ანდრია 7 საათზე გამომივლის, არ ვიცი რა მოხდება ან სად წავალთ, მან ბრალოდ მითხრა რომ ლამაზად ჩამეცვა განსაკუთრებით მისთვის, იდიოტი. სახლში ვარ 5 საათი ხდება, უკვე ვიბანავე და არ ვიცი რა ჩავიცვა, ეს ყველაფერი ჩემთვის ახალია. პაემანზე არასდროს ვყოფილვარ და შესაბამისად არც ვიცი რა გავაკეთო. ღმერთო, როგორი დაბნეული ვარ. ტელეფონი ავიღე და ლოლას დავურეკე, მანაც რამდენიმე წამიანი ლოდინის შემდეგ მიპასუხა.
- ლოლა მიშველე -დავიწუწუნე
- რა ხმა გაქვს? რა გჭირს? - ხმაში ნერვიულობა შეეტყო
- არ ვიცი რა გავაკეთო, დაბნეული ვარ. ანდრიამ პაემანზე დამპატიჯა და არ ვიც... - შემაწყეტინა
- რა ქნაააააა? - დაიკივლა
- ღმერთო, ყურები. ჩემს დაყრუებას ცდილობ დეტექტივო?
- ანუ კვერცები ეყო? - ისევ ეს კვერცხები, ხანდახან როგორ მინდა ფსიქიატრთან მიგიყვანო
- ლოლა?! - ჩაიხითხითა
- და მე რაში გჭირდები? ეხლა არ მთხოვო წამომყევიო, ნაღდად არ მინდა ჩემი ქალიშვილი თვალები გავრყვნა - ეხლა ეს რა თქვა, მოიცა ქალიშილიო?! ვის ატყუებ?
- რას ამბობ? შენ.. შენ...
- რააა? ყოველი შეხვედრის დროს მაიმუნობთ და ღმერთმა არ იცის რას აკეთებთ?
- მორჩი? მეჩქარება იციი... კაბა უნდა ამარჩევინო. 10 წუთში აქ დაერჭვე - გავუთიშე და მაინც დავიწყე ტანსაცმლის არჩევა მიუხედავად იმისა რომ ვიცი ვერაფერს ავარჩევდი. მგონი 10 წუთზე მეტიც გავიდა რაც უაზროდ დავბოდიალობ, დრო მიდის მარა არანაირი შედეგი. კარზე ზარია, გავუღე თუ არა დატვირთული ლოლა შემოფრინდა სახლში. მოვკლავ თუ კიდევ სასუსნაო მოიტნა ჩემს დასაცინად.
- ლოლა მანდ რა გაქვს?
- შენც გამარჯობა, გმადლობ კარგად ვარ. აი შენ კი კარგად ყოფნის არაფერი გეტყობა - დამაიგნორა. წარბი ავუწიე და უკვე მიხვდა რო ვერ გამომაპარებდა.
- სასუსანაოები, გინდა? - ხომ ვთქვი
- გინდა მოგკლა?
- რააა? წინ დიდი ამბები მელის, მელის კი არა გველის - გაიცინა.
- კარგი, მაგ თემას დავუბრუნდებით. ეხლა კი მიშველე - დავიწუწუნე... ისევ...
- ჯერ მითხარი სად მიდიხართ ან რას აპირებთ? - შოკოლადის შეკვრა ამოაცურა ჩანთიდან და უკბიჩა, სერიოზულად? ნეტავ კიდევ რა გაქვს მაგ ჩანთაში?
- კონკრეტული არაფერი არ უთქვამს, მხოლოდ ის მითხრა რომ ლამაზად ჩამეცვა - გამოვტაცე შოკოლადი და მეც ვუკბიჩე, პანიკური ფონი მაქვს. დაიბღვირა და მეორე შოკოლადის ფილა ამოაცურა და ჭამა დაიწყო. საერთოდ რამდენი აქვს?
- როგორ მოსწონს მაგ შენს პრინცს მისტიურობა - თვალები აატრიალა, უხ დეტექტივო ერთი ალექსანდრე იყოს აქ. წამოხტა და ჩემს ტანსაცმელებში დაიწყო ქექვა. დიდხნიანი ძებნის შემდეგ რამდენიმე სამოსი შეარჩია და მომაჩეჩა გასაზომად. პირველი კაბა ულამაზესია მაგრამ თავს ძალიან არაკომფორტულად ვგრძნობ, ფაქტობრივად შიშველი ვარ.
