အများကြီး စဉ်းစားမိတယ်...
ထပ်ခါထပ်ခါပဲ ။
ချစ်ပစ်လိုက်ဖို့ လုံလောက်လားလို့ ။
အင်အားမရှိတာမဟုတ်ပါဘူး ။
ထုတ်ပြဖို့ဝန်လေးနေတာ ။
အချိန်အတိုင်းအတာ တစ်ခုကို ကိုယ်စောင့်နေတာမှန်ပေမယ့်
အဲ့အချိန်က ဘယ်ချိန်မှရောက်မှာလဲ ။
ကိုယ် စောင့်ရင်းစောင့်ရင်း ကျန်ရစ်ဖြစ်မှာကိုမလိုလားဘူး ။
ဒါပေမယ့်...ကိုယ် ဝန်လေးနေတယ်...
အကယ်၍ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုခုနဲ့ ကိုယ့်ကို
တွန်းလွှတ်လိုက်ရင်...ကိုယ် နောက်တစ်ခါ
ထပ် ဝန်ခံရဲမှာမဟုတ်ဘူး...အဆိုးဆုံးက ကိုယ်
မင်းအနားမှာ ရှိနေရဲမှာတောင်မဟုတ်တော့ဘူး ။
ကိုယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ။
အတွေးတွေနဲ့ Jung kook ဟာ ဝေခွဲမရပါ ။
“ အကို "
တခါတည်းမှာ ပင် ကောင်လေးရဲ့ ခေါ်သံကို
ကြားယောင်မိတော့ သူ့စိတ်တွေပိုပြီးပြတ်သားလာသည် ။
အပြုံးချိုချိုတွေကိုပါ တစ်ဆက်ထဲမြင်ယောင်မိလိုက် တော့
ကိုယ် မင်းကိုလက်လွတ်ဖို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာ
သေချာသွားပြီ ။
စိတ်တွေကို သေချာပြင်ဆင်အပြီးမှာတော့
သူကောင်လေးကို ဖွင့်ပြောဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
အနည်းဆုံးတော့ မင်းဟာကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်လာနိုင်သေးတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ပေါ့ ။
............................။
အပြာနုရောင်စာအိတ်ကလေးကိုသူ ဒီနေ့မှထူးထူးဆန်းဆန်း
သူထုတ်ကြည့်နေမိသည်။
အထဲမှာဘာစာတွေရေးထားလဲဆိုတာ သူသိချင်ပေမယ့်
စာကကိုယ့်အတွက်မှ မဟုတ်တာ အကို နဲ့ အကို Taehyung
အတွက်ကို ။ ဒါနဲ့ ho-seok hyung က ဘယ်အထိသွားမှာမို့လို့ စာတွေချန်ထားရတာလည်း ။ ထားပါလေ....ဆိုကာ စာအိတ်လေးကို သူ့လွယ်အိတ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်သည် ။
ဒီစာအိတ်လေးကိုတော့ သူလွယ်အိတ်ထဲမှာပဲထည့်နေကျ ။
နောက် လွယ်အိတ်လွယ်ကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းခဲ့သည် ။
“ morning appa.."
ဧည့်ခန်းရောက်တော့ မနက်စာစားနေတဲ့ အဖေ့ကို
သူနှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။
“ morning...သား မနက်စာမစားတော့ဘူးလား "
“ မစားတော့ဘူး appa..."
“ အဖေ မင့်ကို မုန့်ဖိုးလွဲထားပေးတယ်နော်..."
“ ဗျာ.."
သူပျော်သွားကာ ဖုန်းအားချက်ချင်းထုတ်ကြည့်လိုက်သည် ။
ဟုတ်ပါ့ ဖေဖေကသူ့acc ကိုတွင် ဝမ်သန်းတစ်ရာ တောင်လွဲ
ပေးထားတာ ။
“ အဲ့တာကြောင့် appa ကိုချစ်နေရတာ "
အဖေ့ကို သူဖက်ပစ်လိုက်သည် ။
“ မောင် jimin တို့ကတော့ မျက်နှာလုပ်ပြီ "
“ ဟဲ ဟဲ ၊ အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူး appa ကလဲ "
ဆိုကာ မုန့်တစ်ခုကိုကောက်ယူကာ ပါးစပ်ထဲ
ထည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။
“ သား သွားပြီ "
“ အေအေ ဂရုစိုက်အုံး "
နေ့ရက်တွေက သာသာယာယာပါပဲ ။
.................။
ဒီရက်ပိုင်း နှာခေါင်းသွေးတွေ ဆက်တိုက်ကျနေလို့
သူ စိုးရိမ်စိတ်တွေက မြင့်တက်လာသည် ။
ဒီပုံစံအတိုင်းဆို သူဆေးခန်းသွားမှဖြစ်တော့မည် ။
နှာခေါင်းသွေးယိုတဲ့ရက်ကနေစပြီး
သူ့မျက်တွင်းတွေသည် မဲနေသည်မှာ မြင်လို့မကောင်းတော့ ။
သူစိတ်ညစ်လိုက်တာ ဒီရောဂါကြီးကို ။
ကျောင်းလွယ်အိတ်ထဲ လိုအပ်တဲ့စာအုပ်များထည့်ကာ
ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ရသည် ။
အခုတလော အဖေနဲ့အမေက ငြိမ်နေကြသည်
ဘာလို့လဲတော့သူလည်းမသိ ။
...........................။
“ hi Beomgu..."
“ hi jimin..."
အပြန်အလှန်နှုတ်ဆက်ကာ ဘေးကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
“ တစ်ခြားလူတွေရော...မရောက်သေးဘူးလား "
“အင်း.. မရောက်သေးဘူး "
“ နောက်ကျလိုက်တာ..."
jimin သည် စားစရာတစ်ချို့မှာယူလိုက်ပြီး စားနေလိုက်သည် ။သူစောစောလာတဲ့နေ့မှ အားလုံးကနောက်ကျရတယ်လို့ ။
“ hello...."
လာပါပြီ အာဗြဲကြီးနဲ့ van..။
“ လူကမရောက်သေးဘူး အသံကအရင်ကြားရပြီ ငဗန်..."
“ jimin ဘာတွေစား "
မျက်စောင်းနဲ့ကြည့်လိုက်သည် ဒီကောင်တောင်းစားတော့မယ်ဆိုတာကြိုသိနေလို့ ။
“ ဖြည်းဖြည်းကြည့်ပါ...အဲ့တာလေး နည်းနည်းကျွေး..ဟဲဟဲ "
“ သိနေတယ် သိနေတယ်...အင့်..."
ပန်းကန်ထဲက မုန့်တစ်ခုကား ခွန့်ကျွေးလိုက်တော့
ရုပ်ကြီးကိုဖြီးလို့ ။
“ ကောင်းလိုက်တာ..."
“ jimin..."
“ ဗျာ..."
နာမည်ခေါ် သံကြားတော့ သူယောင်ရမ်းကာ ထူးလိုက်မိသည်။
“ အ ကို..."
အကို သည်သူ့နာမည်အား ခေါ်ကာ အရှေ့ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်သည် ။
“ jimin...ဒီနေ့စောတယ်နော်.."
“ ဟုတ်...အကိုလည်းစောတယ်နော်...ဒီနေ့ "
“ အင်း ဟုတ်တယ်..."
“ အကို ဘာစားပြီးပြီလဲ တစ်ခုခုစားမလား..."
“ jimin....ဟိုလေ..."
“ ဟုတ် "
ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး သူ့မှာပြောထွက်ဖို့ကို အရမ်းစိုးရိမ်နေမိသည် ။ တကယ်လို့ ကောင်လေးဘက်က အခြေအနေကို သဘောမကျခဲ့ရင် သွားပြီ ။ သူဘယ်လိုမှ တတ်နိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး ။ တကယ်ပဲပြောလိုက်ရတော့မလား လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ခနခန မေးခွန်းထုတ်နေမိသာလဲ အကြိမ်ကြိမ်ပင် ။ ငြင်းလိုက်ရင်တော့လားဆိုပြီး တွေးပူနေမိသည် ။
“ အာ...ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး အရင်စားလိုက်ပါအုံး..အကိုပြီးမှပဲပြောတော့မယ် "
“ ပြီးပါပြီ ရပါတယ် ကျွန်တော်က "
“ အာ ဟုတ်လား "
“ ဟုတ်ကဲ့ "
“ အ့ဆို ဟိုဘက်ခနသွားရအောင်လေ jimin ပြီးရင် "
“ ဟုတ်ကဲ့ "
Jeon နဲ့ jimin နှစ်ယောက်အတူ ပန်းခြံအသေးလေးဘက်ကိုထွက်သွားကြသည် ။
“ သူတို့နှစ်ယောက်က အစတုန်းက မြင်တာနဲ့ရန်ဖြစ်ကြတာကို ခုတော့ ခွဲတောင်မရတော့ဘူး "
“ အေးနော် "
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူနှစ်ယောက်မှာတော့ အတင်းတုတ်ရင်းကျန်ခဲ့ကြလေသည် ။
__________________
“ jimin..."
“ ဗျာ "
ကောင်လေးနာမည်ကို တိုးလျလျလေးခေါ်လိုက်တော့ သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြန်ထူးလာသည်က " ဗျာ "တဲ့ ။ ဒါတွေလည်း မြတ်နိုးရတာတွေထဲကတစ်ခုပဲ ။
“ အကို jimin ကိုပြောစရာရှိတယ် ...နားထောင်ပေးမလား "
“ ဟုတ်ကဲ့ "
ကောင်လေးဘက်က သူဘာပဲပြောလာပြောလာ ဂရုတစိုက်နဲ့ သေချာနားထောင်ပေးမယ့်ပုံစံလိုမျိုး မလုပ်မရှုက်လေး သူ့ရှေ့တွင် ထိုင်နေသည် ။
“ ကိုယ်လေ...."
Jeon ဘယ်ကဘယ်လိုစပြောရမှန်းမသိသလိုမျိုး ရှက်ကန်းကန်းပုံစံဖြင့် လည်ဂုတ်ကို အကြိမ်ကြိမ် ပွတ်မိနေသည် ။ ဖွင့်ပြောတော့မလို့ ကြံရွယ်လိုက်ပေမယ့် မချင့်မရဲ ဖြစ်နေရသည် ။ ဒီစကားတစ်ခွန်းက သူ့ဘဝအတွက် အကြီးမားဆုံးသော သော့ချက်တစ်ခုဖြစ်သောကြောင့် မအောင်မြင်ခဲ့ရင် လက်မခံခဲ့ရင်ဆိုသော စိုးရိမ်မှုကလေးကြောင့် ကောင်လေးရှေ့ သူ့မှာ တွေတွေဝေဝေရယ် ။
“ ကိုယ်....တကယ်တော့ ဖွင့်ပြောချင်တာ ရှိလို့ပါ..."
