"မတွေ့တာကြာပြီနော် လူကြီး.."
".........."
ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ သူ့ရင်ခွင်နဲ့ထိလုမတတ်ကပ်လာရင်း မော့ကြည့်ကာနှုတ်ဆတ်လာတဲ့ရှောင်းမင်းသားလေးကြောင့် ဆွံ့အသွားရလေသည်။
အတန်ကြာမှသူသတိဝင်လာပြီးပြန်နှုတ်ဆတ်လိုက်သည်။
"ရှောင်းမင်းသားနဲ့မတွေ့တာကြာပြီ..နေ နေကောင်းရဲ့လား."
"ဟုတ်.လူကြီးရော?"
"ကိုယ်လဲကောင်းပါတယ်..."
"ဟုတ်.."
ရှောင်းမင်းသားကဘာမှထပ်မပြောပဲသူ့ကိုသာစူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်လွှာချလို့တစ်ချက်ပြုံးသည်။ရိပေါ်ကတော့ထိအပြုံးကိုမြင်ပြီး ရင်ထဲဘုရားပွဲလှည့်နေချေပြီ။
"ခမည်းတော်စောင့်နေတော့မယ်ထင်တယ်."
"အာ အင်း ဟုတ်တာပေါ့...သွားကြရအောင်လေ."
ပြောပြောဆိုဆိုမြင်းဖြူဆီသွားဖို့ခြေလှမ်းပြင်တဲ့ရိပေါ်ကိုရှောင်းမင်းသားလေးက အင်္ကျီလက်စကိုဆွဲထားခဲ့သည်။
"ဘာဖြစ့်လို့လဲ.??"
"ရှောင်းကျန့် ဝေါယဥ်ကို ထပ်မစီးချင်တော့ဘူး."
ကျယ်ဝန်းလှတဲ့ရင်အုပ်ကြားထဲရောက်ချင်တဲ့ဆန္ဒလေးတစ်ခုနဲ့ရှောင်းကျန့် ပရိယာယ်သေးသေးလေးသုံးလိုက်မိသည်။ပြီးတော့သူ့ဘာသာမလုံလဲစွာပါးပြင်နုနုမှာပန်းသွေးရောင်လေးပြေးလာပြန်သည်။
"အာ..."
ဝမ်ရိပေါ်ကအကြံအိုက်သွားရင်း သူ့မြင်းကိုလှမ်းကြည့်သည်။
ရှောင်းမင်းသားက သူ့ကိုဝေါယဥ်စီးပြီး မြင်းငှားစေချင်နေတာထင်ပါရဲ့။ခက်တာကသူဝေါယဥ်မစီးချင်ဘူး။ရှောင်းမင်းသားလေးကမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောနေတော့ သူမလိုက်လျောပဲလဲမနေချင် ။ရပါတယ် အခုမှခရီးဝေးကပြန်လာတဲ့ကလေးကို အလိုလိုက်ကြတာပေါ့။
ဝမ်ရိပေါ်ဟာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ရပါတယ် ရှောင်းမင်းသားမြင်းဖြူကြီးစီးချင်လဲစီးပါ ကျွန်တော်မျိုး ဝေါယဥ်ထဲကပဲလိုက်လိုက်ပါ့မယ်.."
"........."
ရှောင်းကျန့်လေးကခဏတာလောက်စစ်သူကြီးဝမ်ပြောတာကိုဘာသာပြန်လိုက်ရသည်။
သူဘယ်နားကလွဲသွားရတာလဲ?
ဝေါယဥ်ထဲလှမ်းဝင်ဖို့ပြင်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ကိုကပြာကယာလှမ်းဆွဲလိူက်တော့ သူ့ဘက်ကိုယက်ကန်ယက်ကန်ပါလာသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ??.."
"ကျွန်တော် ကျွန်တော်..."
မြင်းမစီးတတ်ဘူးလို့ပြောရအောင်လဲ သူငယ်ငယ်ကစစ်သူကြီးဝမ်ဟာ ကိုယ်တိုင်သင်ပေးခဲ့လေသည်။
မြင်းအတူစီးချင်ပေမဲ့ သူဘယ်လိုတည့်တည့်ကြီးတော့ပြောရဲပါ့မလဲလေ။လျှာလေးနဲ့သပ်ရင်းအကြံအိုက်နေတုန်း
"ရှောင်းမင်းသားကနေမကောင်းဘူးလား?
ဘာဖြစ်နေတာတုန်း ကိုယ့်ကိုပြောလေ.."
"ကျွန်တော် ခေါင်းမူးနေလို့မြင်းဇက်ကြိုးကိုင်နိုင်မယ်မထင်ဘူး ဝေါယဥ်ကလဲလှုပ်လွန်းလို့မူးတယ်ရယ်..."
"အာ..."
စစ်သူကြီးဝမ်ဟာ အသံပြုရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလာကာ
"အဲ့တာဆိုကိုယ်ကိုင်ပေးပါ့မယ်..ရှောင်းမင်းသားကမြင်းပေါ်တက်ထိုင်လိုက် ကိုယ်အောက်ကနေဆွဲသွားပေးမယ်...."
"........."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်နှာလေးဟာကြည်နေရာကနေ မိုးအုံ့သွားလေသည်။
ဒီစစ်သူကြီးဝမ်ဟာ ဘာလို့အဲ့လောက်အရိပ်သုံးပါးနားမလည်ရတာလဲ??
"အင်း..."
