Warning: R-18
Anniversary
Just like how the wind passed, a year have passed too. And so, our relationship.
I'm now on my third year! My Goodness! Kinakaya pa at kakayanin pa! Sana. Choz, kakayanin ko talaga. Para sa future—kasama ang tangi ko.
"Bakit daw hindi pumunta si Axel?" tanong ko kay Elay. Sabado ngayon at narito ako sa bahay nina Elay. Tinutulungan ko siyang mag-bake ng cookies. Hindi ko alam kung para saan ba ito, tinutulungan ko lang siya.
Minsan lang siya humingi ng tulong e, kaya sasagarin ko na. Malinis ang kitchen nina Elay, parang hindi masyado nagagamit. Halos puro bago ang mga kagamitan dito. Very minimalist lang din.
She shrugged. "Baka busy." Seryosong sagot niya. "Minsan ko na lang din makita siya, e. Hindi na yata umuuwi sa kanila."
"Oh? Bakit? Hindi ko na rin siya masyado nakikita, e."
Nagkibit-balikat siya at tinuloy ang ginagawang cookie.
Naka-hair net pa siya habang may suot-suot na face mask. Seryoso niyang inaayos ang shape ng cookie na ginagawa niya. I've never seen her this serious, mas seryoso pa yata siya rito kaysa sa mga binabasa niyang aklat.
Tumango ako habang ginagawang hugis puso ang cookie na ginagawa ko. Napagpasyahan kong gumawa na rin ng para kay Davis. Since, today is our first year as a couple.
Na-miss ko tuloy ang tangi ko. Makikita rin kita mamaya!
Matapos naming mag-bake ay umuwi na ako. It's Wednesday. Maaga akong umuwi galing school dahil foundation day naman. Sobrang galing ng anniversary namin, kasabay ng foundation day ng school.
Inayos ko ang heart na cookie na aking binake at inilagay 'yon sa heart na lagayan. Puro heart. Sa ibabaw ng lagayan ay may naka sulat na 'I love you', pati na rin design na hearts. Punong-puno ng pagmamahal ko para sa kaniya. I really don't know if ayos lang na ito lang ang gift ko sa kaniya when in fact.. first anniversary namin 'to.
Hindi naman ako maka-isip ng ibang gift for him kaya ito na ang nagawa ko. I feel like kahit anong regalo ang ibigay ko sa kaniya ay hindi 'yon sapat, dahil he deserves so much better.
Kinuha ko ang nabiling paper bag na sobrang cute. Inilagay ko doon ang lagayan ng cookie. Matapos ay kinuha ko naman ang maliit na box na naglalaman ng mga pictures namin, simula one month as a couple hanggang sa mga pictures namin ngayon. I've been keeping all of that for him.
Iyon naman ang inilagay ko sa loob ng paper bag. My gifts for him are totally simple, like really damn simple. Sana magustuhan niya.
Nang maayos ko ang regalo ko sa kaniya ay sarili ko naman ang inayos ko.
I wore a shiny red dress, which is spaghetti strapped. Kita ang likod ko. Ang haba naman niyon ay hanggang tuhod. Naglagay din ako ng lipstick—red lipstick. A seductive lipstick to be exact. Huy.
"Is this too much?" pagkausap ko sa sarili ko habang nakatingin sa refection ko sa salamin. Tinititigan ko ang sarili, I am comfortable and confident with what I looked like right now.
I like my looks today. I like the weather today. I like the day today. I like everything about today.
Lumabas na ako nang marinig ang boses ni Davis sa sala namin. Naka-upo siya habang kaharap ang Papa ko. They're talking about something. Hindi ko 'yon masyadong maintindihan dahil mahina ang volume nila pareho.
Nang makalapit ako sa kanila ay agad na bumaling sa akin ang tingin ni Davis.
He stood up and took my hand. "Ang ganda mo." He whispered as he slowly entwined our fingers. Hindi niya inaalis ang tingin sa akin.
"Araw-araw naman akong maganda." Pagbibiro ko.
He smiled and seriously nodded, "You're right."
"Hindi ba muna kayo kakain here?" tanong ni Mama nang makalapit siya sa amin galing sa kusina. Katatapos niya lamang magluto.
Dahan-dahang umiling si Davis. "Thank you po, Ma. I would love to eat what you've cooked po... but," tumingin siya sa akin. "I prepared something po for Kourtney and me. I'm really sorry po—"
My Mom nodded, smiling. "It's okay, naku! I understand it very much." Humarap siya sa akin. "Feeling mahaba ang hair ng anak ko ngayon, ah?" pang-aasar niya sa akin.
"Ma, mahaba naman talaga ang hair ko."
"Una na po kami, Ma, Pa. Maraming salamat po." Sambit ni Davis bago nagmano kay Mama at Papa.
