CHAPTER 17
After a tiring week, balik na ulit sa normal ang University. I still can't believe na ako ang nanalo last week. I'm too overwhelmed.
"Danelay!" boses iyon ni Edden. Patakbo ako nitong sinalubong dito sa hallway at hingal na hingal pa.
"Oh, Edden. Saan ka ba galing?".
"Wait" she paused, she's holding her chest para habulin ang hininga niya. "Nakita mo na ba?" hindi ko alam ang nais sabihin nito ni Edden.
"Ang alin? Edden, just tell me what's going on" I seriously said dahil gusto ko na malaman kung anong nangyayari. I just arrived here at the University kaya naguguluhan ako sa pinagsasabi ni Edden.
"Look at this" Edden showed me the pictures on her phone. And there I saw the representatives of every department. Ito ba 'yong sinasabi nilang pageant kada taon? Kasali naman ako sa group page na 'to pero bakit hindi nag notif sa'kin?
Agad kong kinapa sa bulsa ng uniform ko ang phone ko, but I can't find it talaga. Oh, shoot, I forgot to bring it.
"Anong hinahanap mo?" nagtatakang tanong ni Edden.
"I forgot my phone" nasampal ko na lang ang noo ko dahil medyo nagiging makakalimutan na ako ngayon.
"Ay tanga" sinamaan ko naman ng tingin si Edden at basta ko na lamang inagaw ang phone niya. I want to know if Miss Venzon is the representative for our department. I just scroll and scroll, God, where is the Hospitality Management Department!?
"Hey, easy! baka naman masira 'yang phone ko" biro ni Edden. Nagpatuloy lang ako sa paghahanap sa representative ng department namin hanggang sa makita ko na. Holy moly donut. Siya nga ang representative ng department namin!
"AHHHHH!" hindi ko na napigilang hindi mapatili nang makita ko ang kanina ko pa hinahanap.
"Hala hoy! are you okay!?".
"Look, Edden!" pinakita ko sa kaniya ang picture ni Miss Venzon. My goodness, she's so fucking hot.
"Oh my—".
"Oh, oh. Akin 'yan" pinandilatan ko ito ng mata.
"Hindi ba pwedeng namangha lang? hindi ko naman inaangkin eh" she said while pouting, hindi naman bagay.
"Hindi ba kasali si Miss Marquinez dito?" tanong ko.
"Nah, hindi ako pumayag".
"Ay wow? desisyon ka na Edden?".
"Just kidding, ayaw niya eh. She's not into modeling daw" Edden said.
I remembered what Soleen told me about Miss Venzon. After niyang maging lead vocalist nung college sila, she entered modeling. I'm excited to watch her joining this pageant!
"Girls".
"Hi, Zion" bati ni Edden. Nandito na naman si Zion na kailangan kong iwasan maghapon kung gusto ko pang mabuhay ng matagal dahil baka ibaon ako sa lupa ni Miss Venzon kapag nakita na naman niyang magkasama kami.
"Uhm, for you Dane" may inabot sa'kin si Zion na paper bag na agad kong sinilip ang laman. Puro chocolates 'yon na halatang imported.
"Thank you, Zion".
"Uhm.... can I have a word with my pretty friend? excuse us for a moment" Edden said.
"Yeah, sure".
Agad akong hinigit ni Edden palayo kay Zion. "Ano 'yan ha? umamin ka nga, nanliligaw ba sa'yo si Zion?".
"Ah... e-eh... oo" sagot ko.
"What the? magkapatid pa talaga? Does Miss Venzon know about this?".
"Of course, I can't hide a secret from her, Edden" saad ko.
"Pero sa'kin nakakapag secret ka na? grabe ha Danelay. What if I didn't ask? edi hindi mo talaga sasabihin sa'kin?" teka nagtatampo ba ang mokong na 'to?
"Eh sorry na, busy tayo pareho kaya hindi ako gaanong nakakapagsabi sa'yo".
"Kahit na! you know naman na basta sa chismis may oras ako eh" nag cross armed pa ito habang nakasimangot sa'kin.
"I'm sorry, okay? Next time, promise magsasabi na ako sa'yo agad" tinaas ko pa ang kamay ko na parang nagsasambit ng panata.
"Weh".
"Oo nga, gusto mo mag club tayo mamaya? Huwag ka na magtampo kasi hindi bagay sa'yo" pang aasar ko.
Lumiwanag naman ang mukha nito nang marinig na banggitin ko ang 'club'. Edden moments. "Okay, fine. Club mamaya ha?" Bilis magbago ng mood niya, gosh.
"Oo na".
Bumalik na kami sa hallway at nandon pa rin si Zion naghihintay. Tibay din ng isang 'to. Akala ko aalis na siya sa tagal ng usapan namin ni Edden kanina.
