Hi! smile ka muna :)
" Nasan ako? "
Flashback
Wala akong inaksayang oras at sinundan si pinuno kong saan man sya pumunta, kahit na bumalik na ang pakpak ko hindi ko parin maipapaliwanag ng nararamdaman ko kung gaano ako kalungkot at nanghihina ngayon, parang nagbago ang lahat hindi ako ito, hindi ako ang dating adeline na masiyahin, sa tingin ko'y ngayon palang ako pinaparusahan ni pinuno. Hindi ko maitanggi sa aking sarili na gusto ko nang makita si pogi.
" Pinuno, parang awa niyo na po alam ko pong may paraan pa para ibagsak niyo ako sa lupa, ano pong gusto niyo gagawa ulit ako ng panibagong pagkakamali para lang ibalik niyo sa lupa? " pinipigilan kong umiyak, dahil ayaw kong makita ako ni pinuno na umiiyak. Hindi umiiyak si Adeline, hindi!
" Adeline, bigyan mo ako ng rason para ibalik kita sa lupa " napatigil ako sa paghinga, anong irarason ko? siguro mas mabuting sabihin ko na ang totoo kung bakit ko talaga gustong bumalik sa lupa, alam kong isa itong mahirap na sitwasyon dahil dito sa paraiso walang sakit na nararamdaman kahit na kabaliktaran ito ng lupa pero handa akong itake a risk ang lahat para lang sa kanya, ganun ko sya kamahal.
" Sa mundo ng mga tagalupa, naranasan kong mahalin na walang hinihinging kapalit, naranasan ko na mahalin ako ng isang tao na mas mahal ko, gusto kong bumalik sa lupa sapagkat nangako ako sa kanya na hindi ko sya iiwan at babalik ako para sa kanya, alam kong hindi madali ang gusto kong mangyari ngunit gagawin ko ang lahay para pagbigyan niyo lang ako "
" Reincarnation ang sagot " wika ni pinuno, nasiglahan ako nang sabihin ito ni pinuno.
( Reincarnation, a major tenet of Hinduism, is when the soul, which is seen as eternal and part of a spiritual realm, returns to the physical realm in a new body. )
" Sure kaba sa gagawin mo Adeline? " tanong naman ni Biance kaya tumango nalang ako.
" Adeline, kung mangyayari man ito sayo, hindi madali na makikilala ka niya sapagkat magbabago ang iyong anyo at ugali, sa madaling salita... babalik ka sa lupa hindi bilang si adeline kundi bilang ibang tao. " kinakalibutan ako sa mga sinabi ni pinuno, babalik ako sa lupa hindi bilang ako kundi ibang mukha at kawatan at pwede ding umiba ang aking ugali, paano ako makikilala ni Bray, nag-aalala ako, mahirap.
Itataya ko ba ang nararamdaman ko sa kanya para lang makita syang muli.
Huminga muna ako ng malalim, pinag-iisipan ko ng mabuti kung ano ang isasagot ko dito.
" Payag po ako "
" Pero adeline- "
" Bianca, patawad ngunit kailangan ko itong gawin " lumapit ako kay Bianca at niyakap sya ng mahigpit, alam ko na sa pagkakataong ito, ito na ang huling pagkikita namin, at huling mahhaawakan ko sya.
" Mamimiss kita Adeline "
" Salamat Bianca sa lahat, mamimiss kita sana sa susunod mong buhay magkikita tayo " di mapigilang umiyak ni Bianca kaya ako napapaiyak nadin kahit na walang luhang tumutulo, dahil dito sa paraiso kahit na gusto mong umiyak walang luhang lalabas sa mga mata mo.
" Adeline, hayaan mo mag-iiba man ang iyong wangis ngunit alam kong makikilala ka ng minamahal mo sa pamamagitan ng tibok ng inyong puso, ito ang magtuturo na kayong dalawa ay nagmamahalan at para sa isa't- isa " natouch naman ako sa sinabi ni pinuno, kahit papaank napagaan niya ang nararamdaman ko ngayon, mabait ka naman pala pinuno e.
