Μετά από όλο αυτό είχα ένα μόνιμο χαζό χαμόγελο στο πρόσωπο μου...
Είμαι μαζί με τον Άρη...Σαν ψέμα μου ακούγεται, όλοι ξέρουν μέχρι και εγώ από όσα έχω μάθει και έχω δει ότι δεν κάνει σχέσεις.Πως άλλαξε άραγε έτσι η γνώμη του;
Νιώθω ερωτευμ... ερωτευμένη; Όταν αγαπάς κάποιον δεν τον αγαπάς ακόμα και με τα ελαττώματα του; Η δεν τα βλέπεις γιατί η αγάπη σου για αυτόν τον άνθρωπο σε κάνουν να τυφλώνεσαι από τον έρωτα; Όταν αγαπάς κάποιον δεν κανείς τα πάντα για αυτόν και τον νοιάζεσαι; Δεν είναι συνέχεια στο μυαλό σου; Όταν τον βλέπεις η καρδιά σου τρέμει σαν τρελή; Όταν σε αγγίζει δεν νιώθεις σαν να ηλεκτρίζεσαι;Όταν σε φιλάει δεν νιώθεις σαν η γη να σταματάει και να υπάρχετε μόνο εσείς οι δυο;
Βλέπεις μόνο αυτόν κανέναν άλλο; Γιατί όταν ερωτεύεσαι το φεγγάρι σταματάς να κοιτάς τα αστέρια.
Αυτά νιώθω για τον Άρη και ναι είμαι τελικά ερωτευμένη και είμαι σίγουρη.Δεν θέλω να τον χάσω και όσο σκέφτομαι να είναι με κάποια άλλη μόνο στην σκέψη τρελαίνομαι.
Έπειτα όταν μπήκαμε στο κλαμπ, πέρασα πρώτη μπροστά και μετά από λίγο ο Άρης.Ευτυχώς είχε τόσο κόσμο στο μαγαζί, και τα παιδιά χορεύαν και έπιναν όποτε δεν πήραν είδηση ότι λείπαμε με τον Άρη τόση ώρα.
Με τον Άρη είμασταν όπως πριν, διακριτικοί και δεν καρφωνόμασταν.
[...]
«ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΕ;»φώναζε η Ελένη
«Ο ΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΑΡΗΣ; Ο ΑΡΗΣ ΦΟΥΣΤΑΝΟΣ;»ξανά έλεγε χωρίς κανένα σταματημό
«Ο ΓΥΠΑΕΤΟΣ;»και με έκανα να ξεκαρδιστώ με την αντίδραση της.
Μόλις είπα στην Ελένη το τι έγινε με τον Άρη ήρθε στο σπίτι μου για να "διαβάσουμε" και της τα είπα όλα.Νομίζω ότι έκανα καλά που της το είπα, δεν θέλω να μαθευτεί αλλά η Ελένη είναι κολλητή μου δεν μπορούσα να της το κρύψω.Και δηλαδή με τον Άρη θα είμαστε στα κρυφά; Λες να πάει καλά αυτό;
Η Ελένη είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό και επανειλημμένα να με ρωτάει αν της κάνω πλάκα η αν λέμε τον ίδιο Άρη.
«Αυτός δεν έχει κάνει ποτέ σχέση και δεν βλέπει έβλεπε σοβαρά τις κοπέλες.»άρχισε να μου λέει
«Νατασσακι δεν μπορείς να φανταστείς ποσό χαίρομαι για εσένα αλλά αυτός είναι μαλάκας και δεν θέλω να σε πληγώσει, σαν τα πουκάμισα αλλάζει τις κοπέλες.Ελπίζω να σε θέλει πραγματικά.»μου έλεγε.
Η αλήθεια να λέγεται ότι έχει δίκιο η Ελένη...Άραγε με θέλει πραγματικά; Η είναι η σειρά μου σαν τις άλλες; Όχι όχι πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι έτσι.Δεν πρέπει να έχω ανασφάλειες.Αλλά δεν μπορώ να σκέφτομαι τι έκανε με τις άλλες και με πόσες έκανε ότι έκανε.Μόνο στην σκέψη με πιάνει πανικός.Πόσες έχει ακούμπησε,πόσες έχει... ούτε εγώ θέλω να φαντάζομαι τι έχει κάνει.
Μετά από την συζήτηση μας με την Ελένη στο σπίτι μου και το δήθεν "διάβασμα" που κάναμε βγήκαμε μια βόλτα ως και καλά διάλειμμα.Διάλειμμα από το πολύ διάβασμα.
