SDedicated to @yoursuperheroine.
A/N: READ the AUTHOR's NOTE.
Enjoy Reading! :))
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zyra's POV
"Long time no see, Zyra." Angelo.
Yes, it's Angelo. Tingin nyo naman si Dj no? Tss. Feeeeeling -.- But Okaaay. I miss him so much that it came to the point that I want to kiss and hug him. Pero wala naman ako sa place na 'yun. Kahit kailan ni hindi naging kami. Ano bang karapatan ko? I'm just a friend for him.
Kung sa stage ng pagkakaibigan or cross sex friendship, desires or reject romance ung sa part ko kasi para sa akin naghahangad ako ng pagmamahal na hindi naman nya matutumbasan. At sa part naman nya? Hindi ako sigurado pero sa tingin ko, Strictly Platonic lang ang friendship namin. Na wala nang hihigit pa.
Pero sabi nga nila, lahat ay nagbabago. At ngayon, sya naman itong may gusto na kung kailan gusto mo ng sumuko saka ka naman nya babalikan.
At dahil nga sa nakita ko dun sa batang nadapa? Naliwanagan ako. Gusto nyo malaman?
First, nang nakita ko yung batang nadapa sa orphanage, narealize ko na everytime na nadadapa tayo kailangan nating tumayo mag-isa. Sa place namin ni DJ ngayon? Mairereflect namin 'to. Na ano man ang mangyari sa isang relationship kailangan ayusin. Dapat hindi na pinapalaki pa. Dapat hinahayaan na mag-explain ng maayos yung isa.
Second, kung galit ka? Wag mong isapuso ang galit kasi darating at darating sa point na may masasabi kang hindi maganda wiothout thinking na nasasaktan kaat nakakasakit ka.
Lastly, try to forgive that person. Nobody is perfect. Kung magkamali man sya, pagbigyan. Kung ang iba nga ay may second chances, siguro itry mo ung third chance, at kapag hindi nagwork-out? Dun ka na mag-give up.
And I think, today is the right time to forgive him.
"Hey, are you okay?" I just nodded.
Maya-maya nagsalita na ang emcee.
"Good Afternoon everyone!!!! I know all of you can't wait to start the game. But before of that we will introduce to you the players of each team!" mas lalong naghiyawan ang mga tao.
"From Ferocious Tigers of L'Amour Academy here are , blah, blah, blah.." tapos isa-isang nagsilabasan yung mga players sa left side ng court."and their Team Captain, Zachary Santiago!" and with that, tumayo na yung mga babaeng nasa harapan namin at hindi na namin nakita yung team captain.
"Woah. The crowd is getting wild. Next is the Blazing Dragons of Ridge Stone Academy, introducing blah, blah, Kristoffer," lumabas sila sa right side. "and their Team Captain, Daniel Padilla." kung kanina yung mga babaeng nasa harapan lang namin ang tumayo ngayon tumayo ulit sila at tumalon talon.
"Wow. Grabe pala makahatak ng fans yang si Daniel eh." rinig kong sabi ni Angelo.
"Tsk. Playboy." sabi ko sa kanya sabay inom ng inumin ko pero muntik ko ng matapon yun nung nakita ko si Dj.
He changed a lot! Sobrang payat nya pero ang hot pa rin nya. Mas tumangkad sya at medyo umitim ng onti. Ang messy ng hair nya. Ung mga muscles nya lalong nakikita. WOW. Ganyan ba talaga sya? Pinabayaan nya yung sarili nya. Pero ang mas ikinagulat ko at ikinalumo ko ay yung jersey nya. ZyNiel 26. Yan dapat ang date na sasagutin ko sya. Zyra + Daniel = ZyNiel
"Did you saw him?" tinignan nya ako.
"I-I don't know what to do." naiiyak kongsabi sa kanya.
"Forgive him, Zyra. Masyado nang madami ang pinagdaanan nyo at ayoko naman na basta basta na lng matapos ito dito." hinawakan nya ang mga balikat ko at iniharap sa kanya. "Do what you think is right." And after that he let go of me at nanuod na ulit sa game.
