အပိုင္း(၂.၁)
ယန္က်န္းခ်ီးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေလးေထာင္တုန္းကပဲ။အကာအကြယ္စည္းကို ေနာက္ဆံုးဖြင့္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္က သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ေတြ မီးေဘး နဲ႔ ေတာင္ေတြ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပဲ။
အကာအကြယ္အခင္းအက်င္းရဲ့ အခ်က္အခ်ာဟာဆိုရင္ လင္းယြမ္ ေတာင္ထိပ္ရဲ့ အမတ ခန္းမေဆာင္ထဲမွာ တည္ရိွတယ္။ ဒါကို အာရံုလႊဲေျပာင္းျခင္းအဆင့္ကို ေရာက္ရိွေနတဲ့ ဝါရင့္တဲ့သူေတြက ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ သူတို႔စီရင္ခင္းက်င္းဖို႔အတြက္ သန္းခ်ီတဲ့ ဝိဥာဥ္ေက်ာက္တံုးေတြကို ေန့တိုင္းလိုအပ္တယ္။ ယန္က်န္းခ်ီးမွာ ရွည္လ်ားတဲ့သမိုင္းနဲ႔ ေပါမ်ားတဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြရိွတယ္။ ရက္ေပါင္းခုႏွစ္ေထာင့္ခုႏွစ္ရာေလးဆယ့္ကိုးရက္အတြင္းမွာ မထိန္းသိမ္းထားႏိုင္တဲ့အေျခအေနကိုက်ေရာက္သြားၿပီ။
အေျခတည္အဆင့္ထက္ျမင့္တဲ့ တပည့္တစ္ေထာင္နီးပါးဟာ တည္ၾကည္ေလးနက္တဲ့မ်က္ႏွာထားေတြနဲ႔ အမတခန္းမအျပင္ဘက္မွာ အသံတိတ္ေနရာယူထားၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ့က်င့္ႀကံျခင္းအဆင့္က ဒီအကာအကြယ္ကို ကြၽမ္းက်င္စြာကိုင္တြယ္ဖို႔အတြက္ မလံုေလာက္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာ့ ဝိဥာဥ္ေက်ာက္တံုးေတြကို အသံုးျပဳျပီး သူတို႔ရဲ့ကိုယ္ပိုင္က်င့္ႀကံျခင္းကို ေလာင္ကြၽမ္းသြားေအာင္လုပ္ႏိုင္ၿပီး အကာအကြယ္စည္းကို ဆက္လက္ထိန္းထားႏိုင္တယ္။
အခင္းအက်င္းက ဝိဥာဥ္စြမ္းအားကို ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။
ရုတ္တရက္ မိွန္ေဖ်ာ့တဲ့ အကာအကြယ္က ေလထဲမွာ ဖ်က္ခနဲလက္သြားတယ္။ ဒါက ထပ္ၿပီးတိုက္ခိုက္ခံရတယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ျပေနတာပဲ။
နတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူေတြက ပိုၿပီးႀကီးမာတဲ့အကာအကြယ္ကစြမ္းအားေတြကို ေလာင္ၿမိဳက္သြားေစႏိုင္တဲ့ ပိုႀကီးတဲ့အကာအကြယ္ကို တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္။ အဲ့ဒီအကာအကြယ္စက္ဝန္းႀကီးရဲ့အေရာင္က မိွန္သထက္ မိွန္လာၿပီ။ ဒီေန့.....ထပ္ၿပီးေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့မွာကို... ငါစိုးရိမ္တယ္။
ရွဲ႔ဟိုင္က ဝမ္ရွဲန္နန္းေတာ္ကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထြက္လာၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္းကင္ေပၚကအလင္းေရာင္က ပိုၿပီးအားနည္းလာတာကို ေတြ့ခဲ့တယ္။ ဘယ္ခ်ိန္မွာမဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ေခ်ရိွတယ္။
အျပင္မွာေစာင့္ေနတဲ့တပည့္ေတြအားလံုးက သူအျပင္ကိုထြက္လာတာလည္းျမင္ေရာ သူတို႔ရဲ့ေလးစားမႈကိုျပသတဲ့အေနနဲ႔ အရိုအေသေပးလိုက္ၾကတယ္။ ေလးေလးစားစားေျပာလိုက္တယ္။ "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။စီနီယာအကိုႀကီး"
ရွဲ႔ဟိုင္က ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့ တပည့္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ စီနီယာအကိုႀကီးေတြအားလံုးက ငယ္ရြယ္ေပမဲ့လည္း သူတို႔ရဲ့က်င့္ႀကံျခင္းက အာရံုလႊဲေျပာင္းျခင္းအေျခခံအဆင့္ပဲ ရိွေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က အမတခန္းမထဲဝင္ဖို႔ အရည္အခ်င္းျပည့္မွီၿပီးေတာ့ စီနီယာေတြ အကာအကြယ္ကို ကိုင္တြယ္တဲ့အခါ ကူညီရတယ္။ အျခားသူေတြကို ေစာင့္ေနၿပီးေတာ့ အျပင္မွာပဲေနေနရတယ္။
