« យប់នេះបងនឹងក្លាយជារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំស្រឡាញ់បង »
បន្ទាប់មក រងេីកភ្លេីងស្នេហ៍ក្នុងអន្លង់ដ៏សែនជ្រៅមួយនេះចេះតែបន្តរទៅដល់ពាក់កណ្តាលយប់រហូតហូប៊ីបានសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងទេីបសូប៊ីនដកកូនប្រុសខ្លួនចេញពីខ្លួរាងតូចស្រឡូនពោរពេញដោយស្នាមស្នេហ៍ជាច្រេីននោះ។ នាយថេីបថ្ងាស់ថ្ពាល់នឹងស្មាហូប៊ីបន្តិចសឹមបិតភ្នែកគេងតាមទាំងអស់កម្លាំង ទាំងក្បាលក៏ពោរពេញដោយចម្ងល់ថាហេតុអីខ្កួនធ្វេីរឿងទាំងនេះទៅលេីរាងតូចទៅវិញ។
« ហិហិ...បាច់ឆ្ងល់ទេអាក្អូន អញអ្នកដាក់ថ្មាំអោយឯង កុំអោយឯងនៀក៎វាកំសាកញីពេក! ហាសហា » សម្លេងក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីរបស់បងប្អូនទាំងពីរអ្នកនេះបានបន្លឺឡេីងគឺគ្មានអ្នកណាក្រៅពីជុងហ្គុកនឹងសូហ្គានោះទេ ពួកគាត់ទាំងពីរនេះហេីយបានរៀបចំអោយហូប៊ីផឹកទឹកមានថ្នាំសម្រេីកតាំងពីគេញុាំអាហារមកម្លេះ។
« យ៎...សប្បាយណាស់ណ៎អាកញ្ចាស់ឯង! » ថេយ៉ុងនឹងជូមីនក៏បានមកញឹងស្លឹកត្រចៀកប្តីខ្លួនទាំងពីរ ពួកគេក៏ដឹងីគម្រោងស្មោគគ្រោករបស់ប្តីខ្លួនដែរតែខ្ចិលជួយហូប៊ីណាស់ ព្រោះអីសូប៊ីនជាប្អូនថ្លៃចឹងមានតែអាត្មានិយមមួយគ្រា
« អូយៗបានហេីយ ឈប់វៃបងទៅ » សូហ្គា
« បងធ្វេីចឹងដឹងទេ ចុះបេីស្អែកហូប៊ីរត់ចេញពីបាត់ទៅគិតយ៉ាងមិច? » ជីមីន
« មេនហេីយ ចុះបេីគេស្អប់សូប៊ីនកាន់តែខ្លាំងនោះ? បងនេះពិតជាមិនដឹងអីមេន! » ថេយ៉ុង
« អឺមេន...ពួកយេីងភ្លេចអោយឆឹង! ចុះបេីយេីងធ្វេីចឹងគិតថាហូប៊ីអាចមឹងស្រឡាញ់សូប៊ីនវិញទេបេីរំលោភគេម្លឹងៗនោះ? » ជុងហ្គុក
« ហឹម..ដឹងកំហុសក៏ហួសពេលហេីយពេលនេះគេបានគ្នាហេីយ ស្អែកក៏តាមដំណេីរទៅ បេីប៊ីនៅតែមិនសករឡាញ់សូប៊ីនទៀត ក៏អោយគេទៅគ្រួសារគេទៅ » សូហ្កា
ម្នាក់ៗក៏ដកដង្ហេីមធំតឹងចិត្តបន្តិច ស្នេហាអាពៅគេនេះដូចជាវេតនាជាងគេណាស់!
« ឈប់និយាយត្រឹមនឹងសិនទៅ រួចរៀបចំអាវុធ បន្តិចទៀតពួកយេីងនឹងត្រៀមចុះបេសកកម្មហេីយ » សុខៗលោកជីននឹងលោកណាមជីនបានចូលមកដល់បន្ទប់នេះដែរ ពួកគាត់មកនិយាយយ៉ាងទំនងតែលេងអីដងខ្លួនសុទ្ធតែស្មៅឯជីននោះគឺឈរបិតម៉ាសតប់night creamធ្វេីមិនដឹង
« ចង់ស្អាតទាំងប្តីទាំងប្រពន្ធ » all
« កុំចេះហឿងអញ!! តោះប្តីយេីងទៅដេកវិញ »
« ហឺ...» ពួកគាត់ឡេីងទៅដេកវិញបាត់ទៅដូចជាមិនសូវខ្វល់ទេ ដូចមិនទុកចិត្តសោះមិនដឹងចុះបេសកម្មឬចុះទៅលេងទឹកស្រះទេគ្រួសារនេះ។
អស់និយាយហេីយ!
