>>> He Is Mine My Gay Best Friend <<<
~Love doesn't come hand and hand.
it takes blood, curse, tears.~
Napakurap ako, ito na ba talaga kaharap ko na ba talaga siya?
"Andrea..." bulong ko kasabay ng bawat hanging hinihinga ko.
"Andrea hija," then my mom blocking my vision as I see her hugging Andrea.
"How are you darling?" malambing niyang sabi dito pagkatapos niyang gawaran ng halik sa pisngi.
"I am perfectly fine tita," nakangiting sabi niya dito yung ngiting kahit sino hindi maii-alis ang paningin sa maganda niyang mukha.
"Were really happy that you came." Halata sa boses at mukha ni mama na sobrang saya niya na para bang nakalimutan na niyang madaming taong nakatingin sa amin. Ganito na ba ang epekto ni Andrea sa aming lahat yung tipong nakakalimutan namin na maraming tao sa paligid.
"I am also, tita but can we sit... I just came from the other side of the world and you won't believe me when I say I came through hell just to come here." Masigla niyang sabi kay mama.
Agad naman siyang sinang ayunan nito. Then her gaze land again to me.
"Oh... Hello there Marlon" nakangiti niyang sabi.
Marlon? When did she call me Marlon?
"H-hi...." That's the only world I can manage to say.
I mentally shake my head pakiramdam ko kasi matutumba ako ngayon na kaharap ko na siya sobrang tagal kong dinasal na makaharap siya ng ganito kalapit, makausap at mahawakan. Tapos ngayon sa isang iglap lang heto na siya naka tayo sa harapan ko at sa isang bati lang niya parang napawi na lahat ng paghihirap ko parang nawawala ako sa sarili ko.
Ganito ba talaga pagmatagal mo nang na mi-miss ang isang tao? Ganito ba talaga ang piling pagbigla mo silang nakita?
Wala naman siyang ginawa, ni hindi nga niya ako hinawakan o tiningnan ng matagal pero parang mababaliw ako sa simpleng salita niya lang at kahit may kalayuan pa siya sa akin amoy na amoy ko pabango niya, kaya siguro mas parang nawawala ako sa sarili ko.
"Hello to you too Jessica." Baling naman niya sa babaeng katabi ko.
I look to Jessica she look tense while looking back at Andrea. "Hello too, I am glad that you make it." She said to her.
"Oh? You really do?" Napatingin naman ulit ako kay Andrea. Bakit parang nag-iba ang timbre ng boses nya. "But that's not what I see." She continue saying then smirk.
"I-it's been so long...." Mahinang sabi muli ni Jessica
"Yeah it's been so long... but what can we say every fairy-tale has an ending." Then she smile, yung ngiting alam mong may laman.
Magsasalita sana ulit ako ng bigla na lang may mga brasong yumakap sa kanya.
Magkaka heart attack ata ako ng wala sa oras bigla-bigla na lang tumitigil sa pagtibok ang puso ko.
"I missed you." Napaiwas ako ng tingin ng marinig kong sinabi yun ni Paul habang nakayakap mula sa likuran ni Andrea.
Pumihit naman ito paharap saka gumanti ng yakap, mahigpit kong naikuyom ang mga kamay ko.
"Hey, Paul I miss the hell out of you" she said while hugging him too. I frown at her when did she became talk like this.
"I didn't know that you'll coming if I only knew..." sige parin sa yakap ang hudas! Nakalimutan na ata na madaming nanonood sa kanila.
"Well that's surprise sweetie..." pabulong lang na sabi ni Andrea pero sa pandinig ko parang ang lakas-lakas niya mag salita.
"Yeah you surprise all the men here sweetie." Natatawang sabi niya kay Andrea, na siyang nagpahagikgik dito.
Mas lalung kumunot ang nuo ko.
Kelan pa siya natutong umakto na parang teenager na ngayon lang nalapitan ng ultimate crush niya?
Mas lalu pang nag-init ang ulo ko ng bigyan siya ng halik sa leeg ni Paul napamura talaga ako ng ilang beses sa sarili ko pinilit kong ibaling ang paningin ko sa ibang lugar baka di ako makapag pigil mapatay ko ngayon ang hayup na to!
Ano? Harap harapang gaguhan? Harap-harapang bastusan?
Ibinalik ko ang matalim kong tingin kay Andrea.
Ngayon sigurado na akong ibang-iba na siya sa Andreang kilala ko.
Oo makulit at may pagkamaharot si Andrea pero never siyang pumayag na halikan ng kahit sinong lalaki ng basta-basta na lang kahit kaibigan pa niya! Lalo na kung sa mga maseselang parte ng katawan!
Na mas lalong ikinaiirita ko dahil hindi ko alam kung anong gustong palabasin ng Paul na ito sa mga ginagawa niya.
Nakalimutan na ba niyang nandito ang fiancée niya? Ano na lang sasabihin ng huli kung makikita niya ang ginawa nito kay Andrea? Baka si Andrea pa ang mapasama ng dahil sa mga ginagawa niya.
Nang naupo na sila sa lamesa umupo si Andrea sa pwestong inalisan ng Fiancée ni Paul.
Naramdaman ko naman ang paghatak sa akin ni Jessica. Huminga muna ako ng maraming beses malalalim pinapakalma ko ang sarili ko ayaw ko naman gumawa ng di magandang bagay unang-una nandito ang mga magulang ko at ni Jessica nakakahiya pati na rin sa mga bisita lalo na kay Andrea ngayon na nga lang kami nag kita init pa ng ulo ang isasalubong ko sa kanya.