(T/N-က်င့္စဥ္ေတြရဲ့ နာမည္ကို ဖတ္ရလြယ္ေအာင္ဘဲပန္လိုက္တယ္။ eng ကေနတိုက္ရိုက္ျပန္ရင္ေလ ဖတ္ရတာအဓိပၸါယ္မရိွသလိုျဖစ္ေနလို႔။ ဒါေလးေတာ့နားလည္ေပးပါဗ်ာ)
သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔မွာရွဲ႔ဟိုင္လို ပါရမီနဲ အေျခခံက်င့္ႀကံျခင္းမရိွေသာ္လည္း သူတို႔အမ်ားႀကီးမကူညီႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘဝအတြက္ ေလာဘမႀကီးၾကဘူး။ၿပီးေတာ့ ေသရမွာကို မေၾကာက္ရြံ႔ၾကဘူး။
ရွဲ႔ဟိုင္သူ႔ေရ႔ွက ငယ္ရြယ္တဲ့မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူတို႔အားလံုးမွာခိုင္မာတဲ့အၾကည့္ေတြရိွတယ္။ အညံ့ဆံုးဂ်ူနီယာေလးေတြကေတာင္မွ ခုခ်ိန္မွာ မတ္မတ္ရပ္ၿပီး သူတို႔ရဲ့ဓားေတြကို သူတို႔ရဲ့လက္ထဲမွာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ထားၿပီး ေသျခင္းနဲ႔ရွင္ျခင္းကို ရင္ဆိုင္ေနၾကတယ္။ ဒီအႏၲရာယ္ေတာထဲမွာ ဘယ္သူမွထြက္မေျပးၾကဘူး။ ဘယ္သူကမွ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ သူ႔ကို လႊဲေပးဖို႔ အေတြးမရိွၾကဘူး။
ဟုတ္တာေပါ့။ ယန္က်န္းခ်ီးက လွည့္ကြက္ထဲက်ေရာက္သြားတဲ့ေန့မွာ ေမာ့ကြၽင္းက တစ္စံတစ္ေယာက္ကေနတစ္ဆင့္ စကားတခ်ိဳ႕ကို ျပန္႔သြားေအာင္ေပးပို႔လိုက္တယ္။ အဲ့ဒါက သူေမာ့ကြၽင္းကို ေက်းဇူးတင္မယ္ဆိုရင္ ယန္က်န္းခ်ီးကို လြတ္လမ္းေပးလိမ့္မယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဒီမွတ္ခ်က္ေတြက ယန္က်န္းခ်ီးတစ္ခုလံုးကို ေသခ်ာေပါက္ အရွက္ခြဲလိုက္တာပဲ။ တကယ္လို႔ သူတို႔တပည့္ေတြကိုလႊတ္ေပးမဲ့ တရားမ်ွတတဲ့ အမတဂိုဏ္းသားေတြ ရွင္သန္ေနမယ္ဆိုရင္ အမတဝိဥာဥ္ကမ႓ာတစ္ခုလံုးရဲ့ ဂုဏ္သေရကို ေလွာင္ရယ္ၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔အတြက္ ေျခကုပ္ယူစရာေနရာေတာင္ ရိွမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲ့ခ်ိန္မွာ လူအားလံုးက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေဒါသထြက္လာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ဒီ****စစ္ပြဲကလဲ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
အခု ခုႏွစ္ေထာင့္ခုႏွစ္ရာ ေလးဆယ့္ကိုးရက္ ကုန္ဆံုးသြားၿပီ။
တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ ေသဖို႔နီးလာေလေလ ပိုၿပီးထင္ရာစိုင္းလာေလေလပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၫွိႏိႈင္းမဲ့သူ မရိွေသးဘူး။
ဒါက ယန္က်န္းခ်ီး ဇာတ္ေကာင္ရဲ့ အင္အားပဲ။ နတ္ဆိုးကို ေခါင္းငံု႔ဖို႔ထက္ ေသဖို႔ကိုပဲေရြးခ်ယ္လိမ့္မယ္။
ရွဲ႔ဟိုင္ကေလးလံတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ တစ္လွမ္းၿပီးတစ္လွမ္း လွမ္းလာခဲ့တယ္။
သူဒီနားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခါနီးမွာ လက္တစ္ေခ်ာင္းက သူ႔အက်ႌအနားကြပ္ကို ကိုင္လိုက္တယ္။ ေထာင္လုပဲ သူ႔ရဲ့ ညီငယ္ေလး။ သူကမ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ၿပီး သူ႔ကိုေျပာလိုက္တယ္။ "အကိုႀကီး မင္းအသက္ရွင္ရမယ္ေနာ္"
ဒီကေလးက မ်ားေသာအားျဖင့္ အဆိုးဆံုးပဲ သူက မၾကာခဏဆိုသလို က်င့္ႀကံျခင္းမွာလိမ္လည္လွည့္ဖ်ားေလ့ရိွတယ္။ သူဟာမၾကာခဏဆရာ့ဆီက အဆူခံရေလ့ရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒီေနရာမွာ နာနာခံခံနဲ႔ ထိုင္ေနတယ္။ ရွဲ႔ဟိုင္ ျဖည္းျဖည္းေလးေျပာလိုက္တယ္။ "ဘာလို႔လဲ?"
