EGE'NİN ANLATIMI
1 AY SONRA
Artık kızıma tamamen alışmıştım. Gündüzleri anneme bırakıyor yada annem buraya geliyordu. Bizde birbirimize alıştığımız için yaklaşık 3 hafta gibi bir süredir geceleri kızımla evde kalıyorduk.
Minik kızım ne kadar sakin olsada inat damarı tuttu mu tutuyor susmak bilmiyordu. İlk başlarda zorlansamda bu durumu da toparlamıştım.
Çalan kapı ile birlikte kızımı salondaki beşiğine bırakarak kapıyı açmaya gittim.
"Günaydın oğlum."
"Günaydın annecim hoşgeldin. Geç içeri."
Annemle içeri geçtiğimizde annem eşyalarını bırakıp doğruca Alin'in yanına adımlamıştı.
"Ayy Allah'ım babaannesinin prensesi uyanmış mı?"
"Acaba hiç uyudu mu ki ?"
"Eeeee babası baba olmak kolay mı dimi babaannecim."
"Yaaa annecim tabii tabii. Neyse ben yukarı çıkıp bir duş alacağım işlerim yoğun bugün. Siz ne yapacaksınız."
"Dışarı çıkarız oğlum minik hanıma alınacak kıyafetler var."
"Haa anne unutmadan Alin'in 1 ay aşısı mı ne varmış onun için aradılar onunla da ilgilenir misin?"
"Tamam oğlum hallederim ben hadi sen çık yukarı işlerini hallet."
Yukarı çıkıp bir güzel duş aldıktan sonra üzerimi giyinip aşağı indim. Annemi ve kızımı öpüp evden çıkıp şirkete doğru yol aldım. Önemli bir görüşmem vardı bugün. Çalan telefon ile dikkatimi telefonuma verdim.
"Söyle Uygar."
"Abi bir sorunumuz var."
"Siktiğimin işinde ne zaman sorunumuz olmadı Uygar ha ne oldu lan yine."
"Abi bugün toplantı yapacak olduğumuz müşteri İzzet Bey sabah arayıp toplantıyı iptal etmiş ve Ünal şerefsizi ile anlaşmayı imzaladıklarını söylemiş."
Siktiğimin işinde birgün aksilik çıkmazsa olmuyordu. Bu Ünal piçi artık iyice zıvanadan çıkmıştı.
"Tamam Uygar ben halledeceğim. Sen nerdeysen işini bırak eve geç annemle Alin dışarı çıkacaklar onlarla ilgilen."
"Tamam abi."
Şirketi es geçip bara sürdüm. Birgün kökten keseceğim şu şerefsizin işini az kaldı.
Arabayı girişteki valeye verip odama çıkarken çalan telefonumu açtım.
"Patron durum vahim bugün birileri bizimle fena uğraşıyorlar."
"Ne saçmalıyorsun yine Uygar."
"Abi şey şu yurt dışına çıkacak olan silahların olduğu depo vardı ya."
"Eee Uygar sana gözün gibi bak dediğim depo Uygar ne oldu o depoya Uygar."
"Patlamış abi yani patlatmışlar."
"Uygarrrrrrr bugün bir delilik yapıp gözüme gözükme Uygar yoksa ben seni patlatırım. Ulan herkes mi solundan kalktı lan. Yürü çabuk depoya gel annemlere birkaç araba koruma çıkart depoya gel "
"Tabi abi hemen."
Sinirle dişlerimi sıkarak gerisin geri dışarıya yürüyop bağırdım.
"Arabayı getirin lan çabuk."
Gelen arabamla arabaya atlayıp depoya doğru yol aldım. Eğer bu işin de arkasından Ünal şerefsizi çıkarsa bu sefer siker atardım piçi.
Tekrar çalan telefon ile küfrederek ekrana baktım babam arıyordu.
"Efendim baba"
"Nedir bu duyduklarım oğlum. Neler oluyor?"
"Halledicem baba halledicem. Başka diyeceğin birşey yoksa kapatıyorum işim var."diyerek cevap vermesini beklemeden kapattım.
Ya sabır ya sabır bugün çokça ihtiyacım olacaktı.
Depoya geldiğimde Uygar benden önce gelmiş adamları sıraya dizmiş sorguya çekiyordu.