ဟူးးး။ စိတ်ကို အများကြီးလျော့ချပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူထိုစကားတစ်ခွန်းတော့ ထွက်ခဲ့ပြီ ။
“ ဖွင့်ပြောချင်တာ...."
ကောင်လေးက သူ့ကို တွေတွေလေးကြည့်နေခဲ့သည် ။
“ ဖွင့်ပြောချင်တာဆိုပေမယ့် ဖွင့်ပြောချင်ရုံလေးပဲ မဟုတ်ပါဘူးးး။ ကိုယ်အလေးနက်ထားပြီးပြောမှာမို့ jimin ဘက်က သေချာလေးနားထောင်ပေးစေချင်တယ် ။ ရမလားဟင်? "
“ ဟို...အကို ဘာပြောမယ်မှန်းမသိပေမယ့် ကျွန်တော် အကိုပြောမယ့် အကြောင်းအရာကို အလေးနက်ထားပြီး နားထောင်မှာပါ "
“ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
ထိုသို့ ကျေးဇူးတင်စကားဆိုတော့ ကောင်လေးက ခေါင်းငြိမ့်ပြသည် ။ ကောင်လေးရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ သူဘာပြောပြော သေသေချာချာ နားထောင်ဖို့ ဂရုတစိုက်နဲ့ ရှိနေခဲ့သည် ။
“ ကိုယ်တကယ် ဒါကိုပြောဖို့ မချင့်မရဲဖြစ်နေခဲ့တာပါ..။ jimin ဘက်ကတစ်မျိုးထင်မှာလဲဆိုးတာကြောင့် အများကြီး စဉ်းစားခဲ့ရတယ် "
“ နှလုံးသားရေးရာမှာ နောက်ဆုံးတော့လည်း မလွန်ဆန်နိုင်ခဲ့ဘူးပေါ့ "
အကိုက ထိုသို့ ရယ်ကျဲကျဲပြောပြီးတဲ့နောက် Jimin မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားသည် ။ ဒါဆို အခု အကိုက သူ့ကို ချစ်ခွင့်ပန်မလို့လား ။ ထိုသို့တွေးမိပြန်တော့ နားရွက်ဖျားလေးတွေပါ ရဲလာသည် ။ ရင်ခုန်နေသလိုလို ရင်တုန်နေသလိုလို ခံစားချက်က သူ့လက်ဖျားကလေးပင် တုန်တုန်ရီရီဖြစ်လာသည် အထိ ပြင်းလွန်းနေသည် ။
“ ဒီလောက်ဆိုရင် ကိုယ်ပြောချင်တဲ့ အဓိပ္ပာယ်နဲ့သက်ရောက်မှုကို jimin သဘောပေါက်မယ်ထင်ပါတယ် "
“ ဟုတ် "
ထိုသို့ "ဟုတ်" တစ်လုံးတည်းပြန်ဖြေကာ jimin ခေါင်းငုံ့နေမိသည်။
ထို့နောက် အကိုသည် သူ၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လာခဲ့သည် ။ သူ့မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းသွားခဲ့ရသည် ။ အကို့ကို မော့ကြည့်မိတော့ အကြင်နာမျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းတွေဖြင့် သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့တော့ မျက်နှာက ပန်းရောင်အဆင့်မဟုတ်တော့ဘဲ အနီရောင်အဆင့်သို့ရောက်ရှိနေတော့မည် ။
“ ကိုယ်.... jimin ကိုသဘောကျတယ်...."
Jimin ရဲပြီးသား မျက်နှာ ပိုရဲသထက်ရဲလာသည် ။
ရုတ်တရက် တိုက်ခတ်လာသော လေပြည်တစ်ချို့သည် jimin နှလုံးသားထဲအထိ အေးစိမ့်သွားစေသည် ။ နောက် ပန်းခင်းထဲရောက်သွားသလို မွှေးပျံ့ပျံ့ရနံ့တွေက သင်းခနဲစူးကာ နှာခေါင်းထဲ အလုအယက်တိုးဝင်လာကြသည် ။ မွှေးလိုက်တာ ။ သူဒီရနံ့ကိုကြိုက်လိုက်တာ ။ အင်းးးး သူနှာခေါင်းလေးကို တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ရနံ့တွေကိုလောဘကြီးမိတော့ ထိုရနံ့တွေ မရတော့ဘူး ။ ပျောက်သွားပြီ ။သူ...သူ...သေချာခံစားကြည့်တော့ ပန်းခင်းထဲမဟုတ်ပြန်ဘူး ။ ရေတံခွန်အောက် ရောက်သွားသလို အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့ ။ နှလုံးသားထဲထိကိုအေးသွားတာ ။ သေချာပြန်ခံစားကြည့်တော့ အေးနေရာကနေ ပူလာပြန်သည် ။ ချွေးတွေပင်စို့လာခဲ့သည်မို့ ရေတံခွန်အောက်မဟုတ်ဘဲ နေပူပြင်းပြင်းရှိ ကွင်းပြင်တစ်ခုမှာ ။ ဟင့်အင်းဒါကကွင်းပြင်မဟုတ်ပြန်ဘူး ။ ဒါက ကျောင်း၊ သူကကျောင်းဝန်းထဲက ဥယဉ်အသေးလေးထဲမှာဆိုတာအသေအချာပါပဲ ။ ဒါကတကယ် အသေအချာပါပဲ ။
“ သဘောကျရုံတင် မဟုတ်ပါဘူး...ကိုယ် jimin ကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့ကို ချစ်တာပါ "
“ ဗျာ "
အကိုက ကျိုးကျိုးနွံနွံမျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်ကာ ဆိုလာတော့
သူ့ရင်ထဲမှာ ကျူးလစ်ပန်းပေါင်း ထောင်သောင်းမက
ဖူးပွင့်ကုန်သည် ။ ဒီခံစားချက်ဟာ ဘယ်လိုမျိုးပါလဲ? ။
တစ်ခါမှ ရင်မခုန်ခဲ့ဖူးသောသူသည် ခုလိုမျိုးရင်အစုံဟာ
ပေါက်ထွက်တော့မလို ခုန်ထွက်လာတော့မလို ခံစားချက်မျိုး
ကြောင့် ဖျားတောင်ဖျားချင်လာသည်အထိပင် ။
ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း အကို့မျက်ဝန်းတွေက အနက်ရောင်ကနေပန်းရောင်ပြောင်းလာသလို ။ ဝါးးးးအသဲနှလုံးပန်းရောင်လေးတွေပါ ထွက်လို့လာသည် ။
Yeah Park jimin ။ မျက်လုံးထဲကနေ ပန်းရောင်အသဲနှလုံးထွက် လာသည်အထိကတော့ မဟုတ်သေးပါဘူး ။
မျက်လုံးကို ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ ပြန်ကြည့်တော့
နဂိုကလို အနက်ရောင်ပါပဲ ။ ဟူးးးး။ ငါကိုကရူးနေပြီထင်တယ် ။
“ jimin "
အကိုက ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့သူ့လက်ကို လှုပ်ခါပြီးပြောမှ
သူအသိပြန်ဝင်လာသည် ။
“ ဗျာ "
“ ကိုယ့်အချစ်ကို လက်ခံတယ်မို့လား "
“ ဟို....အဲ့...တာ...က...လေ...."
“ ငြင်းဖို့တော့မကြိုးစားပါနဲ့...ဒါက ကိုယ့်ဘဝရဲ့ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံးအချစ်မို့ပါ "
“ ဟုတ်ကဲ့ "
“ ဒါဆို jiminက ကိုယ့်အချစ်ကို လက်ခံတယ်ပေါ့နော် "
အကိုက မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် သူ့အားဖက်ကာပြောလာတော့
သူ့မှာ ယောင်ယောင်မှားမှားနဲ့ ခေါင်းငြိမ့်မိတော့မလိုပင် ။
အမယ်လေး စွဲအားတွေများပြင်းထန်လိုက်တာ အကိုရယ် ။
“ ခနနေပါဦး....ချက်ချင်းကြီးတော့ မဟုတ်သေးဘူးလေ ။ရက်နည်းနည်းတော့ စောင့်ပါနော် "
“ အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ အချိန်အကြာကြီးယူစဉ်းစားရင် ဦးနှောက်တွေအလုပ်များကုန်မှာပေါ့ ။ ဒီလိုလုပ်ပါလား ခုမပေးချင်ရင် ညကျ ရင်ပေးပါလား ကိုယ်ညထိစောင့်ပေးမယ်လေနော် "
“ ဗျာ...ည....ည....ညကြီးလား? "
“ အင်းညကြီးပေါ့ ။ မကောင်းဘူးလား ။ jimin အဖြေကို ကိုယ်စောင့်နေမယ်နော်..."