"Una na 'ko, Dane. See you later!" she even winked at me. Alam ko ang nasa isip niya ngayon. "Bye Zion" she waved her hand to Zion.
"So, how's your weekend?" putol ni Zion sa katahimikan naming dalwa. We're walking papunta sa HM building, ihahatid niya ata ako eh kaya ko naman maglakad mag isa.
"Okay naman, how about you?".
"Boring as always, I want to see you everyday Dane. Seeing you makes my day complete" he said.
Cringe...
Hindi ako naka imik. I don't know how to react or what to react whenever he says those kinds of words.
"Okay na ako rito, Zion. Thank you nga pala sa chocolates".
"You're welcome. See you around, Dane" tinanguan ko na lamang ito bago siya tuluyang umalis.
"Pres!".
"Ay palaka!" I screamed loudly. Pano ba naman kasi sinundot ni Axel tagiliran ko. "Tarantado ka!".
"Aray ko President!" himas himas nito ang braso niyang nahampas ko ng paper bag. "Pres, nanliligaw ba sa'yo 'yon?".
"Ba't mo naman gustong malaman?" sabay kaming naglakad papasok ng room namin.
"Wala naman, I'm just curious" Axel said. Nagkibit balikat na lamang ako at umupo na sa chair ko.
"Pres, ano 'yan?" pagka upo ko, nilapitan agad ako ni Jerric at Sean.
"Alin?".
"That thing" nakanguso pa ito, 'yong paper bag lang pala ang itinuturo.
"Ah, ito ba? chocolates 'yan, gusto niyo?" well, hindi ko naman kayang kainin lahat 'yon. Why not ishare ko sa mga classmates kong makukulit?
"Tinatanong pa ba 'yan, Pres? Siyempre oo agad sagot namin" natatawang sabi ni Jerric. Binigyan ko naman sila ng tig isang chocolate. Medyo malaki rin 'yon, ewan ko na lang talaga kung hindi pa sila ma-umay kakakain ng chocolate. "Thanks Pres!".
"Pres, kami ba wala?" singit ni Clark. Binigay ko na sa kanila lahat ng chocolates pero nagtira ako ng isa at nilagay ko muna sa bag ko. Baka kailanganin ko ng energy mamaya eh. Sinama ko na rin 'yong paper bag, bahala na sila magtapon non.
After a few minutes, dumating na si Miss Venzon. Damn, I miss her. Parang gusto ko makipagbebetime maghapon sa kaniya mamaya.
"Good morning, class".
"Good morning, Miss Venzon".
"Let's have a long quiz" 'yon agad ang bungad niya saamin. After a tiring week, long quiz talaga?
Napuno naman ng sari-saring reaksyon ang room marahil nabigla rin sila. Good thing I always reviewed our topics, siguro naman hindi ako masiyadong mahihirapan dito.
"Quiet. I don't want to hear any noise from you or else I'll mark your paper zero" she's being strict again that makes her even more hot.
Nagsimula kaming magsagot, binigyan kami ni Miss Venzon ng one hour para sagutan ang fifty items na 'to.
Habang abala ako sa pagsasagot ay napatingin ako sa labas ng pinto. It seems like Miss Venzon is talking to someone. Sino kaya 'yon? Binalik ko na lamang ang atensyon ko sa pagsasagot ng quiz.
"Luzarez" Miss Venzon called me kaya naman dali-dali akong lumapit. Nagulat ako nang makita kong si Francheska pala ang kausap niya. What is she doing here?
"Francheska? what are you doing here?" nandito na naman ba siya para manggulo? gosh, this isn't the right time para mambwisit siya lalo pa at nag qquiz kami ngayon.
"Dane, Tita Amara called me. You didn't answer her calls" nakatayo lang si Miss Venzon katabi ko, siguro ay naninigurado lang siya kung ano ang reason why Francheska is here.
"I left my phone in my condo, bakit tumawag si Mommy?".
"Dane, your Dad is rushed into the Hospital" when she said that, parang nablanko ang utak ko. Nabitawan ko ang ballpen na hawak ko at tumulo ng kusa ang luha ko.
"Shit....saang Hospital siya dinala?" I managed to calm down kahit tuloy tuloy pa rin sa pagtulo ang luha ko.
"Tita Amara said na dinala raw sa Ottawa Hospital si Tito Kierro" saad ni Francheska.
"Alam na ba ito ni Kuya Clifford?".
"Yes, are you going to London? I'll come with you, Dane" Francheska said.
"Focus on your studies, Miss Gallardo. I'll take care of my student" napalingon naman ako kay Miss Venzon nang may pagtataka.
"Miss Venzon".
