ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှာဗေဒင်အတတ်ပညာနဲ့လောကုတ္တရာနဲ့စပ်လျဥ်းတဲ့ဘာသာရပ်တွေကိုရှောင်းကျန့်ကသင်ယူတက်မြှောက်ခဲ့သည်။
ပညာစုံပြီမို့ မွေးရာဇာတိဆီပြန်ဖို့ဘဆရာတော်ဘုရားထံလျှောက်တော့ လမ်းခရီးမှာဘေးအန္တရယ်ကင်းအောင်ဟုဆိုကာပရိတ်ရွတ်ဖတ်ပြီးမေတ္တာပို့သပေးကြသည်။
ဆရာတော်ဘုရားတွေကိုရှောင်းကျန့်က
ရိုရိုသေသေဦးချလိုက်တော့ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်ကသူ့ကိုဆုတွေပေးသေးသည်။
"အရှင်ဘုရား မင်းသားရှောင်းကျန့်ရဲ့အနာဂတ်ကံကြမ္မာကို တပည့်တော်ကိုတွက်ချက်ခွင့်ပြုပါဘုရား.."
ဦးဇင်းငယ်တစ်ပါးက ရှောင်းကျန့်ရဲ့အနာဂတ်ကိုသိချင်စိတ်ပြင်းပျလွန်းတာကြောင့်တွက်ချက်ခွင့်တောင်းတော့ဆရာတော်ဘုရားကရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်လာသည်။
"ခွင့်ပြုပါတယ်ဘုရား.."
ရှောင်းကျန့်ကအလိုက်တသိခွင့်ပြုပေးလိုက်တော့ ထိုဦးဇင်းငယ်ကဝမ်းသာသွားပုံရတာ ပေရွက်ကိုအမြန်ပြေးယူလို့သူမွေးသက္ကရာဇ်ကိုမေးရင်းစတင်တွက်ချက်တော့သည်။
"ဟာ...!"
အဖြေထွက်လာပုံရတော့ထိုဦးဇင်းဆီက
အာမေဋိတ်သံထွက်လာပြီး သူတွက်ချက်ထားတာကိုပြန်လည်စစ်ဆေးနေသေးသည်။
"ဦးဇင်း တွက်ချက်ထားတာကို အားလုံးကြားအောင်လျှောက်တင်ပါလေ.."
ကျောင်းထိုင်ဦးဇင်းရဲ့အသံနောက်မှာ ထိုဗေဒင်တွက်ချက်ထားတဲ့ဦးဇင်းသံက မဝံ့မရဲထွက်လာသည်။
"ရှောင်းမင်းသားက လာမယ့်လပြည့်နှစ်ခါကျော်ပြီးရင် အရိပ်အာဝါသကောင်းပြီး အားကိုးအားထားပြုရမယ့် ယောကျ်ားကို
အိမ်ထောင်ဘက်တော်ရလိမ့်မယ်။
အိမ်ထောင်ရေးကံသိပ်ကောင်းလွန်းပြီး လက်ဆက်ထားတဲ့သူက ရှောင်းမင်းသားတင်မက လူအများကအားထားရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ထူး ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်ဖြစ်လိမ့်မယ်.."
သူသိပြီးသားအရာမို့ရှောင်းမင်းသားဟာမျက်လွှာချလို့ပြုံးလိုက်သည်။
ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ချို့ကထိုအပြုံးကိုမြင်တော့မျက်နှာလွှဲလိုက်ကြသည်။
"ဒါပေမဲ့....."
ဆက်ထွက်မလာပဲမျက်မှောင်ကြုံ့နေတဲ့ဦးဇင်းကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကသိချင်စိတ်တွေဖြစ်ပေါ်သွားရသည်။
"အဲ့ဒီ့လူနဲ့ လက်မဆက်ခင် ဒါမှမဟုတ်လက်ဆက်ပြီးတဲ့ကာလမှာ ကြားလူတွေပေါ်တတ်တယ် ။
သတိထားပါ အိမ်ထောင်ဘက်ကိုမဆွဲထားရင်
တစ်ဖက်ကရရာလမ်းသုံးပြီးအိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲအောင်လုပ်ကြလိမ့်မယ်..."
"!!!!!"
ရှောင်းကျန့်ကမျက်လွှာတစ်ချက်ပင့်လိုက်ပြီး ပြောနေတာကိုအာရုံစိုက်လိုက်သည်။
"ရှောင်းမင်းသားက လာမယ့်လပြည့်နှစ်ခါမကျော်ခင်ထိအညံ့တွေအားကောင်းနေတယ်။
ဘယ်သွားသွားကိုယ့်က်ိုကိုယ် ကရုစိုက်ပါ၊သတိထားပါ "
"တင်ပါ့ဘုရား..."