ရှောင်းမင်းသားဟာစိတ်မပါလက်မပါအင်းလိုက်ရင်း စစ်သူကြီးဝမ်ထိန်းပေးထားတဲ့မြင်းပေါ်တက်လိုက်သည်။
တပ်မှူးကျန်းချန်ဟာရှောင်းမင်းသားရဲ့ကိုယ်ရံတော်နဲ့အတူရပ်ရင်း ဖြစ်သမျှအကုန်ကိုရပ်ကြည့်နေကြတာဖြစ်သည်။
ဘေးလူဖြစ်တဲ့ကျန်းချန်းကတောင် ရှောင်းမင်းသားရဲ့စစ်သူကြီးပေါ်ထားတဲ့စိတ်ကိုတစွန်းတစမြင်လာရတာမို့ ထိုမင်းသားလေးနဲ့သူ့ရဲ့စစ်သူကြီးအဆင်ပြေဖို့လှော်ပေးဖို့တွေးလိုက်ကာ စစ်သူကြီးနားကပ်သွားလိုက်သည်။
"အဟမ်..စစ်သူကြီးဝမ်."
"အေး.."
မြင်းဇာတ်ကြိုးကိုကိုင်ရင်းစစ်သူကြီးဝမ်ကထူးသည်။
ကျန်းချန်ကစစ်သူကြီးဝမ်ကိုမြင်းပေါ်တင်ပေးချင်ပေမဲ့ တည့်ပြောရင်လဲ စစ်သူကြီးဝမ်ဟာရှောင်းမင်းသားထပ်ရှက်ပြပြီး နေရခက်နေလိမ့်ဦးမယ်။
"ရှောင်းမင်းသားက မြင်းပေါ်မှာတစ်ယောက်ထဲအဆင်ပြေပါ့မလား?.."
စစ်သူကြီးဝမ်ဟာ မြင်းပေါ်မှာငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေတဲ့ ရှောင်းမင်းသားကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်သည်။
"အဆင်ပြေမှာပါ.."
ထိုသို့ပြန်ဖြေမှာကိုမျှော်လင့်ပြီးသားမို့ကျန်းချန်ကဆက်ပြောသည်။
"မင်းသားလေးကဟိုမှာ မင်တံပဲကိုင်ခဲ့ရတာဆိုတော့လှုပ်နေတဲ့မြင်းပေါ်အဆင်ပြေပါ့မလား.?"
"ပြေပါတယ်ဆိုကွာ.."
"စစ်သူကြီးဝမ်ကစိတ်ချတယ်လား?."
ဒီတစ်ခါတော့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာသူ့ကိုမျက်မှောင်ကြုတ်လို့ကြည့်လာသည်၊
"မချစရာဘာရှိလဲကွာ..မြင်းကိုဒုန်းဆိုင်းပြေးခိုင်းမှာမှမဟုတ်တာ.."
"ဟမ့် အဲ့တာဆိုနန်းတော်ရောက်ရင်ကြာမှာပေါ့"
"အဲ့လောက်လဲမကြာပါဘူး.."
"ဒါပေမဲ့.."
"ကျိုးချန်!."
စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့လေသံကမာလာသည်။
ကျန်းချန်ကိုကြည့်တဲ့မျက်လုံးတွေကစိတ်မရှည်တော့သည့်ဟန်။
"မင်း ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ..?"
"ကျွန်တော်ရှောင်းမင်းသားကိုစိတ်မချလို့. "
"အဲ့တော့.?မင်းကဘာလို့စိတ်မချရတာလဲ..??"
"ကျွန်တော်..ကျွန်တော်..."
အခြေအနေကအနည်းငယ်ပြောင်းလဲသလိုစိတ်ခဲစားလိူက်ရတော့ ကျန်းချန်ကျောချမ်းမိသွားသည်။
"ပြောလေ..."
"ကျွန်တော်ရှောင်းမင်းသားကိုမြင်းပေါ်ကပြုတ်ကျမှာဆိုးလို့.."
"........"
ဘာမှမပြောတော့ပဲစူးကြည့်လာတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာ မြင်းပေါ်မှာရှုတည်တည်လေးထိုင်နေတဲ့ရှောင်းမင်းသားလေးကိုတစ်ချက်စောင်းကြည့်သည်။ပြီးတော့ကျန်းချန်ကိုပြန်ကြည့်ကာ
"မင်းစိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး ရှောင်းမင်းသားကိုငါစောင့်ရှောက်နိုင်တယ်.."
ပြောပြီးမြင်းပေါ်ကိုလွှားခနဲတက်ကာ ရှောင်းမင်းသားကိုယ်လေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာ သူ့ကိုတစ်ခြမ်းစောင်းကြီးပြုံးပြသည်။
မင်းစိတ်တောင်မကူးနဲ့ဆိုတဲ့အပြူံးမျိုး။
ကျန်းချန်ကတော့ သူဖြစ်စေချင်သလိူဖြစ်သွားလို့အနည်းငယ်ပြုံးလိုက်မိသည်။
သူ့ရဲ့တပ်မှူးနဲ့တကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ကိုလျစ်လျူရှူထားရင်းမြင်းပေါ်ထိုင်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးဟာ ရုတ်တရက်နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်ကြီးထဲရောက်သွားလေသည်။
အလန့်တကြားနောက်လှည့်ကြည့်မိတော့ တစ်
ခြမ်းစောင်းပြုံးလိုက်တဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့အပြုံးကိုမြင်လိုက်ရတာကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကြက်သေသေသွားရသည်။
စစ်သူကြီးရဲ့နှာဖျားလေးက သူ့ဆံနွယ်လေးတွေနဲ့မထိတလုတ်ထိခလုတ်အခြေအနေမှာစစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့အသက်ရှူသံတွေပါကြားနေရအောင်နီးကပ်နေရတာကြောင့် ရှောင်းကျန့်ပါးပြင်လေးတွေပိုရဲတက်လာသည်။
ရင်တွေခုန်လိုက်တာ လူကြီးရယ်...
