Daddy ရဲ့ baby ဂျစ်တူး
Part ( 29)
" အထုတ်တွေက ဘယ်ကိုသယ်သွား
မလို့လည်း daddy ''
ခေတ် လျှော်ထားတဲ့ခေါင်းကိုသုတ်ရင်း
ရေချိုးခန်းကထွက်အလာသူတို့အထုတ်တွေကို
အခန်းထဲကသယ်ထုတ်နေတဲ့ဝန်ထမ်းတွေကြောင့်
daddy အားမေးလိုက်ခြင်းပေ။
မေးတာကိုမဖြေသေးတဲ့daddy က သူ့အား
ပြုံး၍ ကြည့်လာပြီး အနားလျှောက်လာကာ
လက်ထဲကတစ်ဘက်ကိုယူလိုက်၏။
ထို့နောက်ခေတ်အားကုတင်ပေါ်ထိုင်စေကာ
ယုယစွာဆံနွယ်တွေခြောက်အောင်သုတ်ပေးနေ၏။
" daddy မေးတာ အရင်ဖြေအုန်းလေ ''
" baby အိမ် သွားမလို့ ''
" ဗျာ..daddy ကလည်း အဖေသစ်
ကိစ္စတောင်မပြီးသေးတာကို
သားမပြန်သေးဘူး..ဖေကြီးကို
အဖေသစ်စိတ်ဆိုးပြေမှပြန်မယ်''
တုနိုင်းဇုန် baby စူပုတ်ပုတ်အပြော
လေးကြောင့်ပြုံးလိုက်၏။
ထို့နောက်။
" သေခြာလား baby မပြန်တာ''
" အသေအခြာဘဲ ''
" ဒေါက်..ဒေါက် ''!!
တံခါးခေါက်သံကြောင့် ဇုန်
တံခါးရှိရာလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။
" ထမင်းစားဖို့ လာခေါ်တာဗျ ''
" လာခဲ့မယ် သူရိန် မှာထားနှင့်''
" ဟုတ်ကဲ့ဗျ ''
သူရိန်နဲ့လေပြေထွက်သွားတော့
ဇုန်..baby ကိုအဝတ်စားအမြန်ဝတ်
ခိုင်းလိုက်၏။
ထို့နောက်ထမင်းစားရန်
ခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။
" daddy သား.အိမ်မပြန်ခြင်သေးဘူးလို့
အဖေသစ်နဲ့ညှိနှိုင်းရပါအုန်းမယ်ဆို''
" ဂျစ်တူး... မဂျစ်နဲ့ကွာ daddy မကြိုက်ဘူး
Daddy ကပြန်ရမယ်ဆို ပြန်လိုက်ခဲ့လေ''
" daddy အခု့သားကို လာဆူနေတာလား''
" မဟုတ်ဘူး...ပြောပြနေတာ''
" daddy ပြောပြနေတာက
ပြောပြနေတာနဲ့မတူဘူး
ဆူတာနဲ့တူနေတယ်..
တော်ပြီး...daddy နဲ့စကား
မပြောတော့ဘူး..သားဟာသားဘဲ
နေတော့ဘဲ..ဟင့်..''
အရှေ့ကပေါက်ဆောင့်ပေါက်ဆောင့်နဲ့
လျှောက်သွားသူကငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်သွားမှာ
အသေအခြာ။
ဇုန် စခြင်သည်မို့..ဒီလူသားလေးကို
ငိုမယ်မှန်းသိသိရက်နဲ့စနေမိခြင်း။
ထမင်းဝိုင်းမှာဝင်ထိုင်ပြီး
အခု့ထိစကားတစ်ခွန်းမှမပြော။
ထမင်းကိုသာငုံ့စားနေသည်။
'' ခေတ်.. ''
သူရိန်ခေါ်တော့ခေါင်းမော့ကြည့်လာ၏။
" ခေတ်..ခေတ် မင်းငိုနေတယ် ''
လေပြေအသံကြောင့်ဇုန်ကျောမတ်သွား
ရသည်။
ဒီကလေး..အခုထမင်းစားရင်
ငိုနေတာလား။သူ့လူဆ်ိုးလေးက
ကြာလေကြာလေအသည်းနု့လေ
ဘာလားကွာ။
စမိဒါလွန်မှန်းသိတဲ့ဇုန် ထိုင်ရာက
ထပြီးbaby ဂျစ်တူးလေးနားကပ်၍။
" ဘာလို့ ငိုနေတာလားကွာ..ကြည့်အုန်း
လှလည်းမလှဘဲနဲ့''
ပြောလိုက်မှအာပြဲလျှာပြဲအော်ငိုလာသူဟာ
ကျုပ်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသောအမျိုးသားလေးပါ။
" ဗြဲ.. Daddy မကောင်းဘူး..
သားမပြန်ခြင်ပါဘူးဆို..အတင်းပြန်ခေါ်နေတာ
ဟင့်.. daddy နဲ့မပေါင်းဘူး
ဟင့်..ကွာမှာ..ကွာမှာလို့..ဗြဲ'
ဂျစ်တူး ငိုသံကြောင့် ဘေးဝိုင်းက
လူတွေပါ..လှည့်ကြည့်ကုန်ကြသည်။
လေပြေနဲ့သူရိန်မှာဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို
အကြည့်ပို့ပြီးအားနာနေကြတော့သည်။
" ခေတ်ရာ..တိတ်ပါကွာ..