Κάναμε μια βόλτα και μετά καθίσαμε εκεί στον Πύργο και αναλύαμε ακόμα λεπτομέρειες για το θέμα το οποίο συζητούσαμε και πριν.
«Πάντως Νατασσάκι η ευτυχία σου χτυπάει κόκκινο μπαμ κάνει.»μου έλεγε η Ελένη όταν με παρατηρούσε ποσό χαμογελαστή ήμουν.
Ξαφνικά εκείνη την ώρα που συζητούσαμε σκάει ειδοποίηση μηνυμάτων στο κινητό μου.
«Έλα από εδώ.»Άρης
Πρώτου απαντήσω συνέχιζα να έχω ένα χαμόγελο όποτε η Ελένη δεν δυσκολεύτηκε πολύ να καταλάβει ποιος είναι.
«Ο Άρης να φανταστώ; Τι λέει; Τι λέει.»μου είπε ενώ πλησίασε την οθόνη του κινητού μου για δει το μηνύματα του.
«Να πάω από εκεί μου λέει.»
«Ε πήγαινε τότε τι κάθεσαι; Άντε σήκω σήκω.»μου έλεγε βιαστικά.
«Που συγκεκριμένα;»του στέλνω
«Στο σπίτι, έλα από εδώ σε 5.»μου έστειλε σύντομα μιας που δεν λέει πολλά πολλά από το μηνύματα.
Μετά που με έπρηξε και η Ελένη για να βιαστώ έφτασα στο σπίτι του Άρη.Έμεινα λίγα δευτερόλεπτα στην πόρτα μέχρι να πάρω την απόφαση να χτυπήσω.Γιατί αγχώνομαι τόσο πολύ; Λες και πρώτη φορά έρχομαι.Χτυπά. Έλεγε η συνείδηση μου.
«Γεια περνά.»μου είπε όταν μου άνοιξε την πόρτα.
Κατευθείαν μου χάιδεψε τα μαλλιά, με κόλλησε στον τοίχο και έπειτα ακούμπησε τα χείλι του στα δικά μου.
«Ήθελα επίσης να σου πω να το πάμε χαλαρά ομαλά.»μου είπε όταν διακόπηκε το φιλί μας αλλά συνεχίσαμε να είμαστε σε στάση αναπνοής.
«Χμμ όταν λες ομαλά;»ρώτησα ενώ έπαιζα με τα μαλλιά του.
«Όχι αγάπες, καρδούλες και πράσινα άλογα παπαριές.Να είμαστε όπως πριν μόνο η μόνη διαφορά τώρα είναι ότι είσαι αποκλειστικά δικιά μου.»μου ψυθίρισε
«Μμαλιστα και ποτέ λες να το ξεκινήσουμε ομαλά;»του είπα ναζιάρικα, κοιτάζοντας τα χείλι του και τραβώντας την μπλούζα προς το μέρος μου.
«Από αύριο.»μου είπε γελώντας και ξανά ένωσε τα χείλια μας.
Αργότερα ανεβήκαμε πάνω στην γνωστή αποθήκη.Η μικρή Μυρτώ είχε πάει στην γιαγιά της και ο πατέρας του Άρη στην δουλειά όποτε είμασταν οι δυο μας.
Ανεβήκαμε πάνω και για μια ακόμη φορά παρατηρούσα τα graffiti στους τοίχους λες και δεν τα έχω ξαναδεί.Είχε κάνει καινούργια σχέδια και απλά τα θαύμαζα.Ποσό ταλαντούχος είναι πια.
Έπειτα κάτσαμε στο κρεβάτι και συζητάγαμε.Ταυτόχρονος του χάϊδευα το κεφάλι με τα νύχια μου και εκείνος έδειχνε να το απολάμβανε.Έπειτα με κοίταζε και αρκετά δευτερόλεπτα δαγκώνοντας το χείλος του και έπειτα με φίλησε, μετά ξεκίνησε να με φιλάει στον λαιμό.
«Μην μου αφήσεις σημάδι.»του είπα
Αν το δει κανείς ζήτω που καήκαμε.
«Γιατί τι φοβάσαι;»με ρωτάει με μια βραχνή φωνή ενώ δεν έδειχνε να σταματάει.
«Έτσι απλά μην μου κάνεις.»του είπα γλυκά
Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κινητό μου, ήταν ο Στέφανος.Πρώτου το σηκώσω τσέκαρα ότι είχα 1 κλήση από την Ελένη και 2 από τον Πάνο.
«Ο Στέφανος σουτ.»του είπα και τραβήχτηκα
Εκείνος έδειχνε να γελάει και να του φαίνεται αστείο το άγχος μου εκείνη την ώρα.