She holds my hand at hinigit ako palabas ng HM building. May tinawagan siya sa phone niya habang ako ay tulala pa rin habang hawak hawak niya ako sa kamay. "Get in, Luzarez" agad akong sumunod sa sinabi niya. Siya ang nagmaneho papunta sa airport. I don't know what exactly happened to my Dad. Nakalimutan ko ang phone ko sa condo kaya hindi ko nasagot ang missed calls nila sa'kin.
"Hey, don't think of negative things, okay?" Miss Venzon said.
I can't even think right.
Ang tanging nasa isip ko lang ay tanong kung malala ba ang nangyari kay Dad. I don't know if na aksidente ba siya or what. I'm too irresponsible for forgetting my phone in my condo. Edi sana natawagan ko na sila at naitanong kung ano ba ang nangyari.
"Miss Venzon, can I b-borrow your phone?".
"Yeah, here" inabot niya sa'kin ang phone niya. Agad ko namang tinawagan si Kuya Clifford, but he's not answering my call. Ganoon din si Mommy.
"Fuck! fuck! answer me, please! tangina naman!" napasabunot na lang ako sa sarili kong buhok.
"Danelay, calm down" she holds my hand to calm me. Bakit ba kasi hindi sila sumasagot?
Si Uncle Jaime na lang ang tinawagan ko at nagpahanda ako ng sasakyan namin kapag nakarating na kami sa London.
"We're here, Danelay. Get your ass up"
Sumakay kami sa isang private plane na alam kong kay Miss Venzon. I'll thank her later.
I don't know kung ilang oras ang biyahe namin dahil nilamon na ako ng antok kanina. My eyes are still teary at ramdam ko rin ang hapdi nito.
"We're almost there, Danelay. I'll wake you up once na makarating tayo sa London" Miss Venzon said.
"Xendaya.... thank you for c-coming with me. Hindi ko na alam ang gagawin ko kung w-wala ka" she hugged me tight. I seriously don't know what to do if she's not here with me.
—
"Danelay, wake up. We're here" nagising ako dahil sa pagtapik ni Xendaya sa'kin.
When we stepped out on the private plane, agad kaming sinalubong ng driver ni Tito Jaime at dinala kami sa Ottawa Hospital. I'm trying to calm down as much as I can. Hindi alam ni Mommy na uuwi ako rito dahil wala sa'kin ang phone ko at hindi rin naman sila sumasagot sa tawag ko kanina.
Pagpasok ko sa Hospital ay tinanong ko agad ang isang nurse. "Where's Kierro Luzarez?".
"He's in the operating room, Ma'am" Patakbo kong tinungo ang operating room na sinasabi ng nurse kanina. I saw Kuya Cliff, and Mom outside the OR. May mga kasama rin silang bodyguards na hinala kong mga tauhan ni Daddy.
"Mommy" nilapitan ko na sila agad. Kita naman ang pagkabigla sa mukha nilang dalwa.
"Danelay"
I hugged them. "What happened, Kuya?"
"Dad got shot from his left chest. He was shot twice by a sniper. I really hope he will survive" Kuya said. Patuloy naman sa pag iyak si Mommy.
Sinong demonyo ang gagawa nito kay Dad?
Whoever did this, I swear I'll kill them.
"I promise, I'll find whoever did this to Dad".
Umupo muna ako sa tabi ni Xendaya habang naghihintay sa sasabihin ng Doctor.
"Mrs. Luzarez?".
"Doc, is he okay?".
"Mrs. Luzarez, I'm sorry to say this, but your Husband didn't make it".
"What!?".
"Please, Doc, revive him!".
"Mom, calm down".
"I'm sorry Mrs. Luzarez".
Inawat ko si Mommy dahil 'yong Doctor ang inaaway niya. "Mom".
"Iniwan na tayo ng Daddy niyo" hindi ko na rin napigilan ang luhang kanina pa gustong kumawala sa mata ko.
"Kuya".
"Umuwi muna kayo ni Mommy, I'll take care of everything" Kuya Clifford said. Tinanguan ko ito bilang pag sang-ayon. "You're with Zafira. Are you—".
"Kuya, this is not the right time para pag usapan 'yan".
"Yeah, right. Sorry" I tapped his shoulder bago kami umalis.
After kong mahatid si Mommy sa room niya, pinuntahan ko na si Xendaya sa kwarto ko.
"Baby" she's sitting in my bed.
"How's your Mom?".
"She's fine, she fell asleep. Uhm, sorry kung na abala pa kita. You can go home tomorrow" I sat beside her.
"I'm staying here with you. Don't worry, we're excused" she said.
"Hindi ka ba hahanapin ni Andrew?" Inirapan lang ako nito. "What? nagtatanong lang eh".
"Can we just forget that he exists?" she said. "How are you feeling?".
