ថ្ងៃទី១
ទី២
ទី៣
ទី៤
ទី៥
អស់រយ:ជាងប្រាំថ្ងៃនៃទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និតរវាងមិកជាមួយនឹងហូប៊ីដែលបន្តកៀកកេីយផ្អែមល្ហែមទៅជារឿយៗរហូតមិកបាក់ចិត្តស្រឡាញ់ប៊ីកាន់តែខ្លាំងឡេីងៗដោយគ្មានការសង្ស័យអ្វីទាំងអស់។ ប៊ីតែងតែបញ្ចេញឬកពារស្រទន់ចេញពិដួងចិត្តពិតទៅកាន់មិកដោយមិនភូតឡេីយលេីកលែងតែរឿងមួយគឺក្តីស្រឡាញ់។ ឯមិកនាយតែងតែនាំប៊ីដេីរលេងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ទៅញាំអាហារ លេងកន្ត្រកហោះតាមបែបសាមញ្ញជន ពេលវេលាកាន់តែយូរៗទៅនាយកាន់តែស្រឡាញ់ប៊ីទោះត្រឹមរយ:ពេលខ្លីក៏ដោយចុះ។ បេីនិយាយពីសូប៊ីន នាយកាន់តែធ្វេីខ្លួនអោយឃ្លាតឆ្ងាយពីរាងតូចទៅដល់ថ្នាក់ម្តងម្កាលរាងតូចក៏តាមសួរថាកេីតអីថែមទៀតផង
« ប៊ីន! ឯងកេីតអីអោយប្រាកដ ហេតុអីតែងតែគេចមុខពីខ្ញុំបែបនេះ? » រាងតូចតាមសួរនាយប៊ីនស្របពេលគេចេញពីបន្ទប់ទឹករៀបនឹងចូលគេងទៅហេីយ។ ម្ចាស់សំណួរក៏ដេីរមកឈរពីមុខរាងតូចកំពុងតែអង្គុយលេីគ្រែរួចញញឹមតាមធម្មតា
« ខ្ញុំមានអីណា យប់ហេីយយេីងឆាប់ចូលគេងទៅ ប្រយ័ត្នស្អែកនេះមិកមកទទួល អាចនឹងយឺត » និយាយរួចប៊ីនក៏ហួសឡេីងទៅគេងបាត់។ វាជាទម្លាប់ហេីយដែលនាយធ្វេីបែបនេះដាក់រាងតូចគឺធ្វេីយ៉ាងណាអោយដូចជាប្អូនប្រុសនោះអី
« ឯងមិនទាន់ឆ្លេីយសំណួរខ្ញុំទេ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមកឯងប្លែកណាស់មាដឹងខ្លួនទេ? ពេលញុាំបាយឯង...ឯងលេងមេីលមុខខ្ញុំ ពេលសួរនាំក៏ឯងលែងចង់ឆ្លេីយ តេី..តេីឯងកេីតអីអោយប្រាកដ?? » រាងតូចគេទាស់ចិត្តណាស់ ទេីបចង់មកសួរថ្ងៃនេះអោយអស់ចិត្ត ព្រោះគេខ្លួនឯងក៏មិនស្ងប់ចិត្តពេលដែលសូប៊ីនបញ្ចេញឬកពារបែបនេះដាក់
« ហក..ហក..» សម្លេងស្រមុខខុល នាយកម្លោះដេកលក់បាត់មិនខ្ចីឆ្លេីយ។ ទាល់តម្រេះរាងតូចមានតែចុចបិតកុងតាក់គេងតែម្តងទៅ ក្រោមទឹកមុខមិនស្រស់បស់ក្ថែមទាំងលួចមេីលផែនខ្នងនាយពីក្រោយថែមទៀត ហាក់បីដូចជានឹករង្វង់មួយកក់ក្តៅរបស់គេ តែយ៉ាងណាបេីគេចេញឬកពារបែបនេះទៅហេីយ ខ្លួនមានតែទ្រាំធ្វេីធម្មតា។
« កុំធ្វេីខ្លួនអោយខ្ញុំស្រឡាញ់បងជាងហ្នឹងអី ពួកយេីងដេីរដល់ផ្លូចបញ្ចប់ហេីយ! » នាយកម្លោះ១៨ឆ្នាំនិយាយក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯងទឹកមុខកម្សត់ទាំងដែលការពិតគេចង់ឆ្លេីយបែបនេះណាស់។
ហ្ហឹម ស្នេហានេះអត់យល់សោះ!
