Alkan gittikten sonra odama çıktım.
Güle oynaya
Evet neden mutlu olmayacakmışım. Tabi ki güle oynaya çıkıcam.
Bunu bir ara kutlayalım Alkancımla beraber
Oluur
İç sesle konuşa konuşa yatağa girdim.
Ve kendimi yarının getireceklerini bilmeden uykunun kollarına attım.
Gece saat 03.10
İlerde bir mezar vardı. Etrafında da kalabalık. Kulağımda ağıtlar vardı. Kalabalığa doğru ilerlediğimde mezar taşında onun adını gördüm. Alkan'ın.
Ben ne olduğunu anlamadan kulağımdaki o ağıtlar kayboldu. İnsanlar yoktu artık etrafımda.
Ben Alkan'ın ismini görünce nefesim kesilmişti. Bir daha hiç nefes alamayacak gibi hissettim.
Ağlayarak "Hayır hayır hayır Alkan ölemezsin. Daha yeni bulduk birbirimizi. Gidemezsin. Beni bırakamazsın Alkan. Kalk hadi evimize gidelim."
Kendimden geçmiş gibiydim. Ağlayarak ellerimle Alkan'ın mezarını kazıyordum.
Sonra karşımda birileri belirdi. Baktığımda bunun Alkan olduğunu gördüm.
Kucağında bir bebek vardı. Bizim bebeğimiz.
"Alkan ama sen,bu nasıl oldu."
"Ölmeyeceğim sevgilim. Daha yaşayacaklarımız var."
Alkan yanıma gelip kucağındaki bebeği bana verdi. Baktığımda bir kız çocuğu gördüm.
Babasının kızı...
_________________________________________
Nefes nefese bir şekilde uyandım. O gördüğüm rüyada neyin nesiydi öyle.
Komidinin üzerinde olan telefonunu alıp Alkan'ı aradım.
Ama cevap veren yoktu. Ben daha da endişelenirken aklıma babamı aramak geldi.
İçimde bir korku vardı. Kaybetme korkusu.
İçimdeki o hisle babamı aradım. Uzun uzun çaldıktan sonra babam telefonu açtı.
"Baba"
"Kızım"
"Alkan'ı aradım açmadı. Kötü bir rüya gördüm baba. O iyi mi Alkan iyi mi?"
"Kızım"
"Baba söyle Alkan'a bir şey mi oldu?"
"Tamam sakin ol kızım. Alkan şuanda yoğun bakımda ama iyi olacak."
Duyduklarımla gözyaşlarıma hakim olamazken "Hangi hastane baba."
"Kızım tek başına gelemezsin. Güvenli değil. Evde kal."
"Alkan orda yoğun bakımdayken burda oturup duracağımı mı sanıyorsun baba?"
Babam bir soluk verip. "Tamam kızım. Evde durmayacağını biliyorum. Ne yapıp edip geleceksin. Ben şimdi bizimkilerden birini göndereceğim. Ama sakın evden çıkma."
"Tamam baba"
Babam kapattıktan sonra yataktan kalkıp üstüme bir şeyler giydim.
Korktuğum gerçek olmuştu. O kabus gerçek olmuştu.
"Allah'ım Alkan'ı kaybetmek istemiyorum. Onu kaybetmek istemiyorum. Lütfen ona bir şey olmasın. Onsuz yaşayamam. Onu yeni kazanmışken kaybedemem."
Kapı çalıyordu.
Kapıyı açtım. "Gece Hanım beni Albay'ım yolladı. Sizi alıp hastaneye götüreceğim."
"Hemen gidelim."
"Buyrun önden"
Beraber arabaya bindik ve hastaneye yol aldık.
Hastaneden devam
Yanımdaki askerle yoğun bakım katına geldiğimizde babamı gördüm.
Koşup babama sarıldım.
"Baba, Alkan iyi mi?"
"İyi olacak kızım. Alkan güçlüdür."
"Doktorlar bir şey dedi mi? Ne zaman çıkacak."
"Daha bir şey söylemediler."
Yoğun bakımın kapısı açılmasıyla o tarafa döndük.
"Doktor bey Alkan iyi mi?"
"Acil kan gerek A rh(+) kan grubu olan var mı?"
Alkan ile kan gruplarımız aynıydı.
"Benim uyuşuyor."
"Sizi hemen alalım."
Yanıma bir hemşire geldiğinde beraber kan vermeye gittim.
...
Alkan'a kan vermiştim. Şimdi de yoğun bakımın önünde çıkmasını bekliyorduk
Biliyordum Alkan sağ salim çıkacaktı o ameliyattan.
Ameliyathaneden doktor çıktı.
"Doktor bey"
"Alkan bey şuan gayet iyi birazdan normal odaya alacağız. Ama uyanması uzun sürebilir. Bu Alkan bey'e kalmış."
Duyduklarımla rahat bir nefes aldım. Ama yinede onu görmeden içim rahat olmayacaktı.
"Ne zaman görebiliriz."
"Zorlu bir ameliyattı o yüzden biraz dinlenmesi gerek."
"Peki Doktor bey"
Yoğun bakımın kapısı açıldığında sedyenin üzerinde yatan Alkan'ı gördüm.
Yüzü solmuştu. Bana gülerek bakan adamın gözleri kapalıydı.
Alkan'ı normal odaya aldılar.
İçerideki hemşireler bir kaç test yapıp çıktığında "Biraz dinlensin sonra sizi odaya alacağız."
"Teşekkür ederim."
Hemşire yanımızdan ayrıldığında babam yanındaki askerle bir şeyler konuşurken bende camın arkasından Alkan'ı izlemeye başladım.
İçeriden daha yeni hemşire çıkmışken bir hemşire daha içeriye girdi.
Bu biraz tuhafıma kaçmıştı. İçerideki hemşire Alkan'ın serumuna iğne vurmuştu. Serumun içi kahverengi bir sıvı oldu.
Hemşire çıktığında"Bir dakika bakar mısınız? O vurduğunuz iğne nedir öyle?"
"Sadece uyandığında ağrı hissetmemesi için."Deyip giderken Alkan'ın odasında makineden ses geldiğini duydum.
Alkan'ın kalbi atmıyordu.
Bunu o hemşire yapmıştı. Her ne iğnesi yaptıysa.
Ağlayarak "Doktor,doktor yok mu! Alkan Alkan ölme Alkan! Baba Alkan'ın kalbi durdu. Hayır hayır. Baba o kadın yaptı yakalayın onu."
Doktor ve hemşireler Alkan'ın odasına girerken babamın yanındaki asker o kadının peşinden gitti.
İçeride Alkan'ın kalbine elektro şok uyguluyorlardı.
Başım dönüyordu. Göğsümün sıkıştığını hissettim. Nefesim daralırken en son gördüğüm babamın yanıma koşup beni tutmasıydı.
_________________________________________
Böyle sahneleri yazamıyom ya içim elvermiyo ama kendimi üzmeye bayıldığım içinde yazayım dedim.
Ne çeşit bir manyağız inan bilmiyorum kızanlar
Beğenip yorum yaparsanız sevinirimm
Fikrinizi belirtin bea yoksa kendimi yiyip bitiricem oldu mu olmadı mı kötü mü oldu diye düşünmekten.