" Maraming salamat mo pinuno, handa na po ako " bago ko pinikit ang aking mata ay ngumiti muna ako kay Bianca at pinuno.
" Paalam Adeline "
End of flashback
" Thanks God, gising kana ... are you okay na ba anak? " Sabi ng isang babae na hindi masyadong matanda, ngunit alam kong may kaya it sa buhay, maraming suot na alahas na kumikinang, nagising na lamang ako sa isang kwarto kung saan halos puro puti ang nakikita ko ngayon, at nakasuot din ako ng damit pangpasyente, nasa hospital ako pero kahit isa wala akong maalala kung ano ang nangyari sakin para makarating ako dito.
" Who are you? "
" Huh? you don't know me, Chaldea? "
" I can't remember who you are e " i answered as she gave me a confusing looks.
Sakto namang pumasok na ang doctor kasama ang isang nurse.
" How's your feeling, iha? " the doctor who wearing eyeglass asked me.
" I'm.. okay, i just can't remember anything " i just answered.
" You know Iha, ikaw ang pinakamaswerteng pasyente sa buong mundo, nawala ka ng buhay kagabi akala namin patay ka na talaga pero after 10 minutes nagulat nalang kami na bigla kang nabuhay at nagkaroon ng pulso, it's miracle!! " the doctor said, ang saya ng mukha niya at abot ng tenga ang ngiti
" Buti nalang talaga nabuhay ka my baby, i don't know kung anong mangyayari samin ng daddy mo kapag nawala ka, Doc, what happened to my daughter? don't tell me na- "
" Yes po ma'am, tama po ang iniisip niyo, nagkaroon po sya ng amnesia due to the accident that happened, but the memory loss can be temporary or permanent kaya gawin niyo ang makakaya niyo para maibalik agad ang memory niya. Nagkaroon ng damage ang brain niya kaya ayan ang naging resulta, Mrs. Ferral "
" Oh god " my mom said while looking at me worriedly.
Naiwan akong mag-isa sa kwarto ng hospital, i don't even know what happened to me, i asked my mom but she didn't say anything, just i was accident. Napahawak ako sa ulo ko dahil bigla itong sumakit.
" The hell, ang sakit! " inis kong wika habang nakahawak parin sa ulo kong may tali hanggang sa bumukas ang pinto.
" Bestieeee!!! Are you okay? may masakit ba? " napatingin lang ako sa babaeng pumasok sa kwarto habang may hawak itong bulaklak, it's tulips na pink, and she brought fruits din.
" Dea?? are you okay? " she asked again then umupo sa tabi ko.
" Uhmm, i'm sorry who are you? " pailang-ilang kong tanong dito
" What? hindi mo'ko kilala, do you have amnesia?!! are you kidding me? well don't joke to me rightnow, nagbreak kami ni stephen " she cried.
" I'm not joking, and beside the doctor said earlier i got amnesia, that's why i don't even know you, so who are you? "
" Kliz, bff mo! 'no ba yan, kinalimutan ako " nagtaray ito sakin habang nilalapag niya sa may table ang bitbit nito nang pumasok sya sa kwarto.
" Hala!! ano bang nangyari sayo, bakit kasi ang tigas ng ulo mo, alam mo ba halos mamatay ako sa kakaaalala sayo nang malaman na naaksidente ka! Alam kong masakit yung nangyari sayo pero nandito pa naman ako oh, mommy mo, daddy mo kami ni Yvonne. "
" I can't remember but can you help me to remember it? like do you know what happened to me? why i am here? "
" Dea, sabi mo yan ha 'wag umiyak kapag nalaman ha. " she said then i just nodded.
" Nagbreak kayo ni Paul, pinagpalit ka niya kay Amber. "
" Who's amber? "
" One of our friend, sadly niloko ka nila Amber and Paul, kaya nagpakalasing ka after malaman yung about sa kanila, kasama mo'ko nun sa bar kaso ang kulit mo eh, iniwan mo'ko. Sabi mo sabay tayo uuwi pero kinuha mo yung susi ng kotse ko at yun tinakas mo. " i'm shocked sa lahat na nalaman ko.
