Προσπαθούσα να ανοίξω προσεκτικά την πόρτα ώστε να μην κάνει θόρυβο και ξυπνήσουν όλοι.Κουβαλούσα εξίσου και τον Πάνο.
«Α ΚΑΛΕ ΦΤΑΣΑΜΕ!»φώναζε ο Πάνος με το που μπήκαμε σπίτι
«Ήσυχα μην κανείς φασαρία.»του είπα ψιθυριστά
Ε ρε τι έπαθα βραδιάτικα.
Τον έριξα στον καναπέ.Η μέση μου με πόνεσε, ποσό κιλά είναι και αυτός.
«Αχ ωραία άνετα.»είπε ψιθυριστά όταν βούλιαξε στον καναπέ
Δεν είναι καλή ιδέα στον καναπέ να μείνει.Τον σήκωσα με τα χίλια ζόρια πάλι και τον πήγα στο δωμάτιο μου, τον άφησα στο κρεβάτι και εκείνος έπεσε πάνω μου στην αγκαλιά μου.
«Πάνο σήκω από πάνω μου.»έλεγα προσπαθώντας να τον σηκώσω από πάνω μου
«Πάω να σου φτιάξω κανένα καφέ να συνέλθεις.»συνέχισα
Εκείνος μουρμούρισε ξαπλωμένος.
«Άντε ωραία κοιμωμένη σήκω!»του είπα μετά από λίγα λεπτά καθώς του έφερνα τον καφέ
Καθώς εκείνος έπινε τον καφέ μου ήρθε μήνυμα στο κινητό.Δεν μου ήρθε και πολύ ξαφνικό γιατί ξέρω ότι μόνο ο Άρης μου στέλνει τέτοια ώρα.
"Άμα σου κάνει μαλακία μπουκάρω μέσα!" Αυτό ήταν το μήνυμα του.
Ορμά αγόρι μου.
Οο ναι το παραδέχομαι μου αρέσει όταν ζηλεύει.Ήμουν τόσο αφοσιωμένη στο κινητό που αγνοούσα τον Πάνο που μου μιλούσε.
«Άντε πέσε να κοιμηθείς να τελειώσει επιτέλους αυτό το βράδυ.»του είπα μετά από λίγα λεπτά όταν απάντησα στο μήνυμα
Εκείνος μου έγνεψε και χώθηκε στο κρεβάτι μου.
«Δεν κατάλαβες καλά στο πάτωμα θα κοιμηθείς!»του είπα αυστηρά
Αυτό έλειπε να έχω και αλλά.
«Μμ όταν είμασταν μικρά όλη την ώρα κοιμόμασταν μαζί.»μούγκριζε
«Μικρά.»τον διόρθωσα
Του έφερα κάποια παπλώματα και του τα έστρωσα στο πάτωμα.Εκείνος μουρμούρισε λίγο και μετά έπεσε ξερός.Άντε να κοιμηθώ και εγώ...
Ξάπλωσα ανακουφισμένη στο κρεβάτι μου, έπιασα το κινητό μου και έστειλα ένα καληνύχτα στον Άρη για να μην ανησυχεί.Ηρέμησα, έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα.
[...]
«Νατάσσα που βρίσκομαι;»άκουσα πανικόβλητο την φωνή του Πάνου να με ξυπνάει
Για τόσο τυφλά μιλάμε.
«Σε πεντάστερο ξεναδοχείο...Που να είσαι ρε Πάνο σπίτι μου.» μουρμούρισα καθώς με ξύπνησε
«Ναι γιατί είμαι εδώ;»επέμενε
Εκείνη την στιγμή ξυπνάω κάπως, τρίβω τα μάτια μου και πάω στο τεστ με τις ερωτήσεις γιατί το παιδί δεν θυμάται τίποτα.
