2 AY SONRA
G
üne yine bir mide bulantısı ile başlamıştım. Yaklaşık bir haftadır sürekli olarak midem bulanıyordu. Üşütmek de değildi artık bu. Aklıma gelen şeyle yüzümü tekrar buruşturdum. Bar gecesi hamile kalmış olabilir miydim ama ertesi gün hapı almıştım. Bu olabilir miydi? En iyisi bir test almaktı. Banyoda kısa bir duşa girerek işlerimi hallettim. Giyinme odasında kalan birkaç kıyafetimden kombin yaptıklarımı seçip giyindim hemen.
2 gün sonra yeni evime taşınıyordum. Bu ev bana oldukça büyük ve acılı geliyordu. Aslı ile uzun uğraşlar sonucu küçük iki katlı müstakil bir ev bulabilmiş ve hemen almıştım bu evin satış işlemleri ile de avukat ilgileniyordu. Evdeki küçük tadilatlar nedeniyle anca taşınabilecektim.
Yağmur'un evi
Aşağıya inerek kendime bir kahve yapmaya karar vermiştim. Tekrar aklıma düşen fikirle ne olur ne olmaz diyerek kahve fikrini süte çevirdim. Eğer gerçekten hamileysem bebeğe zarar verebilirdi. Hemen Aslı'ya gelirken hamilelik testi alması gereken bir mesaj attım. Ona bar gecesi yaşanılanları anlatmıştım.
İstemsizce elim karnıma gitti. Ya gerçekten hamileysem ben ona bakamazdım ki ben daha kendime bakamıyorken o küçücük yavruya nasıl bakardım. Babası ise meçhuldu bara gidip bakınsam bile yüzü aklıma gelmiyordu. Sütümü alıp bahçeye çıktım. Havalar yavaş yavaş yerini sıcağa bırakıyordu artık. Annemin elleriyle ektiği çiçeklerle ilgilenirken bir yandan da sütümü içiyordum.
Yaklaşık 45 dakika sonra çalan kapı ile elimdekileri bırakıp kapıyı açmaya gittim.
" Ben geldimmmmmm."
"Hoşgeldin dediğimi aldın mı?"
"Aldım aldım ama emin misin hastaneye gidip kan testi mi verseydik daha kesin olurdu belki."
"İlk önce bunu yapalım da ." diyerek titreyen ellerimle testi alıp banyoya girdim.
Aslı ile beraber sehpadaki testin sonucunu bekliyorduk. Aklımdaki düşünceler birbirini yiyordu. Eğer hamileysem ben ona annelik yapamazdım ben daha kendimi toparlayamamışken ona bir hayat sunamazdım. Yok yok boşuna telaşlanıyordum ben hamile falan değildim.
"Yağmur süre doldu bakıyorum teste."diyerek peçeteyi açarak baktık. Çift çizgi....
Bu bu olamazdı ben ben anne olamazdım bir çocuğa hayat veremezdim. Onun da hayatını mahvedemezdim. İçime çöken ağırlıkla birlikte ağlamaya başladım. Aslı yanıma gelip sıkıca sarıldı bana.
" Güzelim sakin ol. Belkide o senin tekrar hayata tutunma sebebin. Kararın her ne olursa olsun ben senin yanındayım. O benimde minik kuşum."
Yaklaşık bir saat kadar ağladıktan sonra kendimi toplamış Aslı ile yarın kadın doğum doktorundan randevu almış şimdi de yemek hazırlıyorduk.
"Aslı... Ben ona annelik yapabilir miyim gerçekten yada ne biliyim babası ne olacak daha babasını bile bilmiyorum ileride büyüyünce babasını sorarsa ne diyeceğim."
"Sen düşünme bunları vardır herşeyin bir hal çaresi hadi yemeğini ye sen artık iki canlısın."demesiyle birlikte güzel bir yemek yedik. Geri kalan vaktimizi de kalan eşyaları paketledik. Aslı bende kalacaktı bugünde birlikte tekrar bir güzel yemek yiyerek dinlendik bahçede.
Sabah erkenden kalkmış hazırlanmış soluğu hastanede almıştık. Kanımı verdikten sonra oturmuş sonuçları bekliyorduk.
"Yağmur Aksoy"
İsmimi duymam ile Aslı ile birlikte doktorun odasına ilerledik.
"Tekrardan hoşgeldiniz Yağmur ve Aslı hanım şöyle oturun lütfen" doktor hanımın gösterdiği yerlere oturup doktora bakmaya başladık.
"Yağmur hanım tahmin ettiğiniz gibi bir buçuk aylık hamilesiniz fakat çok dikkatli olmalısınız düşük tehlikeniz bulunmakta."diyerek gözlerini ekrandan bize çevirdi.
"Nasıl yani ne yapmamız gerekiyor."diye sormuştu Aslı.
" Özellikle ağır işlerden kaçınmalısınız ve düşük tehlikeniz geçene kadar çok ani hareketler etmemeli kendinizi yormamalısınız...."diyerek konuşmaya başladığında yarısında dinlemeyi bıraktım. Gerçekten kimin olduğunu bilmediğim bir adamdan hamileydim inanılır gibi değildi.
