Lilium POV
"Κάμερον? Τι σου συνέβη?" Ρωτάω ανήσυχη μόλις δω τον αγαπημένο μου παρτενερ και αμέσως τρέχω κοντά του.
"Α για το κεφάλι λες? Μην ανησυχείς. Απλά... Εμ... Ας πουμε οτι η... Βαλερί... Δεν πήρε και πολύ καλά τον χωρισμό μας..." Μου λέει και μενω με το στόμα ανοιχτό.
"Σε χτυπησε στο κεφάλι? Και περίμενε... Χώρισες με την Βαλερί?" Τον ρωτάω έκπληκτη.
"Ναι και στα δυο..." Μου λέει και στεναχωριέμαι λιγάκι.
"Κάμερον... Αμα... Φταίω εγώ... Συγνώμη... Δεν... Δεν θα ήθελα να χαλάσεις την ζωή σου... Εξαιτίας μου..." Του λέω και εκείνος αφήνει μια ανάσα και χαιδευει απαλά το χέρι μου.
"Δεν χωρίσαμε εξαιτίας σου αλλά εξαιτίας της. Σε οποιονδήποτε άνθρωπο και αν φερόταν όπως σου φέρθηκε εσένα... Την ίδια στάση θα κρατουσα... Και το ότι παραλίγο να μου ανοίξει το κεφάλι επιβεβαιώνει ότι καλά έκανα και την χωρισα..." Μου απαντάει και ναι... Δεν έχει άδικο σε αυτό.
"Πως είσαι τώρα?" Τον ρωτάω γιατί... Τον νοιάζομαι αρκετά... Εννοώ... Είναι ο Κάμερον... Είμαστε... Φίλοι και... Θέλω... Να είναι καλά... Πάντα...
"Εντάξει πονάει λιγάκι το κεφάλι μου όταν καποιος ακουμπάει το τραυμα αλλά καλά είμαι. Έχουν φυγει και η ζαλάδες..." Μου απαντάει.
"Είσαι σίγουρος ότι μπορείς να κάνουμε προπόνηση σήμερα? Εννοώ... Χωρίς παρεξήγηση αλλά... Η δουλειά μου είναι να κάνω ακροβατικά... Πάνω σου... Και εσένα να με κουβαλάς..." Του λέω και γελάμε λιγάκι.
"Ναι μην ανησυχείς. Δεν θα έκανα ποτέ τίποτα που θα σε πλήγωνε δεν θα σου έλεγα ναι αν δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι... Θα είσαι ασφαλείς..." Μου λέει κοιτάζοντας με στα μάτια και χαμογελάω ασυναίσθητα.
"Είσαι πολύ... Όμορφη όταν χαμογελάς..." Μου λέει και νιώθω τα μάγουλα μου να φλέγονται.
"Αλλά είσαι ακόμα πιο όμορφη όταν τσαντίζεσαι." Συνεχίζει να λέει κάνοντας με να γελάσω λιγάκι.
"Χαζέ..." Λέω και τότε βλέπω τον πατέρα μου να μας πλησιάζει.
"Λοιπόν... Αγαπημένο μου ζευγαράκι..." Λέει και με τον Κάμερον αμέσως κοιταζόμαστε κάπως αμήχανα.
"Στο... Πατινάζ..." Διευκρινίζει και για κάποιο λόγο νιώθω να ντρέπομαι λιγάκι.
"Σας δήλωσα για το δοκιμαστικό ως ζευγάρι στο καλλιτεχνικό πατινάζ για τους Ολυμπιακούς. Θα πρέπει να βγάλετε μια χορογραφία με την Σεσίλια και εμένα, μια δική σας και θα χορέψετε και έναν αυτοσχεδιασμό μαζί." Μας ανακοινώνει.
"Εντάξει... Το έχουμε νομίζω." Λέω εγώ χαλαρή καθώς κοιτάζω τον Κάμερον.
"Φυσικά και το έχουμε." Συμφωνεί μαζί μου.