အကိုက ချစ်စရာအပြုံးနဲ့ ဆိုလာတော့ သူခေါင်းငြိမ့်လိုက်မိပြီ။ ဖြစ်ချင်ရာတာ ဖြစ်ပါစေတော့ ။ အကို့နောက်ပဲ သူလိုက်ပါတော့မည် ။
___________________
“ ဒီကိစ္စကို တစ်ပတ်အတွင်းဖြစ်ချင်တယ် ရအောင်စီစဉ်ပါ "
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဘော့စ် "
“ ဒီတစ်ခါတော့ အမှားအယွန်း တကယ်မဖြစ်ချင်ဘူးကွာ "
“ စိတ်ချပါဘော့စ် ဒီတစ်ခါ သေချာလုပ်လိုက်မှာမို့လို့ ဘော့စ်လုံးဝ စိတ်မပျက်စေရပါဘူး "
“ ကောင်းပြီ စိတ်မပျက်စေနဲ့ပေါ့ကွာ...ဒီတစ်ခါ ငါဖြစ်ချင်တိုင်းမဖြစ်ရဘဲ အကုန်ပျက်စီးကုန်ရင် အဲ့ဒီကောင်အစား မင်းတို့ကိုငါ တမလွန်ကို ပို့ပေးမယ်....။ အဲ့စကားသေချာမှတ်ထားလိုက် ။ အဲ့ဒီကောင် မသေရင် မင်းတို့က အစားသေပေးရမယ် "
“ စိတ်ချပါ ဘော့စ် "
ဖုန်းပြောပြီးတာနဲ့ အကွယ်တွင်ရပ်နေသော မတ်စ်အမဲ ဦးထုတ်အမဲနဲ့လူသည် ထွက်သွားတော့သည် ။
_______________________
ညနေခင်း ကျောင်းဆင်းပြီး အိမ်ရောက်တော့ သူ့မှာတွေတွေကြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေမိသည် ။ ညရောက်ဖို့ နာရီပိုင်းသာလိုတော့သာဖြစ်၍ ရင်တွေ ပိုပိုခုန်လာသည် ။ ရည်းစားရတော့မည်ဖြစ်၍ ခံစားချက်တွေဟာ အော်ရယ်ချင်လာသလိုလို ။ အော်ပဲ ငိုပစ်ချင်လာသလိုလို ။ ဆယ်ကျော်သက်ကလေးမို့ ခံစားချက်ဟာ ဘာနဲ့မှမတူ သစ်လွင်နေခဲ့သည် ။ အကို့လို လူမျိုးဟာ သူ့အပိုင်ဖြစ်လာတော့မည်ဟု တွေးမိ၍ မျက်နှာဟာ မှိုရသလို ပြုံးဖြီးလာပြန်သည်။
မဖြစ်သေးပါဘူး ရေအရင်ချိုးမှ ။ အကို့အကြောင်းတွေသာ ဆက်တိုက်တွေးနေမိရင် သူဒီနေ့ရေတောင်ချိုးရမည်မထင် ။ ရေချိုးခန်းထဲလဲ မှန်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးနေမိပြန်သည် ။ ဆပ်ပြာတိုက်လဲပြုံး ။ ရေစက်ကလေးတွေ ကြည့်ရင်းလည်းပြုံး ။ ဘာလုပ်လုပ်ပြုံး ။ Park jimin ဟာစိတ်လွတ်နေပြီထင်ပါရဲ့။
ရေချိုးတာ အတော်အတန်ကြာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အဝတ်စားလဲခြင်းအစီအဉ်ကို မြန်မြန်ဆောင်ရွက်တော့သည် ။ ဒီလိုနဲ့ အကို့ကြောင့် အအေးပတ်ပြီး ဖျားကုန်တော့မှာပဲ ။
“ တိန်"
ဖုန်းမှ ကျလာသော noti အသံကြောင့် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ကာဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ စာလေးတစ်စောင် ။ စာသည် @JK ဆိုသော ig acc တစ်ခုမှ သူ့အားပေးပို့ခြင်း ။ သူ့ရင်ခုန်သံတွေ မြန်လာသည် ။ ဒါအကိုကလွဲပြီး ဘယ်သူဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ ။
“ ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်မလား။ "
ဆိုသော မတ်ဆေ့လေးသည် လူကိုသတ်နေသလို ။ အဲ့အကိုကလေ လူတင်မဟုတ်ဘူး မတ်ဆေ့တစ်ကြောင်းလေးအစ မိုက်နေတာ ။ အဖြေပေးတော့လို့မဟုတ်ဘဲ ကိုယ့်ကိုချစ်တယ်မလားတဲ့၊ ကျွန့်တော့်စိတ်ကို ဖတ်နိုင်စွမ်းတွေများ ရှိနေသလား အကိုရယ် ။
“ ဗျာ "
သူထိုသို့ပြန်ပို့လိုက်တော့ အကိုသည် စိတ်မရှည်စွာပင် video call ခေါ်ချခဲ့သည် ။
“ အမလေး ဘုရား...."
သူအသံလေး ထွက်ရုံမျှရွတ်ဆိုမိလိုက်သည် ။ အကိုကတော့လေ လူကိုသေစေချင်နေပြီလား ။ အဖြေတောင်းတာကို video call ခေါ်ပြီး တောင်းရသလား ။ ကိုင်ရမလား မကိုင်ရဘူးလား စဉ်းစားနေချိန် ongoing call လေးဟာ ကျသွားခဲ့ပြီ ။ သူလက်မလေးကိုက်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေချိန်~
“ မကိုင်ဘူးလား ကောင်လေး ။ ကိုယ်အိမ်ထိလာပြီး ဖက်နမ်းပစ်ရမလား ။ "
ထပ်မံရောက်လာသော စာတစ်စောင်သည် သူ့စိတ်လှုပ်ရှားမှုအား ပိုမိုမြင့်မားစေလာသည် ။ ဘုရားရေ ဒီအကိုဟာ ဘယ်လိုတောင်လဲ ။ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ခေါ်လာပြန်သော ongoing call လေးကို သူကိုင်လိုက်တော့သည် ။ အကို့ကို ကြောက်တယ်လေ ။ screen ပေါ် ပေါ်လာသော အကို့မျက်နှာသည် ရေချိုးပြီးစမို့ထင်သည် ကြည်ရှင်းသန့်နေသည် ။ ရေစက်လက် ဆံပင်တွေသည် park jimin ကိုပြုစားနေသလို ။
“ ကောင်လေး ။ အဖြေပေးတော့လေ ချစ်တယ်လို့။ "
အကိုဟာလေဇွတ်တရွတ် ။
“ ဟုတ်။ "
“ ဘာကိုဟုတ်တာလဲ ကောင်လေး။ အချိန်တွေ မဆွဲပါနဲ့တော့ကွာ၊ ကိုယ်မစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ပေးလိုက်ပါတော့ ချစ်တယ်ဆိုပြီး။ "
“ အကိုကလဲ.... "
jiminသည် အတင်းချစ်ပါတယ်လို့ ပြောခိုင်းနေတဲ့ အကိုကြောင့် အရှက်ပိုလာရသည် ။
“ ချစ်လားလို့။ "
“ အင်းလို့။ "
အကို့ကိုမကြည့်ဘဲ ဘေးကိုမျက်နှာလှည့်ကာ လိုချင်နေသော အဖြေအားပေးလိုက်သည် ။
“ ဟာ တကယ်လား jimin ။ "
ဖုန်း screen ကို ပိုတိုးကပ်လာသော အကိုဟာ screenကနေပေါက်ထွက်ပြီး သူ့ကိုလာနမ်းတော့မလိုပင် ။ သူယောင်၍ ဖုန်းနဲ့ အနည်းငယ်ကွာသွားအောင် မျက်နှာကို နောက်ဆုတ်မိသား။
“ ဟုတ် ။ "
“ ချစ်တယ်လို့ကြားချင်သေးတာ။ ပြောပါအုံး ချစ်တယ်လို့ ။ "
“ နောက်...နေ့မှ...ပြောလို့..."
“ နိုးနော် ။ မရဘူး ဘာနောက်နေ့မှမရဘူး ။ အခုပဲပြော ။ "
“ အကိုကလဲ..."
“ ပြောလို့။ "
“ ချစ်...ချစ်တယ်ကွာ ။ "
ပြောပြီးသည်နှင့် jimin သည် မျက်နှာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်လိုက်သည်။
“ တကယ်နော် ကောင်လေး ။ "
ဆိုကာ အကို့ရယ်သံကြီးကိုကြားလိုက်ရပါသည် ။
“ ဘာလို့မျက်နှာကို လက်နဲ့ အုပ်ထားရတာလဲ ကလေးလေး။ "
ကလေးလေးဆိုသော အသုံးအနှုန်းတွင် လူသည် ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်လာရသည် ။ အဖြေပေးပြီး နောက်နေ့ဖျားသွားတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းကို ကြားချင်နေတာလား အကို ။
“ တကယ် ချစ်တာလား ။ "
“ ဟုတ်။ "
“ တကယ်ချစ်တယ်ဆို အောက်ကိုခန ဆင်းခဲ့ပါအုံးကွာ ကိုယ်တအားအေးနေပြီ ။"
“ ဟင်"
နားမလည်စွာ အကို့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အကိုသည် ပြုံးပြနေခဲ့သည် ။
“ ဆင်ခဲ့အုံးလို့ ကိုယ် jimin ရဲ့အိမ်ရှေ့မှာ ။ "
ပြောကာ သူ့အိမ်ဘက်ကို camera လှည့်ပြတော့ ဟုတ်ပါ့ ဖုန်း screen မှာပေါ်လာတာ သူ့အိမ်မှ သူ့အိမ်ကြီးပါ့ ။ ဒီအိမ်ကြီးသည် တောင်ကိုရီးယား တစ်နိုင်ငံလုံးတွင် ဒီလိုအိမ်ပုံစံ ဒီတစ်အိမ်သာရှိသည် ။ ပြတင်းပေါက်ကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အကိုသည် ဆိုင်ကယ်ကို မှီထားကာ သူ့ကို လက်လှမ်းပြနေသည် ။ ပါးစပ်ကလည်း တစ်ခုခုပြောနေသေးသည် ။ “ မြန်မြန်လာ" တဲ့ ။
သူဖုန်းcall လေးကိုချကာ အောက်သို့အလျင်အမြန် ပြေးဆင်းသွားသည် ။ ညအချိန်သည် ခုနစ်နာရီ ကျော်ရုံလေးမို့ သိပ်မမှောင်သေး ။ ခြံတံခါးရှေ့ရောက်တော့ အကိုသည် သူ့ကိုပြုံးပြုံးလေးကြည့်နေသည် ။ ငါနော် ဒီလိုကြည့်နေတော့ ခြံအပြင်ရောက်အောင် ဘယ်လိုလာရပါ့မလဲ ။
“ လာလေ jimin ။ "
အကိုက လက်ကလေး လှမ်းကာခေါ်နေတာမို့ မရှိသော သတ္တိတွေကို ထုတ်သုံးပြီး သွားလိုက်သည် ။ အကိုနဲ့ အနည်းငယ်အကွာတွင် ရပ်လိုက်သည် ။ အကိုသည် ခြေတစ်လှမ်းတိုးလာကာ သူ့လက်အားဆွဲကာ ဖက်ပစ်လိုက်သည် ။
“ အင့်။ "
သူသည် အကို့ရင်ခွင်ကြီးထဲ ကြောင်ကြောင်လေးရယ်။
“ ဒီလိုလေးဖက်ထားချင်နေခဲ့တာ ကြာပြီ ။"
“............ "
“ ကိုယ် jimin ကိုစတွေ့ကတည်းက သဘောကျနေခဲ့တာ။ "
jimin မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းခနဲ ။ မဖြစ်နိုင်တာ အကိုနဲ့သူစတွေ့ခဲ့တာက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ကြည့်မရချင်းတွေနဲ့စတင်ခဲ့တာကို ။
“ ကိုယ်တို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကြည့်မရခဲ့ပေမယ့် အဲ့ကြည့်လို့မရတာတွေကနေ အချစ်သို့ပြောင်းသွားခဲ့တယ်ထင်တယ် ။ "
ဟင်။ အကိုက သူ့စိတ်ကိုဖတ်နိုင်နေသလိုပဲ ။ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အကိုရယ် ။ အကိုသည် သူ့ကိုဖက်ထားရာကနေ သူ့ကိုယ်လုံးလေးအား ကိုင်ကာ ခွာလိုက်ပြန်သည် ။
“ ကိုယ်လေ jimin ကိုအရမ်းချစ်တာပဲ။ "
သူ့ပါးလေးကို ကိုင်ကာပြောလာသော အကိုသည် သူ့ကို ဒီနေရာမှာတင် အသက်ထွက်သွားစေချင်နေတာများလား ။
“ နမ်းလို့ရမလား jimin..."
