ღრმად ჩავისუნთქე და კარი გავაღე, სახლის წინ დამხვდა ანდრია მანქანას მიყუდებული. მღელვარება წამში გაქრა ის ისე შესანიშნავად გამოიყურებოდა. ავათვალიერე, როგორც ყოველთვის კლასიკურად ეცვა, შარვალ კოსტუმი მაგრამ მეტიც არ შეძლებოდა ის სრუყლყოფილია.
სუნთქვა შემეკვრა როდესაც მისი ყინულისფერი თვალებით შემომხედა, ამათვალიერა და გაიღიმა. მისკენ ნაიბჯს ვერ ვდგამდი, შემეშინდა რომ წავიქცეოდი. თითოს მან ეს შეამჩნია და თვითონ გადმოდგა პირველი ნაბიჯი, მომიახლოვდა რაზეც უფრო დავიძაბე და ბარძაყბი ერთმანეთს მივაჭირე, სექსუალური დაძაბულობა მჭამდა.
- ულამაზესი ხარ... - მის ლამაზ ბაგეებს აღმოხდა, რაზეც თავი ჩავხარე სიწითლის დასამალად. ნიკაპზე ხელი მომკიდა რათა მის უნაკლო სახისთვის შემეხედა.
- ვერ წარმოიდგენ როგორი ლამაზი ხარ.
- გმადლობ - ჩავიბურტყუნე მაგრამ ისე ახლოს იდგა უეჭველი გაიგებდა. ხელი წელზე მომხვია და უფრო ახლოს მიმიწია, მის სხეულზე ამაკრო და შუბლზე ნაზი კოცნა დამიტოვა, ისეთი როგორიც მე მიყვარს. ჩვენი თითები ერთმანეთში ახლართა და მანქანისკენ გამიძღვა. კარი გამიღო, დამავიწყდა როგორი ჟელტმენია. ღვედის შეკვრა ვცადე მაგრამ გამიჭირდა, მაიცდამაინც დღეს უნდა შევრცხვე? კარი უნდა დაეკეტა მაგრამ ჩემი უაზრო მცდელობა ღვედის შეკვრის არ გამოჰპარვია. ახლოს მოიწია, ღვედი მოქაჩა და უნდა შეეკრა რომ მისი ხელი ბარძაყზე გამეხახუნა, სიამოვნების ტაომ დამაყარა რის შედეგადაც თვალები მიმეხუჭა, გავახილე თუ არა შევკრთი, ის ისე ახლოს იყო მხოლოდ ერთი პატარა ბიძგი და ჩვენი ტუჩები ისევ ეიფორიაში გადაგვიყვანდნენ. ჩაახველა, ღვედი შემიკრა და კარი დაკეტა. საჭესთან ადგილი დაიკავა და დანიშნულების ადგილისკენ გავემართეთ.
მისი ნაკვთების შესწავლა თავიდან დავიწყე, ეს არ მღლიდა და არც არასდროს დამღლიდა. იდეალური პროფილი ჰქონდა, ყინულისფერი თვალები და შავი გრძელი წამწამები, ლამაზი სწორი ცხვირი, მსხვილი ტუჩები რომლებიც ასე ძალიან მიყვარს და გამოყვანილი ყბა, ეს ყველაფერი მას იმაზე იდეალურს ხდიდა ვიდრე იყო.
- პატარავ მომწონს რომ მაკვირდები - და აი ისიც გამაწყვეტინა მისით ტკბობა.
- ანდრია სად მივდივართ? - დავაიგნორე და თემის შეცვლა ვცადე, არ მინდოდა დამცინავი კომენტარი გაეკეთებინა რომელიც ჩემს აწითლებას გამოიწვევდა.
- სიურპრიზია .
- კაი რა, გთხოვ, მაინტერესებს - დავინტრიგდი.
- რაოდენ ძალიანაც არ უნდა მსიამოვნებდეს როგორ მთხოვ არ გეტყვი, შენი ლამაზი თვალებით ნახავ - თვალი ჩამიკრა. ხმა აღარ ამომიღია აზრი არ ჰქონდა, კი ჯიუტი ვარ მაგრამ ანდრია ჩემზე ორმაგად ჯიუტია. ნახევარ საათიანი მგზავრობის შემდეგ უცებ მანქანა გააჩერა. გადასვლას ვაპირებდი მაგრამ შემაჩერა და ჯიბიდან რაღაც ამოაძვრინა. ნაჭერი...