ဦးဇင်းပြောတာကိုသေချာမှတ်သားလိုက်ပြီး ဖခမည်းတော်လွှတ်လိုက်တဲ့ အစောင့်တွေရောက်လာတာမို့ ရှောင်းကျန့်ကဆရာတော်ဘုရားတွေကိုရှိခိုးကန်တော့လိုက်ပြီး အိမ်အပြန်လမ်းကိုစတင်လိုက်သည်။
_________________________________________
စစ်သူကြီးဝမ်ဟာအရှင်သူ့အတွက်ချီးမြှင့်ထားတဲ့အိမ်တော်ကြီးမှာနေဖို့ထိုင်ဖို့စီမံရင်းအလုပ်များနေသည်။
နွေရာသီကာလပိုင်းမို့ သူတို့ဆီမှာအနည်းငယ်ပူပြင်းနေပြီဖြစ်သည်။မနက်ကထဲက စစ်တပ်ရဲ့ဝန်ထမ်းနားနေဆောင်ကနေ အိမ်တော်အသစ်ကြီးကိုရောက်ချလာပြီး အိမ်ရဲ့အပြင်အဆင်က်ိုစီမံခန့်ခွဲနေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာချွေးပြိုက်ပြိုက်ကျနေတာကြောင့် သူ့ရဲ့အပေါ်ဝတ်ရုံတွေကိုချွတ်ထားလေသည်။
ကြီးမားကျယ်ပြန့်တဲ့သူရဲ့လက်ဖဝါးနဲ့တောင်ဆုပ်ကိုင်ရင်လျှံထွက်နေလောက်တဲ့အထိလက်မောင်းအိုးတွေကကြီးလွန်းသည်။
ကြီးမားထွားကြိုင်းလွန်းလှတဲ့ရင်အုပ်ကြွက်သားတွေဟာလဲဖောင်းမို့နေသည်။
စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့ကျောပြင်ဟာဆိုလျှင်လည်း ကြွက်သားအရာတွေကတစ်ခုခုက်ိုကုန်းကောက်လိုက်တဲ့အချိန်ဖောင်းထနေတတ်သည်။
ဝမ်းဗိုက်မှာကတော့ ကြွက်သားတွေတစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့်ရှစ်မြောင်းခန့်ရှိနေသည့် ဗိုက်သားပြင်ကြီးရှိသည်။
တောင့်ခိုင်လွန်းလှတဲ့ပေါင်တံဟာလည်း ကျစ်လျစ်နေသည်။ထို့ရဲ့အောက်မှာတော့ သွေးကြောစိမ်းတွေယှက်ဖြာနေတဲခြေသလုံး
ကြွက်သားတွေရှိသည်။
တစ်ကိုယ်လုံးကြွက်သားအပြည့်နဲ့ လူသားပန်းပုကြီးစစ်သူကြီးဝမ်ဟာခန္တာကိုယ်ဖွဲ့စည်းပုံတင် ပုံကျလွန်းလှသည်မဟုတ်ချေ။
အတော်အသင့်ကျယ်တဲ့နှဖူးပြင်။
ဓါးသွားပုံစံကော့တက်နေတဲ့မျက်ခုံးနက်နက်နှစ်ဖက်။
ကြည့်လိုက်တာနဲ့ရန်သူရဲ့အသည်းထဲအထိဖောက်ထွက်သလိုခံစားသွားစေရမဲ့ စူးရှရှမျက်ဝန်းနက်တွေ။
ဆင်းနေတဲ့နှာတံ။မထူမပါးနှုတ်ခမ်းတစ်စုံနဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာနတ်ဘုရားတမျှလည်းချောမောလွန်းကာယောကျ်ားဆန်လွန်းလှသည်။
အရှင်ချီးမြှင့်တဲ့အိမ်ရဲ့အစေခံ၁၀၀မှာ ၈၀ကျော်လောက်က မိန်းမပျိုလေးတွေဖြစ်တာကြောင့်
ဝမ်စစ်သူကြီးက ထိုသို့ကာယအလှပြနေတဲ့အခါ ကွယ်ရာကချောင်းကြည့်ရင်း ရှက်သွေးဖြာနေကြသည်။
"အိမ်ရဲ့ဧည့်စားပွဲကိုတောင်ဘက်မှာထားချင်တယ်......ပြီးတော့ဧည့်ခန်းကလိုက်ကာတွေကို အနီတွေပဲတပ်ရမလား.ကြက်သွေးရောင်ဆိုပိုလှမလားပဲ..."
မေးစေ့ကိုရှည်သွယ်ပြီးအဆစ်ကြီးတဲ့လက်ညိုးနဲ့ပွတ်သပ်စဥ်းစားနေတာကို အိမ်တော်ထိန်းကသေချာစောင့်ဆိုင်းနေရသည်။
စစ်သူကြီးက ချေးများလားမများလားဆိုတော့အိမ်တော်ထိန်းစီမံပေးထားတဲ့ အိမ်ရဲ့အပြင်အဆင်ကိုမကြိုက်ဟုဆိုကာအစကနေသူ့စိတ်တိုင်းကျပြန်ပြင်ခိုင်းနေတာဖြစ်သည်။
မနေ့ကမှ နေရာသေချာချလို့ပြီးစီးပြီး အိမ်ကအစေခံတွေခင်ဗျာ ပင်ပန်းနေပေမဲ့ စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့အကြိုက်ကိုပြန်လည်ပြောင်းလဲပေးနေရခြင်းဖြစ်သည်။
ပြောင်းလဲပေးရသည်ဟုဆိုသည်မှာလည်းလွယ်ကူတာမဟုတ်ချေ။
"ဟိုပစ္စည်း ဒီဘက်ရွှေ့ချေ" ဆိုလို့ရွှေ့ပြီးတော့လဲမကြိုက်ဟုဆိုတာ အထပ်ထပ်အခါခါထပ်ပြောင်းပေးနေရလေသည်။
အခုတော့အခန်းရဲ့လိုက်ကာကအစ စစ်သူကြီးဝမ်ကသေချာတွေးကာ စဥ်းစားနေတာကြောင့် ထိုအိမ်တော်ပေါ်အလေးထားသည့်စစ်သူကြီးရဲ့စိတ်ထားကိုရှင်းလင်းစွာသိလိုက်ရပါသည်။
ဒါကြောင့်ထိုစံအိမ်ကြီးပေါ်သေချာကရုစိုက်ဖို့အိမ်တော်ထိန်းကြီးတွေးထားလိုက်ပါသည်။
"ကြက်သွေးရောင်တွေပဲတပ်လိုက်ပါ...ကတ္တီပါသားတွေပဲထားနော်.."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်ကြီး."
"ပြီးတော့.."
"စစ်သူကြီး!"
အိမ်ရှေ့ကနေဝရုန်းသုံးကားပြေးလာသံကြောင့်
စစ်သူကြီးဝမ်ကသူ့ခန္တာကိုယ်ကြီးကိုလှည့်လို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်သည်။
ဖုတ်သဘက်လိုက်သလိုပြေးလာတဲ့ သူကစစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့လက်အောက်က တပ်မှူးချုပ်
ကျန်းချန်။
"ဆိုပါဦး ဘာဖြစ်လာတာ?"
"အရှင်က....ဟောဟဲ...အရှင်က.."
ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ် လက်ထောက်လို့ အမောဆို့နေရှာတဲ့ကျန်းချန်က စကားကိုဆက်မပြောနိုင်ပဲ
ဟောဟဲလိုက်နေသည်။
စစ်သူကြီးဝမ်ကစိတ်စိတ်ရှည်ရှည်စောင့်ဆိုင်းပေးလိုက်တော့အမောပြေမှကျန်းချန်ကစကားကိုဆက်သည်။
"ရှောင်းမင်းသားက အခုနန်းတော်ကိုပြန်လာနေပါပြီတဲ့ အဲ့တာ မနက်ဖြန်မနက်ပိုင်း ရောင်နီလာပြီးရင် မြို့ရှေ့ကိုရောက်မယ်ပြောတယ်.
အဲ့တာစစ်သူကြီးဝမ်ကိုအရှင်က ရှောင်းမင်းသားကိုသွားကြိုပေးပါတဲ့..."
"ဟမ်!!"