“ ဟင် ။ "
အကိုသည် ခွင့်တောင်းနေတာလား ။ မဟုတ်ခဲ့ပါ ။ သူနမ်းမယ်ဆိုတာ အသိပေးခဲ့ရုံပါပဲ ။ ကိုယ်ကနမ်းပါလို့ အဖြေတောင်မပေးရသေးဘူး အကိုကတော့ နမ်းနေခဲ့ပြီ ။ အကို့နှုတ်ခမ်းပါးလေးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ နူးနူးညံ့ညံ့လေး ထိတွေ့နေခဲ့သည် ။ တစ်ချက်တစ်ချက် လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း သူ့မှာ ကမ္ဘာတွေလည် ။ အကိုသည် သူ့နှုတ်ခမ်းအား ဖိကိုက်လိုက်သည် ။ အနည်းငယ် နာကျင်သွား၍ မကျယ်သော အော်သံသည် ထွက်သွားခဲ့သည် ။
“ အ့..."
ထို့နောက် ဝင်ရောက်လာပါသော ခပ်နွေးနွေးလျှာသည် သူ့ခံတွင်းသို့ အလုအယက် လှုပ်ရှားနေသည် ။ သူ့မျက်လုံးအိမ်ကျဉ်းကျဉ်းကိုတောင် အနည်းငယ်ပြူးသွားစေသည် ။ ဒါဘယ်လို အထိအတွေ့မျိုးပါလိမ့် ။ ဆိုးတာဆိုးခဲ့တာ ထိုကဲ့သို့သော အထိအတွေ့ကိုတော့ သူတစ်ခါမှ ယောင်လို့တောင် မစဉ်းစားဖူးဘူး ။အကိုနဲ့ကြမှ သူ့မှာ အတုန်းတုန်းအရုန်းရုန်း ။
အနည်းငယ်ကြာသည်အထိကို အကိုသည် သူ့နှုတ်ခမ်းအား လွတ်မပေးပါ ။ သူ့မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ယူကာ အကိုသည် နမ်းလို့ကောင်းတုန်း ။ သူ့မှာလဲ မောလို့ကောင်းတုန်း။ အိမ်ရှေ့မှာမို့ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင် မကောင်းဘူးဆိုသော အသိဖြင့် အကို့ရင်ဘက်ကို ခပ်နာနာရိုက်မှ လွတ်ပေးခဲ့တော့သည် ။ အကိုသည် တော်တော်ဆိုးတာပဲ ။
လွတ်ပေးသွားမှပဲ သူသည် အလကားရသော လေကို အလုအယက်ရှူရတော့သည် ။ အသက်ရှူတွေရပ်လို့ သေတော့မှာပဲဟု ဒေါသစိတ်သေးသေးလေးဖြင့် အကို့အား မျက်စောင်းနဲ့လှမ်းကြည့်တော့ အကိုကရယ်သည် ။
“ အာ....အူယားလိုက်တာ၊ နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်နမ်းချင်လာပြန်ပြီ။''
မရဘူးဆိုသော အထာနဲ့ လက်ငါးချောင်းပုံစံဖြင့် ရပ်ဆိုသော လက္ခဏာ ကိုပြရသည်။ ဘယ့်နှယ် ဒီမှာအမောတောင် ကောင်းကောင်းပြေသေးတာမဟုတ်ဘူး ။
“ ကိုယ်မင်းကိုချစ်လိုက်တာ... jimin ရာ..."
ဒီလူကြီး ဒီတစ်နေ့လုံး သူ့ကိုချစ်တယ်ကြီးပြောနေတာ ။ ဒါ့အပြင်မပြောတတ်တော့ဘူးထင်သည် ။ ရည်းစားရော ထားဖူးရဲ့လားပါ့။ မျက်စောင်းလေးနဲ့ပြန်ကြည့်လိုက်တော့~
“ လူကိုမျက်စောင်းနဲ့ပဲကြည့်နေတော့မှာလား..."
ဆိုကာ ဖက်ထားခဲ့ပြန်သည်။ သူလည်း တပြန်ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည် ။ထို့နောက် အကို့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို တဝကြီးရှူရှိုက်လိုက်သည် ။ အကြိုက်နှစ်သက်ဆုံးသော ရေမွှေးပဲ ။
“ Ring-Ring-Ring "
အကို့အိတ်ထဲက ဖုန်းသည်တုန်ခါလာတော့ အကိုသည် သူ့ကိုဖက်ထားရက်ပင် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည် ။ သူလည်းအကို့ရင်ဘက်ပေါ် ခေါင်းလေးမှီပြီး နားထောင်နေလိုက်သည် ။
“ ပြော Tae hyung "
“ Jun.g..Jung. ...kook..."
Tae hyung အသံတွေသည် တုန်ယင်နေခဲ့သည် ။ တစ်ချက် တစ်ချက် ရှိုက်သံတွေတောင်ကြားနေရသေးသည် ။ ဘာများဖြစ်နေတာလဲ ။
“ ဘာဖြစ်တာလဲ Tae hyung...၊ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်လို့လား..။ "
Jeon သည်စိုးရိမ်တကြီးမေးလိုက်သည် ။ သို့ပေမယ့် Tae hyung သည်ဘာမှပြန်ဖြေမလာပဲ ငိုနေခဲ့သည် ။ Jeon သည် စိတ်မရှည်တော့စွာ~
“ Kim Tae hyung!! ၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲလို့ ၊ ငိုမနေဘဲ ပြောသာပြောပြစမ်း၊ အန်တီနဲ့စကားများလို့လား။ "
“ မ...မ..ဟုတ်ဘူး..."
“ ဒါဆိုဘာလဲ! "
“ ငါ..ငါ..ဘယ်လိုပြော...ရမှန်း မသိဘူးကွာ ။ "
“ ငါစိတ်မရှည်လာတော့ဘူးနော် ၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူးဆိုလည်း ဖုန်းချပြီ၊ ဒါပဲ ။ "
“ ho-seok hyung လေ.."
နားနားက ခွာကာ ဖုန်းချခါနီး ကြားလိုက်ရတော့ နာမည်ကြောင့် ဖုန်းကို နားသို့ပြန်ကပ်လိုက်သည် ။ ho-seok hyung ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲ ။ အရင်တစ်ခါလို ထွက်ပြေးသွားပြန်ပြီလား။
“ ho-seok hyung ဘာဖြစ်လို့လဲ ။ "
ho-seok hyung ဆိုသော နာမည်ကြောင့် ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်နေသော ကောင်လေးသည်လည်း ခေါင်းလေးထောင်ကာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာသည် ။
“ hyung ကဆေးရုံမှာ....၊ မင်းလာကြည့်ပါလား။ "
စကားဆုံးသည်နှင့် ရှိုက်သံတွေထွက်အောင် ငိုနေသော Kim Tae hyung ကြောင့် လူက စိုးရိမ်စိတ်မြင့်တက်လာသည် ။ ဘာလို့များ ဆေးရုံထိရောက်သွားရတာလဲ ။ ဘာများဖြစ်လို့လဲကွာ ။
“ ဘယ်ဆေးရုံလဲ ၊ ငါအခုလာခဲ့မယ်..."
“ *********မှာ "
“ အေအေ ။ "
ဖုန်းချကာ အိပ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်သည် ။ ခေါင်းတွေပူထူနေလိုက်တာ ။ ဘာများဖြစ်တာပါလဲ ။ Kim Tae hyung ကလည်း နဂိုကနဲ့ကို မတူဘူး၊ အတော်ပြိုလှဲနေသောအသံတွေနှင့်။ သူတကယ် စိတ်ပူလာပါသည် ။
“ အကို ကျွန်တော်ရော လိုက်ခဲ့လို့ရမလား၊ ho-seok hyung ဆီ ။"
Jeon ခေါင်းသာငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ကောင်လေးကို ဆိုင်ကယ်ဦးထုတ်ဆောင်းပေးကာ ထိုမှထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ Jeon စိတ်သည် အရင်ကနဲ့မတူ ထိုညဟာ လေးလံနေခဲ့ပါသည် ။ အနောက်က လိုက်ပါလာသော ကောင်လေးသည်လည်း ho-seok hyung ဘာမှမဖြစ်စေရန် ဆုတောင်းနေလျက် ။
: ဇာတ်လမ်းက မထင်ထားတဲ့ အချိုးအကွေ့ပုံစံမျိုးသွားမှာပါ ။ ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ထိခိုက်နစ်နာလိုစိတ်မရှိပါ ။ ဇာတ်လမ်း သက်သက်သာ 🤍။
: နောက်တစ်ပိုင်းမှာ ဘာတွေဖြစ်မလဲ? ။
########################
########################
( ZG )
//
အမ်ားႀကီး စဥ္းစားမိတယ္...
