Thank you Babies, This is the last chapter of STL!
Chapter 40
Heirloom ring
"This is a plan." Mrs. Arcajedo smiled at me.
"What do you mean po?" I said, seriously.
They both laughed as my grandfather joined them.
"Apo," Tawag ni Lolo.
"This is all a plan. Everything was a plan. I kidnapped--- I mean, we, the marriage couple that you're husband's parents are the one who suggested this plan.." Lolo explained.
My mouth opened in shocked. No way!
"Ija..." Mrs. Acajedo smiled at me, again. "This plan is everything for us. I want you to know that this is very important. And I'm sorry if we didn't include you for our plan... This is my surprise to my favourite son... A surprise that he'll accept."
This is new. Her tone now is calm so far from mother's Kajik i've known. The first time i saw her, she was kinda strict. Also his husband.
Hindi nawala ang ngiti ni Lolo habang pinagmasdan kaming nag-uusap.
Lumunok ako. "Anong supresa?"
My brain is processing. I don't get it.
Tumawa si Mr. Acajedo. "Tanggap ka na namin, ija. Hindi dahil nalaman naming Ikaw ang nag-iisang apo ni Mr. Valuenzuela ay yun ang rason sa pagtanggap namin sa iyo."
I was like a leaf waiting to fell of the tree.
Ngumiti ako ng mapait. "Ayoko sanang tanungin ito pero bakit niyo po ako kailangang kuhanin mula---"
"Klein, kasabwat ako rito. At kung tutuusin ay malaki pa akong pagbabayarin sa'yo. I immediately agree when Mrs. Acajedo send me an Email message from my Assistant and book a flight in Philippines for this." Lolo cut me off.
I nodded. "Paano naman ang mga ipinakita mo? Ang mga Infantes?"
"It was all a lie. Nasa bilangguan na ang mga Infantes at ang iba ay namatay."
Bahagyang lumaki ang aking mga mata sa gulat. How come?
Binalangin ko ang tingin sa mag-asawa. Hindi pa rin nawala ang ngiti nila.
"Boss!" Lumapit ang isang bodyguard sa amin na mukhang sa magulang ni Kajik nagtrabaho. "Nakita namin Ang anak niyo! Papunta na sila rito kasama si Jaze Valuenzuela."
Napatayo ako sa gulat. Maging silang lahat.
"I know he's really coming here to know if you're here." His mom giggled at me.
Inalalayan ko si Lolo nang naisipan naming lahat lumabas sa mansyon. Napanganga ako ng makita ang tatlong mga bodyguards ng mag-asawa. Ang yaman talaga nila. Kahit ba naman dito?
"He's here..." I heard Mr. Acajedo when we went out.
Lumilipad ang aking buhok habang nakahawak sa kamay ni Lolo.
The big old gate opened. Binuksan ng mga tauhan ito. Sabay pumasok ang dalawang lalaki na nakasuit. Seryoso ang kanilang mukha pagpasok. It's Tito Jaze! Tito Jaze and Kajik! They're here. I'm not dreaming, okay!
"S-son..." I heard my Lolo whispered.
Malaki ang hakbang nila. Nakatuon Ang tingin ng mga mata ni Kajik sa akin. I missed you. I miss you, like hell.
Napalayo ako kay Lolo nang yakapin ako ng diretso ni Kajik.
"Fucking hell! I thought I would lose you!" He cursed and hugged me tight.
Hindi ako nakapagsalita. Pumikit ako at isinubsob ang mukha sa kanyang balikat. I miss his scent. I miss his perfume. Ang bango niya talaga kahit pa pinagpawisan.
"Easy, ijo." Si Tito Jaze. "My niece is pregnant with you."
Kumawala siya sa yakap. "Are you okay?"
"Yeah..." I said with amusement in my voice.
Parang ilang taon ko siyang hindi nakita. Is it new? I feel like it's new. Parang tumangkad pa siya at mas pumogi pa ng sobra. His voice didn't changed, it's still hot and dark.
Sunod ay niyakap ako ni Tito Jaze. He went to his parents and talked to them. Lumayo sila sa amin. Which is I didn't heard, they we're whispering but his parents we're similing.
"How's my baby?" Tito Jaze said after the hug.