ថ្ងៃនេះ ស្ថិតក្នុងម៉ោង8ព្រឹក មិកបានមកទទួលរាងតូចតាមទម្លាប់ ហូប៊ីញញឹមរីករាយទាំងដែលក្នុងចិត្តកំពុងគិតពីនាយកម្លោះនោះទៅវិញទេដែលនៅក្នុងផ្ទះឯនោះ។
« ថ្ងៃនេះប៊ីចង់ទៅឯណា បងនាំអូនទៅ! » ប៊ីបានលះបង់អោយមិកហៅគេអូនបងបែបនេះដេីម្បីបង្កេីនភាពស្និតស្នាលកាន់តែខ្លាំង
« ហិ ស្រាច់តែបងទេណា! »
« បាទ! តោះចឹង ចូលឡានមក » មិកប្រៀបដូចជាអង្គម្ចាស់ស្មោះត្រង់អិញ្ចឹង នាយបានបេីទ្វាឡានហេីយលារដៃអោយរាងតូចចូលថែមទៀត។ ហូប៊ីញញឹមអស់សំណេីចសឹមចូលក្នុងឡានដោយនិយាយថា..
« អរគុណអង្គរក្សសង្ហា! អរគុណណដែលបានការពារខ្ញុំ »
« ចុះតេីអង្គរក្សាសង្ហានេះ សុំការពារអូនអស់មួយជីវិតបានទេ? » មិក
« ហិហិ លេងច្រេីនណាស់ឆាប់ចូលឡានមក អូនឃ្លានហេីយ » ហូប៊ីសេីចទាំងមិសម គេដឹងច្បាស់ជាងសាមីខ្លួនទៀតថានាយមិក បានស្រឡាញ់គេកម្រិតណា ហេីយក៏មានអារម្មណួថាខុសនឹងរអៀសខ្លួនដែរ។ មិកបានចូលឡានមកអង្គុយជិតកាយល្អិតក្រអូបឆ្ងុយព្រមទាំងបង្ហាញស្នាមញញឹមជំនួសអោយសម្តីទៅកាន់រាងតូចថា គេពិតជាស្រឡាញ់រាងតូចជាងអ្វីៗទាំងអស់ពិតមេន រាងតូចជាក្តីសុខរបស់គេមួយចំណែក។
« មិក! »
« បាទអូនមានការអីឬ...ហឹម?» មិកឆ្ងល់ភ្លាមៗពេលរាងតូចស្រាប់តែខិតមកជិតគេហេីយយកក្បាលមកកេីយទ្រូងគេយ៉ាងស្និតស្នាលធ្វេីអោយចរន្តបេះដូងគេលោតខុសចង្វាក់ពីមួយវគ្គទៅមួយវគ្គហេីយ។ ប៊ិអាចស្តាប់ដឹងគេមានតែខាំមាតលសង្កត់ចិត្តដោយធ្វេីរឿងខុសទាំងនេះដេីម្បីភារកិច្ចជួយប្រទេសជាតិតែប៉ុណ្ណោះ
« មិក...»
« បាទ! »
« អូនស្រឡាញ់បងណាមិក! បងស្តាប់លឺទេ ថាអូនស្រឡាញ់បង! » លឺសំណួនពាក្យនេះហេីយនាយគាំងរកពាក្យនិយាយលែងចេញតរទៅទៀតហេីយបេះដូងរំភេីបព្រោះខ្លួនក៏បានរងចាំពាក្យនេះមកជាយូរដូចគ្នា
« ប៊ីន...បង...»