Sobrang sarap sa pakiramdam at s'yempre sa mata na makita siyang close sa parents ko. Para ngang mas anak pa nila si Davis kaysa sa akin. Mabilis lamang naka-close ni Davis sina Mama at Papa. Akala ko nga ay matatagalan dahil may time talaga na tahimik lang si Davis. Kaya alam ko talaga na, he tried his best, and is trying his best to be more communicative. Ayos lang naman sa akin kahit tahimik siya, it's not a problem. Hindi ko siya pinipilit na mag-ingay siya or what. Siguro.. kusa na niya talaga 'yon na nagagawa.
Lumabas kami sa bahay namin at sumakay na sa kotse niya.
"So, what did you prepared for me?" excited kong tanong pagkapasok.
He smiled before kissing my hand. He put his hand on my thigh.
"Wait for it." He playfully said, and winked.
Natatawa ko siyang hinampas sa balikat. "Ang cute mo kumindat."
"Parang puppy lang." Saad ko—kahit na sobrang hot niya right now, tapos kumindat pa. Ay nako talaga. P'wede na akong kunin ni Lord.
Hindi ko alam kung saan kami patungo. Basta'y sumama lang ako sa kaniya. Kapag kasama ko siya feeling ko walang mangyayaring masama. Kapag nariyan siya sa tabi ko, magaan ang pakiramdam ko. Kaya't kung saan man niya ako itahak ngayong gabi ay sasama pa rin ako at sasama.
Sa isang taon naming relasyon, nag-away kami at nagkatampuhan—gaya ng ibang relasyon. Minsan ay may mga araw na hindi kami mag-uusap dahil sa busy schedules namin. Minsan ay isang araw lang sa loob ng isang linggo kami nagdi-date. Pero, sa huli, uuwi at uuwi pa rin kami sa isa't-isa. Ganoon talaga siguro.
Wala namang relasyong perpekto.
Tinigil niya ang sasakyan sa labas ng building ng condo niya. Una siyang bumaba ng sasakyan at umikot para pagbuksan ako.
"Thank you."
"My pleasure, my Tangi."
He held my hand as we walked. Madilim na ngunit malinaw na malinaw pa rin sa aking mga mata ang larawan niya. Nasa harapan ko siya habang hawak-hawak ang kamay ko.
Bigla siyang humarap para tignan kung ayos lang ako. I smiled and blushed. Hindi pa rin talaga ako sanay. Siguro dahil mas mahabang panahon ko siyang hinangaan—sa malayo. At ngayon sobrang lapit na niya. Nahahawakan ko na. Nalalapitan ko na. Naabot ko na.
Dala-dala ko ang paper bag sa kaliwang kamay, ang kanang kamay ko naman ay siyang hawak ni Davis.
Nagpunta kaming second floor kung saan naroon ang condo niya. Tumigil kami sa harapan ng condo niya. Huminga siya ng malalim na para bang kinakabahan.
I smiled. "Tangi, huwag kang kabahan. Ako lang ang kasama mo." I said. "Ako lang 'to, okay? Don't be nervous just because your crush is here."
He opened the door. Nagpatuloy siya sa paglalakad habang hawak pa rin ako. Sumunod ako sa kaniya.
Kusang tumigil ang paa ko nang makita ang nasa harapan. May mga nakalawit na pictures namin, marami. Sobrang dami. Sa ibaba ay may mga rose petals na naka-ayos ng hugis heart. Sa gitna ay may table for us to eat, may upuan din doon na magkaharap.
"I-ikaw lang ba ang gumawa nito lahat?" tanong ko.
He nodded. Hindi ko na napigilan ang kanina pang nagbabadyang mga luha. I'm so happy. No words can explain how happy I am right now. I feel so appreciated, blessed, happy, iba-ibang emosyon.
He wiped the tears on my cheeks.
"I love you so much, Tangi..." I said with my trembling voice.
He smiled and gently wipes my tears, "I love you more, Tangi."
Inalalayan niya akong umupo bago pumunta sa kwarto niya. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya at gagawin. Sobrang naiiyak lang ako ngayon. Mahal na mahal ko si Davis.
Ngayon ko lang napansin na may bouquet of flowers pala sa harapan ko. Pinunasan ko ang luha ko. Panira naman kasi ng moment 'tong luha na 'to, e. Walang preno. Tulo nang tulo. Sobrang overwhelmed.
Maya-maya ay napaharap ako sa likuran ko nang may marinig akong tugtog ng gitara.
May hawak-hawak na gitara si Davis habang papalapit sa akin. He strums his guitar and started singing as he walks toward me.
"If a picture paints a thousand words... then why can't I paint you?" He stared at me. "The words will never show, the you I've come to know.."
"If a face could launch, a thousand ships... then where am I to go?"
