Unicode
ဗလာနယ်မြေထဲအညိုရောင်တွေစွန်းထင်းနေခဲ့တယ်
"အစ်ကိုထွက်မသွားပါဘူး မငိုပါနဲ့တော့"
ဝိန်း၏ရင်ခွင်ထဲတွင်ဂျီမင်းသည်လုံးလုံးလျားလျားနစ်မြုပ်နေသည်။အချိန်အတော်ကြာသည်အထိဝိန်းကသူ့ကိုလွှတ်မပေး။
အလွမ်းသယ်သည့်အရှိန်ရပ်သွားပြီဖြစ်၍အနည်းငယ်အိုးတိုးအမ်းတမ်းခံစားလာရကာရှက်ပင်ရှက်လာရသည်။
ထို့ကြောင့်သူ၏လက်ကိုမြှောက်လိုက်ကာအတင်းကာရောဖက်ထားသောဝိန်း၏လက်မောင်းကိုခပ်ဖွဖွပုတ်လိုက်သည်။ဒီအချိန်မှသာဝိန်းကသူ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
"အမ် အဟမ်း..."
ဝိန်းကသူ့ကိုလွှတ်လိုက်သည့်အချိန်တွင်ဂျီမင်း၏မျက်နှာကခရမ်းချဉ်သီးတစ်လုံးကဲ့သို့ပင်နီရဲနေသည်။
"ကျွန်တော်...ကိုယ်...?"
"ရ..ရပါတယ်..အရင်ကလိုပဲဆက်ဆံပါ"
ယခုအချိန်တွင်ဂျီမင်းသည်သူ၏မျက်နှာကြီးကိုတစ်နေရာရာသို့သာသွားပြီးအပ်ထားလိုက်ချင်တော့သည်။
ဝိန်းကိုကြည့်လေ ပို၍ရှက်လာရလေပင်။
ဝီလီယမ်ကသူဆိုတာလက်ခံလိုက်ရပြီးနောက်ပိုင်းဝိန်းရဲ့အကြည့်များကယခင်ကနှင့်မတူတော့ပေ။
ချက်ချင်းဆိုသလိုချစ်ခြင်းများကပျော်ဝင်လာပြီးနူးညံ့မှုများပြည့်လျှံသွားရသည်။
အော် တတ်လည်းတတ်နိုင်ပါပေ့။
"မင်းကတကယ်ကိုပဲအစ်ကိုပေါ့လေ"
ဝိန်းကဂျီမင်း၏ပါးပြင်ကိုခပ်ဖွဖွပွတ်ကာစိုက်ကြည့်ရင်းမေးသည်။
"၂၁ရာစုကအစ်ကိုကမင်းပဲကိုး
၂၁ရာစုကအစ်ကိုကဒီလိုမျိုးလား"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကိုယ်နည်းနည်းတော့မကြိုက်ပေမယ့်အစ်ကိုဖြစ်နေတော့ချစ်ပါတယ်"
"ကြိုက်ချင်ကြိုက် မကြိုက်ချင်နေ
ဘယ်သူကအတင်းကြိုက်ခိုင်းနေလို့လဲ"
"မင်းကရှပ်ပြာနိုင်တယ်လေ"
"မစ္စတာဝိန်း ကျွန်တော်က၂၀ရာစုတုန်းကဝီလီယမ်ပေမယ့်၂၁ရာစုမှာတော့ပတ်ဂျီမင်းပါပဲ
မစ္စတာဝိန်းကြိုက်တဲ့ပုံစံမဟုတ်ပါဘူး
ပြီးတော့မစ္စတာဝိန်းကကြိုက်တာမကြိုက်တာကိုလည်းကျွန်တော်ကဂရုမစိုက်ပါဘူး"
"ဟင့်အင်း အစ်ကိုဖြစ်နေသရွေ့ဘယ်လိုပုံစံပဲဖြစ်ဖြစ်ကိုယ်ကချစ်ပါတယ်"
ဝိန်းကတစ်ဖန်ဂျီမင်းကိုအနီးဆုံးသို့ဆွဲယူလိုက်ပြန်ပြီးပါးပြင်အားငြင်ငြင်သာသာတို့ထိကာနမ်းလိုက်သည်။
ထို့နောက်ဂျီမင်း၏အညိုရောင်ဆံနွယ်များကိုလက်ဖြင့်ကစားနေရင်းတိုးဖွဖွမေးလာသည်။
"အဲ့ဒီ၂၁ရာစုမှာရောကိုယ်ရှိလား
ကိုယ်နဲ့တွေ့ခဲ့လား"
ဂျီမင်းအသာခေါင်းခါပြလိုက်သည်။
ဝိန်းနဲ့တူတဲ့လူကိုလုံးဝ၂၁ရာစုမှာမတွေ့ခဲ့။တစ်ခါသောမျှမတည်ရှိခဲ့တာလည်းဖြစ်နိုင်သည်။
ဂျီမင်းခေါင်းခါလိုက်သည်ကိုမြင်လိုက်သောအခါဝိန်း၏မျက်နှာသည်အနည်းငယ်ညှိုးနွမ်းသွားသည်။
"ကိုယ်မင်းကိုမတွေ့သေးတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်
ဘယ်ဘဝရောက်ရောက် ကိုယ်ကအစ်ကို့ကိုပဲအရင်ဆုံးရှာမှာ"
ဝိန်း၏လက်တို့ကသူ၏ဆံနွယ်များကိုအဆက်မပြတ်ဆော့ကစားလျက်ရှိပြီးဂျီမင်းကိုတစ်ချက်တစ်ချက်ငုံ့ကြည့်ကာနှုတ်ခမ်းတို့အားငုံထွေးလေသည်။
ဝိန်းသည်ဖီးလီးယက်စ်၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုထိတွေ့နေသည့်တိုင်သူတို့စတွေ့တုန်းကအထိအတွေ့များနှင့်လုံးဝမတူပေ။အလွန်ငြင်သာပြီးစစ်မှန်လွန်းနေသည်။
ဂျီမင်း၏နှလုံးသားသည်လည်းကာယကံရှင်ကအဖြောင့်ဟုကြွေးကြော်ထားပေမယ့်မြို့တော်ဝန်ကြီး၏စစ်မှန်မှုများထဲတဖြည်းဖြည်းဖြင့်ပျော်ဝင်လာခဲ့ပြီးဖြစ်လေသည်။
သတိမထားမိလိုက်သည့်အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာတင်သူသည်ဝိန်း၏အနမ်းများကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်မျှတုံ့ပြန်လိုက်ပြီးပြီ။
"ဒါနဲ့ကိုယ်အစ်ကို့ကိုရှာတွေ့ပြီ"
"အမ် ဝီလီယမ်ကိုလား
သူဘယ်မှာလဲ"
"လန်ဒန်မှာရှိနေတယ်တဲ့ လူလွှတ်ပြီးစောင့်ရှောက်ခိုင်းထားတယ်
အစ်ကို့ဆီကိုကိုယ်မသွားခင်တခြားလုပ်စရာကိစ္စတစ်ခုရှိတယ် ပြီးတော့မြို့တော်ဝန်အလုပ်တွေကအရမ်းကျပ်နေတာ လန်ဒန်ကိုသွားချင်တိုင်းသွားလို့မရဘူး"
"ဝိန်း ကျွန်တော်ပြောစရာရှိတယ်"
"အင်း ပြောလေ"
"ကျွန်တော်ဘယ်လိုပဲတွေးတွေး မသင်္ကာဘူး
ဟိုစာအုပ်ကိုကျွန်တော်နောက်တစ်ခေါက်ကြည့်လို့ရနိုင်မလား"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကျွန်တော် ဝိန်းကိုပြောခဲ့တယ်မလား
စာအုပ်ကကျွန်တော့်ကိုခေါ်နေတယ်
သူပြချင်တာတစ်ခုခုရှိလို့နေမယ်"
"ကိုယ်မင်းကိုခွင့်ပြုရင်တောင်အဲ့စာအုပ်ကိုနောက်တစ်ခေါက်ဖွင့်ဖို့ကမဖြစ်နိုင်ဘူး"
"ကျွန်တော်ကြိုးစားကြည့်လို့ရနိုင်တာပဲ"
"သွေးစည်းနဲ့ချိပ်ပိတ်ထားတယ်
အသုံးပြုနေတဲ့ကာလမှာဘယ်သူကမှဖွင့်လို့မရဘူး
အကယ်၍မင်းစမ်းကြည့်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့သေတ္တာကဖွင့်ဖို့သော့ကိုကိုယ့်စာကြည့်စားပွဲပေါ်ကအစ်ကို့ဓာတ်ပုံဘောင်ထဲမှာယူလို့ရတယ်"
"ကျွန်တော်...အဲ..ဝီလီယမ်ကိုဘယ်တော့သွားရှာကြမလဲ"
"နောက်ရက်နည်းနည်းကြာရင်ကိုယ်အကြောင်းတစ်ခုခုရှာပြီးလန်ဒန်ကိုသွားမယ်
ဒီအတောအတွင်းမှာBook of Vincရဲ့ကိစ္စကိုအစဖော်တဲ့လူဆီကိုသွားပြီးစစ်ဆေးရဦးမယ်"
"ဝိန်းအခုသွားမှာလား"
"အင်း ခဏပါပဲ"
"ဒါဆိုကျွန်တော်စာအုပ်ကိုကြည့်ဦးမယ်"
"ကိုယ် အစ်ကို့ကိုတွေ့ရဖို့မစောင့်ချင်တော့ဘူး
မင်းလည်းဒီရာစုရဲ့မင်းကိုတွေ့ချင်မယ်လို့ထင်တယ်"
"တွေ့ချင်တယ် ပြီးရင်မေးချင်သေးတယ်
ဘာလို့တုံးပြီးခင်ဗျားကိုထားခဲ့လဲဆိုတာ"
"အစ်ကို့မှာလည်းအကြောင်းတွေရှိခဲ့မှာပါ
ကိုယ်သိပါတယ် အစ်ကိုကအကြောင်းမဲ့ဒီလိုမျိုးလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး"
ဝိန်းကပြုံးကာသူ၏ဆံနွယ်စများကိုဖွလိုက်ပြီးဆံပင်စပ်ကြားရှိဦးရေပြားနေရာလေးကိုထိရုံမျှနမ်းသွားသည်။
ဂျီမင်းမှာတစ်ကိုယ်လုံးဓာတ်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည့်အတွက်တုန်တောင်တုန်တက်သွားရသည်။
နွေးထွေးမှုလေးကသူ့နဖူးထက်မှာတစ်ဝေ့ဝေ့စွဲထင်ကျန်ရစ်လို့နေခဲ့ပေသည်။
_____
ဇူဘန်ဇကာအကျဉ်းထောင်...