" Nasaktan kaba? sabi ko sayo eh, huwag mo ng alamin, mabuti na nagkaroon ka ng amnesia para di mo maalala lahat ng sakit na naramdaman mo kagabi. "
" I'm not hurt, i'm just curious about what you said, i want to see that amber. "
" Bakit? "
" To know if worth it bang ipagpalit ako, like you know oh i'm so pretty, tas nagagawa pa nilang ipagpalit ako, who the hell they are? pogi ba yung paul? "
" uhm 50/50? "
" Why 50/50? "
" Pogi, pero diba sabi mo sakin nun, di naman daks, kaya 50/50 " napanganga ako sa sinabi nitong babae na'to, hindi ko man sya maalala pero masaya ako na kausap ko sya ngayon.
I can't remember anything, 1 week after that accident nakauwi na ako sa bahay ko, ang hirap mamulat sa mundong walang kaalam-alam sa buhay, especially na hindi ko kilala ang sarili ko, kung sino ako, paano ako nito makakapgsimula kung kahit pangalan ko nga di ko matandaan.
Pumasok ako sa bahay habang inaalalayan ako ng isang babae hindi ko alam kung katulong ba sya dito sa bahay or whatever. While mom is on the car, kinuha ang mga gamitb ko.
" Dito lang ako " sabi ko sa katulong namin habang ako'y nakatayo sa may pinto ng aming bahay.
" Kaya niyo po ba? "
" Yes, of course. May amnesia lang ako pero hindi ako pilay. "
" Oh sige po señorita. " then she leave me alone.
" That's incredible ha, señorita pala tawag nila sakin dito. " inilibot ko ang aking mata upang masilayan ng mabuti ang loob nv bahay, kahit ni isa wala akong matandaan, balot ng magagandang pader ang aming bahay, may malaking chandelier, kumportableng sofa, malaking tv. Ang perfect ng bahay na'to, i like this house.
I can say na i was born rich.
" Anak, are you okay? "
" Is this our home po ba? "
" Yes Dea, wala kabang naaalala? anything? " my mom asked me but i just shaked my head.
" It's okay sweetie, let me bring you to your room... oh wait your phone, need mo 'to to help you to remember " i just smiled at her.
" Thanks mom, wait po "
" What's the matter? "
" May kapatid po ba ako? " di ko maiwasang itanong dahil ang tahimik ng bahay ni walang sumasalubong sakin.
" You're my only daughter "
" Where's dad? "
" Your dad is working in New York, and don't worry baby uuwi sya mamaya. " hinawakan ako sa pisngi ni mom and ngumiti nalang ako sa kanya, kahit papaano may nalalaman narin ako kahit kaunti, but to be honest ang hirap magkaroon ng amnesia, naguguluhan ka nalang sa isang bagay.
Nang-iwan ako ni Mom sa aking kwarto, napansin kong ang linis nito, puno ng picture naming dalawa, hindi ko kilala itong lalaki baka ito yung sinabi ni Kliz na paul na ex boyfriend ko, he's not totally handsome naman eh, buti nalang talaga niloko ako niya. Mapapathank you lord talaga ako.
Nakaramdam ako ng lamig sa buong katawan ko, although hindi naman nakabukas ang aircon sa loob ng kwarto ko, nilalamig ako na parang ewan, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Nakakita ako ng isang salamin na malaki kung saan kitang-kita ko ang hubog ng aking katawan, napangiti ako at hinawi ang aking buhok.
" You're so gorgeous babygirl " bulong ko sa aking sarili nang biglang sumakit ang ulo ko kaya napahawak ako dito at napaupo sa malambot kong kama.
" The hell, ang sakit ng ulo ko!!! "
Kahit naguguluhan ako ngayon at sa buong pagkatao ko, naniniwala ako na lahat ng ito ay nangyayari dahil may rason.
I believe that everything happens for a reason. People change so that you can learn to let go, things go wrong so that you appreciate them when they're right, you believe lies so you eventually learn to trust no one but yourself, and sometimes good things fall apart so better things can fall together.
Sa sobrang sakit ng ulo ko napapikit nalang ako.
" Bray!! "