- ჯანდაბა ლინაა... - თვალები ჭყიტა. ვსო მას თუ ასეთი რეაქცია აქვს წარმომიდგენია ანდრიას როგორი ექნება.
- ლოლა არ ვიცი, ძალიან ზედმეტია თან თითქმის არაფერს მიფარავს - თავი დამიქნია და თან ცხენისავით იძუყნებოდა. მეორე კაბა მოვიზომე. ეს მგონი პირიქით ზედმეტად დახურულია.
- არ მომწონს, ზედმეტად დახურულია. ცოტა კანი ხომ უნდა გამოაჩინო ანდრიასთვის - თვალი ჩამიკრა მარა ვეთანხმები ძალიან დახურულია. ისევ უკან შევბრუნდი და შემდეგი კაბა უფრო სწორად პიჟამო მოვიზომე. რა არის ეს?!
- არა ლოლა შანსი არ არის, ეს კაბაა თუ ღამის პერანგი - ეშმაკური გამომეტყველება მტყორცნა, გარყვნილი. აღარაფერი მითქვამს და შემდეგი მოვიზომე ან ეს რა არის საერთოდ? გემოვნება საერთოდ არ აქვს დეტექტივს რა?
- ოჰოო ლინაააა, მომწონს - გაუბერა ხო?
- დეტექტივო არამგონია ანდრიას პირველ პაემანზე კლუბში მივყავდე, თან იმაზე უნდა ვღელავდე რომ მკერდთან კაბა არ გაწყდეს - გადაიხარხარა. დავაიგნორე, საათს დავხედე და 6ის ნახევარია, ჯანდაბა ვერ მოვასწრებ. არ მაინტერესებს შემდეგი კაბა რაც ხელში შემრჩება იმას ვიცმევ. ჰმმ არც ისე ცუდია პაემნისთვის, მომწონს, თან ზუსტად ჩემი სტილია.
- ვსო დეტექტივო გადაწყდა - დამინახა თუ არაფერი თვალები გაუფართოვდა და გამიღიმა ოღონდ ამჯერად გულწრფელად. მოირბბინა და ჩამეხუტა.
- მომესწრო შვილი - მომენტი გააფუჭა როგორც ყოველთვის, თვალები გადავატრიალე მაგრამ მეც მოვეხვიე, ლოლა რომ არ მყაავდეს არ ვიცი როგორი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება.
- ეხლა კი თმის და მაკიაჟის დროა, სამკაულიც უნდა შევარჩიოთ და ფეხსაცმელიც. იდეალურად უნდა გამოიყურბოდე - გამეღიმა, აი ასეთია ჩემი ლოლა. დამსვა და თმის და მაკიაჟის გაკეთებას შეუდგა, ძალიან გადატვირთული და მძიმე არ მინდოდა და ეს მანაც იცოდა ამიტომ სრულიად მივენდე.
და სწორადაც მოვიქეცი რომ მივენდე. თითქოს სადად გამოვიყურებოდი მაგრამ ამავდროულად ელეგანტურად. მომწონს, ვგრძნობ რომ მზად ვარ დღევანდელი საღამოსთვის. საათს დავხედე და 7ს აკლდა 15 წუთი. ავღელდი და ეს ლოლამაც შენიშნა.
- ჰეი ჰეი მისმინე, ყველაფერი მაგრად ჩაივლის გესმის? ნუ ღელავ. პირველი ულამაზესი ხარ მეორე ეს ანდრიაა და არა ვინმე უცხო, ვხედავ როგორ სერიოზულადაა შენს მიმართ განწყობილი და ეს მახარებს იმიტომ რომ ჩემს გარდა სხვაც არსებობს ვინც შენზე ზრუნავს. ამიტომ დაბრუნდეს ჩემი თავდაჯერებული ლინა და ისიამოვნოს თავისი პაემნით სექსუალურ მამაკაცთან ერთად - ეს სიტყვები ისე მესიამოვნა ლამის ცრემლები წამომივიდა, ეხლა კი უკვე მე გადავდგი ნაბიჯი და მოვეხვიე ძლიერ.
- გმაადლობ დეტექტივო შენ რომ არ მყავდე... - შემაწყვეტინა
- რა გეშველებოდა ვიცი - თვალი ჩამიკრა. ხომ ვთქვი მომენტების გაფუჭება უყვარს თქო. პასუხი უნდა გამეცა რომ ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა ანდრიასგან, მატყობინებდა რომ ჩემი სახლის წინ მელოდებოდა...
დაააა მეც დავბრუნდიიიიი ;)