Lavander’s POV.
“Ina! Ama! Nawawala si Levian!” Sigaw ko nang makapasok ako sa loob ng mansyon.
Kasama ko si Ethan at si Fiara. Ang iba ay nandoon pa rin sa airport, hinahanap si Levian. Some of them are continue doing their jobs. Kailan din naming tapusin ang pa-evacuate ng mga tao papunta sa Mindanao. We can’t risk them.
Noong nalaman kong nawawala ang aking anak ay mabilis ko siyang hinanap. We all searched the whole airport but still, we didn't find him. Naiirita rin ako dahil hindi ko man lang na-f-feel ang presensya niya. Like literally, we don't feel his presence since he was a kid. Kaya it is really hard for us to find him. Hindi ko na alam kung saan siya hahanapin. Paano namin siya mahahanap, eh, hindi namin naf-feel presensya niya. Arrghh!
Narinig ko ang mabibilis na yapak nila galing sa kusina. Nilingon ko roon at nakita ko silang gulat na gulat habang nakatingin sa amin.
“Tama ba ang narinig namin? Levian is missing?!” matalas na boses na tanong ni Tita Shantelle sa amin.
Tumango ako. “He is missing. Dahil itong p*tanginang Ethan na ito, hindi nabantayan ng mabuti ang anak ko!” bulyaw ko kay Ethan.
Nakita ko kung paano napatingin sa kaniya ang lahat making him jump in surprise. “Ay bakit ako?”
“Hindi ba't ikaw ang nagbabantay sa anak ko? Where did you left him?” I seriously asked him.
“Pinaupo ko lamang siya sa may waiting area habang bumibili ako ng ice cream, ngunit pagbalik ko ay wala na siya roon. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta!” depensa niya dahilan upang mapatawa ako ng pagak.
“Really? Sa tingin mo paniniwalaan ko iyang mga sinasabi mo? Iyan dahilan mo?” humakbang ako papalapit sa kaniya na ikinahakbang niya patalikod. “Baka nakalimutan mo kung sino ako, Ethan. Kahit kadugo kita, kayang-kaya kitang kitilan ng buhay.”
His face is full of confusion na tila wala siyang alam. “What are you talking about, Couz? I am telling the truth! Ganiyan na ba ako ka sinungaling sa paningon mo?” tanong niya sa akin na ikinaismid ko.
“Stop playing on me. I ain’t playing with you,” I coldly said.
Tinitigan ko siya sa mata at alam kong naging kulay pula na iyon. If I am not mistaken, nakita ko ang kaba sa kaniyang mata na ikinangisi ko.
He maybe good at acting for he is an actor, but he cannot fool me. I am not easy to fool. Yes, totoo nga’t naiwan niya si Lev sa waiting area. Totoo ang pinagsasabi niya, ngunit meron siyang isang tinatago. Ang sekretong alam kong sisira sa amin. Alam kong mahirap siya basahin, but he doesn’t really know who I am. I can crush him if I wanted to. Dahil sa ginawa niyang ito, I really don’t know if he will be alive for tomorrow.
Gusto ko siyang ibunyag ngunit hindi ko muna sasabihin ngayon. Anak pa naman siya ng kaibigan ng mga magulang namin. I want my family and friends to find out themselves. At alam kong magugulat din sila sa mangyayari, Literal.
“I am not playing here, Lavander. I am serious.” Kunwaring seryoso niyang sagot.
“Ano nga kapangyarihan mo? Telekinesis? Kayang controlin ang lahat gamit ang isip. Great. Just like you.” Tinaasan ko siya nang kilay nang makita kong naiyukom niya ang kaniyang kamao. Ganiyan nga. Magalit kang hayop ka.
Hahakbang pa sana siya para lapitan ako nang magsalita si Ina dahilan para mapahinto siya.