ဝိန်းသည်ရှေ့ရှိစားပွဲကိုငေးကြည့်နေရင်းမှပင်တစ်ခုခုကိုစဉ်းစားနေပုံရသည်။
သူ၏မျက်နှာကရေပြင်ညီလိုတည်ငြိမ်လျက်ရှိပြီးတင်းမာနေသည်။လက်ထဲတွင်လည်းသစ်ကြားသီးနှစ်လုံးကိုကိုင်ထားလျက်ရှိပြီး၎င်းတို့ကိုလှည့်ကာကစားနေသည်။
သူစောင့်နေသောအချိန်အတွင်းမှာဝယ်တစ်ဖက်ခြမ်းမှအကျဉ်းသားဝတ်စုံဝတ်ထားသောလူတစ်ယောက်ကအေးအေးလူလူ သူရှိရာနေရာသို့လျှောက်လာပြီးထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဝိန်းကအခြားအဖက်ခြမ်းရှိရဲသားတစ်ယောက်ကိုမျက်ရိပ်ပြလိုက်သောအခါထိုရဲသားကအလိုက်တသိပင်အခန်းထဲမှထွက်ခွာသွားလေသည်။
ယခုသူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင်သံဇကာတစ်ချပ်သာကွာခြားတော့သည်။
ထိုလူ၏မျက်လုံးအစုံတို့မှာပတ်ဝန်းကျင်သို့ဝေ့ဝိုက်ကစားလျက်ဂဏာမငြိမ်ပဲရှိလေသည်။
သည့်အပြင်သူ၏နှုတ်ခမ်းဝတွင်လည်းလှောင်ပြုံးတစ်ခုကိုချိတ်ဆွဲထားသေး၏။
ထိုလူမှာကားအခြားမဟုတ်၊နယ်ပယ်ပေါင်းဟိုးလေးတကျော်ကျော်ဖြစ်ပါသည့်သတင်းဖြန့်ချီသူဂျိမ်းဝက်စတန်ပင်ဖြစ်တော့သည်။
"မြို့တော်ဝန်ကြီးကဒီအထိတောင်တကူးတကလာတွေ့ရတယ်ဆိုတော့ဘာတွေများကိစ္စရှိလို့ပါလဲ"
"ငါမင်းကိုမေးစရာရှိတယ်"
"ကျွန်တော်ကတော့အမှန်ကိုဖြေချင်မှဖြေမှာ"
"ကိစ္စမရှိဘူး"
"ဒါဆိုကောင်းပြီလေ"
ဝိန်းကဂျိမ်း၏မျက်လုံးများကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ဝိန်းမျက်ဝန်းများ၏အရှိန်အဟုန်ပြင်းမှုကတစ်ဖက်လူမျက်နှာတောင်ပေါက်ထွက်သွားတော့မလိုလို။
"မင်း Book Of Vincရဲ့သတင်းစကားကိုဘယ်သူ့ဆီကိုရောင်းလိုက်တာလဲ"
"အိုး အဲ့ဒီခင်ဗျားထိန်းသိမ်းထားတဲ့စာအုပ်ကိုပြောနေတာလား"
"..."
"အမှန်ပဲ ကျွန်တော်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုရောင်းလိုက်တယ်
သိတဲ့အတိုင်းကျွန်တော်ကသတင်းဖြန့်ချီသူလေ
အဲ့ဒီတော့စာအုပ်ကခင်ဗျားဆီမှာပါရှိတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းထပ်ပြီးရောင်းလိုက်တယ်"
"ဘယ်သူ့ဆီကိုလဲ"
"ကျွန်တော်ကဘာကိစ္စပြောရမှာတုန်း
အကျိုးအမြတ်မရှိဘဲအလုပ်မလုပ်ဘူး"
"ငါကလည်းအတုံ့အပြန်မရှိဘဲအလုပ်မလုပ်တတ်ပါဘူး"
"ဆိုတော့မြို့တော်ဝန်ကြီး ခင်ဗျားမှာဘာတွေကမ်းလှမ်းစရာရှိလဲ"
ဂျိမ်းကရယ်ရယ်မောမောပင်ဝိန်းကိုကြည့်ကာပြောလေသည်။ဝိန်းကိုယ်တိုင်သည်လည်းအပြုံးမမည်သောအပြုံးတစ်ခုဖြင့်ဂျိမ်းကိုပြန်လည်၍ပြုံးပြလိုက်သည်။
ထိုအပြုံးသည်သာမန်လူအဖို့ရိုးရိုးအပြုံးတစ်ခုသာဖြစ်သော်လည်းအကြောင်းသိသူအဖို့ကတော့ကျောပြင်တစ်ခုလုံးကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားစေသည်။
"ဂျိမ်းဝက်စတန် ငါဒီကိုဘာမှမပြင်ဆင်ဘဲလာခဲ့တယ်လို့မင်းထင်နေတာလား"
ဝိန်းကသစ်ကြားသီးကိုခွာနေရင်းတန်းလန်းဂျိမ်းကိုတစ်ချက်မျှကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။
သူ၏လက်ချောင်းများကအင်မတန်အေးဆေးနိုင်လှပြီးသစ်ကြားသီး၏အခွံများအားတစ်စချင်းစီဖဲ့ခြွေနေသည်။
"ဒါပေါ့ ဒါပေါ့ဗျာ
မြို့တော်ဝန်ဝိန်းကဉာဏ်ထက်မြက်တဲ့လူဆိုတာကျွန်တော်သိပြီးသားပါ ဒါကြောင့်လည်းကျွန်တော်ကခင်ဗျားနဲ့ခင်ဗျားရဲ့အဲ့ဒီ..ဘာလဲ..စုံထောက်ဆီမှာလွယ်လွယ်ကူကူအဖမ်းခံရပြီးဇူဘန်ဇကာကိုရောက်လာတာပဲလေ
အံ့သြစရာမရှိပါဘူး"
"ဒါဆိုမင်းဘာကြောင့်ငါ့ကိုမပြောပြတာလဲ"
"ဖောက်သည်တွေရဲ့အချက်အလက်ဆိုတာလူတိုင်းကိုပြောလို့မရဘူး ထိန်းသိမ်းထားရတယ်"
"အမန်ဒါဝက်စတန်ကမင်းရဲ့ညီမ မဟုတ်လား"
ဂျိမ်း၏သရော်နေသောအပြုံးမှာချက်ချင်းရပ်တန့်သွားရသည်။သို့သော်ဂျိမ်းမှာအကင်းပါးသူပီပီထိုအပြုအမူကစက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာတင်ပျက်ပျယ်သွားသည်။
သူကဂရုမစိုက်သလိုပုံစံဖမ်းပြီး၎င်းကိစ္စကသူ့အတွက်ဘယ်လောက်မျှအရေးမပါသည့်နှယ်ဆက်လက်ရယ်နေလိုက်သည်။
ဂျိမ်းသည်ရယ်နေသော်လည်းရင်ထဲကအပူမီးကတမြေ့မြေ့လောင်ကျွမ်းနေသည်။
ဝိန်းကလည်းဂျိမ်း၏ဖြစ်အင်အားသတိထားမိဟန်ရသည်။
"ဒီတော့မင်းငါ့ကိုပြောပြလိုက်တာအကောင်းဆုံးပဲ"
"သူကကျွန်တော့်ညီမမဟုတ်ဘူး
အမန်ဒါဆိုတာဘယ်သူမှန်းတောင်ကျွန်တော်မသိဘူး"
"အဟက်..."
ဝိန်းသည်တစ်ချက်မျှရယ်မိသွားသည်။
၄င်းဂျိမ်းဝက်စတန်မှာအလွန့်အလွန်သရုပ်ဆောင်ကောင်းလွန်းလှသည်။
သူ့ညီမအမန်ဒါကိုယ်တိုင်ကဝန်ခံထားပြီးတာတောင်သူကမသိဟူ၍ငြင်းချင်သေးသည်။
"တော်ပြီ အချိန်ကုန်တယ်
မင်းငါ့ကိုမပြောဘူးဆိုရင်မင်းညီမကို..."
