យន្តហោះនៅមិនទាន់ចុះចតនៅឡេីយនោះ ពេលនេះគឺឈានចូលដល់ល្ងាចបាត់ទៅហេីយ។ បេីនិយាយពីគូរឆ្កែឆ្មាដែលឈ្លោះគ្នានោះវិញ បន្ទាប់ពីមានអីៗជាមួយគ្នាទាំងព្រឹកមក រំលងដល់ម៉ោង៤ល្ងាច ទេីបតាន់អាចភ្ញាក់ពីដំណេករបស់គេបាន។ ងេីបមកភ្លាម ក៏ស្រែកសឹងតែលាន..ស...
« អាយ៎!!! អាមិករំលោភយេីងមេនទេ? ទេៗ មិញគឺជាយល់សប្តិ យល់សប្តិទេ! » តាន់បានគិតថាគេកំពុងតែយល់សប្តិទេ តែ...គ្រាន់តែរំកិលខ្លួនចង់ចុះពីលេីគ្រែ គេស្រែកឡេីងម្តងទៀត..
« អូយ...ឈឺម្លេះ?? ហ្ហឹកៗ អាណាធ្វេីស្អីយេីង? » ភ្នែកខាងក្រោមរបស់គេគឺឈឺខ្លងណាស់ គេសឹងតែចង់យំហេីយ បេះដូងលោតដុកដាក់ៗឡេីងមក បន្ទាប់មកគេក៏បេីកភួយចេញក៏ឃេីញថា...
« ឈាម!!!! ឈ...ឈាមយេីងមែន? ហ្ហឹកៗ អត់មេនយល់សប្តិទេ...អាមិក អាមិក អាឆ្កែបារាំងសណ្តាន នរក ឯងរំលោភយេីង...ហ្ហឹកៗអស់ហេីយលោកអឺយ ហ្ហឹកអស់ហេីយ អាមិក អាឯងឆាប់មកនេះភ្លាម!!! » តាន់យំគួរអោយអាណិត យំសោកបោកខ្លួនគួរអោយអាសូរ យំឡេីងគ្មានចេញទឹកភ្នែកបន្តិច ហេីយមាត់វិញស្រែកស្តីអោយនាយមិកញ៉ែតៗ។
« អាឯងទៅណាបាត់ហេីយ រំលោភអញហេីយទៅបាត់ហេីយហីអាមិក?? ហ្ហឹកៗ...អូ៎ទេ កុំអោយវាមក !ពេលនោះ...ពេលនោះវាឃោឃៅដាក់យេីងណាស់ វា...វាលេីក...លេីកជេីងយេីងហេីយវា...ហ្ហឹកៗ...វាសុីTopគ្នាឯង!!! ហេតុអីTopដូចជាយេីងត្រូវធ្លាក់ខ្លួនបែបនេះ ហ្ហឹកៗ » គេបោកខ្លួនផងយំផងវាយខ្នោយអោបផង និយាយតែឯងគួរអោយចង់សេីច តែមេីលយូរក៏គួរអោយខ្នាញ់ណាស់ដែរ។
ឯខាងមុខទ្វាបន្ទប់វិញអ្នកណាថាមិកមិននៅនោះគេប្រុងនឹងដេីរចូលមកដាស់តាន់អោយញុាំអាហារពេលល្ងាចទៅហេីយ តែក៏មកចំពេលដែលគេភ្ញាក់ហេីយនិយាយញ៉ែតៗជេរនាយមិនឈប់នោះឯង។ ស្នាមញញឹមមិនដែលធ្លាប់រលប់បាត់ហេីយ ក៏បានបញ្ចេញមកម្តងទៀតដែរ ឯបេះដូងនាយក៏ចាប់ផ្តេីមលោតម្តងបន្តិចៗ បន្ទាប់ពីវាត្រូវបានគេជាន់ឈ្លីនោះ។ តែពេលនោះមិកបានស្ទាបទ្រូងរបស់ខ្លួនហេីយទម្លាក់ទឹកមុខចុះមកវិញមុននឹងប្រាប់ខ្លួនឯងថា...
« មិក! ឈឺម្តងហេីយត្រូវចាំ! កុំព្យាយាមបេីកបេះដូងម្តងទៀតអី! » បន្ទាប់ពីប្រាប់ខ្លួនឯងហេីយគេក៏បេីកទ្វាចូលមក
ក្រាក..*
« អាយ៎អាចោរមិចក៏មិនគោះទ្វា លេចនីនីយេីងហេីយ!!! » គ្រាន់តែមិកគេបេីកទ្វាចូលមកភ្លាម នាយតាន់ស្រែកចាច ទាញភួយគ្រោបទ្រូងដូចស្រីក្រមុំធ្វេីអោយតាន់នេះអស់សំណេីចទាល់តែបាន
« នេះហេស៎ចរិកTop Topដែលឯងនិយាយ? ហេីយស្អីនីនីនោះ? »
« កុំចេះរឿងយេីង ចេញអោយឆ្ងាយពីមុខយេីងទៅ អាបារា*..»