"Φυσικά και το έχετε γιατί είστε υπερβολικά καλοί όμως... Ο αυτοσχεδιασμός... Δεν είναι τόσο ευκολος όσο νομίζετε. Θα πρέπει να συνεργαστείτε. Να μην σας νοιάζει η προσωπική σας προβολή. Θα συμμετάσχετε ως ζευγάρι... Ως παρτενέρ. Και αυτό είναι πολύ πιο δυσκολο απο το να είστε μόνοι σας..." Μας συμβουλεύει και με τον Κάμερον κοιταζόμαστε ξανά.
"Θέλεις... Να... Κανουμε τωρα μια δοκιμή?" Με ρωτάει και αμέσως γνέφω θετικά.
"Φυσικά και δεν θα κάνετε τώρα καμία δοκιμή. Κάμερον έχεις χτυπήσει το κεφάλι σου. Και αν ζαλιστεις και πέσεις ενώ κρατάς την Λίλι μπορεί να σημαίνει ότι θα χτυπήσετε σοβαρά. Από αυριο προπόνηση οι δυο σας." Λέει αυστηρά ο μπαμπάς μου.
"Και τι θα κάνουμε?" Ρωτάω εγώ με παράπονο.
"Ξέρω εγώ? Νέα παιδιά είστε. Μόνο πατινάζ κάνετε όλη μέρα?" Μας ρωτάει και κοιτάζομαι ξανά με τον Κάμερον.
"Ναι πάνω κάτω ναι... Μόνο αυτό. Αντε να πάμε και για φαγητό καμια φορά." Απαντάει εκείνος.
"Πφ... Εγώ στην ηλικία σας την ζουσα την ζωή μου. Είχα και φίλους, έβγαινα όλη την ώρα... Δεν ήταν μόνο το πατινάζ στην ζωή μου." Σχολιάζει ο μπαμπάς μου.
"Εμείς δεν έχουμε ιδιαίτερη ζωή. Εγώ χωρισα και όλας..." Απαντάει ο Κάμερον.
"Αντε εχθές χώρισες σήμερα βρες άλλη. Λίλι μήπως θέλεις και εσυ να χωρίσεις και να βρεις άλλον?" Με ρωτάει ο μπαμπάς μου και τον κοιτάζω περίεργα.
"Δεν... Νομίζω... Ότι πάει έτσι..." Απαντάω μπερδεμενη.
"Μια χαρά πάει έτσι... Αντε πηγαίνετε έξω να πιείτε κανέναν καφέ και μετά πηγαίνετε να κάνετε κάτι άλλο με τις ζωές σας. Μαζί. Σαν ζευγάρι που είστε. Στο πατινάζ." Μας λέει και εγώ αφήνω μια ανάσα.
"Πάλι καλά που δεν εκανα ζέσταμα και δεν ιδρωσα... Βαριέμαι να πάω να αλλάξω..." Σχολιάζω καθώς σηκώνομαι από τον πάγκο.
"Μην ανησυχείς. Κουβαλάω πάλι αποσμητικό μαζί μου. Είσαι πάντως το απόλυτο θηλυκό. Σε βλέπει καποιος και λιωνει." Με κοροϊδεύει ξανά ο Κάμερον και τον κοιτάζω πονηρά.
"Είμαι αλλου το απόλυτο θηλυκό αλλά εσυ δεν θα το μάθεις ποτέ." Του λέω και εκείνος μου χαμογελάει.
"Εντάξει αυτό είναι κάτι το σεξουαλικό νιώθω και θέλω να αποχωρήσω." Λέει ο μπαμπάς μου καθώς πάει να φύγει αλλά με πλησιάζει πρώτα λιγάκι.
"Φτιάξε λίγο το μαλλάκι σου αγάπη μου και βάλε κάτι να κρυψεις τους μαύρους κυκλους. Κουκλάκι είσαι. Δείξε το όπως έκανες εχθές το βράδυ." Μου λέει σιγά στο αυτί και εγώ και εγώ τον κοιτάζω με απορία.
"Μπαμπά τι στο καλό?" Τον ρωτάω και τότε βλεπω την... Μπριτζετ και την Κλόι να μπαίνουν μέσα στην σχολή...
