Tatakbo na sana 'ko nang biglang may itim na payong na pumandong sa' kin.
Nagtataka akong napalingon sa may hawak nun at halos lumuwa ang mga mata ko nang makita ang nakangising mukha ni King.
"King"
Gulat kong tawag sa pangalan niya.
"What a coincidence"
Sabi niya. Agad akong nakabawi sa pagkagulat. Napailing nalang ako sabay sapo ng noo
"Coincidence my neck! Sinusundan mo ba' ko?"
Nagdududa kong tanong. Natawa siya.
"Nope! I'm just walking by. Naghahanap ako ng inspiration para matapos ko na yung paiting na ginagawa ko"
Seryuso niyang sagot. He doesn't seem lying.
"Nakahanap ka naman ba ng inspiration?"
"Yes"
Mabilis niyang sagot sabay kindat.
Agad akong napayuko upang itago ang expression ko. Pakiramdam ko ay namumula na naman ang mukha ko. Ganun na ba talaga ang epekto ni King sa akin?
Hindi niya naman direktang sinabi pero pakiramdam ko ay ako ang tinutukoy niyang inspiration.
"Ehem ang lakas ng ulan. Ihahatid mo ba' ko sa bahay ko?"
Tanong ko sabay sulyap sa malalaking patak ng ulan.
"I would love to"
Napangiti nalang ako habang sa ulan parin ang tanaw.
"Then shall we?"
I formally ask. Nakakahawa ang pagiging formal niya. I think we're close enough to annoy each other while using the honorific words...
Nagsimula kaming maglakad. Malaki ang payong niya kaya kahit hindi kami ganun kadikit, hindi kami mababasa. We're not as close as before.
Bahagyang umihip ang malakas na hangin. It must be cold for us walking under the storm, but for some reason, I feel warm beside him. Hindi ako na-inform na may bagyo, yet pakiramdam ko ay napaka-perfect ng panahon at ng bawat sandali para sa aming dalawa.
"Familiar"
Rinig kong bulong niya. Napalingon ako sa kaniya.
"Ang ano?"
"I think I'm getting a deja vu"
Kumunot ang noo ko dahil hindi ko siya maintindihan.
"Bakit?"
"Pakiramdam ko ginawa ko na ito noon with someone"
He said looking at me. Napayuko ako para itago ang nais ipakita ng mga mata ko. Someone? There's someone else?
"I feel like I'm forgetting something important. Now that I think about it I thought it was you pero ngayon I'm clearly sure that it wasn't you. Kamukha mo lang pala..."
Dagdag niya. Nanatiling nasa daan ang tingin ko habang patuloy kaming naglalakad. .
What was he talking about? Anong ibig niyang sabihin sa mga sinabi niya?
"W-what do you mean?"
I asked at lakas loob na hinarap siya.
"Palaging may mukhang lumilitaw sa memory ko and she's kinda look like you"
He replied. Saglit akong natahimik at isa-isang pinroseso sa utak ang mga sinabi niya.
Bakit nga ba hindi ko naisip na posibleng may iba pang babae sa buhay niya?
I was almost fooled by his words; I thought it was fine since he was different from the other guy I met. Yun ang akala ko... But it turns out nilapitan niya lang pala ako dahil kamukha ko yung babae sa past niya, and he was using me to remember her. So cruel.
"Dito nalang ako. Malapit na ito sa bahay namin. Tatakbuhin ko nalang"
Agad na' kong nagpaalam nang makarating kami sa street ng bahay ko.
"I can walk you on your–"
"Hindi na! Bye!!!"
Paalam ko saka ginawang pamandong ang dala-dalang plastic at tumakbo.
Basang-basa ako nang makarating ako sa bahay.
"Ay juskong bata ka! Sana ay nagtrycicle ka nalang, basang-basa ka!"
Nag-aalalang ani ni tita nang makita akong basa. Nilapag ko sa upuan yung mga bitbit ko kasabay nun ay tinabunan ako ni tita ng tuwalya sa ulo.
"Yan! Magpunas ka"
"Opo"
Nilabas ko yung wallet ko at inabot kay tita yung barya.
"Eto na po yung barya"
"Sayo na yan"
Inurong niya paatras yung kamay kong may pera bilang pagtanggi.
"Po– pero–"
"Sege na, magpunas ka, magpalit at baka magkasakit ka"
Bilin niya pa bago kinuha yung mga pinamili ko sa upuan at pumasok ng kusina.