စစ်သူကြီးဝမ်ကသွေးဆောင့်တက်သလိုကိုခံစားလိုက်ရသည်။
သူ..သူ..ပြင်ဆင်လို့တောင်မပြီးသေးဘူးလေ။
သူအဆင့်သင့်တောင်မဖြစ်သေးဘူး။
ဘာလို့ရှောင်းကျန့်ကအစောကြီးပြန်လာရတာလဲ!!သူကအနည်းဆုံးတော့လပြည့်နှစ်ခါကျော်လောက်မှပြန်လာမယ်လို့ထင်ထားတာကို။
လက်ဆက်ဖို့သဘောတူပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူ့အိမ်သားလေးဖြစ်လာမဲ့ရှောင်းမင်းသားလေးကိုဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲ!!!
မတွေ့တာလေးနှစ်ကျော်ပြီဆိုတော့ အရင်လိုသူ့ကိုမှတ်မိပါ့ဦးမလား!!
သူကကောရှောင်းမင်းသားလေးကိုမှတ်မိပါ့မလား။
ရှောင်းကျန့်လေးက အရပ်တွေပိုရှည်လာမလား?
ဒါမှမဟုတ် အသားတွေပိုဖြူသွားမလား?
အမြဲဖြန့်ချတတ်တဲ့ဆံနွယ်ရှည်တွေကကော ပိုရှည်နေမလား?
လားပေါင်းများစွာနဲ့အတွေးများနေတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ရဲ့မျက်နှာကဖြူလိုက် နီလိုက် နဲ့အရောင်တွေအစုံပြောင်းနေလေသည်။
"စစ်သူကြီး..စစ်သူကြီးဝမ်?."
"အမ်.."
အခါခါခေါ်မှသတိဝင်လာတဲ့စစ်သူကြီးဝမ်ဟာကျန်းချန်ကိုပြူးကြည့်သည်။
"အဲ့တာမနက်ကျရင် ကျွန်တော်ရောလိုက်ခဲ့ရမလားလို့ ကျွန်တော်လိုက်ခဲ့ချင်တယ်..ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ပါနော်.."
"အမ် အင်းလိုက်ခဲ့လေ ရဲမက် ၅ယောက်လောက်လဲခေါ်ခဲ့ မနက်မိုးမလင်းခင် အိမ်ကိုအရောက်လာခဲ့ ."
"ဟုတ်ကဲ့ပါစစ်သူကြီးဝမ်.."
တက်ကြွစွာအလေးပြုပြီးကျန်းချန်ကထွက်သွားသည်။
အိမ်တော်ထိန်းကိုသူခိုင်းထားတာသွားလုပ်ခိုင်းရင် ဝမ်ရိပေါ်က စီချထားတဲ့ဧည့်ခန်းထဲကကျောက်စိမ်းစားပွဲပေါ်ထိုင်လိုက်မိရင်း အတွေးတွေက ဟိုးအတိတ်ဆီလွင့်မျောသွားသည်။
ဝမ််ရိပေါ်သည် မိဘမဲ့တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ
ငယ်ငယ်ကဘုန်းကြီးကျောင်းမှာကပ်နေရသည်။
သို့ပေမဲ့ သူက၁၀နှစ်အရွယ်ကထဲကအတိုက်အခိုက်ဝါသနာပါလွန်းတာကြောင့် စစ်တပ်ထဲဝင်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
သူငယ်ငယ်တုန်းက စစ်သားစုဆောင်းရေးလည်းရှိနေသေးတော့ သူ့လိုငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးတွေကိုလဲလေ့ကျင့်သင်ကြားပေးတဲ့စစ်တပ်ရင်းတစ်ခုကသပ်သပ်ကိုရှိသည်။
အသက်၁၀နှစ်ကထဲကထိုတပ်ရင်းမှာဝင်ပြီးလေ့ကျင့်ခဲ့တဲ့သူသည် ၁၅နှစ်မှာပထမဆုံးစစ်တိုက်ထွက်ခဲ့သည်။
အောင်မြင်တွေကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းကယူပေးနိုင်ပြီး စစ်သူကြီးတွေကိုယ်တိုင်ဆွဲတဲ့စစ်ရေးဗျူဟာတွေကအစလိုက်ထောက်ပေးတတ်တော့စစ်သူကြီးက သူ့ကိုသတိထားမိလာသည်။
တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကောင်းပြီး လျှင်မြန်ဖြတ်လက်လွန်းတဲ့သူ့ကို စစ်သူကြီးကသဘောကျကာထောက်ခံပေးလာတာကြောင့် အသက်၁၇မှာ တပ်မှူးဘဝစရောက်ခဲ့သည်။
အမြဲတပ်ထဲမှာနေရတဲ့သူက တစ်နေ့မှာ နန်းတော်ကိုစစ်သူကြီးကဝမ်ရိပေါ်ဆွဲထားတဲ့ဗျူဟာကိုအရှင့်ဆီသွားပို့တော့သူနန်းတော်ထဲစရောက်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
"အရှင့်ကိုမင်းရဲ့ဗျူဟာကိုသွားပြောပေးပြီးမှ
အရှင့်ကိုမင်းဝင်တွေ့လိုက်...ခနစောင့်နေနော်ရိပေါ်.."
"ဟုတ်ကဲ့.."
အရှင့်ရဲ့နန်းဆောင်ရှေ့မှာ သူတောင့်တောင့်လေးရပ်စောင့်နေတုန်းတစ်ယောက် ယောက်စိုက်ကြည့်နေသလိုခံစားရလို့လှည့်ပတ်ကြည့်မိတော့ သူ့ခါးသာသာလောက်ရှိတဲ့ ကောင်လေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
မဲနက်တောက်ပြောင်နေတဲ့ဆံနွယ်ရှည်တွေကိုကောင်လေးကကျောပေါ်ဖြန့်ချထားသည်။မိုးပြာရောင်ပိုးသားဝတ်စုံအရောင်ဖျော့ဖျော့လေးကိုသေသပ်စွာဝတ်ဆင်ထားသေးသည်။
အသားလေးကဖြူဖွေးအိစက်နေတဲ့ပုံပေါ်ကာ နှာဖျားလေးတွေ နှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးတွေကရဲစိုနေသည်။သူလေးကခေါင်းလုံးလုံးလေးမော့နေအောင်မော့ထားကာအရပ်ရှည်လွန်းလှတဲ့သူ့ကိုမောကြည့်နေတာကြောင့် ထိုကလေးလေးနဲ့အရပ်ညီအောင် ဝမ်ရိပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။
ကလေးလေးက ရှည်လျားတဲ့မျက်တောင်ရှည်ကြီးများကိုပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာသူ့ကိုစူးစိုက်ကြည့်နေသည်။
"ကလေးလေး..ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ?"
".........."
ကြည့်နေရုံကလွဲအဖြေပြန်ရမလာပါ။
သူထပ်မေးလိုက်သည်။
"နန်းတော်ထဲမှာ လမ်းပျောက်နေတာလား?.."
