိုဖြစ်လို့အရမ်းကိုစိတ်ကြွလာရတာလဲ? ဒါကြီးက ...တကယ့်ကိုလူမဆန်လိုက်တာ!
“ဟုတ်တယ်” ဟော်ချွီက သူ့ကိုယ်အားမှီလျက် ပွတ်သပ်လိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာသက်သေပြလာ၏။
“မင်းကိုမြင်လိုက်တိုင်း ကိုယ့်ဆီမှာတုံ့ပြန်မှုရှိလာတယ်”
ဟော်ချွီမှ သူ၏လက်လှုပ်ရှားမှုကိုခေတ္တရပ်ဆိုင်းလိုက်တဲ့အခါ ယွီချင့်ဟွမ်မှာ သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့ခါးကိုအလိုအလျောက်ပင့်မလိုက်မိသည်။
ဟော်ချွီကခါးကိုင်းပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို မျက်နှာချိုသွေးသလိုနမ်းလာ၏။
“ချင့်ဟွမ်၊ ကိုယ့်ကိုကူပါဦး ... ”
ယွီချင့်ဟွမ် ချက်ချင်းသဘောမတူလိုက်ပေ။ တခဏလောက်တိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ စကားလုံးသုံးလုံးကို တောင့်တောင့်ကြီးပြောလိုက်၏။ “တစ်ခါတည်းပဲ”
ဟော်ချွီမှာ သဘောမတူချင့်တူချင်ပုံစံရှိ၏။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်တုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက်မှ ရုတ်တရက် သတိကြီးကြီးထားလျက် သူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်လာကာ ယွီချင့်ဟွမ်၏နှုတ်ခမ်းများကို မရဲတရဲထိတွေ့လာသည်။
ယွီချင့်ဟွမ်မှာ သူ့ဆိုလိုရင်းကို ချက်ချင်းပဲ
သဘောပေါက်သွားရပြီး စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ အော်ရယ်ချင်လာရကာ တဖက်သူအားတွန်းထုတ်လိုက်၏။
“ဟော်ချွီ မင်းညအိပ်ရာဝင်ဖို့ အနမ်းနေ့တိုင်းလိုချင်တယ်လိုတော့ မပြောနဲ့နော်?”
ကျောက်ချင်းယွမ်ရဲ့ အင်းဒီးယန်းမြင့်မြတ်အဆီဆိုတာက လူတွေကိုသေလုအောင် ဒုက္ခအတိပေးတဲ့အရာဖြစ်ပေသည်။
ဟော်ချွီမှာ တခဏမျှတန့်သွားပြီး မျက်နှာလေးရဲတတ်လာကာ ပါးပြင်ပေါ်က ပါးချိုင့်လေးပြူထွက်လာ၏။
"မင်းသာဆန္ဒရှိသရွေ့ ကိုယ်သေချာပေါက်လိုချင်တာပေါ့"
ယွီချင့်ဟွမ်, “ ... ”
တညတာလုံး အတင်းတွေတွန်းအားပေးခံထားရပြီး အခေါက်ပေါင်းများစွာ သွားတိုက်ခဲ့ရတဲ့ယွီချင့်ဟွမ်မှာ နောက်တစ်နေ့မနက် အမျိုးသားရုပ်သံဌာနသို့သွားတဲ့အခါ သမ်းဝေနေဆဲဖြစ်သည်။
ယွီရှင်းမှာ အစက ဘာများဖြစ်လို့လဲဟု မေးချင်ပေမယ့် ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ မွန်မွန်ရည်ရည်ထိုင်နေတဲ့ ဘေးကဟော်ချွီကိုကြည့်လိုက်မိတဲ့အခါ သူ့ပါးစပ်ကိုသာ ပိတ်ထားလိုက်တော့သည်။
ချင့်ဟွမ် အရမ်းကိုငိုက်မြည်းနေရတဲ့အကြောင်းကို နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မစူးစမ်းတော့တာ အကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ သူခံစားရ၏။
အမျိုးသားရုပ်သံဌာနရဲ့လုပ်ဆောင်မှုများက အထူးလျင်မြန်ဖျတ်လတ်လှသည်။ ပထမနေ့တွင် ယွီချင့်ဟွမ်နှင့် အရာအားလုံးကိုညှိနှိုင်းဆွေးနွေးခဲ့ပြီး ဒုတိယနေ့တွင် သံတမန်အားလုံးကို တန်းဆက်သွယ်ခေါ်ယူခဲ့ကာ ဆုချီးမြှင့်ပွဲအခမ်းအနားကို ကျင်းပခဲ့သည်။
အခမ်းအနားမှာ ရုပ်သံဌာနရဲ့မူအတိုင်း အလွန်အလေးအနက်ရှိလှသည်။ ဂုဏ်ထူးဆောင်လက်မှတ်များသာမက ဂုဏ်ပြုချီးမြောက်ခြင်းများကိုပါ ပေးအပ်ခဲ့၏။
ခမ်းနားကြီးကျယ်သောဆင်ဝင်အဝတွင် ယွီချင့်ဟွမ်ဆံပင်ကို ပိုသားသားနားနားဖြစ်အောင် စတိုင်လစ်က အထူးစပယ်ရှယ်သပေးလိုက်သေးသည်။
ထိုညတွင် ယွီချင့်ဟွမ်မှာ ထုတ်လွှင့်တဲ့သတင်းထဲပါလာ၏။ ပါးရေနားရေတွန့်နေပြီဖြစ်တဲ့ အနုပညာသည်အိုကြီးအုပ်စုကြားထဲတွင် သူ၏ သန့်စင်ချောမောသောမျက်နှာမှာ အထူးတလည်ထင်းထွက်နေခဲ့သည်။
ယနေ့ခေတ်တွင် တီဗီရှေ့သတင်းထိုင်ကြည့်သူ အနည်းအကျဉ်းသာရှိတော့သော်လည်း နိုင်ငံတဝန်းမှ အဓိကသတင်းမီဒီယာများက ထိုအကြောင်းအရာအား Weibo တွင် ပြန်လည်မျှဝေခဲ့သည်။ မကြာမီမှာပဲ ယွီချင့်ဟွမ် နိုင်ငံရပ်ခြားယဉ်ကျေးမှုသံတမန်အသစ်ဖြစ်လာသည့်သတင်းမှာ လူမှုကွန်ယက်တစ်ခုလုံးကိုပျံ့နှံ့သွားတော့သည်။
[အိုက်ယိုး ဂုဏ်ယူပါတယ် ချင့်ဟွမ်ဟွမ်လေးရေ! ပွဲဦးထွက်တာ တစ်နှစ်တောင်မရှိသေးတာကို ဒီလိုအောင်မြင်မှုမျိုးဆွတ်ခူးနိုင်ခဲ့ပြီ၊ မင်းရဲ့မားမားဖန်တယောက်အနေနဲ့ အရမ်းကိုဂုဏ်ယူမိတာပါပဲ]
[ဟားဟားဟား၊ ဒါအလေးအနက်ကိစ္စတခုဖြစ်ပေမယ့် ငါကတော့ရယ်စရာလို့ပဲမြင်နေတယ်ကော? အဲ့ဒီပုံကလေ နုနုရွရွ လှလှပပကြက်ပျိုလေးတကောင်က အထက်တန်းစားကြက်မအုပ်အလယ်ထဲ မျက်စိလည်လမ်းမှားရောက်သွားတာနဲ့မတူဘူးလား?]
[ဟားဟားဟား! အထက်တန်းစားကြက်မ? ဘာတွေပေါက်ကရပြောနေတာလဲ?]
