មកដល់ក្នុងឡាន ថេយ៉ុង ក៏ឃើញថា យូអាហ្វា ភ្លេចទូរស័ព្ទក្នុងឡាន គេក៏មានបំណងយកទៅអោយនាងតូចចៃដន្យអ្វី ជុងហ្គុក កំពុងចុះពីជណ្ដើរបម្រុងនឹងចេញទៅខាងក្រៅដៃកាន់សោរឡាន
« ឯងមករកអ្វីទៀតហើយ » ជុងហ្គុក
« យើងមិនបានមករកឯងទេ យើងមករក យូអាហ្វា !! នាងនៅទីណា ? » ថេយ៉ុង បម្រុងនឹងដើរគេច ជុងហ្គុក ដើររកនាងតូចព្រោះផ្ទះនេះកាលពីមុនគេក៏ឧស្សាហ៍ចេញចូល
« ទៅណា យើងប្រាប់ឯងហើយកុំមករញ៉េរញ៉ៃជាមួយស្រីរបស់យើងស្មានយើងមិនដឹងឯងស្រលាញ់ម្នាក់នឹង » ជុងហ្គុក ក៏យកដៃរាំង ថេយ៉ុង មិនអោយឡើងទៅ
« អូន ហ្វា មិនមែនស្រីរបស់អ្នកណា » ថេយ៉ុង ក៏តឹងសរសៃកដាក់ ជុងហ្គុក ព្រោះថា យូអាហ្វា ជាមនុស្សដែលគេគោរពផ្ដល់តម្លៃអោយ
« មួយរយះនេះប្រហែលស្និតស្នាលគ្នាណាស់ហើយទើបហៅសុទ្ធ អូន » ជុងហ្គុក សើចបែបចំអកទៅគេ
« ប្រហែលដែរ អាចនឹងស្និតស្នាល » ថេយ៉ុង ក៏និយាយទាំងញាក់ចិញ្ចើមដាក់
« ឯងអាចត្រឹមស្និតស្នាលត្រឹមនេះទេ យើងប្រាប់ឯងទៅយើងស្និតដល់លើគ្រែទៀតផង » ជុងហ្គុក ញញឹមចុងមាត់ក្នុងនាមជាអ្នកឈ្នះ
« ឌឹក ... ឯងអាក្រក់ណាស់ » ថេយ៉ុង អត់មិនបានក៏ហក់ដាល់គេ
« ឯង ... » ជុងហ្គុក មិនដាច់ចិត្តវ៉ៃគេវិញទេយ៉ាងណាជាមិត្តនឹងគ្នាតាំងពីតូច
« មានរឿងអ្វីហាអ្នកប្រុសទាំង ២ របស់ម៉ែដោះ » ម៉ែដោះ ក៏ចូលមកឃាត់គេទាំងពីរជាក្មេងៗដែលម៉ែដោះស្រលាញ់ដូចគ្នា
« ម៉ែដោះចាំយកទូរស័ព្ទនេះអោយ ហ្វា ផង ខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខវាទេ » និយាយហើយ ថេយ៉ុង ក៏ដើរចេញ ។ ចំណែក ជុងហ្គុក ត្រូវមួយដៃបណ្ដោយអោយឈាមបបូរមាត់
« អ្នកប្រុសតូចយ៉ាងមិចហើយ ឈាមហើយអោយម៉ែដោះលាងរបួសអោយទៅណា ចំមែនស្រីម្នាក់នេះ » ម៉ែដោះ
« មិនអីទេ ម៉ែដោះអោយទូរស័ព្ទមកខ្ញុំហើយ ហៅនាងមកលាងរបួសអោយខ្ញុំនៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំមក » និយាយហើយ ជុងហ្គុក ក៏កាន់ទូរស័ព្ទដើរចូលបន្ទប់របស់គេ
នៅបន្ទប់របស់ យូអាហ្វា