မြင်းစထွက်တော့ဇက်ကြိုးဆွဲရတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့လက်ဟာ သူ့ရှေ့ရောက်နေတာကြောင့်ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကသူ့အကြံလေးအဖြစ်မြှောက်လို့ပြုံးမိရသည်။
တစ်လက်စထဲ သူ့ရဲ့ကျောလေးကို တောင့်တင်းတဲ့ရင်အုပ်ပေါ် မှီချမိတော့ စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့ ရင်ဘက်ကြီးတွေတောင့်သွားတာသတိထားမိလိုက်သည်။
ရုပ်တည်ကြီးနေပြီး ရှေ့ကိုသာကြည့်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာ ရင်ခွင်ထဲကမော့ကြည့်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုတစ်ချက်မှငုံမကြည့်လာတာကြောင့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့နှာဖျားလေးဟာ ပိုရဲတင်းသွားသည်။
စန္ဒကူးနံ့သင်းသင်းလေးကိုရတဲ့တစ်ခဏမှာ ရှောင်းကျန့်ရဲ့လူကြီးပေါ် ၄နှစ်တာလွမ်းဆွတ်မှုတွေအမောပြေသလိုဖြစ်သွားရသည်။
"ချိုင့်ရှိတယ်သတိထား."
ပြောပြီးဆောင့်ခုန်သွားတဲ့မြင်းကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးယိမ်းယိုင်သွားတော့သူ့ခါးလေးကိုဆွဲထိန်းလိုက်တဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ကြောင့်
ရှောင်းကျန့်ဟာ စစ်သူကြီးဝမ်ရင်ခွင်ထဲ လုံးလုံးလျားလျားရောက်သွားသလို ကိုယ်ဟန်ပျက်လို့ ခေါင်းအောက်ငုံလာတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့ နှာဖျားလေးကရှောင်းကျန့်နှာဖျားလေးနဲ့ပွတ်သပ်မိသွားသည်။
ရင်တွေဆောင့်ခုန်သွားရတဲ့ရှောင်းကျန့်ဟာ သူနဲ့နီးကပ်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့မျက်ဝန်းစူးစူးတွေကိုငေးကြည့်နေမိသည်။
စစ်သူကြီးဝမ်ဟာလည်း ကြာပန်းနံ့သင်းနေတဲ့ကိုယ်လုံးလေးကသူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး နှာဖျားချင်းထိအောင်နီးကပ်နေတဲ့အခြေအနေမှာ
လှပတဲ့မျက်ဝန်းနက်လေးတွေထဲ လမ်းပျောက်သလိုဖြစ်သွားရသည်။
ဝဲဘက်ရင်ကဆောင့်ခုန်လာတာကိုသတိထားမိတော့ မျက်ဝန်းနက်လေးတွေကထဲကသူရုန်းထွက်လိုက်ရသည်။
မျက်လုံးအကြည့်လွှဲလိုက်တဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့ဘေးတစ်စောင်းမျက်နှာကိုရှောင်းကျန့်ငေးကြည့်နေရင်း သူ့ခါးပေါ်ကပြန်ဖြုတ်ချဖို့ပြင်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့လက်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
သူ့လက်ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်စစ်သူကြီးဝမ်ဟာငုံကြည့်လာသည်။
"ရှောင်းကျန့်ကြောက်လို့ လူကြီးကကိုင်ထားပေးပါဦး..."
".........."
ဘာမှမပြောပဲ ခါးကိုသိုင်းဖက်ပေးလာတဲ့လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်ရှက်ပြုံးလေးခေါင်းငုံ့ပြုံးလိုက်မိသည်။
သူတော့ ကြိုက်မရှက် ငိုက်မရှက်ဖြစ်နေပြီထင်ရဲ့။
နန်းတော်ကြီးဆီသွားရာလမ်းမှာ စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကမင်းသားလေးကရှက်ပြုံးတွေဝေဆာနေသလို နားရွက်ဖျားတွေရဲနေတဲ့စစ်သူကြီးတစ်ပါးလဲရှိသည်။
သူတို့ရဲ့နောက်မှာတော့ မြင်းဖြူပေါ်ကနေ ချစ်ခင်ပြနေတဲ့စစ်သူကြီးကို အမြင်ကတ်နေတဲ့
တပ်မှုးကျန်းချန်နဲ့ရှောင်းမင်းသားရဲ့ကိုယ်ရံတော်တပ်တွေရှိပါသည်။
_____________________________________________
၄နှစ်တာပညာသွားသင်တဲ့သားတော်လေးကို နန်းရင်းပြင်မှာထွက်ကြိုနေတဲ့ရှောင်းအရှင်ဟာ နန်းတော်ထဲကို စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့မြင်းဝင်လာကထဲကသွေးတက်တော့တာပါပဲ။
ဒါ ..ဒါ..ဘယ်လိုတွေဖြစ်လာကြတာလဲ!
အမလေး..ငါ့သားတော်လေးတော့ကုန်ပါပြီ!!
နန်းရင်းပြင်မှာမြင်းကိုအရှိန်သတ်ရင်းစစ်သူကြီးကအရင်ဆင်းသည်။ပြီးမှသူ့သားတော်လေးကိုပွေ့ချပေးလာသည်။
"ခမည်းတော်..."
"အသည်းသက်လေး..လာပါဦးခမည်းတော်ဆီ"
လက်တွေဖွင့်လို့ကြိုဆိုတဲ့သူခမည်းတော်ကြောင့်ရှောင်းကျန့် ခမည်းတော်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲပစ်ဝင်လိုက်သည်။
ပွေ့ဖက်လာတဲ့ခမည်းတော်ရဲ့လက််တွေကတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်လို့။
"ကိုယ်တော့သားတော်လေး ပိန်သွားလိုက်တာကွာ...ကလေးကပွဲတော်ကောင်းကောင်းမတည်ရဘူးလား.?.ဘာလို့အဲ့လောက်ပိန်နေရတာလဲ.."
"ရှောင်းကျန့်ကပိန်ပေမဲ့ အားရှိပါတယ်ခမည်းတော်ရဲ့ ခဏခဏမဖျားတော့ဘူး.."
"ဟုတ်ရဲ့လား..ခမည်းတော်တော့ဖက်လို့ကိုမဝဘူး..စားချင်တာရှိရင် စားဖိုဆောင်ကိုပြောထားနော်. အစားများများစား.."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ.."