ဝိန်းကဆက်မပြောတော့ဘဲရပ်ထားလိုက်ကာလက်ထဲရှိကျန်ရှိနေသောနောက်ဆုံးသစ်ကြားသီးကိုလက်ဗလာဖြင့်ခြေမွလိုက်သည်။သစ်ကြားသီးခွံအစများမှာဝိန်း၏လက်ကြားထဲမှာပျံ့ထွက်လာပြီးစားပွဲပေါ်သို့ပြုတ်ကျသွားသည်။
"ခင် ခင်ဗျား ဒီလိုပက်စက်ယုတ်မာတဲ့လူ
ခင်ဗျားမြို့တော်ဝန်တောင်ဖြစ်သင့်ရဲ့လား"
"မင်းငါ့ကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြောပြလိုက်ရင်အဆင်ပြေနေတာပဲ မင်းရဲ့ညီမကလည်းသတင်းဖြန့်ချီသူပဲမလား
သတင်းရောင်းလိုက်တဲ့လူကိုပြောပြရင်မင်းရဲ့ညီမဒီထောင်ထဲမရောက်စေရဘူး
ဒါငါ့ရဲ့ကမ်းလှမ်းမှုပဲ"
ဝိန်းကသူ၏လက်နှစ်ဖက်အချင်းချင်းပွတ်ကာအမှုန့်များကိုခါလိုက်သည်။ဂျိမ်း၏မျက်နှာမှာပြုံးရွှင်နေရာမှဒေါသအမျက်ခြောင်းခြောင်းထွက်နေသည့်အနေအထားသို့ပြောင်းလဲသွားသည်။
ဂျိမ်းကသူ၏ကိုယ်ရေးရာဇဝင်နှင့်ပက်သက်၍ဘယ်တုန်းကမှထုတ်ဖော်လေ့မရှိ။
သူတင်မဟုတ် သတင်းဖြန့်ချီသူအားလုံးလိုလိုကသူတို့၏ကိုယ်ရေးအချက်အလက်များသည်အထူးလုံခြုံမှုရှိသည်ဟူ၍ထင်မှတ်ကြစမြဲပင်။
အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်သတင်းဖြန့်ချီသူများသည်အလင်းထဲကလှုပ်ရှားကြသူများမဟုတ်၊အမှောင်ထဲကထောင့်တစ်နေရာမှလှုပ်ရှားကြသူများဖြစ်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
လူတွေ့မခံ အမြင်မခံသောကြွက်စုတ်လိုလူစားမျိုးဖြစ်ရာသတင်းဖြန့်ချီသူများကိုမည်သူကမျှမဖမ်းမိသလိုသတ်ဖို့လည်းမကြိုးစားနိုင်ခဲ့ပါချေ။ဤသို့ဖြင့်ဗြိတိန်၏နယ်မြေတစ်လွှားတွင်သတင်းဖြန့်ချီသူများကနေရာအနှံ့အပြားတွင်ပေါ်ပေါက်လာပြီးအတွင်းမှနေ၍ကောင်းကောင်းကြီးလှိုက်စားနေခဲ့သည်မှာယခုထက်ထိအောင်ပင်ဖြစ်သည်။
"ခင်ဗျားမှာတစ်ခုခုရှိနေတယ်
ဒါကိုကျွန်တော်ခံစားမိတယ်"
"မင်းသိစရာမလိုပါဘူး"
"အမန်ဒါကခင်ဗျားလက်ထဲမှာလား"
ဝိန်းကဘာမှပြန်မပြောဘဲဟုတ်မှန်ကြောင်းထောက်ခံသည့်အနေဖြင့်ခေါင်းတစ်ချက်သာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ဒါဆိုရင်...အင်း..."
"ဂျိမ်း မင်းနဲ့စကားပြောရတာငါ့ရဲ့အချိန်တွေသိပ်ကုန်တာပဲ
မပြောနိုင်ဘူးဆိုလည်းထားလိုက်တော့
ဒီနေရာမှာမကြာခင်မင်းညီမကိုတွေ့ဖို့သာပြင်ထားပါ"
ဝိန်းကပြောပြောဆိုဆိုပင်ထပြန်ရန်ခြေလှမ်းစလိုက်သည်။သူအခန်းထဲကမထွက်ခင်မှာပဲနောက်ကျောဘက်ဆီမှပျံ့လွင့်လာသောဂျိမ်း၏စကားသံကိုကြားလိုက်ရသည်။
"အဲ့ဒီသူကိုကျွန်တော်မမြင်ရဘူး
ဒါပေမယ့်သူကမိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့သိတယ် သူမကပြောတယ် ဒီသတင်းစကားကိုသူ့တစ်ယောက်ဆီပဲရောင်းရင်ရွှေချိန်တစ်ရာပေးမယ်တဲ့
နောက်ပြီးဒီကိစ္စအခြားသူတွေဆီပါပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူး မင်းရဲ့အလုပ်ကိုကောင်းကောင်းလုပ်ပါလို့သူမကပြောခဲ့တယ်
အဲ့ဒီအချိန်တုန်းကတော့ကျွန်တော်ကBook Of Vincရဲ့အကြောင်းကိုကြားဖူးနားဝပဲရှိသေးတာ
ခင်ဗျားလက်ထဲမှာမှန်းလည်းမသိဘူး
ဒါပေမယ့်သဲလွန်စတွေကလည်းရှိတယ်လေ
ကျွန်တော်လူတိုင်းနဲ့ချိတ်ဆက်ပြီးစုံစမ်းတော့အဲ့ဒီစာအုပ်အကြောင်းကရေးတေးတေးပေါ်လာတော့တာပဲ
တည်နေရာကိုလည်းကျွန်တော်သိလိုက်ရတယ်
ဒါပေမယ့်တည်နေရာကတိတိကျကျမရှိဘူး
ဘာတွန်နားလို့ပြောကြတယ်"
"ဘယ်သူကသိနိုင်မှာလဲ
စာအုပ်ကဘာတွန်ရဲ့မြို့တော်ဝန်ကြီးဆီမှာရှိနေတာကိုးဗျ ဒါနဲ့နောက်တော့ကျွန်တော်သူမနဲ့ဆက်သွယ်လိုက်တယ်
လိုချင်တဲ့အချက်အလက်တွေအကုန်ရပြီလို့လေ
သူမအဲ့နေ့ကရောက်လာတယ်
ထုံးစံအတိုင်းကျွန်တော်သူမကိုမမြင်ရပါဘူး
တည်နေရာကိုပါသိပြီလို့ကျွန်တော်ပြောတော့သူမကဘယ်မှာလဲမေးတယ် ကျွန်တော်ကဘယ်မှာလွယ်လွယ်ပြောပြပါ့မလဲ
ဒါနဲ့သူမကနောက်ထပ်ရွှေချိန်တစ်ရာထပ်ပေးပြန်တယ်
အဲ့ဒါကြောင့်ပဲစာအုပ်ကဘာတွန်မြို့တော်ဝန်လက်ထဲမှာရှိနေကြောင်းကျွန်တော်ရောင်းခဲ့တယ်"
"ကျွန်တော်သိတာဒါအကုန်ပဲ"
"အဲ့ဒီသူ့နဲ့ပက်သက်ပြီးထင်ရှားတဲ့အမှတ်အသားမတွေ့ခဲ့ဘူးလား"
"ဒါတွေကလွန်ခဲ့တဲ့၅နှစ်ကျော်ကကိစ္စတွေလေ
ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်များမှတ်မိနိုင်ပါ့မလဲ
ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြောပြနိုင်တာတင်ကျေးဇူးတင်..အမ်..နေဦး..သူမရဲ့ခေါင်းမှာငှက်မွှေးတစ်ချောင်းရှိတယ်
နောက်ပြီးကျွန်တော်ပြန်စဉ်းစားကြည့်တာအဲ့နေ့ကသူမမုဆိုးမအင်္ကျီကိုဝတ်ထားတယ်
သူကမုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်မယ်လို့ထင်တယ်"
"ဒါဆိုလုံလောက်ပြီ"
"ကျွန်တော့်ဘက်ကကိစ္စပြီးသွားတဲ့အတွက်အမန်ဒါ့ကိုပြန်လွှတ်ပေးပါ"
"ကောင်းပြီ"
ဝိန်းကတံခါးဝဆီကိုလျှောက်သွားသည်။
သူတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီးနောက်ပါးသို့တစ်ချက်စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်သည်။
ဂျိမ်းဝက်စတန်မှာထိုင်မြဲအတိုင်းထိုင်နေလျက်ခေါင်းငိုက်စိုက်ချထားသည်။သူ၏ညီမ မလွတ်မြောက်မှာစိုးရိမ်နေပုံလည်းရသည်။
"ကောင်းမွန်တဲ့စကားဝိုင်းတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပါတယ်
မစ္စတာဝက်စတန်"
ထို့နောက်တွင်ဇူဘန်ဇကာအကျဉ်းထောင်၏တံခါးသည်ဒုန်းခနဲပိတ်သွားခဲ့လေတော့သည်။
____
ဂျီမင်းသည်စာကြည့်ခန်းတံခါးကိုဖြည်းညင်းစွာတွန်းဖွင့်လိုက်သည်။တံခါးကခပ်ရေးရေးလေးပွင့်ထွက်သွားပြီးနောက်ဝိန်း၏စာကြည့်စားပွဲနှင့်နောက်ဘက်ခြမ်းမှစာအုပ်စင်များကမြင်ကွင်းထဲရောက်ရှိနှင့်ပြီးဖြစ်လေသည်။
'ငါ့ကိုလာရှာပါ'
'ငါ့မှာပြောစရာတွေရှိနေတယ်'
ထပ်မံ၍အသံတစ်သံကသူ့နားထဲကိုတိုးညင်းစွာဝင်ရောက်လာသည်။ထိုအသံကအဝေးကပြောနေတာထက်သူ့နားအနီးတွင်တစ်ဝေ့ဝေ့ဝဲကာလေသံဖြင့်ပြောကြားနေသယောင်။
ဂျီမင်းသည်ကြောက်တတ်သူဖြစ်သဖြင့်သူ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ကိုယ်လုံးရှိကြက်သီးမွှေးများကထိုအသံကြားရလေတိုင်းထောင်တက်သွားလေ့ရှိသည်။
သို့သော်ထိုအသံမှာကျင့်သားရနေပြီဖြစ်၍ယခင်ကလောက်တော့တုန်လှုပ်ခြင်းမရှိတော့ပါပေ။
ဂျီမင်းသည်စာကြည့်ခန်းထဲဝင်ပြီးဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်လိုက်သေးသည်။ဤအခန်းထဲသို့ဒုတိယမြောက်ခြေချမိခြင်းဖြစ်သော်လည်းအခန်းကပထမအကြိမ်နှင့်သိပ်မတူ။
ကိစ္စမရှိပါ ဝိန်းပြောင်းလိုက်တာဖြစ်နိုင်သည်။
စားပွဲပေါ်ရှိမှောက်ထားသောဓာတ်ပုံဘောင်လေးတစ်ခုကိုယူလိုက်သည်။
ဓာတ်ပုံဘောင်ထဲမှဝီလီယမ်ကမျက်လုံးများပိတ်အောင်အထိရယ်မောကာပြုံးရွှင်နေသည်။
ဂျီမင်းသည်ဓာတ်ပုံလေးကိုလက်ညှိုးဖြင့်ခပ်ဖွဖွတို့ထိမိလိုက်သည်။
သူဝီလီယမ်အဖြစ်ပြန်ရောက်ခဲ့သော်လည်းစန္ဒရားတီးခတ်သည့်မှတ်ဉာဏ်၊အကသင်ခဲ့သည့်မှတ်ဉာဏ်၊စတွေ့ခဲ့သည့်မှတ်ဉာဏ်ကလွဲ၍မည်သည့်အရာ ဘာဆိုဘာမျှမမှတ်မိပါ။အရေးကြီးသည့်အစိတ်အပိုင်းများကိုသူမမှတ်မိဘဲချိုမြိန်သောအကြောင်းအရာလေးများကိုပဲပြန်မှတ်မိနေသည်။
ဂျီမင်းသည်သူ့ခေါင်းသာသူတစ်ပတ်လည်သွားအောင်ရိုက်ပုတ်လိုက်ချင်သည်။
အဘယ်ကြောင့်များအရေးကြီးသည့်ဟာများကိုမမှတ်မိဘဲယခုအတွက်အသုံးမဝင်လှသည့်အနှီမြို့တော်ဝန်နှင့်ကလူ၏ကမြှူ၏ကိစ္စများကိုသာမှတ်မိနေရပါသလဲ။
အမှန်စင်စစ်ဂျီမင်း၏အတွေးမှာမှားသည်။
မည်သူကများဆိုးရွားစုတ်ပြတ်နေသည့်မှတ်ဉာဏ်အပိုင်းအစတွေကိုဦးနှောက်ထဲထာဝရသိမ်းဆည်းထားချင်မလဲ။ထို့အစားချိုမြိန်သောအရာလေးများကိုသာနည်းနည်းမျှရှိစေကာမူသေတစ်ဖန်တစ်သက်ဆုံးမှတ်ထားလိုက်သည်ကမှကောင်းသေးသည်။
"ဟူးးး ၂၁ရာစုကိုပြန်ချင်တယ်
ငါ့အိပ်ခန်းလေး ငါ့ဖုန်းလေး
ငါ့ရေခဲမုန့် ..."