ထပ္ခါထပ္ခါပဲ ။
ခ်စ္ပစ္လိုက္ဖို႔ လုံေလာက္လားလို႔ ။
အင္အားမရွိတာမဟုတ္ပါဘူး ။
ထုတ္ျပဖို႔ဝန္ေလးေနတာ ။
အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုကို ကိုယ္ေစာင့္ေနတာမွန္ေပမယ့္
အဲ့အခ်ိန္က ဘယ္ခ်ိန္မွေရာက္မွာလဲ ။
ကိုယ္ ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း က်န္ရစ္ျဖစ္မွာကိုမလိုလားဘူး ။
ဒါေပမယ့္...ကိုယ္ ဝန္ေလးေနတယ္...
အကယ္၍ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုနဲ႔ ကိုယ့္ကို
တြန္းလႊတ္လိုက္ရင္...ကိုယ္ ေနာက္တစ္ခါ
ထပ္ ဝန္ခံရဲမွာမဟုတ္ဘူး...အဆိုးဆုံးက ကိုယ္
မင္းအနားမွာ ရွိေနရဲမွာေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။
ကိုယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ။
အေတြးေတြနဲ႔ Jung kook ဟာ ေဝခြဲမရပါ ။
“ အကို "
တခါတည္းမွာ ပင္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ေခၚသံကို
ၾကားေယာင္မိေတာ့ သူ႔စိတ္ေတြပိုၿပီးျပတ္သားလာသည္ ။
အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိဳေတြကိုပါ တစ္ဆက္ထဲျမင္ေယာင္မိလိုက္ ေတာ့
ကိုယ္ မင္းကိုလက္လြတ္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ
ေသခ်ာသြားၿပီ ။
စိတ္ေတြကို ေသခ်ာျပင္ဆင္အၿပီးမွာေတာ့
သူေကာင္ေလးကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။
အနည္းဆုံးေတာ့ မင္းဟာကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္လာႏိုင္ေသးတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့ ။
............................။
အျပာႏုေရာင္စာအိတ္ကေလးကိုသူ ဒီေန႔မွထူးထူးဆန္းဆန္း
သူထုတ္ၾကည့္ေနမိသည္။
အထဲမွာဘာစာေတြေရးထားလဲဆိုတာ သူသိခ်င္ေပမယ့္
စာကကိုယ့္အတြက္မွ မဟုတ္တာ အကို နဲ႔ အကို Taehyung
အတြက္ကို ။ ဒါနဲ႔ ho-seok hyung က ဘယ္အထိသြားမွာမို႔လို႔ စာေတြခ်န္ထားရတာလည္း ။ ထားပါေလ....ဆိုကာ စာအိတ္ေလးကို သူ႔လြယ္အိတ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္ ။
ဒီစာအိတ္ေလးကိုေတာ့ သူလြယ္အိတ္ထဲမွာပဲထည့္ေနက် ။
ေနာက္ လြယ္အိတ္လြယ္ကာ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းခဲ့သည္ ။
“ morning appa.."
ဧည့္ခန္းေရာက္ေတာ့ မနက္စာစားေနတဲ့ အေဖ့ကို
သူႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္ ။
“ morning...သား မနက္စာမစားေတာ့ဘူးလား "
“ မစားေတာ့ဘူး appa..."
“ အေဖ မင့္ကို မုန႔္ဖိုးလြဲထားေပးတယ္ေနာ္..."
“ ဗ်ာ.."
သူေပ်ာ္သြားကာ ဖုန္းအားခ်က္ခ်င္းထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
ဟုတ္ပါ့ ေဖေဖကသူ႔acc ကိုတြင္ ဝမ္သန္းတစ္ရာ ေတာင္လြဲ
ေပးထားတာ ။
“ အဲ့တာေၾကာင့္ appa ကိုခ်စ္ေနရတာ "
အေဖ့ကို သူဖက္ပစ္လိုက္သည္ ။
“ ေမာင္ jimin တို႔ကေတာ့ မ်က္ႏွာလုပ္ၿပီ "
“ ဟဲ ဟဲ ၊ အဲ့လိုလဲမဟုတ္ပါဘူး appa ကလဲ "
ဆိုကာ မုန႔္တစ္ခုကိုေကာက္ယူကာ ပါးစပ္ထဲ
ထည့္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ ။
“ သား သြားၿပီ "
“ ေအေအ ဂ႐ုစိုက္အုံး "
ေန႔ရက္ေတြက သာသာယာယာပါပဲ ။
.................။
ဒီရက္ပိုင္း ႏွာေခါင္းေသြးေတြ ဆက္တိုက္က်ေနလို႔
သူ စိုးရိမ္စိတ္ေတြက ျမင့္တက္လာသည္ ။
ဒီပုံစံအတိုင္းဆို သူေဆးခန္းသြားမွျဖစ္ေတာ့မည္ ။
ႏွာေခါင္းေသြးယိုတဲ့ရက္ကေနစၿပီး
သူ႔မ်က္တြင္းေတြသည္ မဲေနသည္မွာ ျမင္လို႔မေကာင္းေတာ့ ။
သူစိတ္ညစ္လိုက္တာ ဒီေရာဂါႀကီးကို ။
ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲ လိုအပ္တဲ့စာအုပ္မ်ားထည့္ကာ
ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ရသည္ ။
အခုတေလာ အေဖနဲ႔အေမက ၿငိမ္ေနၾကသည္
ဘာလို႔လဲေတာ့သူလည္းမသိ ။
...........................။
“ hi Beomgu..."
“ hi jimin..."
အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ကာ ေဘးကခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။
“ တစ္ျခားလူေတြေရာ...မေရာက္ေသးဘူးလား "
“အင္း.. မေရာက္ေသးဘူး "
“ ေနာက္က်လိုက္တာ..."
jimin သည္ စားစရာတစ္ခ်ိဳ႕မွာယူလိုက္ၿပီး စားေနလိုက္သည္ ။သူေစာေစာလာတဲ့ေန႔မွ အားလုံးကေနာက္က်ရတယ္လို႔ ။
“ hello...."
လာပါၿပီ အာၿဗဲႀကီးနဲ႔ van..။
“ လူကမေရာက္ေသးဘူး အသံကအရင္ၾကားရၿပီ ငဗန္..."
“ jimin ဘာေတြစား "
မ်က္ေစာင္းနဲ႔ၾကည့္လိုက္သည္ ဒီေကာင္ေတာင္းစားေတာ့မယ္ဆိုတာႀကိဳသိေနလို႔ ။
“ ျဖည္းျဖည္းၾကည့္ပါ...အဲ့တာေလး နည္းနည္းေကြၽး..ဟဲဟဲ "
“ သိေနတယ္ သိေနတယ္...အင့္..."
ပန္းကန္ထဲက မုန႔္တစ္ခုကား ခြန႔္ေကြၽးလိုက္ေတာ့
႐ုပ္ႀကီးကိုၿဖီးလို႔ ။
“ ေကာင္းလိုက္တာ..."
“ jimin..."
“ ဗ်ာ..."
နာမည္ေခၚ သံၾကားေတာ့ သူေယာင္ရမ္းကာ ထူးလိုက္မိသည္။
“ အ ကို..."
အကို သည္သူ႔နာမည္အား ေခၚကာ အေရွ႕ထိုင္ခုံမွာဝင္ထိုင္သည္ ။
“ jimin...ဒီေန႔ေစာတယ္ေနာ္.."
“ ဟုတ္...အကိုလည္းေစာတယ္ေနာ္...ဒီေန႔ "
“ အင္း ဟုတ္တယ္..."
“ အကို ဘာစားၿပီးၿပီလဲ တစ္ခုခုစားမလား..."
“ jimin....ဟိုေလ..."
“ ဟုတ္ "
ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔မွာေျပာထြက္ဖို႔ကို အရမ္းစိုးရိမ္ေနမိသည္ ။ တကယ္လို႔ ေကာင္ေလးဘက္က အေျခအေနကို သေဘာမက်ခဲ့ရင္ သြားၿပီ ။ သူဘယ္လိုမွ တတ္ႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ။ တကယ္ပဲေျပာလိုက္ရေတာ့မလား လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခနခန ေမးခြန္းထုတ္ေနမိသာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ပင္ ။ ျငင္းလိုက္ရင္ေတာ့လားဆိုၿပီး ေတြးပူေနမိသည္ ။
“ အာ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး အရင္စားလိုက္ပါအုံး..အကိုၿပီးမွပဲေျပာေတာ့မယ္ "
“ ၿပီးပါၿပီ ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္က "
“ အာ ဟုတ္လား "
“ ဟုတ္ကဲ့ "
“ အ့ဆို ဟိုဘက္ခနသြားရေအာင္ေလ jimin ၿပီးရင္ "
“ ဟုတ္ကဲ့ "
Jeon နဲ႔ jimin ႏွစ္ေယာက္အတူ ပန္းၿခံအေသးေလးဘက္ကိုထြက္သြားၾကသည္ ။
“ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အစတုန္းက ျမင္တာနဲ႔ရန္ျဖစ္ၾကတာကို ခုေတာ့ ခြဲေတာင္မရေတာ့ဘူး "
“ ေအးေနာ္ "
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွစ္ေယာက္မွာေတာ့ အတင္းတုတ္ရင္းက်န္ခဲ့ၾကေလသည္ ။
__________________
“ jimin..."
“ ဗ်ာ "
ေကာင္ေလးနာမည္ကို တိုးလ်လ်ေလးေခၚလိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ျပန္ထူးလာသည္က " ဗ်ာ "တဲ့ ။ ဒါေတြလည္း ျမတ္ႏိုးရတာေတြထဲကတစ္ခုပဲ ။
“ အကို jimin ကိုေျပာစရာရွိတယ္ ...နားေထာင္ေပးမလား "
“ ဟုတ္ကဲ့ "
ေကာင္ေလးဘက္က သူဘာပဲေျပာလာေျပာလာ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ေသခ်ာနားေထာင္ေပးမယ့္ပုံစံလိုမ်ိဳး မလုပ္မရႈက္ေလး သူ႔ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနသည္ ။
“ ကိုယ္ေလ...."
Jeon ဘယ္ကဘယ္လိုစေျပာရမွန္းမသိသလိုမ်ိဳး ရွက္ကန္းကန္းပုံစံျဖင့္ လည္ဂုတ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ပြတ္မိေနသည္ ။ ဖြင့္ေျပာေတာ့မလို႔ ႀကံ႐ြယ္လိုက္ေပမယ့္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနရသည္ ။ ဒီစကားတစ္ခြန္းက သူ႔ဘဝအတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေသာ့ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ လက္မခံခဲ့ရင္ဆိုေသာ စိုးရိမ္မႈကေလးေၾကာင့္ ေကာင္ေလးေရွ႕ သူ႔မွာ ေတြေတြေဝေဝရယ္ ။
“ ကိုယ္....တကယ္ေတာ့ ဖြင့္ေျပာခ်င္တာ ရွိလို႔ပါ..."