"ကြည့်ပါဦး ဆံပင်တွေလဲရှည်လာလိုက်တာ.."
ရှောင်းကျန့်ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို စစ်ဆေးနေတဲ့ခမည်းတော်က ဟိုးအရင်နှစ်တွေတုန်းကလိုရှောင်းကျန့်ကိုသဲသဲလှုတ်ချစ်ခင်နေတုန်းပင်။
ရှောင်းကျန့်ကမွေးပြီးပြီးချင်းမယ်တော်ဆုံးသွားတဲ့မင်းသားလေးဖြစ်ခဲ့သည်။
ဘုရင်တွေထုံးစံအတိုင်း အားတဲ့အချိန်သာ
ကလေးကိုလာကြည့်ပြီး ချစ်ပေးကာ နိ့ထိန်းတွေနဲ့သာထားတာဖြစ်သည်။
ငယ်ငယ်ထဲကရှောင်းကျန့်ကခမည်းတော်ကိုကပ်တယ်လို့ပြောရမယ်။နို့ထိန်းတွေထိမ်းမနိုင်တဲ့အချိန် အရှင်ရောက်လာရင် အငိုတိတ်ပြီးအရှင့်လက်ပေါ်အိပ်တတ်သည်တဲ့။
သူ့ကိုတွယ်တာမှန်းသိပုံရတဲ့ခမည်းတော်ဟာလဲ အားတဲ့အချိန်တိုင်းရှောင်းကျန့်ကိုလာကြည့်တတ်သည်။
ဒီလိုနဲ့ရှောင်းကျန့်လေး မတ်တပ်သွားတတ်တဲ့အရွယ်မှာ ခမည်းတော်နောက်ပဲလိုက်နေတတ်သည်။လမ်းလဲလျှောက်တတ်နေတော့တားမရတဲ့အပျိုတော်တွေဟာ အရှင့်ညီလာခံကျင်းပနေတဲ့အချိန်ဆို အတင်းချုပ်ထားတတ်လို့အသံပြာအောင်ပင်ငိုခဲ့ဖူးတယ်ဆိုပဲ.။
ညီလာခံပြီးလို့အရှင်ပြန်လာတဲ့အချိန်ဆိုရင်တော့ချော့မရတဲ့ရှောင်းကျန့်လေးကချက်ချင်းအငိုတိတ်သွားပြီး မျက်ရည်တွေနဲ့တခစ်ခစ်ရယ်ပြတတ်သည်။
ကြာတော့အရှင်ကလဲသူမရှိရင် ငိုနေတတ်တာကိုစိတ်မကောင်းလို့ထင်ပါရဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုညီလာခံကိုခေါ်သွားခဲ့သည်။
အရှင့်ပေါင်ပါ်ထိုင်ရင်း ငြိမ်ငြိမ်လေးနေခဲ့တဲ့ရှောင်းကျန့်လေးကို အရှင်ကသဘောကျကာနေ့တိုင်းညီလာခံကိုခေါ်သွားသည်။
ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဖခမည်းတော်ကိုချစ်ခင်မှုကထိုမျှပင်မကသေး။
တစ်နေ့လုံးတွေ့ရပြီး အိပ်ချိန်တွေဆိုသူ့နန်းဆောင်ကိုသာပြန်ခိုင်းတဲ့ခမည်းတော်ကိုရှောင်းကျန့်ကသဘောမကျခဲ့ပါ။
ညဘက်ကြီးအရှင့်နန်းဆောင်ကို အပျိုတော်တွေမသိအောင်ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လာရင်း တူတူအိပ်ချင်ကြောင်းငိုပြောခဲ့တဲ့ရှောင်းကျန့်လေးက်ိုအရှင်ကသနားသွားပြီး သူနဲ့တူတူအိပ်ခိုင်းခဲ့သည်။
ထိုကနေ့စပြီး တစ်နေကုန်တပူးတွဲတွဲဖြစ်သွားသည့်ရှောင်းကျန့်လေးကိုအရှင်ကလဲ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပိုချစ်လာပြီး အခုချိန်မှာတော့ အတော့်ကိုသဲသဲလှုတ်နေခဲ့ပြီ။
"ရှောင်းကျန့်လေးကို ခမည်းတော်ကစစ်သူကြီးဝမ်နဲ့နေရာချပေးဖို့စီစဥ်ထားတယ်.."
အရှင်ကထိုသို့ပြောလာတော့ရှောင်းမင်းသားနောက်ပါးနားမှာရပ်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာမျက်နှာဘယ်ထားရမှန်းမသိအောင်ရှက်သွားမိသည်။
တစ်လက်စထဲရှောင်းမင်းသားလေးကသဘောတူလားမတူလားလဲသူကသိချင်စွာနားစွင့်ထားနေမိသည်။
"ကျွန်တော်လက်ခံပါတယ် ခမည်းတော်..ပြီးတော့ကျေးဇူးလဲတင်ပါတယ်.."
သူတောင်းဆိုတဲ့အတိုင်းဖြစ်အောင်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ခမည်းတော်ကိုရှောင်းကျန့်ကျေးဇူးတင်စကားပြောတော့ "ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေရင်ရပြီ" ဆိုတဲ့စကားသာပြန်ပြောခဲ့သည်။
သူဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းကံကြမ္မာကအကုန်လိုက်လျောခဲ့သည်လား..ကံကြမ္မာစေရာအတိုင်းကိုသူကသဘောကျနေသည်လားမဆိုတတ်တော့ချေ။
နားရွက်လေးတွေနီပြီးရပ်နေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ကိုမြင်တော့ ရှောင်းကျန့် ပြုံးမိသွားရသည်။
သူ့လူကြီးကသိပ်ကိုပိုင်ဆိုင်ချင်စရာကောင်းတာပဲ...
______________________________________________
Zawji
"မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္ လူႀကီး.."
".........."
ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ သူ႕ရင္ခြင္နဲ႕ထိလုမတတ္ကပ္လာရင္း ေမာ့ၾကည့္ကာႏႈတ္ဆတ္လာတဲ့ေရွာင္းမင္းသားေလးေၾကာင့္ ဆြံ႕အသြားရေလသည္။
အတန္ၾကာမွသူသတိဝင္လာၿပီးျပန္ႏႈတ္ဆတ္လိုက္သည္။
"ေရွာင္းမင္းသားနဲ႕မေတြ႕တာၾကာၿပီ..ေန ေနေကာင္းရဲ႕လား."
"ဟုတ္.လူႀကီးေရာ?"
"ကိုယ္လဲေကာင္းပါတယ္..."
"ဟုတ္.."
ေရွာင္းမင္းသားကဘာမွထပ္မေျပာပဲသူ႕ကိုသာစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္း မ်က္လႊာခ်လိဳ႕တစ္ခ်က္ၿပဳံးသည္။ရိေပၚကေတာ့ထိအၿပဳံးကိုျမင္ၿပီး ရင္ထဲဘုရားပြဲလွည့္ေနေခ်ၿပီ။
"ခမည္းေတာ္ေစာင့္ေနေတာ့မယ္ထင္တယ္."
"အာ အင္း ဟုတ္တာေပါ့...သြားၾကရေအာင္ေလ."
ေျပာေျပာဆိုဆိုျမင္းျဖဴဆီသြားဖို႔ေျခလွမ္းျပင္တဲ့ရိေပၚကိုေရွာင္းမင္းသားေလးက အကၤ်ီလက္စကိုဆြဲထားခဲ့သည္။
"ဘာျဖစ့္လို႔လဲ.??"
"ေရွာင္းက်န့္ ေဝါယဥ္ကို ထပ္မစီးခ်င္ေတာ့ဘူး."
က်ယ္ဝန္းလွတဲ့ရင္အုပ္ၾကားထဲေရာက္ခ်င္တဲ့ဆႏၵေလးတစ္ခုနဲ႕ေရွာင္းက်န့္ ပရိယာယ္ေသးေသးေလးသုံးလိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့သူ႕ဘာသာမလုံလဲစြာပါးျပင္ႏုႏုမွာပန္းေသြးေရာင္ေလးေျပးလာျပန္သည္။
"အာ..."
ဝမ္ရိေပၚကအႀကံအိုက္သြားရင္း သူ႕ျမင္းကိုလွမ္းၾကည့္သည္။
ေရွာင္းမင္းသားက သူ႕ကိုေဝါယဥ္စီးၿပီး ျမင္းငွားေစခ်င္ေနတာထင္ပါရဲ႕။ခက္တာကသူေဝါယဥ္မစီးခ်င္ဘူး။ေရွာင္းမင္းသားေလးကမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ေျပာေနေတာ့ သူမလိုက္ေလ်ာပဲလဲမေနခ်င္ ။ရပါတယ္ အခုမွခရီးေဝးကျပန္လာတဲ့ကေလးကို အလိုလိုက္ၾကတာေပါ့။
ဝမ္ရိေပၚဟာေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ရပါတယ္ ေရွာင္းမင္းသားျမင္းျဖဴႀကီးစီးခ်င္လဲစီးပါ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး ေဝါယဥ္ထဲကပဲလိုက္လိုက္ပါ့မယ္.."
"........."
ေရွာင္းက်န့္ေလးကခဏတာေလာက္စစ္သူႀကီးဝမ္ေျပာတာကိုဘာသာျပန္လိုက္ရသည္။
သူဘယ္နားကလြဲသြားရတာလဲ?
ေဝါယဥ္ထဲလွမ္းဝင္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ကိုကျပာကယာလွမ္းဆြဲလိူက္ေတာ့ သူ႕ဘက္ကိုယက္ကန္ယက္ကန္ပါလာသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ??.."
"ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္..."
ျမင္းမစီးတတ္ဘူးလို႔ေျပာရေအာင္လဲ သူငယ္ငယ္ကစစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ ကိုယ္တိုင္သင္ေပးခဲ့ေလသည္။
ျမင္းအတူစီးခ်င္ေပမဲ့ သူဘယ္လိုတည့္တည့္ႀကီးေတာ့ေျပာရဲပါ့မလဲေလ။လွ်ာေလးနဲ႕သပ္ရင္းအႀကံအိုက္ေနတုန္း
"ေရွာင္းမင္းသားကေနမေကာင္းဘူးလား?
ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း ကိုယ့္ကိုေျပာေလ.."
"ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းမူးေနလို႔ျမင္းဇက္ႀကိဳးကိုင္နိုင္မယ္မထင္ဘူး ေဝါယဥ္ကလဲလႈပ္လြန္းလို႔မူးတယ္ရယ္..."
"အာ..."
စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ အသံျပဳရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာကာ
"အဲ့တာဆိုကိုယ္ကိုင္ေပးပါ့မယ္..ေရွာင္းမင္းသားကျမင္းေပၚတက္ထိုင္လိုက္ ကိုယ္ေအာက္ကေနဆြဲသြားေပးမယ္...."
"........."
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာၾကည္ေနရာကေန မိုးအုံ႕သြားေလသည္။
ဒီစစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္အရိပ္သုံးပါးနားမလည္ရတာလဲ??
"အင္း..."
ေရွာင္းမင္းသားဟာစိတ္မပါလက္မပါအင္းလိုက္ရင္း စစ္သူႀကီးဝမ္ထိန္းေပးထားတဲ့ျမင္းေပၚတက္လိုက္သည္။
တပ္မႉးက်န္းခ်န္ဟာေရွာင္းမင္းသားရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္နဲ႕အတူရပ္ရင္း ျဖစ္သမွ်အကုန္ကိုရပ္ၾကည့္ေနၾကတာျဖစ္သည္။
ေဘးလူျဖစ္တဲ့က်န္းခ်န္းကေတာင္ ေရွာင္းမင္းသားရဲ႕စစ္သူႀကီးေပၚထားတဲ့စိတ္ကိုတစြန္းတစျမင္လာရတာမို႔ ထိုမင္းသားေလးနဲ႕သူ႕ရဲ႕စစ္သူႀကီးအဆင္ေျပဖို႔ေလွာ္ေပးဖို႔ေတြးလိုက္ကာ စစ္သူႀကီးနားကပ္သြားလိုက္သည္။
"အဟမ္..စစ္သူႀကီးဝမ္."