ဤမျှလောက်ကိစ္စများစွာဖြစ်ပျက်ခဲ့ပြီးသော်လည်းဂျီမင်း၏၂၁ရာစုသို့ပြန်ချင်သောစိတ်ဆန္ဒမှာပြင်းပြစွာကျန်နေတုန်း။ဝိန်းကသူ့ကိုနမ်းနေသည် ဖက်နေသည်ကိုလက်ခံပေးထားသည်ကလည်းဝိန်း၏စိတ်ဒဏ်ရာကိုအနည်းငယ်လောက်ကုစားနိုင်မည်လားဆိုသည့်မျှော်လင့်ချက်နှင့်ပင်ဖြစ်သည်။
အတိတ်ကမိမိသည်ဝိန်းကိုမည်မျှပင်ချစ်ခဲ့သည်ဆိုဦးတော့။ယခုသူသည်ဝီလီယမ်အာသာမဟုတ်တော့။
၂၁ရာစုမှပတ်ဂျီမင်းသာဖြစ်လေ၏။
ထို့အပြင်သူသည်အဖြောင့်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အတွက်ယောကျာ်းတစ်ယောက်နှင့်ကလူ၏ကမြှူ၏ကိစ္စများမှာသူနှင့်လုံးဝသက်ဆိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိပါချေ။
သူ၏အလွန်အင်မတန်မှကောင်းမွန်လှသောစိတ်ထားကြောင့်သာဤကိစ္စရပ်များကိုလက်ခံထားခဲ့ခြင်းသာဖြစ်လေသည်။
ဓာတ်ပုံဘောင်အနောက်မှသော့ကိုထုတ်ယူလိုက်ကာကော်ဇောကိုလှန်လိုက်ပြီးအတွင်းမှသေတ္တာအားထုတ်ယူလိုက်သည်။သေတ္တာမှာယခင်ကကဲ့သို့ဖုန်အလိမ်းလိမ်းတက်မနေခဲ့သည့်အတွက်ညစ်ပတ်မှာလည်းသိပ်ပြီးစိုးရိမ်စရာမလိုပေ။
သော့ဖြင့်ထိုးဖွင့်လိုက်သောအခါထိုသေတ္တာသည်ပွင့်လာပြီးအထဲမှစာအုပ်တစ်အုပ်သည်ထွက်လာပေ၏။
Book Of Vinc၏အငွေ့အသက်များမှာနောက်ဆုံးမြင်ခဲ့သည့်အချိန်ကထက်ပိုပြီးလန်းဆန်းနေသယောင်။
ဝိန်းပြောသည့်အတိုင်းပင်ထိုစာအုပ်ကသွေးစည်းဖြင့်ချိပ်ပိတ်ထားပေ၏။
'မင်းရဲ့လက်ကိုစည်းပေါ်တင်လိုက်'
မရှေးမနှောင်းပင်အသံတစ်သံကထွက်လာပြီးသူ၏လက်ကိုစာအုပ်၏ချိပ်စည်းပေါ်တင်လိုက်ဖို့ပြောလာသည်။
ဂျီမင်းလည်းမဆိုင်းမတွပင်စာအုပ်ပေါ်သို့လက်ဝါးတင်လိုက်သည်။
မည်သူကထင်မည်လဲ။
ဂျီမင်း၏လက်ဖဝါးမှအလယ်မှကန့်လန့်ပြတ်ရှသွားပြီးသွေးများကထိုနေရာမှတစ်ဆင့်စာအုပ်၏အဖုံးပေါ်သို့ပျံ့နှံ့သွားသည်။
"ဝှက်သယ်ဖတ်!"
ဂျီမင်းအလျင်အမြန်ပင်လက်ပြန်ရုတ်လိုက်သော်လည်းမမှီတော့ပေ။သူ၏နားထဲတွင်တဝီဝီအော်သံများကအသံချင်းထပ်လာပြီးအမြင်အာရုံများလည်းဝေဝါးလာကာသူ၏ဝိညာဉ်မှာစကြဝဋ္ဌာအပြင်ဘက်သို့ဆောင့်တွန်းခံလိုက်ရသည်ဟူ၍ပင်ထင်မှတ်မိတော့သည်။
ဂျီမင်းနောက်ဆုံးမြင်လိုက်သည်ကာကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လွတ်ကျသွားသောBook Of Vincနှင့်တဖြတ်ဖြတ်လှန်သွားသောစာရွက်ဖြူများပင်ဖြစ်လေ၏။
ဂျီမင်းမျက်လုံးနှစ်လုံးကိုဖွင့်လိုက်သည်။
၄င်းတို့မှာဖွင့်မရနိုင်အောင်ပိတ်နေတာမျိုးလည်းမဟုတ်ပါပေ။စူးရှနေသောအလင်းရောင်ကသူ၏အမြင်အာရုံအတွင်းသို့မဆိုင်းမတွဝင်ရောက်လာသည်။
သူရောက်နေသည်ကအဖြူရောင်ဗလာနယ်မြေကြီးပင်ဖြစ်ပေ၏။
၄င်းမှာဘာမှမရှိသောအဖြူရောင်ဗလာစာရွက်တစ်ရွက်လိုပင်။သူနင်းနေသောအောက်ခြေကိုပင်မမြင်ရပါ။
အကုန်လုံး အရာအားလုံးကအဖြူရောင်ကြီးများသာဖြစ်လေသည်။
"ငါသေသွားပြီးနတ်ပြည်ရောက်သွားတာလား
ဒါလည်းအေးတာပဲ
အမှုတွေကိုခေါင်းခြောက်အောင်စဉ်းစားစရာမလိုတော့ဘူး ဟေးဟေး"
ဂျီမင်းသည်ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်အနည်းငယ်လုပ်လိုက်သည်။သို့တိုင်အောင်အရာအားလုံးကအဖြူရောင်ဖြစ်နေတုန်း။
သူ၏မျက်နှာပေါ်သို့ဝဲကျလာသောဆံနွယ်များကိုဖယ်လိုက်ရာယင်းတို့မှာအညိုရောင်ဟုတ်မနေခဲ့ဘဲမဟူရာရောင်များဖြစ်နေခဲ့သည်။
မထင်မှတ်ဘဲဂျီမင်းအရပ်လေးမျက်နှာသို့ဝေ့ပတ်ကာကြည့်ရှုလိုက်သည်။
သူနှင့်၇မီတာခန့်အကွာအဝေးတွင်ကျောခိုင်းထားသောအညိုရောင်ပုံရိပ်တစ်ရိပ်ကရှိနေခဲ့သည်။
သူ၏အညိုရောင်ပွယောင်းယောင်းဆံနွယ်များကအနည်းငယ်လှုပ်ရှားလို့နေခဲ့ပြီးထိုလူသည်ဂျီမင်းမှန်ကြည့်လိုက်တိုင်းပေါ်လာသည့်လူ။
"ဖီးလီးယက်စ်..?"
___
နောက်တစ်ပိုင်းကျဖီးလစ်ကိုတွေ့ရပါပြီ😭
.
.
.