« អាបារាំងសេះ! អាឆ្កែបារាំង! អាបារាំងខូចចិត្ត! ឬក៏ អាភ្លេីអោយគេបោក ឬក៏អាដាច់ដាប!! ពាក្យឯងជេរដូចដដែលៗ នៅជាមួយឯងមិនដល់ពីរថ្ងៃផងយេីងចាំពាក្យឯងជេរយេីងឡេីងស្ទាត់ហេីយ!! » មិកតបពាក្យជេរនាយតាន់វិញ ដោយមិនអោយគេជេរខ្លួនវិញបាន។ តាន់ក្តោបមាត់សម្លក់សឹងតែលានគ្រាប់ភ្នែក
« សម្លក់ម្លឹងៗ ប្រយ័ត្នជ្រុះទៅក្រោបាត់ទៅ ទីនេះជាយន្តហោះមិនមេនលេីដីទេ!! » មិក
« រឿងយេីងឯងកុំចេះ ទោះជ្រុះក៏មិនពឹងឯងអោយទៅរេីសដែរ!! » តាន់
« សម្តីខ្លាំង! »
« ពូជអញចឹង! »
« ចឹងតេី បានជាដេីរមិនរួចត្រូវទេ? » មិកចំអន់ដោយស្នាមញញឹមចុងមាត់ប្រេីក្រសែរភ្នែកខិលខូចមេីលលេីក្រោមអ្នកនៅលេីគ្រែមិនឈប់។
« ឯង...អា...អា...»
« អាស្អីទៀត! ហាមជេរ ប្រយូត្នតែពិការភាពអស់មួយអាទិត្យណា៎...»
មិកសេីចចុងមាត់បន្តិច រួចគេក៏ដេីរចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់
« អាឆ្កែបារាំង!! យេីងចង់តែសម្លាប់ឯងចោលទេ!! ហឺយ!!! » នឹកគិតចុះឡេីងធ្វេីអីគេមិនបានទេ បានតែសម្តីបែបនេះឯងនាយតាន់នេះហ៎..។ បន្តិចក្រោយមក មិកបានដេីរចេញមកវិញ ដេីរមកដល់គ្រែនាយតាន់ភ្លាមក៏កញ្ឆក់ភួយគេប្រឹប លេចកេរ្តិ៍ម៉ែចែកអោយអស់គ្មានសល់
« អាយ៎!!!! អាខួរកន្លះខាំ!! » តាន់ភ័យណាស់សុខៗគេមកទាញភួយភ្លាម អត់មិនបានជេរគេមួយមាត់ហេីយក្តោបនុយៗរបស់ខ្លួនយ៉ាងជិត ឯមុខវិញមិនបាច់និយាយទេ ក្រហមចង់រលាកហេីយ
« បិតធ្វេីស្អី? យេីងឃេីញអស់ទៅហេីយ! ហឹស តូចតែមួយសោះធ្វេីខ្លួនឯងជាTopដែរ សំណាងណាស់ដែលហូប៊ីគេមិនក្លាយជាប្រពន្ធឯង! កុំអី...អូនស្លាញ់អូនហេីយ!! » មិក
« ស្អី? អូនស្រលាញ់អូនស្អី? ឯងកុំបុិនពេកអោយសោះអាឆាន់ អាឆ្កែឈ្មោល អាប្លោកធំ!! »
« អឺ ប្លោកយេីងវាធំចឹងហេីយ បានឯងនេះវាដេីរមិនរួចនោះ!!! » មិកច្រត់ចង្កេះស្តីទៅស្តីមក ឈ្លោះទៅឈ្លោះមកមិនដាច់មួយមាត់ទេម្នាក់ៗ។ តាន់សម្លក់មុខនាយហេីយចង់ឈ្លោះបន្តទៀត..
« ហឺយ...តែយ៉ាងណាយេីងក៏គ្រាន់ជាងឯងដែរ! មិនភ្លេីដូចឯងអោយគេបោក បោកឡេីងអស់ស្អីពីខ្លួនហេីយដល់ថ្នាក់មកនៅជាមួយគ្រួសារគេសោះ!! អឹម! » ឈ្លោះភ្លេចគិតមុខគិតក្រោយ តាន់ក៏និយាយចំដល់រឿងដែលចាក់ចំបេះដូងនាយកម្លោះមិកយ៉ាងខ្លាំង ដឹងថាខ្លួនខុសទេីបគេខំខ្ទប់មាត់ខ្លួនយ៉ាងលឿន បេីសម្លឹងដល់ទឹកមុខមិកវិញគឺរៀបស្មេីរមេីលនាយតាន់មិនដាក់ភ្នែក
« យេីង...យេីងសុំទោស! »
«.....»
