မို့အိမ်တော်မှလူတိုင်း နံနက်စောစော လန့်သွားကြပြီး အဆိုပါကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တုန်လှုပ်ချောက်ချားမှုများ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ကြောင်း သိရသည်။
မနေ့ညက အဒေါ်ဖန်ရဲ့ လိဟွာဥယျာဉ်ထဲကို သူခိုးတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး အဒေါ်ဖန်ကို ထိခိုက်လုနီးပါးဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ ထို့နောက် သခင်ကြီးသည် ကျွန်များကို ခေါ်ဆောင်ကာ ဥယျာဉ်သို့ အပြေးအလွှားသွားကာ သူခိုးကို မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် သခင်ကြီးသည် အဒေါ်ဖန်တွင် အလုပ်အကျွေးပြုနေသော အိမ်အကူများနှင့် ကျွန်အချို့ကို ဒေါသအရမ်းထွက်နေခဲ့သည်။ သခင်ကြီးသည် သူတို့က အလုပ်ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်လို့ ဖြစ်တယ်လို့ဆိုပါတယ်။
သခင်ကြီးတစ်ယောက်ထဲကိုသာ အလွန်နှစ်သက်သဘောကျခဲ့သော အဒေါ်ဖန်သည် ပင်မဇနီးဖြစ်လာရခြင်းအတွက် ကြီးကြီးမားမားပြဿနာမဟုတ်ဟု ယခင်က မှန်းဆခဲ့ကြသူ အနည်းငယ်ရှိသည်။ သို့သော် ယခုတော့ မထင်ထားပေ။
သခင်ကြီးသည် အဒေါ်ဖန်အား အလုပ်အကျွေးပြုနေသူများကို ရက်ရက်စက်စက် ဆက်ဆံခဲ့ပြီး ကျေးကျွန်များနှင့်မတူသော လူအချို့ကို အဒေါ်ဖန်ဆီ စေလွှတ်လိုက်သည်။ အဲဒီအစား သူတို့က အစောင့်တွေနဲ့ ပိုတူသည် ။
အစေခံ လူသစ်များသည် ဖော်ရွေသောပုံမပေါ်ဘဲ သူတို့အားလုံးသည် တင်းမာပြီး အသေးအမွှားမှ အမှားမခံနိုင်ပုံရသည်။
အဒေါ်ဖန်၏သမီးဖြစ်သူ မို့ရွှမ်မင်သည် လိဟွာဥယျာဥ် တွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော အဖြစ်အပျက်အတွက် အမှန်တကယ် စိတ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ သူမသည် ဝတ်ကြီးရိုသေဟန်ဆောင်ကာ အခြားသူများရှေ့တွင် မည်မျှ နူးညံ့ကြင်နာတတ်ကြောင်း ပြသလိုသည်။
ထို့ကြောင့် သူမသည် သတင်းရရှိပြီးနောက် လီဟွာဥယျာဉ်သို့ အမြန်သွားခဲ့သည်။ ထိုလမ်း၌ သူမသည် မို့ရွှီချောင်ကိုပင် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။
မို့ရွှမ်ချောင်သည် မို့ရွှမ်မင်နှင့် ကွဲကွာပြီးကတည်းက မို့ရွှမ်မင်၏ နိမ့်ကျသော စိတ်ဓာတ်ကို ပိုမိုသိရှိလာခဲ့သည် ။ မြို့စားကြီး၏အိမ်နှင့် အဖြစ်အပျက်သည် ပြီးဆုံးသွားသော်လည်း အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူမသည် မကျေမနပ်ဖြစ်မှုကို ပိုပို၍ ခံစားလာရသည်။