ဟူးးး။ စိတ္ကို အမ်ားႀကီးေလ်ာ့ခ်ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူထိုစကားတစ္ခြန္းေတာ့ ထြက္ခဲ့ၿပီ ။
“ ဖြင့္ေျပာခ်င္တာ...."
ေကာင္ေလးက သူ႔ကို ေတြေတြေလးၾကည့္ေနခဲ့သည္ ။
“ ဖြင့္ေျပာခ်င္တာဆိုေပမယ့္ ဖြင့္ေျပာခ်င္႐ုံေလးပဲ မဟုတ္ပါဘူးးး။ ကိုယ္အေလးနက္ထားၿပီးေျပာမွာမို႔ jimin ဘက္က ေသခ်ာေလးနားေထာင္ေပးေစခ်င္တယ္ ။ ရမလားဟင္? "
“ ဟို...အကို ဘာေျပာမယ္မွန္းမသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ အကိုေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာကို အေလးနက္ထားၿပီး နားေထာင္မွာပါ "
“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ထိုသို႔ ေက်းဇူးတင္စကားဆိုေတာ့ ေကာင္ေလးက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္ ။ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာ သူဘာေျပာေျပာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ဖို႔ ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ရွိေနခဲ့သည္ ။
“ ကိုယ္တကယ္ ဒါကိုေျပာဖို႔ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနခဲ့တာပါ..။ jimin ဘက္ကတစ္မ်ိဳးထင္မွာလဲဆိုးတာေၾကာင့္ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားခဲ့ရတယ္ "
“ ႏွလုံးသားေရးရာမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း မလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေပါ့ "
အကိုက ထိုသို႔ ရယ္က်ဲက်ဲေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ Jimin မ်က္ႏွာေလး ရဲတက္သြားသည္ ။ ဒါဆို အခု အကိုက သူ႔ကို ခ်စ္ခြင့္ပန္မလို႔လား ။ ထိုသို႔ေတြးမိျပန္ေတာ့ နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြပါ ရဲလာသည္ ။ ရင္ခုန္ေနသလိုလို ရင္တုန္ေနသလိုလို ခံစားခ်က္က သူ႔လက္ဖ်ားကေလးပင္ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္လာသည္ အထိ ျပင္းလြန္းေနသည္ ။
“ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔သက္ေရာက္မႈကို jimin သေဘာေပါက္မယ္ထင္ပါတယ္ "
“ ဟုတ္ "
ထိုသို႔ "ဟုတ္" တစ္လုံးတည္းျပန္ေျဖကာ jimin ေခါင္းငုံ႔ေနမိသည္။
ထို႔ေနာက္ အကိုသည္ သူ၏ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္လာခဲ့သည္ ။ သူ႔မ်က္လုံးေလးမ်ား ဝိုင္းသြားခဲ့ရသည္ ။ အကို႔ကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အၾကင္နာမ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းေတြျဖင့္ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ မ်က္ႏွာက ပန္းေရာင္အဆင့္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ အနီေရာင္အဆင့္သို႔ေရာက္ရွိေနေတာ့မည္ ။
“ ကိုယ္.... jimin ကိုသေဘာက်တယ္...."
Jimin ရဲၿပီးသား မ်က္ႏွာ ပိုရဲသထက္ရဲလာသည္ ။
႐ုတ္တရက္ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလျပည္တစ္ခ်ိဳ႕သည္ jimin ႏွလုံးသားထဲအထိ ေအးစိမ့္သြားေစသည္ ။ ေနာက္ ပန္းခင္းထဲေရာက္သြားသလို ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ရနံ႔ေတြက သင္းခနဲစူးကာ ႏွာေခါင္းထဲ အလုအယက္တိုးဝင္လာၾကသည္ ။ ေမႊးလိုက္တာ ။ သူဒီရနံ႔ကိုႀကိဳက္လိုက္တာ ။ အင္းးးး သူႏွာေခါင္းေလးကို တရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႔ရနံ႔ေတြကိုေလာဘႀကီးမိေတာ့ ထိုရနံ႔ေတြ မရေတာ့ဘူး ။ ေပ်ာက္သြားၿပီ ။သူ...သူ...ေသခ်ာခံစားၾကည့္ေတာ့ ပန္းခင္းထဲမဟုတ္ျပန္ဘူး ။ ေရတံခြန္ေအာက္ ေရာက္သြားသလို ေအးစိမ့္စိမ့္နဲ႔ ။ ႏွလုံးသားထဲထိကိုေအးသြားတာ ။ ေသခ်ာျပန္ခံစားၾကည့္ေတာ့ ေအးေနရာကေန ပူလာျပန္သည္ ။ ေခြၽးေတြပင္စို႔လာခဲ့သည္မို႔ ေရတံခြန္ေအာက္မဟုတ္ဘဲ ေနပူျပင္းျပင္းရွိ ကြင္းျပင္တစ္ခုမွာ ။ ဟင့္အင္းဒါကကြင္းျပင္မဟုတ္ျပန္ဘူး ။ ဒါက ေက်ာင္း၊ သူကေက်ာင္းဝန္းထဲက ဥယဥ္အေသးေလးထဲမွာဆိုတာအေသအခ်ာပါပဲ ။ ဒါကတကယ္ အေသအခ်ာပါပဲ ။
“ သေဘာက်႐ုံတင္ မဟုတ္ပါဘူး...ကိုယ္ jimin ကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ကို ခ်စ္တာပါ "
“ ဗ်ာ "
အကိုက က်ိဳးက်ိဳးႏြံႏြံမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္ကာ ဆိုလာေတာ့
သူ႔ရင္ထဲမွာ က်ဴးလစ္ပန္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက
ဖူးပြင့္ကုန္သည္ ။ ဒီခံစားခ်က္ဟာ ဘယ္လိုမ်ိဳးပါလဲ? ။
တစ္ခါမွ ရင္မခုန္ခဲ့ဖူးေသာသူသည္ ခုလိုမ်ိဳးရင္အစုံဟာ
ေပါက္ထြက္ေတာ့မလို ခုန္ထြက္လာေတာ့မလို ခံစားခ်က္မ်ိဳး
ေၾကာင့္ ဖ်ားေတာင္ဖ်ားခ်င္လာသည္အထိပင္ ။
ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း အကို႔မ်က္ဝန္းေတြက အနက္ေရာင္ကေနပန္းေရာင္ေျပာင္းလာသလို ။ ဝါးးးးအသဲႏွလုံးပန္းေရာင္ေလးေတြပါ ထြက္လို႔လာသည္ ။
Yeah Park jimin ။ မ်က္လုံးထဲကေန ပန္းေရာင္အသဲႏွလုံးထြက္ လာသည္အထိကေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး ။
မ်က္လုံးကို ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ ျပန္ၾကည့္ေတာ့
နဂိုကလို အနက္ေရာင္ပါပဲ ။ ဟူးးးး။ ငါကိုက႐ူးေနၿပီထင္တယ္ ။
“ jimin "
အကိုက ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့သူ႔လက္ကို လႈပ္ခါၿပီးေျပာမွ
သူအသိျပန္ဝင္လာသည္ ။
“ ဗ်ာ "
“ ကိုယ့္အခ်စ္ကို လက္ခံတယ္မို႔လား "
“ ဟို....အဲ့...တာ...က...ေလ...."
“ ျငင္းဖို႔ေတာ့မႀကိဳးစားပါနဲ႔...ဒါက ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ပထမဆုံးနဲ႔ ေနာက္ဆုံးအခ်စ္မို႔ပါ "
“ ဟုတ္ကဲ့ "
“ ဒါဆို jiminက ကိုယ့္အခ်စ္ကို လက္ခံတယ္ေပါ့ေနာ္ "
အကိုက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ သူ႔အားဖက္ကာေျပာလာေတာ့
သူ႔မွာ ေယာင္ေယာင္မွားမွားနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္မိေတာ့မလိုပင္ ။
အမယ္ေလး စြဲအားေတြမ်ားျပင္းထန္လိုက္တာ အကိုရယ္ ။
“ ခနေနပါဦး....ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေလ ။ရက္နည္းနည္းေတာ့ ေစာင့္ပါေနာ္ "
“ အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီးယူစဥ္းစားရင္ ဦးေႏွာက္ေတြအလုပ္မ်ားကုန္မွာေပါ့ ။ ဒီလိုလုပ္ပါလား ခုမေပးခ်င္ရင္ ညက် ရင္ေပးပါလား ကိုယ္ညထိေစာင့္ေပးမယ္ေလေနာ္ "
“ ဗ်ာ...ည....ည....ညႀကီးလား? "
“ အင္းညႀကီးေပါ့ ။ မေကာင္းဘူးလား ။ jimin အေျဖကို ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္..."