Zawgyi
ဗလာနယ္ေျမထဲအညိဳေရာင္ေတြစြန္းထင္းေနခဲ့တယ္
"အစ္ကိုထြက္မသြားပါဘူး မငိုပါနဲ႔ေတာ့"
ဝိန္း၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ဂ်ီမင္းသည္လံုးလံုးလ်ားလ်ားနစ္ျမဳပ္ေနသည္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိဝိန္းကသူ႔ကိုလႊတ္မေပး။
အလြမ္းသယ္သၫ့္အရိွန္ရပ္သြားၿပီျဖစ္၍အနည္းငယ္အိုးတိုးအမ္းတမ္းခံစားလာရကာရွက္ပင္ရွက္လာရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္သူ၏လက္ကိုေျမႇာက္လိုက္ကာအတင္းကာေရာဖက္ထားေသာဝိန္း၏လက္ေမာင္းကိုခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္သည္။ဒီအခ်ိန္မွသာဝိန္းကသူ႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
"အမ္ အဟမ္း..."
ဝိန္းကသူ႔ကိုလႊတ္လိုက္သၫ့္အခ်ိန္တြင္ဂ်ီမင္း၏မ်က္ႏွာကခရမ္းခ်ဉ္သီးတစ္လံုးကဲ့သို႔ပင္နီရဲေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္...ကိုယ္...?"
"ရ..ရပါတယ္..အရင္ကလိုပဲဆက္ဆံပါ"
ယခုအခ်ိန္တြင္ဂ်ီမင္းသည္သူ၏မ်က္ႏွာႀကီးကိုတစ္ေနရာရာသို႔သာသြားၿပီးအပ္ထားလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။
ဝိန္းကိုၾကၫ့္ေလ ပို၍ရွက္လာရေလပင္။
ဝီလီယမ္ကသူဆိုတာလက္ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ပိုင္းဝိန္းရဲ့အၾကၫ့္မ်ားကယခင္ကႏွင့္မတူေတာ့ေပ။
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုခ်စ္ျခင္းမ်ားကေပ်ာ္ဝင္လာၿပီးႏူးညံ့မႈမ်ားျပၫ့္လ်ွံသြားရသည္။
ေအာ္ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္ပါေပ့။
"မင္းကတကယ္ကိုပဲအစ္ကိုေပါ့ေလ"
ဝိန္းကဂ်ီမင္း၏ပါးျပင္ကိုခပ္ဖြဖြပြတ္ကာစိုက္ၾကၫ့္ရင္းေမးသည္။
"၂၁ရာစုကအစ္ကိုကမင္းပဲကိုး
၂၁ရာစုကအစ္ကိုကဒီလိုမ်ိဳးလား"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ကိုယ္နည္းနည္းေတာ့မႀကိဳက္ေပမယ့္အစ္ကိုျဖစ္ေနေတာ့ခ်စ္ပါတယ္"
"ႀကိဳက္ခ်င္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ခ်င္ေန
ဘယ္သူကအတင္းႀကိဳက္ခိုင္းေနလို႔လဲ"
"မင္းကရွပ္ျပာႏိုင္တယ္ေလ"
"မစၥတာဝိန္း ကြၽန္ေတာ္က၂၀ရာစုတုန္းကဝီလီယမ္ေပမယ့္၂၁ရာစုမွာေတာ့ပတ္ဂ်ီမင္းပါပဲ
မစၥတာဝိန္းႀကိဳက္တဲ့ပံုစံမဟုတ္ပါဘူး
ၿပီးေတာ့မစၥတာဝိန္းကႀကိဳက္တာမႀကိဳက္တာကိုလည္းကြၽန္ေတာ္ကဂရုမစိုက္ပါဘူး"
"ဟင့္အင္း အစ္ကိုျဖစ္ေနသေရြ့ဘယ္လိုပံုစံပဲျဖစ္ျဖစ္ကိုယ္ကခ်စ္ပါတယ္"
ဝိန္းကတစ္ဖန္ဂ်ီမင္းကိုအနီးဆံုးသို႔ဆြဲယူလိုက္ျပန္ၿပီးပါးျပင္အားျငင္ျငင္သာသာတို႔ထိကာနမ္းလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ဂ်ီမင္း၏အညိုေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားကိုလက္ျဖင့္ကစားေနရင္းတိုးဖြဖြေမးလာသည္။
"အဲ့ဒီ၂၁ရာစုမွာေရာကိုယ္ရိွလား
ကိုယ္နဲ႔ေတြ့ခဲ့လား"
ဂ်ီမင္းအသာေခါင္းခါျပလိုက္သည္။
ဝိန္းနဲ႔တူတဲ့လူကိုလံုးဝ၂၁ရာစုမွာမေတြ့ခဲ့။တစ္ခါေသာမ်ွမတည္ရိွခဲ့တာလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဂ်ီမင္းေခါင္းခါလိုက္သည္ကိုျမင္လိုက္ေသာအခါဝိန္း၏မ်က္ႏွာသည္အနည္းငယ္ၫွိုးႏြမ္းသြားသည္။
"ကိုယ္မင္းကိုမေတြ့ေသးတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္
ဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ ကိုယ္ကအစ္ကို႔ကိုပဲအရင္ဆံုးရွာမွာ"
ဝိန္း၏လက္တို႔ကသူ၏ဆံႏြယ္မ်ားကိုအဆက္မျပတ္ေဆာ့ကစားလ်က္ရိွၿပီးဂ်ီမင္းကိုတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ငံု႔ၾကၫ့္ကာႏႈတ္ခမ္းတို႔အားငံုေထြးေလသည္။
ဝိန္းသည္ဖီးလီးယက္စ္၏ခႏၶာကိုယ္ကိုထိေတြ့ေနသၫ့္တိုင္သူတို႔စေတြ့တုန္းကအထိအေတြ့မ်ားႏွင့္လံုးဝမတူေပ။အလြန္ျငင္သာၿပီးစစ္မွန္လြန္းေနသည္။
ဂ်ီမင္း၏ႏွလံုးသားသည္လည္းကာယကံရွင္ကအေျဖာင့္ဟုေႂကြးေၾကာ္ထားေပမယ့္ၿမိဳ႔ေတာ္ဝန္ႀကီး၏စစ္မွန္မႈမ်ားထဲတျဖည္းျဖည္းျဖင့္ေပ်ာ္ဝင္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္ေလသည္။
သတိမထားမိလိုက္သည့္အခ်ိန္တိုေလးအတြင္းမွာတင္သူသည္ဝိန္း၏အနမ္းမ်ားကိုတစ္ခ်က္နွစ္ခ်က္မ်ွတံု႔ျပန္လိုက္ၿပီးၿပီ။
"ဒါနဲ႔ကိုယ္အစ္ကို႔ကိုရွာေတြ့ၿပီ"
"အမ္ ဝီလီယမ္ကိုလား
သူဘယ္မွာလဲ"
"လန္ဒန္မွာရိွေနတယ္တဲ့ လူလႊတ္ၿပီးေစာင့္ေရွာက္ခိုင္းထားတယ္
အစ္ကို႔ဆီကိုကိုယ္မသြားခင္တျခားလုပ္စရာကိစၥတစ္ခုရိွတယ္ ၿပီးေတာ့ၿမိဳ႔ေတာ္ဝန္အလုပ္ေတြကအရမ္းက်ပ္ေနတာ လန္ဒန္ကိုသြားခ်င္တိုင္းသြားလို႔မရဘူး"
"ဝိန္း ကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာရွိတယ္"
"အင္း ေျပာေလ"
"ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး မသကၤာဘူး
ဟိုစာအုပ္ကိုကြၽန္ေတာ္ေနာက္တစ္ေခါက္ၾကည့္လို႔ရနိုင္မလား"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ဝိန္းကိုေျပာခဲ့တယ္မလား
စာအုပ္ကကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚေနတယ္
သူျပခ်င္တာတစ္ခုခုရွိလို႔ေနမယ္"
"ကိုယ္မင္းကိုခြင့္ျပဳရင္ေတာင္အဲ့စာအုပ္ကိုေနာက္တစ္ေခါက္ဖြင့္ဖို႔ကမျဖစ္နိုင္ဘူး"
"ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားၾကည့္လို႔ရနိုင္တာပဲ"
"ေသြးစည္းနဲ႔ခ်ိပ္ပိတ္ထားတယ္
အသံုးျပဳေနတဲ့ကာလမွာဘယ္သူကမွဖြင့္လို႔မရဘူး
အကယ္၍မင္းစမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ေသတၱာကဖြင့္ဖို႔ေသာ့ကိုကိုယ့္စာၾကည့္စားပြဲေပၚကအစ္ကို႔ဓာတ္ပံုေဘာင္ထဲမွာယူလို႔ရတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္...အဲ..ဝီလီယမ္ကိုဘယ္ေတာ့သြားရွာၾကမလဲ"
"ေနာက္ရက္နည္းနည္းၾကာရင္ကိုယ္အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွာၿပီးလန္ဒန္ကိုသြားမယ္
ဒီအေတာအတြင္းမွာBook of Vincရဲ႕ကိစၥကိုအစေဖာ္တဲ့လူဆီကိုသြားၿပီးစစ္ေဆးရဦးမယ္"
"ဝိန္းအခုသြားမွာလား"
"အင္း ခဏပါပဲ"
"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္စာအုပ္ကိုၾကည့္ဦးမယ္"
"ကိုယ္ အစ္ကို႔ကိုေတြ႕ရဖို႔မေစာင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး
မင္းလည္းဒီရာစုရဲ႕မင္းကိုေတြ႕ခ်င္မယ္လို႔ထင္တယ္"
"ေတြ႕ခ်င္တယ္ ၿပီးရင္ေမးခ်င္ေသးတယ္
ဘာလို႔တံုးၿပီးခင္ဗ်ားကိုထားခဲ့လဲဆိုတာ"
"အစ္ကို႔မွာလည္းအေၾကာင္းေတြရွိခဲ့မွာပါ
ကိုယ္သိပါတယ္ အစ္ကိုကအေၾကာင္းမဲ့ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး"
ဝိန္းကၿပံဳးကာသူ၏ဆံႏြယ္စမ်ားကိုဖြလိုက္ၿပီးဆံပင္စပ္ၾကားရွိဦးေရျပားေနရာေလးကိုထိရံုမ်ွနမ္းသြားသည္။
ဂ်ီမင္းမွာတစ္ကိုယ္လံုးဓာတ္လိုက္သလိုခံစားလိုက္ရသည့္အတြက္တုန္ေတာင္တုန္တက္သြားရသည္။
ေႏြးေထြးမႈေလးကသူ႔နဖူးထက္မွာတစ္ေဝ့ေဝ့စြဲထင္က်န္ရစ္လို႔ေနခဲ့ေပသည္။
_____
ဇူဘန္ဇကာအက်ဥ္းေထာင္...