[သေလေ! ဒါ ကလိမ်ကကျစ်အပေးအယူတွေရှိနေတာပဲဖြစ်ရမယ်၊ အမျိုးသားရုပ်သံဌာနမှာ ပါဝင်လာရအောင် ယွီချင့်ဟွမ်က ဘာမို့လို့လဲ? သူ့နောက်မှာ စပို့တင်းပေးနေတဲ့ သကြားဖေဖေရှိတယ်ဆိုတာအထင်အရှားပဲ]
[အပေါ်ကတယောက် မင်းကငတုံးလား? ဘယ်သကြားဖေဖေက သရုပ်ဆောင်တယောက်ကို ထုတ်လွှင့်တဲ့သတင်းထဲပါစေမှာလဲ? အဲ့လိုမျိုးသကြားဖေဖေသာ တကယ်ရှိခဲ့လို့ရှိရင် ငါလည်းတယောက်လောက်လိုချင်တယ် အဲ့လိုလူနဲ့ငါ့ကိုမိတ်ဆက်ပေး]
...
ယွီချင့်ဟွမ်မှာ အင်တာနက်ပေါ်က ရေလှိုင်းလုံးကြီးမြင့်တက်နေသည်ကိုမသိခဲ့။ ထိုအချိန် သူဟာ လူအုပ်ကြီးတစ်စု၏ ဝိုင်းရံထားခြင်းခံနေရ၏။ သူဘယ်လိုပဲလစ်ထွက်ဖို့ကြိုးစားပါစေ မထွက်ပြေးမလွတ်မြောက်နိုင်ပါပေ။
“ဒီလူငယ်လေးကတကယ်ကိုချောတာပဲ” အနုပညာအိုကြီးက သူ့အားရယ်ရယ်ပြုံးပြုံးကြည့်လာသည်။
“ရှောင်ဖန်ရဲ့လက်စွပ်ကို မင်းရှာတွေ့ခဲ့တာလို့ကြားတယ်၊ မင်းကိုတကယ်ပဲကျေးဇူးအထူးတင်ရမယ်၊ မဟုတ်လို့ရှိရင် သူမဘယ်အချိန်ထိနာကျင်ခံစားနေရရှာအုံးမလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဘူး"
“ဒါဘာကြီးရယ်မှဟုတ်ပါဘူး” ယွီချင့်ဟွမ် ရှက်ရှက်နဲ့ရယ်လိုက်သည်။
“တကယ်တော့ တိုက်ဆိုင်မှုလေးတခုပါပဲ၊ စန်းလောင်ရှီးကိုကူညီခွင့်ရတာ ကျွန်တော်အရမ်းကံကောင်းတယ်လို့ ခံစားရပါတယ်”
“ဒီလိုပြောလို့ဘယ်ရမလဲ” အနုပညာသည်အိုကြီးက သူ့လက်ကိုဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာတွင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို နောက်တီးနောက်တောက်အပြုံးတခုဖြစ်သွားသည်။
“မင်းက Koi လို့ နာမည်ပြောင်ရထားတဲ့ မောင်ကံကောင်းလေးဆို? ငါ့သမီးကမင်းရဲ့ပရိသတ်အကြီးစားလေ၊ ကံကောင်းဖို့အတွက် မင်းရဲ့ဓါတ်ပုံတွေပြန်မျှဝေကြဖို့ အိမ်မှာအမြဲနားပူနာဆာတိုက်နေတာ”
သူက သူ့အိတ်ကပ်ထဲက မှတ်စုစာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုထုတ်ယူပြီး ယွီချင့်ဟွမ်ဆီကိုပေးလိုက်သည်။
“ငါမင်းကိုဒီနေ့တွေ့မှာကိုသိတော့ မင်းရဲ့လက်မှတ်ကိုတောင်းခဲ့ပေးဖို့ သူမကအသေအချာတောင်းဆိုထားတာ"
လူငယ်မျိုးဆက်သစ်လေးတွေကို မျက်နှာမာမာဖြင့် ဆူပူမာန်မဲလေ့ရှိတဲ့ ထိုအနုပညာသည်အိုကြီးများမှ ထိုကဲ့သို့ နိမ်နိမ်ချချတောင်းဆိုမှုမျိုးရှိလာလိမ့်မည်ဟု ယွီချင့်ဟွမ် ထင်မထားပါပေ။ သူခဏတာမျှတန့်သွားရပြီး ထိုမှတ်စုစာအုပ်လေးအား ရိုရိုသေသေလက်ခံလိုက်သည်။
“သူမရဲ့ထောက်ခံအားပေးမှုအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” သူက စကားပြောနေရင်း ရေးနေသည်။ “ခုလိုပရိသတ်ကောင်းတွေအများကြီးရှိတာ ကျွန်တော်အရမ်းကံကောင်းတာပါပဲ”
အဆိုပါစကားလုံးများက အနုပညာသည်အိုကြီးအား သိသိသာသာစိတ်ကျေနပ်သွားစေပြီး သူ့အပြုံးက နက်ရှိုင်းလာသည်။ သူစကားပြောတော့မယ့်ဆဲဆဲ လူတစုဟာ ရုတ်တရက် သူ့အနားဝိုင်းအုံစုရုံးလာပြီး ယွီချင့်ဟွမ်အား ရှားပါးတိရိစ္ဆာန်တကောင်ကဲ့သို့ ဝိုင်းကြည့်နေ၏။
“ဒါ လူအိုကြီးဝမ်ကျန်းရှန်းပြောဖူးတဲ့ ထူးခြားတဲ့အယောင်အဝါရှိတဲ့ လူငယ်လေးလား? သူကတကယ်ကိုတော်တာပဲ”
“အိုက်ယိုး၊ လောင်လျိုက သူ့လက်မှတ်ကို တကယ်ကြီးသွားတောင်းတယ်၊ သူကဒီအသက်အရွယ်ကြီးထိ ကြယ်ပွင့်ရူးဖြစ်နေတုန်းလား?"
