Jungkook ស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវតែម្នាក់បន្ទាប់ពី hyunjin បានចាកចេញទៅបាត់។ បន្តិចក្រោយមកនាយក៏នឹកឃើញដល់រឿងម្យ៉ាងដែលនាយមានអារម្មណ៍ថាភ្លេចនិងធ្វើឲ្យនាយងឿងឆ្ងល់ឡើងមកភ្លាមៗ។
« ក្រែងព្រឹកមិញនេះអា hyun វាថា Minho ត្រឡប់មកវិញថ្ងៃស្អែកហេស៎? ហេតុអីក៏ Minho ឡើងមកថ្ងៃនេះ? » Jungkook និយាយជាមួយខ្លួនឯងទាំងជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់ទើបនាយក៏ក្រោកឈរដើរចេញទៅរក Minho ដើម្បីសាកសួរឲ្យអស់ចម្ងល់។
Taehyung ឡើងមកសង្ងំយំនៅក្នុងបន្ទប់តែម្នាក់ឯងបន្ទាប់ពីរត់គេចពីរាងក្រាសដែលបានប៉ះពាល់គេដោយគ្មានការសុំអនុញ្ញាតពីម្ចាស់ខ្លួនប្រាណ។
« ខ្ញុំស្អប់លោក! » Taehyung យំខ្សឹកខ្សួលនិយាយម្នាក់ឯងខ្សឹបៗដោយការខឹងស្អប់ទៅកាន់ Jungkook ដែលហ៊ានមកប៉ះពាល់គេបែបនេះ។ Taehyung ជាមនុស្សដែលស្អប់ការប៉ះពាល់របស់អ្នកដទៃដែលខ្លួនគេមិនបានអនុញ្ញាត វាធ្វើឲ្យគេមានអារម្មណ៍ថាភ័យខ្លាចនិងថប់ៗពេលដែលមានមនុស្សមកស្ទាបអង្អែលគេបែបស្រើបស្រាលអីបែបនេះ។
Taehyung ទម្លាក់ខ្លួនគេងទាញភួយមកដណ្ដប់ទាំងក្នុងពោះកំពុងតែធ្វើទុក្ខគេស្ទើរចេញក្អួតមកទៅហើយ គេទើបតែញ៊ាំអីហើយព្រឹកមិញនេះសោះ តែគេនៅមានអារម្មណ៍ថាឃ្លានបន្តិចអត់បន្តិចទើបធ្វើឲ្យគេច្រាលចង់ចេញក្អួតមកវិញ តែនាយតូចមិនព្រមទៅរកអ្វីញ៊ាំនោះទេគេសុខចិត្តសង្ងំគេងវិញ ព្រោះមិនចង់ចេញទៅជួបជាមួយនឹងនាយម្នាក់នោះទៀត។
***
« ខ្ញុំមានបានថាឡើងមកស្អែកពីពេលណា hyung? Hyunjin វាស្ដាប់ច្រឡំទេដឹងទើបប្រាប់ថាស្អែកខ្ញុំឡើងមកកូរ៉េវិញ! » Minho និយាយប្រកែកជាមួយ Jungkook នៅក្នុងបន្ទប់របស់នាយ។
« ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះវាដូចជាលេងសើចច្រើនណាស់ មិនដឹងទៅសប្បាយចិត្តនឹងរឿងអ្វីមកទេ! តែឃើញវាសប្បាយបែបនេះក៏ល្អដែរ » Jungkook
« ឬមួយក៏វាមានស្នេហា? » Minho សើចឡើងជាមួយ Jungkook ពេលលួចនិយាយដើមរបស់ hyunjin។ ពួកគេមិនដែលលេងសើចបែបនេះជាមួយនរណាផ្សេងក្រៅពីមនុស្សក្នុងគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិឡើយ ហើយពេលវេលាលេងសើចរបស់ពួកគេក៏មានកំណត់ផងដែរ។
« យើងទៅវិញហើយឯងសម្រាកបន្តចុះ » Jungkook ដើរចេញពីបន្ទប់ Minho មកវិញនិងឡើងទៅបន្ទប់របស់នាយដើម្បីសម្រាក ព្រោះថ្ងៃនេះគ្មានការងារអ្វីធំដុំនិងច្រើនណាស់ណានោះទេ យកពេលមកសម្រាកយកកម្លាំងខ្លះក៏ល្អម្យ៉ាងដែរ។
Jungkook បោះជំហានឡើងមកខាងលើមួយៗរហូតមកដល់ផ្លូវជួរបន្ទប់របស់នាយដែលនៅខាងឆ្វេងដៃ ដែលនៅជាប់បន្ទប់របស់នាយគឺជាបន្ទប់របស់ Taehyung នេះឯង។ Jungkook បោះជំហានជើងស្រាលៗដោយមិនបង្ករសម្លេងរំខាន នាយមកឈរពីទល់មុខបន្ទប់របស់រាងតូច មុននឹងរុញទ្វារចូលទៅយឺតៗបើកមើលដើម្បីចង់ដឹងថាក្មេងម្នាក់នោះកំពុងតែធ្វើអ្វី? រាងក្រាសរេភ្នែកសម្លឹងឃើញនាយល្អិតកំពុងគេងបែរខ្នងដាក់នាយ ទើបនាយក៏ដើរចូលទៅរកគេក៏ឃើញថាគេបានគេងលក់បាត់ទៅហើយ។
''សូម្បីតែគេងក៏គួរឲ្យស្រលាញ់ដែរ'' Jungkook ឧទានឡើងក្នុងចិត្ត ក្រោយមកស្នាមញញឹមដ៏ស្រទន់របស់នាយក៏លេចឡើងមកដោយឯកងងទាំងគ្មានមូលហេតុបន្ទាប់ពីឈរសម្លឹងមុខគួរឲ្យស្រលាញ់របស់ក្មេងដែលបានគេងលង់លក់នោះ។
« អ្នកម៉ាក់...!! » Taehyung គេងមមើមមាយបម្រាស់ខ្លួនព្រមទាំងបង្ហូរទឹកភ្នែកទាំងដែលគេកំពុងតែគេងសោះ ឃើញបែបនេះហើយ Jungkook ក៏ចាប់ផ្ដើមស្លន់ស្លោរមិនដឹងថាត្រូវធ្វើបែបណា?