«Σε έφερε γιατί σε μάζεψα από τον δρόμο λιώμα.»ξεκίνησα
«Πωω το κεφάλι μου.»μου είπε καθώς έπιανε το κεφάλι του με πόνο
«Σήκω να κάνεις κανένα ντουζ να στανιάρεις!»του είπα
Πάλι καλά ο Στέφανος είναι στο γυμναστήριο, πηγαίνει μερικές φορές την εβδομάδα.Η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι γιατί θα έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
Ο Πάνος σηκώθηκε από κάτω ζαλισμένος, προσπαθούσε να σταθεί τα πόδια του.Του έδωσα πετσέτες και κατευθύνθηκε στο μπάνιο.
Έκατσα ανακουφισμένη στον καναπέ όσο ο Πάνος έκανε ντουζ...
[...]
ARHS
Έχει ξημερώσει, δεν έχω κλείσει μάτι.Τα μάτια μου κλείνουν...Σκεφτόμουν την Νατάσσα με εκείνον...Με εκείνον τον σκατοφλωρο μέσα στο σπίτι της.Και αμα την πειράξει; Αν την ακούμπησε; Αν της κάνει κακό; Ξέρω μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός αλλά γαμώτο ότι είναι δικό μου το θέλω μόνο δικό μου.
Αρούλη τέτοια λέγε να λιώνουν οι αναγνώστριες.
Θα πάω από εκεί δεν με νοιάζει.Την εμπιστεύομαι, δεν μου έχει δώσει αφορμές αλλά εκείνον δεν εμπιστεύομαι.Εκείνος σκέφτεται αλλιώς, αλλιώς σκεφτόμαστε οι άντρες, σε καμία περίπτωση δεν βλέπουμε κάποια κοπέλα φιλικά.Αν την βλέπουμε που θα είναι σπάνια θα είναι μάλλον κανένα μπάζο.
Σηκώθηκα βιαστικός, είδα από το παράθυρο της ότι τα φώτα ήταν ανοιχτά.Ας ελπίσω να μην βρω αυτόν τον κόπανο εκεί.
Ότι θα το έκανα αυτό ποιος το πίστευε.Ούτε εγώ δεν με αναγνωρίζω.
Φτάνω έξω από την πόρτα.Χτυπάω μια φορά το κουδούνι, περνάνε αρκετά δευτερόλεπτα και δεν ανοίγει.Θα την σπάσω...Ξανά χτυπάω επίμονα και εκείνη την ώρα ανοίγει.Αυτό που αντίκρισα με έκανε τούρπο και ξαφνιάστηκα.
Μου άνοιξε αυτός ο Πάνος ο οποίος είχε ΜΟΝΟ μια πετσέτα τυλιγμένη στην μέση του.Γιατί είναι γυμνός αυτός ο παπάρας;
«Άρη;»έλεγε παράξενα εκείνος όταν με είδε
«Που είναι η Νατάσσα;»ρώτησα επίμονα και το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω μου.
Το χέρι μου το είχα ακουμπισμένο στην πόρτα στηρίζοντας το, κάνοντας το σε σχήμα μπουνιάς.
Που θα του έρθει στην μούρη.
«Στο μπάνιο.»μου απαντάει χαλαρός
Έγινα έξαλλος, τα νεύρα μου...Θ- θέλω να τον βαρέσω στο ξύλο.Τ- τι δηλαδή ήταν και οι δυο στο μπάνιο; Μαζί;
Χωρίς δεύτερη σκέψη μπουκάρω μέσα, κάθομαι στον καναπέ κουνώντας νευρικά το πόδι μου.Περίμενα την Νατάσσα να βγει από το μπάνιο.
«Και εσυ τραβά ντύσου!»του είπα δυνατά
Εκείνος σούφρωσε το φρύδι του και πήγε στο δωμάτιο.
«Α- Άρη;»κομπλάρε ξαφνιασμένη όταν με είδε
Με το δίκιο της φίλε.
Φαντάσου από το πουθενά στα ξαφνικά να αντικρίζεις τον Άρη στο ίδιο σου το σπίτι.
