#វីឡា
"បងសម្លាញ់... បងដឹងទេថាអូនស្រលាញ់បងប៉ុណ្ណា??? ហុឹម... ស្បែកមុខរបស់បងរលោងណាស់... ស្អាត... សង្ហារ... គួរឲ្យស្រឡាញ់... តែ... តែ..." លីលីដែលកំពុងនៅលើដៃស្វាមីខ្លួនដោយសារស្រវឹងនោះក៏បាននិយាយអ្វីជាច្រើនបន្ទាប់មកក៏សន្លប់បាត់ទៅ...
"អូនសម្លាញ់... ហេតុអីក៏មកញុាំស្រាដែរអញ្ចឹង??? ហើយថ្នាំអស់ហើយមែនទេទើបមកញុាំស្រាបែបនេះ... ឯណាថ្នាំរបស់នាង??? មែនហើយ... ខ្ញុំខានឃើញលទ្ធផលពិនិត្យសុខភាពរបស់លីលីយូរហើយ... ហេតុក៏មិនឲ្យខ្ញុំមើល??? ហើយហេតុអីបានជាគ្រូពេទ្យមិនទាក់ទងប្រាប់ពីអាការៈជម្ងឺមកកាន់ខ្ញុំ??? ស្អែកគួរតែទៅលេងគាត់ម្ដងហើយ" ជីមីនដើររុករើរបស់របរក៏ស្រាប់តែធ្លាក់ប្រអប់មួយចេញមក...
"អេ... នេះជារបស់លីលី??? ក្នុងនេះជាអ្វី?? ហេតុអីទុកដូចអាថ៌កំបាំងម្លេះ? ឬក្នុងនេះមានរបស់សំខាន់ចង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល!!! ខ្ញុំគួរតែបើកមើលសិន..." ជីមីនមិនទាន់បើកប្រអប់នោះផងស្រាប់តែលឺភរិយារបស់ខ្លួនស្រែកមក
"វិលមុខណាស់... ហុឹម... អ្នកណាក៏បានដែរជួយខ្ញុំផង... ហុឹម... ផែនដីនេះក្រឡាប់ចាក់ហើយ... "
"អូនសម្លាញ់... អូនយ៉ាងមិចហើយ??? " ជីមីន
"អ្នកណាគេ??? មើលមកនេះមកខ្ញុំសុំប៉ះបន្តិច... អេ... មុខរលោងៗ... ភ្នែកតូចៗ... ត្រចៀកមានពាក់ក្រវិល៣... អរ... ប្រុសសង្ហារស្វាមីរបស់ខ្ញុំ!!! អេ... មិចក៏ខ្ញុំមិនចាំស្វាមីខ្លួន??? មិចក៏ខ្ញុំភ្លេចស្វាមីខ្លួនឯងទៅកើតន៎..." លីលី
"បងទៅធ្វើស៊ុបឲ្យអូនហុតបន្តិចក្រែងឆាប់ស្វាងស្រា..." ជីមីនរៀបនឹងងើបទៅៗហើយតែលីលីក៏ចាប់ដៃជាប់ហើយក៏ងើបទៅកើយលើភ្លៅស្វាមីរបស់ខ្លួន
"កុំទៅអី... កុំអី... អូនមិនចង់ឲ្យបងទៅណាទេ... កុំអី... អូនចង់ឲ្យបងនៅក្បែរអូនឲ្យបានច្រើន... អូនចង់ឲ្យបងនៅក្បែរអូនមិនទៅណាចោលអូន... ហើយអូនក៏មិនចង់ទៅណាចោលបងដែរប៉ុន្តែ... ប៉ុន្តែ..." និយាយបានត្រឹមនេះលីលីក៏បានគេងលក់ទៅឯជីមីនវិញងើបទៅណាមិនរួចក៏គេងលក់ទៅជាមួយគ្នាដែរ...
----------------------
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏បានមកដល់ជាមួយពន្លឺព្រះអាទិត្យដ៏ចែងចាំចូលមកចាំលើផ្ទៃមុខរបស់នាងទាំងអាកាសធាតុនៅរាងត្រជាក់បន្តិចៗ... សម្លេងសត្វយំត្រហឹងពាសពេញសួនច្បារខាងក្រៅ... បន្ទាប់ពីភ្ញាក់ពីគេងលីលីដើរទាំងធីងធោងមកតោងបង្កាន់ដៃរានហាលខាងក្រៅបន្ទប់... លោកប្រុសស្វាមីនាងឃើញបែបនេះក៏ដើរមកអោបនាងពីក្រោយដែលធ្វើឲ្យនាងភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងទើបសួរទៅស្វាមីរបស់នាងទាំងភ្នែកបើកមិនទាន់ស្រួលនៅឡើយ...