"ေအး.."
ျမင္းဇာတ္ႀကိဳးကိုကိုင္ရင္းစစ္သူႀကီးဝမ္ကထူးသည္။
က်န္းခ်န္ကစစ္သူႀကီးဝမ္ကိုျမင္းေပၚတင္ေပးခ်င္ေပမဲ့ တည့္ေျပာရင္လဲ စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာေရွာင္းမင္းသားထပ္ရွက္ျပၿပီး ေနရခက္ေနလိမ့္ဦးမယ္။
"ေရွာင္းမင္းသားက ျမင္းေပၚမွာတစ္ေယာက္ထဲအဆင္ေျပပါ့မလား?.."
စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ ျမင္းေပၚမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနတဲ့ ေရွာင္းမင္းသားကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္။
"အဆင္ေျပမွာပါ.."
ထိုသို႔ျပန္ေျဖမွာကိုေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားမို႔က်န္းခ်န္ကဆက္ေျပာသည္။
"မင္းသားေလးကဟိုမွာ မင္တံပဲကိုင္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့လႈပ္ေနတဲ့ျမင္းေပၚအဆင္ေျပပါ့မလား.?"
"ေျပပါတယ္ဆိုကြာ.."
"စစ္သူႀကီးဝမ္ကစိတ္ခ်တယ္လား?."
ဒီတစ္ခါေတာ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာသူ႕ကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လို႔ၾကည့္လာသည္၊
"မခ်စရာဘာရွိလဲကြာ..ျမင္းကိုဒုန္းဆိုင္းေျပးခိုင္းမွာမွမဟုတ္တာ.."
"ဟမ့္ အဲ့တာဆိုနန္းေတာ္ေရာက္ရင္ၾကာမွာေပါ့"
"အဲ့ေလာက္လဲမၾကာပါဘူး.."
"ဒါေပမဲ့.."
"က်ိဳးခ်န္!."
စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ေလသံကမာလာသည္။
က်န္းခ်န္ကိုၾကည့္တဲ့မ်က္လုံးေတြကစိတ္မရွည္ေတာ့သည့္ဟန္။
"မင္း ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ..?"
"ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္းမင္းသားကိုစိတ္မခ်လိဳ႕. "
"အဲ့ေတာ့.?မင္းကဘာလို႔စိတ္မခ်ရတာလဲ..??"
"ကြၽန္ေတာ္..ကြၽန္ေတာ္..."
အေျခအေနကအနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသလိုစိတ္ခဲစားလိူက္ရေတာ့ က်န္းခ်န္ေက်ာခ်မ္းမိသြားသည္။
"ေျပာေလ..."
"ကြၽန္ေတာ္ေရွာင္းမင္းသားကိုျမင္းေပၚကျပဳတ္က်မွာဆိုးလို႔.."
"........"
ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲစူးၾကည့္လာတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ ျမင္းေပၚမွာရႈတည္တည္ေလးထိုင္ေနတဲ့ေရွာင္းမင္းသားေလးကိုတစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္သည္။ၿပီးေတာ့က်န္းခ်န္ကိုျပန္ၾကည့္ကာ
"မင္းစိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး ေရွာင္းမင္းသားကိုငါေစာင့္ေရွာက္နိုင္တယ္.."
ေျပာၿပီးျမင္းေပၚကိုလႊားခနဲတက္ကာ ေရွာင္းမင္းသားကိုယ္ေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ သူ႕ကိုတစ္ျခမ္းေစာင္းႀကီးၿပဳံးျပသည္။
မင္းစိတ္ေတာင္မကူးနဲ႕ဆိုတဲ့အၿပဴံးမ်ိဳး။
က်န္းခ်န္ကေတာ့ သူျဖစ္ေစခ်င္သလိူျဖစ္သြားလို႔အနည္းငယ္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
သူ႕ရဲ႕တပ္မႉးနဲ႕တႀကိတ္ႀကိတ္ျဖစ္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ကိုလ်စ္လ်ဴရႉထားရင္းျမင္းေပၚထိုင္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္ကိုယ္ေလးဟာ ႐ုတ္တရက္ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ႀကီးထဲေရာက္သြားေလသည္။
အလန့္တၾကားေနာက္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ တစ္
ျခမ္းေစာင္းၿပဳံးလိုက္တဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕အၿပဳံးကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ၾကက္ေသေသသြားရသည္။
စစ္သူႀကီးရဲ႕ႏွာဖ်ားေလးက သူ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြနဲ႕မထိတလုတ္ထိခလုတ္အေျခအေနမွာစစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕အသက္ရႉသံေတြပါၾကားေနရေအာင္နီးကပ္ေနရတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္ပါးျပင္ေလးေတြပိုရဲတက္လာသည္။
ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ လူႀကီးရယ္...
ျမင္းစထြက္ေတာ့ဇက္ႀကိဳးဆြဲရတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕လက္ဟာ သူ႕ေရွ႕ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္ကသူ႕အႀကံေလးအျဖစ္ျမႇောက္လို႔ၿပဳံးမိရသည္။
တစ္လက္စထဲ သူ႕ရဲ႕ေက်ာေလးကို ေတာင့္တင္းတဲ့ရင္အုပ္ေပၚ မွီခ်မိေတာ့ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ ရင္ဘက္ႀကီးေတြေတာင့္သြားတာသတိထားမိလိုက္သည္။
႐ုပ္တည္ႀကီးေနၿပီး ေရွ႕ကိုသာၾကည့္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာ ရင္ခြင္ထဲကေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န့္ကိုတစ္ခ်က္မွငုံမၾကည့္လာတာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ႏွာဖ်ားေလးဟာ ပိုရဲတင္းသြားသည္။
စႏၵကူးနံ႕သင္းသင္းေလးကိုရတဲ့တစ္ခဏမွာ ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕လူႀကီးေပၚ ၄ႏွစ္တာလြမ္းဆြတ္မႈေတြအေမာေျပသလိုျဖစ္သြားရသည္။
"ခ်ိဳင့္ရွိတယ္သတိထား."