មិកមិននិយាយតែអោនមុខចុះអោយកៀកជាមួយតាន់ហេីយព្រួសដង្ហេីមយ៉ាងក្តៅដេីម្បីនិយាយជាមួយគេបែបខំទប់កំហឹង..
« ឯងដឹងថាមនុស្សរបៀបមិចដែលយេីងស្អប់បំផុតទេ? »
« យេីង...យេីង...»
« គឺមនុស្សបៀបឯងអិញ្ចឹង! និយាយមិនចេះគិតហេីយតាំងសុំទោស បានសម្តីតែមិនបានទង្វេី និយាយអោយងាយយល់ គឺយេីងស្អប់ប្រភេទមនុស្សបានតែសម្តីនោះឯង!! » និយាយចប់មិកងេីបមុខចេញហេីយសូកដៃចូលហោប៉ៅដេីរចេញទៅយ៉ាងព្រងេីយ។ តាន់ដកដង្ហេីមធូរទ្រូង ខ្លួនក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសដែរតែធ្វេីមិចបេីខ្លួនជាមនុស្សបែបនេះឯង និយាយស្អីមិនសូវជាចេះគិតទេអោយតែឈ្នះគេ ខ្លាំងបានតែសម្តីតែមិនខ្លាំងទង្វេី វាគឺដូចមិកស្តីអោយខ្លួនពិតមេន។ គិតចុះឡេីងក៏មកអន់ចិត្តជាមួយខ្លួនឯង...
« ហឹម យេីងនេះដូចគេថាមិនខុសមេន! និយាយស្តីមិនចេះគិត! សុំទោសពិតមេន យេីងគ្មានបំណងទេ...» តាន់អោនមិខចុះក្រោមទាងមានអារម្មណ៍ថាខុសពេញទំហឹង
« ឃ្លានបាយណាស់វេីយ...តែ..អួយ!! ឈឺណាស់វេីយ ងេីបទៅងូតទឹកមិចកេីតទៅអញ!!! »
« ហ្ហឹក...អាមួយក៏អត់ចិត្តទៀត រំលោភអញហេីយ បីអញទៅងូតទឹកតិចក៏អត់ អាបារាំងសេះអត់ចិត្ត ឯងនេះណា៎សមតែអោយយេីងជេរចឹងទេ! អត់ចិត្ត បេីមានលេីក្រោយយេីងរំលោភឯងវិញម្តង អោយស្គាល់ជាតិគេសូក! ហឹស! ទៅហេីយកុំមកវិញណាហែង ទៅអោយបាត់ៗទៅ!! » តាន់សសៀរៗងេីបពីលេីគ្រែទាំងត្រដាប់ត្រដួស តែមាត់វិញញ៉ែតៗពីគេគ្រប់សព្វ ដូចចាបចូលសំបុក សមតែមិករំលោភអោយរាងចឹងតេី
សមមុខមីតាន់ គ្មានអាណាអាណិតហងទេ!
បន្ទាប់មកមានស្អីមិនដឹងចាប់លេីកគេភ្លាម..
« អួយ៎ស្អីគេយេីងចេះហោះមែន? មិក? » ដៃខ្លួនតោងកនាយមិកយ៉ាងស្អិត ព្រោះសុខៗមិកស្រាប់តែចូលមកបីគេវិញភ្លាម។ ឯក្រសែរភ្នែកគេទាំងពីរស្រាប់តែសម្លឹងមេីលគ្នាដោយមិនមាត់មិនកទាល់តែសោះ
« អឺ..អឺ...អាយ៎ អារោគចិត្តដាក់អញចុះ!! » ភ្លាមៗនាយតាន់ស្រែកចង់បែកកណ្តាស់ច្រចៀក ដោយសារតែភ្លេចថាខ្លួននោលគោកទេ ទេីបគយកដៃទាងពីរយកបាំងនុយៗម្តងទៀតហេីយក៏...
បឹប!!!
« អួយ! គូទយេីង ហ្ហឹកៗ...អោយទម្លាក់ក៏ទម្លាក់មេន! ដឹងហេីយតេី ថាយេីងចេះតែនិយាយសោះ! » ខ្លួននាយធ្លាក់មួយទំហឹងលេីគ្រែវិញ ការពិតមិកមិនបានទម្លាក់ទេ មកពីគេដកដៃចេញពីករបស់គេដោយខ្លួនឯងយកមកខ្ទប់នុយៗនោះ ទេីបបានជាធ្លាក់មកចឹងនោះ។
« យេីងគិតថាមកជួយឯង តែសម្រីឯងខ្លាំងពេកដេីរទៅងូតទឹកខ្លួនឯងទៅ!! »
« អេឈប់សិន!...» តាន់ហៅគេអោយមកវិញ មិកឈប់មេីលមុខកម្លោះបានសម្តីនេះមិនដាក់ភ្នែករហូតគេអោនមុខចុះក្រោមរួចនិយាយ...