ဘယ္သူမွ သတိမျပဳမိတာကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး လူငယ္ေလးက ျမင္ဖူးေနက် မရိုးသားတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၿပံဳးၿဖဲျဖဲလုပ္ျပလိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သြားစြယ္ေတြကို လွစ္ျပလိုက္ၿပီး ခပ္တိုးတိုးဆိုလိုက္တယ္။
"စီနီယာအကိုႀကီး..မင္းက ဒီေလာကမွာ အငယ္ဆံုးက်င့္ႀကံသူေလ။ ငါတို႔နဲ႔မတူဘူး။ Hedaoရဲ့စစ္မွန္တဲ့ အမတျဖစ္လာဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရိွတဲ့ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္မင္းအသက္ရွင္ရမယ္။ ဒါမွ ငါတို႔အစား ဒဏ္ခတ္လို႔ရမွာ"
သူဒါကို ေျပာလိုက္တဲ့ခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္လံုးေတြက ေတာက္ေလာင္ေနတယ္။ သူအရပ္မ်က္ႏွာတိုင္းကို သတ္ပစ္ေနသလို ေျခလက္ေတြက ကလုနီးပါပဲ။
"အခ်ိန္တန္ရင္ အသတ္ခံရမဲ့ ဒီနတ္ဆိုးက်င့္ႀကံသူေတြက အေဖအေမတၿပီးေတာင္ ငိုရလိမ့္မယ္။ သူတို႔ဒီလို လုပ္ရဲတယ္ဆိုရင္လည္း ၾကည့္ၾကတာေပါ့"
ရွဲ႔ဟိုင္ ျဖည္းၫွင္းစြာ အသပ္ရႉၾကပ္လာတယ္။
သူ႔ရဲ့အလုပ္ကိစၥေတြ ေနွာင့္ေနွးၾကန္႔ၾကာေနမွာစိုးလို႔ ေထာင္လုက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ရဲ့လက္ကို အလ်င္စလို လႊတ္ခ်လိုက္တယ္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ေခါင္းကို ကုတ္လိုက္တယ္။
"အၿမဲတမ္း မင္းကငါတို႔ေရ႔ွက စီနီယာပါ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ မင္းကို ငါတို႔ေနာက္ထပ္ ကာကြယ္ေပးပါရေစ"
ရွဲ႔ဟိုင္ သူ႔ရဲ့လက္ကို သာသာေလးကုတ္လိုက္ၿပီး ေထာင္လုရဲ့ ေခါင္းေလးကိုဖြလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ ကြဲအက္တဲ့အသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ " မင္းကငယ္ေသးတယ္။ အရမ္းမေတြးပါနဲ႔"
သူကေခါင္းကိုလွည့္လိုက္ၿပီး ၾကာၾကာမေနေတာ့ဘဲ ေတာင္ထိပ္ကေနဆင္းလာတယ္။
..................................................
သခင္မင္းရန္ က ရန္ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့အရွင္သခင္ျဖစ္တယ္။ အမတဝိဥာဥ္နယ္ပယ္တစ္ခုလံုးမွာ အညစ္အေၾကးသန္႔စင္ျခင္းအဆင့္ရဲ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ သခင္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဝိဥာဥ္အမတေလာကမွာ အႀကီးအက်ယ္ေလးစားခံရတယ္။ ခုေတာ့ဒီႏွစ္ကနီးကပ္လာၿပီ။ သူကအညစ္အေၾကးသန္႔စင္ျခင္းအဆင့္ရဲ့ ထိပ္ေခါင္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ သူကထိုးေဖာက္မေက်ာ္လႊားႏိုင္ဘူး။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး မျမင္ကြယ္ရာမွာမေနႏိုင္ဘူး။
ဒီလိုကပ္ဆိုက္ကာလနဲ႔သူ ပက္ပင္းမႀကံဳခဲ့ရင္ မေကာင္းဆိုးဝါးကပ္ဆိုးနဲ႔ ဆက္စပ္ဖို႔ သီးသန္႔ခြဲျခားခံရမွာမဟုတ္ဘူး။
ဆံျဖဴနဲ႔လူက ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္ေနတယ္။သူ႔မ်က္ႏွာက ေရႊေရာင္စကၠူလိုပဲ။ မ်က္ႏွာအမူအယာေတြက အားနည္းေနတယ္။ သူက လံုးဝကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဒဏ္ရာရေနခဲ့တယ္။
သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လိုက္ၿပီး ႀကီးရင့္ေနတဲ့အသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
''ဟိုင္အာ မင္းဒီမွာလား"
ရွဲ႔ဟိုင္က တရိုတေသနဲ႔ေရ႔ွကို ေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္။ ေျပာလိုက္တယ္။
"ဆရာ''
ရွဲ႔ဟိုင္က အဲ့ဒီလူအိုႀကီးရဲ့ အားနည္းေနတဲ့ အသက္ရႉပံုကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ႏွလံုးသားက ပိုပိုၿပီး ေလးလံလာတယ္။ ဆရာက စစ္ပြဲကို ရင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ အားအင္ကုန္ခမ္းေနၿပီ။ နတ္ဆိုးေတြရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ဆရာက သန္႔စင္ျခင္းအဆင့္မွာ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာရပ္တန္႔ေနခဲ့တယ္။ အဲ့အဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နည္းနည္းသာရိွတာ။ Gengu,ငါေရ႔ွကဆက္ဖို႔ကို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မရိွေတာ့မွာစိုးရတယ္။
(TN-genguကဘာလဲေတာ့မသိဘူး။ သိတဲ့သူရွင္းျပၾကပါၪီးဗ်ာ ၿပီးေတာ့အရင္အပိုင္းက မွားေနတာတစ္ခုက သူတို႔က ရက္ေပါင္း၇၇၄၉ရက္ပါေနာ္ ။ e tranကနည္းနည္းမွားေနတယ္ဗ်ာ)
ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့ မ်က္ခြံေတြက ေလးလံေနခဲ့တယ္။ သူတစ္လံုးခ်င္းစီေျပာလိုက္တယ္။ "ဆရာ အဲ့ဒီနတ္ဆိုးက တာအိုဆက္ယွက္ျခင္းအဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနၿပီလား?"