"Nedir lan bu deponun hali"
"Efendim bizde anlamadık karadan kimse depoya yaklaşmadı deponun her tarafında adam vardı."
"Lan bunların bana faydası var mı şimdi ben size gözünüz gibi bakacaksınız demedim mi lan" diye bağırarak hızımı alamamış adamlara ateş etmiştim.
"Toplayın şuraları burayı kim bu hale getirdiyse akşam dokuza kadar vaktiniz var sağ bir şekilde akşam depoda görmek istiyorum anlaşıldı mı"
"Anlaşıldı efendim."
"Güzell. Uygar yürü."
Deponun arkasına doğru yürüyerek etrafta dolanmaya başladım.
"Aklına kim geliyor Uygar?"
"Abi benim aklıma buna cesaret eden yürek yemiş bir tek Ünal geliyor. Bir süredir sessizdi zaten bir boklar yiyeceği belliydi şerefsizin."
"Peki uygar bu işi bilen kaç kişi vardı."
"Özel emrinle birlikte on kişiyi geçmez abi."
"Aradaki hain kimse onuda sağ istiyorum Uygar. Ayrıca seni defalarca kez uyardım bana abi abi diyip durma anasını satayım zaten sinirliyim."
"Peki abi yani pardon Ege oğlum böylede çok garip oluyor la."
"Bu Ankara kişiliğini akşam dokuzdan öncede görmek istiyorum Uygar bana o piçleri sağ getir ."
"Tamamdır o iş bende sen merak etme."
"Tamam o zaman ben şirkete dönüyorum. Haberleşiriz."diyerek arabama binip şirkete sürmeye başladım.
YAĞMUR'UN ANLATIMI
"Evet yağmur hadi bak az kaldı sadece birkaç adım daha."
"Olmuyor Selim olmuyor görmüyor musun?" Yapamıyorum."
"Yağmur neyi yapamıyorsun,sen bu yola kimin için çıktın Yağmur neleri göze aldın şimdi yapamıyorum diyerek eline ne geçecek."
"Anlamıyorsun beni kims-"
"Seni gayet iyi anlıyorum Yağmur ama kızın ne durumda bir haberin var mı yok kızının senden haberi bile yok o masumu o şekilde bırakamazsın. Sen onun için çabalamazsan kimse çabalamaz. Hadi yolun yarısına geldik neredeyse denge problemini de hallettik mi gayet sağlıklı bir annesin Yağmur hadi."
Selim'in tekrar elimi tutması ile yürüme tahtasında kalan yerimi de yürüyerek bitirdim ve soluklandım. Ameliyat olalı bir ay olmuştu ama sonrası bir eziyet olmuştu benim için. Ama şanslıydım ki Selim gibi bir doktorum ve arkadaşım vardı. Ne zaman pes edecek olsam beni kendime getirmiş pes etmeme izin vermemişti.
"Hadi bakalım bu günlük bu kadar yeterli biraz daha evde çalışırız. Yoruldun iyice."
"Biran hiç demeyeceksin zannettim Selim öldüm yaa."
"Bunlar gayet normal canım bu şekilde daha da iyi olacaksın az kaldı."
"Umarım selim."
Ameliyatımdan sonra Selim herşeyimle ilgilenmişti. Burdaki en yakın arkadaşım en yakın dostum olmuştu. Hastanede sıkıldığımı farkedince beni kendi evine çıkartmıştı. Kısa bir sürede onunla çok şey paylaşmıştık. Özünde çok iyi ama çok yalnız birisiydi. Çok iyi bir cerrahtı.
Eve geldiğimizde beni yukarı odama bırakıp aşağı indi. Belirli bir ölçüde hareket edebiliyor kendi ihtiyaçlarımı karşılayabiliyordum. Yavaşça duşa giderek bugünün yorgunluğunu ılık bir duşla atmaya karar verdim.
Duştan çıkıp elbisemi üzerime geçirdim ve Selim'e beni aşağı indirmesi için seslendim.
Selim beni salondaki koltuğa bırakıp mutfağa geri dönmüştü. Elime sehpanın üzerinde duran telefonumu alarak tekrardan Ege'nin hesabına girmiştim. Ama yine aynı ekrandı. Kızıma dair hiçbirşey paylaşmıyor oluşu beni korkutuyordu. Onu bırakmış olabilir miydi. Bu düşünce içimi mahvediyordu. Aslı'yı da arayamıyordum. Burdan çıkana kadar kimseye hiçbirşey belli etmek istemiyordum. Sağlığıma kavuştuğum da da kızımı yanıma alıp doya doya hasret gidermek istiyorum. O kadar çok özlemiştim ki kızımı bu kadar zor olacağını hiç düşünmemiştim.
