*Jimin pov*
Ik: Shhh, praat niet. We gaan nu naar het ziekenhuis oké? Hou vol.
*Minho pakte Eunji op en we renden weg via de achterdeur. We brachten haar naar een dichtbijzijnde ziekenhuis. Onderweg belde ik snel m'n ouders en ze waren op komst. Toen kwamen we aan.*
Ik: HELP!! DOKTER!!
*Meteen kwam er een dokter aangerent.*
Dokter: Wat is er gebeurd?
Minho: Een gekke gast schoot haar!
Dokter: Leg haar hier neer.
*Een paar zusters brachten een bed en Minho legde haar daarop neer. Toen brachten ze haar een kamer binnen en wij wachtten buiten...*
*Ik zuchtte en ging zitten op de stoel.*
Minho: Het spijt me... Ik had nooit gedacht dat... Yoongi haar zou schieten... Zij had toch niks misdaan?
Ik: Precies... Dat vraag ik me ook af...
Minho: Ben je boos op 'em nu?
Ik: Natuurlijk, ik wil hem niet meer zien.
Minho: Wat ga je nu doen? Je ziet 'em toch elke dag op school.
Ik: Dan moet ik iets doen waardoor ik hem niet meer zie.
*Ik hoorde Minho zuchten.*
Minho: Ga je weer van school veranderen?
Ik: Ik moet wel, ik wil hem niet meer zien of van 'em horen.
Minho: Uhhh... Oké.
???: JIMIN!!
*We keken naar die persoon en dat was mam. Pap was er ook.*
Pap: Waar is Eunji?!
*Ik wees naar het raam van haar kamer en hij keek erin. Hij zag haar op 'er bed met een verdovingsmasker op 'er neus en mond. Er waren ook allemaal apparaten verbonden aan haar.*
*Mam keek Minho aan.*
Mam: Jij! Dit is allemaal jouw schuld! Wat heb je met haar gedaan huh?!
Minho: Uhhh, i-ik-
Ik: Mam.
*Ze keek mij aan.*
Ik: Het was niet zijn schuld. Hij heeft het niet gedaan.
Mam: Wie dan wel?!
Ik: Het was Yoongi...
Pap: Yoongi?! Dat rotjoch?!
Mam: Maar... Yoongi zal nooit zoiets doen. Je kent 'em toch Jimin?
Ik: Ja, maar ik weet het ook niet...
Pap: Ugh!
Mam: Maar jij Minho! Waarom heb je haar meegenomen?!
Minho: Ik moest Jimin spreken.
Ik: Kunnen we het daar even niet over hebben nu?
Minho: Wat jij wil.
*Na een lange tijd kwam de dokter. We gingen snel naar 'em toe.*
Mam: En dokter? Hoe is het met haar?
Dokter: Ze leeft nog.
Pap: Oef, wat een opluchting.
Ik: Dank u dokter.
Minho: Uhhh... Bedankt.
Dokter: Zorg er alsjeblieft voor dat ze niet veel beweegt. Ze heeft ook voldoende rust nodig.
Pap: Oké, daar zullen we voor zorgen, geen probleem.
Dokter: Ze is wakker. Jullie mogen bij 'er kijken.
*We knikten en buigden naar 'em. Daarna liep hij weg en wij gingen naar binnen.*
Mam: Eunji! Schat, hoe voel je je?
Eunji: Gaat wel, een beetje zwak alleen.
Pap: Heb je nog ergens anders pijn?
Eunji: Nee, alleen maar op de plek waar ik geraakt werd.
Pap: Oké.
Eunji: Wacht... Waar is Yoongi?
Ik: Waarom wil je dat ineens weten?
*Toen keek ze Minho aan.*
Eunji: Jij... Waarom deed je dat huh?!
Minho: Wat deed ik?
Eunji: Door jou is Jimin nu boos op Yoongi! Hij had niks gedaan!
Ik: Waarom roep je zo? Wat is er?
Eunji: Yoongi wou Minho schieten, maar hij trok aan me en liet me voor zich staan zodat ik geraakt werd in plaats van hem.
Ik: Dat heb ik niet gezien.
Eunji: Ja, jij was bezig met staren naar hem.
Minho: Leugen, ik liet je helemaal niet voor me staan.
Eunji: Nu lieg JIJ! Vertel de waarheid!
Pap: Eunji, het is niet oké om iemand de schuld te geven voor iets dat 'ie niet gedaan heeft.