Αααα... Ωραία θα περάσουμε και σήμερα...
"Γεια σου μπαμπά μου!" Φωνάζει σχεδόν η Κλόι καθώς τρέχει και αγκαλιάζει σφιχτά τον μπαμπά μας σπρώχνοντας με λιγάκι με αποτέλεσμα να πέσω πάνω στον Κάμερον ο οποίος με κρατάει για να μην πέσουμε.
"Γεια σου μικρή... Τι κάνεις? Πως είσαι?" Την ρωτάει.
"Πολυ καλα. Σήμερα ξυπνησα με ωραία διάθεση." Του απαντάει και στην συνέχεια γυρνάει και κοιτάζει εμένα και τον Κάμερον.
"Γεια σας παιδιά. Πως ειστε εσεις σήμερα? Λίλι πως είναι το φορεμα σου?" Μας ρωτάει ευγενικά παραδόξως.
"Εμ... Καλά... Θα το πάω στο καθαριστήριο βέβαια το φορεμα και ελπίζω στο καλυτερο." Της απαντάω.
"Καλά και αυτός ο Σπένσερ ουτε επίτηδες να σου το έριχνε πάνω σου. Εντάξει... Η Βαλερί ζήλεψε γιατί... Είναι λιγάκι ζηλιαρα αλλά και ο δικός σου... Απαπα... Βρες άλλον." Μου λέει και καθαρίζω τον λαιμό μου.
"Εμ... Θα το έχω στον νου μου." Λέω και στιγμιαία κοιτάζω τον Κάμερον.
"Εσυ Κάμερον ελαφρά την γλυτωσες πάντως. Σε έναν άλλον πρώην της έσπασε ένα βάζο στο κεφάλι του με αποτέλεσμα να χρειαστεί έξι ραμαυτα στο κεφάλι. Τον είχε πιάσει στο κρεβάτι με την κολλητή του." Συνεχίζει να λέει έχοντας πολυ καλη διάθεση.
"Εμ... Ευχαριστώ... Υποθέτω?" Λέει μπερδεμένος.
Τι στο καλό με αυτήν?
Μέχρι προχθές με έβριζε και εχθές η μαμά της και η κολλητή της με προσέβαλαν πολυ άσχημα.
Επίσης εχθές με κατηγορουσε ότι της έκλεψα την ζωή.
Πίνει μήπως κάτι?
Κοιτάζω στιγμιαία από πίσω μου και βλέπω τον Μάιλς να την κοιτάζει χαμογελαστός. Τον κοιτάζει και εκείνη στιγμιαία και βλέπω τα μάγουλα της να κοκκινίζουν.
Αααα και εγώ που νόμιζα ότι έκαναν μονάχα σεξάκι...
Κοίτα να δεις που τελικά όντως της αρέσει.
"Λοιπόν δεν ήρθαμε εδώ να χάσουμε τον χρόνο μας. Και εσυ Κάμερον καλά να πάθεις να μάθεις να παίρνεις σωστές αποφάσεις." Λέει η Μπριτζετ και ο Κάμερον την κοιτάζει περίεργα όπως και εγώ.
"Τζέισον... Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε... Και για την περιουσία που αναλογεί στην κόρη μας." Λέει έτσι χωρίς καμία αιδώ μπροστά σε όλους.
Βέβαια ο Κάμερον οριακά έχει γίνει της οικογένειας αλλά είπαμε...
"Μήπως να πηγαίνω λιγάκι εγώ?" Ρωτάει ο Κάμερον.
"Μην ανησυχείς μικρέ. Δεν θα πούμε και τίποτα το ιδιαίτερο. Η σχολή ανήκει στην Λίλι. Την έφτιαξα από το μηδέν με λεφτά των γονέων της Γκλόρια. Στα συμβόλαια η σχολή είναι ήδη δική της από τότε που έκλεισε τα δεκαοκτώ της. Το πατρικό της Λίλι είναι επίσης δικό της από την μητέρα της και το σπίτι στην Κολομβία και στην Ελβετία. Δικά μου είναι μόνο τα σπίτια στο Ιράκ και στην Τουρκία. Τα οποία είναι δίκαιο νομίζω να πάνε ένα στην Λίλι και ένα στην Κλόι." Απαντάει ο μπαμπάς μου αρκετά ήρεμα και η Μπριτζετ φαίνεται να εκπλήσσεται ενώ η Κλόι απλά κοιταζεται με τον Μάιλς.