".........."
ထိုအခါမှာလည်းဘာတုံ့ပြန်မှုမှမပေးပဲ သူ့ကိုသာငေးမြဲငေးဆဲ။
"အရှင့်ကနန်းဆောင်ထဲဝင်လာခဲ့ပါတဲ့
အရှင့်သား"
အထိန်းတော်တစ်ယောက်က ထိုကလေးရှေ့ဦးညွတ်ရင်းဆိုလာသည်။ထိုအခါမှရိပေါ်ထိုကလေးကိုပြန်ကြည့်ရင်း အကဲခတ်လိုက်တော့
ခါးတွင်အရည်အသွေးကောင်းလွန်းတဲ့ကျောက်စိမ်းပြားလေးကိုချိတ်ဆွဲထားလေသည်။
ရုပ်ရည်ကလဲသာမာန်မဟုတ်ဘူး။
ကောင်းလွန်းတဲ့ကျောက်စိမ်းအရည်အသွေးနဲ့
သန့်ပြန့်လွန်းလှတဲ့အနေအထားအရ ထိုကလေးကမင်းသားတစ်ပါးလား??။
သူတွေးလို့မှမဆုံးသေး နန်းဆောင်တစ်ခါးပွင့်သွားကာ နဂါးဝတ်ရုံကိုခန့်ညားစွာဝတ်ထားတဲ့သက်လတ်ပိုင်းလူတစ်ယောက်ကထွက်လာသည်။ရိပေါ်ခါးကျိုးမတက်အရိုအသေပေးလိုက်ရင်း ဒူးတွေပါအနည်းငယ်တုန်ယင်လာသည်။
သူဟာဘယ်လောက်သတ္တိရှိတဲ့တပ်မှုးလေးဆိုဆို ဒါကတိုင်းပြည်ကြီးတစ်ခုလုံးရဲ့ဧကရာဇ်ကြီးကိုတော့ကြောက်ပါသေးသည်။
"သားကျန့်လေးကဘာလို့ ဝင်မလာတာလဲ?
ဖခမည်းတော်စောင့်နေတာကြာလှပြီ.."
ပြောပြောဆိုဆို နှင့်ဧကရာဇ်က ပိန်ပါးလွန်းလှတဲ့ထိုကလေးလေးကိုကောက်ပွေ့လိုက်သည်။
မင်းသားလေးကို တယုတယကောက်ပွေ့လိုက်တဲ့ဧကရာဇ်ကိုရိပေါ် မျက်လုံးထောင့်ကနေ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။
ရှင်ဘုရင် ဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်အရ သွေးသားကိုခေါ်တဲ့ပုံစံသည်နူးညံ့လွန်းနေသည်ဟုရိပေါ်တွေးလိုက်မိသည်။တချို့သောဧကရာဇ်ခမည်းတော်တွေဆို သူတို့ရဲ့သားတော်တွေကို ချစ်ခင်ရင်တောင် ထိုကဲ့သို့ချိုသာသောအသုံးကိုမသုံးကြဟု ရိပေါ်ဖတ်ဖူးတဲ့ရာဇဝင်ကျမ်းတွေကဖော်ပြထားသည်။
"ဖခမည်းတော်.."
"အင်း..ပြောလေသားကျန့်"
"ရှောင်းကျန့် အဲ့လူကြီးကိုသဘောကျတယ်."
မင်းသားလေးရဲ့အသံကတိုးညင်းလွန်းပေမဲ့ မြှားတံသွားရာလမ်ကြောင်းကိုတောင်အာရုံခံနိုင်တဲ့အထိအကြားအာရုံကောင်းလွန်းတဲ့ရိပေါ်က ပြတ်ပြတ်သားသားကို ကြားလိုက်ပါသည်။
အဲ့လူကြီးဆိုတာ ဘယ်သူကိုပြောတာပါလိမ့်?
စူးစူးစိုက်စိုက်အကြည့်ခံလိုက်ရတဲ့ ဖိအားကိုခံစားမိနေတဲ့ရိပေါ်က မျက်ဆံကိုအသာလှန်ကြည့်တော့ဧကရာဇ်ကစူးစိုက်ကြည့်နေတာကိုမြင်လိုက်တာကြောင့် ရင်ဘက်ထဲဒိန်းခနဲဖြစ်သွားကာမျက်လွှာကိုပြန်ချလိုက်ရသည်၊
ဘာလို့သူ့ကိုအဲ့လိုကြည့်နေရတာလဲ?
သူဘာအမှားများလုပ်မိလို့လဲ??
ခိုးကြည့်မိလို့လား?
သူ့ရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကတော့အခုထိဦးညွတ်အရိုအသေပေးထားရာက အရှင့်ဆီကအမိန့်မရတာကြောင့်ပြန်မဆန့်ရသေးပါ။
"ခမည်းတော် ရှောင်းကျန့်ကိုအောက်ကိုချပေးပါ"
မင်းသားလေးရဲ့အသံထပ်ကြားလိုက်ရပြီးမကြာဘူး၊သူ့ရှေ့ကို ထိုမင်းသားလေးပြန်ရောက်လာသည်။
"လူကြီး ခါးကိုဆန့်လိုက်နော်..ခါးညောင်းနေဦးမယ်"
လူကြီး??????
အဲ့တော့ ခုနကသဘောကျတယ်လို့ပြောလိုက်တာ သူ့ကိုတဲ့လား!!!!!
____________________________________________
Chapter 1 ပဲတင်ရသေးတယ် viewer 1kကျော်သွားတဲ့အတွက် အတိုင်းမသိအောင်ဝမ်းသာရပါတယ်။
အခုမှစရေးတဲ့စောင်းကြိုးအတွက်ကတော့ ကြီးကျယ်လွန်းလှတဲ့ အောင်မြင်မှုကြီးလို့ပဲဆိုချင်ပါတယ်ကွယ်။
ဖတ်ပေးကြတဲ့သူတွေတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကိုကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်နော်။
OGလေးကိုရေးရတာအားရှိအောင်လိုက်ပေးကြပါဦးလို့ဖတ်ခေါ်လိုက်ပါတယ်ရှင့်။
Zawji
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာေဗဒင္အတတ္ပညာနဲ႕ေလာကုတၱရာနဲ႕စပ္လ်ဥ္းတဲ့ဘာသာရပ္ေတြကိုေရွာင္းက်န့္ကသင္ယူတက္ျမႇောက္ခဲ့သည္။
ပညာစုံၿပီမို႔ ေမြးရာဇာတိဆီျပန္ဖို႔ဘဆရာေတာ္ဘုရားထံေလွ်ာက္ေတာ့ လမ္းခရီးမွာေဘးအႏၲရယ္ကင္းေအာင္ဟုဆိုကာပရိတ္႐ြတ္ဖတ္ၿပီးေမတၱာပို႔သေပးၾကသည္။
ဆရာေတာ္ဘုရားေတြကိုေရွာင္းက်န့္က
ရိုရိုေသေသဦးခ်လိဳက္ေတာ့ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ကသူ႕ကိုဆုေတြေပးေသးသည္။
"အရွင္ဘုရား မင္းသားေရွာင္းက်န့္ရဲ႕အနာဂတ္ကံၾကမၼာကို တပည့္ေတာ္ကိုတြက္ခ်က္ခြင့္ျပဳပါဘုရား.."