သူမသည် မို့ရွှမ်မင်၏ အကြံစည်ကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် သူမသည် အဓိက ဇနီးဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သူမ ခံစားမိပြီး အခုလို ကိုယ်လုပ်တော်ဖြစ်လာမည်မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် မို့ရွှမ်မင်နှင့်တွေ့သောအခါတွင် သူမ၏လေသံနှင့် သဘောထားမှာ ဆိုးရွားနေပြီး သူမကို ရွဲ့စောင်းဂျစ်ကန်ပင် အနည်းငယ်လုပ်ခဲ့သည်။
မို့ရွှမ်မင်သည် အရေးမပါသောသူနှင့် အချိန်ဖြုန်းရန် စိတ်မ၀င်စားဘဲ လီဟွာဥယျာဉ်သို့ မသွားရောက်မီ သူမနှင့် ဝေးကွာသော စကားအနည်းငယ်ကိုသာ ဖလှယ်ခဲ့သည်။ သူမသည် လီဟွာ ဥယျာဉ်ကို ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ အရင်ကနဲ့ အရမ်းကွာခြားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
တံခါးကိုစောင့်သော အမျိုးသမီးငယ်နှစ်ယောက်သည် ယခုအခါတွင် ပခုံးကျယ်ကြီးနှင့် ထုထည်ကြီးမားသော ရုပ်ပုံသဏ္ဍန်ရှိပြီး ခန္ဒာကိုယ် ကြီးမားလှသည်။ ထိုနောက် စင်္ကြံအောက်၌ နောက်ထပ် ကလေးထိန်းနှစ်ယောက်ပင် ရှိသေးသည်။
နန်နီလီ၊ ကွေ့ရီ နှင့် ကွေ့ဟွာ တို့သည် အနီးနားတွင် ရှိနေကြသော်လည်း အားလုံးက မတုန်မလှုပ်ဖြစ်နေပြီး ကြောက်ရွံ့နေပုံရသည် ။
သူမ အထဲဝင်သွားသောအခါ အဒေါ်ဖန်သည် အိပ်ရာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသေးသည်။ ကွေ့ရီက သူမကို ထရန်ကူညီလိုက်တာနဲ့ သူမရဲ့ဆံပင်တွေက နေရာအနှံ့မှာ ပြန့်ကျဲနေပြီး မျက်လုံးတွေ နီရဲကာ ရောင်ရမ်းနေခဲ့သည် ။ သူမ ငိုပြီး အိပ်မပျော်ကြောင်း ထင်ရှားလေသည် ။
"အဒေါ် ဘာမှားလို့လဲ ။ ဘာလို့ စိတ်ပူနေတာလဲ၊ အဒေါ်မှာ ဖေဖေရဲ့ကလေးကို ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာတောင် ဘာလို့ ဂရုမစိုက်ရတာလဲ" မို့ရွှမ်မင်သည် ကုတင်ဘေးတွင် ထိုင်ကာ နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေသည်။
"တို့က ဒါကိုဂရုမစိုက်တာမဟုတ်ဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ မင်းအဖေက ......." အဒေါ်ဖန်၏ မျက်နှာသည် ဖြူဖျော့နေပြီး ငိုရင်း ဒေါသတကြီး ပြန်ပြောသည်။