« នាងឆាប់ឡើងទៅខាងលើទៅ អ្នកប្រុសហៅហើយយកអាមួយនេះទៅលាងរបួសអោយអ្នកប្រុសផង » ម៉ែដោះ
« តែខ្ញុំមិនទាន់សម្អាតបន្ទប់ហើយនោះទេ » យូអាហ្វា
« ខ្ញុំបញ្ជាអ្វីនាងធ្វើនឹងទៅឆាប់ឡើង » ម៉ែដោះ
« ចាស » យូអាហ្វា ក៏កាន់ប្រអប់លាងរបួសទៅបន្ទប់ ជុងហ្គុក
តុក ... តុកៗ
« ចូលមកទ្វារមិនបានចាក់សោរទេ » ជុងហ្គុក
« លោកមានអ្វីទេ » យូអាហ្វា ក៏បើកទ្វារចូលមក
« ចាក់សោរផង » ជុងហ្គុក សម្លក់នាងតូច យូអាហ្វា តាំងពីនាងដើរចូលមកម្ល៉េះ
« តែខ្ញុំប្រញាប់ទៅសម្អាតបន្ទប់គេងខ្ញុំណា » យូអាហ្វា
« នាងកុំធ្វើអោយយើងក្ដៅស្លឹកត្រចៀកជាងនេះអី ! » ជុងហ្គុក ក៏បោះទូរស័ព្ទរបស់ យូអាហ្វា ទៅលើពូក
« នេះ ... » នាងក៏ឆ្ងល់ហេតុអ្វីទូរស័ព្ទនាងទៅនៅនឹង ជុងហ្គុក ទៅវិញចឹង
« មិនបាច់ឆ្ងល់ទេ នាងហ៊ានណាស់មកដល់ថ្ងៃដំបូងអោយប្រុសនាងមកវ៉ៃខ្ញុំដល់ផ្ទះ » ជុងហ្គុក ក៏ស្ទុះទៅច្របាច់ដៃនាងតូច
« អួយ ... លែងដៃខ្ញុំណាលោកឈឺ » យូអាហ្វា ក៏រើសដៃចេញពីការច្របាច់ខ្លាំងៗរបស់គេ
« ថ្ងៃនេះ ! ខ្ញុំមិនប្រដៅនាងចេញម្ដងកុំហៅខ្ញុំថា ចន ជុងហ្គុក » ជុងហ្គុក ក៏អូសដៃនាងទៅសាឡុងគេក្បែរនោះ
« លោកធ្វើឆ្គួតលប់វៃហា លែង ... » យូអាហ្វា ចាប់ផ្ដើមភ័យស្លេកមុខដៃក៏ទម្លាក់ប្រអប់ថ្នាំចោល
« ស្រីដូចនាងមិនសមដេកជាមួយខ្ញុំលើគ្រែលើសាឡុងនេះសមបំផុត ជុប... » ជុងហ្គុក ក៏ចាប់ថើបនាងទាំងកម្រោល គេបានបានថ្នមទេបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗធ្វើអោយនាងពិបាកដកដង្ហើមគេខាំបបូរមាត់នាងតូចអោយឈាមតាមកំហឹងក្នុងខ្លួនគេ
« អួយ ... ហ្ហឹកៗមនុស្សឆ្គួតឈឺ » នាងក៏រុញ ជុងហ្គុក ចេញពីមាត់នាង ។ យកដៃជូតឈាមបបូរមាត់
« លើកក្រោយកុំហៅប្រុសផ្សេងមកផ្ទះខ្ញុំ » ជុងហ្គុក សម្លក់ទាំងកែវភ្នែកកំហឹង
« ប្រុសផ្សេងឯណា មិត្តលោកមិនចឹង » ចំណែក យូអាហ្វា វិញបានត្រឹមសម្លឹងមុខគេដោយកែវភ្នែករលីងរលោង
« កុំមកតមាត់ លើកក្រោយហាមយកពេលវេលាអោយខ្ញុំអោយប្រុសផ្សេង » ជុងហ្គុក ក៏ចាប់ច្របាច់នាងតូច