Parang ang tagal ko ng hindi narinig sa kanya Ang pagtawag niya sa'kin niyan ah...
"Your niece is fine."
Napatingin kami Kay Lolo.
"Dad... You never said you would come here. I thought you would hurt her--"
"Paano ko sasaktan ang apo ko? Kung pati sa pagkamatay ng kanyang mga magulang ay konsensiyang-konsensiya na ako." Tumawa siya pero bahid ang lungkot sa kanyang tawa.
It was not his fault but I still, I still have the urge to be mad at my grandfather. And I happy that he comeback. That he owned his faults and how he left his responsibilities to me.
"Dad..." Tito sighed. "L-let's just go home..."
The moment he said that his father, my Lolo, agreed.
Akala ko'y matagalan pa kami sa Islang ito pero may Apat na Helicopter ang dumating. Of course, it was their helicopter. But the other one was owned by my Tito. Sabay kaming lahat sumakay sa Helicopter. Tito Jaze and Lolo are together on the other helicopter, as so as Kajik's mother on the other helicopter. Ang isa ay para sa aming dalawa.
Tahimik lang ang pagsakay namin hanggang sa umandar. He didn't speak and so do I.
I fell a sleep even I didn't feel sleepy and I'm not tired. The next thing I see when I wake up is I'm already laying on a red room. Did he carry me here?
"Klein!" Una akong dinaluhan ni Mira na kanina pa palang nasa gilid ko, naghihintay na gumising ako.
Sumunod pa ang dalawang kaibigan namin.
"Thank god! Akala ko'y hindi ka na namin mahanap!" Masayang sabi ni Danielle at ngumiti sa akin ng matamis.
Isa-isa ko silang niyakap. Seven was serious but still smiled at me.
"Kajik explained to us why you're gone." Dani said.
Dinilaan ko ang ibaba kong labi. "M-mabuti... "
Nag-usap kaming apat tungkol sa nangyari. Tinanong ko sila kung nasaan ako at sinagot nilang nasa Mansyon ni Tito Jaze. At nasa sala si Kajik at Ang kanyang mga magulang na kinakausap si Tito at Lolo.
"I can't believe it!" Danielle twisted her lips. "I mean... I thought you're Lolo is bad---"
"Baka nagbago na, dani." Mira said to her.
"Hmp!" She pouted like a cutie girl. "Sabi kasi ng apo niya eh."
Tumawa ako. "Iyon ang ipinakita niya sa akin noon eh..."
"Maganda ang islang Fallion." Napalingon kaming lahat kay seven.
"Iyon ang gusto kong puntahan bukod sa Jeju Island. Maganda ba doon?" Dagdag niya.
"Maganda naman..." Maikli kong sagot na ikinatango niya.
I never know. Hindi naman kasi ako nakagala. Tapos malayo pa sa bayan ang Bahay ni Lolo roon. If only I requested.
Bumangon ako at tinulungan ako nilang dalawa ayusin ang sarili ko. May mga damit pa pala ako sa Mansyon ni Tito Jaze. May sariling silid kasi ako dito at may mga naiwang damit. May mga oversize shirt pa. Naunang umalis si Seven para iwan kaming tatlo tinulak din siya ni Danielle palabas. Mukhang nagkamabutihan na sila.
"Ayos na kayo?" Tanong ko sa kanya.
Isinuot ko ang malaking dress na pinili ni Mira para sa akin. Sakto dahil hindi masyadong Malaki, hindi rin fit.
Napatigil siya sa pag-suklay. "Ni?"
Ngumisi ako. "Ni seven, malamang..."
Pinigilan ni Mira ngumisi sa tanong ko ng makita ang reaksiyon ng kaibigan namin. Nanlumo siya.
"Oo naman! Kaibigan kami eh..." She continued combing my hair.
"Hanggang ngayon, idenial ka parin talaga, eh noh?" Sarkastikong ani ni Mira sa kanya.
"Excuse me?!" Danielle felt insulted. "Are you calling me indenial?!"
Naki-balikat si Mira at mas lalong inasar ito sa kanyang pag walang bahala.
Hindi ko maiwasang tumawa, mabuti nalang ay hindi pinansin ni Danielle. Matindi pa naman magtampo si Dani. Kailangan mo talagang ituon sa kanya ang atensiyon mo kasi hindi siya madaling suyuin.