"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး၊ ချင့်ဟွမ်ရဲ့ကံက အထူးကောင်းတယ်လို့ငါကြားဖူးတယ်၊ လောင်လျိုက သူ့ဆီက ကံကောင်းမှုတချို့ရချင်တာများလား? အိုးမိုင်ဂေါ့ ကျေးဇူးပြုပြီးငါ့အတွက်လည်း လက်မှတ်လေးတခုထိုးပေးပါ”
“တကယ်ကြီးလား? ငါလည်းသူ့လက်မှတ်လိုချင်တယ်”
အနုပညာနှင့်အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုခဲ့ကြသော ထိုလူအိုကြီးများမှာ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်လာလျှင်ပင် ခေတ်ရေစီးကြောင်းကိုအမှီလိုက်နိုင်ကြသည်ပင်။ သူတို့ဟာ လူငယ်လေးတွေလိုပဲပြုမူနေကြပြီး ယွီချင့်ဟွမ်ရဲ့လက်မှတ်ကို တယောက်ပြီးတယောက် တောင်းဆိုနေကြသည်။
ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်သည့် ဆုချီးမြှင့်ပွဲဒါရိုက်တာမှာ ဓာတ်ပုံဆရာကိုချက်ချင်းဆွဲခေါ်ပြီး ဓာတ်ပုံတချို့ရိုက်ခိုင်းကာ သူ၏ Weibo မှာတင်လိုက်၏။
“Koi က ကံကောင်းမှုတွေဆောင်ကြဉ်းပေးနိုင်တယ်လို့ ငါကြားတယ်? [ ဓာတ်ပုံ ] [ ဓာတ်ပုံ ] ”
အမျိုးသားရုပ်သံဌာန၏ အစီအစဉ်သဘောသဘာဝမှာ ယခုကဲ့သို့လေးနက်သောအခမ်းအနားပွဲအတွက် ပျော်စရာစိတ်ဝင်စားစရာများစွာမရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ထုံးစံအတိုင်း လူငယ်များအကြား အာရုံစိုက်ခံရမှုကို အနည်းအကျဉ်းသာဆွဲခေါ်နိုင်သည်။ ဒီနှစ်မှာတော့ ယွီချင့်ဟွမ်ကျေးဇူးကြောင့် သူတို့သတင်းကို အာရုံစူးစိုက်သူ မျှဝေသူများရှိလာ၏။
ဒါရိုက်တာဖြစ်သူမှာ ကြီးမားသောဖိအားအောက်တွင် ဆံပင်တွေတောင် ပြောင်လုနီးပါးဖြစ်ရ၏။ နှစ်ဖက်စလုံးကို နှစ်သိမ့်စေနိုင်သည့်နည်းလမ်းကို သူဘယ်လိုမှစဉ်းစားလို့မရနိုင်ဖြစ်နေသည်။
သို့နှင့် ယခုပွဲရဲ့ဆွေးနွေးပြောဆိုမှုတွေကိုတိုးမြှင့်ဖို့ ယွီချင့်ဟွမ်ကို သူရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။ သူ၏ဆုံးဖြတ်ချက်က အပြည့်အဝမှန်ကန်ခဲ့ကြောင်းကို အချက်အလက်များက သက်သေပြနေ၏။ Weibo ပေါ် ပိုစ့်တင်လိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် အွန်လိုင်းပရိသတ်များမှ အရူးအမူးပြန်မျှဝေကြတော့သည်။
[အိုးမိုင်ဂေါ့! ချင့်ဟွမ်က လူအုပ်စုတိုင်းရဲ့အချစ်ခံရတာပဲ]
[ငါလခွမ်း! ရှေ့နားက လျိုဟန်ကြီးမဟုတ်လား? တစ်သက်တာအနုပညာအောင်မြင်မှုဆုရရှိထားတဲ့ လျိုဟန်လောင်ရှီးလေ၊ သူက ယွီချင့်ဟွမ်ရဲ့ လက်မှတ်ရဖို့တောင်းဆိုတယ်]
[လျိုဟန်တင်မကဘူး၊ တကယ့်ဒိတ်ဒိတ်ကျဲနာမည်ကြီးတွေအများကြီးလည်းပါတယ်... ယွီချင့်ဟွမ်က တကယ့်ကိုမှော်ဆန်တဲ့လူပဲ ... ]
[မဟုတ်ဘူး၊ ချင့်ဟွမ်က လူမဟုတ်ဘူး သူက Koi လူသား ... ]
...
ထိုပွဲ၏ခြားနားချက်မှာ အလွန်ကြီးမားပြီး မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သဖြင့် ဖိုရမ်များစွာတွင် ထိုတရက်တာအတွက် ဆွေးနွေးပြောဆိုမှုများစွာ အကြာကြီးကြာမြင့်ခဲ့သည်။ ယွီချင့်ဟွမ်၏ကျော်ကြားမှုမှာ ထိုပွဲဖြစ်ရပ်မှတစ်ဆင့် ထောင်တက်သွားခဲ့ပြီး နိုင်ငံတဝန်းမသိသူမရှိသလောက်နီးပါးအထိပင်။
ယွီရှင်းမှာ အပျော်ကြီးပျော်နေပြီး လမ်းလျှောက်ရင်း သီချင်းလေးတညည်းညည်းလုပ်နေကာ ယွီချင့်ဟွမ်အတွက် ဇာတ်ညွှန်းများကြော်ငြာများကို ရွေးချယ်ရင်းအလုပ်ရှုပ်နေပြီး သူ၏မွေးနေ့ကိုတောင် မေ့လျော့နေ၏။
ယွီချင့်ဟွမ်၏မွေးနေ့လက်ဆောင်က သူ့မျက်စိရှေ့ရောက်လာသောအခါ သူကချက်ချင်းပဲကြောင်အမ်းသွားခဲ့သည်။
“အဲ့ဒါဘာကြီးလဲ?” သူကလက်ဆောင်ဘူးကို ယောင်တောင်တောင်နဲ့လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အပျော်ကြောင့် သူ့မျက်လုံးများချက်ချင်းပဲပြူးကျယ်သွား၏။
“SLR ကင်မရာ? ဖာခ့်! အနီးရိုက်ချက် အဝေးရိုက်ချက်တွေအတွက် မှန်ဘီလူးတွေတောင်ပါသေးတယ်၊ ချင့်ဟွမ် ငါ့ကို ရုတ်တရက်ကြီး ဘာလို့ဒါတွေဝယ်ပေးရတာလဲ”
ယွီချင့်ဟွမ်ကရယ်လိုက်ပြီး “မွေးနေ့လက်ဆောင်လေ ဟက်ပီးဘက်ဒေးပါ ကော”
ယွီရှင်းမှာ ဓာတ်ပုံပညာကိုနှစ်သက်ပြီး ကင်မရာပေါင်းစုံ မှန်ဘီလူးမျိုးစုံကို သွားရေတများများကျငမ်းတတ်၏။ သို့ပေမယ့်... ဓာတ်ပုံပညာလောကတွင် လူအပြောများသောဆိုရိုးစကားတစ်ခုရှိသည်။ ကင်မရာရူးများဟာ မျိုးဆက်သုံးဆက်တိုင်အောင် ဆင်းရဲမွဲတေလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး ဓာတ်ပုံဝါသနာအိုးများဟာ ရာသက်ပန်ဘ၀ပျက်လိမ့်မည်ဟူ၍။
သူဟာ ဘဝနှစ်ခုစလုံးမှာရုန်းကန်ခဲ့ရ၏။ ဝါသနာပါရာအတွက်ပိုက်ဆံသုံးစွဲဖို့မဆိုထားနှင့် မကြာသေးမီနောက်ဆုံးကမှ သူ၏လစာတိုးလာရာ နောက်ဆုံးမှာမှ ပိုက်ဆံလေးဝင်လာခဲ့သည်။
ယွီချင့်ဟွမ်မှာ ယွီရှင်းအပေါ် ကျေးဇူးအမြဲတင်ရှိသော်လည်း ၎င်းကိုမည်သို့ဖော်ပြရမည်မှန်းမသိခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဒီအခွင့်အရေးကိုယူပြီး သူတကယ်သဘောကျနှစ်ခြိုက်တဲ့အရာတခုပေးလိုက်တာဖြစ်၏။
အခြားသူများ၏မျက်လုံးထဲတွင် ယွီရှင်းမှာ အလုပ်တွင် ပရော်ဖက်ရှင်နယ်မကျရုံသာမက ချင့်ဟွမ်ကိုတောင် ဆွဲချထားလိမ့်ဦးမည်ဟုပင်။