« កុំសួរអូនថាហេតុអីអូស្រឡាញ់បង អូនមិនដឹងទេតែបងស្មោះត្រង់ ចំណាយពេលជាមួយបងរយ:ពេលខ្លីបងបានមេីលថែអូនយ៉ាងល្អ អរគុណណា៎ »
« បងក៏ស្រឡាញ់អូនដូចគ្នាហូប៊ី! » មិកទាញរាងតូចយកមកអោបដោយក្លាហាន ហ៊ានថេីបថ្ងាស់គេមួយខ្សឺតថែមទៀត។ រាងតូចសង្ងំក្នុងទ្រូងក្រអូបនោះដោយគ្មានអារម្មណ៍អ្វីទេ តែគេបែរជាសួរសំណួរឆ្កួតឡប់មកខ្លួនឯងទៅវិញថា...
« ហេតុអីពេលខ្ញុំអោបមិកមិនមានអារម្មណ៍ថាពេញលេញដូចជារង្វង់ដៃក្មេងនោះ? ចុះហេតុអីពេលគេថេីបថ្ងាស់ខ្ញុំ ក៏ខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ថាចង់ចងចាំវាទៅវិញ? ហេតុអីទៅ..? »
« ខិះ ខិះ!! » រាងតូចចាប់ផ្តេីមធ្វេីជាក្អកយ៉ាងទំរន់ដូចជាមេនពិត នាំអោយកូនកាត់ពូរសាន៍នោះជឿស្លុង
« ប៊ីអត់អីទេមេនទេ? »
« មិនអីទេអូនគ្រាន់តែ ខិះ..ខិះ...ប្រហែលជាជំងឺធ្វេីទុក្ខនោះទេ បងកុំភ័យអី! »
« បងមិនអាចទុកធូនអោយបែបនេះបានទៀតទេ បងត្រូវតែនាំអូនទៅជួបប៉ាបងហេីយ » អោកាសស្រាប់តែចូលមកដល់ដូចជាផែនការបានរៀបពិតមេន ការតស៊ូរបស់ពួកគាត់គឺមិនអត់ប្រយោជន៍នោះទេ។ ប៊ីញញឹមសមចិត្តរួចគេក៏ប្រឹងសម្តែងបន្ត...
« កុំអី អូនខ្លាចថាប៉ាបងនឹងមិនទុកចិត្តអូន »
« បងបាននិយាយជាមួយគាត់រួចរាល់ហេីយ ប៊ីបងត្រូវតែនាអូនទៅព្យាបាលអោយជា បងសន្យាហេីយ ថ្ងៃនេះបងនឹងអូនទៅណា៎ ឯងចេញឡានទៅក្រុមហ៊ុនប៉ាយេីងទៅ »
« បាទអ្នកប្រុស » តែកុងឡានបានបង្វែចង្កូតទៅកាន់តាមការបញ្ជារបស់អ្នកប្រុសខ្លួន។
« មិក»
« ហឹមអូនមានការអីទៀតឬ?»
« បងស្រឡាញ់អូន ទុកចិត្តអូនយ៉ាងនេះឬ? »
« មេនហេីយបងស្រឡាញ់អូនណាស់ តាំងពីជួបក្មេងប្រុសម្នាក់ឈរធ្វេីមុខក្រៀមម្នាក់ឯងក្នុងបន្ទប់ទឹករហូតធ្វេសប្រហែលដួលក្រិចកជេីងនោះអី បងធ្លាក់ក្នុងស្នាមញញឹមអូនតាំងពីនោះមកហេីយ ហិហិ ពេលនោះអូនពិតជាគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់មានដឹងខ្លួនទេហ្នឹង?»