« នេះគេយល់សប្តិអាក្រក់ទៀតហើយហេស៎? » Jungkook រៀបនឹងចូលទៅគេងក្បែរគេទៅហើយ តែនាយទើបតែនឹកឃើញរឿងកាលពីព្រឹកមិញនេះដែលរាងតូចយំដោយសារនាយ ដែលនាយបានមកគេងឱបគេបែបនេះឯងទើបធ្វើឲ្យគេភ័យខ្លាច។
« យើងមិនគួរចិត្តទន់ចំពោះគេទេ » រាងក្រាសនិយាយរំលឹកខ្លួនរួចក៏ប្ដូរទឹកមុខមកជាគួរឲ្យខ្លាច បន្ទាប់មកនាយក៏បោះជំហានចាកចេញពីទីនោះ។
***
ពេលនេះមេឃក៏ចាប់ផ្ដើមល្ងាចទៅហើយ ម្នាក់ៗនាំគ្នាញាប់ដៃញាប់ជើងធ្វើម្ហូបសម្រាប់ Jungkook និង hyunjin នាពេលល្ងាចនេះ ហើយក៏មានម្ហូបសម្រាប់ទទួល Minho ផងដែរ...។
Taehyung លបៗចុះមកខាងក្រោមដើម្បីរកអីញ៊ាំព្រោះគេមានអារម្មណ៍ថាឃ្លានបន្ទាប់ពីភ្ញាក់ពីគេង នាយល្អិតមិនដឹងថាគួរធ្វើអ្វីហើយក៏មិនដឹងថាគួរចេញទៅណាដូចគ្នា ព្រោះគេមិនស្គាល់ទីនេះទេ។
« អេ៎!! ប្រុសតូចនៅឈរធ្វើអីនៅទីនោះ ? » មីង Yun ដើរកាត់ឃើញ Taehyung ឈរលឹបល៎រៗនៅមាត់ជណ្ដើរចុះមកខាងក្រោមគាត់ក៏ហៅធ្វើឲ្យរាងតូចភ្ញាក់និងបានងាកទៅរកអ្នកដែលបានហៅខ្លួន។
« មីង!! » Taehyung សើចស្ញេញដាក់គាត់រួចក៏ដើរទៅតាមគាត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ។ មុននេះមីង Yun លើកអាហារមករៀបចំដាក់លើតុក្នុងបន្ទប់ទទួលទានអាហារក៏បានឃើញ Taehyung ឈរនៅមាត់ជណ្ដើរម្នាក់ឯងទើបគាត់ក៏ហៅគេសួរតែម្ដងទៅ។
« នេះ Tae ត្រូវការអីហេស៎ចាំមីងយកឲ្យ » គាត់សួរនិងញញឹមដាក់គេ។
« ខ្ញុំសុំញ៊ាំទឹកដោះគោនេះបានទេ ? » Taehyung ចង្អុលទៅកាន់កែវទឹកដោះគោនៅលើថាសដែលកំពុងរៀបចំរៀបនឹងយកចេញទៅដាក់លើតុអាហារ។
« គឺទឹកដោះគោនេះសម្រាប់លោកប្រុស hwang ទេ! បើ Tae ចង់ញ៊ាំចាំបន្តិចទៀតមីងចាក់ឲ្យណា » គាត់ញញឹមដាក់គេយ៉ាងផ្អែមល្ហែមដោយក្នក់ក្នាញ់នឹងរឹកពារគួរឲ្យស្រលាញ់របស់ Taehyung ។
« អរគុណមីង- » រកតែរៀបពាក្យអរគុណមិនទាន់ Taehyung ក៏ត្រូវបានកាត់សម្ដីដោយនរណាម្នាក់។
« នរណាអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកបម្រើស៊ីផឹកមុនម្ចាស់? ហ៊ឹស? » Jungkook បន្លឺសម្ដីឡើងទៅកាន់ Taehyung និងសម្លឹងទៅកាន់គេដោយក្រសែរភ្នែកយ៉ាងគួរឲ្យខ្លាចរអា។ នាយចុះមកពីខាងលើមកក៏បានឮទើបនាយក៏និយាយឡើងធ្វើឲ្យ Tae ភ័យស្លេកមុខស្លេកមាត់នឹងឈរពួនពីក្រោយមីង Yun ដើម្បីឲ្យមីង Yun ជួយគេពីប្រុសអាក្រក់ម្នាក់នោះ។