ဝိန္းသည္ေရွ႕ရွိစားပြဲကိုေငးၾကည့္ေနရင္းမွပင္တစ္ခုခုကိုစဥ္းစားေနပံုရသည္။
သူ၏မ်က္နွာကေရျပင္ညီလိုတည္ၿငိမ္လ်က္ရွိၿပီးတင္းမာေနသည္။လက္ထဲတြင္လည္းသစ္ၾကားသီးနွစ္လံုးကိုကိုင္ထားလ်က္ရွိၿပီး၄င္းတို႔ကိုလွည့္ကာကစားေနသည္။
သူေစာင့္ေနေသာအခ်ိန္အတြင္းမွာဝယ္တစ္ဖက္ျခမ္းမွအက်ဥ္းသားဝတ္စံုဝတ္ထားေသာလူတစ္ေယာက္ကေအးေအးလူလူ သူရွိရာေနရာသို႔ေလ်ွာက္လာၿပီးထိုင္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ဝိန္းကအျခားအဖက္ျခမ္းရွိရဲသားတစ္ေယာက္ကိုမ်က္ရိပ္ျပလိုက္ေသာအခါထိုရဲသားကအလိုက္တသိပင္အခန္းထဲမွထြက္ခြာသြားေလသည္။
ယခုသူတို႔နွစ္ေယာက္ၾကားတြင္သံဇကာတစ္ခ်ပ္သာကြာျခားေတာ့သည္။
ထိုလူ၏မ်က္လံုးအစံုတို႔မွာပတ္ဝန္းက်င္သို႔ေဝ့ဝိုက္ကစားလ်က္ဂဏာမၿငိမ္ပဲရွိေလသည္။
သည့္အျပင္သူ၏နႈတ္ခမ္းဝတြင္လည္းေလွာင္ၿပံဳးတစ္ခုကိုခ်ိတ္ဆြဲထားေသး၏။
ထိုလူမွာကားအျခားမဟုတ္၊နယ္ပယ္ေပါင္းဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္ပါသည့္သတင္းျဖန္႔ခ်ီသူဂ်ိမ္းဝက္စတန္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
"ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ႀကီးကဒီအထိေတာင္တကူးတကလာေတြ႕ရတယ္ဆုိေတာ့ဘာေတြမ်ားကိစၥရွိလို႔ပါလဲ"
"ငါမင္းကိုေမးစရာရွိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့အမွန္ကိုေျဖခ်င္မွေျဖမွာ"
"ကိစၥမရွိဘူး"
"ဒါဆိုေကာင္းၿပီေလ"
ဝိန္းကဂ်ိမ္း၏မ်က္လံုးမ်ားကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဝိန္းမ်က္ဝန္းမ်ား၏အရွိန္အဟုန္ျပင္းမႈကတစ္ဖက္လူမ်က္နွာေတာင္ေပါက္ထြက္သြားေတာ့မလိုလို။
"မင္း Book Of Vincရဲ႕သတင္းစကားကိုဘယ္သူ႔ဆီကိုေရာင္းလိုက္တာလဲ"
"အိုး အဲ့ဒီခင္ဗ်ားထိန္းသိမ္းထားတဲ့စာအုပ္ကိုေျပာေနတာလား"
"..."
"အမွန္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုေရာင္းလိုက္တယ္
သိတဲ့အတိုင္းကြၽန္ေတာ္ကသတင္းျဖန္႔ခ်ီသူေလ
အဲ့ဒီေတာ့စာအုပ္ကခင္ဗ်ားဆီမွာပါရွိတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းထပ္ၿပီးေရာင္းလိုက္တယ္"
"ဘယ္သူ႔ဆီကိုလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ကဘာကိစၥေျပာရမွာတုန္း
အက်ိဳးအျမတ္မရွိဘဲအလုပ္မလုပ္ဘူး"
"ငါကလည္းအတံု႔အျပန္မရွိဘဲအလုပ္မလုပ္တတ္ပါဘူး"
"ဆိုေတာ့ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ႀကီး ခင္ဗ်ားမွာဘာေတြကမ္းလွမ္းစရာရွိလဲ"
ဂ်ိမ္းကရယ္ရယ္ေမာေမာပင္ဝိန္းကိုၾကည့္ကာေျပာေလသည္။ဝိန္းကိုယ္တိုင္သည္လည္းအၿပံဳးမမည္ေသာအၿပံဳးတစ္ခုျဖင့္ဂ်ိမ္းကိုျပန္လည္၍ၿပံဳးျပလိုက္သည္။
ထိုအၿပံဳးသည္သာမန္လူအဖို႔ရိုးရိုးအၿပံဳးတစ္ခုသာျဖစ္ေသာ္လည္းအေၾကာင္းသိသူအဖို႔ကေတာ့ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုးၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထသြားေစသည္။
"ဂ်ိမ္းဝက္စတန္ ငါဒီကိုဘာမွမျပင္ဆင္ဘဲလာခဲ့တယ္လို႔မင္းထင္ေနတာလား"
ဝိန္းကသစ္ၾကားသီးကိုခြာေနရင္းတန္းလန္းဂ်ိမ္းကိုတစ္ခ်က္မ်ွၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားကအင္မတန္ေအးေဆးနိုင္လွၿပီးသစ္ၾကားသီး၏အခြံမ်ားအားတစ္စခ်င္းစီဖဲ့ေႁခြေနသည္။
"ဒါေပါ့ ဒါေပါ့ဗ်ာ
ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဝိန္းကဉာဏ္ထက္ျမက္တဲ့လူဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိၿပီးသားပါ ဒါေၾကာင့္လည္းကြၽန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားနဲ႔ခင္ဗ်ားရဲ႕အဲ့ဒီ..ဘာလဲ..စံုေထာက္ဆီမွာလြယ္လြယ္ကူကူအဖမ္းခံရၿပီးဇူဘန္ဇကာကိုေရာက္လာတာပဲေလ
အံ့ၾသစရာမရွိပါဘူး"
"ဒါဆိုမင္းဘာေၾကာင့္ငါ့ကိုမေျပာျပတာလဲ"
"ေဖာက္သည္ေတြရဲ႕အခ်က္အလက္ဆိုတာလူတိုင္းကိုေျပာလို႔မရဘူး ထိန္းသိမ္းထားရတယ္"
"အမန္ဒါဝက္စတန္ကမင္းရဲ႕ညီမ မဟုတ္လား"
ဂ်ိမ္း၏သေရာ္ေနေသာအၿပံဳးမွာခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔သြားရသည္။သို႔ေသာ္ဂ်ိမ္းမွာအကင္းပါးသူပီပီထိုအျပဳအမူကစကၠန္႔ပိုင္းေလးအတြင္းမွာတင္ပ်က္ပ်ယ္သြားသည္။
သူကဂရုမစိုက္သလိုပံုစံဖမ္းၿပီး၄င္းကိစၥကသူ႔အတြက္ဘယ္ေလာက္မ်ွအေရးမပါသည့္နွယ္ဆက္လက္ရယ္ေနလိုက္သည္။
ဂ်ိမ္းသည္ရယ္ေနေသာ္လည္းရင္ထဲကအပူမီးကတေျမ့ေျမ့ေလာင္ကြၽမ္းေနသည္။
ဝိန္းကလည္းဂ်ိမ္း၏ျဖစ္အင္အားသတိထားမိဟန္ရသည္။
"ဒီေတာ့မင္းငါ့ကိုေျပာျပလိုက္တာအေကာင္းဆံုးပဲ"
"သူကကြၽန္ေတာ့္ညီမမဟုတ္ဘူး
အမန္ဒါဆိုတာဘယ္သူမွန္းေတာင္ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး"
"အဟက္..."
ဝိန္းသည္တစ္ခ်က္မ်ွရယ္မိသြားသည္။
၄င္းဂ်ိမ္းဝက္စတန္မွာအလြန္႔အလြန္သရုပ္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
သူ႔ညီမအမန္ဒါကိုယ္တိုင္ကဝန္ခံထားၿပီးတာေတာင္သူကမသိဟူ၍ျငင္းခ်င္ေသးသည္။
"ေတာ္ၿပီ အခ်ိန္ကုန္တယ္
မင္းငါ့ကိုမေျပာဘူးဆိုရင္မင္းညီမကို..."