« សុំទោសណាមិន ខ្ញុំសុំទោស! » ពាក្យសុំទោសហូប៊ីមិនហ៊ាននិយាយចេញទេ បានត្រឹមតែសុំទោសតាមក្រសែរភ្នែកសង្ឃឹមគេបានដឹង។
ក្រុមហ៊ុនD TT
គ្រាន់តែឡានកូនរបស់ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនបេីកចូលមកភ្លាម ទ្វារបងបានបេីកអូតូស្វ័យប្រវត្តិ ដោយមានអ្នកយាមជាច្រេីនឈរតម្រង់ជួរគោរពនាយមិកជាឋាន:កូនចៅនឹងចៅហ្វាយនាយ។ មិកមិនសូវជាញញឹមទៅកាន់ពួកគេទេ ទឹកមុខដូចជាដុំថ្ម តែហេតុអីនៅជាមួយហូប៊ីនាយញញឹមដូចឆ្កួតចឹង?
មនុស្សមានស្នេហាចឹងហេីយ កុំភ្លេីពេក!
« វ៉ាវ~» ហូប៊ីច្រហរមាត់ធំ ទីនេះពិតជាធំមិនគួរអោយជឿ ពិសេសមនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែពាក់ឈុតសរលាយឆ្នូតខ្មៅនឹងមានវែនតាទាំងអស់ព្រោះពួកគេជាអ្នកពិសោធិ៍។ ឯរបងជុំវិញមាប៉ូលីស ទាហាន អង្គរក្សពាក់ឈុតខ្មៅឈរកាន់កាភ្លេីងគ្រប់ដៃ។
« គេជាអ្នកណាអ្នកប្រុស?» សុខៗស្រាប់តែទាហាមអាវខ្មៅបានលេីកកាំភ្លេីងដងវែងតម្រង់មកហូប៊ីភ្លាម
« អាចង្រៃដាក់កាំភ្លេីងឯងចុះបេីមិនចង់អោយយេីងរេកាណុងទៅកណ្តាលក្បាលឯងវិញទេ? គេជាប្រពន្ធយេីងឯងចង់យ៉ាងមិច? » មិកស្រែកគំហោគច្បាស់ៗមិនមេនត្រឹមតែអោយនាយលឺម្នាក់ទេ គឺអោយលឺគ្រប់គ្នាតែម្តង បន្ទាប់មកម្នាក់ៗស្រាប់តែទម្លាក់កាំភ្លេីងចុះរួចអោនគោរពរាងតូចវិញ
« បងសុំទោស! កុំខ្លាចអី តោះកាន់ដៃបងមក បងនាំអូនចូលទៅខាងក្នុងណា »
ហូយមិក សុទ្ធតែសុំទោសគួរអោយចាឡាញ់ម្លេះហា៎អាបារាំងនេះ មករកអូនមកបង ហូប៊ីគេបោកបងទេ!
« បាទ » រាងតូចឆ្លេីយបាទទាំងក្នុងចិត្តផិតភ័យស្ទេីរតែមិនអាចដកដង្ហេីមបាន គេខ្លាច ខ្លាចជាមួយដងកាំភ្លេីង ខ្លាចជាមួយក្រសែរភ្នែកគ្រប់គ្នា។ ជាមួយគ្នានោះផងដែរ ហូប៊ីស្រាប់តែនឹកដល់កម្លោះ18ឆ្នាំភ្លាម ព្រះថា...
« គ្រប់ពេលឯងនៅក្បែរខ្ញុំ ខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ថាខ្លាចដូចជាពេលនេះទេ លេីកនេះបុរសមាធធំអោបខ្ញុំអោបណែនដៃ ហេតុអីក៏មិនពេញលេញដូចជាពេលមានឯង? តេី...តេី...»
« ប៊ីអូនកំពុងគិតអី? » មិកហៅរាងតូចព្រោះឃេីញគេភ្លឹកៗសម្លឹងមេីលទៅខាងមុខរហូត រាងតូចញញឹមតប..