“That’s enough. Wala tayong oras para mag-away. I-set aside niyo muna iyang mga sama ng loob ninyo sa isa't isa. Levian is missing and we need to focus on him only. We need to find him as soon as possible.” Saad ni Ina na ikinairap ko sa ire.
“How? We can’t even feel his presence! You know that!” I am so frustrated right now, I don't know what to do. I don't know where to find him. Kung wala sanang kakayahan na ganoon ang anak ko, edi sana nahanap na namin siya.
“Iyan lang ang problema natin. Umupo muna tayo,” anyaya ni Tito sa amin.
Nagsiupuan kami sa sofa at nag-iisip kung ano ang gagawin at kung saan matatagpuan si Lev. Ako naman dito ay hindi mapakali. Ayokong-ayoko talagang nawawala sa paningin ko ang anak ko o may nangyayari sa kaniyang masama. Tila nawawala ako sa sarili’t nagiging mahina. My son is my weakness.
Muntik na nga akong lumabas ng bahay at maghanap kung saan, ngunit pinigilan nila ako’t pinahinahon. My Father told me that if I will think impulsively, I might get into trouble and it will make the situation even more hard for us. Mas pahihirapan ko rin ang mga kasama ko. Mabuti na lamang ay huminahon ako’t naupo lamang. But still, hindi pa ako mapakali. I tapped my thigh so many times.
Alam kong nakita iyon ng mga kasama ko. Kita ko naman silang patingin-tingin sa akin habang nag-uusap. What did they expect me to react? I am worried for my son and I didn’t even have the idea where to find him. Nakakainis!
“Sa tingin niyo, saan nagsusuot iyong batang iyon? Knowing him, he doesn't even know the place. Siguradong pagala-gala iyon,” nag-aalalang tanong ni Fiara.
“We don't know,” Tito Knox answered her making me to look at him sharply.
Tumayo ako. “What? Hindi niyo pa rin alam?!” I asked him, Frustrated. Akala ko may idea na sila.
“Yes. But calm down. Nag-iisip pa kami,” he said.
“No! Kung ganito rin lang naman, I will find him myself. It’s a waste of time sitting here!” I said.
Akmang aalis ako nang magsalita si Ina. “Don’t be impulsive, Lavander. It might lead you to danger.”
I looked at her. “I don’t care. My son might be in danger. I will find him myself and you can’t do anything to stop me.” I coldly said.
Tanging si Levian at kaligtasan lamang ang iniisip ko ngayon. Wala akong paki kung I am being impulsive, basta ang gusto ko lamang ay nasa harapan ko ang anak ko't ligtas. I would kill anyone who would try to hurt my son. Ibabalik ko siya sa past ng wala nang buhay.
Nagsimula akong tumakbo palabas. Tinatawag nila ako ngunit hindi ko sila pinansin. I need to find my son.
Bago pa man ako makalabas sa gate ay biglang may humawak sa braso ko dahilan para mapahinto ako. Masama kong tiningnan ang pangahas at sisigawan sana nang may maramdaman akong malambot na bagay na dumampi sa aking labi. Iyon pala ay labi. At noon ko lang na-realize na si Yeron pala iyon.
Kinagat niya ang aking ibabang labi dahilan upang mapadaing ako at saka naibuka ang bibig dahilan upang maipasok niya ang kaniyang dila sa bibig ko. I closed my eyes and put my arms around his nape and pull him closer to me. I kissed him back. Sinipsip niya ang aking dila kaya panay daing ako. He also held my waist then pulled me closer to him.
Dahil sa halik niyang iyon, tila nakalimutan ko ang nangyayari. Tila huminahon ang aking sistema’t naging blangko ang aking pag-iisip. Naka-focus na ako sa halik na pinagsasaluhan namin. Nakakawala ng katinuan.
“Ay, t*ngina naman! Akala ko ba may sasabihin, eh, bakit may pahalik?! Mga malalandi!” boses iyon ni Lucas.