Morning
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីបានរះមកហេីយ សំណេីចទឹកសន្សេីមអមជាមួយពន្លឺពណ៍ទឹកក្រូចខ្ចីនាព្រឹកព្រលឹមគឺស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់។ វាំននពណ៍សុីជម្ពូរបានបក់ផាយផាត់ទៅមកក្រោមសំនៀងខ្យល់បក រសាត់ប៉ះអាយអាក្រាតបុរសមួយគូរមានគ្នាពីរអ្នកមិនមេនបីអ្នកអោយរងាស្រៀវស្រេីបភ្លាមៗ។
ក្លាយល្អិតដូចសម្លីសាច់សខ្ចីដូចពងមានស្រែព្យាយាមបេីកត្របកភ្នែកឡេីងមកទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ គ្រាន់តែត្របកភ្នែកខ្លួនបេីកមកភ្លាម រឿងរ៉ាវយប់មិញញទាំងប៉ុន្មាននឹងក្មេងប្រុសទេីបនឹងគ្រប់អាយុម្នាក់ដែលធ្វេីរឿងមិនគម្បី បានលោតមកពេញមុខគេអស់ទៅហេីយ។ ទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចុកមិនដឹងខ្លួន បេីកភួយក៏ឃេីញខ្លួនឯង...
ស្រាត!
( តោះចូលតួវិញ)
បេីភួយក៏ឃេីញស្លាកស្នាមស្នេហ៍នាពេលយប់នឹងអំពេីគ្មានមេត្តារបស់អ្នកកម្លោះខាងនោះ។ គេយំយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ខ្លាចរំខានដំណេកកម្លោះសង្ហាមួយនេះណាស់ ក៏ប៉ុន្តែសម្លេងយំតូចក្រមិចមិនអាចទប់បានយូរទេ...
« បងប៊ី! »
« ហ្ហឹកៗ~~» គ្រាន់តែលឺគេហៅឈ្មោះខ្លួនភ្លាម រាងតូចក៏ព្រលែងទឹកភ្នែកមកទាំងអស់ស្រែកអោយអស់ស្បេីយភាពឈឺផ្សាក្នុងចិត្តរបស់គេ
« ខ្ញុំ...ខ្ញុំ...ខ្ញុំសុំសុំទោស បងប៊ីខ្ញុំសុំទោស » សូប៊ីនក៏ភាំងស្មារតីដូចគ្នា តែគេនឹកសាច់រឿងកាលពីយប់មិញភ្លាមៗមកទេីបធ្វេីអោយគេដឹងថាខ្លួនបានសាងកំហុសទាំងមិនបានត្រៀមចិត្ត។ អ្នកកម្លោះសោកស្តាយណាស់ ចង់សុំទោសក៏និយាយលែងចេញទៀតដែរ...ហេីយកាលដែលឃេីញរាងតូចយំគេកាន់តែបន្ទោសខ្លួនឯង
« បងប៊ីខ្ញុំ...ខ្ញុំសុំទោសពិតមេន! ខ្ញុំ...ខ្ញុំមិនបានតាំងចិត្តទេ! បង...បងស្អប់ខ្ញុំចុះបងប៊ី ខ្ញុំពិតជាសុំទោស សុំទោសពិតមេន! » ហូប៊ីមិនតបគេប្រែខ្លួនទៅមួយចំហៀងដេកយំតែម្នាក់ឯង
« ហ្ហឹកៗ »
« បងកុំយំអី ដឹងទេពេលបងយំខ្ញុំកាន់តែឈឺចាប់ »
« ស្នាមនេះ...បង...បងឈឺទេបងប៊ី! ខ្ញុំ...ខ្ញុំសុំទោស សុំទោសចំពោះកំហុសមួយនេះ »
« បងនិយាយរកខ្ញុំបន្តិចមក បងកុំយំបែបនេះអីខ្ញុំប្រាប់បងហេីយថាទឹកភ្នែកបងនឹងធ្វេីអោយខ្ញុំឈឺដូចគ្នា! »
« បងចង់យ៉ាងមិចជាមួយខ្ញុំក៏បាន ខ្ញុំព្រមទទួល បងអាចវាយខ្ញុំ ជេរខ្ញុំបានតាមចិត្ត បងអាចសម្លាប់ខ្ញុំក៏បានខ្ញុំសុខចិត្តទទួលនូវការដាក់ទិគ្រប់យ៉ាងអោយតែបងចង់ ខ្ញុំនឹងព្រម »
« ហ្ហឹកៗ...បេីហែងងាប់បាត់បានអាណាធ្វេីប្តីអញ? ប្រយ័ត្នអញទៅយកតាបារាំងបាត់ទៅហែង! រំលោភអញហេីយ អត់មានទទូលខុសត្រូវទេ?? » ហូប៊ីនិយាយមួយប្រយោគនេះធ្វេីអោយសូប៊ីនគាំងតបលែងចេញ
« ហ្ហឹកៗ សុំទោសមិញខុសប៉ារ៉ូ! តេីឯងមិនចង់ទទួលខុសត្រូវលេីយេីងទេឬ? តេីឯងចង់បោះបង់យេីងចោលមេនទេ?» រាងតូចក៏ប្រែខ្លួនមកចំហៀងវិញតរទល់មុខជាមួយនាយកម្លោះសាច់សខ្ចីក្បែរខ្លួន
« បងប៊ី...»
