Lavander’s POV.
Nagbuntong-hininga ako at napag-isipang umupo na lamang mula sa pagkakahiga.
Iniisip ko pa rin ang nangyari kahapon. Hindi ko mawari kung bakit sinugod ng mga bampira ang mga tao. They are like us and I know they are clearly aware about the rules. I know some of them are criminals in the vampire world, based on what Tito Knox told us. But I know it is not the reason why they are attacking the humans all of the sudden. I am sure of it. Hindi ko lang talaga malaman ang dahilan. They didn't even recognize our parents yesterday.
Oo, tumulong ang iilang mga magulang namin sa pagligtas ng mga tao. I know that they know who they are. All of ours parents are the rulers on a kingdoms and villages. Impossibleng hindi nila malalaman iyon. Kaya nagtataka ako kung bakit.
Dumagdag pa iyong balita. Maraming napatay ang mga awtoridad na mga bampira na umatake rin pala sa isang sikat na mall. At sigurado na talaga ako na naniniwala na ang mga taong hindi man lang naniniwala sa amin noon. Sinong hindi, ‘di ba? Binalita na. The authority also has proof that we exist. At isa pa, binalita rin kagabi iyong pagsugod ng mga bampira sa bayan malapit rito.
I am just really thankful that Ethan broke all the devices that the humans used to take a video of us while fighting. Dahil kung hindi man, siguro ako na tutugisin na kami ng mga awtoridad. Hindi pa naman kami naka-mask o kahit anong nakatabing sa mukha!
Mabuti na rin na nakaalis na iyong mga pulis sa paligid upang dalhin ang mga taong nailigtas nila kahit may natira pang mga tao roon, kung hindi ay sasabihin din ng mga iyon na andoon kami.
But even though wala sila, the people who saw us could explain our appearances to the investigator. Mabuti na lamang ay nandoon si Ina. Mom has illusion ability. She can make them see what we cannot see. Pwede niyang ibahin ang mga itsura namin sa kanilang paningin and it is very useful. It is for our safety. Ayokong madamay ang anak ko kapag nagkataon.
Nagbuntong hininga ako at saka napag-isipang bumaba mula sa kama. Tumingin ako sa study table ko nang makita ang aking phone roon. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa aking isipan at kinuha ko iyon. At natagpuan ko ang aking sariling nags-scroll sa facebook.
Napailing ako nang halos lahat makita kong post ay tungkol sa issue. Ang iba ay natatakot, ang iba naman ay excited, at mas lalong may mga galit na gustong patayin ang uri namin.
Hindi ko maintindihan kung bakit galit na galit ang mga tao samin, eh, wala naman kaming ginawang masama sa kanila. O sadyang akala nila sa amin ay mga demonyo. Gusto kong matawa sa mga possibleng dahilan nila dahil nakakatawa naman talaga. Kami pa ang sinasabihan nilang demonyo, eh, ang mga ugali nila ay mas malala pa sa demonyo. I think they are just afraid of us that we might take this world from them or they just can’t accept that we have abilities than them. Why can’t they just accept us, right? They are just so… argh!
Napahinto ako sa pags-scroll nang may makita akong isang post. It’s me while killing one of our enemies. Naka-side view ako at alam kong nasa malayo ang kuha dahil medyo blur. Kahit na hindi makita ang mukha dahil natatabunan sa buhok ko ay sure ako na ako iyon. My outfit on that picture is the same as mine on that day. Impossible namang ganiyan ang suot ng ibang babae, diba? My white oversized t-shirt is full of blood. And My posture? Parehong-pareho sa picture. Kaya mas lalong impossible na hindi ako iyon. I know myself and my body.
Naka-caption doon na;
“This lady is so pretty and very strong. I have seen her fight on that incident. All I can say is she is dangerous. Beyond her beauty and appearance, she is literally a demon. I don’t believe in vampires but I already do now. Kailangan na silang walain sa mundo! They are trying to harm us!
#Vampires
#Patayinangmgabampira
#Support.”
Napakunot-noo ako dahil doon. Hindi ko alam kung paano gumalaw ang kamay ko dahil sunod kong na-realize ay nagbabasa na pala ako ng comments.
“Ganda? Saan banda? Hindi nga makita ang mukha, eh.”
