— MEDYA: GİZEM ADALI —
Uraz yanıma oturarak telefonun hoparlörünü açtı.
İkimizde telefondan gelen sese odaklandık "Gerçek bıçağın üzerindeki parmak izlerinden bir sonuç aldık. Fakat tespit ettiğimiz kişiye ulaşamıyoruz." Dediğinde kısa bir süre urazla bakıştık.
Ölen erkek arkadaşımın katilini öğrenmek üzereydim. Duyacaklarımdan çok korkuyordum.
Uraz "tamam sorun değil, siz kim olduğunu tespit edebildiyseniz söyleyin gerisini ben hallederim" dedi. Tüm dikkatimle kadının kuracağı cümleyi bekliyordum.
"Gizem.. Gizem Adalı"
Bu nasıl olabilirdi ki?
En yakın arkadaşlarımdan birisi neden erkek arkadaşımı öldürsün...
Uraz bana bakıyordu. Ben şok içinde kalmış hiç bir cevap dahi veremiyordum.
Uraz kadınla bir şeyler konuşuyordu ama ne konuştuğunu anlayamıyordum. Tüm sesler uğultu halinde geliyordu.
Bir süre sonra urazın bana seslendiğini fark ettim. Omzumdan tutarak beni sarsıyordu.
"Beste sen iyimisin"
"Beste kendine gel"
Bakışlarımı ona çevirdim.
"İyimisin?" Diye sordu.
Sadece olumlu anlamda kafamı sallamakla yetindim.
Uraz "Böyle bir tepki verdiğine göre söyledikleri kişiyi tanıyor olmalısın. Banada anlatır mısın?" Dedi.
"Gizem benim çocukluk arkadaşım, küçüklüğümüzden beri birbirimizi tanırız. Annem öldükten sonra nedenini bilmediğim bir şekilde benden uzaklaştı. Yani yakındık ama daha az görüşmeye başladık. Son 1 aydır ondan haber almaya çalışıyordum ama her seferinde hiç bir çağrıma yanıt vermiyor, yani kısacası uzun süredir ona ulaşamıyorum." Dedim ve arkama yaslandım.
Başımın ağrısı ikiye katlanmıştı.
Konuşmaya devam ettim. "Ve daha garibi de ne biliyor musun ben bunu biliyordum" dediğimde uraz anlamayan bakışlarla bana bakıyordu.
"Nasıl yani, ne demek biliyordum"
Böyle bir tepki vermesi gayet doğaldı. Nerden bilebilirdi ki
"Karakoldayken bir gün herkesi bahçeye çıkardılar, o zaman bir kızla kavga etmiştik ve kız bana gizemin adını verdi ve katil olduğunu söyledi, bende tabiki inanmamıştım. Kafa karıştırmak için söylediğini sanmıştım. Ama nerden biliyordu ve bunu bana neden söylemişti acaba?" Düşüncelerin içine dalmıştım.
Uraz konuşmaya başladı " öğrenmenin tek bir yolu var."
"Neymiş o kızın yanına mı gideceğiz"
"Zamanı gelince evet ama şu an değil tatlım"
Tatlım mı?
"Peki ya ne yapacağız"
Kendimi çok büyük bir çıkmazda hissediyordum yanımda iyi ki uraz var yoksa bunun üstesinden tek başıma gelemezdim.
Bazen insan yalnız kalmak istiyor. Yalnız hissetmek değil. Yalnız kalıp kafasının içindeki sorulara cevap aramak belki de bir çözüm bulmak için yalnız kalmak ister.
Ama sanırım bu benim için geçerli değil.
Yaşananlardan sonra duygularımı tam anlamıyla yaşayamamıştım.
Aslında iyi tarafından bakmak gerekir, beni hiç yalnız bırakmamıştı arkadaşlarımın olmadığı yerde o vardı iyi ki de vardı sanırım ona bir teşekkür borçluydum.
Uraz "ilk öncelikle telefonu inceleyeceğiz, daha sonrasına bakarız artık" dedi ve göz kırptı.
Böyle bir durumda bile enerjisini hiç kaybetmiyor ya
"Tamam o zaman sen telefonu aç ben kendime bir bardak su alacağım, hemen dönerim" dedim ve mutfağa gitmek için kalktım.
Uraz dikkatini telefondan ayırmadan sadece kafa salladı.
Mutfağa girdiğimde gerçekten kendimi çok kötü hissettiğimi anlamıştım.