ထမင်းစားခန်းကြီးမှာ..ဘေးလူတွေအားနာအုန်းဟ''
'' အားမနာဘူး..ဟီအီး..ငါ့ကိုလည်း
သူတို့အားနာကြတာမဟုတ်ဘူး
ငါငိုတာမမြင်ခြင်ရင်သူတို့ဟာ
သူတို့ထွက်သွားလိုက်မယ်''
အာဗြဲလျှာဗြဲအသံကြောင့်
ဘေးလူတွေမျက်မှောင်ကျုတ်ကုန်ကြ၏။
သူကိုဘေးမှာရှိတဲ့လူတွေက
ဘာလုပ်နေကြလို့အားနာရမှာပါလိမ့်။
ခေတ်ရဲ့ လူကြီးကတော့ခေတ်ငိုနေတာကို
ဟာသကြည့်နေရသည့်နယ်ပြုံးနေသည်မှာ
ဖြီးလို့။
'' အကိုဇုန် လုပ်အုန်းမှာ
ဒီမှာ ငိုလွန်ပြီး တက်တော့မယ် ''
သူရိန်သတိပေးခါမှအရယ်ရပ်ပြီး
သူ့baby ပုခုံးကိုအသာပုတ်ကာ
မငိုဖို့ပြောနေ၏။
သို့သော်စိတ်ကောက်နိုင်သူလေးကတော့
မချော့မခံ။ပုခုံးပေါ်ကလက်ကို
ပုတ်ထုတ်ပြီး..ငိုနေလေရဲ့။
" မငိုနဲ့တော့လို့ baby ရာ''
" င်ိုမှာဘဲ.. ဟင့်.သားငိုအောင်..ခင်များကြီးဘဲ
လုပ်တာလေ. ဟင့်.အတူမနေဘူး..
ခင်များကြီးကိုကွာမှာ''
" သေခြာလား baby ''
" သေခြာတယ်..သေခြာတာမှ.. လွန်ရောဘဲ''
" ရတယ်လေ.. ဒါဆို..daddy လည်းအချိန်ကုန်
ခံပြီးမချော့တော့ဘူး.. အင်..
ကွာရှင်းတော့မယ်ဆိုတော့.. ဦးကမ္ဘာမောင်
ကိုလည်း.. ဦးလေးသွင်သံဆီ မသွားခိုင်းတော့
ပါဘူးလေ''
"ဟင်... ''
Daddy ဆီက စကားကြောင့် ခေတ် ငိုနေတာ
ပင်ချက်ခြင်းတိတ်သွားရသည်။
အဖေသစ်က အဖေဆီသွားမယ်။
နံဘေးမှာရပ်နေတဲ့daddy လက်ကို
ခေတ်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး။
" daddy ပြောတာ တစ်ကယ်လား''
ဇုန် ခပ်တည်တည်ဖြင့်သာ။
" ဘာကိုလည်း..''
" daddy အကျင့်မပုတ်နဲ့နော်..
သိသိရက်နဲ့.. ''
" ဟင်.. baby ပြောတာ daddy နားမလည်ဘူး
ရှင်းအောင်ပြောပြပါလား''
" ကျစ်.. အဖေသစ်ဖေကြီးကို သွားတွေ့မှာ
တစ်ကယ်လားလို့မေးတာ''
" သြော်.. အစကတော့အမှန်ပါဘဲ
ဒါပေမဲ့အခု့တော့..baby က
Daddy နဲ့ ကွာရှင်းတော့မယ်ဆိုတော့
သွားမတွေ့ခိုင်းတော့ပါဘူး''
တစ်မင်စိတ်မကောင်းသလို
လုပ်ပြပြီးပြောလိုက်တာမို့ ကောင်လေး
မျက်လုံးတွေစိုးရိမ်စိတ်တွေပြည့်
နက်လာ၏။
"စတာ..သားစတာလို့..
မကွာဘူး.. သားက.ဘာလို့ daddy ကို
ကွာရမှာလဲ..သားက.daddy ကိုဒီလောက်
ချစ်တာကို.. မကွာဘူးနော်''
" စတာ..စောနကပြောတော့..ကွာရှင်းမှာ
အသေအခြာဘဲဆို..သေခြာတာမှလွန်ရော
တွေဘာ.. ပါလိုက်သေး''
" သားက..သားက..ပြောလိုက်ပေမဲ့
တစ်ကယ်မကွာပါဘူး..သားက.daddy
မရှိရင် မနေမှမနေနိုင်တာ''
ခုဏကငိုနေတာသုမဟုတ်သလို။
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့သနားစဖွယ်ကောင်းအောင်
သူ့လင်ကိုချွဲနေတဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကြောင့်
သူရိန်နဲ့လေပြေအမြင်ကပ်ကပ်နဲ့
မျက်စောင်းထိုးလိုက်ကြ၏။
သို့သော်အလျှင်အမြန်သာ။ခေတ် လူကြီး
မြင်မှာလည်းကြောက်၏။ခေတ်လူကြီးသာ
ကိုင်ပေါက်ရင်သူတို့လွင့်မှာအသေအခြာဘဲ
မဟုတ်လား။
ဇုန် သူ့baby စကားကြောင့်
ကျေနပ်သွားကာရယ်လိုက်၏။
လူသားလေးရဲ့ နီရဲနေတဲ့ပါးမို့မို့ကို
တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်တော့မျက်လုံး
ဝိုင်းဝိုင်းတွေနဲ့မော့ကြည့်လာပုံက
လူတွေရှိတယ်ဆိုတဲ့အကြည့်မျိုး။
သူလေးကရှက်တတ်သည်တဲ့။ခုဏက
လူကြားထဲငိုတာသူလေးမဟုတ်သည့်အတိုင်း။
" ထမင်းစားတော့..အခု့လောက်ဆို
Baby အဖေသစ်က..baby ဖေကြီးဆီ
သွားလောက်ပြီ''
" ဟင်..ဒါဆို မစားတော့ဘူး
အခု့ပြန်မယ်လေ''
" ဟင်..ခုဏကပြောတော့မပြန်ခြင်ဘူးဆ်ို''
" daddy နော် မစနဲ့ သားက.