“Patayin iyan! Hindi iyan maganda! Demonyo iyan!”
“My gosh! Ang ganiyang nilalang ay nararapat na mawala!”
“They don’t belong here! Any of those vampires are not belong to this world! Is silang malaking salot! Walang kwenta!”
“Patayin na ang mga iyan! Nanggigigil ako sa kanila!”
And many more.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong ma-feel sa nababasa ko. Biglang bumigat ang aking naramdaman. Mabilis kong pinatay ang phone ko at nilapag iyon sa may study table. Pagkatapos ay tumitig lamang ako sa kawalan na tila wala sa katinuan, hindi ko alam ang iisipin. Basta ang alam ko lamang ay sobrang puno ako sa mabibigat na emosyon at tila gusto ko na lamang umiyak nang umiyak.
At iyon nga ang ginawa ko. Basta-basta na lamang nagsituluan ang aking mga luha sa aking mga mata. Hindi ko na napigilan ang emosyong bumabalot sa akin. I was keep on crying and trying to get the questions off my head. Gusto kong pukpukin ulo ko ngunit hindi ko ginawa.
Hindi ako natatakot para sa sarili ko, ngunit natatakot ako sa kapakanan ng aking anak. Hina-hunting kaming lahat ng mga tao ngayon. Anytime, the humans will barge in this mansion and will try to kill us. My son is just only a kid. Wala pa itong kaalam-alam tungkol sa mga nangyayari sa paligid. I just can’t risk my son for this. I am scared for my him. Ayoko siyang masama sa gulo. Ayoko ko siyang masaktan. At lalong ayoko siyang mapahamak. I need to protect my son from the cruel humans.
Ilang minuto kong binuhos ang aking nararamdaman hanggang sa huminahon ako. Pinunasan ko ang sarili kong luha gamit ang tissue bago huminga ng malalim.
“You can do this, Lav. You can do this. Protect your son from them. You can do this,” pagpapalakas ko sa aking sarili habang tumatango. “Kaya ko ito.” Bulong ko sa aking sarili at sinubukang ngumiti. I can protect my son.
Kinuha ko ang basong may laman na tubig sa aking side table at saka mabilis iyong ininom. Nilagay ko ulit iyon doon saka nagpakawala ng malalim na buntong-hininga.
Napag-isipan kong tumayo at pumuntang CR para maghilamos. When I was about to enter the bathroom, someone knock at the door making me stop. I looked at the door with my forehead creased. Baka ang anak ko.
Mabilis akong naglakad papalapit sa pintuan at binuksan iyon. “Anak, why are you—” naputol ang aking mga sinasabi nang makitang si Yeron pala iyon. “Yeron?”
He is looking at me with his brown eyes tiredly. Namumulta siya. Maputla siya ngunit kakaiba ang kaputlaan niya ngayon. Para bang may sakit siya o ano. Nanghihina niya akong tinitigan habang nakatayo pa rin sa kaniya kinatatayuan. His eyes are turning into gray, black, and back to normal brown again. Para bang may pinipigilan siya. Ang kaniyang kamao ay mahigpit na nakayukom at nanginginig pa iyon.
Taka ko siyang tiningnan na may kaunting pag-alala. Oo, kaunti lang. “What’s wrong with you? May kaila—Ah!” napasigaw ako nang sa isang iglap ay nakasandal na ako sa pader malapit sa sliding door. Rinig ko ang pagkabigtak ng pader sa aking likuran. I looked at him with wide eyes. “What the… what’s wrong with you?!” I shouted at him. He is pinning me on the wall.
He looked at me with hunger in his eyes. “H-Hon,” Nahihirapan niyang sabi.
“Ano? Anong nangyayari sayo? Why are you eyes changing colors?” I asked him.
Lumunok siya saka sumulyap sa aking leeg bago ibinalik sa akin ang tingin. “I-I c-can’t take this…” lumunok siya saka tumingin sa aking leeg ulit na puno ng pagkagutom. “A-anymore…” nahihirapang pagpatuloy niya.
Nanlaki ang mata ko nang ma-realize kung ano ang ibig niyang sabihin. “A-Are you t-thirsty?” I asked him. Marahan siyang tumango habang nakatingin pa rin sa aking leeg. “G-Go on. Bite me.”
