Απορώ για μια ακόμη φορά με τον ευατό μου. Απορώ με τις επιλογές μου. Είχα ξεχάσει την ύπαρξη του σχεδόν , γιατί ξανά λύγισα; Στα αλήθεια δεν τον σκεφτόμουν,όχι όπως το τελευταίο καιρό τουλάχιστον. Δεν νιώθω κάτι γι'αυτόν ,γιατί είμαι εδώ ; Γιατί υπάρχει μια κουκίδα χαράς μέσα μου που είμαι μαζί του ;
Μου είπε κάτι περίεργο και εγώ δίχως να το αμφισβητήσω απλά μπήκα στο αυτοκίνητο του. Γιατί μου το κάνω αυτό ;
Γιατί μου το κάνει αυτός όλο αυτό ;
"Πίστεψε με είμαι η πρώτη στην σειρά των ατόμων που θέλουν να σε σκοτώσουν. Αλλά απ' ότι φαίνεται θες να με ξεκανεις εσύ , μην τρέχεις !" Φωνάζω με την αγανάκτηση να ρέει απ' τη φωνή μου , τώρα εάν είναι περισσότερη προς τα μένα ή προς αυτόν δεν ξέρω .
Έχω κουραστει και με τους δύο μας.
"Δεν τρέχω , ξέρεις όταν πρέπει να κάνω προσπέραση χρειάζεται να αυξήσω ταχύτητα " Ειρωνεύεται και ξεφυσώ . Ευτυχώς η ταχύτητα επαναφέρεται σε φυσιολογικότερα επίπεδα ύστερα από την προσπέραση του σε άλλα δύο αυτοκίνητα που φαίνονταν να τον καθυστερούν.
Δεν κινείται με την ίδια ταχύτητα πια αλλά και πάλι φαίνεται σαν να βιάζεται. Γιατί βιάζεται ;
"Σκασιλα μου για τις προσπεράσεις σου . Γιατί είμαι εδώ; Πως ήξερες ότι δεν είμαι σπίτι , με περίμενες; Με παρακολουθείς , ΤΙ;" Υψώνω τον τόνο της φωνής μου .Οι λέξεις μου τρέχουν , ίσως και πιο γρήγορα από ότι το αυτοκίνητο.
"Έλεος ,σταμάτα να φωνάζεις, δεν σε παρακολουθώ, θα σου έστελνα μήνυμα να κατέβεις αλλά έτυχε την ώρα που ερχοσουν να φτάσω και εγώ ." Εξηγεί και ηρεμώ, περίπου .
"Ωραία και τι είναι αυτή η επείγουσα χάρη που πρέπει να κάνεις σαν τρελός ;"
"Κάνω σαν τρελός γιατί εσύ θα κάνεις τη κοπέλα μου ." Είναι απόλυτα ανεκφραστος , εν αντίθεση με εμένα που τρέμω και σίγουρα τον κοιτάζω σαν εξωγήινο .
Προσπαθώ να μην δείξω όμως τη ταραχή μου .
"Ε;" "Βαρεσες πουθενά το κεφάλι σου και έχεις παραισθήσεις; " Αδυνατώ να βρω λογική εξήγηση για τα λεγόμενα του.
"Ίσως έπρεπε να το κάνω , θα γλιτωνα τη σημερινή βλακεία . Γιατί δεν το σκέφτηκα νωρίτερα ;" Μονολογεί και συνεχίζω να τον κοιτάζω απορημένη μα ταυτόχρονα ακόμη νευριασμενη που αποφεύγει να μου εξηγήσει τι εννοεί.
"Άλεξ σταματά να αλλάζεις θέμα και πες μου για ποιον ακριβώς λόγο θες να κάνω τη κοπέλα σου ;"
"Γιατί σε θέλω δεν είναι προφανές ;" Με καρφώνει για λίγο με το βλέμμα του σαν να εννοεί τα όσα λέει μα η ειρωνία στη φωνή του αντικρούει την εγγύτητα των λέξεων του .