"Συγνώμη... Μονο αυτή την περιουσία έχεις?" Τον ρωτάει η Μπριτζετ.
"Εχω και χρήματα τα οποία όταν έρθει η ώρα θα τα δώσω στα κορίτσια μας μισά μισά. Αν είναι να πάρει δέκα δολάρια η Κλόι τόσα τα πάρει και η Λίλι. Πέντε πέντε, χίλια χίλια και πάει λέγοντας." Της απαντάει ο μπαμπάς μου.
"Εμένα μου φτάνει μόνο που έχω τον μπαμπά μου. Στο κάτω κάτω έχουμε και το σπίτι στο Παρίσι και εδώ το πατρικό σου." Απαντάει ήρεμη η Κλόι στην μαμά της.
"Φτώχια έχει πεσει..." Σχολιάζει ο Κάμερον και ίσα τον ακουω εγώ.
"Μπράβο σου παιδί μου. Νιώθω περήφανη που σε μεγάλωσα για να είσαι ολιγαρκής." Της λέει η Μπριτζετ.
"Πάω τώρα να ετοιμαστώ για προπόνηση. Γεια σε όλους." Λέει βιαστικά η Κλοι καθως τρέχει προς την μεριά του Μάιλς. Εκείνος την πιάνει από το χέρι και τρέχουν μαζί στα αποδυτήρια ενώ εγώ, ο Κάμερον, ο μπαμπάς μας και η Μπριτζετ απλά τους κοιταζουμε.
"Συγνώμη... Η Κλόι μου βγαίνει με αυτόν τον τυπο?" Ρωτάει η Μπριτζετ.
"Ναι και είναι πολύ καλό παιδί και ταλαντούχο. Σίγουρα θα την κάνει ευτυχισμένη." Της απαντάει ο μπαμπάς.
"Εμένα γιατί δεν μου έχει πει τίποτα?" Συνεχίζει να ρωτάει.
"Ε... Όταν καποιος είναι πολύ ερωτευμένος το κρατάει για τον εαυτό του... Δεν λέει πολλά... Απλά ζει τον έρωτα του..." Απαντάει ο Κάμερον ο οποίος για κάποιο λόγο με κοιτάζει και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω και εγώ ενώ η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή.
Ωραία τα λέει ο γλυκούλης.
"Αυτά είναι χαζομάρες... Αλλά τέλος πάντων." Λέει η Μπριτζετ.
"Πάμε εμείς?" Τον ρωτάω και εκείνος με πιάνει απαλά από το χέρι και μαζί πάμε να φυγουμε όμως η φωνή της Μπριτζετ μας σταματάει.
"Έχεις ένα συνήθειο εσυ μικρή Λίλι να παίρνεις πράγματα που δεν σου ανήκουν..." Μου λέει η Μπριτζετ.
"Μπριτζετ... Λίγα τα λόγια σου στην κόρη μου. Πολλά έχω ανεχθεί και τα έχω ανεχθεί για την Κλόι... Όμως έχω και την Λίλι μου..." Με υπερασπίζεται αμέσως ο μπαμπάς μου.
"Και δεν πήρε τίποτα που δεν της ανήκει... Είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος και της αξίζει σεβασμός." Συμπληρώνει και ο Κάμερον και οριακά συγκινουμαι...
Πρώτη φορά κάποιος με υπερασπίζεται έτσι και μιλάει τόσο όμορφα για εμένα...
Ο Σπένσερ... Ποτε δεν μου έχει πει ότι... Κάτι αξιζω...