After the Game DJ, I'll do what is right. Promise.
**
Tapos na ang 2nd quarter at lamang ng 10 points ang kalaban. 47-37. I felt bad for that. Ngayon lang daw ata matatalo ang school namin. Ibang iba sya maglaro. Parang walang kulay.
Until the 4th quarter came at lamang ng 3pts. Ang kalaban. 10seconds na lng ang natitira at tahimik ang lahat. As in walang nagsasalita. Na kay Dj ang bola at sya na lng ang pag-asa. 5seconds at wala na akong iba pang maisip na paraan para manalo kami. Huminga muna ako ng malalim.
"Go DANIEL! I know you can do it." and with that? Wala naman nangyari eh. Tumingin lng naman lahat ng tao sa akin kasama siya. He smiled at me. Alam ko kahit malayo, nagsmile sya. A true smile.
Everyone celebrate. At syempre masaya din ako. I think nagawa ko na ang dapat kong gawin. Umalis ang mgaplayers kasi magpaparty pa sila. Niyaya ako nila Carl pero tumanggi ako. Paalis pa lng ako ng marinig ko ang annoucement ng emcee na ikinagulat ng lahat maski ako.
"Everyone, pinapasabi po ni Mr. Daniel Reyes na Thank you very much sa pagsuporta sa kanya. He said that this will be the last game. Magtatransfer na daw po kasi sya sa New York for good at wala daw pong kasiguraduhan kung babalik pa sya. Maraming salamat din po sa mga taong naging part nang buhay nya. Ngayon daw po ay nasa airport na sya. Yun lng po. Congratulations and God Bless everyone."
Pupunta sya ng ibang bansa? Bakit hindi nila sinabi sa akin yun? Iiwan nya ako ng walng sinasabi?
Dali dali akong sumakay sa isang taxi habang umiiyak.
"Manong, sa airport po. Paki bilis po." sabi ko sa knya habng tuloy tuloy pa rin ang paghagulgol ko.
"Sige po ma'am. Hinahabol nyo po ata yung boyfriend nyo." natuwa naman ako kay manong. Sana mahabol namin sya. Please Dj, wait for me.
Pagkapark pa lng sa harapan ng airport inabot ko kaagad sa driver ang 1000 at lumabas na. Kailangan ko syang mahabol. Gagawin ko ang lahat. Kahit magmukha akong desperada sa mga pinag gagagawa ko. It's now or never.
Pinuntahan ko yung parang annoucement room kung saan sinasabi ang mga flight or parang customer service at walang sabi sabi inagaw ko ang mic sa babae.
"Ms, bawal po yan." pigil nya sa akin.
"Pipigilan mo ako o ipapatanggal kita sa trabaho mo?" alam kong naririnig ito lahat ng tao pero wala akong paki-alam. Nanahimik sya kaya tinuloy ko na yung sasabihin ko.
"DANIEL JOHN REYES, kung naririnig *sobs* mo ako ngayonplease wag ka na umalis. I'm begging you. Alam ko na hindi kita kinausap 5 months ago pero s-sana makinig ka muna. Matagal na kitang pinatawad *sobs* Alam ko naman na may mali din akong nagawa kaya PLEASE..." huminga muna ako ng malalim. "Hindi naman talaga ako galit sayo *sobs* I m-mean nagalit ako pero hindi yung galit na galit. Binigyan ko lng ang sarili ko ng time. Time para intindihin lahat ng nangyari. Para makapagmove on pero wala akong magawa. Yung mismong puso ko hindi makapagmove-on..." tumawa ako. A bitter laugh."Ano ba yan, ang drama drama ko naman dito. Alam ko naman na hindi mo din naman ito maririnig kasi wala ka na. Matagal ko na 'tong gustong sabihin *sobs* sayo pero sa tingin ko h-hindi mo na din maririnig..." suminghot muna ako. Natatawa ako sa sarili ko pero wala na eh. "I-I LOVE YOU DANIEL JOHN REYES. YOU'LL ALWAYS BE IN MY HEART."
Bago ako lumabas ng room ay tinignan ko muna yung mga flight attendant. Umiiyak din sila.