ဦးဇင္းငယ္တစ္ပါးက ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕အနာဂတ္ကိုသိခ်င္စိတ္ျပင္းပ်လြန္းတာေၾကာင့္တြက္ခ်က္ခြင့္ေတာင္းေတာ့ဆရာေတာ္ဘုရားကေရွာင္းက်န့္ကိုၾကည့္လာသည္။
"ခြင့္ျပဳပါတယ္ဘုရား.."
ေရွာင္းက်န့္ကအလိုက္တသိခြင့္ျပဳေပးလိုက္ေတာ့ ထိုဦးဇင္းငယ္ကဝမ္းသာသြားပုံရတာ ေပ႐ြက္ကိုအျမန္ေျပးယူလို႔သူေမြးသကၠရာဇ္ကိုေမးရင္းစတင္တြက္ခ်က္ေတာ့သည္။
"ဟာ...!"
အေျဖထြက္လာပုံရေတာ့ထိုဦးဇင္းဆီက
အာေမဋိတ္သံထြက္လာၿပီး သူတြက္ခ်က္ထားတာကိုျပန္လည္စစ္ေဆးေနေသးသည္။
"ဦးဇင္း တြက္ခ်က္ထားတာကို အားလုံးၾကားေအာင္ေလွ်ာက္တင္ပါေလ.."
ေက်ာင္းထိုင္ဦးဇင္းရဲ႕အသံေနာက္မွာ ထိုေဗဒင္တြက္ခ်က္ထားတဲ့ဦးဇင္းသံက မဝံ့မရဲထြက္လာသည္။
"ေရွာင္းမင္းသားက လာမယ့္လျပည့္ႏွစ္ခါေက်ာ္ၿပီးရင္ အရိပ္အာဝါသေကာင္းၿပီး အားကိုးအားထားျပဳရမယ့္ ေယာက်္ားကို
အိမ္ေထာင္ဘက္ေတာ္ရလိမ့္မယ္။
အိမ္ေထာင္ေရးကံသိပ္ေကာင္းလြန္းၿပီး လက္ဆက္ထားတဲ့သူက ေရွာင္းမင္းသားတင္မက လူအမ်ားကအားထားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္.."
သူသိၿပီးသားအရာမို႔ေရွာင္းမင္းသားဟာမ်က္လႊာခ်လိဳ႕ၿပဳံးလိုက္သည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ကထိုအၿပဳံးကိုျမင္ေတာ့မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၾကသည္။
"ဒါေပမဲ့....."
ဆက္ထြက္မလာပဲမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ေနတဲ့ဦးဇင္းေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ကသိခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚသြားရသည္။
"အဲ့ဒီ့လူနဲ႕ လက္မဆက္ခင္ ဒါမွမဟုတ္လက္ဆက္ၿပီးတဲ့ကာလမွာ ၾကားလူေတြေပၚတတ္တယ္ ။
သတိထားပါ အိမ္ေထာင္ဘက္ကိုမဆြဲထားရင္
တစ္ဖက္ကရရာလမ္းသုံးၿပီးအိမ္ေထာင္ေရးၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ၾကလိမ့္မယ္..."
"!!!!!"
ေရွာင္းက်န့္ကမ်က္လႊာတစ္ခ်က္ပင့္လိုက္ၿပီး ေျပာေနတာကိုအာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။
"ေရွာင္းမင္းသားက လာမယ့္လျပည့္ႏွစ္ခါမေက်ာ္ခင္ထိအညံ့ေတြအားေကာင္းေနတယ္။
ဘယ္သြားသြားကိုယ့္က္ိုကိုယ္ က႐ုစိုက္ပါ၊သတိထားပါ "
"တင္ပါ့ဘုရား..."
ဦးဇင္းေျပာတာကိုေသခ်ာမွတ္သားလိုက္ၿပီး ဖခမည္းေတာ္လႊတ္လိုက္တဲ့ အေစာင့္ေတြေရာက္လာတာမို႔ ေရွာင္းက်န့္ကဆရာေတာ္ဘုရားေတြကိုရွိခိုးကန္ေတာ့လိုက္ၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းကိုစတင္လိုက္သည္။
_________________________________________
စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာအရွင္သူ႕အတြက္ခ်ီးျမႇင့္ထားတဲ့အိမ္ေတာ္ႀကီးမွာေနဖို႔ထိုင္ဖို႔စီမံရင္းအလုပ္မ်ားေနသည္။
ေႏြရာသီကာလပိုင္းမို႔ သူတို႔ဆီမွာအနည္းငယ္ပူျပင္းေနၿပီျဖစ္သည္။မနက္ကထဲက စစ္တပ္ရဲ႕ဝန္ထမ္းနားေနေဆာင္ကေန အိမ္ေတာ္အသစ္ႀကီးကိုေရာက္ခ်လာၿပီး အိမ္ရဲ႕အျပင္အဆင္က္ိုစီမံခန့္ခြဲေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာေခြၽးၿပိဳက္ၿပိဳက္က်ေနတာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕အေပၚဝတ္႐ုံေတြကိုခြၽတ္ထားေလသည္။
ႀကီးမားက်ယ္ျပန့္တဲ့သူရဲ႕လက္ဖဝါးနဲ႕ေတာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္လွ်ံထြက္ေနေလာက္တဲ့အထိလက္ေမာင္းအိုးေတြကႀကီးလြန္းသည္။
ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းလြန္းလွတဲ့ရင္အုပ္ႂကြက္သားေတြဟာလဲေဖာင္းမို႔ေနသည္။
စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕ေက်ာျပင္ဟာဆိုလွ်င္လည္း ႂကြက္သားအရာေတြကတစ္ခုခုက္ိုကုန္းေကာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ေဖာင္းထေနတတ္သည္။