သို့သော် သူ့မျက်လုံးထဲတွင်တော့ သူ့ကို စိတ်ရင်းစေတနာအပြည့်ဖြင့် ဂရုစိုက်စောက်ရှောက်မည့်အေးဂျင့်မှာ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ယွီရှင်းတဦးတည်းသာဖြစ်၏။
ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ရွှေအဆင့်အေးဂျင့်တွေ အများကြီးရှိပေမယ့် ယွီရှင်းကတော့တဦးတည်းသာ။
“ငါ.. ငါ့ကိုယ်ငါတောင်မေ့နေတာကို မင်းကအမှတ်ရတယ်လား?” ယွီရှင်းဟာ လက်ဆောင်ကိုခပ်တင်းတင်းပွေ့ဖက်ထားပြီး မျက်လုံးများနီရဲနေကာ အကြာကြီးနေမှစကားစပြောလာ၏။
သူ့ဘ၀မှာလုပ်ခဲ့သမျှထဲ အမှန်ကန်ဆုံးလုပ်ရပ်မှာ ယွီချင့်ဟွမ် အခက်ခဲဆုံးအချိန်တွင် လက်ကမ်းပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။
~~~~~~~~~~~~~
T/N >>> ** အီးထရန်နှစ်ခုပေါင်းပြီးဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်ပါတယ် ** (ဘာသာပြန်သူအတွက်ပိုအလုပ်ရှုပ်ပါတယ် ဖတ်တဲ့သူအတွက် ပိုအဆင်ချောပါတယ်)
အရှေ့အပိုင်းတွေထဲက အသိပေးပြောထားပြီးသားပါ၊ မေ့ကုန်ကြမှာဆိုးလို့ ထပ်သတိပေးတာ ♪┌|∵|┘♪
~~~~~~~~~~~~
ယြီခ်င့္ဟြမ္ သူ႔ဘ၀တြင္ အျမန္ဆုံးေရခ်ိဳးနည္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ အိပ္ရာေပၚတက္သြားတဲ့အခါ သူ႔ကိုယ္မွာ ေရစက္ေတြစြတ္စိုေနဆဲျဖစ္၏။ ေဟာ္ခြၽီမွ စိတ္မရွိပါဘဲ တဖက္လွည့္လာၿပီး သူ႔အားရင္ခြင္ထဲတန္းေနေအာင္ဆြဲသြင္းသြားေလသည္။
ေဟာ္ခြၽီႏွင့္ ဒီလိုပုံစံအေနအထားအတိုင္း အတူတူအိပ္စက္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ေနာက္ ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ အသားက်ေနၿပီျဖစ္သည္။
ေလေအးေပးစက္အပူခ်ိန္ကို အနည္းငယ္ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး လက္ဆန႔္ထုတ္၍ အိပ္ရာမီးကိုပိတ္လိုက္ကာ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ေနေသာ ေဟာ္ခြၽီ၏လက္ေမာင္းမ်ားထဲသို႔ ၾကားေလေသြးမရေအာင္တိုးေဝွ႔ပူးကပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ယခုကေႏြရာသီေရာက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး တႏွစ္တာ၏အပူဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ေပ၏။ ေလေအးေပးစက္မွ ေအးျမေသာေလမ်ားက သူတို႔ေခါင္းေပၚကေန မႈတ္ထုတ္ေနေပမယ့္ က်န္းမာသန္စြမ္းသည့္ေယာက်ာ္းသားႏွစ္ဦး ပူးပူးကပ္ကပ္ရွိေနျခင္းမွာ ပူလြန္းလို႔မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္။
ေခြၽးမ်ားမွာ ယြီခ်င့္ဟြမ္ရဲ႕နဖူးေပၚက တဒီးဒီးစိမ့္ထြက္လာသည္။ တေအာင့္မွ် သူေအာင့္အည္းသည္းခံထားၿပီးေနာက္ ေဟာ္ခြၽီအိပ္ေပ်ာ္လုနီးပါးရွိေလာက္ၿပီဟုယူဆၿပီးမွ သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး အသာေလးလစ္ထြက္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။
ထိုလႈပ္ရွားမႈေလးတခုတည္းႏွင့္ သူ႔ကိုဖက္တြယ္ထားေသာ ေဟာ္ခြၽီရဲ႕လက္မ်ားမွာ ႐ုတ္ခ်ည္းတင္းက်ပ္သြားလိမ့္မည္ဟု ဘယ္သူထင္ထားမည္နည္း။
“မအိပ္ေသးဘူးလား?” ယြီခ်င့္ဟြမ္ ေခါင္းေထာင္ၿပီး ေဟာ္ခြၽီကို အေမွာင္ထဲကေန အံ့ၾသတႀကီးလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ကိုဆန႔္ထုတ္ၿပီး တဖက္လူရဲ႕မ်က္ႏွာကို ဖြဖြေလးပြတ္သပ္လိုက္ရာ ေဟာ္ခြၽီ၏ မ်က္လုံးမ်ားပြင့္ေနတာကို မေမွ်ာ္လင့္ထားစြာခံစားသိရွိလိုက္ရ၏။
“အိပ္ခ်င္ေနၿပီလို႔မေျပာခဲ့ဘူးလား?”
“ကိုယ္အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး” ေဟာ္ခြၽီမွာ ခ်င့္ဟြမ္ရဲ႕လက္ကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ရင္း အခံရခက္ေနဟန္ ဆိုလာသည္။
“မသက္မသာခံစားေနရတယ္ .. ”
“ဟမ္?” ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ အပူဒဏ္ေၾကာင့္ မူးေဝေဝျဖစ္ေနရ၏။
‘မသက္မသာ’ ဟူေသာ စကားလုံးကိုၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ေဟာ္ခြၽီ၏ ေအာက္ပိုင္းတေနရာကို သူ အလိုလိုသြားစမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ မည္သည့္တုံ႔ျပန္မႈကိုမွ မခံစားခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူစကားေျပာဖို႔လုပ္လိုက္စဥ္မွာ ေဟာ္ခြၽီက သူ႔လက္ကိုဖမ္းဆုပ္ကိုင္လာ၏။
“ခ်င့္ဟြမ္၊ မင္းလိုခ်င္တာလား?” သူ၏ေလသံထဲမွာ
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ျခင္း၊ မယုံႏိုင္ျခင္းေတြ တစြန္းတစပါဝင္ေနသည္။ ဒါ ခ်င့္ဟြမ္ဘက္က ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အစပ်ိဳးလာတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
“မဟုတ္ မဟုတ္ဘူး” ယြီခ်င့္ဟြမ္စိတ္ထဲ သူ႔ကိုယ္သူျဖတ္႐ိုက္ခ်င္သြားရၿပီး အျမန္ျငင္းလိုက္ရ၏။
ပုံမွန္အိပ္စက္ေနၾကအခ်ိန္ကိုလြဲေခ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ေဟာ္ခြၽီ ေနမထိထိုင္မသာခံစားေနရတာအသိသာႀကီးဟာကို သူ႔ဦးေႏွာက္ကဘယ္လိုဘယ္ပုံျဖစ္ၿပီး ေဟာ္ခြၽီရဲ႕ေျပာစကားမ်ားကို ဤကဲ့သိုေသာအရာအျဖစ္ အေတြးေပါက္သြားမိခဲ့ရတာလဲ?!