"Άλεξ !"
"Για αρχή ,πάμε σπίτι μου και -"
"Οπα όπα όπα ,οκευ οκευ νομίζω προχωράς πολύ γρήγορα ." Τον διακόπτω με γουρλωμένα μάτια .
Ξέρω ότι δεν το εννοεί έτσι όπως ακούστηκε, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω .Δεν ξέρω τι να υποθέσω πια μαζί του .
"Δεν τρέχω τι σκατά λες ;" Ανασηκώνει το ένα του φρύδι αλλά δεν γυρνά να με κοιτάξει .
"Δεν εννοώ αυτό . Εννοώ ότι προχωράς γρήγορα με μένα .καταλαβαίνω ότι μπορεί να με θες αλλά -"
"Θα προσποιηθείς ότι είσαι η κοπέλα μου στους γονείς μου δεν θα γίνεις η κοπέλα μου. Χαζή είσαι ; " Στριφογυρνά τα μάτια του και αμέσως συνοφριώνεται από την ενόχληση που του προκάλεσε η παλάμη μου αφού είχε μολις επιτεθεί στο μπράτσο του .
"Μην τολμήσεις να με ξανά πεις χαζή ηλιθιε. Ξέχνα το, δεν κάνω τίποτα τέτοιο, δεν είσαι καλά !"
"Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα αν θα το κάνεις , θα το κάνεις !"
Δεν συγκρατω τον ευατο μου και αρχίζω να γελάω από το πόσο καταφατικος είναι . Νομίζει ότι μπορεί να με κάνει ότι θέλει αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιήσω αυτή του τη χάρη ! Δεν με νοιάζει τι θέλει να πετύχει με αυτό , αρκετά ασχολήθηκα μαζί του. Κακώς τον ακολούθησα .
"Και θα ξανά πω . ΟΧΙ, απλά γύρνα με σπίτι !"
"Ξέρεις οτι εσύ φταις γι'αυτό έτσι ; Μου το χρωστάς!"
"Τι σου χρωστάω μωρέ; Να το παίξω κοπέλα σου ; Υποτίθεται έχεις κοπέλα. Που λέει ο λόγος κοπέλα αλλά τέλος πάντων ."
"Θα κάνω ότι δεν το άκουσα -"
"Και για πιο λόγο θες να το κάνω αυτό καν ; Τι σκατά κρύβεις τη γριά από τους γονείς σου ;" Τον καρφώνω με το βλέμμα μου σταυρώνοντας τα χερια μου κάτω από το στήθος μου και από την έκφραση του προσώπου του καταλαβαίνω πως έχω δίκιο .
Μα πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα ; Ντρέπεται γι'αυτη . Δεν θέλει οι γονείς του να μάθουν γι'αυτη και προσπαθεί να το καλύψει. Δεν καταλαβαίνω όμως ένα πράγμα .
"Δεν είναι ακριβώς έτσι -"
"Γιατί εγώ;" Τον διακόπτω.
"Μας είδαν να τσακωνόμαστε, έβγαζε νόημα ." Εξηγεί και ξεφυσώ.
"Και γιατί τους νοιάζει με ποια είσαι ; Είσαι ενήλικας, θα έπρεπε να είσαι περήφανος για τις επιλογές σου και όχι να κρύβεσαι."
"Ναι με τους γονείς μου δεν λειτουργεί ακριβώς έτσι αυτό , ειδικά αν κρίνω από την αντίδραση τους στη πιθανότητα να έτρεχε κάτι με την Άννα "
"Κάτσε, δηλαδή το ξέρουν ; "
Τι θέλει από εμένα εάν ήδη ξέρουν ότι είναι μαζί της ; Δεν βρίσκω λογική .
" Κάποιος ηλίθιος γνωστός του πατέρα μου με είδε μαζί της και έτρεξα να του τα προλάβει . Έγινε ένας τεράστιος καβγάς αλλά προσπάθησα να τους πείσω ότι αυτή η συνάντηση ήταν για τις πανελλήνιες και ότι έχω σχέση με άλλη."