Marahan kong itinulak si Yeron, ngunit nakahawak pa rin siya sa aking beywang. Nilingon ko si Lucas na ngayon ay nakatakip sa mata ni Evianna. At ganoon din ang ginawa ni Grave kay Elisha na pilit tinatanggal ang kamay niya dahil nac-curious yata sa nangyayari.
Mabilis akong napatingin kay Yeron nang hawakan niya ang baba ko upang ipatingin sa kaniya. Pinagdikit niya ang aming noo.
“Why?” I whispered.
“Don’t worry. I already found him,” pagkasabi niya niyon ay mabilis kong inilinga ang paningin ko sa paligid.
“‘Asan si Levian?”
“No. He is not here. But I know where he is. I can feel his presence,” he answered me making my eyes widened.
“What?! You can feel his presence?!” tumango siya. “But how?!”
“I will explain everything to you. Just please let’s go inside and plan to get him away from the enemy.”
Nagulat na naman. “Nasa kalaban siya?!” f*ck! My son is in danger!
“Yes. That's why we need to make a plan on how we can get him and kill the enemy. Pumasok na tayo,” saad niya saka inalalayan ang papasok. Wala akong ibang nagawa kung hindi sumunod sa kaniya. Nakatulala.
I will kill those sh*ts if they will going to hurt my son!
***
Hating gabi na at nandito kami ngayon sa loob ng library. Nakapalibot kami sa malaking mesa. We are planning how to get my son away from the enemy. And I am really sure that it will not be easy as we look, I can feel it.
“‘Asan na sila?” I seriously asked my members.
Kanina pa namin hinihintay sila Yeron na bumalik kanina sa airport para tapusin ang dapat tapusin. It is already midnight yet they still didn't come back. Nakapagplano na kami’t lahat-lahat, hindi pa rin sila nakabalik. Nagtataka na talaga ako kung ano ang nangyayari roon. Baka sumugod na ang kalaban na hindi namin alam at marami na ang sugatan doon.
Dahil sa aking iniisip ay hindi ako mapakali. Tumayo ako sa aking kinauupuan at pabalik-balik na naglakad. I can feel everyone’s stare but I didn’t mind them.
“Can you stop walking back and forth, Lav?” napahinto ako sa paglalakad nang magsalita si Fiara na nakabalik lang galing sa kusina. Tiningnan ko siya. “Don’t worry too much. Walang nangyayari roon. Lucas just called, they are coming home.” Napahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya.
Hinawakan ko ang aking sintudo saka mabagsak na umupo sa aking upuan. Argh! I hate overthinking.
“‘Ayan kasi. Masyado kang nag-o-overthink sa possibleng mangyari. Chill. Hindi susugod ang kalaban kung wala ka roon. I think you are the target.” My mother said.
Huminga ako ng malalim sama uminom ng tubig. “I just can’t help it. My son is out there, in danger. There will be a possibility that they will attack them and take them also,” I said.
Totoo naman. If she thinks that I am the only target, well I think I am not. I think it’s me and Yeron is the target. I don't know why. I just can feel it. Yes, we are mate, but there is really something. I know it’s normal to feel this unknown connection between us. But there is something about the connection. Para bang kapag pinag-connect talaga, magiging delikado sa lahat. Argh! I just couldn’t get it!
“Don’t overthink too much, Hon. We are already here.” Mabilis akong napalingon sa nagsalita. Mabilis akong tumayo at saka yumakap kay Yeron. “Woah, calm down. We are safe. No need to worry,” he said.
Humiwalay ako sa yakap sa kaniya. “I am sorry, I just couldn’t help it. Kinuha na nga si Lev, pati ba naman kayo? No, I can’t risk you all,” I said.
“It’s okay now. Walang nangyari sa amin. Natagalan lang dahil may awayan na namang nangyari roon,” paliwanag niya. Kaya tumango ako’t niyakap siya muli.
“Okay, enough of the sweetness. We have to tell them the plan.” Napahiwalay ako nang magsalita si Ama.
