AMORA'S POINT OF VIEW:
A week later...
Lihim akong nakatingin kay Kuya Damein na ngayon ay naglalasing mag-isa. Kagaya ko, yong butler niya nakatingin rin sa kanya na tila ba nagsisisi kung bakit sinabi niya pa ang totoo dito.
Ate September leave him right after nung nakabalik kami galing paris. Maraming nangyari ng araw na yon, we saw kuya's insignia, she cried, she got mad and then boom—she left us wearing the crown prince bracelet.
Sinabi ni Barret kay kuya na traydor daw si Ate which is hindi ko naman pinaniniwalaan dahil hindi ganon ang pagkakakilala ko sa kanya, alam kong may nangyaring hindi maganda dito kaya sya may galit samin... o sa kung sino mang nasa palasyo. My heart shattered bad whenever I heard my brother murmuring Ate September's name. He keep on repeating it until he sobs hard.
Nakausap ko naman si Ate nong papaalis sya pabalik ng England. I really followed her kasi akala ko galit sya sakin, sinabi ko sa kanya ang nalalaman ko tungkol sa hari na hindi alam ni Kuya, nakipagkuntsaba ako sa kanya na hanapin si papa hanggat hindi pa nangyayari ang coronation night para sa impostor ko, hindi madali para sa kanya ang makapasok sa palasyo dahil binawalan sya ng reyna. Sa sobrang galit ni kuya tumawag sya kay mommy para sabihing higpitan ang security.
I don't know what to do with him. I am really glad that I have some trusted men inside of the palace dahil kung wala, hindi makakapasok si Ate sa palasyo.
My kuya is a messed, everytime I tried talking to him palagi nalang syang umiiyak, I never seen him so messed up, ngayon lang.
“Barret” -I called kuya's butler after I wiped my tears “Bantayan mo muna si Kuya. May lakad lang ako sa labas kaya ikaw na muna tumingin sa kanya”
“Carson will accompany you, your highness”
Tumango ako. “Tawagan mo agad ako kapag may ginawa sya sa sarili niya. Do not take your eyes off of him”
“Yes, milady”
Malungkot na tumingin ulit ako kay kuya na nasa isang malawak na living room. I sighed for the third time at tuluyan ng lumabas.
It's been two days since I last saw John Gil Cullen, nong umalis si Ate magkasama pa sila sa mall, akala nga ng iba mag jowa sila. Naalala ko muntik ng patayin ni Kuya si Wan dahil sa sobrang selos. He even tried to shot him using his sniper, I thought Wan will ended in hospital, really thankful that Barret was there to save the day.
I am not jealous of them, hindi talaga ako mahilig magselos. Jealousy is not on my vocabulary, nag-iinit lang ang ulo ko sa mga babaeng walang respito sa katawan na kahit maghubad sa harap ng lalaki wala silang pakialam. They don't give their selves a respect that's why a lot of man took advantage of them
Anyway, speaking of Wan, my mind still stuck with a memories of him nong nasa paris kami. That night where I gave him myself, that night that I let him turned me to be a woman, that day whom I considered to be one of the most perfect night for me. Binigay ko sa kanya ang sarili ko dahil may tiwala ako sa kanya, I want him to know that I truly believe on him, that whatever happens, masaya ako sa piling nito kahit na marami syang pagkakamaling ginawa.
Wala akong pinagsisihan sa nangyari, masaya ako nong mga araw na magkasama kami, he may not be an ideal man for everyone, he may not be perfect, he may not be as green as those man who I read in book, he may not be the best man on earth. Sya at sya pa rin yong lalaking hindi ko itatangging nagustuhan ko dahil sa pagiging siraulo.
Sa sobrang saya ko sa piling niya nakalimutan ko na may tungkulin pala akong dapat gampanan. I know I have to face the reality. I am a princess and he's just a normal being, kahit anong gawin ko sa huli hindi parin kami ang magkakatuluyan. Truth hurts but I will leave him for good.
Those times that I told him to change so I can accept him in my life was true. But later on... habang iniisip ko, kahit pala magbago si Wan hindi pa rin magiging kami. A princess is only for a prince, and a man like him can't be mine.
It breaks my heart but I need to do my duty as a royalty. A role of being a princess is not simple, being in a monarchy is a responsibility that I should never forget. I need to do my task and as a princess I should never turn my back, the palace is not good right now. Kung ano man ang nasa loob ng palasyo ngayon ay alam kong hindi yon katanggap tanggap. Ako lang at si Ate September ang nakakaalam kung ano ang totoo kaya kailangan kong maging alisto.