သူမသည် ဘာဖြစ်သွားမှန်း ယခုထိ အသေအချာ မသိသေးပေ ။ မို့ဟွာဝမ်သည် မနေ့ညက သူမ၏ တံခါးကို ဒေါသတကြီးဖြင့် ကန်ဖွင့်ကာ နေရာတစ်ခုလုံးကို ရှာဖွေခဲ့သည်။ သူမ၏ ကုတင်ကိုတောင်မှ ရှာဖွေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ တံဆိပ်နဲ့ အိတ်ကိုတောင် ယူသွားခဲ့တယ်။ ထို့နောက် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။
သူထွက်သွားချိန်မှာတော့ သူမ၏ ဒုတိယတန်းစား အိမ်အကူနှစ်ယောက်နဲ့ အုပ်ထိန်းသူလေးဦးကို ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့တယ်။ ထို့နောက် ခါးတုတ်သော အမျိုးသမီးငယ်အချို့ကို ညဉ့်သန်းခေါင်တွင် စေလွှတ်ခဲ့သည်။ ထိုအရာက မည်ကဲ့သို့ ရှုမြင်သည်ဖြစ်စေ တစ်စုံတစ်ယောက်အား စိတ်မတည်မငြိမ်ဖြစ်စေသည်။ အထူးသဖြင့် တံစက်မြိတ်အောက်မှာ ရပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်တို့၏ ပုံစံကြောင့်ဖြစ်သည် ။
သူတို့အား သခင်ကြီးက စေလွှတ်ခြင်းဖြစ်ပြီး နန်နီလီ၊ ကွေ့ရီ နှင့် ကွေ့ဟွာတို့ကိုပင် အဝတ်အစားများပြောင်းလဲပစ်ခဲ့သည် ။
ထိုအရာကြောင့် အဒေါ်ဖန်သည် ဒေါသထွက်ကာ ကောင်းကောင်းမအိပ်နိုင်ပေ ၊ ဒီအကြောင်းကို သူမ ပိုတွေးလေလေ သူမ ပိုဝမ်းနည်းလေလေဖြစ်သည်။ သူမ သည် ဝမ်းနည်းစွာ ငိုပြီး လုံးဝ ကောင်းကောင်း အနားမယူနိုင်တော့ပေ ။ မို့ရွှမ်မင်၏မေးခွန်းကို သူမ ကြားလိုက်သောအခါတွင် သူမသည် အသံဗလံနှင့် ဒေါသတကြီးဖြေသည်။
“သူခိုးက အိမ်ထဲကို ဝင်လာတော့ အဖေက စိုးရိမ်တကြီးနဲ့ တံခါးပိတ်သွားတယ် ။ အဒေါ်က အိပ်နေတုန်း အဝတ်အစားတွေ ထပ်မဝတ်ဘူးလား၊ ဆောင်းတွင်းက နောက်ကျနေပြီဆိုတော့ အရမ်းအေးပြီး ဖျားမှာကို မစိုးရိမ်ဘူးလား”
မို့ဟွာဝမ်သည် သူခိုးနောက်သို့ လိုက်လာသောအခါတွင် အဒေါ်ဖန်သည်မလုံမလဲ ၀တ်ဆင်ထားကြောင်း မို့ရွှမ်မင်မှ သိရှိခဲ့သည်။ ဒါဟာ အလွန်သင့်လျော်ပါသည်။ ဒီအတွက် မို့ဟွာဝမ် ဒေါသထွက်နေတယ်လို့ သူမထင်ခဲ့ပြီး အများကြီးတောင် စဉ်းစားစရာမလိုပါဘူး ။
အဒေါ်ဖန်သည် အလွန်သိပ်ဖျင်းသည်ဟုသာ သူမ ခံစားရသည်။ အဒေါ်ဖန်သည် ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဖြစ်သော်လည်း အခြားအရာများကို တွေးတောနေဆဲဖြစ်သည်။ သူများတွေက သူမကို ဘယ်လိုလုပ် မထီမဲ့မြင် မပြုပဲ နေနိုင်မှာလဲ။ သူမသည် ကိုယ်လုပ်တော်အားလုံးထဲတွင် ညံဖျင်းပြီး အတန်းအစားမရှိသူဖြစ်သည်။