«Σας διέκοψα;»απάντησα ειρωνικά
NATASSA
Με τον που τον είδα τα έχασα, δεν άκουσα την πόρτα, τίποτα.Απλά τον είδα μπροστά μου.Μου ήταν ξαφνικό, κα...και το μυαλό του πήγε αλλού.Μα πως μπόρεσε;
«Άρ- Άρη τι λες;»κοκάλωσα
«Τι ποιο λογικό να κυκλοφορεί αυτός στο σπίτι γυμνός Ε;»συνέχισε ειρωνικά
«Άρη εγώ μπήκα μετά από αυτόν.Τι σκέφτεσαι;»του έλεγα προσπαθώντας να τον καθησυχάσω
Με το που τελείωσε ο Πάνος το ντουζ μπήκα εγώ μετά και λογικά άνοιξε την πόρτα ο Πάνος με την πετσέτα και ο Άρης φαντάστηκε αλλά.
«Σε άγγιξε; Πες μου σε άγγιξε;»φώναζε
«Τρελάθηκες; Μα τι στο καλό λες; Είναι κολλητός μου Κ-Ο-Λ-Λ-Η-Τ-Ο-Σ μου.»επανέλαβα
«Τι έγινε ρε παιδιά; Ερωτικό καβγαδάκι;»πετάχτηκε ο Πάνος αφού πια ντύθηκε και βγήκε από το δωμάτιο
«Δεν γαμιέσαι και εσύ;»του απαντάει απότομα ο Άρης
Γουστάρω.
«Θέλετε να κάτσουμε να δούμε ταινία;»άλλαξα το κλίμα
«Δεν έχω πρόβλημα!»είπε ο Πάνος και έκατσε αναπαυτικά στον καναπέ
«Ναι μήπως να φτιάξουμε και τα νύχια μας; Εσύ αγόρι μου ντύθηκες;»ρωτάει ο Άρης
Τσακωθείτε αγόρια για το κορίτσι.
«Ναι.»απαντάει εκείνος
«Ωραία σηκώνουμε τα ποδαράκια μας και ΦΕΥΓΟΥΜΕ.»συνέχισε ο Άρης και τον έβγαλε έξω από την πόρτα
«Ρε Άρη...»προσπάθησα να πω
«Άστο Τασάκι δεν ασχολούμε!»μου απαντάει
Ο Άρης του ρίχνει ένα ειρωνικό χαμόγελο και του κλείνει την πόρτα στα μούτρα.
«Πολύ καλύτερα.»λέει ανακουφισμένος
«Τώρα έπρεπε να το κανείς αυτό;»λέω τσαντισμένη
Κάτσε κάτσε τώρα συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι μόνη μου στο σπίτι μου με τον Άρη.Μόνη μου με αγόρι σε σπίτι.
Καθήσαμε στο κρεβάτι και ψάχναμε κάποια ταινία να δούμε.Εγώ κλασικά έψαχνα θριλερ η καρτούν που μου αρέσουν.
«Δεν αφήνουμε την ταινία λέω εγώ.»μου λέει ο Άρης με βαριά φωνή πλησιάζοντας με
Κόλλησε τα χείλι του στα δικά μου, τα χέρια μου ήταν γύρω από τον λαιμό του ένω τα δικά του στην μέση μου.
«Νατάσσαα!»
Ξαφνικά μας διακόπτει ο Στέφανος που μόλις γύρισε σπίτι.Πανικόβλητη σηκώθηκα από το κρεβάτι.
«Ωχ ο Στέφανος δεν πρέπει να σε δει εδώ!»έλεγα
«Πως να φύγω.»μου είπε χαλαρός
«Πήδα από το μπαλκόνι!»
Εκείνος με άκουσε και σκαρφάλωσε και πήδηξε.Πάλι καλά ξέρει από παρκούρ και δεν είναι πολύ ψηλά, άλλωστε μένει δίπλα.