မသိလို့ပြောမိတာကို''
" ဟားဟား.. ဟုတ်ပါပြီဗျာ.. ထမင်းတော့
ကုန်အောင်စားပါ.. ထမင်းစားပြီးမှ
သွားလည်း..daddy တို့..မှီပါတယ်''
" ဟီး.. ဟုတ်..''
ငိုနေသူလေးက..မျက်ရည်တောင်ကောင်းကောင်း
မခြောက်သေးရယ်ပြလာပုံက
အသည်းယားစရာ။
အဆိုးလေး။
ထမင်းစားပြီးသည်နှင့် လေးယောက်လုံး
နေအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ကြသည်။
ဦးကမ္ဘာမောင်အခု့လောက်ဆို
Baby ဖေကြီး ဦးလေး သွင်သံဆီ
ရောက်လောက်ပြီ။
သွင်နဲ့အတူထည့်ပေးလိုက်သည်မို့
သေခြာပေါက်ကို ရောက်နေလောက်ပြီ။
*****************
" အကို ဒီနေ့ ရုံးမှ အစည်းဝေးရှိတယ်
အပြင်ထွက်မလို့လား''?
ကောသွယ်လင်း အကိုဖြစ်သူကိုမနိုင်။
မနေ့က အကိုကမ္ဘာမောင် ဖုန်းဆက်မှန်း
သိလိုက်ကတည်းကအပြင်ထွက်ရှာဖို့ဘဲ
လုပ်နေတော့သည်။
အခု့လည်းအရေးကြီးအစည်းဝေးရှိမှန်း
အတွင်းရေးမှုးမလေးဖုန်းအတန်တန်ဆက်ထား
ပါရဲ့နဲ့အပြင်ထွက်အုန်းမည်။
'' ဖျက်ခိုင်းလိုက်..ငါအပြင်သွားမယ်''
'' မရဘူးအကို.. အစည်းဝေးက
နိုင်ငံခြားလုပ်ငန်းရှင်တွေဘာ.ပါတယ်
အစည်းဝေးပြီးမှထွက်ပါလား
အကိုရယ်''
' ' ကေသွယ်လင်း...''!!
အကို..သူ့ကိုမအော်တာကြာပြီ။
အကိုစိတ်တွေဘယ်လောက်မွန်းကြပ်နေမလဲ
သိလိုက်ပြီမို့.ကေသွယ်လင်း
ခေါင်းငြိမ့်လက်ထံလိုက်တော့၏။
" ညီမလေး..အစည်းဝေးဖျက်ဖို့ပြော
လိုက်ပါ့မယ်''
အကို့အတွက်ငွေကအရေးမကြီးမှန်း
သူမသိသည်။အကိုအတွက်အရာအားလုံး
ထက်အရေးကြီးသည်က. အကိုကမ္ဘာမောင်ကို
ပြန်ရှာတွေ့ဖို့သာ။
အမြန်ဆုံးပြန်ရှာတွေ့နိုင်ပါစေအကို။
" ရောက်ပြီ ဦးကမ္ဘာမောင် ''
ခြံကျယ်ကြီးကို ကြည့်ပြီးကမ္ဘာမောင်
မျက်လွှာတွေမှိတ်ပစ်လိုက်သည်။
ဒီခြံကြီးကို သူအကြိမ်ကြိမ်လာခိုးကြည့်
ခဲ့ဖူးသည်။လုပ်ရှားသွားလာနေတဲ့
သူ့အပြုအမူတွေကိုကြည့်ပြီး
ခိုးငိုခဲ့သည်။ဒီခြံရှေ့မှာဘဲပေါ့။
ဒီနေ့တော့သူဒီခြံထဲကိုပထမဦးဆုံးစတင်
ခြေခြရတော့မည်။
သူပြန်လာမှာကို သွင်သံက တစ်ကယ်ကော
အပြုံးနဲ့ကြိုပါ့မလား။သူ့သားနဲ့သူ့သမက်ပြော
သလိုတစ်ကယ်ကောဟုတ်ပါ့မလား။?