ေျပာၿပီးေဆာင့္ခုန္သြားတဲ့ျမင္းေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ကိုယ္ေလးယိမ္းယိုင္သြားေတာ့သူ႕ခါးေလးကိုဆြဲထိန္းလိုက္တဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ေၾကာင့္
ေရွာင္းက်န့္ဟာ စစ္သူႀကီးဝမ္ရင္ခြင္ထဲ လုံးလုံးလ်ားလ်ားေရာက္သြားသလို ကိုယ္ဟန္ပ်က္လို႔ ေခါင္းေအာက္ငုံလာတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ ႏွာဖ်ားေလးကေရွာင္းက်န့္ႏွာဖ်ားေလးနဲ႕ပြတ္သပ္မိသြားသည္။
ရင္ေတြေဆာင့္ခုန္သြားရတဲ့ေရွာင္းက်န့္ဟာ သူနဲ႕နီးကပ္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕မ်က္ဝန္းစူးစူးေတြကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။
စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာလည္း ၾကာပန္းနံ႕သင္းေနတဲ့ကိုယ္လုံးေလးကသူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနၿပီး ႏွာဖ်ားခ်င္းထိေအာင္နီးကပ္ေနတဲ့အေျခအေနမွာ
လွပတဲ့မ်က္ဝန္းနက္ေလးေတြထဲ လမ္းေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားရသည္။
ဝဲဘက္ရင္ကေဆာင့္ခုန္လာတာကိုသတိထားမိေတာ့ မ်က္ဝန္းနက္ေလးေတြကထဲကသူ႐ုန္းထြက္လိုက္ရသည္။
မ်က္လုံးအၾကည့္လႊဲလိုက္တဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ေဘးတစ္ေစာင္းမ်က္ႏွာကိုေရွာင္းက်န့္ေငးၾကည့္ေနရင္း သူ႕ခါးေပၚကျပန္ျဖဳတ္ခ်ဖိဳ႕ျပင္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕လက္ကိုအုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
သူ႕လက္ရဲ႕အထိအေတြ႕ေၾကာင့္စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာငုံၾကည့္လာသည္။
"ေရွာင္းက်န့္ေၾကာက္လို႔ လူႀကီးကကိုင္ထားေပးပါဦး..."
".........."
ဘာမွမေျပာပဲ ခါးကိုသိုင္းဖက္ေပးလာတဲ့လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ရွက္ၿပဳံးေလးေခါင္းငုံ႕ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
သူေတာ့ ႀကိဳက္မရွက္ ငိုက္မရွက္ျဖစ္ေနၿပီထင္ရဲ႕။
နန္းေတာ္ႀကီးဆီသြားရာလမ္းမွာ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကမင္းသားေလးကရွက္ၿပဳံးေတြေဝဆာေနသလို နား႐ြက္ဖ်ားေတြရဲေနတဲ့စစ္သူႀကီးတစ္ပါးလဲရွိသည္။
သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့ ျမင္းျဖဴေပၚကေန ခ်စ္ခင္ျပေနတဲ့စစ္သူႀကီးကို အျမင္ကတ္ေနတဲ့
တပ္မႈးက်န္းခ်န္နဲ႕ေရွာင္းမင္းသားရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္တပ္ေတြရွိပါသည္။
_____________________________________________
၄ႏွစ္တာပညာသြားသင္တဲ့သားေတာ္ေလးကို နန္းရင္းျပင္မွာထြက္ႀကိဳေနတဲ့ေရွာင္းအရွင္ဟာ နန္းေတာ္ထဲကို စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ျမင္းဝင္လာကထဲကေသြးတက္ေတာ့တာပါပဲ။
ဒါ ..ဒါ..ဘယ္လိုေတြျဖစ္လာၾကတာလဲ!
အမေလး..ငါ့သားေတာ္ေလးေတာ့ကုန္ပါၿပီ!!
နန္းရင္းျပင္မွာျမင္းကိုအရွိန္သတ္ရင္းစစ္သူႀကီးကအရင္ဆင္းသည္။ၿပီးမွသူ႕သားေတာ္ေလးကိုေပြ႕ခ်ေပးလာသည္။
"ခမည္းေတာ္..."
"အသည္းသက္ေလး..လာပါဦးခမည္းေတာ္ဆီ"
လက္ေတြဖြင့္လို႔ႀကိဳဆိုတဲ့သူခမည္းေတာ္ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ ခမည္းေတာ္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲပစ္ဝင္လိုက္သည္။
ေပြ႕ဖက္လာတဲ့ခမည္းေတာ္ရဲ႕လက္္ေတြကတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေပြ႕ဖက္လို႔။
"ကိုယ္ေတာ့သားေတာ္ေလး ပိန္သြားလိုက္တာကြာ...ကေလးကပြဲေတာ္ေကာင္းေကာင္းမတည္ရဘူးလား.?.ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ပိန္ေနရတာလဲ.."
"ေရွာင္းက်န့္ကပိန္ေပမဲ့ အားရွိပါတယ္ခမည္းေတာ္ရဲ႕ ခဏခဏမဖ်ားေတာ့ဘူး.."
"ဟုတ္ရဲ႕လား..ခမည္းေတာ္ေတာ့ဖက္လို႔ကိုမဝဘူး..စားခ်င္တာရွိရင္ စားဖိုေဆာင္ကိုေျပာထားေနာ္. အစားမ်ားမ်ားစား.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ.."