အခြံလြတ္သန္႔စင္ျခင္းအထက္က He Dao ျဖစ္တယ္။ တာအို သဟဇာတျဖစ္ျခင့္အဆင့္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးပဲ။ သူ႔ခႏၶာနဲ႔ ဝိဥာဥ္က တစ္သားတည္းျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ သူ႔အသက္ကလည္း အဆံုးမရိွဘဲ။ ေကာင္းကင္နဲ႔ ေျမၾကီးရဲ့ စြမ္းအားကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ဟင္းလင္းျပင္ကိုေတာင္ အစိတ္စိတ္အႁမြွာႁမြွာျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္သူ႔ကို ဟဲ့ေဒါင္ရဲ့ အမတအစစ္လို႔ေခၚတယ္။ ကမ႓ာႀကီးရဲ့ စိတ္ဝိဥာဥ္ေပါ့။ ေနာက္ဆံုးဟဲ့ေဒါင္အမတအစစ္က ယုအန္မင္းဆက္အစမွာ က်ရႉံးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ဟဲ့ေဒါင္မေသမ်ိဳးအစစ္ဆိုတာမရိွခဲ့ဘူး။
နတ္ဆိုးက အဲ့ဒီအဆင့္ကို ေရာက္သြားၿပီဆိုရင္ ဒီေန့က ယန္က်န္းခ်ီး အႏၲရာယ္မက်ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဝိဥာဥ္အမတေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ့ အႏၲရာယ္ပဲ။
ဆရာမင္းရန္က ေခါင္းခါလိုက္တယ္။ "မျဖစ္သင့္ဘူး။ သူသာတကယ္ တာအိုဆက္ယွက္ျခင္းအဆင့္မွာဆိုရင္ ဧရာမ အကာအကြယ္အခင္းအက်င္းႀကီးက သူ႔ကို မရပ္တန္႔ေစႏိုင္ေတာ့ဘူး။" ဒါေပမဲ့ ဆရာသခင္မင္းရန္က ဒါကဘယ္လိုကိစၥမ်ိဳးလဲဆိုတာ တိတိက်က် မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့အမူအရာက ျပင္းထန္ေနတယ္။ သူတာအိုအဆင့္မွာမဟုတ္ေသးသေရြ့ သူ႔မွာခုခံႏိုင္ဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရိွေသးတယ္။ ဒါ့အျပင္ တာအိုအဆင့္ေရာက္ေနလဲ ဘာျဖစ္လဲ? သူတစ္ရက္ရွင္သန္ေနသေရြ့ ဒီနတ္ဆိုးကိုသတ္ၿပီး အမတက်င့္ႀကံသူေတြရဲ့ ကမ႓ာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပန္ယူလို႔ရတာပဲ။
သခင္မင္းရန္က တိတ္တိတ္ေလးသက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္တုန္းက နတ္ဆိုးက ဘယ္ေနရာကမွန္းမသိ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ သူက နတ္ဆိုးေတြသူ႔ကို ေခါင္းငံု႔လာေအာင္ မနာမခံမလုပ္ရဲေအာင္ ရက္စက္တဲ့ၫွင္းပန္းႏိွပ္စက္တဲ့နည္းေတြနဲ႔ အုပ္စိုးခဲ့တယ္။ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကမ႓ာ့အမတေတြ က်င့္ႀကံသူေတြက အဲ့ဒါက ဒီကပ္ဆိုးႀကီးရဲ့ အစဆိုတာကို သတိမထားမိခဲ့ၾကဘူး။
ဘယ္သူကမွ သူ႔ရဲ့မူလဇစ္ျမစ္ကိုမသိၾကဘူး။ ဘယ္သူကမွသူ႔ရဲ့ က်င့္ႀကံဆင့္ကိုမသိၾကဘူး။ သူဘယ္ေလာက္သန္မာလဲဆိုတာပဲ သိၾကတယ္။ သူဘယ္ေတာ့မွမရႈံးႏိုင္ဘူး။ သူ႔ကို ခုခံတဲ့လူေတြအားလံုး အၾကင္နာကင္းမဲ့စြာ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္။
ေမာ့ကြၽင္းက နတ္ဆိုးနည္းလမ္းေတြနဲ႔ စိုးမိုးျခယ္လွယ္ရတာပင္ပန္းေနၿပီ။ သူမၾကာခင္မွာ အာဏာႀကီးလာေတာ့မယ္။ သူ႔တပည့္ေတြထဲမွာ နတ္ဆိုးေတြနဲ႔သာမန္လူေတြက အုပ္စုဖြဲ႔ေနၾကၿပီ။ အေၾကာင္းမဲ့သပ္သပ္ သတ္ၾကၿပီး အဓမၼလုယက္ၾကတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းတုန္းက ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့ တပည့္ေတြက ေတာင္ကေန ခရီးထြက္ဖို႔ဆင္းလာၾကတယ္။ ေဒသခံေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္နဲ႔ေပါ့။ တခ်ိဳ႕ေသာနတ္ဆိုး က်င့္ႀကံသူေတြက ေနွာင့္ယွက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက သေဘာထားကြဲလြဲမႈသပ္သပ္ပဲ။ ဒီကပ္ဆိုးျဖစ္ေအာင္ ငါၪီးေဆာင္မႈမလုပ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။