"Tumigil na kayo. Magmumukha kayong mga bata." Sita ko sa kanila.
Sabay silang umirap.
"Mag ingat ka... Baka mapano si baby." Inalalayan ako nilang dalawa ng papunta ako sa pinto.
Si Danielle mismo ang bumukas sa pinto at para naman akong pilay na inalalayan ni Mira. Hindi masyadong mataas ang hagdan ni Tito jaze sa Mansyon niya, at mas mabuti nga iyon.
Hindi pa kami nakapunta sa hagdan ay may nakita kaming dalagang may hawak na mga damit.
"Ate klein, nilabhan ko pala ang ibang mga damit mo..." Sinalubong ako ni Mara, isa sa mga katulong dito.
She reminds me of Ariel, her hair is red kasi.
Kulang nalang ay magsuot ng gown na isinuot ng serena na iyon. I think she's already college now. Noong tumira ako rito ay highschool pa siya.
This place is Tito jaze's place, it's from his parents but they gave it to him.
"Thank you, mara..." Sabi ko. "Nasaan si Manang arada?"
Nagkatinginan ang dalawang kaibigan ko. They don't know people around here since i or Tito jaze didn't invite them here. Paminsan-minsan lang din matutulog si Tito jaze rito. It's either on his office or his own penthouse.
Malungkot siyang ngumiti. "Wala na po si Mama..."
Sa pagkabigla ko ay malapit akong natumba kung hindi lang ako mas hinigpitan ni Mira sa pagkahawak.
"Ano?" Naluluha kong ani. "P-paano? Bakit hindi 'to sinabi sa akin ni Tito?"
"Klein..." Alalang tawag ni Danielle sa'kin.
"Klein, buntis ka." Si Mira.
Yumuko ang dalaga. "Sa totoo lang ate klein, ako po ang nag-presinta kay Sir na wag ipaalam sa'yo. Namatay po si Mama dahil sa lubha ng sakit niya. Ayoko pong sabihin dahil alam ko na---"
"O-okay lang. Naintindihan ko."
Pinunasan ko ang mga luha sa aking mga mata. May your soul rest in peace right now and forever, Manang Arada.
Nagpaalam ang dalaga sa amin na may gagawin pa. I wanted to ask more about what happened when i leave this place but i think she's just very busy. Parang napansin ko ang pagkaiba niya.
"Klein?"
Nakita ko si Kajik. He's outfit right now is just different and formal.
Agad akong binitawan ni Mira. Hinila siya ni Danielle at naglakad papuntang hagdan, iwan kaming dalawa ni Kajik.
"Gusto mo lang makipag bebe time kay Seven eh!" Rinig kong sigaw ni Danielle.
Nakita ko pa ang pagtakip ni Danielle sa kanyang bibig.
"Hey..." Nakita ko ang gulat sa kanyang mga mata. "Baby, why are you crying?"
Umiling ako. "Wala... May nalaman lang."
"Probably that little girl's mother right? Arada?"
My lips parted. "How do you know?"
"Your Tito jaze told me. I was about to tell you. But i think that girl already told you." He sighed and embrace his shoulders. "Hug me... "
Walang alin langan ko siyang niyakap.
"I'll marry you..." He said and smelled my neck.
I giggled. "No, you won't... Mas galit pa ako sa'yo, hindi ka nagsalita habang nasa helicopter tayo."
"I'm sorry, i was thinking about our wedding."
"Tataguan kita ng anak!" Kumawala ako sa yakap.
He smirked. "You can't do that, Valuenzuela..."
Nagulat ako ng yumuko siya upang halikan ako sa labi.
"Wait until i'll turn you into Arcajedo."
He then gave me the heirloom ring. Nanginginig kong kinuha. It's Silver, crystal on it with small star on the center.
"H-hubby..." I uttered.
"Mom... Mom wants me to give you this. She regretted everything, I haven't forgive her but I was happy because they accepted you. It's a heirloom ring for our family. Arcajedo. She said she wants us, to continue, the bloodline... And... And---"
"It's nice." Putol ko dahil puring-puri na ako.
"I know, baby."