ဝမ္းဗိုက္မွာကေတာ့ ႂကြက္သားေတြတစ္တစ္ရစ္ရစ္ႏွင့္ရွစ္ေျမာင္းခန့္ရွိေနသည့္ ဗိုက္သားျပင္ႀကီးရွိသည္။
ေတာင့္ခိုင္လြန္းလွတဲ့ေပါင္တံဟာလည္း က်စ္လ်စ္ေနသည္။ထို႔ရဲ႕ေအာက္မွာေတာ့ ေသြးေၾကာစိမ္းေတြယွက္ျဖာေနတဲေျခသလုံး
ႂကြက္သားေတြရွိသည္။
တစ္ကိုယ္လုံးႂကြက္သားအျပည့္နဲ႕ လူသားပန္းပုႀကီးစစ္သူႀကီးဝမ္ဟာခႏၲာကိုယ္ဖြဲ႕စည္းပုံတင္ ပုံက်လြန္းလွသည္မဟုတ္ေခ်။
အေတာ္အသင့္က်ယ္တဲ့ႏွဖူးျပင္။
ဓါးသြားပုံစံေကာ့တက္ေနတဲ့မ်က္ခုံးနက္နက္ႏွစ္ဖက္။
ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ရန္သူရဲ႕အသည္းထဲအထိေဖာက္ထြက္သလိုခံစားသြားေစရမဲ့ စူးရွရွမ်က္ဝန္းနက္ေတြ။
ဆင္းေနတဲ့ႏွာတံ။မထူမပါးႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံနဲ႕စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာနတ္ဘုရားတမွ်လည္းေခ်ာေမာလြန္းကာေယာက်္ားဆန္လြန္းလွသည္။
အရွင္ခ်ီးျမႇင့္တဲ့အိမ္ရဲ႕အေစခံ၁၀၀မွာ ၈၀ေက်ာ္ေလာက္က မိန္းမပ်ိဳေလးေတြျဖစ္တာေၾကာင့္
ဝမ္စစ္သူႀကီးက ထိုသို႔ကာယအလွျပေနတဲ့အခါ ကြယ္ရာကေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ရွက္ေသြးျဖာေနၾကသည္။
"အိမ္ရဲ႕ဧည့္စားပြဲကိုေတာင္ဘက္မွာထားခ်င္တယ္......ၿပီးေတာ့ဧည့္ခန္းကလိုက္ကာေတြကို အနီေတြပဲတပ္ရမလား.ၾကက္ေသြးေရာင္ဆိုပိုလွမလားပဲ..."
ေမးေစ့ကိုရွည္သြယ္ၿပီးအဆစ္ႀကီးတဲ့လက္ညိုးနဲ႕ပြတ္သပ္စဥ္းစားေနတာကို အိမ္ေတာ္ထိန္းကေသခ်ာေစာင့္ဆိုင္းေနရသည္။
စစ္သူႀကီးက ေခ်းမ်ားလားမမ်ားလားဆိုေတာ့အိမ္ေတာ္ထိန္းစီမံေပးထားတဲ့ အိမ္ရဲ႕အျပင္အဆင္ကိုမႀကိဳက္ဟုဆိုကာအစကေနသူ႕စိတ္တိုင္းက်ျပန္ျပင္ခိုင္းေနတာျဖစ္သည္။
မေန႕ကမွ ေနရာေသခ်ာခ်လိဳ႕ၿပီးစီးၿပီး အိမ္ကအေစခံေတြခင္ဗ်ာ ပင္ပန္းေနေပမဲ့ စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕အႀကိဳက္ကိုျပန္လည္ေျပာင္းလဲေပးေနရျခင္းျဖစ္သည္။
ေျပာင္းလဲေပးရသည္ဟုဆိုသည္မွာလည္းလြယ္ကူတာမဟုတ္ေခ်။
"ဟိုပစၥည္း ဒီဘက္ေ႐ႊ႕ေခ်" ဆိုလို႔ေ႐ႊ႕ၿပီးေတာ့လဲမႀကိဳက္ဟုဆိုတာ အထပ္ထပ္အခါခါထပ္ေျပာင္းေပးေနရေလသည္။
အခုေတာ့အခန္းရဲ႕လိုက္ကာကအစ စစ္သူႀကီးဝမ္ကေသခ်ာေတြးကာ စဥ္းစားေနတာေၾကာင့္ ထိုအိမ္ေတာ္ေပၚအေလးထားသည့္စစ္သူႀကီးရဲ႕စိတ္ထားကိုရွင္းလင္းစြာသိလိုက္ရပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ထိုစံအိမ္ႀကီးေပၚေသခ်ာက႐ုစိုက္ဖို႔အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးေတြးထားလိုက္ပါသည္။
"ၾကက္ေသြးေရာင္ေတြပဲတပ္လိုက္ပါ...ကတၱီပါသားေတြပဲထားေနာ္.."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ႀကီး."
"ၿပီးေတာ့.."
"စစ္သူႀကီး!"
အိမ္ေရွ႕ကေနဝ႐ုန္းသုံးကားေျပးလာသံေၾကာင့္
စစ္သူႀကီးဝမ္ကသူ႕ခႏၲာကိုယ္ႀကီးကိုလွည့္လို႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။
ဖုတ္သဘက္လိုက္သလိုေျပးလာတဲ့ သူကစစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕လက္ေအာက္က တပ္မႉးခ်ဳပ္
က်န္းခ်န္။
"ဆိုပါဦး ဘာျဖစ္လာတာ?"
"အရွင္က....ေဟာဟဲ...အရွင္က.."
ဒူးႏွစ္ဖက္ေပၚ လက္ေထာက္လို႔ အေမာဆို႔ေနရွာတဲ့က်န္းခ်န္က စကားကိုဆက္မေျပာနိုင္ပဲ
ေဟာဟဲလိုက္ေနသည္။
စစ္သူႀကီးဝမ္ကစိတ္စိတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္ဆိုင္းေပးလိုက္ေတာ့အေမာေျပမွက်န္းခ်န္ကစကားကိုဆက္သည္။
"ေရွာင္းမင္းသားက အခုနန္းေတာ္ကိုျပန္လာေနပါၿပီတဲ့ အဲ့တာ မနက္ျဖန္မနက္ပိုင္း ေရာင္နီလာၿပီးရင္ ၿမိဳ႕ေရွ႕ကိုေရာက္မယ္ေျပာတယ္.
အဲ့တာစစ္သူႀကီးဝမ္ကိုအရွင္က ေရွာင္းမင္းသားကိုသြားႀကိဳေပးပါတဲ့..."
"ဟမ္!!"
