Jungkook'un sözleri Taehyung'a içinde bir şeylerin kırıldığını hissettirse de Jungkook'un bu durumun kalbinden geldiği söylenemezdi.İkisi de üzgündü.
Taehyung sinir sorunlarının kurbanıydı, hatasını kabul etmiyordu ve Jungkook ise gururluydu, bu yüzden Taehyung'la konuşmak için adım atmıyordu.Elbette ilk adımı ikisinden biri atarsa sorun çözülecekti.
Taehyung, Jungkook'a cevap vermeyerek yemeğini yarıda bırakmış, hızla Jungkook'un yanından geçerek ardından evden çıkıp işine gitmişti.
Taehyung'un hareketi Jungkook'un kalbini acıtsa da kendini ağlamamak için zorladı.Bu, duygusal olan Jungkook için zor bir görevdi.
Jimin alaycı bir şekilde içeri girerken, Jungkook'un omzuna hafifçe vurarak, "Hadi ama, eski halimize geri döndük, sanırım," dedi.Bu Jungkook'u kızdırmış ama ses çıkarmamak için kendini kontrol etmeye çalışmasına neden olmuştu. Sadece kızgın değildi, aynı zamanda hüzünle de doluydu.
Dokunuşlarını özlemişti.
Kısa bir süreliğine birbirlerine yakın olmuşlardı ama o buna alışmış ve sevmişti.Sadece Jungkook değildi, Taehyung da aynı şekilde hissediyordu.
Kısa bir süre içinde birbirlerine derinden aşık olmuş ve şimdi bu aşk onları mahvetmek için çabalıyor gibiydi.
"Jimin, merak etme, istediğini aldın. Artık birbirimizin yüzüne bakmıyoruz. Gidip her yerde bir zamanlar mutlu olduğumu, sonra gökten yere vurulduğumu haykırabilirsin."
Jungkook sonunda içinde tuttuğu kelimeleri söylediğinde, Jimin ağzı açık, kaşlarını kaldırmış bir şekilde izledi.
Böyle büyük bir günah işleyen bir insanda pişman olacak bir vicdan olabilir miydi?
İnanması zor.
"Jungkook, benim suçum ne?" Jimin mırıldandı.Ve Jungkook, "Yok bir şey Jimin, hiçbir şey..." diyerek başını salladı ve mutfaktan çıkıp oturma odasını temizleyen Seokjin'in yanına gitti.Kalbi ne yapacağını bilmiyordu.
"Ona çok kırıldım"
Sanki sorunları hakkında konuşmak istermiş gibi mırıldanarak kanepede otururken, masanın tozunu almakta olan Seokjin ona döndü ve elini beline koydu.Bu çocuğun teselliye ihtiyacı vardı.
"Jungkook, onunla konuşmayı dene. Sakinleşti, belki seni dinler." Seokjin gülümseyerek konuşurken Jungkook yorgun bir şekilde başını salladı.Taehyung'a kızgındı, onunla konuşmak istemiyordu ama onu özlemişti.
Peki çözüm neydi?
İlk adımı kim atmalıydı?
Tabii ki, kıran taraf.
"Akşam Taehyung babasını eve getirecek ve doktoru da birkaç gün onun yanında kalacak."
Seokjin konuşurken bile Jungkook, Taehyung'un geliş haberini duyduğunda hızlı hızlı atan kalbini eliyle tutuyordu.
Belli ki çok aşıkmış..
Ama bu iyiye işaret değildi.
Bu zamana kadar aşık olan herkes acı çekmeye mecburdu.
Jungkook ve Taehyung dahil.
"Babası nasıldı?"
Jungkook alçak sesle sorduğunda Seokjin gülümsedi, "İyiydi, Taehyung zamanında heyecanlanıp ambulans çağırmasaydı, onu nasıl olsa kaybederdik."
Jungkook o an kendi kendine 'Taehyung gerçekten güçlü bir adam' diye düşündü. Kim babasını öyle görseydi heyecandan donardı ama Taehyung kendini toparlamayı başardı ve bir doktor çağırdı.