Matagal na napako ang paningin ko sa pintong pinasukan niya bago bumaba ang tingin ko sa perang hawak ko. 658 pesos, medyo malaki Ito at ngayon lang ako magkakaroon ng pera na ganto kalaki.
Nakakahiyang tumanggap ng pera kay tita lalo na't nakikitira lang ako sa bahay niya. Sapat na sa' kin na meron akong bahay na mauuwian. Wala na' kong mahihiling pa at isa pa, may sapat pa' kong pera na inipon ko mula sa baon. Hindi ko alam kung saan ko gagastusin yung pera.
Hindi ko alam kung bakit big deal sa akin yung ganitong bagay. Siguro ay dahil wala lang talaga kong bagay na gustong makuha.
Umakyat na' ko sa kuwarto at nagbihis saka pinunasan ang basa kong buhok. Habang nagpupunas ay umupo ako sa sofa at kinuha yung librong nakapatong dun.
I tried to read the first page. Kahit na nabasa ko na ay pinilit ko paring basahin ulit at muling intindihin ang kuwentong iyon. I tried to read it all over again dahil walang salitang pumapasok sa utak ko. Wala kong maintindihan hanggang sa ilipat ko nalang iyon sa kabilang page at nang nagbabasa na' ko I was struck by a sudden realization.
What the hell am I doing?
Why am I acting like I feel hurt for some reason?
I feel hurt and yet trying to act that it doesn't bother me at all.
Inis kong sinara ang libro at mahinang hinagis iyon sa sofa saka tumayo. .
Matutulog nalang ako.
"My name is Chanaiah Mae D Alonzo, hope to get along with you all"
Pagpapakilala ng bagong transferring babae sa harap. Nabitawan ko ang hawak kong ballpen habang nanlalaki ang mga matang nakatingin sa kaniya.
I have a wavy hair style while she has a two braid style.
Maputi ako but she has a smooth skin and kinda short and has a cheerful personality yet we're kinda look a like. It must be because of our eyes and the shape of our face.
Kahit na yung iba kong mga classmate ay ganun din ang iniisip dahil naririnig ko ang mga bulungan nila na nagsasabing magkamukha kami.
"You can seat on the back"
Sabi ni ma'am. Naglakad na si Chanaiah patungo sa upuan niya sa likod. Habang palapit samin at bago siya makalapit sa upuan namin ay narinig kong bumulong siya.
"It's nice seeing you again"
Nasundan ko siya ng tingin hanggang sa makaupo siya sa upuan niya na nakapantay lang din ng upuan namin na may isang hakbang ang pagitan.
Kanino niya sinabi yun?
Sinulyapan ko si King na kanina pa nakatingin kay Chanaiah.
He didn't even bat an eye. Seryusong-seryuso ang mga mata niyang nakatingin sa babaeng yun.
Bigla ay nagsink-in sa utak ko yung huling pag-uusap namin ni King.
But it can't be.... Masyado naman atang maganda yung timing at kanina ko pa napapansin na may kakaiba sa mga tinginan nila. Para silang matagal ng magkakilala. .
Muli kong sinulyapan si Chanaiah pero agad ding napaayos ng upo nang makitang lumingon din siya sa' kin sabay ngiti.
What was that? She's kinda remember me of King. Ganun na ganun din siya kapag nahuhuli akong nakatingin sa kaniya. Ang pinagkaiba lang nila ay intimidating personality si King while Chanaiah has a cheerful personality.
Suddenly I had a thought that they might be a fun couple.
Hindi ko naiwasang malungkot sa isipang iyon. Kung totoo nga ang hinala kong siya yung babaeng tinutukoy ni King ay hindi malabong may mas malalim na relasyon sa pagitan nila.
"Hu?"
Dumako ang paningin ko sa papel na nilapag ni King sa harap ko. Taka ko siyang nilingon.
"Kanina ka pa nagbubuntong hininga. I thought you don't have a paper"
Sabi niya habang nagsusulat ng pangalan sa papel niya.
"What is this for?"
"Nothing"
Tipid niyang sagot na mas lalo kong ikinataka.
What is wrong with him? He seems not in his usual self. Kung dati naman ay palaging hindi siya nawawalan ng sasabihin pero ngayon ay parang wala siyang ganang makipag-usap.