မနက္ျဖန္က်ရင္ သစ္ၾကားသီးႏွင့္ ဂ်င္ကိုအခြံမာသီးတခ်ိဳ႕ေသခ်ာသြားဝယ္ၿပီး သူ႔ဦးေႏွာက္အား အာဟာရျဖည့္တင္းေပးရမည္ဟု ယြီခ်င့္ဟြမ္ ေတြးေတာေနေလသည္။
“ငါ ... အမ္း...အထင္မွားတာ... ” ယြီခ်င့္ဟြမ္က အျပစ္မကင္းစိတ္ျဖင့္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ေနမထိထိုင္မထိျဖစ္ေနကာ ေဟာ္ခြၽီေက်ာျပင္ကို ေခြၽးသိပ္သည့္သေဘာပုတ္ေပးလာသည္။
"အိပ္ေတာ့ အရမ္းေတာင္ေနာက္က်ေနၿပီ”
အထင္မွားသြားတာ? ေဟာ္ခြၽီရဲ႕ သံသယအၾကည့္မ်ားက အေမွာင္ထဲ၌ ယြီခ်င့္ဟြမ္ရဲ႕ဦးထိပ္ေပၚ သက္ဆင္းက်ေရာက္ေနသည္။
'ဘယ္လိုနားလည္မႈလြဲသြားရတာလဲ? သူေျပာလိုက္တာအရွင္းႀကီးကို' ဟု ေဟာ္ခြၽီ ေတြးေတာေနေလ သည္။
ယြီခ်င့္ဟြမ္စကားလုံးမ်ား၏ဆိုလိုရင္းကို သူ ဇြဲနပဲႏွင့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေန၏။ သူ႔အေတြးမ်ားက အေၾကာင္းအရာတခုဆီေရာက္သြားတဲ့အခါ သူ႔မ်က္လုံးမ်ား ခ်က္ခ်င္းပဲေတာက္ပလာသည္။
“ခ်င့္ဟြမ္” ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုသူထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ျဖစ္ကာ ယြီခ်င့္ဟြမ္ဦးထိပ္ေလးကိုနမ္းလိုက္သည္။ သူ႔ညာဘက္လက္က ယြီခ်င့္ဟြမ္အက်ီေအာက္အနားစကေန လ်ိဳဝင္သြားၿပီး တဖက္သူ၏ ေသးသြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာခါးတဝိုက္တြင္ ေဝ့ဝဲေန၏။
“မရွက္ပါနဲ႔ ”
ယြီခ်င့္ဟြမ္, “ ??? ”
သူကဘာကိုရွက္ရမည္လဲ? ေဟာ္ခြၽီ အေတြးေတြထပ္ၿပီး ဘယ္ေရာက္ဘယ္ေပါက္ကုန္ပါလိမ့္?
ခါးကေနယားယံသလိုခံစားမႈက ယြီခ်င့္ဟြမ္တစ္ကိုယ္လုံးကို ထုံထိုင္းသြားေစ၏။ ေဟာ္ခြၽီရဲ႕ဂဏာမၿငိမ္လက္ေတြကို သူခက္ခက္ခဲခဲထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္။ သူ ခပ္ျပင္းျပင္းရႈိက္ငင္လိုက္ရင္း
“ဟိုဟိုဒီဒီလိုက္ပြတ္သပ္မေနနဲ႔၊ အိပ္မွာလားမအိပ္ဘူးလား? အေတြးေတြမလြန္စမ္းပါနဲ႔ကြာ၊ မင္းေရွ႕မွာ ငါရွက္ဟန္ေဆာင္ဖို႔လိုလို႔လား?”
“ကိုယ္သိတယ္” ေဟာ္ခြၽီမွာ ႐ုတ္တရက္လွိမ့္ခ်လာၿပီး ခ်င့္ဟြမ္အား သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေအာက္မွာဖိထားလိုက္ကာ ရွပ္အက်ႌကို အေပၚလိပ္တင္၍ ညႇပ္႐ိုးေလးကို လ်က္လိုက္ကိုက္လိုက္ မနားတမ္းလုပ္ေန၏။ သူ႔အသံကမသဲမကြဲျဖစ္ေနလ်က္ “မင္းကအၿမဲဒီလိုပဲ ... ”
"ဘာကိုဒီလိုပဲလဲ?” ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ ေဟာ္ခြၽီ ဦးေႏွာက္ ဘယ္အရပ္ဆီေပါက္သြားၿပီလဲမသိေတာ့ေပ။ တဖက္သူ၏ပခုံးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ သူတြန္းထုတ္ပစ္ေတာ့မည့္ဆဲဆဲ သူ၏ခႏၶာကိုယ္မွာ ႐ုတ္တရက္တသိမ့္သိမ့္တုန္ယင္သြားၿပီး ညည္းသံေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႔မရႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။
“အဲ့ေနရာကိုမကိုက္နဲ႔ ... ”
“ဒီလိုလား...” ခ်င့္ဟြမ္ေဘာင္းဘီထဲ ေဟာ္ခြၽီလက္တိုးဝင္သြားကာ သူ႔အသက္ရႈသံေတြကေလးလံလာၿပီး ႏွလုံးသားမွာ ဒရမ္တလုံးကဲ့သို႔ခုန္ေပါက္ေနေလသည္။
ခ်င့္ဟြမ္ တခါက သူ႔အားေျပာျပဖူးခဲ့တဲ့ 'ဟင့္အင္း' ဆိုတာ 'အင္း' ျဖစ္ရတဲ့ဆိုလိုရင္းအေၾကာင္းကို သူေနာက္ဆုံးမွာ နားလည္သေဘာေပါက္သြားသလိုရွိ၏။
“ေသခ်ာေပါက္လိုခ်င္ေနရက္သားနဲ႔ မလိုခ်င္ဘူးေျပာတယ္၊ ေသခ်ာေပါက္ခံစားလို႔ေကာင္းေနရက္သားနဲ႔ မထိဖို႔ေျပာတယ္”
“မဟုတ္ဘူး ...” ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ စိတ္အာ႐ုံေတြ ေဝဝါးေထြျပားလာတဲ့အထိ ေဟာ္ခြၽီဆီမွာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ခံေနရ၏။ ေခါင္းကိုတဖက္ေစာင္းလိုက္ရင္း အသက္ျပင္းျပင္းရႈိက္ကာ သူ႔ကိုယ္သူခုခံကာကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
"မင္းငါ့ကို အၿမီးအေမာက္သိပ္မတည့္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရင္ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္"
သူ႔ေအာက္ကေစာင္ကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ အခ်က္အလက္တခ်က္ကို သူအမွတ္ရသြားခဲ့သည္။ “မင္းဆီမွာ အခုနေလးတင္... ဘာတုံ႔ျပန္မႈမရွိခဲ့ဘူး မဟုတ္လား?”
ဒီလူက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္လို႔အရမ္းကိုစိတ္ႂကြလာရတာလဲ? ဒါႀကီးက ...တကယ့္ကိုလူမဆန္လိုက္တာ!
“ဟုတ္တယ္” ေဟာ္ခြၽီက သူ႔ကိုယ္အားမွီလ်က္ ပြတ္သပ္လိုက္ရင္း သူ႔ကိုယ္သူ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာသက္ေသျပလာ၏။
“မင္းကိုျမင္လိုက္တိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာတုံ႔ျပန္မႈရွိလာတယ္”
ေဟာ္ခြၽီမွ သူ၏လက္လႈပ္ရွားမႈကိုေခတၱရပ္ဆိုင္းလိုက္တဲ့အခါ ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔ခါးကိုအလိုအေလ်ာက္ပင့္မလိုက္မိသည္။
ေဟာ္ခြၽီကခါးကိုင္းၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးသလိုနမ္းလာ၏။
“ခ်င့္ဟြမ္၊ ကိုယ့္ကိုကူပါဦး ... ”
ယြီခ်င့္ဟြမ္ ခ်က္ခ်င္းသေဘာမတူလိုက္ေပ။ တခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ စကားလုံးသုံးလုံးကို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေျပာလိုက္၏။ “တစ္ခါတည္းပဲ”
ေဟာ္ခြၽီမွာ သေဘာမတူခ်င့္တူခ်င္ပုံစံရွိ၏။ စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္တုံ႔ဆိုင္းေနၿပီးေနာက္မွ ႐ုတ္တရက္ သတိႀကီးႀကီးထားလ်က္ သူ႔လက္ကိုဆန႔္ထုတ္လာကာ ယြီခ်င့္ဟြမ္၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို မရဲတရဲထိေတြ႕လာသည္။
ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ သူ႔ဆိုလိုရင္းကို ခ်က္ခ်င္းပဲ
သေဘာေပါက္သြားရၿပီး စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေအာ္ရယ္ခ်င္လာရကာ တဖက္သူအားတြန္းထုတ္လိုက္၏။
“ေဟာ္ခြၽီ မင္းညအိပ္ရာဝင္ဖို႔ အနမ္းေန႔တိုင္းလိုခ်င္တယ္လိုေတာ့ မေျပာနဲ႔ေနာ္?”