အဒေါ်ဖန်ကို သူမတကယ် မထီမဲ့မြင်ပြုသည် ။ သို့သော်လည်း သူမသည် ပါးပြင်ပေါ်တွင် စိုးရိမ်မှု အရိပ်အယောင်ကို ထိန်းထားဆဲဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူမဟာ အဒေါ်ဖန်ကို အခုထိ လိုအပ်နေပါသေးတယ်။ ဒါမှမဟုတ် အဒေါ်ဖန်ရဲ့ ဗိုက်ထဲက ကလေးကို သူမပိုလိုအပ်တယ်လို့ ပြောသင့်တယ်။
သူမစကားကြောင့် အဒေါ်ဖန်က ရင်တွေပူကာ စိတ်ဆိုးသွားခဲ့သည်။ သူမက မို့ရွှမ်မင်ကို ဒေါသတကြီးနဲ့ "ဒါက သမီးလေးတစ်ယောက်က အမေကို ပြောသင့်တာလား။ လူတိုင်းက ညဘက်အိပ်တဲ့အခါ အဝတ်လျှော့ဝတ်တယ်။ ဒါက ပိုသက်တောင့်သက်သာရှိပြီး လွယ်ကူစွာ အိပ်စက်နိုင်စေတယ် ။ အဲဒါက မင်းအဖေကို ဘယ်လိုလုပ် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေမှာလဲ။"
"အဒေါ် စိတ်မဆိုးပါနဲ့။ မင်အာက အဒေါ်အတွက် ပြောစရာရှိတာကို ပြောနေတာ။ အခြေအနေက ဒီလိုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ မင်းရဲ့ အကြံအစည်တွေက အရင်ကနဲ့ မတူသင့်ဘူး၊ မင်းကို တို့အခွင့်အရေးပေးပြီးသားပါ ။"
မို့ရွှမ်မင်သည် ကြင်နာပုံပေါက်သော်လည်း ယခင်က သူမပေးခဲ့ဖူးသော အကြံပြုချက်အကြောင်းကို မေးနေခြင်းဖြစ်သည် ။ အဒေါ်ဖန်သည် မို့ရွှီတုန်းကို ဘာမှမလုပ်နိုင်ခဲ့သဖြင့် သူမအလိုရှိရာကို ရဖို့ သူ့ဗိုက်ထဲကကလေးကိုသာ အသုံးချနိုင်လိမ်မည် ။
အဒေါ်ဖန်သည် တုန်လှုပ်သွားပြီး ဗိုက်ကို မသိစိတ်ဖြင့် ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။ သူမသည် တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘဲ မျက်နှာက ဖြူဖျော့ပြီး နေမကောင်းဖြစ်နေခဲ့သည် ။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများသည် အနည်းငယ် တုန်ခါသွားကာ ကြမ်းတမ်းသော စကားများကို မပြောနိုင်ပေ။ နောက်ဆုံးတော့ သူဟာ သူမကလေးပဲ ဖြစ်ပြီး ဆုံးရှုံးဖို့ တကယ်ကို မခံနိုင်ပါဘူး။
“အဒေါ် အခုခဏထပ်အိပ်လိုက်ပြီး ကောင်းကောင်း အနားယူပါ ၊ ဖေဖေနဲ့တို့ကို စိတ်မပူပါနဲ့ ၊ မနေ့က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက အတိတ် ဖြစ်နေပါပြီ။ အဒေါ် မင်း ရှေ့ကိုပဲ ဆက်လျှောက်ရမယ် ။ မောင်လေးနှင့် တို့ရဲ့ အနာဂတ်က မင်းလက်ထဲမှာ ရှိတယ် ။ မင်း ဘာမှမဖြစ်ရဘူး!"