« មិនមានអីទេ មិញដោសារអូនភ័យពេក! »
« ចាំបងប្រកាសអោយពួកវាដឹង ថ្ងៃក្រោយកុំព្រហេីនបែបទៀត ចំជាមិនបានការមរន! »
« មិនបាច់ដល់ថ្នាក់នឹងទេបង » នាយញញឹមដាក់រាងតូចវិញហេតុតែស្រឡាញ់គេ គេនិយាយអ្វីក៏ជឿដែរ។ មិកបានដឹកដៃនាំកម្លោះតូចរបស់យេីង ចូលទៅកាន់ជណ្តើរយន្តក្រោមដីមួយ ដែលដឹកនាំពួកគេទៅជាន់ខាងក្រោមយ៉ាងសំងាត់
« កុំភ័យអី ទីនេះជាកន្លែងប៉ាបងធ្វេីការ គាត់ពិសោធិ៍ថ្នាំនៅទីនេះ បងចង់នាំអូនទៅជួបគាត់ »
« បាទ » មិនដឹងមានពាក្យអីនិយាយក្រៅពីពាក្យថាបាទមួយម៉ាត់ទេ បន្ទាប់មកជណ្តេីរយន្តក៏បានចុះមកដល់ខាងក្រោមភ្លាម ទ្វាបានបេីកចេញមក មានមនុស្សយន្តពីរអ្នក បានដេីរមកឈរពីមុខនាយមិកដោយអោនគោរពនាយតែស្រាប់តែគេបានយាកាំភ្លេីងទៅកាន់រាងតូចទៀតហេីយ
« គេជាប្រពន្ធយេីងស្តាប់អោយច្បាស់ » ម្តងនេះមិកមិនចង់បកស្រាយ គេនិយាយតែពាក្យប្រពន្ធរួចអូសដៃរាងតូចទៅមុខទៀត។
ទីនេះមានទំហំធំណាស់ដែលសុទ្ធសឹងតែជាប្រពន្ធបច្ចេកវិទ្យទំនេីបៗដែលហូប៊ីមិនធ្លាប់ឃេីញពីមុនមក ពិសេសមានទូរថ្នាំជាច្រេីនរយមុខ កញ្ចក់ថ្លាផ្ទុកសត្វចម្លែកផ្សេងៗ វាពិតជាអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់។ មិកបានបន្តកាន់ដៃរាងតូចក្រោមក្រសែរភ្នែកអ្នកពិសោធិ៍ជាច្រេីនរយអ្នក តែពួកគេមិនហ៊ានក្រឡេកមកមេីលចំៗនោះទេ គោរពឪពុកគេក៏ត្រូវចេះខ្លាចកូនប្រយសគេដែរ
« តេីខ្ញុំគួរតែយកបន្ទះនដាក់ទីណាទេីបល្អ ព្រោះកាំមេរ៉ា?ថាមានគ្រប់ច្រកទាំងអស់! » តាមការសង្កេតមេីល ទីនេះយាមការបានល្អណាស់ ពិសេសកាំមេរ៉ាមានគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់
« លោកប៉ា! »
« មិកកូន! » សម្លេងមនុស្សវ័យចំណាស់ បានហៅមិកថាកូនយ៉ាងផ្អែម តែសម្លេងគាត់ស្តាប់ក៏ដឹងថាជាមនុស្សកាចម៉ត់ចត់ដែរ។ បុរសវ័យចំណាស់ដែលត្រូវជាឪពុកនាយមិកមានឈ្ម៉ោះថា សាស្រា្តញ បានដេីរចេញមកទទួលកូនប្រុសយ៉ាងរាក់ទាក់
« នេះមេនទេ ជាអនាគតកូនប្រសារប៉ានោះ? »
« ប៉ា...» មិកហៅឪពុកទាំងអៀន
« យ៉ាងមិច? រៀបរ៉ាបពីគេច្រេីនយ៉ាងនេះស្មានថាប៉ាមិនដឹងឬ! ហីយ៉ា...សួស្តីកូនប្រុស ឯងពិតជាស្រស់ស្អាតដូចមិកនិយាយមេន តែ...ស្អាតបែបមិនសមឯងមានជំងឺសោះ!»