ဒီအေသးအဖြဲ႔ျပႆနာေလးေၾကာင့္ ဂိုဏ္းေတြကို အျမစ္ျပတ္သုတ္သင္ဖို႔ သြားဖို႔ ဝန္ေလးမေနခဲ့ဘူး။
ဒီနတ္ဆိုးမွာ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြထဲ သာမန္အသိဥာဏ္ရိွမေနဘူး။ သူက အေတာ္ေလးကို မရိုးေျဖာင့္ဘူး။ေမ်ာက္ကို ေျခာက္ဖို႔ ၾကက္ကိုသတ္ခ်င္ေနမယ္ဆိုတာကို စိုးရိမ္ေနမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒီအမတဂိုဏ္းအားလံုးကဖရိုဖရဲ အဆင့္မွာပဲရိွေသးတယ္။ လံုးဝကို မခုခံႏိုင္ပါဘူး။
ယန္က်န္းခ်ီးက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ကို တိုက္ခိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔ဂိုဏ္းဆီေနာက္ေၾကာင္းျပန္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂိုဏ္းကိုေစာင့္ၾကပ္ဖို႔ ဧရာမအခင္းအက်င္းကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ သူေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခံရတဲ့ေန့မွာ သခင္မင္းရန္က ဂိုဏ္းေတြအားလံုးကို စာေတြပို႔ေပးခဲ့ေပမဲ့ ျပန္စာနည္းနည္းကိုသာ ရရိွခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔ထားတဲ့ ဂိုဏ္းအမ်ားႀကီးက လာမယ္လို႔ေျပာေပမဲ့လည္း ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းေလးရဲ့အေထာက္အပံ့ေတာင္မပါဘဲ ခုႏွစ္ေထာင့္ခုႏွစ္ရာေလးဆယ့္ကိုးရက္လံုး ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တယ္။
သခင္မင္းရန္က မဲ့ရြဲ႔ၿပီးၿပံဳးလိုက္တယ္။.ဟုတ္တာေပါ့....။ ခုေတာ့နတ္ဆိုးေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာက စုေဝးေနၾကၿပီ။ ဘယ္ဂိုဏ္းကလာရဲၾကေတာ့မွာလဲ? ငါတို႔ကို မကယ္ႏိုင္ခင္ နတ္ဆိုးအုပ္စုေတြရဲ့ သုတ္သင္ခံရမွာကို ငါစိုးရိမ္မိတယ္။
အမတအက်င့္ကိုက်င့္ႀကံတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကေတာင္မွ သီးျခားဆက္ဆံခံေနရတုန္းပဲ။ လူဆိုတာ အႏိုင္ရျခင္းနဲ႔ ဆံုးရႈံးျခင္းအေပၚပဲ ဂရုစိုက္ၾကတာပါ။ ဒါက နားလည္ရလြယ္ေပမဲ့လည္း အဆံုးသတ္မွာေတာ့ ငါအနည္းငယ္ စိတ္ပ်က္ေနမိတုန္းပဲ။ အမတေတြအားလံုးမစည္းလံုးဘူးဆိုရင္ ဒီေန့မွာ ယန္က်န္းခ်ီးကဘာေတျြဖစ္မလဲ။ နက္ျဖန္ေတာ့ သူတို႔ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။
သခင္မင္းရန္က သူေရ႔ွက ခ်စ္စရာမ်က္ဝန္းေလးရိွၿပီး သူ႔ကိုထားမသြားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ အခုအေျခအေနက အဆံုးသတ္ပဲ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။