"បងសម្លាញ់... បងមិនទៅធ្វើការទេមែនទេ???"
"បងដាក់ច្បាប់ឈប់សម្រាក... បងចង់ធ្វើជាស្វាមីល្អរបស់អូនខ្លះ" ជីមីន
"អេ... បងក្ដៅខ្លួនទេដឹង??? ហើយហេតុអីបងឈរមិននឹងបែបនេះ??? ជើងបងត្រូវនិងអី???" លីលី
"យប់មិញបងត្រូវព្រះនាងរបស់បងគេងលើជើងអស់មួយយប់... ឥឡូវជើងស្ពឹកហើយ... អូ... បង remove makeup របស់អូនមិនទាន់ស្អាតនៅឡើយទេ... មកនេះមកបងជូតវាចេញឲ្យបន្ដែមទៀតសិន..." ជីមីន
"បងសម្លាញ់... ហេតុអីអូនសំណាងបែបនេះ??? បងដឹងទេ??? អូនបានរៀបការជាមនុស្សប្រុសម្នាក់សង្ហារ... ជា CEO របស់ក្រុមហ៊ុនមួយហើយថែមទាំងជាប់Top ក្នុងលំដាប់សេដ្ឋីនៅក្នុងប្រទេស... មានយន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួន... មានវីឡាគ្រប់កន្លែង... មានឡានទំនើបច្រើនគ្រឿង... ហើយពិសេសជាងនេះទៅទៀតគឺបងស្រលាញ់អូន... ហេតុអីបងស្រលាញ់អូនខ្លាំងបែបនេះ??? ស្រលាញ់ទាំងអូនមើលទៅមិនសាកសមនិងបងសូម្បីបន្តិចបែបនេះ??? " លីលីរៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកហើយឈរអោបលោកប្រុសស្វាមីខ្លួនពីក្រោយ... ឯជីមីនលឺភរិយាខ្លួនយំបែបនេះក៏បែរខ្លួនមកក្រោយហើយយក៏យកដៃទៅចាប់ថ្ពាល់នាងរួចក៏ឆ្លើយទាំងទឹកមុខស្រទន់ទៅនាងវិញ...
"ស្ដាប់ទៅដូចជាអូនកំពុងច្រណែននិងខ្លួនឯង??? ស្ដាប់ណាព្រះនាងរបស់បង... បងស្រលាញ់អូនគឺមិនមានលក្ខខណ្ឌទេ... ហើយបងស្រលាញ់អូនជាអូន... បងស្រលាញ់ភាពគួរឲ្យស្រលាញ់របស់អូន... ស្រលាញ់ភាពរស់រាយរបស់អូន... អូនយល់ទេគឹមលីលី!!! ឈប់និយាយបែបនេះទៀតលឺទេ?? បានហើយឈប់និយាយរឿងនេះទៅ... ឆាប់ទៅងូតទឹកប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទៅបងនាំអូនទៅដើរលេង..." ជីមីន
..............................
"អ្នកទាំង២ចង់ទៅណា???" ណាមជុន
"ខ្ញុំនាំលីលីដើរលេង" ជីមីន
"ខ្ញុំសុំទៅផង" ជុងគុកក្រោកឈរទាំងញញឹម
"យើងដើរលេងជាលក្ខណៈស្នេហា... ឯងមានស្នេហាហើយឬនៅ???" ជីមីន
"គ្មានទេ... តែខ្ញុំអាចទៅជាមួយបងជីននិងបងហូបប៊ីបាន..."ជុងគុកទៅអង្គុយចន្លោះបងធំនិងបងទី៣របស់ខ្លូន
"មិនបានទេ... " ជីមីន
"កុំមាត់អាក្រក់ពេក... បងជុងគុក... បងអាចទៅជាមួយពួកយើងបាន... បើបងមិនប្រកាន់ទេនោះ" លីលី
"បងថ្លៃខ្ញុំល្អ..." ជុងគុក
"អូនសម្លាញ់..." ជីមីន
"បងទៅប្ដូរសម្លៀកបំពាក់សិន..." ជេហូប
"ពួកបងមិនបាច់ប្ដូរទេ... សម្លៀកបំពាក់បែបនេះគឺសង្ហារណាស់ហើយ... មិនបាច់ស្លៀកពាក់អាវធំទេ... បែបនៅផ្ទះបែបនេះគឺឡូយហើយ" លីលី
"ពិតមែន!?" ជេហូប
"បងមិនទៅប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ទេតែបងទៅយកកាបូប... " ជីន