ကားထဲက ထွက်သည်နှင့်
သူ့အလိုလိုလက်ချောင်းတွေကို
ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ထားမိသည်။
သူ့မှ သတ္တိတွေ မရှိတော့ဘူးဘဲ။
တစ်လှမ်းခြင်းလှမ်းနေတဲ့ခြေလှမ်းတွေဟာ
ခြံပေါက်ဝအရောက်ရပ်တန့်သွားမိသည်။
အကြောင်းကအိမ်ထဲကထွက်လာတဲ့
လူတစ်ယောက်ကြောင့်။
ထိုသူက.သူ့နှလုံးသားပေါက်ထွက်မတတ်
ချစ်ရသူ။သို့တည်းမဟုတ်။နှစ်တန်းကြာရှည်စွာ
သူ့ကိုနာကျင်မူ့တွေပေးခဲ့သူ။ဒဏ်ရာတွေ
ပေးခဲ့သူ။သို့သော်..သူအခု့ထိချစ်နေမိသောသူ။
သွင်သံကားပေါ်တက်ဖို့ပြင်ခိုက်ခြံရှေ့က
အရိပ်ကလေးကြောင့်ကားတံခါးပေါ်
တင်ထားတဲ့လက်တွေ..သူ့အလိုလို
အားအင်တွေလျော့ကျသွားတော့သည်။
ထို့အတူ မျက်ဝန်းအိမ်က မျက်ရည်တွေဟာလည်း
ပါးပြင်ပေါ်သို့။သူ့နှုတ်ဖျားက
ထွက်ကျလာတဲ့စကားသံတိုးတိုး။
" မောင်.. '' ဟူ၍။
ခြံရှေ့ကို ပြေးထွက်မိသူ..သူ။
ခြံတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး..အပြုံးမျက်ရည်တွေနဲ့ပင်
နှစ်နှစ်ဆယ်နီးပါးလွမ်းခဲ့ရတဲ့ မောင် ဆိုတဲ့
လူသားရဲ့ရင်ခွက်ထဲ..ခိုဝင်ပစ်လိုက်သည်။
ဘားမှမတွေးဘဲသူခိုဝင်လိုက်တဲ့
မောင်..ရင်ခွင်ကအရင်အတိုင်းမပြောင်းလဲ
အရင်အတိုင်းနွေးထွေးနေဆဲ။
မောင်သည်လည်းမပြောင်လဲပါဘူး။
အရင်လိုချောမောနေဆဲပါဘဲ။
သူသည်ဒါခိုဝင်ဖက်တွယ်မိနေပေမဲ့
မောင်ဆိုတဲ့လူသားကတော့ကျောက်ရုပ်
တစ်ရုပ်လိုသာ။
သူကြောက်မိသည်။မောင်ထွက်သွားပြန်မှာကို။
ထို့အတွက်ကြောင့်မောင့်ကိုတင်းကြပ်စွာ
ဖက်၍။
" တောင်းပန်ပါတယ်....ကျွန်တော်..တောင်းပန်ပါတယ်
ဟင့်. ..တောင်းပန်နေတာမို့..ထပ်ထားမသွားပါနဲ့..''
တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ပြီးတောင်းပန်
နေသောသူ။
ကမ္ဘာမောင် မင်းသိပ်တစ်ကိုယ်ကောင်း
ဆန်ခဲ့တာဘဲ။မင်းဘာလို့စောစောစီးစီး
သူ့အနားပြန်မလာခဲ့တာလည်း။
သူက..သူလေးက..မင့်ကို..တစ်ကယ်ဘဲ
တမ်းတနေခဲ့တာကွ။
ဦးကမ္ဘာမောင် သူ့ကိုယ်သူအပစ်တွေသာ
တင်နေမိတော့သည်။ထိုကလေးတွေပြောသလို
သူ့လူသားလေးကသူကိုမမေ့ခဲ့ဘူးပေ။
ထို့နောက်..ရင်ခွင်ထဲကလူသားလေးရဲ့
ခန္ဓာကိုယ်ပျောက်သွားသည်အထိ
ရင်ခွင်ထဲထွေးဖက်ပစ်လိုက်တော့သည်။
" မောင်..တောင်းပန်ပါတယ်..သွင်သံ
မောင်..ကိုခွင့်လွှတ်ပါ ''
" မောင်.....''
ပိုတိုးငိုလာတဲ့လူကြီးလေးက.. ကလေးအဖေသာ
ဖြစ်နေလေပြီကလေးတစ်ယောက်လို
ငိုနေတုန်းပင်။
မောင်..သိပ်ချစ်ရတဲ့ မောင့်ကလေးလူကြီးလေး။
မောင်တို့ ပြန်ဆုံရပြီ။
မောင်ထားမသွားတော့ဘူး။
မောင်တစ်ကိုယ်ကောင်းမဆန်တော့ဘူး။
မောင်ကြောင့်နာကျင်ခဲ့ရတာတွေအတွက်
မောင့်အချစ်တွေနဲ့အဆတိုးပြီးကျန်ရှိတဲ့ဘဝ
တစ်လျှောက်လုံးကြင်နာပါ့မယ်
မောင်ကလေးလေးရယ်။
😍😍 ပြန်ပြေလည်သွားပါပြီလို့
မပြေလည်တာက..ငယ်ဖုန်းကစုတ်နေတာဘဲ😁😁
ေဝဖန်ပေးခဲ့ကြပါအုန်း။
ဒါလေး..သိမ်းရင်.ငယ်..အပ်ပေးစရာ
အသစ်ရှိတယ်။မျက်ရည်တော့နည်းနည်းပေးရမယ်
ထင်တယ်။အဲ့အသစ်က။
စိတ်ဝင်စားကြရဲ့လားမသိဘူး😁
Zawgyi
Daddy ရဲ႕ baby ဂ်စ္တူး
Part ( 29)
" အထုတ္ေတြက ဘယ္ကိုသယ္သြား
မလို႔လည္း daddy ''
ေခတ္ ေလွ်ာ္ထားတဲ့ေခါင္းကိုသုတ္ရင္း
ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္အလာသူတို႔အထုတ္ေတြကို
အခန္းထဲကသယ္ထုတ္ေနတဲ့ဝန္ထမ္းေတြေၾကာင့္
daddy အားေမးလိုက္ျခင္းေပ။
ေမးတာကိုမေျဖေသးတဲ့daddy က သူ႔အား
ၿပဳံး၍ ၾကည့္လာၿပီး အနားေလွ်ာက္လာကာ
လက္ထဲကတစ္ဘက္ကိုယူလိုက္၏။
ထို႔ေနာက္ေခတ္အားကုတင္ေပၚထိုင္ေစကာ
ယုယစြာဆံႏြယ္ေတြေျခာက္ေအာင္သုတ္ေပးေန၏။
" daddy ေမးတာ အရင္ေျဖအုန္းေလ ''
" baby အိမ္ သြားမလို႔ ''
" ဗ်ာ..daddy ကလည္း အေဖသစ္
ကိစၥေတာင္မၿပီးေသးတာကို
သားမျပန္ေသးဘူး..ေဖႀကီးကို
အေဖသစ္စိတ္ဆိုးေျပမွျပန္မယ္''
တုႏိုင္းဇုန္ baby စူပုတ္ပုတ္အေျပာ
ေလးေၾကာင့္ၿပဳံးလိုက္၏။
ထို႔ေနာက္။
" ေသျခာလား baby မျပန္တာ''
" အေသအျခာဘဲ ''
" ေဒါက္..ေဒါက္ ''!!