- პატარავ თვალებზე აიხვიე - დაბნეული შევხედე მაგრამ თვალები ავიხვიე, ვიგრძენი რომ ანდრია მომიახლოვდა, უფროდ მჭიდროდ ამიხვია თვალები და შეამოწმა შემეძლო თუ არა დანახვა.
- ანდრია ვერაფერს ვხედავ ნუ ღელავ - ჩავიღიმე
- უბრალოდ ვრწმუნდები პატარავ - მიყვარს ამას რომ მეძახის.
- ახლავე მოვალ, არ გაინძრე - გამაფრთხილა, თავი დავუქნიე. გავიგე თუ როგორ გაიღო მანქანის კარი და წამებშივე დაიხურა. არ მიყვარს სურპრიზები, სავარძელზე ცქმუტვა დავიწყე რა დროსაც ჩემი მხრიდან მანქანის კარი გაიღო.
- მოდი პრინცესავ ჩამკიდე ხელი - ანდრიამ ჩვენი თითები ისევ ერთმანეთში ახლართა მაგრამ ახლა უფრო მჭიდროდ რომ გადაადგილებაში დამხმაროდა. მანქანიდან გადმომიყვანა თუ არა სახეზე ცივი ჰაერი ვიგრძენი და სუნი, ზღვის სუნი.
- სანაპიროზე ვართ?
- მალე ნახავ - მიპასუხა მან, სიარული დავიწყეთ ამოუცნობი ადგილისკენ და უცებ გავჩერდით, ვგრძნობ რომ ისევ მომიახლოვდა, უკნიდან მომეკრო და ხელები წელზე შემომხვია. სახვევი თვალებიდან მომხსნა თუ არა ჩემს წინ ულამაზესი ხედი გადაიშალა რაც კი ოდესმე მინახავს ცხოვრებაში.
სიტყვაც კი ვერ თქვი ისეთი გაოგნებული ვიყავი, ეს ყველაფერი თვალწარმტაცი იყო. გამეღიმა რა დროსაც ჩემს წინ გადაშლილმა ულამაზესმა სანახაობამ მთელი სხეული და ამვდროულად გულიც გამითბო.
- ალბათ ამ ყველაფერს მთელი დღე გეგმავდი... ულამაზესია... გმადლობ...
- მოგწონს?
- ძალიან
- მიხარია თუ ასეა, ეხლა კი მოდი ვივახშმოთ. შენი საყვარელი კერძები მოვამზადებინე
- შენ რა გახსოვს რა მიყვარს?
- არც არასდროს დამვიწყებია - გავუღიმე რა დროსაც ხელი გამომიწოდა, ჩავკიდე და მაგიდისკენ გავემათეთ. სიარული ცოტა გამიჭირდა ფეხსაცმლის გამო. ქუსლები ქვიშას არ ეწყობა.
- ერთი წუთით ფეხსაცმელს გავიხდი - სანამ დახრას მოვასწრებდი, ანდრია უკვე დახრილიყო და ჩემთვის ფეხსაცმლის გახდაც დაეწყო. ვიგრძენი მისი შეხება და ეს წარმოუდგენლად სასიამოვნო აღმოჩნდა, განაგრძობდა შეხებას მე კი ეს ზედმეტადაც კი მანიჭებდა საიმოვნებას.
რომ გათავისუფლდნენ ჩემი ტერფები ფეხსაცმლისგან, მისი სუნთქვა ვიგრძენი ბარძაყზე. მას შევხედე და თვითონაც მიყურებდა მაგრამ ადგილიდან არ ინძრეოდა. ზუსტად იმავე ადგილას სადაც მისი სუნთქვა მწვავდა სველი კოცნა დამიტოვა, ამას იქამდე იმეორებდა სანამ ზედმეტად არ მიუახლოვდა ჩემს ინტიმურ ადგილს, შეჩერდა და უკან დაიხია. ვაღირებ მინდოდა გაეგრძელებინა მაგრამ ამის არც დრო და არც ადგილი იყო შესაფერისი. მაგიდას მივუახლოვდით, მან სკამი გამომიწია და კომფორტულად მომათავსა. გარემოს თვალი მოვავლე, მაგიდაზე შამპანურის ბოთლი იდო შესაფერის ჭიქებთან ერთად. ჩემს წინ კი თეფშზე ალფრედო პასტა (სპაგეტი) კარტოფილ ფრისთან ერთად, მას მართლაც ახსოვს...
;)