Eunji: Geloof je me echt niet pap?!
*Toen keek ze mam aan.*
Eunji: Mam?
*Mam keek weg en toen keek ze mij aan.*
Eunji: Jimin?
Ik: Kijk... Ik denk dat pap gelijk heeft.
Eunji: Wa- serieus?!
Ik: Stop met praten over hem. Ik wil zijn naam niet horen.
*En daarmee keek ik ook weg. Eunji keek Minho aan en hij had een smirk op zijn gezicht. Ze rolde haar ogen en keek ook weg.*
___________________________________________
*Een paar weken later...*
___________________________________________
*Yoongi pov*
*Ik lag thuis in de zetel naar het plafond te staren in dezelfde positie voor een paar weken. Zonder te slapen... Ik was ook niet meer naar school gegaan na die ongeluk.*
*Ik kon Jimin gewoon niet uit m'n hoofd krijgen. Sinds hij weg liep met Minho, heb ik 'em sinds dien niet meer gezien of van 'em gehoord... Ik blijf hem bellen, maar hij neemt niet op en negeert mijn berichten... Waarom uit iedereen moet dit mij overkomen?*
*Opeens werd er gebeld.*
Ik: Wie is het?
???: Een hele knappe gast.
*Ik zuchtte.*
Ik: Jin, ga weg.
Jin: Maar doe open Yoon. De anderen zijn hier ook. We moeten met je praten.
*Ik negeerde hem.*
J-Hope: Het gaat over Jimin.
*Meteen sprong ik uit de zetel en maakte de deur open.*
Namjoon: Wow Yoon, jouw ogen zijn zo rood.
Ik: No, sh*t.
*Ze kwamen binnen en ik sloot de deur weer. We gingen allemaal zitten in de zetel en de jongens keken me aan.*
Ik: Oké vertel, jullie zeiden dat het over Jimin ging.
Taehyung: Eerst willen we weten hoe het met jou gaat, want je bent al weken niet naar school gekomen.
Ik: Het is gewoon... Ik kan Jimin niet uit mijn hoofd krijgen... Ik mis hem...
Jungkook: Dat begrijpen we heel goed en nogmaals het spijt ons voor je ma. Ze is in een beter plaats nu...
Ik: Ja... Dank je.
J-Hope: Goed, over Jimin... Uhhh... Hoe moet ik dit vertellen?
Jin: Zeg het gewoon Hope.
J-Hope: Jimin is van school verandert.
Ik: WAT?!?!?!?!?!
Namjoon: Die reactie zag ik aan komen.
Jungkook: Iedereen kwam er achter wat er gebeurt was en ze zeiden gemene dingen tegen Jimin waardoor hij nu... Weg is...
Ik: Hij is weg...?
*Mijn tranen begonnen weer te vallen... Eerst mijn ma en nu hij... Wat moet ik nu doen...?*
Ik: En waar is Minho?
Taehyung: Hij is met 'em mee gegaan, maar we voelen dat Jimin niet veilig is bij hem...
Ik: Ik moet hem vinden. Hij is alleen verandert van school, niet verhuist he?
Jin: Jawel, hij is ook verhuist.
Ik: Aish.
Namjoon: Misschien moet je hem een bezoekje brengen.
Ik: Waarom? Hij neemt nooit op en negeert mijn berichten. Als die mij voor z'n deur ziet staan zal hij vast die deur meteen voor m'n gezicht dicht smijten.
J-Hope: Nee, zo is Jimin niet. Ik weet zeker dat 'ie met je zal praten hoor.
*Ik wist niet meer wat ik moest zeggen en leunde naar achter in de zetel en keek weer naar het plafond.*
Taehyung: Ik denk dat Hope gelijk heeft Yoon.
Ik: Jimin is nu waarschijnlijk totaal verandert. Misschien draagt hij geen brilletje meer. Misschien is hij geen nerd meer... Wat kan ik zeggen?
Jungkook: Probeer het Yoon, kom aan. Als hij die deur voor je gezicht dicht smijt, dan is het genoeg. Dan moet je hem laten gaan.
Ik: Oké, goed dan. Ik zal 'em morgen avond een bezoekje brengen. Hij woont toch niet ver he?
Jin: Nee, gewoon een paar straten verder. Je kan er met een taxi naar toe.
Ik: Zal ik doen.
Namjoon: En kom morgen naar school alsjeblieft. Het is echt saai zonder jou.
Ik: Oké dan.
*De jongens lachten...*