Nang lingunin ko siya ay masama ang tingin niya kay Yeron na tila ba’y gusto niyang patayin ito ng wala sa oras. Dahil doon ay napatikhim si Yeron at napahiwalay ako ng tuluyan sa kaniya. Baka kasi kapag hindi kami magkalayo’t mapatay pa siya ni Ama.
Nang makaupo kami ay nagsimula nang sabihin ni Tito Knox ang gagawin. We listened to him.
“Susugod tayo bukas ng umaga. 6 AM. Ang gagawin ay maghihiwalay kayo upang patayin ang mga nakaharang na tauhan ng kalaban. We still don’t know who is the mastermind. Hanapin niyo siya at patayin pagkatapos iligtas si Levian. We can’t risk another part of us again. Kailangan na siyang patayin sa lalong madaling panahon. Yeron knows where they are. Si Lavander na ang bahala magbigay ng utos sa inyo bukas. You must follower her. Alam niya ang gagawin. And also, may isang bagay kayong gagawin upang matalo siya,” paliwanag ni Tito.
“What is it, Tito?” Lucas asked.
Ngumisi siya na tila ba’y nai-excite dahilan upang ma-curious ako. “It’s for me to know and for you all to find out. At kapag malalaman ninyo, you all should be careful,” sagot niya na mas ikinagulo lalo. Magsasalita pa sana ako nang maunahan niya ako. “You all are dismiss. Alam na ni Lavander ang gagawin. She will tell you what to do tomorrow.”
Napabuga na lamang ako ng hangin dahil doon. Tila walang planong sabihin ni Tito kung ano talaga ang pinagsasabi niya. He is good in keeping secrets and he is good on making us really curious. Iyong tipong mapapa-overthink ka nalang kung ano iyong pinagsasabi niya. Hindi na kataka-taka kung bakit siya naging hari sa isang kaharian ng Vampire world.
“Wait, Tito. The prophecy. Hindi ko pa rin ma-gets. May kinalaman ba rito ang pag-snow sa pilipinas?” napahinto kami lahat nang magtanong si Grave. Napatingin kami lahat kay Tito Knox.
“Oo nga naman. It says that,
Eight souls will be out.
Separated to the unknown.
All second generations will be thrown to the Earth.
Each one should find the missing piece.
The piece that can make them even more stronger.
Connections will be their strength.
And win against the coldness of the world.
Ang connection ba na sinasabi riyan ay us mates? ‘Cause I think it is. And the coldness of the world. I think ito iyon. Iyong nag-snow na ang pilipinas. Tama ako, Tito?” Ethan said.
Nagkatingin sila Tito saka siya huminga ng malalim saka tiningnan kami. “The connection, we are not really sure what it pertaining to. That's why we cannot answer the first one. Pero ang ikalawa, yes. Ang coldness of the world sinasabi riyan ay ito na. Ngunit, hindi ibig sabihin na ang pag-snow na ang pinapahiwatig talaga. Ang taong may gawa nito ang pinapahiwatig. Siya lamang ang may kakayahang palamigin ang mundo. Kaya kailangan niyo siyang patayin sa lalong madaling panahon, bago pa niya maisipang ipa-ice itong mundo. Dahil kung niisip na niya, makakaya niyang gawin. So Kill that mastermind. Iyan din naman sinasabi sa propesiya. Win against the coldness of the world. Do you understand me?” nagsitanguan kami. “Good. Now get out and take some sleep. Hindi na kayo makakatulog mamayang umaga.”
Lumabas kami ng wala sa katinuan. Tila nag-l-loading din utak ko sa mga pinagsasabi ni Tito. The enemy is more powerful than I think. Halata naman kasi nakakagawa siya ng mga nilalang gamit ang kapangyarihan niya.
Kailangan kong maghanda. I need to kill that mastermind and save my son.
***
“Nandito na tayo,” saad ni Yeron na ikinalingon ko sa labas.