« សុំទោសលោកម្ចាស់វាគឺជាកំហុសរបស់ខ្ញុំ មិនមែនជាកំហុសរបស់ Taehyung ទេ! បើលោកម្ចាស់ចង់ដាក់ទោសក៏ទម្លាក់វាមកលើខ្ញុំមក » មីង Yun ឈរចំពោះមុខ Jungkook ដែលដើរចូលមករកគាត់។ គាត់ក៏ឱនមុខចុះនិងនិយាយការពារ Taehyung ដូចជាកូនដោយគាត់ជាអ្នកទទួលយកកំហុសគ្រប់យ៉ាងជំនួស Taehyung ទាំងដែលដឹងស្រាប់ហើយថាមុននេះ Tae ជាអ្នកសុំគាត់ផឹកទឹកដោះគោមួយនោះហើយគាត់ក៏យល់ព្រមថានឹងចាក់ឲ្យគេផឹកនៅពេលក្រោយ។
« មីង!! វា...វាគឺជាកំហុសរបស់ខ្ញុំទេ » Taehyung ចេញមុខមកទទួលកំហុសវិញទាំងដែលគ្មាននរណាម្នាក់មានកំហុសឡើយ។ Taehyung ចេញពីក្រោយខ្នងមីង Yun មកឈរក្បែរដៃរបស់គាត់ចំពោះមុខរាងក្រាសដែលកំពុងសម្លឹងមកកាន់គេដោយកែវភ្នែកនិងទឹកមុខដូចជាបិសាចយ៉ាងអញ្ចឹង។
« ធ្វើខុសចេះទទួលស្គាល់យើងចូលចិត្ត! កុំឲ្យមានជាលើកទីពីរឲ្យសោះ! » និយាយចប់ភ្លាមនាយរៀបនឹងដើរចេញទៅហើយតែក៏នឹកឃើញរឿងមួយទើបនាយបែរមករកមីង Yun និង Taehyung វិញដែលនៅតែរក្សាសណ្ដាប់ធ្នាប់និងឱនមុខចុះដដែល។
« មីង Yun ទៅធ្វើការរបស់មីងចុះខ្ញុំត្រូវការនិយាយជាមួយគេ »
« ចាស៎លោកម្ចាស់ » មីង Yun ឱនគំនាបលានាយបន្តិចរួចងាកសម្លឹងរាងតូចជាលើកចុងក្រោយមុននឹងដើរចេញទៅដោយទុកឲ្យ Taehyung នៅម្នាក់ឯងជាមួយនឹងលោកម្ចាស់ដែលគួរឲ្យខ្លាចម្នាក់នោះ។
« មើលមុខយើង! » Jungkook បញ្ជាឯរាងតូចស្ទាក់ស្ទើរមិនហ៊ានងើបមុខឡើងសម្លឹង Jungkook ឡើយព្រោះតែគេខ្លាចនឹងទឹកមុខរបស់នាយ។
« យើងមិនចូលចិត្តនិយាយច្រើនដង » Jungkook និយាយយ៉ាងតឹងរឹងធ្វើឲ្យរាងតូចងើបមុខយឺតៗទៅសម្លឹងមុខនាយតាមការបញ្ជាមុននេះ។
« ស្ដាប់ឲ្យច្បាស់! ចាប់ពីស្អែកនេះទៅឯងគ្មានសិទ្ធិធ្វើអីដោយសេរីឡើយ ឯងត្រូវតែក្រោកពីព្រឹកធ្វើការងារផ្ទះក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើនិងជាកូនបំណុលរបស់យើង! ហើយកុំគិតថាមានគំនិតចង់រត់គេចឲ្យសោះ មិនអញ្ចឹងទេឯងនឹងបានដឹងថាយើងនឹងធ្វើអ្វីទៅលើឯង » Jungkook ណែនាំចេញបញ្ជាឲ្យរាងតូចធ្វើតាមសម្ដីរបស់នាយនិងមួយប្រយោគចុងក្រោយនាយក៏ឱនទៅខ្សឹបក្បែរត្រចៀករបស់ Taehyung ដោយភ្ជាប់មកជាមួយនឹងស្នាមញញឹមចុងបបូរមាត់ដូចជាបិសាច ធ្វើឲ្យរាងតូចញ័រជើងមួយរំពេច។
To be continued......
***
ហឿងនេះ so tpae ព្រោះពីរ-បីភាគហៃនៅអត់ទាន់យប់ហើយចូលថ្ងៃថ្មីទៀត? 😨 ហួចព្រឹត្តការណ៍ក្នុងមួយថ្ងៃច្រើនយ៉ាងហ្នឹង?? 🥹