ហូប៊ីមានតែញឹមៗនឹងរាក់ទាក់គាត់តាមវ័យនោះទេ
« តោះចូលមកក្នុងមក មិក ប៉ាបានរៀបចំហេីយ ស្អែកអាចយកគេមកព្យាបាលបាន »
« មេនឬប៉ា?»
« អឹម ប្រាកដហេីយ »
« ហិ ប៊ីអូនមានសង្ឃឹមហេីយ » មិកសប្បាយអរជាម្ចាស់សមីខ្លួនទៅទៀត គេអោបរាងតូចរួចកាន់ដៃរាងតូចមកឈរពីមុខឪពុកខ្លួនទៀតផង
« សង្ឃឹមប៉ាអាចព្យាបាលគេអោយជា »
« ប៉ានឹងធ្វេីអោយបាន »
« ម៉ោះកូនប្រសារ ប៉ាសុំអោបមួយ » លោកសាស្រា្តញបានចូលមកអោបហូប៊ីយ៉ាងណែនសម្តែងអោយឃេីញគាត់ស្រឡាញ់រាងតូចណាស់ថែមទាំងអង្អែលក្បាលគេថ្នមៗទៀតផង រួចខ្សឹបថា...
« ជាពីជំងឺនៅពេលណា ឯងត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះឯងវិញ ឋាន:ឯងមិនសមនឹងកូនយេីងទេ! បេីមិនចង់ស្លាប់ ឆាប់ចេញពីជីវិតកូនខ្ញុំ! » ខ្សឹបបានតែប៉ុណ្ណោះគាត់ក៏ព្រលែងរាងតូចចោលភ្លាម ញញឹមដាក់គេតែស្នាមញញឹមនេះគឺជាស្នាមញញឹមគួរអោយខ្លាចបំផុត
« ស្អែកកូនអាចយកកូនប៊ីមកព្យាបាលបានហេីយ »
« តេីអាចយូរទេប៉ា! »
« យ៉ាងយូរត្រឹមតែមួយអាទិត្យនោះទេ »
« អូនត្រូវតែជាណាអូន » មិកអោបរាងតូចម្តងទៀតទាំងសប្បាយចិត្ត
« បាទៗ...តែអូនចង់ចូលបន្ទប់ទឹក ទីនេះមានបន្ទប់ទឹកទេ? »
« មាន គឺតាមផ្លូវនោះ! ចាំបងនាំអូនទៅ »
« ទេទេ...អូនអាចទៅខ្លួនឯងបាន បងចាំអូនមួយភ្លេចណា » ប៊ីញញឹមបន្តិចរួចដេីរហួសពីរអ្នកឪពុកកូននេះសឹមចូលទៅបន្ទប់ទឹកបាត់ឈឹង។ ចូលមកដល់ភ្លាមនាយតូចបញ្ចេញភាពភ័យខ្លាចមកមួយទំហំដកដង្ហេីមសឹងតែមិនដល់គ្នា ញ័រដៃញ័រជេីងទាំងមូលសឹងតែរលាយខ្លួននោះទេ តែយ៉ាងណាគេនៅតែតាំងចិត្តលះបង់ចោលនូវភាពភ័យខ្លាចនេះចោល
« ទេ...ខ្ញុំមិនអាចចុះចាញ់ខ្ញុំមិនអាចភ័យជាមួយរឿងរ៉ាវប៉ុណ្ណវនោះទេ មិនអាចទេ ហ្វូ~» បន្ទាប់មកប៊ីព្យាយាមស្វែងរកបន្ទះឈីបរបស់គេមក ប៊ីបានចាក់គន្លឹះក្នុងបន្ទប់ទឹកយ៉ាងរៀបរយជៀសវាងមានអ្នកណាចូលមករួចចាប់ផ្តេីមស្វែងរកថាគេគួរយកបន្ទះឈីបនេះទីដាក់ទីណា បេីនេះជាបន្ទប់ទឹកនោះ។ គិតមួយសន្ទុះសម្លឹងចុះឡេីងគែក៏នឹងឃេីញថា...