I saw a big warehouse. Halos gawa ito sa yelo at may mga ipo-ipo sa may side nito na tila hindi man lang nakagawa ng damage roon. Parang ganoon lang talaga ang posisyon niyon at hindi na gagalaw pa. Halata na talagang nandito ag kalaban. Our enemy has ice ability. At hindi na nakakapagtaka na rito ang lungga nila.
Nasa tago ang kanilang lungga. It is in the middle of the forest. Hindi masyadong kita sa malayo dahil sa mga naglalakihang puno. Malapit ito sa kubong tinitirhan ni Grave noong nandito pa siya sa gubat. At hindi na nakakapagtaka noong may mga yelong ugat na gusto kaming hulihin dahil nandito pala ang lungga nila. Ayaw siguro nilang malaman namin na rito sila naninirahan. Mga matalas ang isip.
Kahit ma’y namamangha ako sa kanilang lungga ay winaksi ko iyon sa isip ko, lalo pa’t bumaba na kami upang magsimula ng sugurin sila.
“What are we going to do? I can feel a lot of presence inside the gate. Parang alam na nila na susugod tayo,” Elisha asked.
“Of course they do. Nasa kanila ba naman si Levian. They know that we will attack anytime,” sagot ni Lucas.
Tumatango-tango si Elisha bago tiningnan ako na tila ba’y hinihintay ang aking sagot.
Nagbuntong-hininga ako saka tiningnan sila isa-isa. “Maghihiwalay tayo. Tig-dalawa. Me and Yeron, Ethan and Elisha, Fiara and Grave, Lucas and Evianna. As you can see by mates. Why? I think you are more stronger when you are together. I feel like the connection between mates are like the energy to make you stronger. I think that's what the prophecy was talking about the connection. Mates. The connection between mates are stronger than anything.”
Nakita ko ang pagngiti nila't hinawakan ang kamay ng kanilang kapareha. Nagsisang-ayunan sila na ikinaginhawa ko ng kaunti.
“Now, Here’s the plan. Mapapalaban tayo pagkapasok sa gate. If tapos na tayo sa pakikipaglaban diyan sa labas ng warehouse. Sabay-sabay tayo papasok. Maghihiwalay-hiwalay tayong lahat upang mahanap ang aking anak. I will open my telepathy. Kahit wala ako sa tabi niyo, pwede niyo akong kausapin at tawagin. If you find my son, dalhin niyo sa kinaroroonan natin. Side by side, we fight. We need to kill the mastermind. Got it?”
Nagsitanguan sila. “Got it!” sabay-sabah nilang pagsang-ayon.
Tumango ako saka hinawakan ang kamay ni Yeron. “Let’s go.”
Nang makatapat na namin ang gate ay tiningnan ko si Fiara. Sabay kaming nagsitanguan. Tinaas niya ang kaniyang kamay at may bulaklak na lumabas doon. Umatras kami ng kaunti bago niya iyon itinapon sa gate dahilan para sumabog iyon. Maraming usok ngunit noong mawala na ay hindi na ako nagulat nang may maraming bampira roon na nakatingin sa amin na tila'y gustong-gusto na kaming lapain ng wala sa oras.
“Shit.” Mura ko nang magsimulang tumakbo papunta sa kinaroroonan namin.
“Oh, this will going to be fun!” masayang sigaw ni Lucas at saka sabay silang tumakbo ni Evianna na ngayon ay mukha excited na salubungin ang mga kalaban. Sumunod sa kanila ang iba.
Tumingin ako kay Yeron. “Let’s go?”
Ngumiti siya sa akin saka kumindat. At sa isang iglap ay nakipagsuntukan na ako sa mga kalaban. Nasa likuran ko si Yeron na nakikipagsuntukan din.
Tumalon ako saka sinipa ang ulo ng isang bampira dahilan upang matanggal ito sa katawan niya. Binalibag ko ang isa nang hawakan niya ang aking balikat. Napaatras ako nang suntukin ako ng isang babae. Kulay asul ang mata niya. Bervel.