"There's no one home.. but you." Tumigil siya sa harapan ko. "You're all that's left me too."
Nakatitig lamang siya sa akin habang kumakanta.
"And, when... my love for life is running dry, you come and pour yourself... on me."
Binaba niya ang gitara sa gilid.
"You're my inspiration, my driving force, my everything," he confessed. He held both of my hand. "Every moment with you has been a burst of color in my life, like a vibrant sunrise on a blank canvas. Hindi ko na kayang ma-imagine ang mundo ko ng wala ka."
My eyes shimmered with tears, and I squeezed his hand, urging him to continue. I want to know his thoughts. Everything. Just for today.
He nodded. There's a glimpse of tears on his eyes, and continued, "You've brought joy and meaning to my art, to my life, and I want to cherish each moment with you, forever."
I stood up and hugged him tight. "I love you.." I said in almost whisper. "And I will love you forever."
He hugged me back. He rest his head on my shoulder.
Ako ang unang kumalas sa yakap namin. I chuckled, "Lalamigin na 'yong niluto mo." Biro ko.
He wiped his tears and laughed, "Let's eat." He said.
Inalalayan niya akong umupo bago niya inilabas ang pagkain namin. Nilagay ko ang bouquet of flowers sa hita ko para malapag niya ang pagkain namin sa lamesa.
"Artist na singer pa, chef pa. Single ka po, Kuya?" biro ko ulit.
He chuckled. Hinawakan niya ang baba ko at saka lumapit para halikan ako.
"I love my girlfriend po." Sagot niya.
Sobrang sarap ng niluto ni Davis kahit hindi ko alam ang tawag doon. Kain lang nang kain kahit hindi alam ang kinakain. Hindi naman ako lalasunin ni Tangi. May pa wine pa siya. Sobrang nahiya ang regalo ko sa kaniya.
Umupo kaming dalawa sa sofa niya na nasa gilid matapos kumain. Kapagod kumain.
"Hindi mo ba tatanungin ang regalo ko sa'yo?" I asked while pouting. Nakakainis. Ang pabebe. Bebe niya.
He looked at me, a bit shocked! "You prepared a gift for me?" pabalik na tanong niya.
My lips parted in disbelief. "Luh, s'yempre naman! Ano bang akala mo sa akin? Matapos mong sabihin na I'm your inspiration, a-huh? Gan'yan ka na. Sige, h'wag na lang. Hindi ko na lang ibibigay."
He laughed.
Inilabas ko na ang regalo ko sa kaniya kahit nahihiya. Anong laban ng cookie ko sa wine niya?
Inabot ko sa kaniya ang paper bag na naglalaman ng regalo ko sa kaniya.
"What is it?" excited niyang tanong.
"Buksan mo na. Nahihiya ako."
Kinuha niya ang box na nakalagay doon at binuksan. When he saw what's inside, he looked at me like he's so touched by my gift. He close the gap between us and kissed me passionately.
I gasped for air after our kiss.
Sunod naman niyang kinuha ay ang heart na lagayan kung saan naka-lagay ang binake kong cookie. He opened it. His lips parted, and looked at me.
"Did you baked it?" he asked.
I nodded as an answer. I'm so overwhelmed. He appreciated it so much. It's so simple! Paano niya nagustuhan 'yan? Parang maiiyak pa siya.
"Thank you." He kissed me again. "Thank you, Tangi." He said after we kissed.
"G-gusto mong tikman ang cookie ko?" hingal na tanong ko.
Umawang ang labi niya habang nakatingin sa akin, bago humarap ulit sa cookie na binake ko.
"A-ah, yes. You're.. cookie."
Namula ako nang ma-realize ang nasabi ko. Teka, wala namang mali sa sinabi ko, ah! Timing ang mali... Now, the mood is different between us. There's a tension on the air.
I stared at him as he bites the cookie I made. Sinusundan ko ang galaw ng labi niya. Kung paano niya ito kagatin.. at ang pagpunas niya sa gilid ng labi niya na nalagyan ng bits of cookie.
Napalunok ako.
"I want to.. kiss you right now." I said with a low voice. Napapikit ako. Hindi ko na rin alam kung anong pumasok sa utak ko para masabi 'yon. He looked at me and replied.
"So do I."
Mabilis niyang ibinaba ang cookie sa box nito at lumapit sa akin upang magdampi ang aming mga labi. He moved his lips slowly. Sinabayan ko ang galaw ng labi niya. Nalasahan ko pa ang binake na cookie. Dumagdag ang lasa nito nito sa aming halik.
Hinahabol ko ang hininga nang bumitaw siya sa halik.
"I will take you home." Biglang sabi niya. Nilayo niya ang sarili sa akin.