Pagkasabi ko noon ay wala siyang pagdadalawang isip na kinagat ang aking leeg saka sinipsip ang aking dugo dahilan para mapadaing ako at mapahawak sa kaniyang balikat. Nararamdaman ko na naman ang kakaibang pakiramdam sa tuwing bumabaon ang kaniyang pangil at sa pagsipsip niya sa aking dugo. Parang may kuryenteng dumadaloy sa aking katawan dahilan para mapaungol ako. May kumikili rin sa aking tiyan na tila’y may nagliliparang mga paro-paro. Hinawakan ko ang buhok niya’t hinimas-himas iyon na mas lalong kinawala niya.
He held my waist tighter and pinned me more on the wall. Dahan-dahang naramdaman kong kiliti sa kaniyang bawat pagsipsip sa aking dugo na tila’y uhaw na uhaw. Tila nakaramdam ako nang pagkauhaw ng wala sa oras. I felt my throat dried. Naramdaman kong nagpalit ng kulay ang aking mga mata. Mas lalo akong nauhaw nang maramdaman ang dila ni Yeron sa aking leeg.
Walang pagdadalawang isip kong kinagat ang leeg niya dahilan upang mapaungol siya. Napapikit ako nang matikman ang dugong matagal ko nang hindi natikman. Ang dugong palagi kong hinahanap hanggang sa huling sandaling nakainom ulit ako. I crave for his blood for a long time. His sweet, delicious, and addictive blood. Pinagt-tyagaan ko lang ang dugo ng hayop na iniinom ko araw-araw, even if it is not enough to sustain my thirst. Himala nga’t nabuhay pa ako ngayon.
Binuhat niya ako kaya mabilis kong pinalibot ang aking mga paa sa kaniyang beywang. He pinned me more on the wall while biting me even more. Hindi ako nasaktan, mas lalo lang akong ginanahan sa pag-inom sa dugo niya. Hinawakan ko lalo ang batok niya upang humigpit ang kapit sa kaniya. Oh my gosh. This is so delicious.
Sa sobrang pagkawala ko sa sarili ay hindi ko napansing nakahiga na pala ako sa kama habang nakadagan siya sa akin. We still drinking each others’ blood like there is no tomorrow. Mahigpit ang kapit ko sa batok niya at mahigpit din ang kapit niya sa ang beywang dahilan upang umangat ako ng kaunti. Parang ayaw na naming bitawan ang isa’t isa.
Dahan-dahan kong naramdaman ang pagkainit sa aking katawan. My body now is burning like the hottest fire. And I know Yeron felt that too.
I felt him licking and nipping my skin now instead of drinking my blood making me stop too and moan.
“Ah… Yeron…” I moaned again when he bit my skin.
Dahan-dahan kong naramdaman ang kamay niyang pumasok sa t-shirt ko. Hinaplos niyang ang aking beywang papunta sa aking tiyan dahilan para makikiliti ako. It gives me a more burning feeling
Inangat niya ang kaniyang mukha at saka tiningnan ako. He is now looking at me with his extremely hunger and lustful eyes. Para bang gustong-gusto na niyang gawin.
Before he could kiss me, I pushed him. Mabilis akong umupo mula sa pagkakahiga at habol na hiningang tiningnan siya na ngayon ay nakakunot-noo at nagtatakang nakatingin sa akin. Mabuti na lamang ay nabalik ako sa katinuan at napigilan siya. We are not even good yet tapos maggaganiyan siya? No. Hindi ako marupok.
He was about to come near me again when I raised my hand making him stop. “Stop. Huwag kang lumapit sa akin.” Pigil ko’t pinunasanan ang dugong natira sa aking labi. I saw him looking at my lips.
“Why? What’s wrong?” He asked, now looking at me straight in the eyes.
“We are not okay yet. No,” I said while giving him a glare making his forehead creased even more.
“W-What? I thought we are okay? You let me—”
I cut him off. “It doesn’t mean I let you drink my blood, we are now okay. You left me for five f*cking years, Yeron. Do you think I will forgive you that easily?”
Napakurap-kurap siya’t napalunok. “H-Hon, I can explain—”
“Then explain! I was waiting for you to explain for this past few days but you just acting like nothing happened. Ha! Ano akala mo sakin? Marupok?” Inis kong putol sa kaniyang mga sinasabi.