"Σας είδε να φασωνεστε και είπες ότι είναι για τις πανελλαδικές; Τι σκατά καινούρια εκπαιδευτική μέθοδος είναι αυτή ;" Σαρκάζω και με αγριοκοιτά.
"Προφανώς δεν είδε κάτι τέτοιο φωστήρα. Απλά μας είδε έξω μαζί "
"Οκευ ακόμη δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα, εννοώ γιατί το αρνήθηκες; Αφού τη θές."
"Σου είπα ήδη ότι έγινε χαμός στην υποψία του να παίζει κάτι . Φαντάσου τι θα γινόταν εάν το επιβεβαίωνα κιόλας!" Ακούγεται αγανακτισμένος μα στα αλήθεια απορώ .
"Δική σου ζωή είναι, ακόμη και εάν είναι λάθος είναι δικό σου λάθος οχι δικό τους . Δεν τους επηρεάζει κάπου ."
Δεν είμαι θαυμάστρια της ηλιθιας γκομενας του αλλά στα αλήθεια πιστεύω ότι δεν πέφτει λόγος στους γονείς του , ξέρω ότι είναι άσχημο πιθανότατα γιαυτους αλλά και πάλι...
Αν την αγαπούσε τόσο έπρεπε να υπερασπίζεται τις επιλογές του , να παλεύει για τη σχέση του.
Αντιθέτως υπεκφεύγει και θέλει να στήσει και μια ολόκληρη πλεκτάνη για να τους παραπλανήσει.
"Ναι δεν είναι τόσο απλό .
Η Άννα δεν έχει πάρει διαζύγιο ακόμη από τον πρώην της οπότε δεν πρέπει να μαθευτεί γενικά καθόλου . Και οι γονείς μου δυστυχώς ξέρουν για το γάμο της . Στη κώλο- πόλη που ζούμε όλοι ξέρουν τους πάντες" Συνεχίζει και μένω σχεδόν με το στόμα ανοιχτό .
"Α καλα σε κοροϊδεύει στα μούτρα σου εντελώς αυτή . Δεν έχει πάρει καν διαζύγιο;"
Είχα ήδη μηδενική εκτίμηση για το πρόσωπο αυτής της γυναίκας, δεν πίστευα ότι μπορεί να φτάσει πιο κάτω από το μηδέν. Η τύπισσα όχι απλά τον χειραγωγεί τον κοροϊδεύει και στα μούτρα του !
"Δεν βγαίνουν έτσι απλά τα διαζύγια ,είναι θέματα περιουσιακών στοιχείων στη μέση." Σπεύδει να την υπερασπιστεί.
"Ζούμε στο 2023 οι περισσότεροι κάνουν σύμφωνο συμβίωσης πριν το γάμο προφανώς και είναι ευκολότερο απ' όσο το περιγράφεις. Αλλά τι λέω η τύπισσα παντρεύτηκε την εποχή των παγετώνων που να έχουν τέτοια τοτε-"
"Δεν θυμάμαι να ζήτησα τη γνώμη σου Λυδία . Άσε με να ξέρω κάτι παραπάνω για το γάμο της κοπέλας μου ." Με διακόπτει .
Δεν μπορώ να συγκρατήσω τα γέλια μου " Ξέρεις πόσο γελοίο ακούγεται όλο αυτό έτσι ;"
"Απλά σταμάτα- "
"Ο γάμος της κοπέλας μου " Επαναλαμβάνω με κοροϊδευτικό τόνο τα λόγια του και διακρίνω τον θυμό του αλλά δεν νοιάζομαι ιδιαίτερα.
"Ξέρεις τι είναι πιο γελοίο; Εσύ . Εσύ που με έκανες να σου φωνάξω μπροστά στους γονείς μου και πίστεψαν ότι ήταν ερωτικό καβγάδακι! Αν δεν είχε γίνει αυτό δεν θα παρουσίαζα εσένα ως τη κοπέλα μου , θα έβρισκα κάποια νορμάλ!" Είναι απόλυτα ειρωνικός.