"Yine mi Ege'nin hesabını didikliyorsun."
"Merak ediyorum kızımla ilgili hiçbirşey paylaşmıyor acaba kabul etmedi mi? Ya yurda yetimhaneye falan verdiyse kızımı o daha çok küçük selim acaba büyümüş müdür ki ?"
"Bu soruların tek bir cevabı var biliyorsun değil mi Yağmur biran önce kendini toplayıp Ege'nin karşısına çıkıp kızını almak."
"Diyorsun da daha durumum belli tamam hareket edebiliyorum ama çok kısıtlıyım bu şekilde nasıl annelik yapabilirim ki kızıma."
"Ömrün boyunca böyle kalmayacaksın yağmur toparla kendini neden sürekli kötüye yorumluyorsun."
"İçimdeki o kötü his bir türlü gitmiyor çünkü."
"Sen göndermek istemediğin için olabilir mi Yağmur. Aklını başına topla. Orda seni bekleyen bir minik var. "
Salondan çıkan Selim ile yine düşüncelere dalmıştım. Her tartışmamız böyleydi. Haklıydı ve bunu kendiside bildiği için durmadan ordan vuruyordu beni. Biraz kestirmek için ayaklarımı biraz zorlayarak koltuğa uzattım ve gözlerimi kapattım.
EGE'NİN ANLATIMINDAN
Şirketteki evraklarla işimi bitirmiş terasta viskimi içiyordum. 2 büyük iş kaybetmiş ama yeni bir iş bağlayarak ikisinde ettiğim zararı karşılayan bir işti. Otoritemi sarsmaya çalışıyorlardı. Kendilerinden küçük bir adama saygı duymalarını kendilerine yediremiyorlardı. Aslında şu sıralar oldukça sakindim. Ben kızım için sakinlerine onlar düştüm zannediyorlardı. Kızım biraz daha kendine geldiğinde hepsinin anasını sikecektim. Lan bu piçler yüzünden milyonlarca para kaybetmiştim. Sırf bunun yüzünden bile bu piçleri diri diri farelere yedirirdim ama beklesinler bakalım. Odaya geri dönerken çalan telefonum ile birlikte oraya yönelerek telefonu açtım. Annemin hıçkırık sesleri kulaklarıma doldu.
"Anne iyi misin annee ne oldu niye ağlıyorsun."
"Anneeee"
"Al- alo abi acil eve gel lütfen annem iyi değil çabuk gell ne olursun."
"Tamam tamam kapat çabuk geliyorum."
Hızla şirketten çıkarak otoparka indim ve arabaya binerek eve doğru sürmeye başladım. Ne olmuştu şimdi böyle. Yaklaşık 45 dakika sonra eve geldiğimde arabayı gelişigüzel parkedip eve koştum. Kapıyı çaldığımda Hatice Sultan'ın yaşlı gözlerle kapıyı açması içime iyice kurt düşürmüştü. Hızla salona girdiğimde annem ağlıyor Eliz ne yapacağını bilmez bir şekilde annemi sakinleştirmeye çalışıyordu. Babam telefonla konuşuyor Uygar da babamın yanında bekliyordu. Ne oluyordu burda.
"Neler oluyor burda ne bu haliniz birisi bana da açıklayacak mı ?"
"Oğlum(hıçkırık) Alin, Alin'i kaçırdılar oğlum."
"Ne diyorsun anne sen. Ne dediğinin farkında mısın anne kızım nerdeeeeee!"
Ne demekti kızımı kaçırmak. Daha kimse bilmiyordu. Nasıl bu kadar erken öğrenip kaçırmışlardı kızımı. Hızla önümdeki orta sehpaya bir tekme savurarak bağırdım.
"ANNE SEN NASIL BU KADAR DİKKATSİZ OLABİLİRSİNN!
KIZIM NERDE ANNE KIZIM NERDE O DAHA ÇOK KÜÇÜK ANNE."
Merhaba arkadaşlar🌺💕
Yeni bölümü nasıl buldunuz?
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere keyifli okumalar❤️🌺