Nakita ko kung paano bumagsak ang kaniyang mga balikat at tiningnan ako nang may pagmamakaawa. But I was still remain glaring at him, in fact, I really want to hug him right now. Fuck this karupukan!
***
“Mommy!”
Mabilis kong naiahon ang aking anak mula sa pagkakalublub sa swimming pool nang itaas niya ang kaniyang mga kamay upang magpabuhat. Mabuti na lamang ay nakaalalay si Lucas sa kaniya mula sa likuran. Sa sobrang lalim ba naman ng pool at ang liit niya, sure akong malulunod itong anak ko kung walang nakaalalay.
Binuhat ko ang aking anak, hindi inalintana ang pagkabasa niya. Dinala ko siya sa may bench kung saan nandoon ang ibang mga kasama namin na nag-iihaw at kumakain.
We are here at the pool area, having a family and friends quality time. Ewan ko ba, bigla na lamang nagyayaya ang mga magulang namin sa ganito. In fact, we are in the middle of a problem. Oh well, ayaw lang siguro nilang nag-o-overthink kami’t nai-stress sa mga kumakalat ngayon. Hayst.
“Oh? Basang sisiw na pala itong apo ko.” salubong sa amin ni Ina na ngayon ay may hawak na barbecue.
I smiled at her before making my son stand up on the long chair. “Oo nga, Ina. He is so excited to swim kaya ayan, basang-basa na kahit wala pang kain.” My mother just laughed at me then continue what she was doing.
Habang pinunasan ko ang anak ko gamit ang tuwalya ay panay nguso ito habang nakatingin sa akin. Kinunutan ko siya ng noo dahil sa kaniyang inaasta.
“What’s with that face?” I asked him.
“Ma…” he pointed his finger somewhere. Hindi ko sinundan ng tingin iyon dahil sa kaniya pa rin ako nakatingin. “Papa was staring at you since you both arrived here, Ma. He didn’t even took away his eyes off you,” at dahil sa sinabi niya ay mabilis akong napalingon sa lalaking tinuturo niya.
Napalunok ako nang makitang titig na titig nga ang kaniyang Ama sa akin na akala mo’y hindi na maaalis ang tingin sa akin. He was staring at me seriously and coldly, but I know him. Kapag tumitig siyang ganiyan, he was saying something through his eyes that always makes me on heat.
Mabilis kong iniiwas ang tingin ko sa kaniya at tumingin na lamang sa aking anak. Medyo nanginginig akong nagpatuloy sa pagpupunas ang aking anak. While my son was staring at me with forehead creased. Hindi ko iyon pinansin at nagpatuloy na lamang habang panay lunok dahil ramdam na ramdam ko pa rin ang kaniyang nakakahimatay na titig. Shit! Don't look at me like that!
Naalala ko ang sinabi niyang dahilan kung bakit siya umalis.
“Hon…”
“Explain, Yeron!” I shouted at him. Tila napigti na ang aking pasensya dahil kanina pa ako naghihintay at ayaw niya pa ring sabihin. “You explain, Yeron. Or you will never ever touch me again,” I warned him.
Nakita ko kung paano siya nataranta. “Fine, Fine. I'll explain,” napipilitan niyang ani.
I didn't spoke, instead I stared at him seriously, waiting for him to explain.
Nagbuntong-hininga siya at umayos ng upo sa kama, pati rin ako ay umayos, but malayo pa rin sa kaniya. Baka bigla na lamang ako nitong hawakan. Nako! Baka mabilaan ko siya ng buto nang wala sa oras.
“I left you because I needed to.” Tinaasan ko siya ng kilay, hindi nagsalita. Nagbuntong-hininga siyang muli. “I was dangerous than you could imagine, Hon. Hindi mo ako kilala ng maayos. You don't know what I am capable of. Isa akong halimaw na handang sumira sa buhay mo.”
“And that’s your reason why you left? Really?” I asked him, sarcastically.