"I can't explain. Gusto kong patayin kung sino man ang may gawa nito kay Dad. Gusto kong gumanti Xendaya".
"I understand you. When my Mom died, ganiyan din ang nararamdaman ko" saad niya. I didn't know that her mother died.
I looked at her eyes. "I'm sorry to hear that".
"It's okay, I just want you to know that you're not alone. You still have your Mother and Brother. You also have me" she's right. We need to move on at magpatuloy sa buhay.
I promise, Dad. Aalagaan namin si Mommy.
It seems like I can't pursue the course that I want. Kailangan ko na mag focus sa company na iniwan ni Dad. Sa'kin naman talaga nila balak ipasa 'yon, it's just too early dahil wala na si Dad. Busy naman si Kuya Cliff sa isa pa naming company kaya no choice na ako. I have to take the responsibilities.
"Are you hungry? we didn't eat anything simula pa kanina".
"I'm fine, Danelay. Ikaw ang kailangang kumain" duda ako diyan, alam kong gutom na rin siya gaya ko.
"Wait for me here, may kukunin lang ako" bumaba ako at nagtungo sa kitchen.
"Manang" tawag ko sa maid namin dito sa bahay.
"Ma'am, may kailangan po kayo?".
"Manang, may pagkain ba rito?".
"Ay opo, Ma'am. Kakaluto ko lang po".
"Manang, dalhan mo si Mommy ng pagkain mamaya kapag gising na siya" utos ko.
"Sige po, Ma'am".
Nagdala ako paakyat sa kwarto ng isang tray ng pagkain. I put the food down on the bed. "Eat with me" mabuti naman at hindi na siya umangal pa.
Tahimik lang kaming kumain, tanging tunog ng spoon at plate lang ang maririnig.
Na alala kong wala nga pala kaming dalang kahit anong gamit. She doesn't even have clothes to wear. Papahiramin ko na lang muna siya. Namiss ko rin makitang suot niya ang damit ko.
After namin kumain, I prepared her clothes para makatulog na kami mamaya. "Here, wear this" inabot ko sa kaniya ang favorite oversized t-shirt ko at pajamas na stitch ang design. Favorite kong panoorin 'yon dati eh, bakit ba?
"Really? stitch?" 'di ko alam kung natatawa ba siya or what.
"Bakit? ang cute nga eh. Favorite ko kaya 'yan" kinuha rin naman niya at nauna nang pumasok sa bathroom.
Kumuha na rin ako ng damit ko. Oversized t-shirt at pajamas na Johnny Bravo ang design. This is one of my favorite rin. Buti nga hindi ben ten design eh.
Hindi ko nakakalimutan ang pangyayari kanina about kay Dad, pero kapag kasama ko siya nagiging okay ako, kumakalma ako. She's really my pahinga.
Paglabas niya ng bathroom ay naamoy ko agad ang ginamit niyang shower gel. Gosh, she's turning me on.
"Ang cute mo stitch" biro ko.
"Tigilan mo ako Luzarez" binato nito sa'kin ang towel na ginamit niya.
Naligo na rin ako at sinuot ang mahiwaga kong pajamas na Johnny Bravo ang design. Nakakamiss maging bata, 'yong tipong wala kang ibang iniisip kung hindi ang manood nang manood ng mga cartoons maghapon.
"Seriously, Johnny?" paglabas ko ng cr, tinawanan ako agad ni Xendaya. Tinatawanan niya ang favorite pajamas ko!
"Pinagtatawanan mo ba ang pajamas ko?".
"I thought Dora the explorer ang isusuot mo" biro pa niya.
"Stop bullying me please".
"I'm not bullying you, Johnny. Come here" lumapit naman ako sa kaniya. She's drying my hair. Inaantok ako sa ginagawa niya.
"I'll be staying here for like one week. Sasamahan mo pa rin ako?" tanong ko.
"Yes, alam kong susunod din si Francheska rito if you tell them about what happened to your Dad. She may use that as an excuse to flirt with you".
"Really, Miss Venzon? kaya pala ayaw mong siya ang sumama sa'kin dito" pang aasar ko.
"That's one of the reasons" pag amin nito. She's really a jealous peanut. "Done" she's done drying my hair.
I kiss her lips quickly. Baka hindi na ako makapag pigil kapag tinagalan ko pa. "I miss you, I miss you kahit kasama naman kita".
"Cause you're head over heels with me" pagyayabang nito. Well, totoo naman.
"Ang yabang mo naman po, Ma'am".
"Bakit? hindi ba totoo?" she pushed me pahiga sa bed ko habang nakahawak sa kwelyo ng damit ko.
Damn. "Uhm... t-totoo po".
"Good, let's sleep" binitawan nito ang damit ko at humiga patalikod sa'kin.
Seriously, Xendaya?