I looked around at napansin ko na may mga hawak ring papel yung mga classmate ko. It seems like magkakaroon ng quiz at hindi ko napansin iyon dahil masyado akong nadistract sa iniisip ko.
NATAPOS ang quiz and i got 9 score out of 10 sa English subject.
I think this is the first time na nakakuha ako ng score na malapit sa passing score. Noon kase ay palaging 50/50 ang lagay ko.
Hindi ko masasabing masaya ko but I feel like I want to brag this to him. Nilingon ko si King.
I was about to say something nang aksedente kong masilip ang hawak niyang papel.
Chanaiah Mae d Alonzo ang nakasulat na pangalan dun and she only got 4 score.
Tulad ng ginagawa niya sa papel ko noon ay sinulatan niya rin iyon. Sinulat niya sa papel ang explaination kung bakit mali ang sagot niya since about grammar ang quiz.
Nang matapos siya ay tumayo siya at lumapit kay Chanaiah. He seems discussing something about the quiz like a teacher and Chanaiah were just smile casually and quietly listen to him. Unti-unti ay napaayos ako ng upo at hindi na sila nilingon pa.
So ginagawa niya sa lahat yon? Akala ko ay sa' kin lang.
I must be crazy to feel hurt. Ano nga ba 'ko sa kaniya?
MABILIS na natapos ang klase dahil tudo practice na sa mga gaganaping event bukas ang mga students. Agad na' kong nagpaalam kay Sandra na uuwi. Pero bago umuwi ay dumeretyo muna ko sa welcome store without a thought of what to buy. Siguro ay titingin-tingin lang ako dun at kapag may nagustohan ay bibilhin ko. I'm thinking of spending the money I got from tita.
Nang makarating ako dun ay iniwan ko sa guard ang bag ko saka pumasok.
Dumeretyo ako sa school supplies section.
Nagtingin-tingun lang ako saglit dun. Naisipan kong bumili ng ½ paper pero naisip ko na marami pa' kong 1 whole sheet of paper na puwedeng hatiin nalang kapag kailangan nun.
Tumingin pako sa iba. Sa dulo nun ay may mga nakadisplay na make up. Isa-isa ko yung chineck. May mga lip tint, blush on, eye brow, comb, eye lashes, at marami pang iba. Medyo nawindang ako sa presyo. Hindi naman ako marunong mag make up. The last time i wore make up ay nung nagkaroon kami ng cosplay sa English at pinilit akong make-apan ni Sandra.
Binalik ko ang hawak kong lip tint at naisipan na wag nalang bilhin. Marami pa' kong puwedeng bilhin na mas importante.
Pumunta naman ako sa mga sandals. Tumingin-tingin lang ako saglit saka naisipang magsukat hanggang sa napukaw ang attention ko sa kulay dark brown flat sandals.
"Ang ganda...."
Kaya lang may sandals pa' ko. Medyo bibigay na pero hindi ko naman masyadong sinusuot.
"Bagay ito kay tita"
Bigla ay naisip ko si tita. Siguradong magugustuhan niya ang ganitong design ng sandals at siguradong matutuwa siya lalo na't lumang-luma na yung sandals na palagi niyang sinusuot tuwing aalis.
"Ito nalang siguro"
Pinili ko yung 37 size dahil yun yung size ni tita. Nang makuntento ako ay naisipan ko ng bayaran yun sa counter pero saktong papalabas na' ko ng sandals section ay nakasalubong ko ang dalawang mukha na hindi ko gugustuhing makita sa sitwasyon ito.
Si King at Chanaiah.....
Kapuwa kami natulala at nagkatitigan ni King.
Hindi ko alam kung magpapatuloy ba' ko sa paglalakad, tatalikod o mangangamusta gayung magkasama naman kami sa classroom kanina.
"Ohh classmate tayo diba?"
Gulat na tanong ni Chanaiah.
"Hi I'm Chanaiah remember me? Yung transfer"
Masaya niyang Pagpapakikala. I ackwardly stretch my lips to form a smile.
"H-hi yes classmate nga tayo. I'm Joshuyo"
Pagpapakilala ko rin sabay lahad ng kamay.
Malugod niya yung tinanggap at nagshake-hand kami.
"So you're here"
Si King na diretyo ang tingin sa' kin.
"Ikaw rin.. ginagawa niyo rito? Nagdadate ba kayo?"