"Αν δεν ήσουν ψεύτης δεν θα σου ούρλιαζα ." Αντεπιτίθεμαι στα λόγια του.
Εκνευρίζομαι με το ύφος του , προσπαθεί να με βγάλει υπαίτια για τις δικές του επιλογές και τώρα αρνείται ότι είχε ευθύνη σε κάτι που ο ίδιος παραδέχτηκε και απολογήθηκε.
"Δεν είμαι ψεύτης , ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου Λυδία έχω 800 προβλήματα , δεν μπορώ να ασχολούμαι συνέχεια με εσένα για να σου αποδείξω ότι σε θεωρώ φίλη μου !" Υψώνει το τόνο της φωνής του και μένω αμίλητη να τον κοιτάζω.
Δεν μπορεί να είναι σοβαρός . Αποκλείεται. Αισθάνομαι τον θυμό πλέον να με πνίγει , το στομάχι μου σφίγγεται.
"Μόνος σου παραδεχτηκες ότι είχες λάθος, γιατί τα γυρνάς τώρα σε μένα ; Ξέρεις κάτι σταμάτα το αυτοκίνητο. Θέλω να φύγω." Προσπαθώ να βγάλω τη ζώνη μου και προς έκπληξη μου υπακούει στη προσταγή μου.
Μετακινεί το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και φρενάρει.
Ξεφυσά.
"Ωραία συγγνώμη απλά - " Τον ακούω να λέει τη στιγμή που έχω βγάλει εντελώς τη ζώνη ασφαλείας από πάνω μου και ετοιμάζομαι να φτάσω στην πόρτα δίπλα μου .
"Απλά είναι σημαντικό αυτό για εμένα Λυδία . Είναι ήδη πολύ σκατά τα πράγματα. Δεν μπορώ να διαχειριστώ και τα θέματα με τους γονείς μου τώρα ." Δεν μου φωνάζει πια .
Μου είχε ζητήσει συγγνώμη ξανά μα αυτή τη φορά ένιωθα σαν να μην το εννοεί . Είχε μόλις πάρει πίσω την πρώτη συγγνώμη του , πως μπορώ να ξέρω ότι λέει αλήθεια τώρα ; Απλά με έχει ανάγκη . Με έχει ανάγκη γι'αυτό και όλο αυτό.
Παίρνω μερικά δευτερόλεπτα να ηρεμήσω τον ευατο μου πριν απαντήσω .
"Δεν περιστρέφεται ολος ο κόσμος ούτε γύρω από εσένα Άλεξ , όλοι έχουμε προβλήματα. Το να κοροϊδεύεις τους γονείς σου δεν θα λύσει τίποτα αν θες τη γνώμη μου !" Ο δικός μου τόνος παραμένει υψωμένος .
"Το ξέρω. Αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα , θέλω να το καθυστερήσω. Θέλω απλά να τους πείσω ότι δεν τρέχει τίποτα με την Άννα , να φύγει αυτό το βάρος ."Δείχνει απελπισμένος.
Μένω να τον κοιτάζω για μερικά δευτερόλεπτα ξανά, τι κρίμα να πέφτεις στα δίχτυα ενός ύπουλου ανθρώπου και να φτάνεις σε τέτοιο σημείο . Δεν περίμενα ποτέ ένας άνθρωπος σαν τον Άλεξ να καταλήξει σε αυτό το σημείο . Απογοητεύομαι. Δεν πιστεύω ότι τον βοηθάω με το να του κάνω αυτή τη χάρη, αντίθετα τον ωθω σε κάτι λάθος , τον σπρώχνω βαθύτερα σε ένα λάκκο που μόνος του έχει σκάψει για τον ευατο του.
"Άλεξ δεν είναι σωστό να λες ψέματα στους γονείς σου."