Βγαίνουμε έξω στο χιόνι, για ακόμα μια φορά και τρεχουμε μέσα στο αμάξι του για να μην παγωσουμε μιας και αυτές τις μέρες έχει -9 βαθμούς. Λογικό είναι... Δεκέμβριος είναι και είμαστε στον Καναδά...
"Ουάου. Κοκκινίζεις συνέχεια." Μου λέει ο Κάμερον και γελάμε λιγάκι.
"Έχει κοκκινίσει και η μυτουλα σου. Σαν τον Ρούντολφ το ελαφάκι είσαι." Μου λέει και αμέσως τον κοιτάζω ενθουσιασμένη.
"Θέλεις να πάμε σπίτι μου να στολισουμε?" Τον ρωτάω και με κοιτάζει με απορία.
"Είναι πρώτη Δεκεμβρίου." Μου επισημαίνει.
"Δεν έχει σημασία. Όταν ήμουν μικρή στολίζαμε αμέσως μετά το Χάλογουιν." Του απαντάω και γελάει.
"Ναι θυμάμαι που η σχολή ήταν στολισμένη χριστουγεννιάτικα από τον Νοέμβριο." Μου λέει.
"Ελα πάμε σπίτι μου να στολίσουμε. Δεν έχω στολίσει ποτέ με φίλους... Η μαμά μου είναι και πολύ λυπημένη αυτές τις μέρες... Θα της αρέσει να δει το σπίτι στολισμένο! Ελα! Σε παρακαλώ!" Του λέω ενώ τον πιάνω από το μπράτσο και αρχίζω να τον τραβάω κάνοντας τον να γελάσει ξανά.
"Καλά... Πάμε σπίτι σου..." Μου λέει και τον κοιτάζω κάπως αθώα.
"Να πάμε πρώτα στα μαγαζιά να πάρουμε Χριστουγεννιάτικα?" Τον ρωτάω και με κοιτάζει με poker face.
"Μου λες τώρα εσυ ότι δεν έχετε στολιδια στο σπίτι σου?" Με ρωτάει ειρωνικά.
"Ναι έχουμε... Αλλά δεν έχουμε καινούρια! Ελα μου αρέσουν πολύ τα Χριστούγεννα και τα ψώνια!" Του λέω και εκείνος μου χαμογελάει ξανά.
"Καλά... Πάμε... Έτσι και αλλιώς φέτος δεν νομίζω να στολίσω... Εκτός αν το αποφασίσει ο Μπράντον. Ο Τζέιμς δυστυχώς αν και του αρέσουν τα Χριστούγεννα δεν προλαβαίνει ο καημένος δουλευει συνέχεια..." Μου απαντάει και τον κοιτάζω ενθουσιασμένη.
"Μένεις μαζί με τον Τζέιμς?" Τσιρίζω σχεδόν αφου ο Τζέιμς είναι ο καλυτερος άνθρωπος που υπάρχει. Θυμάμαι όταν ερχόταν στις προπονήσεις για να πάρει τον Κάμερον να τον πάει σπιτι του, μου έφερνε πάντα γλυκά, αυτοκόλλητα και κουκλες...
Είναι απίστευτα γλυκουλης... Τον θυμάμαι και στους αγώνες... Πάντα υποστήριζε και εμένα και φυσικά τον Κάμερον...
"Ναι με τον Τζέιμς και τον αδελφό μου." Μου λέει και το σκέφτομαι λιγάκι.
"Θέλεις... Να ρωτήσουμε τον Τζέιμς... Αμα θέλουν εκείνος και ο Μπράντον... Αν είναι να στολίσουμε και το δικό τους σπίτι αλλά αν είναι όλοι μαζί αυτή την φορά!" Του προτείνω χαρούμενη και εκείνος γελάει.
"Εντάξει θα μιλήσω με τον Τζέιμς... Και να ξέρεις ότι θα σου πει ναι γιατί σε λατρευει." Μου λέει και χτυπάω παλαμάκια χαρούμενη.
"Αντε πάμε..." Μου λέει καθώς αρχίζει να οδηγάει το αυτοκίνητο μου μέχρι το εμπορικό κέντρο.