မို့ရွှမ်မင်က သူမမျက်နှာကို လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ အုပ်ပြီး အရမ်းဝမ်းနည်းနေပုံပေါ်တယ်။ သို့သော် သူမသည် အဒေါ်ဖန်အား အေးစက်တဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ သတိပေးနေသည် ။ သူမ ဒီကလေးကို လိုချင်ရင် မို့ရွှမ်မင်နဲ့ မို့ယုဖန်ကို ဆုံးရှုံးရလိမ့်မယ်။
အဒေါ်ဖန်က “ကောင်းပြီ၊ မင်းအတွက်ပဲ” လို့ အံကြိတ်ပြီး ပြန်ဖြေတယ်။
အဒေါ်ဖန်က တစ်ညလုံး ဒီအကြောင်းကို တွေးပြီး ဗိုက်ထဲက ကလေးကို စွန့်ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူမဟာ ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် မနေ့ညက ဆိိုးဝါးစွာ ခံစားခဲ့ရသည် ။ မင်အာ ပြောတာ မှန်ပါတယ်။ သူမဟာ အနာဂတ်မှာ သားသမီးတွေ ရှိနိုင်ပါသေးတယ်။ဒါပေမယ့် သူမသာ အဓိက ဇနီးမဖြစ်လာဘဲ မို့ဟွာဝမ်ဟာ နောက်တစ်ယောက် လက်ထပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် သူမ၊ မင်အာနဲ့ ဖန်အာတို့ဟာ တခြားသူရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ နိမ့်ကျပြီး ဆိုးဝါးစွာ ပုတ်ခတ်ခြင်းခံရလိမ့်မည် ။
ထို့ပြင် သူမသည် နာကြည်းမှုကို ခံစားရသည် ။ သူမ၏ နှစ်ရှည်စီမံကိန်းများ အားလုံးနီးပါး အောင်မြင်လုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့သည် ။သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် သူမ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှု၏ အသီးအနှံကို ရိတ်နေသည် ကို သူမ သဘောပေါက်သွားသည် ။
သူမသည် ကလေးဆုံးရှုံးရန် အမှန်တကယ် မခံနိုင်သောကြောင့် အစောပိုင်းတွင် ချီတုံချတုံဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် ကလေးသာရှိသေးပြီး သူမ၏အနာဂတ်အခြေအနေအတွက် ကလေးကိုစွန့်ပစ်ရန် လုပ်ဆောင်ရမည် ။
မို့ဟွာဝမ်သည် ကလေးဆုံးရှုံးသွားပါက ဝမ်းနည်းပြီး အပြစ်ရှိကြောင်း သေချာပေါက် တွေးမိလိမ့်မည် ။ ထို့အပြင် မို့ရွှီတုန်းအပေါ်ထားရှိသော သူ၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုလည်း ဖယ်ရှားပစ်နိုင်လိမ့်မယ်။ ဒါဟာ ကျောက်ခဲတစ်လုံးနဲ့ ငှက်နှစ်ကောင်ကို သတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ဘာကြောင့် မလုပ်နိုင်ရမှာလဲ ။
အဒေါ်ဖန်က သဘောတူမယ်ဆိုတာ မို့ရွှမ်မင် သိထားပြီးသားပင် ။ အဒေါ်ဖန်သည် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သူဖြစ်ကာ ယခင်က သူမ လုပ်ခဲ့သမျှအရာအားလုံးသည် သူမ၏ လုပ်ရပ်တစ်ခုသာဖြစ်သည်။
အဒေါ်ဖန်ကို သူမ ဘယ်တုန်းကမှ မကြိုက်ခဲ့သလို သူမကို ပြဿနာဖြစ်စေတဲ့ နိမ့်ပါးတဲ့ ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်လို့သာ ခံစားခဲ့ရတယ်။ အခုချိန်မှာတော့ သူမ ရည်မှန်းချက်ကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ခဲ့လို့ လိဟွာဥယျာဥ်တွင် အကြာကြီး မနေခဲ့ရပါဘူး။