Bedensel olarak bir yorgunluğum yoktu. Benimki tamamen zihinsel bir yorgunluktu. Bu durum beni epey bi yoruyordu.
Düşünmekle hiç bir sonuca varamıyordum sadece kendimi yormaktan başka bana kattığı hiç bir şey yoktu.
Bundan sonra düşünmeyecektim. Düşünme kısmını uraza bırakacaktım. Zor kısmı o yapsın
Bir bardak su aldım eski yerime geçtim.
Uraz telefonu açabilmişti. İnceleme kısmı için beni bekliyordu.
Uraz "Nerden başlayalım" diye sordu.
"Bilmem bundan sonrası sende sen karar ver" dediğimde urazın yüzünde kocaman bir gülümseme yer etti.
"Tamam o zaman ilk olarak mesajlaşmalardan başlayalım" dedi ve mesajları açtı.
Hiç bir numara kayatlı değildi. Çoğu yabancı numaraydı.
İşler iyice garipleşiyordu.
Sadece bir tane numara kayıtlıydı...
Oda benim numaramdı...
Urazla birbirimize kısa bir bakış attıktan sonra uraz yutkunarak mesajlaşmalara girdi.
— MESAJLAŞMALAR 1 —
Tarih: 1 ocak
"Merhaba"
"Kimsin?"
"Senden çok özür diliyorum"
"Ne demek istiyorsun?"
"Sana bunu yapmak istemezdim"
"Hey! Kimsin ve ne demek istiyorsun cevap ver"
BU KİŞİYİ ENGELLEDİNİZ...
•••
Bu günü hatırlıyordum tanımadığım bir numaradan bildirim almıştım.
Ne demek istediğini yada ne anlatmak istediğini hiç bir şekilde anlamamıştım.
Sebepsiz yere yazıp sebepsiz yere engel yemiştim.
Bu durumun üzerinde fazla durmamıştım. Keşke dursaymışım..
Uraz öylece yüzüme bakıyordu. Bir cevap mı vermeliydim.
Ne demeliydim ki
Ben konuşmayınca uraz konuşmaya başladı. "bu günü hatırlıyor musun?"
"Evet çok net hatırlıyorum, o zaman da bir anlam veremiyordum şimdide"
"Kim niye sana bunları yazsın ki?"
Sesli düşünmüştü. Bu soruyu defalarca kendime sordum ama hiçbir cevabım yoktu.
Uraza dönüp "diğer mesajlaşmalara da bir baksana" dedim
Uraz hemen herhangi bir mesaja tıkladı. Ve sesli bir şekilde okumaya başladı.
— MESAJLAŞMALAR 2 —
Tarih: 12 Ağustos
"Nerdesin"
"Evinin önündeyim hadi in"
"İnemem"
"Neden?"
"Arkada adamlar var inersem farkedilirim"
"Bunu şimdi mi söylüyorsun, ya ben farkedilirsem"
"Çabuk yukarı gel"
"Tamam"
"Acele et!"
Konuşmalardan hiç bir şey anlamamıştım. Ne demek oluyor du bu.
Kimin suçlarını ifşa etmek üzereydik.
"Hiç bir şey anlamadım" dedim telefona bakarak.
Uraz "İçimden bir ses dahası da var diyor." Dedi ve mesajlaşmanın en başını açtı.
— MESAJLAŞMALAR —
Tarih: 22 haziran
"Çok dikkatli olmalısın, sana güveniyorum"
"Bunu başarabilirim"
"Biliyorum tatlım, sana inanıyorum"
20 dakika sonra
"Ne tarafa gideceğim, görebiliyor musun?"
"Kahretsin, kamerayı sınırlamışlar göremiyorum"
"Tamam yapman gereken tek şey benim gözüktüğüm kayıdı silmek, gerisini ben hallederim"
"Sildim"
"Tamamdır, aldım geliyorum canım"
"Çok dikkatli ol, kimseye gözükme"
3 gün sonra
"Yakalandım"
"Ne demek yakalandım, nerdesin"
"bestenin evinde"
"Bir yalan uydur çık evden"
"Çıkamam"
"Neden!!"
"Ona sürpriz yaptım zannediyor"
"Cidden başka yalan bulamadın mı ahh!"
"Ne dememi bekliyorsun ha"
"Off şu an nerdesin"
"Lavaboda"
"Kal orda seni kurtaracağım"
10 dakika sonra
"Telefonları karıştırdım"
"Ya ben sana ne diyeyim, bir şey anladı mı?"
