"Senin burada ne işin var ulan?"diyerek beni ittiren Doğan'a sadece gülümsedim.
"Berfu ile konuşmam lazım."
"Tolga, siktir git kardeşim."
"Niyetim ciddi, Doğan."
"Neymiş niyetin?"
"Kardeşinle evlenirim, nerede istersen orada onunla yaşar üniversitesini okuturum."
Şaşkınca bana baktı.
"Bunu yapmazsın Tolga, bu sorumluluğu kaldırabilecek bir yaşta değilsin."
"Doğan, izin ver kanıtlayayım sana."
"Tolga-"
"Berfu böyle daha çok üzülüyor."
Altın cümle.
Kapıyı tamamen açtı ve geçmem için yer açtı.
"Seni affetmedim."
Güldüm ve sarıldık.
"Berfu?"
"Tolga?"
"Bak çok düşünmeden cevap ver tamam mı?"
"Abi, n'oluyor?"
"Tolga'yı dinle."
"Ne soracaksan sor, valiz hazırlamam lazım."
"Berfu, bak pişman olma cevabından."
"Sorsana Tolga!"
Diz çöktüm ve ona ilk konuştuğumuz gün verdiğim yüzüğün pırlantasını ona uzattım.
"Benimle evlenir misiniz, hanımefendi?"
Bir abisine bir bana baktı.
"Okumam lazım."
"Beraber okuruz."
"Çok küçüğüz Tolga."
"Ama aşığız."
Güldü.
"Olur, Tolga. Evlenirim seninle."
---
en azından güvenim tam kendime