ရွဲ႔ဟိုင္က သူအေမ်ွာ္လင့္ရဆံုးတပည့္ပဲ။ သူက တာအိုအာရံုျပင္းထန္စြာနဲ႔ သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္စြမ္းျမင့္စြာ ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္။ သူကအသက္၂၀မွာေတာင္မွ ေထာင္စုႏွစ္တစ္ခုအတြင္းမွာ ရွားရွားပါးပါး ျမင္ရခဲတဲ့ ဥာဏ္ႀကီးရွင္တစ္ေယာက္ပဲ။ သူကေတာ့ ဒီဘဝမွာဒီ ေနရာတင္ရပ္တန္႔သြားၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့ အနာဂတ္ကေတာ့ အကန္႔အသတ္မရိွဘူး။ ဟဲ့ေဒါင္အမတအစစ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး။ ရွဲ႔ဟိုင္ အသက္ရွင္မွသာလ်ွင္ ယန္က်န္းခ်ီးေရ႔ွဆက္ဖို႔အတြက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရိွတဲ့ အေမြဆက္ခံသူျဖစ္လာလိမ့္မယ္။
ဆရာသခင္က ေနွးေကြးစြာေျပာလိုက္တယ္။ "အကာအကြယ္က ၿပိဳကြဲေနၿပီ။ ဒီဆရာ ပုဂၢိုလ္ေရးအရတိုက္ဆိုက္ရလိမ့္မယ္။"
ရွဲ႔ဟိုင္ မ်က္ေမွာက္က်ံဳ႔လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ဆရာ ..ဆရာ့ရဲ့ဒဏ္ရာေတြမေပ်ာက္ေသးဘူးေလ။"
ဆရာသခင္မင္းရန္က ျဖည္းျဖည္းေလးၿပံဳးၿပီး ျဖတ္ေျပာလိုက္တယ္။
" ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မူစိတ္ဝိဥာဥ္ကို ၿဖိဳခြဲလိုက္မယ္ဆိုရင္ မင္းအဲ့နတ္ဆိုးကို ရပ္တန္႔ေစႏိုင္လိမ့္မယ္။ မင္း....မင္းဒီအေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ထြက္သြားလို႔ရတယ္။"
ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့ မ်က္ႏွာထား ရုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ "ဆရာ....."
ဆရာသခင္မင္းရန္က က်က္သေရရိွရိွၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ေျပာလိုက္တယ္။ " မင္းက ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့ ေနာက္ဆံုးေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ပဲ။ ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့ အေမြဆက္ခံသူသာ အဆံုးသတ္သြားရင္ ငါ့မွာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မရိွေတာ့ဘူး။ မင္းနားလည္လား?"
ရွ႔ဲဟိုင္ သူ႔လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္လိုက္ၿပီး ေမးရိုးေတြဟာလည္း တင္းမာေနတယ္။ သူ႔ဆရာနဲ႔ က်န္တဲ့တပည့္ေတြးရဲ့ အေတြးကို သူနားမလည္ဘဲ ဘယ္လိုေနမွာလဲ? သူတို႔အားလံုးရဲ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ သူ႔အေပၚပဲ ပံုေအာထားၿပီး သူလြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ အားလံုးက စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခ်င္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဆက္ခံသူသာရွင္သန္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေန့မွာ သူတို႔ကို လက္စားေခ်ႏိုင္မွာ။
ဒါေပမဲ့ သူဒီအဆံုးသတ္ကို လက္မခံႏိုင္ဘူး။
ရွဲ႔ဟိုင္ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႔စိတ္ကို ျပင္ဆင္ၿပီးပံုရတယ္။ ရုတ္တရက္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရယ္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကလည္း ဓားတစ္လက္လို စူးရွေနတယ္။
" ဒါက အဆံုးသတ္မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ နည္းလမ္းရိွပါေသးတယ္။ ဆရာေမ့သြားၿပီလား?'
ဆရာသခင္မင္းရန္က ရုတ္တရက္လန္႔ဖ်ပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွဲ႔ဟိုင္ဘာဆိုလိုလဲဆိုတာကို သိသြားၿပီး ေဒါသတႀကီးဆိုလိုက္တယ္။ " အဓိပၸါယ္မရိွတာေတြ။ မရဘူး!"