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ဇုန္
တံခါးရွိရာေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။
" ထမင္းစားဖို႔ လာေခၚတာဗ် ''
" လာခဲ့မယ္ သူရိန္ မွာထားႏွင့္''
" ဟုတ္ကဲ့ဗ် ''
သူရိန္နဲ႔ေလေျပထြက္သြားေတာ့
ဇုန္..baby ကိုအဝတ္စားအျမန္ဝတ္
ခိုင္းလိုက္၏။
ထို႔ေနာက္ထမင္းစားရန္
ေခၚခဲ့လိုက္သည္။
" daddy သား.အိမ္မျပန္ျခင္ေသးဘူးလို႔
အေဖသစ္နဲ႔ညႇိႏႈိင္းရပါအုန္းမယ္ဆို''
" ဂ်စ္တူး... မဂ်စ္နဲ႔ကြာ daddy မႀကိဳက္ဘူး
Daddy ကျပန္ရမယ္ဆို ျပန္လိုက္ခဲ့ေလ''
" daddy အခု႔သားကို လာဆူေနတာလား''
" မဟုတ္ဘူး...ေျပာျပေနတာ''
" daddy ေျပာျပေနတာက
ေျပာျပေနတာနဲ႔မတူဘူး
ဆူတာနဲ႔တူေနတယ္..
ေတာ္ၿပီး...daddy နဲ႔စကား
မေျပာေတာ့ဘူး..သားဟာသားဘဲ
ေနေတာ့ဘဲ..ဟင့္..''
အေရွ႕ကေပါက္ေဆာင့္ေပါက္ေဆာင့္နဲ႔
ေလွ်ာက္သြားသူကငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္သြားမွာ
အေသအျခာ။
ဇုန္ စျခင္သည္မို႔..ဒီလူသားေလးကို
ငိုမယ္မွန္းသိသိရက္နဲ႔စေနမိျခင္း။
ထမင္းဝိုင္းမွာဝင္ထိုင္ၿပီး
အခု႔ထိစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာ။
ထမင္းကိုသာငုံ႔စားေနသည္။
'' ေခတ္.. ''
သူရိန္ေခၚေတာ့ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လာ၏။
" ေခတ္..ေခတ္ မင္းငိုေနတယ္ ''
ေလေျပအသံေၾကာင့္ဇုန္ေက်ာမတ္သြား
ရသည္။
ဒီကေလး..အခုထမင္းစားရင္
ငိုေနတာလား။သူ႔လူဆ္ိုးေလးက
ၾကာေလၾကာေလအသည္းႏု႔ေလ
ဘာလားကြာ။
စမိဒါလြန္မွန္းသိတဲ့ဇုန္ ထိုင္ရာက
ထၿပီးbaby ဂ်စ္တူးေလးနားကပ္၍။
" ဘာလို႔ ငိုေနတာလားကြာ..ၾကည့္အုန္း
လွလည္းမလွဘဲနဲ႔''
ေျပာလိုက္မွအာၿပဲလွ်ာၿပဲေအာ္ငိုလာသူဟာ
က်ဳပ္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာအမ်ိဳးသားေလးပါ။
" ၿဗဲ.. Daddy မေကာင္းဘူး..
သားမျပန္ျခင္ပါဘူးဆို..အတင္းျပန္ေခၚေနတာ
ဟင့္.. daddy နဲ႔မေပါင္းဘူး
ဟင့္..ကြာမွာ..ကြာမွာလို႔..ၿဗဲ'
ဂ်စ္တူး ငိုသံေၾကာင့္ ေဘးဝိုင္းက
လူေတြပါ..လွည့္ၾကည့္ကုန္ၾကသည္။
ေလေျပနဲ႔သူရိန္မွာေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို
အၾကည့္ပို႔ၿပီးအားနာေနၾကေတာ့သည္။
" ေခတ္ရာ..တိတ္ပါကြာ..