"ជុងគុក... ឯងប្រើឡានទើបកម្មង់មកមែនទេ???" ជេហូប
"អត់ទេ... ខ្ញុំមិនទាន់ដាច់ចិត្តប្រើវាទេ" ជុងគុក
"ឡានឯងមិនដាច់ចិត្តជិះទេ... តែឡានរបស់ពួកបងមិនទាន់ដាច់ចិត្តប៉ះផងឯងបើកទៅចាត់ការគេរហូត..." ជីមីន
"មកវិញពួកយើងស្ទើរស្រក់ទឹកភ្នែក" ថេយ៉ុង
"ភាគច្រើនខ្ញុំជិះតែឡានរបស់បងយ៉ុងគីទេ... ហើយពួកបងមើលទៅមើ... គាត់មានរអ៊ូឯណា!!! " ជុងគុក
"គាត់មែនទេ??? គាត់មិនដឹងថាត្រូវរអ៊ូដាក់ឯងយ៉ាងមិចទើបមិននិយាយ" ណាមជុន
"យើងហត់និងដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យពីនាក់ឯងណាស់... ម្នាក់ជាតារានិងម្នាក់ជាម្ចាស់តូច... ពីរនាក់ឯងខ្លាចយើងមិនដឹងថាខ្លួនយើងជាមេធាវីមែនទេ???" ណាមជុន
"យ៉ា... គីមថេយ៉ុងខ្ញុំនេះមិនបានតមាត់ផងហេតុអីមកធ្លាក់លើខ្ញុំដែរ???"
"បងជីននិងបងជេហូបមកហើយ... តោះយើង" ជុងគុករត់តោងដៃបងប្រុសទាំង២របស់ខ្លួន ឯលីលីបានតែស្ដាប់និងសើចតែប៉ុណ្ណោះ
"អូនចង់ទៅណា??? Shopping ល្អទេ???" ជីមីន
"បាន..." លីលី
"ពួកយើងទៅ shopping ..." ជីមីននិយាយតាមវិទ្យុទាក់ទងប្រាប់ទៅឡានមួយទៀតដែលបើកនៅខាងក្រោយ
-----------------
#ផ្សារទំនើប
"អូនឃ្លានណាស់"
"អូនចង់ញុាំអី???" ជីមីន
"Pizza ទុកប៊ុកគី និង... អឺ... គីមបាប់ល្អទេ???" ជុងគុកអើត ក មកឆ្លើយ
"បាន... ខ្ញុំចង់សាកញុាំវាដែរ" លីលី
"នៅខាងនោះមានហាងលក់អាហារទាំងនេះ... វាឆ្ងាញ់ណាស់" ជុងគុកចង្អុលទៅហាងខាងលើ
"បងស្គាល់ទីតាំងច្បាស់ណាស់ន៎..." លីលី
"នេះជាផ្សារទំនើបរបស់ពួកបង... ហើយគេជាប្រធានផ្នែកទីផ្សាទើបឧស្សាហ៍ចុះមក" ជេហូប
"ពួកបងមាន business អ្វីផ្សេងទៀតទៅ???" លីលី
"ពួកបងគ្មាន business ផ្ទាល់ខ្លួនច្រើនដូច Oppa អូនទេ... គេជា CEO ផង... ជា..." ជីន
"ប្រញាប់ដើរទៅ... " ជីមីនដើរមករុញបងប្រុសខ្លួនឲ្យប្រញាប់ដើរទៅ...
"អូនចង់ញុាំអី??? នេះ menu ... " ជីមីន
"អឹម... អូនយក... យក... អឺ... យកតុកប៊ុកគីនិងគីមបាប់..." លីលី
"ប្អូនស្រីគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់..." ជុងគុក
"ពួកយើងត្រូវការតុកប៊ុកគីនិងគីមបាប់៣ឈុតមក" ជីន
"ចាសលោកប្រុស..." បុគ្គលិក
"ចេញពីផ្សារពួកយើងទៅណាបន្ត???" ជេហូប
"អូនចង់ទៅណា???" ជីមីន
"បងសួរអូន??? "
"ហ៊ឹម" ជីមីន
"អឹម... យើងទៅ... ទៅ... ទៅកន្លែងមួយ... វាប្រៀបដូចជាផ្សាររាត្រីអញ្ចឹង..." លីលី
"អរ... បងស្គាល់ហើយ" ជុងគុកក៏ឆ្លើយទាំងទឹកមុខដូចជា baby ឡើងមក
អ្នកទាំង៥ក៏បានមកដល់ទីនោះនិងដើរលេងជុំគ្នាយ៉ាងសប្បាយរហូតដល់ពេលត្រលប់មកវិញ...
~~~~To be continued~~~~
Hi👋 I'm back with a new episode 💜🪻