အကိုက ခ်စ္စရာအၿပဳံးနဲ႔ ဆိုလာေတာ့ သူေခါင္းၿငိမ့္လိုက္မိၿပီ။ ျဖစ္ခ်င္ရာတာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ ။ အကို႔ေနာက္ပဲ သူလိုက္ပါေတာ့မည္ ။
___________________
“ ဒီကိစၥကို တစ္ပတ္အတြင္းျဖစ္ခ်င္တယ္ ရေအာင္စီစဥ္ပါ "
“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဘာ့စ္ "
“ ဒီတစ္ခါေတာ့ အမွားအယြန္း တကယ္မျဖစ္ခ်င္ဘူးကြာ "
“ စိတ္ခ်ပါေဘာ့စ္ ဒီတစ္ခါ ေသခ်ာလုပ္လိုက္မွာမို႔လို႔ ေဘာ့စ္လုံးဝ စိတ္မပ်က္ေစရပါဘူး "
“ ေကာင္းၿပီ စိတ္မပ်က္ေစနဲ႔ေပါ့ကြာ...ဒီတစ္ခါ ငါျဖစ္ခ်င္တိုင္းမျဖစ္ရဘဲ အကုန္ပ်က္စီးကုန္ရင္ အဲ့ဒီေကာင္အစား မင္းတို႔ကိုငါ တမလြန္ကို ပို႔ေပးမယ္....။ အဲ့စကားေသခ်ာမွတ္ထားလိုက္ ။ အဲ့ဒီေကာင္ မေသရင္ မင္းတို႔က အစားေသေပးရမယ္ "
“ စိတ္ခ်ပါ ေဘာ့စ္ "
ဖုန္းေျပာၿပီးတာနဲ႔ အကြယ္တြင္ရပ္ေနေသာ မတ္စ္အမဲ ဦးထုတ္အမဲနဲ႔လူသည္ ထြက္သြားေတာ့သည္ ။
_______________________
ညေနခင္း ေက်ာင္းဆင္းၿပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔မွာေတြေတြႀကီး ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနမိသည္ ။ ညေရာက္ဖို႔ နာရီပိုင္းသာလိုေတာ့သာျဖစ္၍ ရင္ေတြ ပိုပိုခုန္လာသည္ ။ ရည္းစားရေတာ့မည္ျဖစ္၍ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ေအာ္ရယ္ခ်င္လာသလိုလို ။ ေအာ္ပဲ ငိုပစ္ခ်င္လာသလိုလို ။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးမို႔ ခံစားခ်က္ဟာ ဘာနဲ႔မွမတူ သစ္လြင္ေနခဲ့သည္ ။ အကို႔လို လူမ်ိဳးဟာ သူ႔အပိုင္ျဖစ္လာေတာ့မည္ဟု ေတြးမိ၍ မ်က္ႏွာဟာ မႈိရသလို ၿပဳံးၿဖီးလာျပန္သည္။
မျဖစ္ေသးပါဘူး ေရအရင္ခ်ိဳးမွ ။ အကို႔အေၾကာင္းေတြသာ ဆက္တိုက္ေတြးေနမိရင္ သူဒီေန႔ေရေတာင္ခ်ိဳးရမည္မထင္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲလဲ မွန္ကိုၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနမိျပန္သည္ ။ ဆပ္ျပာတိုက္လဲၿပဳံး ။ ေရစက္ကေလးေတြ ၾကည့္ရင္းလည္းၿပဳံး ။ ဘာလုပ္လုပ္ၿပဳံး ။ Park jimin ဟာစိတ္လြတ္ေနၿပီထင္ပါရဲ႕။
ေရခ်ိဳးတာ အေတာ္အတန္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အဝတ္စားလဲျခင္းအစီအဥ္ကို ျမန္ျမန္ေဆာင္႐ြက္ေတာ့သည္ ။ ဒီလိုနဲ႔ အကို႔ေၾကာင့္ အေအးပတ္ၿပီး ဖ်ားကုန္ေတာ့မွာပဲ ။
“ တိန္"
ဖုန္းမွ က်လာေသာ noti အသံေၾကာင့္ စားပြဲေပၚက ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ကာဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ စာေလးတစ္ေစာင္ ။ စာသည္ @JK ဆိုေသာ ig acc တစ္ခုမွ သူ႔အားေပးပို႔ျခင္း ။ သူ႔ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာသည္ ။ ဒါအကိုကလြဲၿပီး ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ ။
“ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္မလား။ "
ဆိုေသာ မတ္ေဆ့ေလးသည္ လူကိုသတ္ေနသလို ။ အဲ့အကိုကေလ လူတင္မဟုတ္ဘူး မတ္ေဆ့တစ္ေၾကာင္းေလးအစ မိုက္ေနတာ ။ အေျဖေပးေတာ့လို႔မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္မလားတဲ့၊ ကြၽန႔္ေတာ့္စိတ္ကို ဖတ္ႏိုင္စြမ္းေတြမ်ား ရွိေနသလား အကိုရယ္ ။
“ ဗ်ာ "
သူထိုသို႔ျပန္ပို႔လိုက္ေတာ့ အကိုသည္ စိတ္မရွည္စြာပင္ video call ေခၚခ်ခဲ့သည္ ။
“ အမေလး ဘုရား...."
သူအသံေလး ထြက္႐ုံမွ်႐ြတ္ဆိုမိလိုက္သည္ ။ အကိုကေတာ့ေလ လူကိုေသေစခ်င္ေနၿပီလား ။ အေျဖေတာင္းတာကို video call ေခၚၿပီး ေတာင္းရသလား ။ ကိုင္ရမလား မကိုင္ရဘူးလား စဥ္းစားေနခ်ိန္ ongoing call ေလးဟာ က်သြားခဲ့ၿပီ ။ သူလက္မေလးကိုက္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားေနခ်ိန္~
“ မကိုင္ဘူးလား ေကာင္ေလး ။ ကိုယ္အိမ္ထိလာၿပီး ဖက္နမ္းပစ္ရမလား ။ "
ထပ္မံေရာက္လာေသာ စာတစ္ေစာင္သည္ သူ႔စိတ္လႈပ္ရွားမႈအား ပိုမိုျမင့္မားေစလာသည္ ။ ဘုရားေရ ဒီအကိုဟာ ဘယ္လိုေတာင္လဲ ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ေခၚလာျပန္ေသာ ongoing call ေလးကို သူကိုင္လိုက္ေတာ့သည္ ။ အကို႔ကို ေၾကာက္တယ္ေလ ။ screen ေပၚ ေပၚလာေသာ အကို႔မ်က္ႏွာသည္ ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔ထင္သည္ ၾကည္ရွင္းသန႔္ေနသည္ ။ ေရစက္လက္ ဆံပင္ေတြသည္ park jimin ကိုျပဳစားေနသလို ။
“ ေကာင္ေလး ။ အေျဖေပးေတာ့ေလ ခ်စ္တယ္လို႔။ "
အကိုဟာေလဇြတ္တ႐ြတ္ ။
“ ဟုတ္။ "
“ ဘာကိုဟုတ္တာလဲ ေကာင္ေလး။ အခ်ိန္ေတြ မဆြဲပါနဲ႔ေတာ့ကြာ၊ ကိုယ္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေပးလိုက္ပါေတာ့ ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး။ "
“ အကိုကလဲ.... "
jiminသည္ အတင္းခ်စ္ပါတယ္လို႔ ေျပာခိုင္းေနတဲ့ အကိုေၾကာင့္ အရွက္ပိုလာရသည္ ။
“ ခ်စ္လားလို႔။ "
“ အင္းလို႔။ "
အကို႔ကိုမၾကည့္ဘဲ ေဘးကိုမ်က္ႏွာလွည့္ကာ လိုခ်င္ေနေသာ အေျဖအားေပးလိုက္သည္ ။
“ ဟာ တကယ္လား jimin ။ "
ဖုန္း screen ကို ပိုတိုးကပ္လာေသာ အကိုဟာ screenကေနေပါက္ထြက္ၿပီး သူ႔ကိုလာနမ္းေတာ့မလိုပင္ ။ သူေယာင္၍ ဖုန္းနဲ႔ အနည္းငယ္ကြာသြားေအာင္ မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဆုတ္မိသား။
“ ဟုတ္ ။ "
“ ခ်စ္တယ္လို႔ၾကားခ်င္ေသးတာ။ ေျပာပါအုံး ခ်စ္တယ္လို႔ ။ "
“ ေနာက္...ေန႔မွ...ေျပာလို႔..."
“ ႏိုးေနာ္ ။ မရဘူး ဘာေနာက္ေန႔မွမရဘူး ။ အခုပဲေျပာ ။ "
“ အကိုကလဲ..."
“ ေျပာလို႔။ "
“ ခ်စ္...ခ်စ္တယ္ကြာ ။ "
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ jimin သည္ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္လိုက္သည္။
“ တကယ္ေနာ္ ေကာင္ေလး ။ "
ဆိုကာ အကို႔ရယ္သံႀကီးကိုၾကားလိုက္ရပါသည္ ။
“ ဘာလို႔မ်က္ႏွာကို လက္နဲ႔ အုပ္ထားရတာလဲ ကေလးေလး။ "
ကေလးေလးဆိုေသာ အသုံးအႏႈန္းတြင္ လူသည္ ရွိန္းတိန္းတိန္းျဖစ္လာရသည္ ။ အေျဖေပးၿပီး ေနာက္ေန႔ဖ်ားသြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားခ်င္ေနတာလား အကို ။
“ တကယ္ ခ်စ္တာလား ။ "
“ ဟုတ္။ "
“ တကယ္ခ်စ္တယ္ဆို ေအာက္ကိုခန ဆင္းခဲ့ပါအုံးကြာ ကိုယ္တအားေအးေနၿပီ ။"
“ ဟင္"
နားမလည္စြာ အကို႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကိုသည္ ၿပဳံးျပေနခဲ့သည္ ။
“ ဆင္ခဲ့အုံးလို႔ ကိုယ္ jimin ရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာ ။ "
ေျပာကာ သူ႔အိမ္ဘက္ကို camera လွည့္ျပေတာ့ ဟုတ္ပါ့ ဖုန္း screen မွာေပၚလာတာ သူ႔အိမ္မွ သူ႔အိမ္ႀကီးပါ့ ။ ဒီအိမ္ႀကီးသည္ ေတာင္ကိုရီးယား တစ္ႏိုင္ငံလုံးတြင္ ဒီလိုအိမ္ပုံစံ ဒီတစ္အိမ္သာရွိသည္ ။ ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အကိုသည္ ဆိုင္ကယ္ကို မွီထားကာ သူ႔ကို လက္လွမ္းျပေနသည္ ။ ပါးစပ္ကလည္း တစ္ခုခုေျပာေနေသးသည္ ။ “ ျမန္ျမန္လာ" တဲ့ ။
သူဖုန္းcall ေလးကိုခ်ကာ ေအာက္သို႔အလ်င္အျမန္ ေျပးဆင္းသြားသည္ ။ ညအခ်ိန္သည္ ခုနစ္နာရီ ေက်ာ္႐ုံေလးမို႔ သိပ္မေမွာင္ေသး ။ ၿခံတံခါးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အကိုသည္ သူ႔ကိုၿပဳံးၿပဳံးေလးၾကည့္ေနသည္ ။ ငါေနာ္ ဒီလိုၾကည့္ေနေတာ့ ၿခံအျပင္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုလာရပါ့မလဲ ။
“ လာေလ jimin ။ "
အကိုက လက္ကေလး လွမ္းကာေခၚေနတာမို႔ မရွိေသာ သတၱိေတြကို ထုတ္သုံးၿပီး သြားလိုက္သည္ ။ အကိုနဲ႔ အနည္းငယ္အကြာတြင္ ရပ္လိုက္သည္ ။ အကိုသည္ ေျခတစ္လွမ္းတိုးလာကာ သူ႔လက္အားဆြဲကာ ဖက္ပစ္လိုက္သည္ ။
“ အင့္။ "
သူသည္ အကို႔ရင္ခြင္ႀကီးထဲ ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးရယ္။
“ ဒီလိုေလးဖက္ထားခ်င္ေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။"
“............ "
“ ကိုယ္ jimin ကိုစေတြ႕ကတည္းက သေဘာက်ေနခဲ့တာ။ "
jimin မ်က္လုံးေလးေတြ ဝိုင္းခနဲ ။ မျဖစ္ႏိုင္တာ အကိုနဲ႔သူစေတြ႕ခဲ့တာက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကည့္မရခ်င္းေတြနဲ႔စတင္ခဲ့တာကို ။
“ ကိုယ္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကည့္မရခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ၾကည့္လို႔မရတာေတြကေန အခ်စ္သို႔ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္ထင္တယ္ ။ "
ဟင္။ အကိုက သူ႔စိတ္ကိုဖတ္ႏိုင္ေနသလိုပဲ ။ ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ အကိုရယ္ ။ အကိုသည္ သူ႔ကိုဖက္ထားရာကေန သူ႔ကိုယ္လုံးေလးအား ကိုင္ကာ ခြာလိုက္ျပန္သည္ ။
“ ကိုယ္ေလ jimin ကိုအရမ္းခ်စ္တာပဲ။ "
သူ႔ပါးေလးကို ကိုင္ကာေျပာလာေသာ အကိုသည္ သူ႔ကို ဒီေနရာမွာတင္ အသက္ထြက္သြားေစခ်င္ေနတာမ်ားလား ။
“ နမ္းလို႔ရမလား jimin..."