"Hayır"
"Şanslı günündesin"
Okuduklarından sonra ne diyeceğimi yada ne düşüneceğimi bilemiyordum.
Ortada büyük bir yalan vardı.
İkiside hiç bir şekilde isimlerini kullanmamışlar. Falat benim ismim yazışmalarda geçiyordu.
İçimden bir ses bu oyun fazla uzun sürmeyecek diyor.
"Şimdi ortada iki telefon var. İki kişide beni tanıyor rahatlıkla evime girip çıkabiliyorlar. Benden bir şey saklanıyor ve ben hiç bir şey anlamıyorum." Diyerek göz devirdim.
Kafamda durumu özetlemek için sesli düşünmüştüm.
Uraz "bir nevi öyle, bu dediklerine uyan tek bir kişi var." Dedi ve aynı anda "emir ve gizem" dedik.
Ama kafama takılan bir şey vardı ve düşünmeden edemiyordum.
Birbirlerine tatlım, canım diye hitap ediyorlardı.
Ne alakaaa !!
Hiç gözlerimi ayırmadan uraza bakıyordum bu durumu sadece o çözebilirdi çünkü ben çok yorulmuştum.
Konuşmaya başladım "sende fark ettin mi birbirlerine tatlım canım diyorlar"
Uraz "aslında evet bende şimdi onu düşünüyordum, garip dimi"
"Ne ara bu kadar samimi oldular ki"
"Birlikte bir geçmişleri olabilir mi?"
"Böyle bir şeyin imkanı yok gizem öyle bir şey yapmaz" diye birazcık sert çıkıştım.
"Sadece bir düşünce" dedi dudaklarını birbirine bastırarak.
Böyle bir şey olabilir miydi?
Sevgili olabilirler mi?
Yok canım ihtimali bile saçma diyerek kafamdaki soru baloncuklarını yok ettim.
Uraza "hadi hadi başka bir mesajlaşmaya gir" dedim.
Bunu denemle uraz hemen önüne gelen ilk mesaja tıkladı.
— MESAJLAŞMALAR 3 —
"Abi nerdesin kızı getirdik"
"Kızı niye getiriyorsunuz, kızla bir işimiz yok geri götürün hemen. Başıma bela açıyorsunuz ya!"
"Tamam abi hemen götürüyoruz"
Kısa bir mesajlaşmaydı.
Bu konuşma sayesinde telefonun sahibinin erkek olduğunun farkına vardım.
"Emir'in ikinci bir telefonu var neden, neden her şeyi benden saklamış"
Uraz "bende bundan korkuyordum"
Anlamaz bakışlarım uraza döndü.
"Neyden"
"Emirin büyük bir suçun içinde olduğu artık kesin ve sen, asıl hedef sensin beste"
Hiç bir şey anlamıyordum her şey üzerime üzerime gelmeye başlamıştı dayanamıyordum artık.
Zar zor "na.. nasıl yani" diyebildim.
"Eğer gizemle emir sevgiliyse gizemin kendini göstermemesinin sebebi bilinmek istememesi yani, emire herhangi bir şey olsa bu yaşadığın olay gibi en yakınında sen olduğun için ilk sen sorguya çekileceksin ve o tüm bu olayların dışında kalacak"
Gerçekten çok mantıklıydı
"Nasıl olabilir, nasıl bana yalan söyleyebilir, nasıl beni aldatabilir, oysa ilişkimiz çok güzel gidiyordu."
Uraz "beste sıkma canını daha hiç bir şey net değil"
"Ne demek net değil, ne den o zaman o gün emir bana onları yazdı vicdan azabı çekiyordu."
Bunun başka bir açıklaması olamazdı.
Uraz "sakin ol bunun da üstesinden beraber geleceğiz"
Elimle başımı ovuşturarak "ben artık çok yoruldum uraz"
"Biliyorum güzelim, ama sen çok güçlü bir kızsın biraz daha sabretmen gerekiyor."
Sadece kafa salladım.
"Uraz"
"Efendim"
"İyiki varsın ya çok teşekkür ederim"
"Sende öyle"
Tam gözlerimin içine bakıyordu.
6. Bölümü nasıl buldunuzz
Ben yazarken çok eğlendim umarım sizde okurken çok eğlenirsiniz.
Bu bölümde Emir'in kişiliğini yavaş yavaş öğrenmeye başladınız
Emir hakkında ne düşünüyorsunuz
Bölümü oylayıp yorum yaparsanız çok sevinirim ❤️🩹
7. Bölümde görüşmek üzereee 🤍