He let out of a long sighed and he looked at me directly on my eyes. Napalunok ako roon. “No. That’s not just the reason why I left. I left because I needed to protect you and our son.” Naguguluhan ko siyang tiningnan, ngunit hindi ako nagsalita. I just waited for him to continue. “Why?” biglang naging sobrang itim ang kaniyang mata na ikinasinghap ko. What the… “Our enemies will going to kill you both if I didn't left you, if I stayed by your side. I needed to hunt them down before and until you gave birth. Kung akala mo’y wala ako sa tabi ninyo ay nagkakamali ka. I am here all along. Those five fucking years, I was there watching your every move. Kailangan ko kayong protektahan ng anak natin.”
H-He was there? Kaya pala pakiramdam ko’y may nagmamasid sa amin. Pero kung hahanapin ko nama'y wala akong makita. Siya iyon?!
“The transformed vampires are trying to kill you the night when you gave birth. Well, ever since you carried our son, they wanted to kill you already. It is because our son is my heir, the most powerful vampire alive.” Nagulat ako sa sinabi niya. “Yes, Hon. I am now the most powerful vampire alive. Even the title holder before knows it, your mother. Ayaw ng mga bampirang iyon ng tagapagmana ko. Their queen or king must’ve known that I was the title holder now. Ayaw niyang magkaroon ako ng tagapagmana. And one more thing bakit ka nila gustong patayin, because they wanted our child. Hindi upang palakihin at alagaan, kung hindi para ubusin ang dugo.” Nagulat na naman ako sa kaniyang sinasabi. “Hon…” he touched my hands. “Noong nabuntis ka, you have this attractive smell. I know that it's your blood and our son’s. When I tasted your blood when you are pregnant, I wanted to have more but I stopped myself. Kaya ka hinabol-habol ng ibang bampira, because of your and his blood.”
Nanatili akong nakatitig sa kaniyang itim na mata hanggang sa matapos siyang magsalita. I can't take away my eyes off him. Like it's absorbing my energy. Nanghihina ako sa mga nalaman ko. My mind can't even consumed it all.
“Ma!”
Nabalik ako sa ulirat nang marinig ko ang sigaw nang aking anak. I looked at him. He was staring at me like I did something wrong.
“Yes, anak? What's wrong?” I asked him.
Mas lalo lamang kumunot ang kaniyang noo sa tanong ko. “I was calling you so many times, Ma. You still didn't answer me.” Tila natauhan naman ako dahil sa sinabi niya. Tila sobrang tulala ko yata't hindi ko na narinig ang anak ko.
Nginitian ko siya. “I am sorry, anak. I was just thinking something.”
Before he could say something, I excused myself. Pinabantayan ko muna siya kay Ina dahil pupunta na muna ako sa kwarto upang magpalit ng swimsuit dahil hindi pala ako nakapagpalit.
Nang mabuksan ko ang pintuan ay napatili ako nang may humatak sa akin papasok at sinandal ako sa likod ng pintuan, na naman. I already know who it was. Kaya hindi na ako magtataka kung sino iyon.
“Y-Yeron. W-What now?” hindi ko alam kung bakit ako nautal. I felt his breath on my ears. At nakikiliti ako.
“I want you, Hon. Right now,” nahihirapan niyang sabi na ikinakaba ko.
“Y-Yeron, n-naghihintay ang anak natin sa ibaba—”
“Our son can wait. I am fucking horny right now and I don't care if we are not okay. I want you.”
Magsasalita na sana ako nang mabilis niya akong sinunggaban ng halik dahilan upang lumaki ang aking mga mata at mahinang napatili. Napahawak din ako sa kaniyang magkabilang balikat dahil sa gulat. Tangina.
Mapaungol ako dahil sobrang sabik na sabik ang kaniyang mga halik. He bit my lower lips making my mouth opened. Mabilis niyang naipasok ang kaniyang dila sa loob ng aking bibig at nakikipaglaban sa aking dila. Mahigpit ang kapit ko sa kaniyang batok at tinugon ang kaniyang mga halik.
Binuhat niya ako dahilan para maipaikot ko ang aking mga paa sa kaniyang beywang. He hekd my waist while continue kissing me. Ramdam kong naglakad siya ngunit hindi ko iyon pinagtuunan ng pansin dahil sa kaniyang nagbabagang mga halik.
Sa sobrang sabik ko rin sa halik niya, hindi ko na namalayang naihiga na pa niya ako sa kama. Patuloy ang aming mainit na halik habang naramdaman kong nagiging malikot ang kaniyang kamay. Kung saan-saang parte ng katawan ko umabot. Napapaliyad pa nga ako minsan.