သူက မတုန္မလႈပ္ေျပာလိုက္တယ္။ " နတ္ဆိုးဘုရင္ကေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရိွေနသေရြ့ သူ ယန္က်န္းခ်ီးကို လက္လႊတ္ေပးလိမ့္မယ္။"
ဆရာသခင္မင္းရန္က သူ႔မ်က္ခံုးေတြကို ပင့္လိုက္တယ္။ " နတ္ဆိုးရဲ့ စကားက ယံုၾကည္လို႔ လံုးဝမရဘူး။ သူအဲ့လိုစကားမ်ိဳးေျပာတယ္ဆိုတာက ငါတို႔ကိုအရွက္ခြဲဖို႔သပ္သပ္ပဲ။ မင္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းေသကိုေသမွာပဲ။"
သူဒီအေၾကာင္းအရာကို မေတြးခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာလိုက္တယ္။ "ဒါေပမဲ့ သူေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် သံုးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းရိွပါေသးတယ္။ ပထမအေနနဲ႔ လူတိုင္းရဲ့ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြေအာက္မွာ သူ႔သိကၡာကို ပ်က္စီးေစမဲ့ဟာကိုလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒုတိယအေနနဲ႔ သူ႔ရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္က သူ႔ကိုမနာခံတဲ့ ကံၾကမၼာကို ကမ႓ာက အမတဂိုဏ္းေတြသိဖို႔ ေျခာက္ရံုပဲ။ သူက အခြင့္အေရးေပးေနသေရြ့ သူ႔နဲ႔ ယန္က်န္းခ်ီးက အာဃာတထားစရာမလိုဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကိုသတ္စရာလည္းမလိုဘူး။"
ခုနတ္ဆိုးဂိတ္မွာ ႀကီးမားတဲ့ အေသအေက်အပ်က္အစီးမ်ားေနတယ္။ လူအမ်ားႀကီးက မေက်နပ္ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထုတ္မေျပာရဲၾကဘူး။ သူက ရက္စက္ၿပီး အျပစ္မဲ့တာေတာင္မွ နတ္ဆိုးဘုရင္ျဖစ္လာတယ္။ သူကသူ႔ေနာက္လိုက္ေတြရဲ့ အေတြးေတြကို သတ္မွတ္ေပးရၪီးမယ္။ သူရဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ငါတို႔လက္ခံခဲ့တယ္။ျပန္လည္ဆုတ္ခြါဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားႀကီးရိွတာပဲ
ရွဲ႔ဟိုင္က အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ နတ္ဆိုးဂိုဏ္းရဲ့ ျပန္ဆုတ္ႏိုင္ေခ်ကို အက်ိဳးအေၾကာင္းဆက္စပ္စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး စကားေကာင္းေျပာလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ အညံ့ခံလိုက္ျခင္းရဲ့ ကိစၥအားလံုးကို ေျပာေနခဲ့တာမဟုတ္ခဲ့ဘူး။
ဆရာသခင္မင္းရန္ရဲ့ မ်က္လံုးေတြက ဝမ္းနည္းေနခဲ့တယ္။ ဒါကသူ႔ရဲ့ ဂုဏ္အယူရဆံုးတပည့္ပဲ။ သူ႔မွာ ပါရမီအရင္းအျမစ္၊ ထူးကဲတဲ့ နားလည္ႏိုင္စြမ္း၊ ခိုင္မာတဲ့တာအိုႏွလံုးသား၊ ဆင္ျခင္တံုတရားေတြရိွတယ္။ အမတလမ္းကို ရွာေဖျြခင္းလမ္းစဥ္ကို ဆက္သြားသင့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ဒီလိုေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္တဲ့။
သူရွဲ႔ဟိုင္ႀကီးျပင္လာတာကို ၾကည့္ေနခဲ့တာ။ သူဒါကို ခံႏိုင္ရည္မရိွဘူး။ ျဖည္းျဖည္းေလးေျပာလိုက္တယ္။ "နတ္ဆိုးေနရာကို သြားမယ္ဆိုရင္ မင္းဘာျဖစ္မလဲမင္းသိရဲ့လား?"