"Thank you po." tapos tuluyan na akong lumabas at umupo sa may waiting area. Alam kong nagmumukha akong tanga na nakayakap sa tuhod ko habang umiiyak.
Wala na ang taong mahal ko. Wala na ang taong gusto kong makasama habang buhay. Wala na ang taong magbibigay ng liwanag samadilim kong mundo. Wala na sya.
"Sinong nagsabing wala na ako?" tinignan ko kung sino ang nagsalita at hindi ako nagkamali. Sya nga yun. Hindi ko na hinitay pa at kaagad ko syang niyakap at hinalikan. A passionate kiss. Nagpapakita kung gaano ko sya namiss. Kung gaano ko sya kamahal.
"A-akala ko hindi mo na ako babalikan." sabi ko sa kanya habang umiiyak pa rin. Umiiyak dahil sa tuwa. Dahil ngayon andito sya sa harapan ko.
"Pasalamat ka at delayed ang flight namin. Hahahahaha." ang tanga ko. Bakit hindi ko tinignan yung boarding time nila? BIgla syang sumeryoso."Totoo ba lahat ng narinig ko? Na mahal mo ako?" tinignan nya ako ngdiretso sa mata.
"Hindi ako mag-eefort na makipag-away sa flight attendant para lang doon. Hindi ako iiyak ng ganito kung nagsisinungaling ako at trip ko lng gumawa ng eskandalo dito sa airport. Hindi kita hahalikankung hindi ako nagsasabi ng totoo. Hindi--" hindi nya na tinapos at hinalikan nya na lng ulit ako.
"Oo na. Eto lang pala katapat ng 5 months ko pagpunta punta sa bahay nyo. Sorry kung nasampal kita. Pasensya ka na. Ngayon ko lng napagtanto na importante ka sa bahay ko. Ikaw ang inspirasyon ko. Hindi ko na siguro kakayanin kung mawawala ka pa ulit. Baka sa susunod hindi na airport ang tagpuan natin kung hindi sa mental hospital, mababaliw ako. Salamat sa pagbibigay mo sa akin ng 3rd chance. Pasensya ka na kung nagsimula ang lahat sa isang dare at nasayang ko ang 2nd chance. At ngayon, hinding hindi ko na sasayangin. Ms. Zyra Elizabeth Quinto, will you let me to love you 'til forever?" lumuhod sya at naglabas ng ring.
"Dj, hindi pa ba tayo masyadong bata para sa ganyan? Magcocollege pa lng tayo." sabi ko sa kanya.
"Okay, let me change. Hihintayin kita. Again, will you be mine?" natawa naman ako Hahah.
"Yes." tapos niyakap ko sya at ngayon ko lng nahalata na pinapalibutan na pala kami ng mga tao at nagpalakpakan sila.
"Everyone, lahat kayo ay witness kaya kapag may nangyari sa amin dalawa o nakalimutan namin kung gaano namin kamahal ang isa't isa, kayong lahat ang magpapa-alala nito. Thankyou." tapos hinila nya na ako.
"Paano ang flight mo?" tanong ko sa kanya.
"Hayaan mo na. Andito na ang buhay ko. Andito ka na. Ano pa ang silbi kung pupunta ako sa ibang bansa." natutuwa ako sa mga nangyari.
Wala na akong mahihiling pa. Papa God, maraming salamat sa pagbibigay mo sa akin ng isang tao na pwede ko ng makasama pa habang buhay. Maraming salamat po.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A/N: Readers, bukas na po ang epilogue. Pasenysa na po kung kulang sa emotion or feelings. Sana po patuloy nyong suportahan ang story na 'to. Wala po itong BOOK 2. Pasensya na po.
Magpopost na lng po ako ng mga SPECIAL CHAPTERS in PRIVATE. Yung may mga gusto lng po kasi ang nanghihingi. Hindi ko kayo pinipilit ng maging fan lng dahil sa mga SPECIAL CHATPERS. Sana po maintindihan nyo. Ayoko po ng pinipilit kayo. And again, maraming maraming salamat po.