« អំពូលភ្លេីង!! មេនហេីយអំពូលភ្លេីង! » ប៊ីសម្លឹងឃេីញអំពូលទំនេីមួយនៅចំកណ្តាលបន្ទប់ទឹក សំណាងណាស់វាជាអំពូលដែលតឡេីងធម្មតាងាយស្រួលអោយរាងតូចឆ្កឹះរកខ្សែរភ្លេីងវាណាស់។ ប៊ីមានគំនិតឆ្លាតវៃគេឆាប់ឡេីងលេីចានបង្គន់យកដង្កៀបតូចមួយដែលកៀបជាប់សក់ខ្លួនមូលគន្លឹះខ្ចៅធ្វេីអោយអំពូលធ្លាក់មកដោយចេញខ្សែរភ្លេីងមក
« ចេញមកហេីយ បណ្តាញខ្សែរភ្លេីងនេះប្រាកដជាភ្ជាប់ជាមួយចរន្តធំជាមិនខាន ខ្ញុំគួរតែដាក់វាទីនេះ » ប៊ីក៏យកបន្ទះដែកតូចនោះទៅបិតជាមួយខ្សែរភ្លេីង ហេីយបន្ទះនោះក៏ចាប់ផ្តេីមដំណេីរការកៀបស្អិតក្តោបខ្សែទាំងមូលទៅ។ គេបានបិតភ្ជាប់អំពូលវិញយ៉ាងយកចិត្តទុក្ខដាក់សឹមដេីរចេញមកធ្វេីដូចជាគ្មានរឿងអ្វីកេីតឡេីង។
« ហេតុអីអូនចូលទៅយូរម្លេះ? » នាយក្រាស់មកចាប់ដៃរាងតូចទាំងបារម្ភស្មានថាមានរឿងអីក្នុងបន្ទប់ទឹក
« គឺអូនរវល់ជុះអាចម៍! »
« យីស! »
« ហិហិ និយាយលេងទេ! ចុះឯណាប៉ាបង? »
« ប៉ាបងគាត់ទៅធ្វេីការងារគាត់ហេីយ អូនចង់ទៅផ្ទះវិញទេ បងនឹងយកដំណឹងនេះទៅប្រាប់ដល់ប៉ាម៉ាក់អូន »
« មិក តេីប៉ាបងធ្លាប់កុហកបងរឿងអ្វីទេ? »
« មិចក៏អូនសួរបែបនេះ? » មិកក៏សួរបកវិញទាំងលេីកចិញ្ចេីម ហូប៊ីក៏មិនមាត់ព្រោះមិកគ្មានដឹងរឿងអ្វីពីប៉ារបស់គេឡេីយ
« គ្មានអីទេ តោះអូនចង់ទៅផ្ទះវិញហេីយ »
« បាទ តោះយេីង » មិកសុភាពបុរសក៏ចាប់កាន់ដៃរាងតូចដេីរតម្រង់ចាកចេញពីទីនេះវិញទាំងញញឹម។ លោកសាស្ត្រាញស្រាប់រែចេញមកឈរញញឹមទាំងគំនួច មិនដូចទឹកមុខពេលជួបកូនគាត់នោះទេ
« ឯងមិនអាចមកស្រឡាញ់គ្នាជាមួយកូនយេីងបានទេ មិកត្រូវតែជាអ្នកបន្តវេនពីយេីង គេនឹងគ្រប់គ្រងផែនដូនេះក្នុងថ្ងៃណាមួយមិនខាន ហឹស! » គាត់និយាយទាំងមានអំនួត យេីងបានដឹងហេីយពីគម្រោងអាក្រក់របស់តាចំណាស់នេះ។ គាត់ចង់បំផ្លាញពិភពលោកទាំងមូលនេះចោល ហេីយគាត់នឹងឡេីងជាអ្នកគ្រប់គ្រងបំពុលមនុស្សអោយស្តាប់នឹងជឿតែគាត់ម្នាក់គត។