«Ναι;»λέω εγώ αναστατωμένη
«Α εδώ είσαι;»
«Ε για να με βλέπεις;»
Είχε έρθει και η μητέρα μου μαζί.Χάρηκα γιατί δεν την βλέπω πολύ συχνά λόγο της δουλειάς της.Εκείνη μπούκαρε στο δωμάτιο μου.
«Νατάσσα θεέ μου εδώ μυρίζει τσιγάρο!»φώναζε ενώ άνοιγε τα παράθυρα
Ωω ναι ο Άρης κάπνιζε εδώ.
«Είχε περάσει ο Πάνος από εδώ για αυτό!»της απάντησα
«Δεν πιστεύω να έχεις μπλέξει; Με τσιγάρα, με ναρκωτικά.»έλεγε πανικόβλητη σαν γνήσια μητέρα
«Μάμα μαμά ηρέμησε τίποτα από τα δυο.»
«Θέλεις να κάτσουμε να μιλήσουμε; Έχουμε καιρό να τα πούμε οι δυο μας.»είπε και έκατσε στο κρεβάτι
Σίγουρα κάτι θέλει δεν νομίζω να θέλει στα καλά καθούμενα να συζητήσουμε.
Έκατσα δίπλα της και περίμενα να ξεκινήσει αυτό που θέλει να μου πει.
«Έχω καταλάβει ότι με κάποιον βγαίνεις.Είναι καλό παιδί; Καλός μαθητής;»ξεκίνησε να με ρωτάει
Τώρα τι λες εδώ;
«Καμία σχέση μαμά, δεν βγαίνω με κάποιον! Μόνο με τα παιδιά και την Ελένη.»της είπα και έκλεισα την συζήτηση
[...]
Πήγαινα προς το καφέ καθώς δούλευα,η ζέστη δεν με βοηθούσε πράγμα που είναι αφόρητη.Προτιμώ τον χειμώνα, το κρύο και την βροχή.
Ναι είσαι ξενέρωτη το καταλάβαμε.
Φτάνω επιτέλους και αντικρίζω τον Λουκά να κάθεται στον πάγκο.Δεν θα τον αποφύγω ποτέ αυτόν.Είπα ένα ξερό γεια καθώς απευθύνθηκα πιο πολύ στην Ράνια που βρισκόταν εκεί.
«Επ Νατασσάκι!»μου είπε ο Λουκάς χαμογελαστός
Εσύ μου έλειπες τώρα.Έριξα ένα ξινό χαμόγελο και πήγα στο πόστο μου.Ετοίμασα τους καφέδες που ήταν για ντελίβερι, τους πήρε και έφυγε.Επιτέλους να τον ξεφορτωθώ.
Το θετικό είναι ότι σήμερα πληρώνομαι, νιώθω τόσο χαρούμενη που θα πάρω στο χέρι τα δικά μου λεφτά.Σαν να είμαι φοιτήτρια και να έχω την δίκη μου δουλειά και την σχολή μου.Το θέλω τόσο πολύ αυτό...Να περάσω στο πανεπιστήμιο να είμαι μια σπουδαία νέα ενήλικη.Άραγε με τον Άρη θα είμαστε μαζί; Θα περάσει κάπου;
Ονειροπολώ πολύ και ξεχάστηκα.
Καθώς επανέρχομαι στην πραγματικότητα εντοπίζω ότι μπήκε στο μαγαζί αυτός ο Τζον και τα αλλά ρεμάλια.Ποιος με τιμωρεί; Ποιος;
Λοιπόν Νατάσσα δεν είναι τίποτα, μην χάσεις το επίπεδο σου! Μην χάσεις την δουλειά σου!
Έλεγα στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα.Πρώτου πάω προς το τραπέζι τους βλέπω να μπαίνει στην καφετέρια και η Λίζα.