My papa need me, and if ever he's still alive? I want to say sorry for being so vulnerable. Hinahanda ko na ang sarili para sa pagbabalik ko and I can't wait to meet that impostor again.
“Carson, sa Skyler International School tayo”
“Yes, milady”
Uminit na naman ang sulok ng mga mata ko ng banggitin ko ang skwelahan. I will finally say my goodbye to them.
Kahit marami akong di malilimutang karanasan sa skwelahang yon nagpapasalamat pa rin ako kasi kahit papano naranasan kong makahanap ng mga totoong kaibigan, hindi man gaanong marami pero paniguradong hindi peke, mga siraulo man minsan pero maaasahan mo sa anong oras.
Si Ace na palaging seryoso sa twing maraming tao ay siraulo sa harap namin, si Nico na pala kaibigan, may tinatago namang problema—he always told me his problem kaya ganon rin ako sa kanya, he has a lot of problem pero ang galing niyang magpalit ng emosyon.
Si Skyler naman, sya yong tipong kaibigan na masasandalan mo sa kahit anong delubyo, he can be your knight and shining armor, he can be your sugar daddy, he can be your friend, he can be anything you want him to be as long as you're not fake. Mapili sya sa kaibigan pero kapag naging malapit kayo asahan mong hindi ka niya bibiguin.
Good god, hindi ko pa sila nakikita pero parang naiiyak na ako. Saying goodbye to them in person will surely hard.
“Milady, press your bracelet”
Napakunot ang noo ko ng sabihin yon ni Carson. “What do you mean?”
“Someone's following us, five cars”
Napatingin ako sa likoran at nakita ang limang kotse na sinasabi niya. “Please tell me this car is a bullet proof”
“It is”
Nakahinga ako ng maluwag. I press the bracelet for a long seconds and after that hinanap ko ang baril na nakatago sa ilalim ng upuan sa back seat.
Hinubad ko yong jacket ko at tinali ang buhok. Ikinasa ko ang baril at inayos ang pagkakalagay ng seatbelt sa katawan.
“Milady, can you please answer the call?”
Kinuha ko ang phone niya at sinagot ang tawag ni Kuya. “What happened to my princess? Is she okay?”
“Im okay kuya, there's these five car following us” -sagot ko “I bet they're the royal paid k¡ller of his imperial highness”
Sunod sunod na mura ang kumawala sa bibig niya. “Damn it. Give that phone to Carson”
I turned it to a loud speaker at mabilis na ibinigay sa pinsan ni Barret.
“Your majesty”
“Iligaw mo ang mga yan, siguraduhin mong walang mangyayaring masama sa kapatid ko kung hindi malalagot ka” -napatitig ako kay Carson ng makita sa mukha nito ang takot “Open your GPS I can't track your location. Medyo may problema sa bracelet ng kapatid ko”
“Yes, my lord”
Kinuha ko ang phone at binalik sa tenga ko. “Kuya? You still there?”
“Im here baby, kuya's here”
“You're not drunk right? Okay ka naman diba?”
Narinig ko ang maikling tawa niya na nagpasingkit sa mga mata ko. “I am okay. Don't worry, wala ka bang tiwala kay kuya?”
Napabusangot ako.
“Meron.”
“See?” -he chuckle again. “Turn off the phone now, I need to ready my gun”
“Can I k¡ll someone today?”
“Of course” -I can imagine how a grin appeared on his lip “You're a fúcking badass royalty. Let them see the real you”
Napangiti ako sa sinabi niya. Ibinaba ko na ang tawag at inihanda ang baril. I can see on my peripheral vision na mukhang hindi napapakali si Carson. Iniliko niya pakaliwa ang kotse pagkatapos kumanan ulit, paulit ulit lang yong ginagawa niya pero kahit ganon hindi parin kami nilulubayan ng mga peste.
He would cussed from time to time, mabilis narin ang takbo ng kotse niya na para bang hinahabol talaga kami ni kamatayan. Alisto rin ang mga mata niya sa twing binabalak ng mga to na tamaan ang gulong ng kotse.
“Milady, can I ask you to drive?”
Literal na tumigil ang mundo ko dahil sa sinabi niya. “You... will let me drive?” -I ask confused “Are you serious?”