ဝိန္းကဆက္မေျပာေတာ့ဘဲရပ္ထားလိုက္ကာလက္ထဲရွိက်န္ရွိေနေသာေနာက္ဆံုးသစ္ၾကားသီးကိုလက္ဗလာျဖင့္ေျခမြလိုက္သည္။သစ္ၾကားသီးခြံအစမ်ားမွာဝိန္း၏လက္ၾကားထဲမွာပ်ံ႕ထြက္လာၿပီးစားပြဲေပၚသို႔ျပဳတ္က်သြားသည္။
"ခင္ ခင္ဗ်ား ဒီလိုပက္စက္ယုတ္မာတဲ့လူ
ခင္ဗ်ားၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ေတာင္ျဖစ္သင့္ရဲ႕လား"
"မင္းငါ့ကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာျပလိုက္ရင္အဆင္ေျပေနတာပဲ မင္းရဲ႕ညီမကလည္းသတင္းျဖန္႔ခ်ီသူပဲမလား
သတင္းေရာင္းလိုက္တဲ့လူကိုေျပာျပရင္မင္းရဲ႕ညီမဒီေထာင္ထဲမေရာက္ေစရဘူး
ဒါငါ့ရဲ႕ကမ္းလွမ္းမႈပဲ"
ဝိန္းကသူ၏လက္နွစ္ဖက္အခ်င္းခ်င္းပြတ္ကာအမႈန္႔မ်ားကိုခါလိုက္သည္။ဂ်ိမ္း၏မ်က္နွာမွာၿပံဳးရႊင္ေနရာမွေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေနသည့္အေနအထားသို႔ေျပာင္းလဲသြားသည္။
ဂ်ိမ္းကသူ၏ကိုယ္ေရးရာဇဝင္နွင့္ပက္သက္၍ဘယ္တုန္းကမွထုတ္ေဖာ္ေလ့မရွိ။
သူတင္မဟုတ္ သတင္းျဖန္႔ခ်ီသူအားလံုးလိုလိုကသူတို႔၏ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မ်ားသည္အထူးလံုၿခံဳမႈရွိသည္ဟူ၍ထင္မွတ္ၾကစၿမဲပင္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္သတင္းျဖန္႔ခ်ီသူမ်ားသည္အလင္းထဲကလႈပ္ရွားၾကသူမ်ားမဟုတ္၊အေမွာင္ထဲကေထာင့္တစ္ေနရာမွလႈပ္ရွားၾကသူမ်ားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
လူေတြ႕မခံ အျမင္မခံေသာႂကြက္စုတ္လိုလူစားမ်ိဳးျဖစ္ရာသတင္းျဖန္႔ခ်ီသူမ်ားကိုမည္သူကမ်ွမဖမ္းမိသလိုသတ္ဖို႔လည္းမႀကိဳးစားနိုင္ခဲ့ပါေခ်။ဤသို႔ျဖင့္ၿဗိတိန္၏နယ္ေျမတစ္လႊားတြင္သတင္းျဖန္႔ခ်ီသူမ်ားကေနရာအနွံ႔အျပားတြင္ေပၚေပါက္လာၿပီးအတြင္းမွေန၍ေကာင္းေကာင္းႀကီးလႈိက္စားေနခဲ့သည္မွာယခုထက္ထိေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
"ခင္ဗ်ားမွာတစ္ခုခုရွိေနတယ္
ဒါကိုကြၽန္ေတာ္ခံစားမိတယ္"
"မင္းသိစရာမလိုပါဘူး"
"အမန္ဒါကခင္ဗ်ားလက္ထဲမွာလား"
ဝိန္းကဘာမွျပန္မေျပာဘဲဟုတ္မွန္ေၾကာင္းေထာက္ခံသည့္အေနျဖင့္ေခါင္းတစ္ခ်က္သာၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ဒါဆိုရင္...အင္း..."
"ဂ်ိမ္း မင္းနဲ႔စကားေျပာရတာငါ့ရဲ႕အခ်ိန္ေတြသိပ္ကုန္တာပဲ
မေျပာနိုင္ဘူးဆိုလည္းထားလိုက္ေတာ့
ဒီေနရာမွာမၾကာခင္မင္းညီမကိုေတြ႕ဖို႔သာျပင္ထားပါ"
ဝိန္းကေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ထျပန္ရန္ေျခလွမ္းစလိုက္သည္။သူအခန္းထဲကမထြက္ခင္မွာပဲေနာက္ေက်ာဘက္ဆီမွပ်ံ႕လြင့္လာေသာဂ်ိမ္း၏စကားသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။
"အဲ့ဒီသူကိုကြၽန္ေတာ္မျမင္ရဘူး
ဒါေပမယ့္သူကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေတာ့သိတယ္ သူမကေျပာတယ္ ဒီသတင္းစကားကိုသ႔ူတစ္ေယာက္ဆီပဲေရာင္းရင္ေရႊခ်ိန္တစ္ရာေပးမယ္တဲ့
ေနာက္ၿပီးဒီကိစၥအျခားသူေတြဆီပါေပါက္ၾကားလို႔မျဖစ္ဘူး မင္းရဲ႕အလုပ္ကိုေကာင္းေကာင္းလုပ္ပါလို႔သူမကေျပာခဲ့တယ္
အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကBook Of Vincရဲ႕အေၾကာင္းကိုၾကားဖူးနားဝပဲရွိေသးတာ
ခင္ဗ်ားလက္ထဲမွာမွန္းလည္းမသိဘူး
ဒါေပမယ့္သဲလြန္စေတြကလည္းရွိတယ္ေလ
ကြၽန္ေတာ္လူတိုင္းနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးစံုစမ္းေတာ့အဲ့ဒီစာအုပ္အေၾကာင္းကေရးေတးေတးေပၚလာေတာ့တာပဲ
တည္ေနရာကိုလည္းကြၽန္ေတာ္သိလိုက္ရတယ္
ဒါေပမယ့္တည္ေနရာကတိတိက်က်မရွိဘူး
ဘာတြန္နားလို႔ေျပာၾကတယ္"
"ဘယ္သူကသိနိုင္မွာလဲ
စာအုပ္ကဘာတြန္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ႀကီးဆီမွာရွိေနတာကိုးဗ် ဒါနဲ႔ေနာက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္သူမနဲ႔ဆက္သြယ္လိုက္တယ္
လိုခ်င္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြအကုန္ရၿပီလို႔ေလ
သူမအဲ့ေန႔ကေရာက္လာတယ္
ထံုးစံအတိုင္းကြၽန္ေတာ္သူမကိုမျမင္ရပါဘူး
တည္ေနရာကိုပါသိၿပီလို႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့သူမကဘယ္မွာလဲေမးတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္မွာလြယ္လြယ္ေျပာျပပါ့မလဲ
ဒါနဲ႔သူမကေနာက္ထပ္ေရႊခ်ိန္တစ္ရာထပ္ေပးျပန္တယ္
အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲစာအုပ္ကဘာတြန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္လက္ထဲမွာရွိေနေၾကာင္းကြၽန္ေတာ္ေရာင္းခဲ့တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္သိတာဒါအကုန္ပဲ"
"အဲ့ဒီသူ႔နဲ႔ပက္သက္ၿပီးထင္ရွားတဲ့အမွတ္အသားမေတြ႕ခဲ့ဘူးလား"
"ဒါေတြကလြန္ခဲ့တဲ့၅နွစ္ေက်ာ္ကကိစၥေတြေလ
ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္မ်ားမွတ္မိနိုင္ပါ့မလဲ
ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာျပနိုင္တာတင္ေက်းဇူးတင္..အမ္..ေနဦး..သူမရဲ႕ေခါင္းမွာငွက္ေမႊးတစ္ေခ်ာင္းရွိတယ္
ေနာက္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တာအဲ့ေန႔ကသူမမုဆိုးမအက်ႌကိုဝတ္ထားတယ္
သူကမုဆိုးမတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္လို႔ထင္တယ္"
"ဒါဆိုလံုေလာက္ၿပီ"
"ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကကိစၥၿပီးသြားတဲ့အတြက္အမန္ဒါ့ကိုျပန္လႊတ္ေပးပါ"
"ေကာင္းၿပီ"
ဝိန္းကတံခါးဝဆီကိုေလ်ွာက္သြားသည္။
သူတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ပါးသို႔တစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ဂ်ိမ္းဝက္စတန္မွာထိုင္ၿမဲအတိုင္းထိုင္ေနလ်က္ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ထားသည္။သူ၏ညီမ မလြတ္ေျမာက္မွာစိုးရိမ္ေနပံုလည္းရသည္။
"ေကာင္းမြန္တဲ့စကားဝိုင္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္
မစၥတာဝက္စတန္"
ထို႔ေနာက္တြင္ဇူဘန္ဇကာအက်ဥ္းေထာင္၏တံခါးသည္ဒုန္းခနဲပိတ္သြားခဲ့ေလေတာ့သည္။
____
ဂ်ီမင္းသည္စာၾကည့္ခန္းတံခါးကိုျဖည္းညင္းစြာတြန္းဖြင့္လိုက္သည္။တံခါးကခပ္ေရးေရးေလးပြင့္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ဝိန္း၏စာၾကည့္စားပြဲနွင့္ေနာက္ဘက္ျခမ္းမွစာအုပ္စင္မ်ားကျမင္ကြင္းထဲေရာက္ရွိနွင့္ၿပီးျဖစ္ေလသည္။
'ငါ့ကိုလာရွာပါ'
'ငါ့မွာေျပာစရာေတြရွိေနတယ္'
ထပ္မံ၍အသံတစ္သံကသူ႔နားထဲကိုတိုးညင္းစြာဝင္ေရာက္လာသည္။ထိုအသံကအေဝးကေျပာေနတာထက္သူ႔နားအနီးတြင္တစ္ေဝ့ေဝ့ဝဲကာေလသံျဖင့္ေျပာၾကားေနသေယာင္။
ဂ်ီမင္းသည္ေၾကာက္တတ္သူျဖစ္သျဖင့္သူ၏ခနၶာကိုယ္တစ္ကိုယ္လံုးရွိၾကက္သီးေမႊးမ်ားကထိုအသံၾကားရေလတိုင္းေထာင္တက္သြားေလ့ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ထိုအသံမွာက်င့္သားရေနၿပီျဖစ္၍ယခင္ကေလာက္ေတာ့တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိေတာ့ပါေပ။
ဂ်ီမင္းသည္စာၾကည့္ခန္းထဲဝင္ၿပီးဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္လိုက္ေသးသည္။ဤအခန္းထဲသို႔ဒုတိယေျမာက္ေျခခ်မိျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္းအခန္းကပထမအႀကိမ္နွင့္သိပ္မတူ။
ကိစၥမရွိပါ ဝိန္းေျပာင္းလိုက္တာျဖစ္နိုင္သည္။
စားပြဲေပၚရွိေမွာက္ထားေသာဓာတ္ပံုေဘာင္ေလးတစ္ခုကိုယူလိုက္သည္။
ဓာတ္ပံုေဘာင္ထဲမွဝီလီယမ္ကမ်က္လံုးမ်ားပိတ္ေအာင္အထိရယ္ေမာကာၿပံဳးရႊင္ေနသည္။
ဂ်ီမင္းသည္ဓာတ္ပံုေလးကိုလက္ညႇိဳးျဖင့္ခပ္ဖြဖြတို႔ထိမိလိုက္သည္။
သူဝီလီယမ္အျဖစ္ျပန္ေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္းစႏၵရားတီးခတ္သည့္မွတ္ဉာဏ္၊အကသင္ခဲ့သည့္မွတ္ဉာဏ္၊စေတြ႕ခဲ့သည့္မွတ္ဉာဏ္ကလြဲ၍မည္သည့္အရာ ဘာဆိုဘာမ်ွမမွတ္မိပါ။အေရးႀကီးသည့္အစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုသူမမွတ္မိဘဲခ်ိဳၿမိန္ေသာအေၾကာင္းအရာေလးမ်ားကိုပဲျပန္မွတ္မိေနသည္။
ဂ်ီမင္းသည္သူ႔ေခါင္းသာသူတစ္ပတ္လည္သြားေအာင္ရိုက္ပုတ္လိုက္ခ်င္သည္။
အဘယ္ေၾကာင့္မ်ားအေရးႀကီးသည့္ဟာမ်ားကိုမမွတ္မိဘဲယခုအတြက္အသံုးမဝင္လွသည့္အနွီၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္နွင့္ကလူ၏ကျမႇဴ၏ကိစၥမ်ားကိုသာမွတ္မိေနရပါသလဲ။
အမွန္စင္စစ္ဂ်ီမင္း၏အေတြးမွာမွားသည္။
မည္သူကမ်ားဆိုး႐ြားစုတ္ျပတ္ေနသည့္မွတ္ဉာဏ္အပိုင္းအစေတြကိုဦးေနွာက္ထဲထာဝရသိမ္းဆည္းထားခ်င္မလဲ။ထို႔အစားခ်ိဳၿမိန္ေသာအရာေလးမ်ားကိုသာနည္းနည္းမ်ွရွိေစကာမူေသတစ္ဖန္တစ္သက္ဆံုးမွတ္ထားလိုက္သည္ကမွေကာင္းေသးသည္။
"ဟူးးး ၂၁ရာစုကိုျပန္ခ်င္တယ္
ငါ့အိပ္ခန္းေလး ငါ့ဖုန္းေလး
ငါ့ေရခဲမုန္႔ ..."