« ឯងឈប់ស្រឡាញ់យេីងហេីយមេនទេ? » ហូប៊ី
« បងប៊ី...ខ្ញុំ.. »
« តេីឯងនឹងបោះបង់យេីងចោលទៀតមេនទេ? »
« តែបងមិនបានស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ បង...»
« អ្នកណាប្រាប់ឯង ថាយេីងមិនស្រឡាញ់ឯងនោះអាក្មេងចម្កួត!! » រាងតូចគំហោគដាក់គេបន្តិចទាំងកាចឆ្នាស់ ដោយឆ្លៀតយកទឹកភ្នែកមកជាមួយទៀតផង។ សម្តីមួយម៉ាត់នេះហេីយបានធ្វេីអោយស្នាមញញឹមនាយកម្លោះសូប៊ីនលូតលាស់មកវិញ ទេីបនាយមកអោបរាងតូចវិញសឹមសួរបន្តថា...
« បង...បងបានន័យយ៉ាងមិច? នេះបងមិនខឹងខ្ញុំទេឬ? »
« ហ្ហឹក...មិនខឹងទេ ហេីយក៏...ក៏យល់ពីបេះដូងខ្លួនឯងដែរពេលនេះ យេីង យេីងស្លាញ់ឯងហេីយអាក្មេងឆ្កួត! ហ្ហឹក...» សារភាពចប់ភ្លាមរាងតូវអៀនខ្វាច់រួញខ្ញង់ចូលទៅរកប្រឡោះទ្រូងសូប៊ីនខ្ទប់មុខនៅទីនោះដេីម្បីលាក់បាំងភាពអៀនខ្មាស់។ សូប៊ីនក៏ញញឹមទាំងរំភេីបចិត្តនឹងហួសចិត្តជាមួយរាងតូចដែលបញ្ចេញកាយវិការបែបនេះមកដូចគ្នា។នាយអោបរាងតូចវិញយ៉ាងណែនរួចញាក់ចិញ្ចេីមមកប្រាប់ខ្ញុំថា...
« ដឹងចឹងចាប់រំលោភតាំងពីយូរ កុំពិបាកហត់តាមញ៉ែដូចឆ្កែអូសក្រឡាសុីហ្សីន! »
« ហ្ហឹកនិយាយអីអាក្មេងឡប់? » រាងតូចឯណោះនិយាយទាំងងុលៗពីក្រោមទ្រូងកម្លោះសូប៊ីនមក
« និយាយថា បងគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់ ហេតុអីទេីបតែមកស្រឡាញ់ខ្ញុំពេលនេះ បងមិនគិតថាអាចហួសពេលទេឬ? » លឺបែបនេះហេីយរាតូចក៏ចេញពីក្រោមទ្រូងនាយមកវិញភ្លាម ទេីបជូតទឹកភ្នែកហេីយនិយាយប្រាប់គេពីអារម្មណួខ្លួនដែលលាក់លាមកន្លងមក...