သူမ စောင်ကို ချိန်ညှိရန် ကူညီပေးစဉ်တွင် အဒေါ်ဖန်၏လက်ထဲသို့ မှတ်စုတစ်ခု ချော်သွားသည်။ သူ့အဖေက အစေခံတွေကို ဒီနေရာကို စောင့်ရှောက်ဖို့ စီစဉ်ပေးခဲ့တာဆိုတော့ အဒေါ်ဖန်ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားခဲ့တယ်ဆိုတာ သေချာတယ် ။
သူမသည် ယခုအချိန်တွင် မိုဟွာဝမ်၏ ဒေါသကို မရယူချင်ပေ။ မို့ဟွာဝမ်သည် ယခင်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်များကို လျစ်လျူရှုကာ သူမ၏ ဖခင်က သူမအား အပြစ်မတင်ခဲ့သော်လည်း သူမ မိုဟွာဝမ်ထံ သွားရောက်လည်ပတ်သောအခါတွင် သူမကို အရင်လိုမနှစ်သက်တော့ပဲ အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ငြိစွန်းခဲ့သည်။
မို့ဟွာဝမ်သည် လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်ကပင် သူမထံ လာမလည်ခဲ့ပါ။ ထိုကြောင့် ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်အတွက်နဲ့ ဒီအချိန်မှာ သူ့အဖေကို ဘယ်လိုလုပ် ရန်ပြုနိုင်မှာလဲ။ ထို့ကြောင့် သူမသည် အဒေါ်ဖန်ကို စကားအများကြီးမပြောဘဲ သူ့ကိုယ်ပိုင်ခြံထဲသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။
ချင်ဝေ့ ဥယျာဉ်တွင်
မို့ရွှီတုန်းသည် အမှန်တကယ်ပင် နေမကောင်းဖြစ်နေသည်။
သူမဒဏ်ရာကို ဆေးလိမ်းထားပြီးသားဖြစ်ပြီး သက်သာနေသော်လည်း ၎င်းသည် သူမအား ဖျားနာစေခဲ့သည် ။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်သည် အပူအအေး ခံစားခဲ့ရပြီး မထနိုင်ဘဲ အိပ်ယာပေါ် လှဲနေခဲ့ရသည်။ သူမရံဖန်ရံခါ အိပ်ယာမှထလျှင်တောင် အားနည်းနေသေးသည်။ သူမသည် သူမဆီပို့လိုက်တဲ့ ဆေးရဲ့အညစ်အကြေးတွေကိုတောင် စစ်ဆေးခဲ့ပေမယ့် ပြဿနာက ဘယ်မှာရှိတယ်ဆိုတာ ရှာမတွေ့ခဲ့ပါဘူး။
သူမသည် မကျန်းမမာဖြစ်ပြီး နွမ်းနယ်နေပေမယ့် ကိုယ်လုပ်တော်သခင်မကြီးကို နှုတ်ဆက်ဖို့ သွားနေတုန်းပါပဲ။ သူမသည် အခြားအချိန်များတွင် လမ်းလျှောက်ရန် အခန်းမှ အပြင်မထွက်ဘဲ ချင်ဝေ့ဥယျာဥ် တွင်သာ နေခဲ့သည်။
မို့ရွှမ်မင်နှင့် မို့ရွှမ်ချောင် တို့က သူမကို အနှောင့်အယှက်မပေးသဖြင့် သူမ၏နေ့ရက်များကို အေးချမ်းသာယာသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။
"မိုရီ၊ ဒီနံ့သာကို ဘယ်ကရခဲ့တာလဲ၊ ခါတိုင်းနဲ့ မတူဘူးလား" မို့ရွှီတုန်းက သူမလက်ထဲက လက်ကိုင်ပုဝါကို ချလိုက်ပြီး နှင်းတွေဖုံးနေတဲ့ မိုရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။
မကြာသေးမီက ရာသီဥတုဆိုးရွားပြီး နှင်းများကျလေသည်။ နှင်းပွင့်များသည် လူတစ်ဦးအပေါ်သို့ ကျရောက်ကာ ထိုနှင်းများသည် ကြီးမားပြီး ထူးခြားသည်။
မိုရီ ဝင်လာချိန်မှာတော့ နှင်းတွေအရည်ပျော်သွားသည် ။ မိုရီသည် သူ့ကိုယ်မှ နှင်းများကို ပွတ်သပ်ကာ သူမ၏လက်ထဲတွင် ယူဆောင်လာသော နံ့သာပေါင်းကို မို့ရွှီတုန်းအား ပေးလိုက်သည်။
“သခင်မလေး၊ ဒီအမွှေးနံ့သာက ပြဿနာရှိနေတယ်လို့ အရှင်မင်းသားက တိုးတိုးလေးပြောတယ်။ " မိုရီက ပြောလိုက်သည် ။
ဒါက မို့ရွှီတုန်းတွေးခဲ့တဲ့ တစ်ခုတည်းသော ဖြစ်နိုင်ချေတစ်ခုပဲမို့လို့ သူမဟာ ဖန်ယုလန်ကို ကြည့်ရှုဖို့ မိုရီကို စေလွှတ်လိုက်ခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
"အဆိပ်ရှိလား?"