Tinaas niya ang kaniyang kamay at may ipo-ipong nabuo sa eri. Itinapat niya ang kaniyang kamay sa akin at mabilis na bumulusok sa akin ang ipo-ipo. Hindi ako nakaiwas sa bilis kaya napunta ako sa loob. Paikot-ikot ako at nahihirapan akong lumabas. Hindi ko alam kung paano ihinto. Shit! Shit! Shit!
Pinilit kong lumabas, ngunit hindi ko magawa. Napunta ako sa gitna dahilan upang sumalampak ako sa lupa. Napamura ako sa sakit at saka marahas na tumayo. Ramdam ko ang inis na bumalot sa akin. Inilibot ko ang aking paningin, ngunit nakapalibot sa akin ang puro hangin na gawa sa ipo-ipo. Sinubukan kong hawakan ang hangin at lumabas sana ngunit parang may patalim doon kaya nabawi ko ay aking kamay at napamura dahil dumudugo iyon.
Nakarinig akong tumawa. “Akala mo makakalabas ka riyan? You can’t. Akala ko ba isa ka sa pinakamalakas sa kanila? Bakit parang mali naman yata pagkakasabi nila?” narinig kong sabi ng babae.
“Shut up!” inis kong sigaw.
Tumawa siyang muli. “Your son is dead. I killed him,” at dahil doon sa sinabi niya ay uminit ang ulo ko.
“Fuck you!” sigaw ko ngunit tinawanan niya lang ako.
Sumisiklab ang galit sa aking katawan. Napayukom ako at napapikit. Biglang kumulog. Minulat ko ang aking mga mata saka marahas na tumingin sa kalangitan. Ramdam kong nag-iba ang kulay ng aking mata. At sa isang iglap ay may namuong kulay lilang kidlat sa kalangitan na ikinangiti. I finally know how to control my power a little.
Itinaas ko ang aking kamay at sa isang iglap ay tumama ang kidlat sa pwesto ko dahilan upang malaking pagsabog ang naganap. Ngunit hindi man lang ako napano. My lightning will not hurt me. Umuusok ngunit wala akong pakialam. Mabilis akong tumalon papunta sa kinaroroonan ng babae na gulat na gulat noong makita akong nakalabas sa kaniyang ipo-ipo.
Sinakal ko siya na ikinanganga niya. “You bitch. You don’t know me,” saad ko. Bago pa siya makasagot ay kinagat ko siya sa leeg dahilan para mapasigaw siya sa sakit. She tried to scratch my skin but I choke her even more. Sinipsip ko ang kaniyang dugo at mabilis na ginilitan siya ng ulo. Pinahid ko ang aking bibig habang nakatingin sa ulo niya na ngayon ay nakanganga at nakabukas ang mata. “Your blood taste horrible. Rubbish.”
Mabilis akong lumingon nang may maramdaman akong presensya. Sinuntok ko siya sa mukha dahilan tumilapon siya. I looked at the other vampire. Ramdam kong umiba ng kulay ang aking mata. “Die.”
Nakita ko kung paano siya nagsisigaw sa sakit hanggang sa mawalan siya ng hininga.
Napasigaw ako nang may biglang humawak sa akin sa likuran at saka kinagat ang aking balikat. Nagpumiglas ako ngunit mas idiniin pa niya ang pangil sa aking balikat na ikinasigaw ko lalo. “You fuc—” hindi natapos ang sasabihin ko nang may tumama sa kaniya na itim na mahika dahila upang tumilipon siya’t mapaupo ako sa semento habang hawak-hawak ang aking duguang balikat.
Hinihingal kong tiningnan kung sino ang may gawa no’n. Nakita ko si Yeron na ginilitan ng ulo ang isang kalaban bago nag-alalang tumakbo papunta sa aking harapan.
Hinawakan niya ang aking pisnge. “Are you okay? Nanghihina ka na?” Hindi mapakaling tanong niya sa akin.