"Andrea, I want you to meet Mr. and Mrs. Smith..." biglang bumalik ang diwa ko ng marinig ko ang boses ni mama, ipinapakilala niya ang mag-asawa sa mga ito.
"My pleasure to meet you Sire, Madam" she said like as if she is the best host.
Napansin ko din ang kakaibang accent niya.
"British accent, I really love that accent." Nagnining ang mga ni Mr. Smith habang nakatingin kay Andrea.
"Oh, thank you Sire, I been in England for months and lucky I am to learn so fast and learn their culture and I also love their accent." Kwento niya sa mga ito habang ubod gandang nakangiti.
So she also went to England? When that happen? During her pregnancy? Or after giving birth? Or maybe this past few years.
I want to ask those question to her but I have to keep it from myself because I know this is not the right time to ask her.
And that's make more go insane.
"You must be very intelligent to learn that fast" nakangiti ring sabat ng asawa ni Mr. Smith.
Tahimik lang akong nakikinig.
"Thank you for your compliment Madam, but all that I have now, all that you see is from my hard work being intelligent wasn't good enough, you have to partner it with dedication, hardship, and prayer."
Ngumiti naman ng ubod ng tamis sa kanya si Mrs. Smith na akala mo ba eh nakakita siya ng anghel.
"You are really like you mother from the outside and the way she talk... It's like I am talking to the young version of Anastasia" sabi pa nito sabay hawak sa kamay ni Andrea bigla naman nabura ang ngiti sa labi nito at napalitan ng pagkalito at sakit sa kanyang mata.
"Y-you know my mom...."
"We know your parent... very well." Mr. Smith said to her.
Napalunok naman muna si Andrea tapos tumingin siya sa iba't-ibang dereksyon.
Hindi naman pala lahat nagbago, ganitong-ganito siya pag may gusto siyang iwasan na topic mga usaping ayaw niyang bigyan pansin or may mga alalang ayaw niyang balikan.
"H-how did you know them?"
"Oh, your beautiful mom, I meet her one of the auction I attend for orphan then we became friends." Happiness that's all written on the face of Mrs. Smith while reminiscing the day when she meet the mother of Andrea. "And this my husband your father is his best buddy on playing billiard." ngiting-ngiting hinaplos nito ang braso ng kabiyak.
Nakatingin lang kami sa kanila.
Si mama na matamang nakatingin kay Mrs. Smith. Si papa na patango-tango lang. Si Jessica na nakikinig lang din at ako na pinagmamasdan ng palihim si Andrea...
Hanggang sa napansin kong.... Parang magkahawak kamay sila ni Paul.
Napakunot nuo naman ako kaya naman pasimple ko silang tiningnan at tama nga ako ng hinala hawak ni Paul ang kamay ni Andrea!
"Yeah my dad he loves playing billiard." Narinig kong sabi ni Andrea pero nakatingin pa rin ako ng masama sa kamay nilang magkahawak ni Paul.
"Do you play billiard too?" Mr. Smith ask.
"Oh, yes Sire I am, my father thought me and Marlon very well when we we're young that's our best boding." Mabilis na pabalik ang tingin ko sa kanya ng marinig ko ang pangalan ko.
Yeah those day when her father are still kicking out! He teaches us how to play billiard and I can say that Andrea is best player that's also her one way to kick the ass of her suitors when we we're in high school she had this rule "If you can beat me I'm yours" but no one can beat her when it comes to billiard.
"Oh that amazing I am looking forward to play with you one of this days." Masayang masaya na sabi ni Mr. Smith.
"Oh, I love that Mr. Smith can't wait to see my father's best buddy to play with his daughter I know he will laugh all along seeing us playing billiard." Excited ding balik ni Andrea.
"My Son, he also knew how to play billiard sweetie..." Biglang singit ni Mrs. Smith.
Bigla naman natigilan si Andrea saka napatingin kay Paul.
Bigniyan naman siya nito ng makahulugang tingin na para bang nag-uusap sila na sila lang dapat ang makaalam.
Muli naming ibinalik ni Andrea ang tingin sa mag-asawa saka nagpaskil nang isang pilit na ngiti mas lalu tuloy akong naintriga kung anu ang palitan nila ng tingin ni Paul, bakit biglang umakto na naasiwa si Andrea. Then I notice Paul written something on her palm, then Andrea too they are communicating through written on their palm.
Sige parin sa pagpapalitan ng usap ang mag-asawa at si Andrea panaka-naka ay sumasali si mama at papa pero ang expression ng mukha ni Andrea ay ibang-iba kesa kanina may mga pagkakataong nangingig ang mga kilay niya para bang iniiwasan niya mapakunot nuo o di kaya ay magtaas ng kilay. May mga pagkakataon ding tinitingnan niya si Paul na parang di ito makapaniwala, tapos hihinga siya ng malalim saka bubuka ang mga labi na para bang may ibinubulong.
May isang beses na malinaw niyang nabigkas ang mura madiin yuon kahit walang boses saka naman hinawakan ng mahigpit ni Paul ang kamay niya na para bang kinakalma siya.
Sila at ako lang ang nakakakita sa mga galaw nila ni hindi nga nila napapansin na pinapanood ko sila.
At naiinis ako dahil parang ang dami nilang pinag-uusapan sa mga simpling galawan nila.
I clench my jaw I trying all my damn best to calm myself repeating to myself that I don't have the freaking rightful to act as if she is mine.
Nagising lang ako sa aking pagmumuni-muni ng makita kong tumayo ang mga magulang ko at ang mag-asawang Smith may mga kakilala daw ang mga ito na kailangan lapitan.
Now the only left at the table is the four of us.
Jessica, Paul, Me and Andrea.
—oOo—-