Όλος ο καλός ο κόσμος σήμερα; Τέτοια σύμπτωση; Αποκλείεται, κάποιος με κοροϊδεύει.Το τραγικό δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι εκείνη κατευθύνθηκε στο τραπέζι τους μαζί με μια άλλη πλαστική φίλη της.
Έδειχνε να γνωρίζονται μεταξύ τους.Μα τι στο καλό γίνεται σήμερα.
Εκείνη έκατσε στα πόδια του Τζον και του τριβόταν. Αναμενόμενο δεν μου ήρθε ξαφνικό.
Ωραία Νατάσσα μπορείς...
Είπα ακόμα και πήγα στο τραπέζι τους.Προσπάθησα να μην χάσω την ευγένια μου και το χαμόγελο μου.Τους ρωτάω χαμογελαστή τι θέλουν να παραγγείλουν.Κρατιέμαι...
Αυτοί με κοιτάζουν από πάνω προς τα κάτω, με σκανάρουν κανονικά.Ειδικά η Λίζα που στο πρόσωπο της είχε αυτή την ξινίλα.Κοπελία δεν σου έκλεψα τον γκόμενο.Τόσους έχεις.
Ο Άρης πάντα είναι ο αγαπημένος.
Δεν βοηθάς καθόλου και θα της φέρω τον δίσκο στο κεφάλι.
Είπαν την παραγγελία τους και δεν είχαν σταματήσει να χαχανίζουν και να γελάνε.Εντάξει το πήρα το νόημα.
«Ο Αρούλης τι κάνει; Τελευταία φορά δεν ήταν τόσο καλός με εμάς και τα κορίτσια.»μου απαντάει χαχανίζοντας ο Τζον.
Κορίτσια; Ποια κορίτσια;
«Ποια κορίτσια μωρό μου;»απαντάει και καλά θιγμένα η Λίζα τρίβοντας πάνω του
Θα κάνω εμετό.Αλλά με αυτήν την πατσαβούρα έχουμε την ιδία απορία.
«Τίποτα μωρέ κάτι παλιές φίλες του Άρη.»απαντάει
Ανάσα! Ανάσα!
Έφυγα χωρίς να απαντήσω κάτι.Έπαιρνα βαθιές ανάσες από τα νεύρα μου.
Ωραία όλα καλά.
«Νατάσσα; Να έρθεις λίγο;»ακούω τον κύριο Διονύση να μου λέει
«Ναι ναι μάλιστα!»συγκεντρώνομαι και πηγαίνω προς το μέρος του.
«Αυτός είναι ο μισθός σου για την δουλειά σου! Και είμαι αρκετά ικανοποιημένος με εσένα.»ξεκίνησε να μου λεει
Να και κάτι καλό.Αυτό με ξελάφρωσε ιδιαίτερα.
«Σας ευχαριστώ πολύ!»
Επιτέλους δικά μου χρήματα.Είναι ένα βήμα και αυτό, η αρχή.Μετά οι ώρες πέρασαν και σχόλασα επιτέλους.Σπίτι μου, σπιτάκι μου...
Ξελάφρωσα, φόρεσα άνετα ρούχα και έκατσα μπροστά από την τηλεόραση.Αμέσως άρπαξα το κινητό μου και κάλεσα την Ελένη.
«Νατασσάκι;»μου λέει όταν το σήκωσε
«Ετοιμάσου αύριο θα πάμε κλαμπ! Πληρώθηκα!»της απάντησα ενθουσιασμένη
Δεν θα γίνω σπατάλη, θα κρατήσω τα χρήματα μου.Αλλά δεν μου αξίζει να βγω; Μια έξοδος; Δεν πείραξε ποτέ κανέναν.
«Νατάσσα είσαι καλά; Μήπως είσαι άρρωστη;»απάντησε σαρκαστικά
«Έλα λέγε θα πάμε;»
«Εννοείται! Αν και δεν με έχεις συνηθίσει σε τέτοια.»μου είπε και γέλασε
«Θα το κάψουμε!»