နတ္ဆိုးရဲ့ရက္စက္မႈက ကမ႓ာေပၚမွာ အေတာ္ေလးလူေျပာမ်ားေနတယ္။ အခ်ိန္က်လာရင္ ငါစိုးရိမ္မိတယ္။ ေသဆံုးျခင္းက အလြန္ဆံုးေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္မယ္ဆိုတာကို။
ရွဲ႔ဟိုင္ကေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာလိုက္တယ္။ " ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့ အေမြခံအျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကို မခ်ည္ေနွာင္သင့္ဘူး။ ဆရာရယ္။ၪီးေလးရယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြလည္းရိွေသးတယ္။ ဆရာက ယန္က်န္းခ်ီးရဲ့ အနာဂတ္နဲ႔ ဆက္ခံသူပါ။ အျခားျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွရင္ ဆရာက ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရွင္သန္ဖို႔ အလဲအလွယ္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုေပးဆပ္တာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ တာအိုႏွလံုးသားကို ဟန္႔တားေစတယ္။ ဒါက ဒီဘဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔ ခက္ခဲမွာကို ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္မိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာ့ရဲ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အတိုင္းေနထိုင္ပါ့မယ္။"
ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့စကားလံုးေတြက ဆရာသခင္မင္းရန္ကို ေျပာစရာစကားမဲ့သြားေစတယ္။ အမတက်င့္ႀကံသူမွာ တာအိုႏွလံုးက တန္ဖိုးရိွတယ္။ ရွဲ႔ဟိုင္ႏွလံုးသားက မာနႀကီးတယ္။ သူ႔ရဲ့တာအိုႏွလံုးသားက ေပ်ာ့ကြက္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူ႔ရဲ့ႏွလံုးသားက သူ႔ရဲ့ေနာက္လိုက္တပည့္ေတြ သူ႔အတြက္ အလဟႆေသေပးမွာကို ခြင့္မျပဳဖို႔ အတိအက်ကို ျပင္ဆင္ထားတာပဲ။
"အသက္ရွင္မွသာလ်ွင္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရိွမွာ။ ယန္က်န္းခ်ီးမွာ တပည့္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာရိွတယ္။ သူတို႔ဒီမွာ မေသသင့္ဘူး" ရွဲ႔ဟိုင္ တစ္လံုးခ်င္းစီေျပာလိုက္တယ္။ "ဒါ့အျပင္ ကြၽန္ေတာ္နတ္ဆိုးဘက္သြားလို႔ရိွရင္ ကြၽန္ေတာ့္မွာသူ႔ကိုသတ္ဖို႔အခြင့္အေရးရိွလာမယ္။ ေယ်ဘုယက်က်ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒါက အခုတြက္ အေကာင္းဆံုးေရြးခ်ယ္မႈပါ"
သူတစ္ေယာက္တည္းကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းက သူတို႔ဂိုဏ္းတစ္ခုလံုးကို ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေသးေသးေလးရိွသေရြ့ သူႀကိဳးစားၾကည့္လို႔ရတယ္။
ဆရာမင္းရန္က အနည္းငယ္တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးေျပာလိုက္တယ္။ " နတ္ဆိုးက သေဘာတူညီခ်က္ကို ျငင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ?"
ရွဲ႔ဟိုင္က ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြကို ျမႇင့္လိုက္ၿပီး ၿပံဳးလိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကလည္း စူးရွေနခဲ့တယ္။ " ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ။ ကြၽန္႔ေတာ့္ကို ကာေပးဖို႔ ကူညီေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီ****လမ္းကို လံုးဝေမ့လိုက္ပါမယ္။ၿပီးေတာ့ အနာဂတ္မွာ ဆရာ့အစား လက္စားေခ်ေပးပါ့မယ္။"
ဆရာသခင္မင္းရန္သူ႔ကိုတားဖို႔ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။က သူ႔မ်က္လံုးေတြက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္လာတယ္။ သူ႔ရဲ့ အမူအရာေတြက ဝမ္းနည္းေနခဲ့တယ္။ သူအခ်စ္ရဆံုးတပည့္ေတြထဲက ဂုဏ္အယူရဆံုးျဖစ္ခဲ့တာ။ သူ႔(ရွဲ႔ဟိုင္)ကို သူ႔ရဲ့သားအရင္းတစ္ေယာက္လို ႀကီးျပင္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာ။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးလည္း သူ႔အေပၚထားထားတာ။ ဒါေပမဲ့ ယန္က်န္းခ်ီးမွာ ရွဲ႔ဟိုင္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ လူေတြအမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးရိွတယ္။ ရွဲ႔ဟိုင္ရဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ကို ျငင္းပယ္ဖို႔ နည္းလမ္းမရိွေတာ့ဘူး။
ဒီအရွက္ရျခင္းကို သည္းခံမွသာ သူတို႔မွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ရိွႏိုင္မယ္။
ဆရာမင္းရန္က အသက္ျပင္းျပင္းရႉၿပီး စကားတစ္ခြန္းကိုေျပာလိုက္တယ္။ "ေကာင္းၿပီ"
ရွဲ႔ဟိုင္က စိတ္သက္သာရၿပီး ၿပံဳးလိုက္တယ္။ သူ႔အက်ႌအစေတြကို မလိုက္ၿပီး ဆရာမင္းရန္ကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ဂါရဝျပဳလိုက္တယ္။ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ " ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေတာင္းဆိုစရာတစ္ခုရိွတယ္။"
မင္းရန္က မ်က္ရည္အဝိုင္းသားနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ " ေျပာပါ.. ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းကို ငါကတိေပးတယ္။"
ရွဲ႔ဟိုင္ ျဖည္းျဖည္းေလးေျပာလိုက္တယ္။ " ကြၽန္ေတာ္ နတ္ဆိုးဂိုဏ္းကို သြားရင္ ဆရာကြၽန္ေတာ့္ကို ဂိုဏ္းကေနထုတ္ပယ္ေပးဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ကေနစၿပီး ကြၽန္ေတာ့ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ၊ နာမည္ေက်ာ္ျခင္း၊ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းျခင္းေတြက ယန္က်န္းခ်ီးနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဘူး။"
........................
(T/N-ကဲ..ဒီတစ္ပုဒ္ကို ဒီမွာပဲ ခြဲခ်လိုက္ၿပီကေလးတို႔ေရ.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဖန္းလိကိုပဲသိခ်င္ေနၿပီ ..ကေလးတို႔ေရာ.. ?)