"Yağmur, Yağmur bizi duyuyor musun?"dürtülmem ile bakışlarımı karşımdaki Aslı'ya çevirdim.
" kusura bakmayın dalmışım ne demiştiniz."
"Buyrun bebeğinize ultrasondan bakalım diyen doktor hanım ile kalkıp arka odaya geçtik.
Karnımı açtığımda üzerine jel döküp elindeki aleti gezdirmeye başladı. Bu süre zarfında ekrana hiç bakmamıştım. Doktor da halimi farketmiş olmalı ki birşey demeyerek düşük tehlikemin olduğunu belirterek elime bir ultrason fotoğrafı bıraktı.
7 AY SONRA
Yüzüme vuran güneşle gözlerimi araladım. Zorlanarak yatağımdan kalktım. 8. Ayıma girmiştim. Bazı şeyleri yapmakta güçlük çekiyordum. Ama Aslı da artık benimle birlikte kaldığı için onunla birlikte yapıyorduk yapamadıklarımı. Kızım için aldığımız eşyaları yerleştirmiştik dün. Beşiğini benim odama koymuştuk. 3. Aydan sonra düşük tehlikem geçse de şimdide erken doğum riskim vardı. Onun için valizlerimizi bile hazırlamıştık. Hala daha kızımın babasını bulamamıştım. Bulamadıkça daha da keyifsizlenmiş ve sürekli kilo kaybetmiştim. Buda bebeğime yansımıştı. Psikolojim hiç iyi değildi. Sürekli baş ağrılarım ve bayılmalarım sonucu hastaneye gitmiş birsürü test tahlil ve film vermemin sonucunda beynimde bir tümör olduğu ortaya çıkmış hayatım tekrar altüst olmuştu. Bebeğim için hiçbir tedaviyi kabul etmemiştim. Bunlar ona zarar verecekti. En azından bana birşey olmadan babasını bulsaydım içim belki rahatlardı. Gözüm arkada kalmazdı.Aslı olmasaydi belki de çoktan bitirmiştim bazı şeyleri. Ara sıra attığı tekmelerle kendini belli eden kızım bir süre sonra aramıza katılacaktı ve ben hala buna alışamamıştım. Onu yalnız bırakmak istemiyordum. Oda benim gibi anne baba sevgisini tatsın istiyordum. Tek başına büyümesin hayatın zorluklarına tek başına katlanmak zorunda kalmasın. Ona sahip çıkamamaktan o kadar çok korkuyordum ki belki de bu yüzden hiç doğsun istemedim.
Aklımdakileri dağıtmak için lavaboya girip günlük rutin işlerimi hallederek kısa bir duş alarak giyinip aynanın önüne geçtim. Karnım artık iyice belli ediyordu kendimi. Telefonumu alarak ileride kızıma gösteririm diye çektiğim fotoğraflar arasına bir yenisini daha ekledim.
"Günaydınnnnnnn"
"Günaydın yavru kuşlarımmm, otur hadi sandalyeye sütün hazırrr."diyerek sütümü masaya koydu Aslı. Ona çok şey borçluydum. Bıkmadan usanmadan hep yanımda olmuştu. Birkaç kere aşermiştim ve o bana bu konuda hiç yokluk hissettirmeden ne istiyorsa canım bulup getirmişti. Ona teşekkür ederek sütümü içerken bir yandan da onunla sohbet ediyordum.
" Aslı akşam tekrar mi gitsek bara ha son kez lütfen."
" Yağmur delirdin herhalde erken doğum riskin var farkındasın değil mi ya birşey olursa orada?"
" yaa sen yanımdasın zaten bu son lütfen belki buluruz bebeğimin babasını."
" Tamam yaa tamam bakma bana öyle yavru köpek gibi gideriz." diyince kocaman sarıldım ona.
Her zamanki gibi günlerim evde geçmişti yine akşama kadar. Akşam üzeriye doğru hazırlanmaya başladım.
Arabayı valeye bırakıp Aslı ile birlikte içeri adımladık. Bar tezgahına oturduğumuzda Aslı alkol isterken ben alkolsüz kokteyl istemiştim.
Kızım da rahat durmuyor sürekli hareket ediyordu. Yerimde kıpırdanmaya çalışırken yanıma gelen adama dikkat kesildim. Dağılmış saçlar siyah gözler jilet gibi takım elbise ve en önemlisi bu koku bu oydu tabi yaa. Aklıma gelen kokuyla taşlar tek tek yerine oturmaya başlamıştı. Barmene birşeyler söyleyerek kalabalığa karıştığında barmene dönerek,
"Şu gelen beyefendi kimdi acaba?"diye sordum.
Barmen beni süzerek baktı ve sorumu yanıtladı.
" Ege bey barın sahibi." Aslı bana anlamaz gözlerle bakarken yerimde doğrularak kalabalığa doğru ilerlerken Aslı da arkamdan geliyordu. Kalabalık çok sık ve herkes deli gibi dans ediyordu. Ortaya sıkışıp kalmıştım. Karnıma yediğim birkaç darbe ile kalakaldım. Biranda mideme giren sancı ile birlikte çığlığı basmıştım. Gözlerim kararırken kendimi boşluğa bıraktım.