စစ္သူႀကီးဝမ္ကေသြးေဆာင့္တက္သလိုကိုခံစားလိုက္ရသည္။
သူ..သူ..ျပင္ဆင္လို႔ေတာင္မၿပီးေသးဘူးေလ။
သူအဆင့္သင့္ေတာင္မျဖစ္ေသးဘူး။
ဘာလို႔ေရွာင္းက်န့္ကအေစာႀကီးျပန္လာရတာလဲ!!သူကအနည္းဆုံးေတာ့လျပည့္ႏွစ္ခါေက်ာ္ေလာက္မွျပန္လာမယ္လို႔ထင္ထားတာကို။
လက္ဆက္ဖို႔သေဘာတူၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕အိမ္သားေလးျဖစ္လာမဲ့ေရွာင္းမင္းသားေလးကိုဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ!!!
မေတြ႕တာေလးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီဆိုေတာ့ အရင္လိုသူ႕ကိုမွတ္မိပါ့ဦးမလား!!
သူကေကာေရွာင္းမင္းသားေလးကိုမွတ္မိပါ့မလား။
ေရွာင္းက်န့္ေလးက အရပ္ေတြပိုရွည္လာမလား?
ဒါမွမဟုတ္ အသားေတြပိုျဖဴသြားမလား?
အၿမဲျဖန့္ခ်တတ္တဲ့ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကေကာ ပိုရွည္ေနမလား?
လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕အေတြးမ်ားေနတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကျဖဴလိုက္ နီလိုက္ နဲ႕အေရာင္ေတြအစုံေျပာင္းေနေလသည္။
"စစ္သူႀကီး..စစ္သူႀကီးဝမ္?."
"အမ္.."
အခါခါေခၚမွသတိဝင္လာတဲ့စစ္သူႀကီးဝမ္ဟာက်န္းခ်န္ကိုျပဴးၾကည့္သည္။
"အဲ့တာမနက္က်ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေရာလိုက္ခဲ့ရမလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ခဲ့ခ်င္တယ္..ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚပါေနာ္.."
"အမ္ အင္းလိုက္ခဲ့ေလ ရဲမက္ ၅ေယာက္ေလာက္လဲေခၚခဲ့ မနက္မိုးမလင္းခင္ အိမ္ကိုအေရာက္လာခဲ့ ."
"ဟုတ္ကဲ့ပါစစ္သူႀကီးဝမ္.."
တက္ႂကြစြာအေလးျပဳၿပီးက်န္းခ်န္ကထြက္သြားသည္။
အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုသူခိုင္းထားတာသြားလုပ္ခိုင္းရင္ ဝမ္ရိေပၚက စီခ်ထားတဲ့ဧည့္ခန္းထဲကေက်ာက္စိမ္းစားပြဲေပၚထိုင္လိုက္မိရင္း အေတြးေတြက ဟိုးအတိတ္ဆီလြင့္ေမ်ာသြားသည္။
ဝမ္္ရိေပၚသည္ မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ကာ
ငယ္ငယ္ကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာကပ္ေနရသည္။
သို႔ေပမဲ့ သူက၁၀ႏွစ္အ႐ြယ္ကထဲကအတိုက္အခိုက္ဝါသနာပါလြန္းတာေၾကာင့္ စစ္တပ္ထဲဝင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
သူငယ္ငယ္တုန္းက စစ္သားစုေဆာင္းေရးလည္းရွိေနေသးေတာ့ သူ႕လိုငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ေလးေတြကိုလဲေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးတဲ့စစ္တပ္ရင္းတစ္ခုကသပ္သပ္ကိုရွိသည္။
အသက္၁၀ႏွစ္ကထဲကထိုတပ္ရင္းမွာဝင္ၿပီးေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့သူသည္ ၁၅ႏွစ္မွာပထမဆုံးစစ္တိုက္ထြက္ခဲ့သည္။
ေအာင္ျမင္ေတြကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းကယူေပးနိုင္ၿပီး စစ္သူႀကီးေတြကိုယ္တိုင္ဆြဲတဲ့စစ္ေရးဗ်ဴဟာေတြကအစလိုက္ေထာက္ေပးတတ္ေတာ့စစ္သူႀကီးက သူ႕ကိုသတိထားမိလာသည္။
တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းၿပီး လွ်င္ျမန္ျဖတ္လက္လြန္းတဲ့သူ႕ကို စစ္သူႀကီးကသေဘာက်ကာေထာက္ခံေပးလာတာေၾကာင့္ အသက္၁၇မွာ တပ္မႉးဘဝစေရာက္ခဲ့သည္။
အၿမဲတပ္ထဲမွာေနရတဲ့သူက တစ္ေန႕မွာ နန္းေတာ္ကိုစစ္သူႀကီးကဝမ္ရိေပၚဆြဲထားတဲ့ဗ်ဴဟာကိုအရွင့္ဆီသြားပို႔ေတာ့သူနန္းေတာ္ထဲစေရာက္ခဲ့တာျဖစ္သည္။
"အရွင့္ကိုမင္းရဲ႕ဗ်ဴဟာကိုသြားေျပာေပးၿပီးမွ
အရွင့္ကိုမင္းဝင္ေတြ႕လိုက္...ခနေစာင့္ေနေနာ္ရိေပၚ.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
အရွင့္ရဲ႕နန္းေဆာင္ေရွ႕မွာ သူေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေစာင့္ေနတုန္းတစ္ေယာက္ ေယာက္စိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရလို႔လွည့္ပတ္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႕ခါးသာသာေလာက္ရွိတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
မဲနက္ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ဆံႏြယ္ရွည္ေတြကိုေကာင္ေလးကေက်ာေပၚျဖန့္ခ်ထားသည္။မိုးျပာေရာင္ပိုးသားဝတ္စုံအေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးကိုေသသပ္စြာဝတ္ဆင္ထားေသးသည္။
အသားေလးကျဖဴေဖြးအိစက္ေနတဲ့ပုံေပၚကာ ႏွာဖ်ားေလးေတြ ႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးေတြကရဲစိုေနသည္။သူေလးကေခါင္းလုံးလုံးေလးေမာ့ေနေအာင္ေမာ့ထားကာအရပ္ရွည္လြန္းလွတဲ့သူ႕ကိုေမာၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ထိုကေလးေလးနဲ႕အရပ္ညီေအာင္ ဝမ္ရိေပၚထိုင္ခ်လိဳက္သည္။
ကေလးေလးက ရွည္လ်ားတဲ့မ်က္ေတာင္ရွည္ႀကီးမ်ားကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာသူ႕ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ကေလးေလး..ဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
".........."