“I know its a risk pero kailangan ko silang itumba” -aniya “C'mon”
Mabilis niyang tinanggal ang seatbelt niya kaya dali dali ko ring tinanggal ang seatbelt ko. Agad kaming nagpalit ng pwesto at walang pag-aatubiling pinaharurot ang kotse sa kung saan.
May nababangga na akong ilang poste na syang ikinakatakot ko dahil baka mamaya ma disgrasya kami. Lumiko ako pa kanan at itinuon ang mga mata sa daan.
Nakita sa gilid ng mga mata ko si Carson na binuksan ang bintana at pinaputukan ang ilang kotse na abala rin kakaputok sa sasakyan namin. Napapatakip na ako sa tenga. I can't believe I'll encounter something like this.
“Milady! On the left!”
Kumaliwa ako gaya ng sinabi niya. Napatanga ako kapagkuwan ng makitang may isang batang naglalakad sa gitna ng daan mag-isa.
“Shit! Carson! May bata!”
Mabilis kong inapakan ang brake dahilan para muntik na akong masubsob.
Binuksan ko ang pinto at agad hinila ang kamay ng batang lalaki papasok sa loob ng kotse na ngayon ay nakahiga sa daan habang nakatakip sa tenga ang dalawang kamay.
“Milady! What the hell are you doing?!”
“We can't leave him here!” -I shouted
I storm the car right away at pinadapa ito sa ilalim. Nakita ko sa mga mata nito ang kalituhan, kung hindi ko sya kinuha alam kong matamaan sya ng bala, walang ka tao tao dito sa daang tinatahak namin, I think this kid is a beggar. Hindi ko matatanggap kapag may taong napahamak ng dahil samin.
“Damn!”
Halos mahilo ako ng may biglang nag pa sabog ng bomba. “Shit! Fúck it!” -mura ni Carson habang nakikipag putukan “Milady you okay?”
Napapikit ako at napahawak sa noo.
“M-Medyo.” -tumingin ako sa bata na ngayon ay umiiyak na “Ayos ka lang ba?”
Napapikit ako sa galit—mga putangina.
Binuksan ko ang bintana at tumingin sa salamin na nasa labas ng kotse. Inilabas ko ang isang kamay at itinutok yon sa isang lalaki na ngayon ay nagmamaneho at kasalukuyang nakasunod samin. Sunod sunod na putok ang pinakawalan ko dahilan para matamaan sya dibdib at magpa geywang geywang ang sasakyang minamaneho.
Nahulog ito sa isang di kataasang tulay, isang malaking pagsabog ang nangyari pagkatapos nun. Bwisit, ayokong pumatay pero wala akong choice!
“His highness is here” -usal ni Carson at bumalik sa pagkakaupo, natutuliro ang mga mata niya na hindi ko alam kung bakit “Give me your gun milady”
Ibinigay ko sa kanya ang baril ko.
Napatingin ako sa likoran para tignan si Kuya. Napangiti ako ng palihim ng makita syang nakasakay sa isang kulay pulang Ducati. Alam kong sya agad yon dahil hindi mahilig si Barret sa mga ganyan.
He's wearing a helmet, a leather jacket and a black gloves. Nakasunod dun ang butler niya na nakasakay sa isang Lamborghini Sian. Abala si Barret sa pagpapaputok para ma bigyan ng daan si Kuya papunta samin.
“Its okay baby” -pagpapatahan ko sa bata “Everything will be okay”
I sat straight and drive as fast as I could. Nakita ko si Kuya sa gilid, inangat niya yong shield ng helmet niya at tumingin sakin.
“Dapa!”
Dapa?
“Dianna sabi ng dapa!”
Kinakabahang sinunod ko ang sinabi nito at dumapa habang nakahawak ang dalawang kamay ko sa manobela.
Lumakas ang tambol ng puso ko ng makitang tinamaan niya sa gilid ng tiyan si Carson. Dahil sa nakita, mabilis kong inapakan ang brake at huminto.
Oh god. “C-Carson..”
Sunod sunod na putok ang pumuno sa tenga ko. I was so dumbfounded ng makitang huminto rin si Kuya at binuksan ang pinto kung san mismo nakaupo ang pinsan ni Barret.
“Fúck you!” -he shouted
Natatarantang inalis ko yong seatbelt sa katawan at lumabas ng kotse. Naiiyak na tumingin ako kay Kuya na binubugbog si Carson. “Kuya tama na!” -sigaw ko “Ano bang problema mo?!”
“Take a step back”
“Kuya—”
“I said take a step back Dianna!”