ထမင္းစားခန္းႀကီးမွာ..ေဘးလူေတြအားနာအုန္းဟ''
'' အားမနာဘူး..ဟီအီး..ငါ့ကိုလည္း
သူတို႔အားနာၾကတာမဟုတ္ဘူး
ငါငိုတာမျမင္ျခင္ရင္သူတို႔ဟာ
သူတို႔ထြက္သြားလိုက္မယ္''
အာၿဗဲလွ်ာၿဗဲအသံေၾကာင့္
ေဘးလူေတြမ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ကုန္ၾက၏။
သူကိုေဘးမွာရွိတဲ့လူေတြက
ဘာလုပ္ေနၾကလို႔အားနာရမွာပါလိမ့္။
ေခတ္ရဲ႕ လူႀကီးကေတာ့ေခတ္ငိုေနတာကို
ဟာသၾကည့္ေနရသည့္နယ္ၿပဳံးေနသည္မွာ
ၿဖီးလို႔။
'' အကိုဇုန္ လုပ္အုန္းမွာ
ဒီမွာ ငိုလြန္ၿပီး တက္ေတာ့မယ္ ''
သူရိန္သတိေပးခါမွအရယ္ရပ္ၿပီး
သူ႔baby ပုခုံးကိုအသာပုတ္ကာ
မငိုဖို႔ေျပာေန၏။
သို႔ေသာ္စိတ္ေကာက္ႏိုင္သူေလးကေတာ့
မေခ်ာ့မခံ။ပုခုံးေပၚကလက္ကို
ပုတ္ထုတ္ၿပီး..ငိုေနေလရဲ႕။
" မငိုနဲ႔ေတာ့လို႔ baby ရာ''
" င္ိုမွာဘဲ.. ဟင့္.သားငိုေအာင္..ခင္မ်ားႀကီးဘဲ
လုပ္တာေလ. ဟင့္.အတူမေနဘူး..
ခင္မ်ားႀကီးကိုကြာမွာ''
" ေသျခာလား baby ''
" ေသျခာတယ္..ေသျခာတာမွ.. လြန္ေရာဘဲ''
" ရတယ္ေလ.. ဒါဆို..daddy လည္းအခ်ိန္ကုန္
ခံၿပီးမေခ်ာ့ေတာ့ဘူး.. အင္..
ကြာရွင္းေတာ့မယ္ဆိုေတာ့.. ဦးကမာၻေမာင္
ကိုလည္း.. ဦးေလးသြင္သံဆီ မသြားခိုင္းေတာ့
ပါဘူးေလ''
"ဟင္... ''
Daddy ဆီက စကားေၾကာင့္ ေခတ္ ငိုေနတာ
ပင္ခ်က္ျခင္းတိတ္သြားရသည္။
အေဖသစ္က အေဖဆီသြားမယ္။
နံေဘးမွာရပ္ေနတဲ့daddy လက္ကို
ေခတ္ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး။
" daddy ေျပာတာ တစ္ကယ္လား''
ဇုန္ ခပ္တည္တည္ျဖင့္သာ။
" ဘာကိုလည္း..''
" daddy အက်င့္မပုတ္နဲ႔ေနာ္..
သိသိရက္နဲ႔.. ''
" ဟင္.. baby ေျပာတာ daddy နားမလည္ဘူး
ရွင္းေအာင္ေျပာျပပါလား''
" က်စ္.. အေဖသစ္ေဖႀကီးကို သြားေတြ႕မွာ
တစ္ကယ္လားလို႔ေမးတာ''
" ေၾသာ္.. အစကေတာ့အမွန္ပါဘဲ
ဒါေပမဲ့အခု႔ေတာ့..baby က
Daddy နဲ႔ ကြာရွင္းေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
သြားမေတြ႕ခိုင္းေတာ့ပါဘူး''
တစ္မင္စိတ္မေကာင္းသလို
လုပ္ျပၿပီးေျပာလိုက္တာမို႔ ေကာင္ေလး
မ်က္လုံးေတြစိုးရိမ္စိတ္ေတြျပည့္
နက္လာ၏။
"စတာ..သားစတာလို႔..
မကြာဘူး.. သားက.ဘာလို႔ daddy ကို
ကြာရမွာလဲ..သားက.daddy ကိုဒီေလာက္
ခ်စ္တာကို.. မကြာဘူးေနာ္''
" စတာ..ေစာနကေျပာေတာ့..ကြာရွင္းမွာ
အေသအျခာဘဲဆို..ေသျခာတာမွလြန္ေရာ
ေတြဘာ.. ပါလိုက္ေသး''
" သားက..သားက..ေျပာလိုက္ေပမဲ့
တစ္ကယ္မကြာပါဘူး..သားက.daddy
မရွိရင္ မေနမွမေနႏိုင္တာ''
ခုဏကငိုေနတာသုမဟုတ္သလို။
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔သနားစဖြယ္ေကာင္းေအာင္
သူ႔လင္ကိုခြၽဲေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေၾကာင့္
သူရိန္နဲ႔ေလေျပအျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔
မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၾက၏။
သို႔ေသာ္အလွ်င္အျမန္သာ။ေခတ္ လူႀကီး
ျမင္မွာလည္းေၾကာက္၏။ေခတ္လူႀကီးသာ
ကိုင္ေပါက္ရင္သူတို႔လြင့္မွာအေသအျခာဘဲ
မဟုတ္လား။
ဇုန္ သူ႔baby စကားေၾကာင့္
ေက်နပ္သြားကာရယ္လိုက္၏။
လူသားေလးရဲ႕ နီရဲေနတဲ့ပါးမို႔မို႔ကို
တစ္ခ်က္ငုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့မ်က္လုံး
ဝိုင္းဝိုင္းေတြနဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာပုံက
လူေတြရွိတယ္ဆိုတဲ့အၾကည့္မ်ိဳး။
သူေလးကရွက္တတ္သည္တဲ့။ခုဏက
လူၾကားထဲငိုတာသူေလးမဟုတ္သည့္အတိုင္း။
" ထမင္းစားေတာ့..အခု႔ေလာက္ဆို
Baby အေဖသစ္က..baby ေဖႀကီးဆီ
သြားေလာက္ၿပီ''
" ဟင္..ဒါဆို မစားေတာ့ဘူး
အခု႔ျပန္မယ္ေလ''
" ဟင္..ခုဏကေျပာေတာ့မျပန္ျခင္ဘူးဆ္ို''
" daddy ေနာ္ မစနဲ႔ သားက.