မို့ရွှီတုန်းသည် အမွှေးတိုင်ကိုယူ၍ ကြည့်လိုက်သည်။ အမွှေးတိုင်သည် ပျမ်းမျှအရှည်ရှိပြီး သူမသုံးလေ့ရှိသော အမွှေးတိုင်များနှင့် များစွာကွာခြားမှုမရှိပါ။ မွှေးရနံ့ကပင် လန်းဆန်းနေပြီး သူမနှစ်သက်သော အမွှေးတိုင်အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ ဆောင်းတွင်းမှာ အေးပေမယ့် အခန်းက နွေးတယ်။ သူမသည် ဤသင်းပျံ့သောရနံ့ကို အလွန်နှစ်သက်ပြီး ၎င်းကို အမြဲအသုံးပြုခဲ့သည်။
"မမလေး သောက်နေတဲ့ ဆေးနဲ့ ဓါတ်ပြုပေါင်းစပ်နိုင်တဲ့ အမွှေးရနံ့တစ်ခု ရှိတယ်လို့ ဘုရင်မင်းသားက မိန့်ကြားတော်မူပါတယ်။ အဲဒါက မမလေးကို ငိုက်မျဉ်းစေပေမယ့် ဒုက္ခတော့ မပေးနိုင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီထဲမှာ မှိုလည်း ပါရှိတယ်။"
မိုရီသည် သူ့ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ပြီး နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။ သူမသည် ခြံကို အာရုံစိုက်နေပြီး ခြံထဲတွင် စကားပြောနေသူများ ရှိနေကာ သူမတို့အား မည်သူကမှ ဂရုမစိုက်ကြောင်း သိလိုက်သောအခါ မိုရီ တိုးတိုးလေးသာ ပြန်ပြောသည်။
အဲဒါက သူမကို ဒုက္ခပေးမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါနဲ့ ဘာလို့ သူ့ကို ဒါပေးလိုက်တာလဲ။ မို့ရွှမ်မင်သည် အလွန်အသုံးမကျသော အရာတစ်ခုကို လုပ်လိမ့်မည်ဟု သူမ မယုံကြည်ပေ။ ထို့အပြင် ထိုထဲတွင် အသုံးမဝင်သော မှိုရနံ့လည်း ရှိသေးသည်။
ထိုအရာ သုံးစွဲမှု၏ တစ်ခုတည်းသော ဖြစ်နိုင်ချေမှာ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော အဒေါ်ဖန်ကိုသာ ထိခိုက်စေပေလိမ့်မည်။ ဒါပေမယ့် အဒေါ်ဖန်က သူမအခန်းထဲကို မလာတတ်ဘူးလေ ။ မို့ရွှမ်မင်က ဘာလုပ်ဖို့ စီစဉ်ထားတာလဲ။
မို့ရွှီတုန်းသည် အောက်သို့ငုံ့ကြည့်ကာ သူမ၏ တက်ကြွသော မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမ နားမလည်နိုင်ဘဲ မို့ရွှမ်မင်သည် အချည်းနှီး တစ်စုံတစ်ရာကို မလုပ်နိုင်ဟုသာ ခံစားခဲ့ရသည်။ ဤနေရာတွင် တစ်နေရာရာ၌ ချိတ်ဆက်မှုတစ်ခုရှိရမည်။
"မမလေး ၊ အမွှေးတိုင်ဆက်ထွန်းထားဦးမှာလား"
"ထွန်းထားလိုက်ပါ!" တစ်စုံတစ်ယောက်သည် အကြံအစည်ရှိပြီးသားဖြစ်သောကြောင့်၊ သူမသည် ၎င်းတို့ကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခွင့်ပေးပြီး စောင့်ကြည့်ရမည် ။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ရက်အနည်းငယ်အကြာတွင် မို့ရွှီတုန်း ၏အားနည်းခြင်းလက္ခဏာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး မိခင်ရှူ နှင့် အခြားသူများ အနားယူနိုင်တော့သည် ။ သို့သော်လည်း မို့ရွှီတုန်း သည် သတိရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး လုဝမ်ယွီကို ဖိတ်ကြားရန် ဗိုလ်ချုပ်၏ အိမ်တော်သို့ပင် သွားခဲ့သည်။