“ ဟင္ ။ "
အကိုသည္ ခြင့္ေတာင္းေနတာလား ။ မဟုတ္ခဲ့ပါ ။ သူနမ္းမယ္ဆိုတာ အသိေပးခဲ့႐ုံပါပဲ ။ ကိုယ္ကနမ္းပါလို႔ အေျဖေတာင္မေပးရေသးဘူး အကိုကေတာ့ နမ္းေနခဲ့ၿပီ ။ အကို႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးသည္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး ထိေတြ႕ေနခဲ့သည္ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း သူ႔မွာ ကမာၻေတြလည္ ။ အကိုသည္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအား ဖိကိုက္လိုက္သည္ ။ အနည္းငယ္ နာက်င္သြား၍ မက်ယ္ေသာ ေအာ္သံသည္ ထြက္သြားခဲ့သည္ ။
“ အ့..."
ထို႔ေနာက္ ဝင္ေရာက္လာပါေသာ ခပ္ေႏြးေႏြးလွ်ာသည္ သူ႔ခံတြင္းသို႔ အလုအယက္ လႈပ္ရွားေနသည္ ။ သူ႔မ်က္လုံးအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းကိုေတာင္ အနည္းငယ္ျပဴးသြားေစသည္ ။ ဒါဘယ္လို အထိအေတြ႕မ်ိဳးပါလိမ့္ ။ ဆိုးတာဆိုးခဲ့တာ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အထိအေတြ႕ကိုေတာ့ သူတစ္ခါမွ ေယာင္လို႔ေတာင္ မစဥ္းစားဖူးဘူး ။အကိုနဲ႔ၾကမွ သူ႔မွာ အတုန္းတုန္းအ႐ုန္း႐ုန္း ။
အနည္းငယ္ၾကာသည္အထိကို အကိုသည္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းအား လြတ္မေပးပါ ။ သူ႔မ်က္ႏွာအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ယူကာ အကိုသည္ နမ္းလို႔ေကာင္းတုန္း ။ သူ႔မွာလဲ ေမာလို႔ေကာင္းတုန္း။ အိမ္ေရွ႕မွာမို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူးဆိုေသာ အသိျဖင့္ အကို႔ရင္ဘက္ကို ခပ္နာနာ႐ိုက္မွ လြတ္ေပးခဲ့ေတာ့သည္ ။ အကိုသည္ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ ။
လြတ္ေပးသြားမွပဲ သူသည္ အလကားရေသာ ေလကို အလုအယက္ရႉရေတာ့သည္ ။ အသက္ရႉေတြရပ္လို႔ ေသေတာ့မွာပဲဟု ေဒါသစိတ္ေသးေသးေလးျဖင့္ အကို႔အား မ်က္ေစာင္းနဲ႔လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အကိုကရယ္သည္ ။
“ အာ....အူယားလိုက္တာ၊ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္နမ္းခ်င္လာျပန္ၿပီ။''
မရဘူးဆိုေသာ အထာနဲ႔ လက္ငါးေခ်ာင္းပုံစံျဖင့္ ရပ္ဆိုေသာ လကၡဏာ ကိုျပရသည္။ ဘယ့္ႏွယ္ ဒီမွာအေမာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေျပေသးတာမဟုတ္ဘူး ။
“ ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္လိုက္တာ... jimin ရာ..."
ဒီလူႀကီး ဒီတစ္ေန႔လုံး သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ႀကီးေျပာေနတာ ။ ဒါ့အျပင္မေျပာတတ္ေတာ့ဘူးထင္သည္ ။ ရည္းစားေရာ ထားဖူးရဲ႕လားပါ့။ မ်က္ေစာင္းေလးနဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့~
“ လူကိုမ်က္ေစာင္းနဲ႔ပဲၾကည့္ေနေတာ့မွာလား..."
ဆိုကာ ဖက္ထားခဲ့ျပန္သည္။ သူလည္း တျပန္ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္ ။ထို႔ေနာက္ အကို႔ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို တဝႀကီးရႉရႈိက္လိုက္သည္ ။ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံးေသာ ေရေမႊးပဲ ။
“ Ring-Ring-Ring "
အကို႔အိတ္ထဲက ဖုန္းသည္တုန္ခါလာေတာ့ အကိုသည္ သူ႔ကိုဖက္ထားရက္ပင္ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္ ။ သူလည္းအကို႔ရင္ဘက္ေပၚ ေခါင္းေလးမွီၿပီး နားေထာင္ေနလိုက္သည္ ။
“ ေျပာ Tae hyung "
“ Jun.g..Jung. ...kook..."
Tae hyung အသံေတြသည္ တုန္ယင္ေနခဲ့သည္ ။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ရႈိက္သံေတြေတာင္ၾကားေနရေသးသည္ ။ ဘာမ်ားျဖစ္ေနတာလဲ ။
“ ဘာျဖစ္တာလဲ Tae hyung...၊ မင္းတစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား..။ "
Jeon သည္စိုးရိမ္တႀကီးေမးလိုက္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ Tae hyung သည္ဘာမွျပန္ေျဖမလာပဲ ငိုေနခဲ့သည္ ။ Jeon သည္ စိတ္မရွည္ေတာ့စြာ~
“ Kim Tae hyung!! ၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ၊ ငိုမေနဘဲ ေျပာသာေျပာျပစမ္း၊ အန္တီနဲ႔စကားမ်ားလို႔လား။ "
“ မ...မ..ဟုတ္ဘူး..."
“ ဒါဆိုဘာလဲ! "
“ ငါ..ငါ..ဘယ္လိုေျပာ...ရမွန္း မသိဘူးကြာ ။ "
“ ငါစိတ္မရွည္လာေတာ့ဘူးေနာ္ ၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူးဆိုလည္း ဖုန္းခ်ၿပီ၊ ဒါပဲ ။ "
“ ho-seok hyung ေလ.."
နားနားက ခြာကာ ဖုန္းခ်ခါနီး ၾကားလိုက္ရေတာ့ နာမည္ေၾကာင့္ ဖုန္းကို နားသို႔ျပန္ကပ္လိုက္သည္ ။ ho-seok hyung ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ ။ အရင္တစ္ခါလို ထြက္ေျပးသြားျပန္ၿပီလား။
“ ho-seok hyung ဘာျဖစ္လို႔လဲ ။ "
ho-seok hyung ဆိုေသာ နာမည္ေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ၿငိမ္ေနေသာ ေကာင္ေလးသည္လည္း ေခါင္းေလးေထာင္ကာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာသည္ ။
“ hyung ကေဆး႐ုံမွာ....၊ မင္းလာၾကည့္ပါလား။ "
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ရႈိက္သံေတြထြက္ေအာင္ ငိုေနေသာ Kim Tae hyung ေၾကာင့္ လူက စိုးရိမ္စိတ္ျမင့္တက္လာသည္ ။ ဘာလို႔မ်ား ေဆး႐ုံထိေရာက္သြားရတာလဲ ။ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲကြာ ။
“ ဘယ္ေဆး႐ုံလဲ ၊ ငါအခုလာခဲ့မယ္..."
“ *********မွာ "
“ ေအေအ ။ "
ဖုန္းခ်ကာ အိပ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္ ။ ေခါင္းေတြပူထူေနလိုက္တာ ။ ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလဲ ။ Kim Tae hyung ကလည္း နဂိုကနဲ႔ကို မတူဘူး၊ အေတာ္ၿပိဳလွဲေနေသာအသံေတြႏွင့္။ သူတကယ္ စိတ္ပူလာပါသည္ ။
“ အကို ကြၽန္ေတာ္ေရာ လိုက္ခဲ့လို႔ရမလား၊ ho-seok hyung ဆီ ။"
Jeon ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ေကာင္ေလးကို ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္ေဆာင္းေပးကာ ထိုမွထြက္ခဲ့လိုက္သည္ ။ Jeon စိတ္သည္ အရင္ကနဲ႔မတူ ထိုညဟာ ေလးလံေနခဲ့ပါသည္ ။ အေနာက္က လိုက္ပါလာေသာ ေကာင္ေလးသည္လည္း ho-seok hyung ဘာမွမျဖစ္ေစရန္ ဆုေတာင္းေနလ်က္ ။
: ဇာတ္လမ္းက မထင္ထားတဲ့ အခ်ိဳးအေကြ႕ပုံစံမ်ိဳးသြားမွာပါ ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ထိခိုက္နစ္နာလိုစိတ္မရွိပါ ။ ဇာတ္လမ္း သက္သက္သာ 🤍။
: ေနာက္တစ္ပိုင္းမွာ ဘာေတြျဖစ္မလဲ? ။