“I am fine, don’t worry.” Tumingin siya sa lalaking tinamaan niya na ngayon ay pinipilit na tumayo. “Don’t mind him. Mamamatay rin iyan mamaya. My blood is poisonous.” Tumango siya at tinulangan akong makatayo.
“Let’s go save our son.” Tumango ako sa kaniya.
Since he is a half werewolf, he transformed into one. Hindi pa rin ako makapaniwalang nakakapag-transform siya into werewolf. Kahit ang isang Gracas ay hindi nakakapag-transform ng ganito.
Umiling ako saka mabilis na sumakay sa kaniya. Tumakbo siya at kinakagat ang humaharang sa amin. Tiningnan ko ang mga kasama ko’t sinenyasan ko silang sumunod sa amin. Nagsitanguan sila.
Tinutulungan kong patayin ang mga humaharang sa harapan namin. Nakikita ko rin ang mga kapangyarihan ng mga kasama ko na pinatatamaan ang mga bampira.
Nang makarating kami sa harap ng pintuan warehouse ay tiningan ko muna ang mga kasama ko. Kumunot ang noo ko nang makitang may kulang. Napailing na lamang ako nang ma-realize na tama pala talaga hinala ko. Gusto ko mang tanungin sa kanila kung nasaan siya ay hindi ko na lamang ginawa. Mukhang hindi rin naman napansin ng mga kasama kong wala siya.
Agad na sinipa ni Evianna ang pintuan dahilan upang bumukas ito at bumungad sa amin ang isang trunong gawa sa yelo. Nakaupo roon ang isang babaeng na kulay puti ang buhok. May korona siyang yelo na matutulis at nakasuot siya ng tube dress na hanggang hita at may slip pa sa kaliwa. Sobrang tulis din ng kaniyang sandals. Nakadekwarto siya habang nakatukod ang kaniyang kaliwang braso sa hawakan ng upuan at ang pisnge niya ay nasa kaniyang palad. Tila parang bored na bored siya.
Nang nakita kaming papasok ay napangiti siya at napaayos ng upo. “Finally! The visitors are here!” malaking ngiting ani niya at tumayo. “Welcome, Visitors!” babae pala siya. Halata naman.
“Where’s my son?” walang patumpik-tumpik na tanong ko.
“Ay? Wala man lang thank you at tanong kung sino ako? Pinaghandaan ko pa naman introduction ko.” At tumawa siya.
I coldly stared at her. “I don’t have time to know you and to play with you. Where my son?” Malamig kong tanong.
Tumawa siya. “Let me introduce myself. I am Y—”
“We don’t have an interest to know your name. Asan na si Levian?” malditang putol ni Evianna sa kaniya.
Tumawa muli ito. “Alright! Hindi ko na ipakilala sarili ko. Tsk!” sumimangot siya at maya-maya ay pumalakpak. Para siyang baliw. “You want to see your son? Kill me first,” natatawang hamon niya. Naiyukom ko ang aking kamao at matalim na tumingin sa kaniya na mas lalong kinatawa niya. “Kidding aside.” Pumalakpak siya ng ikalawang beses. “Darling, bring the lovely prince here.”
Napalinga-linga ako at hinanap ng aking mata ang anak ko. Nakita kong may nagsisigaw na bata dahilan upang kabahan ako. At sa isang iglap ay nasa tabi na niya si Levian na ngayon ay nakatakip ang tape sa bibig niya at nakatali ang kaniyang kamay sa likod, pati na rin ang kaniyang paa. Gulat na gulat ako sa itsura ng anak ko ngayon, ngunit may inaasahan akong tao na nakahawak sa balikat ng aking anak.
Narinig ko ang pagsinghap ng aking mga kasama na tila hindi makapaniwala. I am too, before. But now, I am really convinced that it was him.
“Grave?!” gulat nilang sigaw.
I knew it.
____________________________________________________________