မသိလို႔ေျပာမိတာကို''
" ဟားဟား.. ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ.. ထမင္းေတာ့
ကုန္ေအာင္စားပါ.. ထမင္းစားၿပီးမွ
သြားလည္း..daddy တို႔..မွီပါတယ္''
" ဟီး.. ဟုတ္..''
ငိုေနသူေလးက..မ်က္ရည္ေတာင္ေကာင္းေကာင္း
မေျခာက္ေသးရယ္ျပလာပုံက
အသည္းယားစရာ။
အဆိုးေလး။
ထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ ေလးေယာက္လုံး
ေနအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
ဦးကမာၻေမာင္အခု႔ေလာက္ဆို
Baby ေဖႀကီး ဦးေလး သြင္သံဆီ
ေရာက္ေလာက္ၿပီ။
သြင္နဲ႔အတူထည့္ေပးလိုက္သည္မို႔
ေသျခာေပါက္ကို ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။
*****************
" အကို ဒီေန႔ ႐ုံးမွ အစည္းေဝးရွိတယ္
အျပင္ထြက္မလို႔လား''?
ေကာသြယ္လင္း အကိုျဖစ္သူကိုမႏိုင္။
မေန႔က အကိုကမာၻေမာင္ ဖုန္းဆက္မွန္း
သိလိုက္ကတည္းကအျပင္ထြက္ရွာဖို႔ဘဲ
လုပ္ေနေတာ့သည္။
အခု႔လည္းအေရးႀကီးအစည္းေဝးရွိမွန္း
အတြင္းေရးမႈးမေလးဖုန္းအတန္တန္ဆက္ထား
ပါရဲ႕နဲ႔အျပင္ထြက္အုန္းမည္။
'' ဖ်က္ခိုင္းလိုက္..ငါအျပင္သြားမယ္''
'' မရဘူးအကို.. အစည္းေဝးက
ႏိုင္ငံျခားလုပ္ငန္းရွင္ေတြဘာ.ပါတယ္
အစည္းေဝးၿပီးမွထြက္ပါလား
အကိုရယ္''
' ' ေကသြယ္လင္း...''!!
အကို..သူ႔ကိုမေအာ္တာၾကာၿပီ။
အကိုစိတ္ေတြဘယ္ေလာက္မြန္းၾကပ္ေနမလဲ
သိလိုက္ၿပီမို႔.ေကသြယ္လင္း
ေခါင္းၿငိမ့္လက္ထံလိုက္ေတာ့၏။
" ညီမေလး..အစည္းေဝးဖ်က္ဖို႔ေျပာ
လိုက္ပါ့မယ္''
အကို႔အတြက္ေငြကအေရးမႀကီးမွန္း
သူမသိသည္။အကိုအတြက္အရာအားလုံး
ထက္အေရးႀကီးသည္က. အကိုကမာၻေမာင္ကို
ျပန္ရွာေတြ႕ဖို႔သာ။
အျမန္ဆုံးျပန္ရွာေတြ႕ႏိုင္ပါေစအကို။
" ေရာက္ၿပီ ဦးကမာၻေမာင္ ''
ၿခံက်ယ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးကမာၻေမာင္
မ်က္လႊာေတြမွိတ္ပစ္လိုက္သည္။
ဒီၿခံႀကီးကို သူအႀကိမ္ႀကိမ္လာခိုးၾကည့္
ခဲ့ဖူးသည္။လုပ္ရွားသြားလာေနတဲ့
သူ႔အျပဳအမူေတြကိုၾကည့္ၿပီး
ခိုးငိုခဲ့သည္။ဒီၿခံေရွ႕မွာဘဲေပါ့။
ဒီေန႔ေတာ့သူဒီၿခံထဲကိုပထမဦးဆုံးစတင္
ေျချခရေတာ့မည္။
သူျပန္လာမွာကို သြင္သံက တစ္ကယ္ေကာ
အၿပဳံးနဲ႔ႀကိဳပါ့မလား။သူ႔သားနဲ႔သူ႔သမက္ေျပာ
သလိုတစ္ကယ္ေကာဟုတ္ပါ့မလား။?