ဤမ်ွေလာက္ကိစၥမ်ားစြာျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီးေသာ္လည္းဂ်ီမင္း၏၂၁ရာစုသို႔ျပန္ခ်င္ေသာစိတ္ဆႏၵမွာျပင္းျပစြာက်န္ေနတုန္း။ဝိန္းကသူ႔ကိုနမ္းေနသည္ ဖက္ေနသည္ကိုလက္ခံေပးထားသည္ကလည္းဝိန္း၏စိတ္ဒဏ္ရာကိုအနည္းငယ္ေလာက္ကုစားနိုင္မည္လားဆိုသည့္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နွင့္ပင္ျဖစ္သည္။
အတိတ္ကမိမိသည္ဝိန္းကိုမည္မ်ွပင္ခ်စ္ခဲ့သည္ဆိုဦးေတာ့။ယခုသူသည္ဝီလီယမ္အာသာမဟုတ္ေတာ့။
၂၁ရာစုမွပတ္ဂ်ီမင္းသာျဖစ္ေလ၏။
ထို႔အျပင္သူသည္အေျဖာင့္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတြက္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နွင့္ကလူ၏ကျမႇဴ၏ကိစၥမ်ားမွာသူနွင့္လံုးဝသက္ဆိုင္ခဲ့ျခင္းမရွိပါေခ်။
သူ၏အလြန္အင္မတန္မွေကာင္းမြန္လွေသာစိတ္ထားေၾကာင့္သာဤကိစၥရပ္မ်ားကိုလက္ခံထားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ေလသည္။
ဓာတ္ပံုေဘာင္အေနာက္မွေသာ့ကိုထုတ္ယူလိုက္ကာေကာ္ေဇာကိုလွန္လိုက္ၿပီးအတြင္းမွေသတၱာအားထုတ္ယူလိုက္သည္။ေသတၱာမွာယခင္ကကဲ့သို႔ဖုန္အလိမ္းလိမ္းတက္မေနခဲ့သည့္အတြက္ညစ္ပတ္မွာလည္းသိပ္ၿပီးစိုးရိမ္စရာမလိုေပ။
ေသာ့ျဖင့္ထိုးဖြင့္လိုက္ေသာအခါထိုေသတၱာသည္ပြင့္လာၿပီးအထဲမွစာအုပ္တစ္အုပ္သည္ထြက္လာေပ၏။
Book Of Vinc၏အေငြ႕အသက္မ်ားမွာေနာက္ဆံုးျမင္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ကထက္ပိုၿပီးလန္းဆန္းေနသေယာင္။
ဝိန္းေျပာသည့္အတိုင္းပင္ထိုစာအုပ္ကေသြးစည္းျဖင့္ခ်ိပ္ပိတ္ထားေပ၏။
'မင္းရဲ႕လက္ကိုစည္းေပၚတင္လိုက္'
မေရွးမေနွာင္းပင္အသံတစ္သံကထြက္လာၿပီးသူ၏လက္ကိုစာအုပ္၏ခ်ိပ္စည္းေပၚတင္လိုက္ဖို႔ေျပာလာသည္။
ဂ်ီမင္းလည္းမဆိုင္းမတြပင္စာအုပ္ေပၚသို႔လက္ဝါးတင္လိုက္သည္။
မည္သူကထင္မည္လဲ။
ဂ်ီမင္း၏လက္ဖဝါးမွအလယ္မွကန္႔လန္႔ျပတ္ရွသြားၿပီးေသြးမ်ားကထိုေနရာမွတစ္ဆင့္စာအုပ္၏အဖံုးေပၚသို႔ပ်ံ႕နွ႔ံသြားသည္။
"ဝွက္သယ္ဖတ္!"
ဂ်ီမင္းအလ်င္အျမန္ပင္လက္ျပန္ရုတ္လိုက္ေသာ္လည္းမမွီေတာ့ေပ။သူ၏နားထဲတြင္တဝီဝီေအာ္သံမ်ားကအသံခ်င္းထပ္လာၿပီးအျမင္အာရံုမ်ားလည္းေဝဝါးလာကာသူ၏ဝိညာဥ္မွာစၾကဝ႒ာအျပင္ဘက္သို႔ေဆာင့္တြန္းခံလိုက္ရသည္ဟူ၍ပင္ထင္မွတ္မိေတာ့သည္။
ဂ်ီမင္းေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္သည္ကာၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔လြတ္က်သြားေသာBook Of Vincနွင့္တျဖတ္ျဖတ္လွန္သြားေသာစာ႐ြက္ျဖဴမ်ားပင္ျဖစ္ေလ၏။
ဂ်ီမင္းမ်က္လံုးနွစ္လံုးကိုဖြင့္လိုက္သည္။
၄င္းတို႔မွာဖြင့္မရနိုင္ေအာင္ပိတ္ေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါေပ။စူးရွေနေသာအလင္းေရာင္ကသူ၏အျမင္အာရံုအတြင္းသို႔မဆိုင္းမတြဝင္ေရာက္လာသည္။
သူေရာက္ေနသည္ကအျဖဴေရာင္ဗလာနယ္ေျမႀကီးပင္ျဖစ္ေပ၏။
၄င္းမွာဘာမွမရွိေသာအျဖဴေရာင္ဗလာစာ႐ြက္တစ္႐ြက္လိုပင္။သူနင္းေနေသာေအာက္ေျခကိုပင္မျမင္ရပါ။
အကုန္လံုး အရာအားလံုးကအျဖဴေရာင္ႀကီးမ်ားသာျဖစ္ေလသည္။
"ငါေသသြားၿပီးနတ္ျပည္ေရာက္သြားတာလား
ဒါလည္းေအးတာပဲ
အမႈေတြကိုေခါင္းေျခာက္ေအာင္စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ဘူး ေဟးေဟး"
ဂ်ီမင္းသည္ဟိုေလ်ွာက္ဒီေလ်ွာက္အနည္းငယ္လုပ္လိုက္သည္။သို႔တိုင္ေအာင္အရာအားလံုးကအျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနတုန္း။
သူ၏မ်က္နွာေပၚသို႔ဝဲက်လာေသာဆံႏြယ္မ်ားကိုဖယ္လိုက္ရာယင္းတို႔မွာအညိဳေရာင္ဟုတ္မေနခဲ့ဘဲမဟူရာေရာင္မ်ားျဖစ္ေနခဲ့သည္။
မထင္မွတ္ဘဲဂ်ီမင္းအရပ္ေလးမ်က္နွာသို႔ေဝ့ပတ္ကာၾကည့္ရႈလိုက္သည္။
သူနွင့္၇မီတာခန္႔အကြာအေဝးတြင္ေက်ာခိုင္းထားေသာအညိဳေရာင္ပံုရိပ္တစ္ရိပ္ကရွိေနခဲ့သည္။
သူ၏အညိဳေရာင္ပြေယာင္းေယာင္းဆံႏြယ္မ်ားကအနည္းငယ္လႈပ္ရွားလို႔ေနခဲ့ၿပီးထိုလူသည္ဂ်ီမင္းမွန္ၾကည့္လိုက္တိုင္းေပၚလာသည့္လူ။
"ဖီးလီးယက္စ္..?"
___
ေနာက္တစ္ပိုင္းက်ဖီးလစ္ကိုေတြ႕ရပါၿပီ😭