ေက်ာက္ခ်င္းယြမ္ရဲ႕ အင္းဒီးယန္းျမင့္ျမတ္အဆီဆိုတာက လူေတြကိုေသလုေအာင္ ဒုကၡအတိေပးတဲ့အရာျဖစ္ေပသည္။
ေဟာ္ခြၽီမွာ တခဏမွ်တန႔္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးရဲတတ္လာကာ ပါးျပင္ေပၚက ပါးခ်ိဳင့္ေလးျပဴထြက္လာ၏။
"မင္းသာဆႏၵရွိသေ႐ြ႕ ကိုယ္ေသခ်ာေပါက္လိုခ်င္တာေပါ့"
ယြီခ်င့္ဟြမ္, “ ... ”
တညတာလုံး အတင္းေတြတြန္းအားေပးခံထားရၿပီး အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ သြားတိုက္ခဲ့ရတဲ့ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ အမ်ိဳးသား႐ုပ္သံဌာနသို႔သြားတဲ့အခါ သမ္းေဝေနဆဲျဖစ္သည္။
ယြီရွင္းမွာ အစက ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲဟု ေမးခ်င္ေပမယ့္ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ မြန္မြန္ရည္ရည္ထိုင္ေနတဲ့ ေဘးကေဟာ္ခြၽီကိုၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ သူ႔ပါးစပ္ကိုသာ ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ခ်င့္ဟြမ္ အရမ္းကိုငိုက္ျမည္းေနရတဲ့အေၾကာင္းကို ႏႈိက္ႏႈိက္ခြၽတ္ခြၽတ္မစူးစမ္းေတာ့တာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ သူခံစားရ၏။
အမ်ိဳးသား႐ုပ္သံဌာနရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားက အထူးလ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္လွသည္။ ပထမေန႔တြင္ ယြီခ်င့္ဟြမ္ႏွင့္ အရာအားလုံးကိုညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ဒုတိယေန႔တြင္ သံတမန္အားလုံးကို တန္းဆက္သြယ္ေခၚယူခဲ့ကာ ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲအခမ္းအနားကို က်င္းပခဲ့သည္။
အခမ္းအနားမွာ ႐ုပ္သံဌာနရဲ႕မူအတိုင္း အလြန္အေလးအနက္ရွိလွသည္။ ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မွတ္မ်ားသာမက ဂုဏ္ျပဳခ်ီးေျမာက္ျခင္းမ်ားကိုပါ ေပးအပ္ခဲ့၏။
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ေသာဆင္ဝင္အဝတြင္ ယြီခ်င့္ဟြမ္ဆံပင္ကို ပိုသားသားနားနားျဖစ္ေအာင္ စတိုင္လစ္က အထူးစပယ္ရွယ္သေပးလိုက္ေသးသည္။
ထိုညတြင္ ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ ထုတ္လႊင့္တဲ့သတင္းထဲပါလာ၏။ ပါးေရနားေရတြန႔္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အႏုပညာသည္အိုႀကီးအုပ္စုၾကားထဲတြင္ သူ၏ သန႔္စင္ေခ်ာေမာေသာမ်က္ႏွာမွာ အထူးတလည္ထင္းထြက္ေနခဲ့သည္။
ယေန႔ေခတ္တြင္ တီဗီေရွ႕သတင္းထိုင္ၾကည့္သူ အနည္းအက်ဥ္းသာရွိေတာ့ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံတဝန္းမွ အဓိကသတင္းမီဒီယာမ်ားက ထိုအေၾကာင္းအရာအား Weibo တြင္ ျပန္လည္မွ်ေဝခဲ့သည္။ မၾကာမီမွာပဲ ယြီခ်င့္ဟြမ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားယဥ္ေက်းမႈသံတမန္အသစ္ျဖစ္လာသည့္သတင္းမွာ လူမႈကြန္ယက္တစ္ခုလုံးကိုပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေတာ့သည္။
[အိုက္ယိုး ဂုဏ္ယူပါတယ္ ခ်င့္ဟြမ္ဟြမ္ေလးေရ! ပြဲဦးထြက္တာ တစ္ႏွစ္ေတာင္မရွိေသးတာကို ဒီလိုေအာင္ျမင္မႈမ်ိဳးဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့ၿပီ၊ မင္းရဲ႕မားမားဖန္တေယာက္အေနနဲ႔ အရမ္းကိုဂုဏ္ယူမိတာပါပဲ]
[ဟားဟားဟား၊ ဒါအေလးအနက္ကိစၥတခုျဖစ္ေပမယ့္ ငါကေတာ့ရယ္စရာလို႔ပဲျမင္ေနတယ္ေကာ? အဲ့ဒီပုံကေလ ႏုႏု႐ြ႐ြ လွလွပပၾကက္ပ်ိဳေလးတေကာင္က အထက္တန္းစားၾကက္မအုပ္အလယ္ထဲ မ်က္စိလည္လမ္းမွားေရာက္သြားတာနဲ႔မတူဘူးလား?]
[ဟားဟားဟား! အထက္တန္းစားၾကက္မ? ဘာေတြေပါက္ကရေျပာေနတာလဲ?]
[ေသေလ! ဒါ ကလိမ္ကက်စ္အေပးအယူေတြရွိေနတာပဲျဖစ္ရမယ္၊ အမ်ိဳးသား႐ုပ္သံဌာနမွာ ပါဝင္လာရေအာင္ ယြီခ်င့္ဟြမ္က ဘာမို႔လို႔လဲ? သူ႔ေနာက္မွာ စပို႔တင္းေပးေနတဲ့ သၾကားေဖေဖရွိတယ္ဆိုတာအထင္အရွားပဲ]
[အေပၚကတေယာက္ မင္းကငတုံးလား? ဘယ္သၾကားေဖေဖက သ႐ုပ္ေဆာင္တေယာက္ကို ထုတ္လႊင့္တဲ့သတင္းထဲပါေစမွာလဲ? အဲ့လိုမ်ိဳးသၾကားေဖေဖသာ တကယ္ရွိခဲ့လို႔ရွိရင္ ငါလည္းတေယာက္ေလာက္လိုခ်င္တယ္ အဲ့လိုလူနဲ႔ငါ့ကိုမိတ္ဆက္ေပး]
...
ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ အင္တာနက္ေပၚက ေရလႈိင္းလုံးႀကီးျမင့္တက္ေနသည္ကိုမသိခဲ့။ ထိုအခ်ိန္ သူဟာ လူအုပ္ႀကီးတစ္စု၏ ဝိုင္းရံထားျခင္းခံေနရ၏။ သူဘယ္လိုပဲလစ္ထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားပါေစ မထြက္ေျပးမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါေပ။
“ဒီလူငယ္ေလးကတကယ္ကိုေခ်ာတာပဲ” အႏုပညာအိုႀကီးက သူ႔အားရယ္ရယ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္လာသည္။
“ေရွာင္ဖန္ရဲ႕လက္စြပ္ကို မင္းရွာေတြ႕ခဲ့တာလို႔ၾကားတယ္၊ မင္းကိုတကယ္ပဲေက်းဇူးအထူးတင္ရမယ္၊ မဟုတ္လို႔ရွိရင္ သူမဘယ္အခ်ိန္ထိနာက်င္ခံစားေနရရွာအုံးမလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ဘူး"
“ဒါဘာႀကီးရယ္မွဟုတ္ပါဘူး” ယြီခ်င့္ဟြမ္ ရွက္ရွက္နဲ႔ရယ္လိုက္သည္။
“တကယ္ေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈေလးတခုပါပဲ၊ စန္းေလာင္ရွီးကိုကူညီခြင့္ရတာ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းကံေကာင္းတယ္လို႔ ခံစားရပါတယ္”
“ဒီလိုေျပာလို႔ဘယ္ရမလဲ” အႏုပညာသည္အိုႀကီးက သူ႔လက္ကိုေဝွ႔ယမ္းလိုက္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာတြင္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္အၿပဳံးတခုျဖစ္သြားသည္။
“မင္းက Koi လို႔ နာမည္ေျပာင္ရထားတဲ့ ေမာင္ကံေကာင္းေလးဆို? ငါ့သမီးကမင္းရဲ႕ပရိသတ္အႀကီးစားေလ၊ ကံေကာင္းဖို႔အတြက္ မင္းရဲ႕ဓါတ္ပုံေတြျပန္မွ်ေဝၾကဖို႔ အိမ္မွာအၿမဲနားပူနာဆာတိုက္ေနတာ”
သူက သူ႔အိတ္ကပ္ထဲက မွတ္စုစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကိုထုတ္ယူၿပီး ယြီခ်င့္ဟြမ္ဆီကိုေပးလိုက္သည္။
“ငါမင္းကိုဒီေန႔ေတြ႕မွာကိုသိေတာ့ မင္းရဲ႕လက္မွတ္ကိုေတာင္းခဲ့ေပးဖို႔ သူမကအေသအခ်ာေတာင္းဆိုထားတာ"
လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြကို မ်က္ႏွာမာမာျဖင့္ ဆူပူမာန္မဲေလ့ရွိတဲ့ ထိုအႏုပညာသည္အိုႀကီးမ်ားမွ ထိုကဲ့သို႔ နိမ္နိမ္ခ်ခ်ေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳးရွိလာလိမ့္မည္ဟု ယြီခ်င့္ဟြမ္ ထင္မထားပါေပ။ သူခဏတာမွ်တန္႔သြားရၿပီး ထိုမွတ္စုစာအုပ္ေလးအား ႐ို႐ိုေသေသလက္ခံလိုက္သည္။
“သူမရဲ႕ေထာက္ခံအားေပးမႈအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” သူက စကားေျပာေနရင္း ေရးေနသည္။ “ခုလိုပရိသတ္ေကာင္းေတြအမ်ားႀကီးရွိတာ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းကံေကာင္းတာပါပဲ”
အဆိုပါစကားလုံးမ်ားက အႏုပညာသည္အိုႀကီးအား သိသိသာသာစိတ္ေက်နပ္သြားေစၿပီး သူ႔အၿပဳံးက နက္ရႈိင္းလာသည္။ သူစကားေျပာေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ လူတစုဟာ ႐ုတ္တရက္ သူ႔အနားဝိုင္းအုံစု႐ုံးလာၿပီး ယြီခ်င့္ဟြမ္အား ရွားပါးတိရိစာၦန္တေကာင္ကဲ့သို႔ ဝိုင္းၾကည့္ေန၏။
“ဒါ လူအိုႀကီးဝမ္က်န္းရွန္းေျပာဖူးတဲ့ ထူးျခားတဲ့အေယာင္အဝါရွိတဲ့ လူငယ္ေလးလား? သူကတကယ္ကိုေတာ္တာပဲ”
“အိုက္ယိုး၊ ေလာင္လ်ိဳက သူ႔လက္မွတ္ကို တကယ္ႀကီးသြားေတာင္းတယ္၊ သူကဒီအသက္အ႐ြယ္ႀကီးထိ ၾကယ္ပြင့္႐ူးျဖစ္ေနတုန္းလား?"
"မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး၊ ခ်င့္ဟြမ္ရဲ႕ကံက အထူးေကာင္းတယ္လို႔ငါၾကားဖူးတယ္၊ ေလာင္လ်ိဳက သူ႔ဆီက ကံေကာင္းမႈတခ်ိဳ႕ရခ်င္တာမ်ားလား? အိုးမိုင္ေဂါ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီးငါ့အတြက္လည္း လက္မွတ္ေလးတခုထိုးေပးပါ”
“တကယ္ႀကီးလား? ငါလည္းသူ႔လက္မွတ္လိုခ်င္တယ္”
အႏုပညာႏွင့္အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳခဲ့ၾကေသာ ထိုလူအိုႀကီးမ်ားမွာ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးရင့္လာလွ်င္ပင္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကိုအမွီလိုက္ႏိုင္ၾကသည္ပင္။ သူတို႔ဟာ လူငယ္ေလးေတြလိုပဲျပဳမူေနၾကၿပီး ယြီခ်င့္ဟြမ္ရဲ႕လက္မွတ္ကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေတာင္းဆိုေနၾကသည္။
ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္သည့္ ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲဒါ႐ိုက္တာမွာ ဓာတ္ပုံဆရာကိုခ်က္ခ်င္းဆြဲေခၚၿပီး ဓာတ္ပုံတခ်ိဳ႕႐ိုက္ခိုင္းကာ သူ၏ Weibo မွာတင္လိုက္၏။
“Koi က ကံေကာင္းမႈေတြေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္တယ္လို႔ ငါၾကားတယ္? [ ဓာတ္ပုံ ] [ ဓာတ္ပုံ ] ”
အမ်ိဳးသား႐ုပ္သံဌာန၏ အစီအစဥ္သေဘာသဘာဝမွာ ယခုကဲ့သို႔ေလးနက္ေသာအခမ္းအနားပြဲအတြက္ ေပ်ာ္စရာစိတ္ဝင္စားစရာမ်ားစြာမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထုံးစံအတိုင္း လူငယ္မ်ားအၾကား အာ႐ုံစိုက္ခံရမႈကို အနည္းအက်ဥ္းသာဆြဲေခၚႏိုင္သည္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ယြီခ်င့္ဟြမ္ေက်းဇူးေၾကာင့္ သူတို႔သတင္းကို အာ႐ုံစူးစိုက္သူ မွ်ေဝသူမ်ားရွိလာ၏။
ဒါ႐ိုက္တာျဖစ္သူမွာ ႀကီးမားေသာဖိအားေအာက္တြင္ ဆံပင္ေတြေတာင္ ေျပာင္လုနီးပါးျဖစ္ရ၏။ ႏွစ္ဖက္စလုံးကို ႏွစ္သိမ့္ေစႏိုင္သည့္နည္းလမ္းကို သူဘယ္လိုမွစဥ္းစားလို႔မရႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။
သို႔ႏွင့္ ယခုပြဲရဲ႕ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈေတြကိုတိုးျမႇင့္ဖို႔ ယြီခ်င့္ဟြမ္ကို သူရွာေတြ႕သြားခဲ့သည္။ သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အျပည့္အဝမွန္ကန္ခဲ့ေၾကာင္းကို အခ်က္အလက္မ်ားက သက္ေသျပေန၏။ Weibo ေပၚ ပိုစ့္တင္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ အြန္လိုင္းပရိသတ္မ်ားမွ အ႐ူးအမူးျပန္မွ်ေဝၾကေတာ့သည္။
[အိုးမိုင္ေဂါ့! ခ်င့္ဟြမ္က လူအုပ္စုတိုင္းရဲ႕အခ်စ္ခံရတာပဲ]
[ငါလခြမ္း! ေရွ႕နားက လ်ိဳဟန္ႀကီးမဟုတ္လား? တစ္သက္တာအႏုပညာေအာင္ျမင္မႈဆုရရွိထားတဲ့ လ်ိဳဟန္ေလာင္ရွီးေလ၊ သူက ယြီခ်င့္ဟြမ္ရဲ႕ လက္မွတ္ရဖို႔ေတာင္းဆိုတယ္]
[လ်ိဳဟန္တင္မကဘူး၊ တကယ့္ဒိတ္ဒိတ္က်ဲနာမည္ႀကီးေတြအမ်ားႀကီးလည္းပါတယ္... ယြီခ်င့္ဟြမ္က တကယ့္ကိုေမွာ္ဆန္တဲ့လူပဲ ... ]
[မဟုတ္ဘူး၊ ခ်င့္ဟြမ္က လူမဟုတ္ဘူး သူက Koi လူသား ... ]
...