I asked tried to act normal.
"Haha mukha ba naming nagdadate? Yun nga rin ang sabi ng iba. Well anyway.... sinasamahan niya lang akong bumili ng mga kakailanganin ko sa school"
She explained while clinging her hand around King right arm.
They're too close.
"Ahh ganun ba... Matagal na ba kayong nagpakilala?"
Hindi ko naiwasang magtanong habang hindi inaalis ang paningin sa pagkapit ni Chanaiah sa braso siya.
"Oo, childhood friend kami. Matagal ko rin siyang hindi nakita. I think almost 3 years na"
Muli ay napatango ako. Childhood friend pala.... Hindi ko naisip na meron siyang ganun.
"May nakapagsabi na ba sayo na magkamukha tayo?"
"Hu?"
Wala sa sarili kong tanong.
"Ah- o-oo kanina maraming nagsasabi. Actually nung una kitang nakita nagulat ako. Hindi ko inexpect na magkakaroon ako ng kamukha sa classroom"
Natatawa kong sagot which is true naman. Kahit hanggang ngayon ay namamangha parin ako.
"That must be the reason why King and I get a long so we'll"
Dagdag ko pa sabay sulyap kay King. Bahagyang tumabinggi ang mukha niya sa kaliwa, animo'y hindi natawa sa sinabi ko.
"Now that you mention that, you two are seatmate right?"
"Yes"
Tumango ako
"So how is he?"
"How is he?"
Kunot-noo kong balik tanong. That sound like a mother asking about her son.
"Yes how is he? Knowing my bestfriend, you might also think that he's a King in his delusional mind right?"
Pagbibiro niya na sabay naming ikinatawa. Akala ko ay ako lang ang nag-iisip nun. Muli akong sumulyap sa kaniya at hindi na naman napigilang matawa.
I should put my personal feelings aside as to get along well with Chanaiah. She's friendly and easy to talk, it must be fun to hang out with her. Bigla ay naisip kong marahil ay ganun din ang iniisip ni King. . Na mas masayang kasama si Chanaiah kesa sa' kin.
That must be...
"He's always high and mighty"
Sagot ko habang inaalala ang mga eksenang kinaiinisan ko sa kaniya.
"I agree"
Si Chanaiah sabay thumb up at nang tetease na tumingin kay King. .
"He always use honorific words that I almost thought he's a King in his past life"
Dagdag ko pa. Tumingin ako kay King na para bang dun ko nakikita lahat ng sasabihin ko.
"And sometime he's giving me an explanation why I got a wrong answer in math like a teacher and he's also kinda strict as a classmate that I think I must not dissapoint him"
Pagkuwento ko pa.
"You make it sound like you two had such a good relationship hu"
Namamangha niyang sabi.
"I'm jealous. You should make it up the 3 years that I didn't see you alright?"
Malungkot niyang dagdag na kay King na nakatingin. .
"Alright"
Nakangiti namang sagot ni King.
They looked at each other with a smile ear to ear on them. The more I look at them the more I slowly see the spark in their eyes. The more I see it the more I think they're match made in heaven, and the more I realize the situation what I'm in right now.
I understand now....
Hindi ko naiwasang masaktan sa isipang iyon. Kahit na pigilan ko ang sarili ko ay tuluyan na talaga kong nahulog sa bangin. Nakakainis dahil ang inakala kong sasalo sa' kin ay may sinalo na palang iba matagal na.
"Are you going to buy that?"
Bigla ay tanong ni King na sa hawak kong sandals nakatingin.
"Ah oo. I was actually about to pay this nung nakasalubong ko kayo"
I responded
"Hmmm isn't that too big on your feet?"
Tanong niya sabay baba ng tingin sa paanan ko.
"Ahh para ito sa tita ko hindi para sa' kin"
Sagot ko sabay taas ng sandals na hawak.
"Then buy for yourself too since you go all the way here. It's such a waste just to buy only that"
He said looking so serious. Hindi agad ako nakasagot.
Nagpapalipat-lipat ang tingin ko sa kaniya at sa hawak ko hanggang sa napabuntong hininga nalang ako sabay kamot sa noo ko.
"It's fine. I don't need anything. Sege alis na' ko"
Paalam ko saka sila nilampasan at dumeretyo sa counter.
Haist bakit ba ang dami niyang napapansin? And how could he show care to me in front of his girlfriend?