Nanigas ako sa naturang sigaw nito.
“Your majesty.”
Napatingin ako kay Barret na kabababa lang ng kotse. “All dead. Ipapalinis ko na lang”
Lumuluhang napatitig ako sa mga kotseng umaapoy sa gilid. Walang katao tao dito kaya malaya kong napagmasdan ang katawan ng mga lalaking nakahandusay sa daan. And Barret is right, patay na ang mga to.
Nabaling ang atensyon ko sa harap ng marinig ang boses ni Carson na ngayon ay umuubo.
“P-Pardon... My lord”
“Pardon?” -umangat ang sulok ng labi ni kuya “You're a traitor”
Traitor?
“H-Hindi ko gustong sundin ang u-utos ng mahal na hari..” -kanda utal utal na aniya “N-ngunit.. k-kailangan dahil nasa mga kamay niya ang kapatid ko” -napaubo ito ng dugo. “S-Spare me your majesty, p-please.. spare me”
“Spare you? Ipinagkatiwala ko sayo ang buhay ng kapatid ko pero anong ginawa mo”
Nanggigigil na inapakan ni kuya ang sugat na tinamaan niya kanina. Napasigaw naman ito sa sobrang sakit.
“Alam mong pagdating sa mga traydor wala akong sinasanto” -unti unti akong nanlumo ng makita sa mga mata ni Carson ang sakit “Hindi ako dios... hindi ako anghel para patawarin ang isang katulad mong taksil”
“K-Kuya.” -pinunasan ko ang luha ko dahil bigla iyong nagsilabasan “Tama na... please tama na. Anong ibig mong sabihin? Anong taksil? Wala akong maintindihan”
“Kasabwat ni ama ang lalaking to” -agarang sagot niya “He's playing us princess. We can't let him live”
Napatingin ako sa lalaking apak apak niya.Putlang putla na to dahil sa mga tama ng baril na ginawa nya kanina.
“B-Bakit?” -humihikbing tanong ko “Okay naman tayo ah”
Pinunasan ko ang luha ko. “K-Kung.. kung problema mo yong kapatid mo matutulungan ka naman namin, kung may dinadala kang dilemma pwedi mo kaming kausapin, sinabi mo sana ang problema mo hindi yong...” -napakagat ako sa pang ibabang labi “Carson why do you need to betray us?” -I asked “Akala ko bukal sa loob mo na bantayan ako? Na sundin kami? Eh ano to?”
“I-Im sorry, your highness”
“I trusted you” -I said “Why?”
“I am doing this for my sister.” -nakita ko ang pagtulo ng luha niya “I am doing this for her. The King used her para pilitin akong sumunod sa utos niya. Y-You can't blame me... y'all can't blame me. I love her so much, I damn love her and I'm willing to do anything just for her, even if my life is at risk.”
Oh lord. Why does that impostor have to be so cruel? Hindi niya ba alam na maraming naghihirap sa ginagawa niya?
“P-Patawarin nyo ako. Parang awa nyo na... patawarin nyo ko”
“Ano pang ibang nalalaman mo tungkol sa pinsan mo?” -tanong ni kuya habang nakatingin kay Barret. “Sa tingin mo ba pinagkalolo niya ng husto ang kapatid ko sa lintek na haring yon?”
“I know this may sound so untrue but to answer your question” -Barret stood straight “No, my lord”
“And why the hell not?”
“Hindi natin mahahanap ang prinsesa kung hindi dahil sa kanya. We can't save her highness if he didn't protect her with all his life. Alam kong kasalanan ko rin to dahil nagtiwala ako sa kanya, but to tell you frankly your majesty,” -tumingin sya sa pinsan niya “I know he cared for her highness”
Itinutok ni Kuya ang baril niya sa mismong dibdib ni Carson. Naiiyak naman akong umiwas ng tingin. Oh Diosko.
“Any last message?”
“If... if you ever see my sister” -malalim syang napabuga ng hangin “Please tell her I love her and Im so sorry if I can't save her” -malungkot syang ngumiti “That... that I'm sorry for being too weak, that I can't protect her to that King”
Napahawak ako sa bibig dahil sa sinabi niya.
“T-That's all, your highness”
Ikinasa ni Kuya ang baril. “Close your eyes”
Dahan dahang ipinikit ni Carson ang mga mata niya. Ipinikit ko rin ang mga mata ko at lihim na napapahikbi. Napakapa ako sa dibdib ng marinig ang tatlong sunod sunod na putok.
Carson.