Uuwi na lang ba talaga ako nang gano'n-gano'n na lang? Tumayo si Davis sa ikina-uupuan niya.
"A-ayako pang umuwi.." sabi ko bago umiwas ng tingin. "Dito muna ako."
Humarap si Davis at tumingin sa akin. Huminga siya ng malalim. Para bang nahihirapan siya dahil sa sinabi ko.
"I'm... I'm ready, Davis."
His lips parted a bit as he heard what I've said. My heart beats so fast. He slowly close gap the space between us, again.
Hinawakan niya ang pisngi ko. "Hindi kita minamadali. You should take your time. It's not something we can do as we like." Sabi niya.
This time, ako ang unang humalik. Gulat pa siya nung una pero kalaunay humalik din siya pabalik.
"I'm really... ready now." I whispered after our kiss.
Hindi siya sumagot.
He gave me soft kisses on my shoulder, na napunta sa leeg ko. Napahawak ako sa balikat niya. Dahan-dahan niya akong hinalikan sa panga ko. I closed my eyes as his kisses went on my earlobe. Kinagat ko ang labi ko upang pigilan ang nag-babadyang boses na lalabas dito.
"Open your eyes, I want you to look at me." Paos na boses niyang sabi.
I opened my eyes slowly. I searched for his eyes. He looks like he's on fire right now.
Para akong kinikiliti sa hindi mawaring parte ng katawan. Inilagay niya ang gift ko sa kaniya sa table gamit ang isang kamay. Hinawakan niya ako sa magkabilang baywang at binuhat. Naka-upo ako ngayon sa kaniya habang siya ay nakasandal sa sofa.
He kissed me gently, at first. Nakahawak ang magkabilang kamay niya sa thighs ko at dahan-dahan iyong tumataas.
"D-davis.." I moaned in between our kisses.
Dahil naka dress ako ay madaling umabot ang kamay niya sa dibdib ko. Mabilis niyang natanggal ang lock ng bra ko. Napaliyad ako nang magdampi ang kamay niya sa dibdib ko.
"I love you.." Saad niya nang bumitaw sa halik.
"I.. I love you more..." hingal na sambit ko.
Inalis niya ang kamay sa dibdib ko at inilagay iyon sa magkabilang hita ko. Ang kamay ko ay nakapulupot sa kaniya. Binuhat niya ako. He kissed me again while carrying me. His kisses became hard. Dinala niya ako sa kwarto niya at dahan-dahang ini-higa sa kama niya.
"Lights off or lights on?" he asked.
Namula ako. "That's so random! B-bakit tinatanong mo pa 'yan?!" sigaw ko. Nahiya tuloy ako. Umiwas ako nang tingin. "Lights on... of course."
He laughed playfully and continued what we were doing. Tinanggal niya ang bra ko at hinagis iyon. He played with my tip. Mariin akong pumikit. Bumababa ang halik niya at napunta iyon sa leeg ko habang ang kamay niya ay nasa dibdib ko pa rin. I can feel his hot breath.
"D-davis.." hindi ko mapigilan ang boses. Hindi ko na makilala ang boses ko.
Para akong uod na binudburan ng asin. Hindi ako mapakali sa ginagawa niya.
I gasped when he licked my collarbone. Ang isa niyang kamay ay dahan-dahang bumababa sa akin. Umayos siya. Bumitaw siya saglit sa akin upang mahubad na ang suot niya. Nag-aapoy ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.
"Do you want me to be the one to take your dress off?" he asked in almost whisper.
Pagod akong tumango. Ganito pa lang ay pagod na ako. Paano pa.. kapag ano na talaga?!
Dahan-dahan niyang hinubad ang suot kong dress. Para akong kinu-kuryente kapag nagdadampi ang kamay niya sa balat ko.
Tinakpan ko ang dibdib ko nang tuluyan na niyang mahubad ang suot kong dress. My favorite red dress, na ngayon ay gusot-gusot na.
"Do you want me to turn off the light?" Namamaos ang boses niyang tanong.
"It's.. okay.."
Binitawan ko ang hawak sa dibdib ko. Tuluyan na itong bumungad sa mga mata ni Davis. He swallowed hard and kissed me passionately. Ang kamay niya ay napuntang muli sa aking dibdib. Ang isa niyang kamay ay bumaba sa aking hita. Hinubad niya ang suot kong cycling.
Napaliyad ako nang mahanap ng kamay niya ang akin.
"Davis!" sigaw ko.
He licked his lips. "Say my name." Lumapit siya sa tainga ko at hinalikan 'yon. "Hunter."
That night, we shared something only we know. That night, he painted the blank canvas I've been trying to fill. Just like how the color white highlighted everything—how it finishes every paintings. Beautiful.
The harmony of our voices filled the room— the room which the two people became one. The music that we're the only listeners.
We shared something... magical.