« ទៅគេសុំទោស! គេខុសហេីយ បីគេទៅងូតទឹកតិចមក គេឈប់យាយចឹងទៀតហេីយ សុំទោសពិតមេនដែលនិយាយអោយប៉ះពាល់អារម្មណ៍មិញនោះ! » តាន់បន្ទន់សម្តី ព្រោះមិនដឹងយ៉ាងមិចគេក៏ស្រាប់តែចេះបន្ទប់សម្តីបែបនេះក្រោយពីមកស្គាល់អាបារាំងសេះនេះឯង។ម្យ៉ាងក៏ចង់អោយគេជួយបីខ្លួនទៅងូតទឹកបេីមិនជួយទេ គេគ្មានបានទៅងូតទេបេីក្រោកមិនកេីតផង។
«....» មិកមិននិយាយមេីលមុខនាយតាន់មួយសន្ទុះទេីបដាច់ចិត្តចាប់បីគេឡេីងមកដោយងាកមុខចេញមិនមេីលក្រោមទៀតទេ ខ្លាចគេថាខ្លួនមេីលរបស់គេនោះ។ តាន់ស្ងៀមដូចឆ្កែស្លូតមួយក្បាល ដៃអោបគេអោយស្អិតខ្លាចធ្លាក់ដូចមិញទៀត តែភ្នែកខ្លួនសម្លឹងមេីលប្រុសបារាំងនេះរហូត..
« មេីលយូរក៏ស្អាត! តែចង្រៃអី ឆ្កួតដូចឆ្កែឆ្កួតចឹង! សម្តីអាក្រក់! មុខងាប់ដូចក្តាមមឈូស ញញឹមតិចក៏អត់! ឆីស! » លួចជេរក្នុងចិត្តមិនហ៊ាននិយាយខ្លាចគេដឹង គេទម្លាក់បាក់ក
« មេីលមុខយេីងបែបនេះ សង្ងំជេរយេីងទេដឹងតាមមេីលទៅ! » មិកបីតាន់ដេីរចូលមកបន្ទប់ទឹកម្លាក់ខ្លួនតាន់ស្រាល់ៗដាក់ក្នុងអាងទឹកដែលមានលាយពពុះសាប៊ូទឹកក្តៅឧណ្ឌៗរួចជាស្រេច។ ការពិតគំរោងគេចង់យកតាន់មកងូតទឹកនេះជាយូរ តែមកពីសម្តីតាន់ឡូយពេកបានជាសុីម៉ោង
« គិតយេីងក្នុងផ្លូវល្អខ្លះផង! »
« អោយគិតយ៉ាងមិចបាន ឯងហ៊ានស្បត់ទេថាមិនបានលួចជេរយេីង? » មិកអោនមុខទៅជិតនាយតាន់ហេីយញញឹមចុងមាត់យ៉ាងព្រាន
« ស្បត់អោយឡានកិនថ្នល់យ៉ាងមិចដែរ » តាន់
« ហឹស! » មិកអស់សំណេីចទាល់បាន
« អឺ...អរគុណហេីយ! ឯងចេញទៅបានហេីយ កុំមកចង់មេីលយេីងងូតទឹកនោះ? »
« យ៉ាងមិច ខ្មាស់យេីងមែនទេ? យេីងឃេីញអស់ទៅហេីយ គូទឯងមានប្រជុ្រយពីរសងខាង គួរអោយស្រឡាញ់ណាស់! តែគួរអោយស្តាយម្ចាស់ប្រជុ្រយគូទមាត់ឆ្កែបន្តិច ហឹស! » និយាយចប់នាយចេញទៅក្រៅបាត់ទុកអោយនាយតាន់នៅក្នុងអាងទឹកឯនោះគាំងយ៉ាងខ្លាំង រកពាក្យតបគ្មាននោះទេ ថ្ពាល់វិញក្រហមងាំង ខ្មាស់ផងអៀនផង ចង់យំតិចអីតិច
« វា...វា...ហឺយអាមិក!!! អាចង្រៃយ៎អឺយ! ឯងថាយេីងមាត់ឆ្កែ តែឯងនេះមាត់ឆ្កែជាងយេីងទៀត!!និយាយស្អីក៏ត្រូវដែរ ហឹស!!! » គ្មានស្អីវៃ តាន់បានត្រឹមវៃទឹកមុាំងខ្ចាយតែឯង ឯមិកដែលឈរខាងក្រៅឯនោះក៏អស់សំណេីចមិនស្ទេីរដែរ។
« ឡប់មេនហេីយ! » មិក