"Δεν είναι σωστό ούτε να βασανίζομαι έτσι όμως . " Ξεφυσά και χτύπα τη πλάτη του στο κάθισμα καθώς κολλάει πάνω σε αυτό.
Δείχνει εντελώς απελπισμένος.
Σχεδόν νιώθω άσχημα για αυτόν , ξέρω ότι μπορεί να είναι πολύ πιεστικό να μπλέκονται στις αποφάσεις σου . Με εκμεταλλεύεται όμως , με εκμεταλλεύεται και δεν μπορώ να το αγνοώ. Θέλω να τον βοηθήσω μα δεν ξέρω αν κάνω καλό στον ευατο μου .
"Δεν σου είμαι κάτι για να το κάνεις και όντως δεν είμαι ο καλύτερος φίλος αλλά σε χρειάζομαι. Άλλωστε δες το και από καλλιτεχνική πλευρά είναι μια καλή ευκαιρία να υποκριθείς σε ένα σενάριο. Εσύ θα γράψεις το σενάριο σου. Νόμιζα ότι σου άρεσε να γράφεις ." Ακούγεται απρόσμενα όσο χάνομαι στις σκέψεις μου και παγώνω.
Πώς ; Πώς θυμάται ότι μου αρέσει να γράφω , μου είχε ξεφύγει μια φορά πριν χρόνια. Γιατί το θυμάται;
Σκατά, αυτό χτύπησε ευαίσθητο σημείο . Ηλίθιε Άλεξ, εσύ και η χαζή μνήμη σου!
"Δεν είναι το ίδιο Άλεξ, κοροϊδεύουμε ανθρώπους !" Δεν θέλω να δει την επιρροή που είχαν τα λόγια του πάνω μου.
"Δεν κοροϊδεύεις, δίνεις παράσταση ."
"Δεν είναι τόσο απλό. Δεν είναι παράσταση..."
"Είναι ακριβώς το ίδιο με παράσταση, η μόνη διαφορά είναι ότι δεν πληρωνεσαι. Αλλά αν θες σε πληρώνω -"
"Δεν θέλω να με πληρώσεις " Τον κοιτάζω φρικαρισμένη.
"Ωραία , ωραία . Δεν θα σε πληρώσω , απλά βοήθησε με . Σε παρακαλώ "
Τον κοιτάω στα μάτια για λίγο , είναι σαν παραπονεμένο κουτάβι. Το μισώ που με επηρεάζει τόσο. Το μισώ που δεν μπορώ να του πω όχι.
"Θεέ μου Άλεξ σταματά , εντάξει !" Ξεφυσώ και αμέσως ένα υπέρλαμπρο χαμόγελο χαράσσεται στα χείλη του. Έχει πολύ ωραίο χαμόγελο.
"Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ πολύ " Τσιρίζει σχεδόν και πριν το αντιληφθώ με έχει πάρει αγκαλιά ενθουσιασμένος.
Το στομάχι μου σφίγγεται ξανά όμως όχι από θυμό. Δεν θέλω να προσδιορίσω το συναίσθημα γιατί γνωρίζω πως δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη δύναμη της συνήθειας.
Τραβιέμαι γρήγορα απ' την αγκαλιά του και χαμογελάω πίσω όσο αυτός ξεκινά το αυτοκίνητο ξανά.
Αισθάνομαι αμήχανα μα δεν νιώθω ότι ισχύει και γι'αυτόν.
"Για τους γονείς σου το κάνω . Για να μην μάθουν ότι έχεις άσχημη γκόμενα" Ειρωνεύομαι και δείχνει τόσο χαρούμενος που δεν φαίνεται να επηρεάζεται από το σχόλιο μου .
"Ναι οκευ ότι πεις . Αλήθεια είμαι πολύ ευγνώμων πάντως. Το εκτιμώ " Με κοιτάζει ξανά χαμογελώντας και βρίσκω τον ευατο μου να αισθάνεται άβολα με τα τόσα χαμόγελα , απλά τραβώ το βλέμμα μου μακρυα του και καρφώνω τη βλέψη μου έξω από το τζάμι. Η κινούμενη εικόνα του δρόμου με χαλαρώνει κάπως.