«Ναι;»είπα τραυλίζοντας
«Άντε Νατάσσα έλα σπίτι γεια.»μου λέει και το κλείνει.
«Πρέπει να φύγω.»είπα και σηκώθηκα
«Κάτσε λίγο ακόμα.»μου απάντησε και με τράβηξε κοντά του.
«Δεν γίνεται πρέπει να φύγω.»και του έδωσα ένα πεταχτό φιλί.
Το καλό με τον Άρη (εκτός από πολλά) είναι ότι είμαστε γείτονες, μένω απέναντι όποτε δεν χρειάζεται να τρέχω σαν την τρελή.
Πρώτου προλάβω να βγω από την κάτω πόρτα αντικρίζω τον Πάνο μπροστά μου.
Ε όχι.
«Τασάκι τι κανείς εκεί;»μου λέει παράξενα
«Τίποτα μωρέ πήγαινα σπίτι.»προσπάθησα να πω χαλαρά
«Τι έκανες στο σπίτι του Άρη;»με ρωτάει με έναν εκνευρισμό.
Τι απαντάμε εδώ;
«Μου έδωσε ο Στέφανος κάποια πράγματα και μου είπε να του τα πάω.»η πιο σύντομη και άκυρη δικαιολογία που μπορούσα να σκεφτώ.
Δεν μου ήρθε κάτι άλλο να πω εκείνη την στιγμή.Δεν θέλω κανείς να ξέρει τίποτα και ναι ο "κανείς" είναι ο Πάνος ο κολλητός μου που κάνουμε από μωρά παρέα.Ξέρω ότι δεν θα με υποστήριξε γιατί δεν πολύ συμπαθεί τον Άρη και ξέρει τον χαρακτήρα του.Όλοι ξέρουν τον χαρακτήρα του, αλλά δεν ξέρουν ότι υπάρχει και μια άλλη του πλευρά του χαρακτήρα του που δείχνει σε εμένα.
«Νατάσσα έχω καταλάβει ότι κάτι τρέχει μεταξύ σας καιρό τώρα.»
Για να με λέει ο Πάνος με το όνομα μου και όχι "Τασάκι" μιλάμε σοβαρά.
«Πάνο ανάκριση θα μου κάνεις τώρα;»έλεγα ενοχλημένη και προσπαθώντας να αποφύγω την απάντηση.
Λες και είναι ο Στέφανος κάνει, άσε που τώρα μου τον αναφέρω θα ακούσω και δεύτερη ανάκριση σπίτι.Έλεος 16 στα 17 πάω και πρέπει να δίνω αναφορά.
«Αφού τρέχει κάτι μεταξύ σας και τότε τον Αύγουστο σας είχα δει γιατί δεν μου λες;»μου είπε λίγο πιο έντονα
«ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.»φώναξα
Εκνευρίζομαι όταν επιμένουν και όταν με πιέζουν.Και στο κάτω κάτω και που τρέχει κάτι που είναι το πρόβλημα; Τι τον ενδιαφέρει;
«Νομίζεις ότι είμαι χαζός; Και δεν μπορώ να καταλάβω;»επέμενε
«Ρε Άρη δεν τρέχει τίποτα γαμώ.»φώναξα
«Όπα πως με είπες;»
Πως τον είπα;
Τι είπα
«Πως σε είπα;»
Από τα νεύρα μου και την πίεση μου βγήκε αυθόρμητα το όνομα του.
«Άρη;; Ααα εχει προχωρήσει το πράγμα.»
«Πω παρατάμε.»είπα και έφυγα ενοχλημένη πηγαίνοντας στο σπίτι.
Δεν ξέρω αν μου απάντησε κάτι, η οτιδήποτε αλλά απλά προχώρησα και πήγα σπίτι.Μπήκα μέσα με νεύρα ενώ ο Στέφανος ήταν στην κουζίνα.
«Που ήσουν;»με ρωτάει καθώς έτρωγε.
Άλλος από εκεί.
«Όχου μωρέ Στέφανε με την Ελένη βγήκα λίγο, ελεος!»ξέσπασα και μπήκα στο δωμάτιο.
Η αλήθεια είναι ότι ξέσπασα στον Στέφανο χωρίς λόγο ενώ απλά με ρώτησε.Αλλά όχι και πάλι είναι λογικό να μου κάνουν τέτοια ανάκριση; Λες και είμαι μωρό η πρέπει να δίνω αναφορές που πάω και με ποιον.Τέλος αυτά από εδώ και πέρα δεν είμαι μωρό.