ထိုပြဲ၏ျခားနားခ်က္မွာ အလြန္ႀကီးမားၿပီး မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သျဖင့္ ဖိုရမ္မ်ားစြာတြင္ ထိုတရက္တာအတြက္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုမႈမ်ားစြာ အၾကာႀကီးၾကာျမင့္ခဲ့သည္။ ယြီခ်င့္ဟြမ္၏ေက်ာ္ၾကားမႈမွာ ထိုပြဲျဖစ္ရပ္မွတစ္ဆင့္ ေထာင္တက္သြားခဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံတဝန္းမသိသူမရွိသေလာက္နီးပါးအထိပင္။
ယြီရွင္းမွာ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သီခ်င္းေလးတညည္းညည္းလုပ္ေနကာ ယြီခ်င့္ဟြမ္အတြက္ ဇာတ္ၫႊန္းမ်ားေၾကာ္ျငာမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ရင္းအလုပ္ရႈပ္ေနၿပီး သူ၏ေမြးေန႔ကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့ေန၏။
ယြီခ်င့္ဟြမ္၏ေမြးေန႔လက္ေဆာင္က သူ႔မ်က္စိေရွ႕ေရာက္လာေသာအခါ သူကခ်က္ခ်င္းပဲေၾကာင္အမ္းသြားခဲ့သည္။
“အဲ့ဒါဘာႀကီးလဲ?” သူကလက္ေဆာင္ဘူးကို ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အေပ်ာ္ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားခ်က္ခ်င္းပဲျပဴးက်ယ္သြား၏။
“SLR ကင္မရာ? ဖာခ့္! အနီး႐ိုက္ခ်က္ အေဝး႐ိုက္ခ်က္ေတြအတြက္ မွန္ဘီလူးေတြေတာင္ပါေသးတယ္၊ ခ်င့္ဟြမ္ ငါ့ကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဘာလို႔ဒါေတြဝယ္ေပးရတာလဲ”
ယြီခ်င့္ဟြမ္ကရယ္လိုက္ၿပီး “ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလ ဟက္ပီးဘက္ေဒးပါ ေကာ”
ယြီရွင္းမွာ ဓာတ္ပုံပညာကိုႏွစ္သက္ၿပီး ကင္မရာေပါင္းစုံ မွန္ဘီလူးမ်ိဳးစုံကို သြားေရတမ်ားမ်ားက်ငမ္းတတ္၏။ သို႔ေပမယ့္... ဓာတ္ပုံပညာေလာကတြင္ လူအေျပာမ်ားေသာဆို႐ိုးစကားတစ္ခုရွိသည္။ ကင္မရာ႐ူးမ်ားဟာ မ်ိဳးဆက္သုံးဆက္တိုင္ေအာင္ ဆင္းရဲမြဲေတလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဓာတ္ပုံဝါသနာအိုးမ်ားဟာ ရာသက္ပန္ဘ၀ပ်က္လိမ့္မည္ဟူ၍။
သူဟာ ဘဝႏွစ္ခုစလုံးမွာ႐ုန္းကန္ခဲ့ရ၏။ ဝါသနာပါရာအတြက္ပိုက္ဆံသုံးစြဲဖို႔မဆိုထားႏွင့္ မၾကာေသးမီေနာက္ဆုံးကမွ သူ၏လစာတိုးလာရာ ေနာက္ဆုံးမွာမွ ပိုက္ဆံေလးဝင္လာခဲ့သည္။
ယြီခ်င့္ဟြမ္မွာ ယြီရွင္းအေပၚ ေက်းဇူးအၿမဲတင္ရွိေသာ္လည္း ၎ကိုမည္သို႔ေဖာ္ျပရမည္မွန္းမသိခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီအခြင့္အေရးကိုယူၿပီး သူတကယ္သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္တဲ့အရာတခုေပးလိုက္တာျဖစ္၏။
အျခားသူမ်ား၏မ်က္လုံးထဲတြင္ ယြီရွင္းမွာ အလုပ္တြင္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္မက်႐ုံသာမက ခ်င့္ဟြမ္ကိုေတာင္ ဆြဲခ်ထားလိမ့္ဦးမည္ဟုပင္။
သို႔ေသာ္ သူ႔မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ သူ႔ကို စိတ္ရင္းေစတနာအျပည့္ျဖင့္ ဂ႐ုစိုက္ေစာက္ေရွာက္မည့္ေအးဂ်င့္မွာ ကမာၻေပၚတြင္ ယြီရွင္းတဦးတည္းသာျဖစ္၏။
ဒီကမာၻေပၚမွာ ေ႐ႊအဆင့္ေအးဂ်င့္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ယြီရွင္းကေတာ့တဦးတည္းသာ။
“ငါ.. ငါ့ကိုယ္ငါေတာင္ေမ့ေနတာကို မင္းကအမွတ္ရတယ္လား?” ယြီရွင္းဟာ လက္ေဆာင္ကိုခပ္တင္းတင္းေပြ႕ဖက္ထားၿပီး မ်က္လုံးမ်ားနီရဲေနကာ အၾကာႀကီးေနမွစကားစေျပာလာ၏။
သူ႔ဘ၀မွာလုပ္ခဲ့သမွ်ထဲ အမွန္ကန္ဆုံးလုပ္ရပ္မွာ ယြီခ်င့္ဟြမ္ အခက္ခဲဆုံးအခ်ိန္တြင္ လက္ကမ္းေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
~~~~~~~~~~~~~
T/N >>> ** အီးထရန္ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီးဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ** (ဘာသာျပန္သူအတြက္ပိုအလုပ္ရႈပ္ပါတယ္ ဖတ္တဲ့သူအတြက္ ပိုအဆင္ေခ်ာပါတယ္)
အေရွ႕အပိုင္းေတြထဲက အသိေပးေျပာထားၿပီးသားပါ၊ ေမ့ကုန္ၾကမွာဆိုးလို႔ ထပ္သတိေပးတာ ♪┌|∵|┘♪