"Τι θα πούμε αν μας ρωτήσουν πόσο καιρό τα χουμε ή πως γνωριστήκαμε;" Ρωτώ εύλογα και αισθάνομαι την ανησυχία στη φωνή του .
"Ωχ δεν το ΧΑ σκεφτεί αυτό . Από το σχολείο ; Και ξερωγω 5 μήνες ; Ώστε να δικαιολογήσω και το ότι λείπω συχνά "
"Πόσο καιρό είσαι με τη μούμια;"
"6 μήνες " Συνεχίζει να μην σχολιάζει τις κακίες μου .
"Θα έλεγα να τα εκατοστήσετε αλλά αυτή κοντεύει ήδη από μόνη της τα 100 οπότε -"
"Λυδία !" Επιτέλους αντιδρά και γελάω για λίγο." Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ." Μιλά αμέσως και συνοφριώνομαι μπερδεμένη απ' τα όσα άκουσα .
"Τι εννοείς ;"
"Δε ξέρω, απλά είναι κάπως απόμακρη τελευταία." Λέει και μαφκώνεται , σαν να του ξέφυγε .
"Χμμ κάποιον μου θυμίζει " Συνεχίζω ακάθεκτη.
"Χα -χα." Ειρωνεύεται.
"Έχεις δοκιμάσει να της μιλήσεις ;" Παίρνω το ρίσκο να συνεχίσω μια συζήτηση που δεν ξέρω αν θέλει να κάνει .
"Ναι και μου είπε ότι είναι όλα στο μυαλό μου " Απαντά προς έκπληξη μου.
"Ίσως είναι όντως στο μυαλό σου , αν έχεις μυαλό. "
"Δεν νομίζω ότι το φαντάζομαι. " Συνεχίζει να αγνοεί τον ειρωνικό μου τόνο , τα πράγματα είναι σοβαρά .
"Ξανά μιλα της τότε πίεσε τη , όπως πιεσες εμένα σήμερα είσαι καλός σε αυτά δεν σε φοβάμαι. "
"Αν και λες μαλακίες γενικά έχεις δικό πρέπει να της ξανά μιλήσω. "
"Πάντα έχω δίκιο όσο για τις μαλακίες δεν παίζω εγώ θέατρο στους γονείς μου " Του χαμογελώ ειρωνικά.
"Δεν είσαι καλύτερη πίστεψε με "
"Αα ναι , τότε βρες μια καλύτερη να Μια πιο νορμάλ!"
Δεν λέει τίποτα απλά στριφογυρνά τα μάτια του.
"Αυτό σκέφτηκα και εγώ." Συνεχίζω.
"Απλά προσπάθησε να μην με καταστρέψεις πολύ . "
"Δηλαδή ; Τι πρέπει να λέω για να μην σε καταστρέψω πολύ ;" Συνοφριώνομαι.
"Όσο το δυνατόν λιγότερα και καλό είναι να μην φωνάζεις και κυρίως να μην γκρινιάζεις ." Τονίζει τα τελευταία του λόγια .
"Πότε γκρινιαξα;" Ενοχλούμαι.
Με καρφώνει με το βλέμμα του
"Σοβαρά ;"
"Γκρινιάζω γιατί μου σπας τα νεύρα , γιατί έρχεσαι και με αναγκάζεις να κάνω κάτι που προφανώς δεν θέλω και ..."
"Νόμιζα ότι συμφωνήσεις !"
"Συμφώνησα αλλά-"
"Αλλά τίποτα, σταματά να γκρινιάζεις για όνομα του Θεού!" Αγανακτεί και αναστενάζω.
"Ωραία πες μου τι θες να κάνω για να σαι ευχαριστημένος τότε!"