« ដំបូងយេីងពិតជាមិនបានស្រឡាញ់ឯងមេន មិនបានស្រឡាញ់ឯងសូម្បីតែ1ភាគរយ ក៏ប៉ុន្តែ...ចាប់តាំងពីឯងបានបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់មកយេីង ឯងបានធ្វេីគ្រប់យ៉ាងមកអោយយេីង ការបារម្ភ សារសារញ៉ែញង ចរិកឬកពារគួរអោយស្រឡាញ់របស់ឯងក៏អាចចងចិត្តយេីងបាត់ទៅហេីយ ពិសេសក៏ចង់អរគុណឯងដែលនាំយេីងចូលមកគ្រួសាររបស់ឯងថែមទៀត មកពីដំបូងយេីងមិនច្បាស់ជាមួយអារម្មណ៍ខ្លួនឯងបុន្មានទេ គ្រាន់តែដឹងថា នៅជាមួយមិកពេលមិកកាន់ដៃពេលមិកថេីប មិកអោប គឺមិនដូចជាអាក្មេងឯងផ្តល់មកអោយយេីងស! ថ្ងៃដែលឯងនិយាយថាឯងដោះលែងយេីង បេះដូងយេីងប្រែជាល្ហល្ហែវនឹងចេះខ្លាចបាត់បង់ឯងភ្លាមៗ យេីងចិត្តទន់តាំងពីដេីមកហេីយគ្រាន់តែយេីងមាត់រឹងតែប៉ុណ្ណោះ! សុំទោសណា៎ដែលអោយឯងរង់ចាំចម្លេីយពីយេីងទាំងឈឺចាប់បែបនេះ!...កុំដេញយេីងចេញពីជីវិតឯងទៀតអី ឯងបានធ្វេីអោយេីងលង់ស្នេហ៍ឯងហេីយ! »
«....» ស្ងាត់! នាយសង្ហាស្ងាត់មាត់ជ្រៀបមិនតបតែកែវភ្នែកវិញគឺសម្លឹងមេីលភ្នែកកាយល្អិតដែលខ្លួនកំពុងតែអោបមិនព្រិចនោះទេ។ អត់មិនបាននាយអោនទៅសង្គ្រប់បបូរមាត់ទន់ល្មឿយនោះថ្នមៗ ដោយកក់ក្តៅផ្អែមល្ហែម ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចេញពីបេះដូងពិត ធ្វេីអោយរាងតូចមិនអាចប្រកែកនឹងស្នាមថេីបនេះបានទេ។ ពួកគេបានផ្តល់អោយគ្នាទៅវិញទៅមក ហេីយសូប៊ីនក៏ក្រឡាស់ខ្លួនមកទ្រោមលេីរាងតូចអោយទាល់តែបាន
« អ្ហាស់ ឈប់...ឈប់សិន!»
« យ៉ាងមិច ឬបង...»
« គឺយេីងឈឺមិនទាន់បាត់ទេ កុំអី! ឯងលេងធ្ងន់ដៃណាស់ ទេីបតែគ្រប់អាយុទេតែហេតុអីកីខ្លាំងដៃបែបនេះ? » កាយល្អិតថាអោយតែម្តង
« ហិហិសុំទោស ព្រោះថាអូននេះគួរអោយស្រឡាញ់ពេក! ហិហិ បងស្រឡាញ់អូនណាស់ម្ចាស់ចិត្តអរគុណដែលព្រមតបតរក្តីស្រឡាញ់ប្រុសកំសត់ម្នាក់វិញ! » សូប៊ីននិយាយទាំងផ្អែម បញ្ចេញចរិកញិកញក់របស់គេមកវិញភ្លាម។ រាងតូចអត់ញញឹមដាក់ក៏មិនបានដែរ
« អូនអរគុណដូចគ្នាដែលធ្វេីគ្រប់យ៉ាងដេីម្បីអូនកន្លងមក!! ហេីយសុំបងអភ័យទោសរាល់ទង្វេីមិនល្អឬទង្វេីដែលអូនធ្វេីអោយបងឈឺចាប់កន្លងផង! »
« សម្រាប់អូនគ្មានពាក្យថាខុសទេ! ជុប៎ៗៗ! » នាយថេីបញីញក់បបូរមាត់នឹងថ្ពាល់នាយតូចនោះទៅវិញទៅមកមិនជិញណាយឡេីយ។ ហេីយទីបំផុតពួកគេក៏បានត្រូវរ៉ូវគ្នាដូចជាទឹកនឹងអំបិលដែលរលាយចូលគ្នាអស់ៗ មេីលទៅគៗដឹងហេីយនិយាយពីថាថេីបគ្នារហូត
ចង់សួរថាអត់ស្អុយមាត់ទេអី ទាំងព្រឹកបែបនេះ?
« គេមានប្រពន្ធ គេថេីបប្រពន្ធគេ ហេីយមាត់ប្រពន្ធគេក្រអូបផ្អែមឆ្ងាញ់! ចុះមាត់អ្នកអត់គូរហ៎...មាត់ស្អុយអត់ណ៎ បានអត់មានអ្នកថេីប?? » នាយប៊ីនសម្តីរាងបាន ហ៊ានតបស្តីមកខ្ញុំមិនដាច់ពាក្យទេ
« គេមានប្តី ប្តីគេថេីបរាល់ព្រឹក ចុះអ្នកអត់ប្តី បានអ្នកណាថេីបរាល់ព្រឹកណ៎? » រាងតូចហូប៊ីទេីបបានប្តីលេីកដំបូងគាត់រាងតម្លេីងឬកខ្មេីតដាក់ខ្ញុំ
ខ្ញុំតបទៅពីរអ្នកហ្នឹងមិនចេញទេ!
ចុះreader តបទៅពីរអ្នកហ្នឹងមិច?
ជួយឆ្លេីយម្នាក់ម៉ាម៉ាត់មក...ខ្ញុំរកពាក្យតបទៅពីរអ្នកហ្នឹងលែងបានហេីយ!
៊