"ၾကည့္ပါဦး ဆံပင္ေတြလဲရွည္လာလိုက္တာ.."
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို စစ္ေဆးေနတဲ့ခမည္းေတာ္က ဟိုးအရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကလိုေရွာင္းက်န့္ကိုသဲသဲလႈတ္ခ်စ္ခင္ေနတုန္းပင္။
ေရွာင္းက်န့္ကေမြးၿပီးၿပီးခ်င္းမယ္ေတာ္ဆုံးသြားတဲ့မင္းသားေလးျဖစ္ခဲ့သည္။
ဘုရင္ေတြထုံးစံအတိုင္း အားတဲ့အခ်ိန္သာ
ကေလးကိုလာၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ေပးကာ နိ႕ထိန္းေတြနဲ႕သာထားတာျဖစ္သည္။
ငယ္ငယ္ထဲကေရွာင္းက်န့္ကခမည္းေတာ္ကိုကပ္တယ္လို႔ေျပာရမယ္။နို႔ထိန္းေတြထိမ္းမနိုင္တဲ့အခ်ိန္ အရွင္ေရာက္လာရင္ အငိုတိတ္ၿပီးအရွင့္လက္ေပၚအိပ္တတ္သည္တဲ့။
သူ႕ကိုတြယ္တာမွန္းသိပုံရတဲ့ခမည္းေတာ္ဟာလဲ အားတဲ့အခ်ိန္တိုင္းေရွာင္းက်န့္ကိုလာၾကည့္တတ္သည္။
ဒီလိုနဲ႕ေရွာင္းက်န့္ေလး မတ္တပ္သြားတတ္တဲ့အ႐ြယ္မွာ ခမည္းေတာ္ေနာက္ပဲလိုက္ေနတတ္သည္။လမ္းလဲေလွ်ာက္တတ္ေနေတာ့တားမရတဲ့အပ်ိဳေတာ္ေတြဟာ အရွင့္ညီလာခံက်င္းပေနတဲ့အခ်ိန္ဆို အတင္းခ်ဳပ္ထားတတ္လို႔အသံျပာေအာင္ပင္ငိုခဲ့ဖူးတယ္ဆိုပဲ.။
ညီလာခံၿပီးလို႔အရွင္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ေခ်ာ့မရတဲ့ေရွာင္းက်န့္ေလးကခ်က္ခ်င္းအငိုတိတ္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႕တခစ္ခစ္ရယ္ျပတတ္သည္။
ၾကာေတာ့အရွင္ကလဲသူမရွိရင္ ငိုေနတတ္တာကိုစိတ္မေကာင္းလို႔ထင္ပါရဲ႕ေရွာင္းက်န့္ကိုညီလာခံကိုေခၚသြားခဲ့သည္။
အရွင့္ေပါင္ပၚထိုင္ရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနခဲ့တဲ့ေရွာင္းက်န့္ေလးကို အရွင္ကသေဘာက်ကာေန႕တိုင္းညီလာခံကိုေခၚသြားသည္။
ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ဖခမည္းေတာ္ကိုခ်စ္ခင္မႈကထိုမွ်ပင္မကေသး။
တစ္ေန႕လုံးေတြ႕ရၿပီး အိပ္ခ်ိန္ေတြဆိုသူ႕နန္းေဆာင္ကိုသာျပန္ခိုင္းတဲ့ခမည္းေတာ္ကိုေရွာင္းက်န့္ကသေဘာမက်ခဲ့ပါ။
ညဘက္ႀကီးအရွင့္နန္းေဆာင္ကို အပ်ိဳေတာ္ေတြမသိေအာင္ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လာရင္း တူတူအိပ္ခ်င္ေၾကာင္းငိုေျပာခဲ့တဲ့ေရွာင္းက်န့္ေလးက္ိုအရွင္ကသနားသြားၿပီး သူနဲ႕တူတူအိပ္ခိုင္းခဲ့သည္။
ထိုကေန႕စၿပီး တစ္ေနကုန္တပူးတြဲတြဲျဖစ္သြားသည့္ေရွာင္းက်န့္ေလးကိုအရွင္ကလဲ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ပိုခ်စ္လာၿပီး အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေတာ့္ကိုသဲသဲလႈတ္ေနခဲ့ၿပီ။
"ေရွာင္းက်န့္ေလးကို ခမည္းေတာ္ကစစ္သူႀကီးဝမ္နဲ႕ေနရာခ်ေပးဖို႔စီစဥ္ထားတယ္.."
အရွင္ကထိုသို႔ေျပာလာေတာ့ေရွာင္းမင္းသားေနာက္ပါးနားမွာရပ္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာမ်က္ႏွာဘယ္ထားရမွန္းမသိေအာင္ရွက္သြားမိသည္။
တစ္လက္စထဲေရွာင္းမင္းသားေလးကသေဘာတူလားမတူလားလဲသူကသိခ်င္စြာနားစြင့္ထားေနမိသည္။
"ကြၽန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္ ခမည္းေတာ္..ၿပီးေတာ့ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္.."
သူေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ခမည္းေတာ္ကိုေရွာင္းက်န့္ေက်းဇူးတင္စကားေျပာေတာ့ "ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနရင္ရၿပီ" ဆိုတဲ့စကားသာျပန္ေျပာခဲ့သည္။
သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းကံၾကမၼာကအကုန္လိုက္ေလ်ာခဲ့သည္လား..ကံၾကမၼာေစရာအတိုင္းကိုသူကသေဘာက်ေနသည္လားမဆိုတတ္ေတာ့ေခ်။
နား႐ြက္ေလးေတြနီၿပီးရပ္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ကိုျမင္ေတာ့ ေရွာင္းက်န့္ ၿပဳံးမိသြားရသည္။
သူ႕လူႀကီးကသိပ္ကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္စရာေကာင္းတာပဲ...
______________________________________________