Bumitaw siya sa halik at mabilis na hinubad ang aking saplot, tinulungan ko siya dahil nakikita kong nanginginig ang kaniyang mga kamay na tila ba’y first time niya ito. Gusto ko siyang pakalmahin ngunit alam kong nasasabik na rin ako. Limang taon akong tigang.
Nang wala na akong saplot ay agad niya ring hinubad ang kaniyang saplot. At nang matapos siya ay tumingin siya sa akin. His eyes are staring at me like a burning fire. Sobrang nagbabaga.
“Y-Yeron…” tawag ko sa kaniya.
“No more foreplay, Hon. Nagpipigil ako for fucking five damn years. I want to be inside you.”
Hindi pa man ako nakakapagsalita ay mabilis niyang hinila ang aking mga hita at walang anunsyong ipinasok niya ang kaniya sa loob ko na ikinasigaw ko dahil sa sakit. Napakalmot ako sa kaniyang likuran. Gosh! Para akong virgin nito.
I felt like he is getting bigger than before.
“I am sorry, Hon. I just really want to be inside. Sabik na sabik na ako.” He apologized then kissed me. Habang ako naman ay napapikit dahil medyo mahapdi siya. “I will take away the pain.”
Bago pa man ako makapag-react ay mabilis niyang pinalibot ang aking mga hita sa kaniyang beywang at mabilis na umulos dahilan upang mapasigaw ako at mapakapit sa kaniya lalo.
Malakas akong napaungol nang mas lalo niyang isinagad sa aking loob ang kaniya. Ramdam na ramdam ko ang pagkakasabik niya sa akin. Ramdam na ramdam ko. I also missed him so much.
“Ah, fuck!” ungol niya at mas lalong naglabas-pasok sa akin.
“Ah! Y-Yeron! Ah!” sigaw ko. Ramdam na ramdam kong umaalog ang aking dibdib ngunit hindi ko pinagtutuunan ng pansin iyon.
Napalingon ako sa pintuan nang may malakas at sunod-sunod na katok.
“Ma? Ma! What are you doing?!” rinig kong sigaw ng aking anak sa labas ng pintuan dahilan upang manlaki ang mata ko.
Sinubukan kong pahintuin si Yeron sa kaniyang ginagawa ngunit mas lalo lamang itong bumilis dahilan para mapasigaw ako sa sarap lalo.
“Y-Yeron—ah! A-Ang anak—Oh! N-Natin!” sigaw ko’t pilit na pinapahinto siya.
“Don’t mind him. Hindi siya makakapasok dito—Fuck!” pagmamatigas niya't nagpatuloy sa pag-ulos.
“Ma! Mama! Open the door!” sigaw na naman ng anak ko sa labas at patuloy na kinakatok ang pintuan.
Hindi ko alam kung ano ang gagawin at isasagot. Ngunit nagpapasalamat na lamang ako nang marinig ang boses ni Ina sa labas.
“You’re mother is busy, Lev. Let your mother work with your Father,” saad ni Ina pero nahihimigan mo ito na parang inaasar kami.
“But Lola, I felt a strong energy here. I thought Mama is in danger,” rinig kong sagot ng aking anak.
Napatingin ako sa may braso ni Yeron at sa dibdib ko nang biglang umilaw ito. Gusto kong tanungin kung bakit umiilaw, pero tila nawala ako sa katinuan dahil sa sarap.
Narinig kong tumawa si Ina. “Yeah. Your mother is in a middle of a fight. But a different fight. It is a wonderful yet exciting fight,” natatawang saad ni Ina.
Hindi ko na narinig pa ang ibang sinasabi nila nang maramdaman kong may bumuo sa aking puson dahilan para mas lalo akong napakapit kay Yeron at malakas na umungol.
“I am cumming, Yeron!” Sigaw ko.
“Let's cum together—Ah! Fuck!”
Ilang ulos lamang niya ay sabay kaming sumabog. Dumiin ang aking kuko sa kaniyang likuran. Tumirik ang aking mga mata sa sarap na naramdam.
Bumagsak sa akin si Yeron na pawis na pawis. “Thank you, Hon. Now, rest. I will take you again after ten minutes.”
What the fvck?!
__________________________________________________________