"Απλά να είσαι ήρεμη και να φαίνεσαι ερωτευμένη μαζί μου . Είναι και τα δύο δύσκολα το ξέρω αλλά προσπάθησε!"
Σαστίζω για λίγο , δεν είναι τόσο δύσκολα όσο νομίζει αυτά που ζητάει ...
"Θα κάνω ότι μπορώ ." Αφήνω ένα γελάκι και βρίσκω τον ευατο μου να θέλει να βυθίζεται στο κάθισμα. Αισθάνομαι περίεργα.
"Ευχαριστώ." Ξεφυσά και στρέφει τη προσοχή του πλήρως στον δρόμο . Δείχνει πιο συγκεντρωμένος.
"Σταματά να μου λες συνέχεια ευχαριστώ ."
"Εντάξει δεν θα σου ξανά πω . " Υπάρχει σαρκαστικός τόνος στη φωνή του μα διακρίνω ίχνη αμηχανίας.
Θέλω να πιστεύω πως έχει αντιληφθεί ότι του κάνω μεγάλη χάρη και ότι ξεπερνάω τα όρια μου γι'αυτόν και αισθάνεται περίεργα γι'αυτό και όχι μόνο για το γενικότερο θέμα με την γριά. Θέλω να πιστεύω ότι νοιάζεται έστω και λίγο για εμένα .
Κρατιεμαι απ' αυτό για να μην αισθανθώ εντελώς ηλίθια που τον αφήνω να με εκμεταλλευτεί έτσι .
Μετά από τη σημερινή χάρη θα γυρίσει πίσω στο να μην μου μιλάει ξανά, δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ.
Δεν θέλω να τον εμπιστευτώ, καλύτερα μακρυά του. Όσο είμαι κοντά του γυρνάω σε σκέψεις που δεν μου κάνουν καλό.
Δεν τον θέλω εγώ στη ζωή μου αυτή τη φορά , θα τον βοηθήσω με αυτή την ανοησία και τέλος.
"Περίεργο δεν είναι όμως ;" Μονολογεί ξαφνικά με πιο εύθυμο τόνο και στρέφω τη προσοχή μου σε αυτόν .
"Ποιο πράγμα;"
"Που καταλήξαμε πάλι ζευγάρι ." Αφήνει για δύο δεύτερα το τιμόνι απ' τα χέρια του για να κουνήσει τα δάχτυλα του κατάλληλα ώστε να υποδηλώσει τη μεταφορά πίσω από τη λέξη ζευγάρι .
"Ναι μας σιπάρει το σύμπαν ." Σαρκάζομαι, στριφογυρίζοντας τα μάτια μου και γελάει.
"Πιστεύεις θα ήμουν ωραίος γαμπρός; Τι θα μου πήγαινε περισσότερο μπλέ ή μαύρο κοστούμι;" Ρωτά και τον κοιτάζω με τον πιο παραξενεμένο μορφασμό που θα μπορούσα να έχω .
"Τι λες;"
"Ε αν στο τέλος καταλήξουμε να παντρευόμαστε να ξέρω τις προτιμήσεις σου , μην σε απογοητεύσω ." Γελά παλι και δεν συγκρατω ούτε εγώ τα γέλια μου πλέον .
" Δεν μπορείς να με απογοητεύσεις περισσότερο απ' όσο με έχεις ήδη." Χαμογελώ ειρωνικά πριν συνεχίσω " Ροζ φόρεμα να βάλεις θα σου πηγαίνει. Εναλλακτικός γαμπρός."
"Τελεια, το σημειώνω στον εγκέφαλο μου ."
"Στον ποιο ;"
Με κοιτάζει με εκνευρισμό.
"Σε αυτό που δεν έχεις !"
"Οδηγα και μην μιλάς να φτάσουμε επιτέλους ." Γκρινιάζω και αφήνει ένα γελάκι πριν σωπάσει για το υπόλοιπο της διαδρομής.
Εγώ και ο Αλέξανδρος μαζί , τι παράδοξο.