လုဝမ်ယွီသည် သူမ နေမကောင်းကြောင်း ကြားသိရသောအခါ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များစွာ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ သူယူလာတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ပမာဏဟာ ရထားတစ်ခုလုံး ပြည့်သွားခဲ့သည်။ သူမသည် သူတို့ဘက်သို့လှည့်ကာ သူမ၏ရထားဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။
နေ့ရက်များသည် အေးချမ်းစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီး ယနေ့ညတွင် နှစ်သစ်ကူး အကြိုနေ့ ဖြစ်လိမ့်မည်။ အိမ်တွင်းကိစ္စများကို တာဝန်ယူနေသော အဒေါ်မိုနှင့် အဒေါ်ချင်းတို့သည် လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း အလုပ်များနေခဲ့သည်။ ထိုပွဲသည် သူတို့အတွက် အိမ်ထောင်စုကို တာဝန်ယူရန် အတူတကွ စတင်လုပ်ဆောင်ချိန်မှစ၍ ပထမဦးဆုံးသော အဓိကပွဲဖြစ်ခဲ့ပြီး အခြားသူများကို နှိမ့်ချလို့မဖြစ်ပေ ။
အဒေါ်ဖန်သည် မကြာသေးမီကပင် တိတ်ဆိတ်လွန်းခဲ့ပြီး အလွန်နာခံခဲ့သည်။ သူမသည် များသောအားဖြင့် သခင်မကြီးထံသွားပြီး သူ့ခြံဝင်းထဲတွင် လမ်းလျှောက်မသွားမီ နှုတ်ဆက်လေ့ရှိသည်။ သို့သော်လည်း အဒေါ်မိုနှင့် အဒေါ်ချင်း တို့ကို ထပ်မံမတိုက်ခိုက်တော့ဘဲ အိမ်သူအိမ်သားနှစ်ယောက်အတွက် ပဲ့စင်ကို အမှန်တကယ် စွန့်လွှတ်ပြီး ကလေးငယ်ကိုသာ အာရုံစိုက်နေပုံရသည်။
သူမ အိမ်ဝင်းထဲက ကျွန်တွေတောင် ပိုယဉ်ကျေးလာတယ် ။ သို့သော်လည်း မို့ဟွာဝမ်သည် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် အဒေါ်ဖန်ကို အမှန်တကယ် စိတ်ဆိုးသွားပုံရသည်ကို လူအများက မြင်နိုင်သည်။ ထိုနေ့ပြီးနောက်တွင် သူသည် လီဟွာဥယျာဉ်သို့ ထပ်မံမသွားတော့ပေ။
ခြံအပြင်ဘက်ရှိ အစေခံများသည် အများအားဖြင့်သတိရှိသော သခင်ကြီးသည့် မနေ့ညက သူ့စာကျက်ချိန်၌ မူးပြီး အော့အန်လေ့ရှိသည်ဟု အတင်းပြောကြသည်။ မို့ဟွာဝမ်သည် နောက်တစ်နေ့တွင် မနိုးသေးဘဲ တစ်ရက်နှင့်တစ်ည အိပ်ပြီးနောက် ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒါတောင် သူ လိဟွာဥယျာဥ်ကို ထပ်မသွားတော့ဘူး။