ကားထဲက ထြက္သည္ႏွင့္
သူ႔အလိုလိုလက္ေခ်ာင္းေတြကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ထားမိသည္။
သူ႔မွ သတၱိေတြ မရွိေတာ့ဘူးဘဲ။
တစ္လွမ္းျခင္းလွမ္းေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြဟာ
ၿခံေပါက္ဝအေရာက္ရပ္တန္႔သြားမိသည္။
အေၾကာင္းကအိမ္ထဲကထြက္လာတဲ့
လူတစ္ေယာက္ေၾကာင့္။
ထိုသူက.သူ႔ႏွလုံးသားေပါက္ထြက္မတတ္
ခ်စ္ရသူ။သို႔တည္းမဟုတ္။ႏွစ္တန္းၾကာရွည္စြာ
သူ႔ကိုနာက်င္မူ႔ေတြေပးခဲ့သူ။ဒဏ္ရာေတြ
ေပးခဲ့သူ။သို႔ေသာ္..သူအခု႔ထိခ်စ္ေနမိေသာသူ။
သြင္သံကားေပၚတက္ဖို႔ျပင္ခိုက္ၿခံေရွ႕က
အရိပ္ကေလးေၾကာင့္ကားတံခါးေပၚ
တင္ထားတဲ့လက္ေတြ..သူ႔အလိုလို
အားအင္ေတြေလ်ာ့က်သြားေတာ့သည္။
ထို႔အတူ မ်က္ဝန္းအိမ္က မ်က္ရည္ေတြဟာလည္း
ပါးျပင္ေပၚသို႔။သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက
ထြက္က်လာတဲ့စကားသံတိုးတိုး။
" ေမာင္.. '' ဟူ၍။
ၿခံေရွ႕ကို ေျပးထြက္မိသူ..သူ။
ၿခံတံခါးကိုဆြဲဖြင့္ၿပီး..အၿပဳံးမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပင္
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးလြမ္းခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ ဆိုတဲ့
လူသားရဲ႕ရင္ခြက္ထဲ..ခိုဝင္ပစ္လိုက္သည္။
ဘားမွမေတြးဘဲသူခိုဝင္လိုက္တဲ့
ေမာင္..ရင္ခြင္ကအရင္အတိုင္းမေျပာင္းလဲ
အရင္အတိုင္းေႏြးေထြးေနဆဲ။
ေမာင္သည္လည္းမေျပာင္လဲပါဘူး။
အရင္လိုေခ်ာေမာေနဆဲပါဘဲ။
သူသည္ဒါခိုဝင္ဖက္တြယ္မိေနေပမဲ့
ေမာင္ဆိုတဲ့လူသားကေတာ့ေက်ာက္႐ုပ္
တစ္႐ုပ္လိုသာ။
သူေၾကာက္မိသည္။ေမာင္ထြက္သြားျပန္မွာကို။
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ေမာင့္ကိုတင္းၾကပ္စြာ
ဖက္၍။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္....ကြၽန္ေတာ္..ေတာင္းပန္ပါတယ္
ဟင့္. ..ေတာင္းပန္ေနတာမို႔..ထပ္ထားမသြားပါနဲ႔..''
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႕ဖက္ၿပီးေတာင္းပန္
ေနေသာသူ။
ကမာၻေမာင္ မင္းသိပ္တစ္ကိုယ္ေကာင္း
ဆန္ခဲ့တာဘဲ။မင္းဘာလို႔ေစာေစာစီးစီး
သူ႔အနားျပန္မလာခဲ့တာလည္း။
သူက..သူေလးက..မင့္ကို..တစ္ကယ္ဘဲ
တမ္းတေနခဲ့တာကြ။
ဦးကမာၻေမာင္ သူ႔ကိုယ္သူအပစ္ေတြသာ
တင္ေနမိေတာ့သည္။ထိုကေလးေတြေျပာသလို
သူ႔လူသားေလးကသူကိုမေမ့ခဲ့ဘူးေပ။
ထို႔ေနာက္..ရင္ခြင္ထဲကလူသားေလးရဲ႕
ခႏၶာကိုယ္ေပ်ာက္သြားသည္အထိ
ရင္ခြင္ထဲေထြးဖက္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
" ေမာင္..ေတာင္းပန္ပါတယ္..သြင္သံ
ေမာင္..ကိုခြင့္လႊတ္ပါ ''
" ေမာင္.....''
ပိုတိုးငိုလာတဲ့လူႀကီးေလးက.. ကေလးအေဖသာ
ျဖစ္ေနေလၿပီကေလးတစ္ေယာက္လို
ငိုေနတုန္းပင္။
ေမာင္..သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင့္ကေလးလူႀကီးေလး။
ေမာင္တို႔ ျပန္ဆုံရၿပီ။
ေမာင္ထားမသြားေတာ့ဘူး။
ေမာင္တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ေတာ့ဘူး။
ေမာင္ေၾကာင့္နာက်င္ခဲ့ရတာေတြအတြက္
ေမာင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔အဆတိုးၿပီးက်န္ရွိတဲ့ဘဝ
တစ္ေလွ်ာက္လုံးၾကင္နာပါ့မယ္
ေမာင္ကေလးေလးရယ္။
😍😍 ျပန္ေျပလည္သြားပါၿပီလို႔
မေျပလည္တာက..ငယ္ဖုန္းကစုတ္ေနတာဘဲ😁😁
ေဝဖန္ေပးခဲ့ၾကပါအုန္း။
ဒါေလး..သိမ္းရင္.ငယ္..အပ္ေပးစရာ
အသစ္ရွိတယ္။မ်က္ရည္ေတာ့နည္းနည္းေပးရမယ္
ထင္တယ္။အဲ့အသစ္က။
စိတ္ဝင္စားၾကရဲ႕လားမသိဘူး😁