« ពេលវេលាលោកឯណា ថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនទាន់បានចូលធ្វើការនោះទេ » យូអាហ្វា
« នាងខ្លាំងណាស់ ចាំមើលនាងខ្លាំងគ្រែជាមួយខ្ញុំបានប៉ុន្មានទឹក ឆ្វាច់ » ជុងហ្គុក ចាប់ហែកអាវនាងតូចចេញ ញាំញីកញ្ចឹងកនាងដើមទ្រូងខ្លាំងៗ
« ហ្ហឹកៗ ... អ្ហាស មនុស្សឆ្គួតឈឺ ... » នាងតូចទាំងឈឺទាំងអារម្មណ៍ពិបាកទ្រាំដៃគេមិនទំនេរច្បាមច្របាច់ដើមទ្រូងនាងតូចមិនប្រណីដៃ
« មនុស្សស្រីដូចនាងទទួលបែបនេះសមណាស់ » ជុងហ្គុក ញញឹមចុងមាត់ច្របាច់លេងដើមទ្រូងនាងខ្លាំងៗ បបូរមាត់គេខាំលេងក្រហមសឹងតែពេញខ្លួននាងតូច
« ឈឺណាស់ លោកប្រណីដៃផងហ្ហឹកៗ ... អ្ហាសៗ ... » ភាពឈឺភាពសុខស្រួលវាកើតមានដំណាលគ្នាមើលលើខ្លួននាងតូច
« ឈឺហើយអោយចាំ អ្ហាស ... » រាងក្រាស់មិនប្រណីដៃទេគេសម្រាតខោអាវខ្លួនឯងចេញស៊កភាពជាកូនប្រុសចូលរាងកាយនាងតូចគ្មានការថ្នាក់ថ្នមសូម្បីតែបន្តិច
« អ្ហឹសៗ ... អ្ហាសៗ ... ឈឺណាស់លោក ហ្ហឹកៗ... » ទោះបីជាលើកទី ២ របស់នាងពិតមែនតែនាងឈឺចាប់ខ្លាំងជាងមុនទៅទៀតគេគ្មានប្រណីចំពោះនាងបន្តិចសោះឡើយ
« អ្ហឹសៗ ... អ្ហាសៗ ... អាស ស្រួលណាស់ » រាងក្រាស់ក្រលែងចង្កេះអុកចូលមិនប្រណីដៃ
« ហ្ហឹកៗ ... ឈឺណាស់ អ្ហាស ... » នាងតូចបានត្រឹមយកដៃគក់ខ្នងគេក៏មិនអាចធ្វើអ្វីគេបានកម្លាំងដែលនាងវៃគេដូចស្រមោចខាំគេចឹង
« ផ្លាប់ៗ ... អ្ហាស » សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់ចង្កេះរាងក្រាស់មិនទំនេរសម្រុកអុកចូលក្នុងរាងកាយនាងតូចមិនយូរគេក៏ដល់ទិសដៅ
« បានហើយណាលោក ហ្ហឹកៗ ... » នាងតូចក៏មុខចេញសម្រក់ទឹកភ្នែក
« អាស ... ខ្ញុំនៅមិនទាន់ឆ្អែត » រាងក្រាស់ក៏លើកពរនាងតូចពីលើសាឡុងដើរមកកាន់លើគ្រែរបស់គេ ។ គេមិនបានដកភាពជាកូនប្រុសចេញពីនាងតូចទេដើរបណ្ដើរចាប់ចង្កេះនាងតូចអុកបណ្ដើរបន្តលើគ្រែគេបន្ថែមទៀត
🌼💜🙏សូមរងចាំអានភាគបន្ត🙏💜🌼