ၾကည့္ေန႐ုံကလြဲအေျဖျပန္ရမလာပါ။
သူထပ္ေမးလိုက္သည္။
"နန္းေတာ္ထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတာလား?.."
".........."
ထိုအခါမွာလည္းဘာတုံ႕ျပန္မႈမွမေပးပဲ သူ႕ကိုသာေငးၿမဲေငးဆဲ။
"အရွင့္ကနန္းေဆာင္ထဲဝင္လာခဲ့ပါတဲ့
အရွင့္သား"
အထိန္းေတာ္တစ္ေယာက္က ထိုကေလးေရွ႕ဦးၫြတ္ရင္းဆိုလာသည္။ထိုအခါမွရိေပၚထိုကေလးကိုျပန္ၾကည့္ရင္း အကဲခတ္လိုက္ေတာ့
ခါးတြင္အရည္အေသြးေကာင္းလြန္းတဲ့ေက်ာက္စိမ္းျပားေလးကိုခ်ိတ္ဆြဲထားေလသည္။
႐ုပ္ရည္ကလဲသာမာန္မဟုတ္ဘူး။
ေကာင္းလြန္းတဲ့ေက်ာက္စိမ္းအရည္အေသြးနဲ႕
သန့္ျပန့္လြန္းလွတဲ့အေနအထားအရ ထိုကေလးကမင္းသားတစ္ပါးလား??။
သူေတြးလို႔မွမဆုံးေသး နန္းေဆာင္တစ္ခါးပြင့္သြားကာ နဂါးဝတ္႐ုံကိုခန့္ညားစြာဝတ္ထားတဲ့သက္လတ္ပိုင္းလူတစ္ေယာက္ကထြက္လာသည္။ရိေပၚခါးက်ိဳးမတက္အရိုအေသေပးလိုက္ရင္း ဒူးေတြပါအနည္းငယ္တုန္ယင္လာသည္။
သူဟာဘယ္ေလာက္သတၱိရွိတဲ့တပ္မႈးေလးဆိုဆို ဒါကတိုင္းျပည္ႀကီးတစ္ခုလုံးရဲ႕ဧကရာဇ္ႀကီးကိုေတာ့ေၾကာက္ပါေသးသည္။
"သားက်န့္ေလးကဘာလို႔ ဝင္မလာတာလဲ?
ဖခမည္းေတာ္ေစာင့္ေနတာၾကာလွၿပီ.."
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ဧကရာဇ္က ပိန္ပါးလြန္းလွတဲ့ထိုကေလးေလးကိုေကာက္ေပြ႕လိုက္သည္။
မင္းသားေလးကို တယုတယေကာက္ေပြ႕လိုက္တဲ့ဧကရာဇ္ကိုရိေပၚ မ်က္လုံးေထာင့္ကေန ခိုးၾကည့္လိုက္သည္။
ရွင္ဘုရင္ ဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္အရ ေသြးသားကိုေခၚတဲ့ပုံစံသည္ႏူးညံ့လြန္းေနသည္ဟုရိေပၚေတြးလိုက္မိသည္။တခ်ိဳ႕ေသာဧကရာဇ္ခမည္းေတာ္ေတြဆို သူတို႔ရဲ႕သားေတာ္ေတြကို ခ်စ္ခင္ရင္ေတာင္ ထိုကဲ့သို႔ခ်ိဳသာေသာအသုံးကိုမသုံးၾကဟု ရိေပၚဖတ္ဖူးတဲ့ရာဇဝင္က်မ္းေတြကေဖာ္ျပထားသည္။
"ဖခမည္းေတာ္.."
"အင္း..ေျပာေလသားက်န့္"
"ေရွာင္းက်န့္ အဲ့လူႀကီးကိုသေဘာက်တယ္."
မင္းသားေလးရဲ႕အသံကတိုးညင္းလြန္းေပမဲ့ ျမႇားတံသြားရာလမ္ေၾကာင္းကိုေတာင္အာ႐ုံခံနိုင္တဲ့အထိအၾကားအာ႐ုံေကာင္းလြန္းတဲ့ရိေပၚက ျပတ္ျပတ္သားသားကို ၾကားလိုက္ပါသည္။
အဲ့လူႀကီးဆိုတာ ဘယ္သူကိုေျပာတာပါလိမ့္?
စူးစူးစိုက္စိုက္အၾကည့္ခံလိုက္ရတဲ့ ဖိအားကိုခံစားမိေနတဲ့ရိေပၚက မ်က္ဆံကိုအသာလွန္ၾကည့္ေတာ့ဧကရာဇ္ကစူးစိုက္ၾကည့္ေနတာကိုျမင္လိုက္တာေၾကာင့္ ရင္ဘက္ထဲဒိန္းခနဲျဖစ္သြားကာမ်က္လႊာကိုျပန္ခ်လိဳက္ရသည္၊
ဘာလို႔သူ႕ကိုအဲ့လိုၾကည့္ေနရတာလဲ?
သူဘာအမွားမ်ားလုပ္မိလို႔လဲ??
ခိုးၾကည့္မိလို႔လား?
သူ႕ရဲ႕ကိုယ္လုံးႀကီးကေတာ့အခုထိဦးၫြတ္အရိုအေသေပးထားရာက အရွင့္ဆီကအမိန့္မရတာေၾကာင့္ျပန္မဆန့္ရေသးပါ။
"ခမည္းေတာ္ ေရွာင္းက်န့္ကိုေအာက္ကိုခ်ေပးပါ"
မင္းသားေလးရဲ႕အသံထပ္ၾကားလိုက္ရၿပီးမၾကာဘူး၊သူ႕ေရွ႕ကို ထိုမင္းသားေလးျပန္ေရာက္လာသည္။
"လူႀကီး ခါးကိုဆန့္လိုက္ေနာ္..ခါးေညာင္းေနဦးမယ္"
လူႀကီး??????
အဲ့ေတာ့ ခုနကသေဘာက်တယ္လို႔ေျပာလိုက္တာ သူ႕ကိုတဲ့လား!!!!!
____________________________________________
Chapter 1 ပဲတင္ရေသးတယ္ viewer 1kေက်ာ္သြားတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိေအာင္ဝမ္းသာရပါတယ္။
အခုမွစေရးတဲ့ေစာင္းႀကိဳးအတြက္ကေတာ့ ႀကီးက်ယ္လြန္းလွတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈႀကီးလို႔ပဲဆိုခ်င္ပါတယ္ကြယ္။
ဖတ္ေပးၾကတဲ့သူေတြတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကိုေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ေနာ္။
OGေလးကိုေရးရတာအားရွိေအာင္လိုက္ေပးၾကပါဦးလို႔ဖတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္ရွင့္။