Taehyung'un babasını sevmediği için üzülmediğini düşünüyorsanız, yanılıyorsunuz. Babasını sevmeseydi babasına karşı bu kadar katı bir sistem kurmazdı.Seokjin ve kendisi dışında kimsenin babasına yaklaşmasına izin vermeyecekti.Belki birkaç gün içinde bu yasa değişebilir, ne bilinir?
"Jungkook, kalk, Bay Kim'in odasında takım elbiselerini ütüle, elimde çok işim var, yetiştirebileceğimi sanmıyorum," dedi Seokjin yorgun bir şekilde, Jungkook dudaklarını büzüp parmaklarıyla oynarken, " Onun hakkında hiçbir şey yapmak istemiyorum..." diye mırıldandı.
Jungkook çok üzgün ve kırgındı.
İlk defa birine aşık oldu, onu öptü ve en önemlisi kalbine dokunan kişi oldu.
Ama o insan, bu çocuğun nasıl hissedeceğini düşünmeden kalbinin her parçasını kırmıştı.
Şimdi bu parçaları bir araya getirmek kolay olmayacaktı.
Jimin odaya girip televizyonu açtığı an, Seokjin televizyonun fişini çekti ve "Git ve Bay Kim'in takımlarını ütüle. Bütün gün evin sahibiymişsin gibi dolaşıyorsun!" Seokjin bir anne gibi konuşuyordu.
Jimin, 'Bay Kim' kelimesini duyduğu anda ayağa kalkmış ve Taehyung'un odasına gitmişti.Bu, Jungkook'un kaşlarını çatmasına ve Jimin'i izlemesine neden olmuştu.
"Öyle bakma Jungkook. Sana söyledim, kendin itiraz ettin"
Jungkook, Seokjin'in sözlerine omuz silkti ve "Onun takım elbisesine ihtiyacım yok" dedi ve Seokjin'in evi temizlemesine yardım etmek için ayağa kalktı.Ama aslında içeriden, kırılan her parça ayrı ayrı canını yakıyordu.
*
*
*
Akşam Taehyung, bahçeye kadar ona eşlik eden arabalardan birinden indi ve tekerlekli sandalyedeki babası diğerinden düşürüldü.
Taehyung'un indiği arabanın diğer kapısından, babasının beyaz tenli ve kedi gözlerine sahip doktoru indi.
Taehyung kapı zilini çaldığında, Jungkook kapıyı açmıştı. Tavşana benzeyen çocuğu görünce Taehyung gülümsemişti anında.Ama Jungkook'un gözlerini devirip ona cevap vermesi çok yazık olmuştu. Taehyung'un da bir kalbi vardı, o da bir insandı, o da üzülebilirdi.
Taehyung ayakkabılarıyla eve girerken, Jungkook hala kapıda diğerlerinin girmesini bekliyordu.Yoongi adlı doktor tekerlekli sandalyenin tırabzanını tutmuş, Taehyung'un felçli babasıyla içeri girmişti.Jungkook eğilip onları selamladı ve arkalarından kapıyı kapattı.
Taehyung eve geldiğinden beri, Jungkook odasına girmiş veya dışarı çıkmamıştı.Taehyung'u çok özlemişti.
Onu her gördüğünde ama yaklaşamadığında, sanki kalbine bir bıçak saplıyor gibiydi.Bu nedenle, ona hasretten ölmemek için kendini odaya kilitledi.
Babası odaya alındıktan sonra, Yoongi su içmek için Taehyung'dan izin alarak mutfağa yönelmişti.Ama aslında niyeti farklıydı.
O civcivi görmek istiyordu.
Tilki kadar kurnaz bu piliçi görmek istiyordu.
Yoongi mutfağa girdiği an Jimin'in ayakta kahve içtiğini gördü.Jimin kocaman açılmış gözlerle ona bakarken Yoongi sırıttı.
"Demek bu adamı zehirlemek için o ilaçları benden istedin.." dedi kedi gözlü gülerek başını sallayıp.
Jimin, Taehyung'un öğrenmesinden korktuğu için titremesine rağmen hiçbir şey söylememeye çalıştı.
"Kurnaz piliçleri hiç sevmiyorum.."
"Bende masum kedileri.."
__________________________
Muahh
Muaahhhh
Muaaaaaaahhhhh
Sizde hissediyor musunuz??
Kaos geliyor...