Από τα μαγαζιά ψωνίζουμε πολλα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Μπάλες, φωτάκια, στολίδια για τον κήπο, κουπες... Ακόμα και Χριστουγεννιάτικες πιτζάμες Ρούντολφ.
Πάμε σπιτι μου και μαζί αρχίζουμε να στολίζουμε το σπίτι και φυσικά το δέντρο...
Έχουμε πάνω από ένα δέντρο μιας και το σπίτι είναι τεράστιο.
"Θεέ μου σαν το χωριό του Άι Βασίλη είναι το σπίτι..." Μου λέει ο Κάμερον ενώ έχουμε στολίσει μόνο το σαλόνι, την τραπεζαρία και την κουζίνα.
"Ναι... Λατρευω τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό. Μου φτιάχνει την διάθεση..." Του απαντάω ενώ είμαι σκαρφαλωμενη στην σκάλα για να στολίσω την κορυφή του δέντρου.
"Έχεις σκεφτεί μήπως να γίνεις διακοσμήτρια?" Με ρωτάει ο Κάμερον και γυρνάω και τον κοιτάζω με υφος.
"Μπααα... Μια ζωή θα κάνω πατινάζ επαγγελματικά." Του απαντάω καθώς σκύβω λιγάκι να πιάσω μια μπάλα. Ταυτόχρονα χορευω λιγάκι μιας και έχουμε βάλει Τέιλορ Σουίφτ... Και... Αυτός μόνος είναι ένας πολύ καλός λόγος.
"I spent forever wondering if you knew! I was enchanted to meet you!" Τσιρίζω τραγουδάω πάνω στην σκάλα κάνοντας τον να γελάσει.
"Καλά πρόσεχε έτσι όπως χορεύεις και γαιδουρογκαριζεις το τραγούδι που θα χορέψουμε στο διαγωνισμό, να μην σκοτωθείς και ξεμεινω από παρτενέρ." Με μαλώνει ο Κάμερον και τον κοιτάζω με υφακι.
"Χορεύτρια είμαι... Εχω ισορροπία..." Πάω να πω όμως... Τότε χάνω την ισορροπία μου και πέφτω από την σκάλα όμως πριν σκοτωθώ με πιάνει από την μέση και λόγω του βαρου μας πέφτουμε μαζί στον καναπέ ευτυχώς και μετά στο πάτωμα.
Ανοίγω τα μάτια μου και τον κοιτάζω...
Είναι... Από κάτω μου...
Και εγώ... Είμαι από πάνω του.
Έτσι πάει συνήθως θα μπορούσε να πει κανείς.
Τον κοιτάζω.
Και με κοιτάζει.
Στα μάτια.
Έχει τόσο... Τέλεια μάτια... Πράσινα... Σαν δάσος...
Είναι... Κούκλος...
Και... Τόσο... Μα τόσο καλός...
"Είσαι... Καλά?" Τον ρωτάω ανήσυχη.
"Ναι... Εσυ?" Με ρωτάει χωρίς να απομακρυνθούμε για κάποιο λόγο. Απλά μενω και τον κοιτάζω. Όπως με κοιτάζει.
"Θα χωρισω με τον Σπένσερ..." Ανακοινώνω και εκείνος χαμογελάει.
"Μπορείς να το ξανά πεις για μα είμαι σίγουρος ότι άκουσα καλά?" Με ρωτάει χαρουμενος.
"Θα χωρισω... Και θα... Ξεκινήσω ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή μου..."
Γεια σας διαβολάκια 💘😈
Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο? 💘😈
Τι έχετε να πείτε για την σχέση Λίλι Κάμερον? 💘😈
Θεωρείται ότι η Μπριτζετ θα προσπαθήσει να κλέψει την περιουσία της Λίλι? Και αν ναι πως? 💘😈
Πως θα πάρει ο Σπένσερ την απόφαση της Λίλι να χωρίσουν? 💘😈
Ερώτηση💘😈
Σε ποια ιστορία θέλετε να ανεβάσω την επόμενη φορά? 💘😈
Θα τα πούμε σύντομα 💘😈
Με αγάπη 💘😈
Καταλίνα💘😈